IZOLACJA WIRUSÓW NA HODOWLACH KOMÓRKOWYCH
konsekwencje i zastosowanie
Hodowla komórkowa = monolayer
Linie komórkowe mogą być:
półciągłe- są diploidalne, wywodzą się z płodowej tkanki ludzkiej lub zwierzęcej.
Zalety:
Z uwagi na 2n mogą być wykorzystywane do produkcji szczepionek,
np. kurze fibroblasty służą do produkcji szczepionki przeciwko odrze.
Z jednego narządu można uzyskać miliony hodowli.
Wady:
Mają ograniczony czas życia, mogą być pasażowane przez ok.50 pokoleń.
Przykłady: HDCS, MRC-9, WI- 38.
ciągłe- są aneuploidalne, wywodzą się z guza lub prawidłowych komórek
przechodzących po kolejnych pasażach transformację.
Zalety:
Możliwość nieograniczonego pasażowania (immortalizacja komórek).
Wady:
Złośliwość uniemożliwia wykorzystanie do produkcji szczepionek.
Przykłady: HeLa (rak szyjki macicy), Hep-2 (nabłonek), Vero (nerka małpy),
MDCK (nerka psa).
Hodowle komórkowe pozwalają na uzyskanie wysokiego miana wirusa obecnego
w materiale klinicznym przez długi czas. Hodowle na masową skalę czyli hodowla stale dzielących się komórek w zawiesinie w fermentatorach wykorzystuje się do produkcji interferonu dla celów terapeutycznych i szczepionek.
Wady hodowli to:
konieczność opracowania materiału przed zakażeniem linii,
niepełna (wstępna) identyfikacja,
selektywność (tzn. nie istnieje linia wrażliwa na zakażenie wszystkimi wirusami dlatego dobiera się ją w sposób ukierunkowany lub nieukierunkowany),
wysoki koszt,
wymóg doświadczenia i ryzykowność.
Badanie niekiedy trwa bardzo długo- do kilku tygodni, może dać wynik fałszywie dodatni (np. zmiany podobne do CPE mogą wynikać z działania substancji toksycznych, wyizolowanie wirusa nie będącego czynnikiem etiologicznym danego schorzenia) ale i fałszywie ujemny (np. zły dobór linii, zbyt mała ilość wirusa w materiale). Jedyne pewne rozpoznanie to izolacja wirusa z miejsc fizjologicznie jałowych.
Ponadto istnieją ograniczenia- nie wszystkie wirusy namnażają się łatwo na hodowlach komórkowych.
Z trudem izoluje się: Nie udaje się hodować:
HIV WZW typu B, C, D, E
wirus KZM HPV
koronarowirusy kaliciwirusów
filowirusy
poliomawirusy
parwowirusy
HHV-6, -7, -8
EBV
Częściowo tych utrudnień udaje się uniknąć stosując technikę SVA (shell vial assay)- metodę niewymagającą opracowania materiału przed zakażeniem; jest ona jednak mniej czuła niż klasyczna izolacja.
2