KRÓLOWA POLSKIEJ KORONY
Scenariusz na Uroczystość Matki Bożej Królowej Polski
Propozycja dekoracji. Na ścianie rozwieszony materiał w kolorze błękitu. Przez środek przewiesić flagę biało - czerwoną. Po obu stronach flagi zawiesić obrazy Matki Bożej Częstochowskiej lub Ostrobramskiej.
Chór szkolny: Pieśń „Bogurodzica”
Bogurodzica Dziewica, Bogiem sławiena Maryja,
U Twego Syna Gospodzina, Matko zwolna, Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam.
Kyrie elejson.
Twego dzieła Krzciciela, Bożycze,
Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jąż nosimy,
A dać raczy, jegoż prosimy:
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt.
Kyrie elejson.
Recytator I: „Niepokalana” (Stanisław Wyspiański)
Niepokalana Królowa,
Bądź pochwalona, bądź zdrowa!
W błękitach, w gwiazd zawierusze
Królujesz, Pani Słoneczna,
Niepokalana, Ty wieczna.
Królujesz, Pani Słoneczna,
W odmętach, w gwiazd zawierusze,
Po smokach stąpasz bezpieczna,
Niepokalana, Ty wieczna.
Królowo Polska … przez Syna,
Oto wybiła godzina -
Zbaw duszę!
Narrator I:
Od stuleci, od zarania Państwa Polskiego, jest z nami. Królowie i książęta wznosili dla Niej świątynie i klasztory, koronowali Jej wizerunki; pobożny lud ofiarowywał Jej wota wdzięczności i gorące serca. Jej poświęcona jest najstarsza zachowana pieśń polska, będąca jednocześnie naszym pierwszym hymnem. Z Jej imieniem na ustach ruszali do walki rycerze spod Grunwaldu, Chocimia, Wiednia. Jej opieki szukali konfederaci barscy i uczestnicy tragicznych powstań narodowych. Wiele razy za przyczyną naszej Królowej doświadczaliśmy cudów - jak np. podczas potopu szwedzkiego w 1955 r. czy pod Warszawą latem 1920 r. to Ona, Matka Boże Królowa Polski jest naszym największym skarbem i powodem do dumy. Od roku 1382 kult Maryi - Królowej nieodłącznie wiąże się z Jasną Górą, duchową stolicą wszystkich Polaków, gdzie, jak powiedział Jan Paweł II: „Bije serce narodu”. W 1717 r. odbyła się uroczysta koronacja obrazu koronami papieskimi, chociaż już w XVI w. Grzegorz z Sanoka pisał o jasnogórskim sanktuarium:
Recytator II:
To nie tylko Polacy w święte mury spieszą,
I Litwini pobożni gęstą idą rzeszą.
To mieszkańcy gór naszych i całe Polesie,
Kaszubi lub Moskwy hołdy swoje niesie.
Tu Kujawiak namioty rozbija płócienne,
Tu Mazur z wełny stawia szałasze odmienne.
Tu możni Morawianie, bogaci Węgrzyni,
Polacy i Niemny, Słoweńcy, Rusini,
Tu z Pmorza, z Wołynia, z Trancji, Inflant, Żmudzi,
Z Saksonii, Prus, Czech, Śląska, mnóstwo idzie ludzi!
Narrator I:
Obrona Jasnej Góry w 1655 r. stała się przełomowym momentem w wojnie ze Szwedami. Cały naród pospieszył pod sztandary swojej Królowej, by walczyć o wiarę i wolność. Wówczas król Polski, Jan Kazimierz, poruszony niezwykłą ingerencją Matki Bożej w dzieje naszego narodu, złożył w katedrze lwowskiej uroczyste śluby, obierając Maryję za szczególną Patronkę swych ziem.
Narrator II:
Śluby Jana Kazimierz w katedrze lwowskiej 1 kwietnia 1656 r.
Wielka Boga - Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico. Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego, mojego Twoim miłosierdziem król, do Najświętszych Stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram. Tak samego siebie, jak i moje Królestwo Polskie, Księstwo Litewskie, Ruskie, Pruskie, Mazowieckie, Żmudzkie, Inflanckie, Smoleńskie oraz wojsko obu narodów i wszystkie moje ludy Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twojej pomocy i zlitowania w tym klęsk pełnym i opłakanym Królestwa mojego stanie przeciw nieprzyjaciołom Rzymskiego Kościoła pokornie przyzywam.
A ponieważ nadzwyczajnymi dobrodziejstwami Twymi zniewolony pałam wraz z narodem moim, nowym, a żarliwym pragnieniem poświęcenia się Twojej służbie, przyrzekam, przeto, tak moim, jak senatorów i ludów moich imieniem, Tobie i Twojemu Synowi, Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, że po wszystkich ziemiach Królestwa mojego cześć i nabożeństwo ku Tobie rozszerzać będę.
Recytator III: „O Matko Boża” (Wacław Lider)
O, Matko Boża, polska, ryngrafowi,
Gwoździem kreślona, co wisisz na ścianie;
Od naszych westchnień cała zardzewiała
Jesteś i cięcia dwa nosisz na twarzy.
Na Jasnej Górze! Której królowanie
Nad Pospolitą Rzeczą sławne było;
Która rycerstwo w dzień potrzeb orężnych
Wiodłaś na kresy kochanej ojczyzny;
Przed którą w środy postne i soboty
Cicho migoce płomyk miłosierny;
Maj, upachniony kwieciem, schyla głowę.
Narrator I:
W chwilach klęsk narodowych, zaborów, wojny, niewoli i zawieruch Matka Boża była jedyną ostoją i ucieczką. Za drutami Oświęcimia, w lasach Smoleńska, na barykadach powstańczej Warszawy Polacy modlili się tak samo …
Recytator IV: „Modlitwa” (Jan Olechowski)
Królowo Korony Polskiej z twarzą pociętą szablami,
Do Ciebie wznosimy czoła schylone bólu ciężarem.
Nie ma w nas szlochu rozpaczy. Zaciśniętymi wargami
Modlimy się głucho, śmiertelnie -
O łaskę wiary.
Latami idziemy nocą, żołnierze tragicznej sprawy,
Krzyże, krzyże za nami - żałobne żołnierskie ślady.
Odsuń nam w chwili ostatniej kielich bolesny, krwawy -
Gorycz samotnej śmierci,
Truciznę zdrady.
W gruzach kościół dzieciństwa, katedra świętego Jana.
W godzinę ostatniej bitwy, w murach płonącej Warszawy,
Jedna nam tylko została prośba - o łaskę wytrwania …
Królowo Korony Polskiej
Z twarzą pociętą szablami.
Chór szkolny: Pieśń „Jasnogórska Pani”
Jasnogórska Pani, Tyś naszą Hetmanką,
Polski Tyś Królową i najlepszą Matką.
Spójrz na polskie miasta i na polskie wioski,
Niech z miłości Twojej słynie naród polski.
Jasnogórska Pani …
Zwołaj pomocników z całej polskiej ziemi,
Dla sprawy Kościoła posługuj się nimi.
Narrator I:
W trudnych latach powojennych, gdy obcy system próbował zawładnąć duszami Polaków, Prymas Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński w walce z ateizmem stawiał na więź z Bogurodzicą, Królową Polski. W Jej imię podjął Wielką Nowennę - program odnowy Ojczyzny, obejmujący życie osobiste, rodzinne i społeczne. Program ten został zawarty w Ślubach narodu, które Ksiądz Prymas napisał podczas pobytu w więzieniu. Zostały one uroczyście wygłoszone na Jasnej Górze w dniu 26 sierpnia 1956 r. jako Jasnogórskie Śluby Narodu. Ponieważ Ksiądz Prymas przebywał w więzieniu, w jego imieniu tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu został odczytany przez biskupa Michała Klepacza. W tym samym czasie Prymas w więzieniu odczytał tekst Ślubów przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. W uroczystościach na Jasnej Górze wzięło udział ponad milion wiernych.
Dnia 26 października 1956 r. Ksiądz Prymas Wyszyński odzyskał wolność. W tym trudnym dla Polaków czasie stał się znakiem jedności całego narodu i symbolem zwycięstwa przychodzącego przez Bogurodzicę. Już 2 listopada udał się na Jasną Górę, aby oddać cześć swej najlepszej Matce i Królowej. Z jego inicjatywy 3 maja 1957 r. zainaugurowano Wielką Nowennę przed wielkim jubileuszem tysiąclecia chrztu Polski. W tym dziewięcioletnim nabożeństwie Polaków (1957 - 1966) Prymas brał czynny udział, głosząc niezmordowanie słowo Boże. Jednocześnie rozpoczęło się także Nawiedzenie, czyli wędrówka Matki Bożej w kopii Obrazu Jasnogórskiego do wszystkich parafii polskich.
Narrator II:
Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego, 26 sierpnia, 1956 r.
Wielka Boga - Człowieka Matko, Bogurodzico, Dziewico, Bogiem sławiona Maryjo, Królowo świata i Polski Królowo. My, biskupi polscy i królewskie kapłaństwo, lud nabyty zbawczą krwią Syna Twojego, przychodzimy, Maryjo, znów do tronu Twego, Pośredniczko łask wszelkich, Matko miłosierdzia i wszelkiego pocieszenia. Składamy u stóp Twoich siebie samych i wszystko, co mamy, rodziny nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi, młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgnienia serc i porywy woli. Królowo Polski, odnawiamy dziś śluby przodków naszych i Ciebie za Patronkę naszą i Królową Narodu Polskiego uznajemy. Zarówno siebie samych, jak i wszystkie ziemie polskie i wszystek lud polecamy Twojej szczególnej opiece i obronie. Wzywamy pokornie Twojej pomocy i miłosierdzia w walce o dochowanie wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, Kościołowi świętemu i Jego pasterzom, Ojczyźnie naszej świętej chrześcijańskiej, poświęconej Twojemu Sercu Niepokalanemu i Sercu Syna Twojego. Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska była rzeczywistym Królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie pod Twoje panowanie w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym i społecznym. Matko łaski Bożej, przyrzekamy Ci strzec w każdej duszy polskiej daru łaski, jako źródła Bożego życia. Pragniemy, aby każdy z nas żył w łasce uświęcającej i był świątynią Boga. Święta Boża Rodzicielko i Matko dobrej rady, przyrzekamy Ci, że odtąd wszyscy staniemy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia, równie mężnie jak ojcowie nasi walczyli o byt i wolność narodu, płacąc obficie własną krwią. Matko Chrystusowa, przyrzekamy Ci stać na straży nierozerwalności małżeństwa, bronić godności kobiety, czuwać na progu ogniska domowego, aby przy nim życie Polaków było bezpieczne. Zwierciadło Sprawiedliwości, wsłuchując się w odwieczne tęsknoty narodu, przyrzekamy Ci kroczyć za Słońcem Sprawiedliwości, Chrystusem, Bogiem naszym. Przyrzekamy usilnie pracować nad tym, aby w ojczyźnie naszej wszystkie dzieci narodu żyły w miłości w sprawiedliwości, zgodzie i pokoju, aby wśród nas nie było nienawiści, przemocy i wyzysku. Zwycięska Pani Jasnogórska, przyrzekamy stoczyć pod Twoim sztandarem najświętszy i najcięższy bój z naszymi wadami narodowymi. Przyrzekamy wypowiedzieć walkę lenistwu, lekkomyślności, marnotrawstwu, pijaństwu i rozwiązłości. Przyrzekamy zdobywać cnoty: wierności i sumienności, pracowitości i oszczędności, wzajemnego poszanowania, miłości i sprawiedliwości społecznej. Królowo Polski, ponawiamy śluby ojców naszych i przyrzekamy, że wzmacniać i szerzyć będziemy w sercach naszych i w polskiej ziemi cześć Twoją i nabożeństwo do Ciebie. Przyrzekamy iść w ślady Twoich cnót, Matko Dziewico i Panno Wierna. Przyjmij nasze przyrzeczenia, umocnij je w sercach naszych i złóż przed oblicze Boga w Trójcy Świętej Jedynego. W Twoje dłonie składamy naszą przeszłość i przyszłość, całe nasze życie narodowe i społeczne, Kościół Syna Twego i wszystko, co miłujemy w Bogu. Prowadź nas poprzez poddaną Ci ziemię polską do bram Ojczyzny niebieskiej, a na progu nowego życia sama okaż nam Jezusa, błogosławiony Owoc żywota Twojego. Amen.
Recytator V: „Hymn” (Zygmunt Krasiński)
Ty, coś na świecie przebolała tyle,
Gdy Syn Twój zstąpił do ziemskich padołów,
Skróć umęczonej Polsce Twej mąk chwile!
Królowo Polski, Królowo Aniołów,
Roztocz ponad nią tęczę Twej opieki,
Odwiąż jej ręce od katowskich kołów,
Bądź jej aniołem teraz i na wieki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów,
Lilio bez zmazy, Ty Gwiazdo poranna,
Mieczem boleści siedmiokrotnie ranna,
Wiesz, co rozpaczy wrzący w sercu ołów,
Co krzyż i gwoździe, i rany, i ciernie,
Wiesz, co krwi ziemskiej i łez ziemskich cieki
I jak konania ból boli niezmiernie …
Bądź nam Aniołem teraz i na wieki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów,
Ten świat się rozpadł i rozdziera siebie -
Lecz żadna z jego rozerwanych połów
Już się nie modli, o Mario, do Ciebie.
My jedni tylko, paląc się na stosie,
Wciąż ślemy modły w Twój bezmiar daleki -
Poznasz Królowo, poddanych po głosie:
Bądź nam Aniołem teraz i na wieki!
Narrator I:
Kolejną okazją do podkreślenia jedności narodu polskiego z Jasnogórską Królową było Milenium Chrztu Polski w roku 1966, poprzedzone dziewięcioletnim przygotowaniem. Ksiądz Prymas Stefan Wyszyński osobiście przewodniczył wszystkim uroczystościom od Gniezna, poprzez Jasną Górę, Kraków, Warszawę, przemierzając z całym Episkopatem Szlak Tysiąclecia. Punktem kulminacyjnym uroczystości milenijnych było święto Królowej Polski 3 maja 1966 r. na Jasnej Górze. W tym dniu w obecności całego Episkopatu, wobec kilkuset tysięcy wiernych, zebranych u stóp Jasnej Góry, Prymas Wyszyński dokonuje wiekopomnego Aktu całkowitego oddania Polski w niewolę Matce Chrystusowej za wolność Kościoła w ojczyźnie i w świecie. Jest to najgłębsze w dziejach związanie losów narodu z Bogurodzicą - Królową Polski. Na główne uroczystości milenijne pragnął przyjechać Ojciec Święty Paweł VI, jednak władze komunistyczne odmówiły Papieżowi prawa przyjazdu. Taki los spotkał także delegacje innych Episkopatów europejskich.
Narrator II:
Milenijny Akt Oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi, 3 maja 1966 r.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Ojcze Pana naszego Jezusa Chrystusa, którego dałeś światu za sprawą Ducha Świętego przez Maryję, Służebnicę Twoją, Bogurodzicę Dziewicę, Matkę Boga i Kościoła. Wołamy dziś do Ciebie, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Pośrednika między niebem a ziemią, przez przyczynę Matki Chrystusowej i naszej Matki i przez wstawiennictwo wszystkich Świętych patronów polskich. Z błogosławionej woli Twojego Syna dotarli do naszej ziemi przed tysiącem lat Apostołowie Dobrej Nowiny, ustawili Krzyż, znak Zbawienia i rozpoczęli chrzcić praojców w Imię Trójcy Świętej. Od tej chwili źródło wody żywej nieustannie spływa na głowy i serca dzieci narodu polskiego. Zostaliśmy włączeni do wielkiej rodziny Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa.
Dziś po zakończeniu rachunku sumienia w dziewięcioletniej Nowennie, która przygotowała nas do Tysiąclecia, po odnowieniu przyrzeczeń Chrztu świętego, w obecnym roku Wielkiego „Te Deum” Narodu Polskiego wołamy do Ciebie z wdzięcznością: „Błogosławiona niech będzie Święta Trójca i nierozerwalna Jedność. Uwielbiamy Ją, gdyż okazała nad nami Miłosierdzie Swoje”.
Pragniemy dziś społem ubezpieczyć Kościół święty na drugie tysiąclecie, a nienaruszony skarb wiary przekazać nadchodzącym pokoleniom młodej Polski. Uczynimy to w niezawodnych dłoniach Matki Najświętszej, których opieki i pomocy doświadczyliśmy przez dzieje. Pełni wdzięczności za Matkę Chrystusową, którą Syn Twój dał Kościołowi świętemu, wspominamy Jej krzepiącą obecność w dziejach Kościoła w świecie i w ojczyźnie naszej.
Ona jedna wytrwała pod Krzyżem Chrystusa na Kalwarii, a dziś trwa w misterium Chrystusa i Kościoła. Ona zawsze trwała pod Krzyżem naszego narodu. Wspominając z wdzięcznością Jej macierzyńską opiekę nad dziećmi polskiej ziemi, którą za Jej królestwo uważamy, świadomi, że dzięki Niej została uratowana wiara narodu, pragniemy, Ojcze, w Twoim obliczu oddać Jej całkowicie umiłowaną ojczyznę naszą na nowe tysiąclecie wiary, za Kościół Twojego Syna.
Bogurodzico Dziewico, Matko Kościoła, Królowo Polski i Pani nasza Jasnogórska, dana nam jako pomoc ku obronie narodu polskiego! W obliczu Boga w Trójcy Świętej Jedynego, w głębokim zjednoczeniu z Głową Kościoła Rzymskokatolickiego, Ojcem Świętym, my, Prymas i biskupi polscy, zebrani u stóp Twojego Jasnogórskiego Tronu, otoczeni przedstawicielami całego wierzącego narodu - duchowieństwa i Ludu Bożego, oddajemy dziś ufnym sercem w Twą wieczystą, macierzyńską niewolę miłości wszystkie dzieci Boże ochrzczonego narodu i wszystko, co Polskę stanowi.
Odtąd, najlepsza Matko nasza i Królowo Polski, uważaj nas Polaków za całkowitą własność Twoją, za narzędzie w Twych dłoniach na rzecz Kościoła świętego. Czyń z nami, co chcesz. Pragniemy wykonać wszystko, czego zażądasz. Pragniemy odtąd żyć jako naród katolicki, przez pracę ku chwale Bożej dla dobra ojczyzny doczesnej. Oddani Tobie w niewolę pragniemy czynić w naszym życiu osobistym, rodzinnym, społecznym i narodowym nie wolę własną, ale wolę Twoją i Twojego Syna, wolę, która jest samą miłością.
Ufamy, że tym aktem głębokiej wiary i ufności wyjednamy Kościołowi świętemu wolność, a Ojczyźnie naszej Twą macierzyńską opiekę na nowe wiary tysiąclecie, Panno chwalebna i błogosławiona. Przyjm naszą ufność, umocnij ją w sercach naszych i złóż przed Obliczem Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Amen.
Narrator I:
Matka Boża Królowa Polski łączy ze sobą epoki i serca ludzi z odległych pokoleń. Jak powiedział nasz wielki rodak, Jan Paweł II, Maryja weszła w naszą historię i pomaga nam ją tworzyć. Dzięki Niej zachowaliśmy swą godność i tożsamość narodową. Najwyższym wyrazem przyznania Matce Bożej godności Królowej Polski było ustanowienie w 1923 r. Jej liturgicznego święta na dzień
3 maja, który jako rocznica uchwalenia pierwszej polskiej Konstytucji jest też świętem państwowym.
Narrator II:
My, nowe pokolenie Polaków wchodzące w III tysiąclecie chrześcijaństwa, jako spadkobiercy chwały i osiągnięć przodków, mamy wiele powodów do dumy. Chlubimy się z przeszłości naszego narodu, który nierozerwalnie związał swą historię z Maryją - Królową i Orędowniczką. Pragniemy nieść w życiu wartości odziedziczone po przodkach i wypełniać słowa „Apelu Jasnogórskiego”: „Maryjo, Królowo Polski! Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam!”.
Chór szkolny: „Apel Jasnogórski”
Maryjo, Królowo Polski, Maryjo, Królowo Polski,
Jestem przy Tobie, pamiętam o Tobie i czuwam na każdy czas! (2x).
Maryjo, jesteśmy młodzi, Maryjo, jesteśmy młodzi,
Już dzisiaj zależy od polskiej młodzieży następne tysiąc lat. (2x).
Maryjo, Królowo nasza, Maryjo, Królowo nasza,
Ciebie prosimy, uświęcaj rodziny, uświęcaj każdego z nas! (2x).
1