EUMETAZOA
PRZYDEŁKOWCE
(CNIDARIA)
KOSTKOMEDUZY
(CUBOZOA)
KORALOWCE
(ANTHOZOA)
KRĄŻKOPŁAWY
(SCYPHOZOA)
STUŁBIOPŁAWY
(HYDROZOA)
* zwierzęta żyjące głównie w wodach słonych
* ich ciało ma promienistą symetrię i zbudowane jest wyłącznie z dwóch warstw komórek mających charakter tkanki nabłonkowej
* mogą przybierać różne dwie różne formy morfologiczne:
- osiadłego polipa (czasem tworzącego złożone kolonie)
- swobodnie pływającej (unoszącej się) meduzy
* posiadają parzydełka (specyficzne struktury obronne występujące na powierzchni ciała)
* dawniej łączono je z żebropławami w jedną grupę systematyczną o nazwie „jamochłony”
POCHODZENIE
* przypuszcza się, że wywodzą się ze zwierząt o symetrii dwubocznej (podobnych do współczesnych larw parzydełkowców), a promienista symetria ciała jest wyrazem późniejszych przystosowań
* przedstawicieli wszystkich gromad znamy już od początku kambru
* największe znaczenie ekologiczne mają koralowce (pierwsze rafy utworzone z pierwotnych koralowców pojawiły się w ordowniku i zastąpiły rafy gąbkowe /archeocjatowi/
* dziś korale sześciopromienne są głównymi budowniczymi raf koralowych
PARZYDEŁKOWCECE
BUDOWA PARZYDEŁKOWCÓW
CIAŁO JAMOCHŁONÓW
* ma kształt worka (u meduzy silnie spłaszczonego) ściankach zbudowanych z dwóch warstw komórek odpowiadających endodermie i ektodermie gastruli
* pierwotną jamę ciała między tymi warstwami wypełnia galaretowata mezoglea (u polipów jest jej niewiele, a u meduz tworzy warstwę sporej grubości)
* wnętrze worka stanowi obszerna jama gastralna (odpowiednik prajelita), która może być podzielona pionowymi przegrodami lub nawet przekształcić się w system kanałów rozchodzących się promieniście po ciele zwierzęcia (tak jest u wielu meduz)
* do jamy gastralnej prowadzi otwór gębowy, będący jednocześnie otworem odbytowym (u polipa od górnej strony zwierzęcia, u meduzy od spodniej)
- u polipów otwór gębowy okolony jest wieńcem czułków (od kilku do kilkunastu sztuk)
- u meduz czułki znajdują się na brzegu dzwonu, a przy otworze gębowym niekiedy znajdują się ramiona (płaty przygębowe)
MEDUZY
* mają dodatkowo specyficzne, złożone narządy zmysłów, zlokalizowane w regularnych odstępach na brzegu dzwonu (ciałka brzeżne/ropalia)
* w ich skład wchodzą najczęściej proste narządy światłoczułe (oczka) w postaci skupisk komórek barwnikowych (czasem otaczających przezroczyste komórki, spełniając rolę soczewki), a także prosty narząd równowagi (statocysta)
* jest to pęcherzyk zbudowany z komórek zaopatrzonych w wici lub wypustki plazmatyczne skierowane do środka
* wewnątrz znajduje się grudka węglanu wapnia statolit, który uciska określone wypustki komórkowe w zależności od położenia zwierzęcia względem źródła przyciągania grawitacyjnego (czyli do środka Ziemi)
* dzięki temu meduza orientuje się, czy płynie w normalnej pozycji (otworem gębowym do dołu) czy np. bokiem lub nawet na wznak i odpowiednio reaguje ruchami dzwonu, dążąc do wyrównania swego położenia
BUDOWA KOMÓRKOWA
KOMÓRKI NABŁONKOWO-MIĘŚNIOWE
* podstawowe komórki tworzące ekto- i endodermę
* tworzą długie wypustki plazmatyczne, zawierające kurczliwe włókienka białkowe
* włókienka te w ektodermie ułożone są wzdłuż długiej osi, a w endodermie okrężnie wokół ciała zwierzęcia (ich działanie jest więc antagonistyczne, skurcz włókienek w jednej warstwie powoduje rozciągnięcie w drugiej)
EKTODERMA/EPIDERMA
* komórki u niektórych koralowców i stułbiopławów wytwarzają wewnętrzny szkielet zbudowany z węglanu wapnia lub rzadziej z substancji organicznej (kolagenu)
* wiele koralowców ma także szkielet wewnętrzny utworzony w obrębie mezoglei
ENDODERMA/
GASTRODERMA
* większość jej komórek ma zdolność do fagocytozy
KOMÓRKI INTERSTYCJALNE
* mają charakter embrionalny
* nie są wyspecjalizowane i mogą się poruszać pomiędzy warstwami i przekształcać w inne komórki (np. rozrodcze)
KOMÓRKI GRUCZOŁOWE
* produkują enzymy trawienne
KOMÓRKI PARZYDEŁKOWE
* zawierają parzydełka (knidocysty)
* są to struktury obronne-zaczepne występujące wyłącznie u parzydełkowców
* mają kształt pęcherzyka wypełniającego prawie całą komórkę
* wewnątrz niego znajduje się długa, zwinięta nić, która przy podrażnieniu zostaje z dużą siłą wyrzucona i wbija się lub oplątuje wokół ciała napastnika lub potencjalnej ofiary
* wyróżniamy trzy rodzaje parzydełek:
- penetranty - ostro zakończone nici, działają na podobnej zasadzie jak strzykawki lekarskie, wbijają się w ciało ofiary wstrzykując parzący bądź obezwładniający płyn
- glutynanty - długie nici, tępo zakończone, pokryte lepką substancją, ich działanie polega na unieruchomieniu ofiary po przylepieniu się do niej wielu takich parzydełek, takim działaniom towarzyszy również wydzielanie parzącego płynu
- ewolwenty - nici krótsze od glutynantów, oplatające ofiarę lub przeciwnika
KOMÓRKI NABŁONKOWO-NERWOWE
* mają długie wypustki plazmatyczne (przypominające dendryty typowych neuronów) przebiegające w mezoglei, którymi łączą się ze sobą, tworząc jednolitą sieć oplatającą całe zwierzę
* największą koncentrację tych komórek spotykamy w czułkach i wokół otworu gębowego (u meduz na brzegu „parasola”)
* tworzą prymitywny układ nerwowy bez wydzielonego centrum nerwowego (układ rozproszony/dyfuzyjny)
* elementem tego układu są również ropalia
PODSTAWOWE FUNKCJE ŻYCIOWE PARZYDEŁKOWCÓW
LOKOMOCJA
* polipy - formy osiadłe nie mające zdolności lokomocyjnych, ich poruszanie się ograniczone jest do ruchu czułków i do zwijania całego ciała w razie niebezpieczeństwa
* meduzy - formy pływające poruszające się ruchem odrzutowym dzięki rytmicznym skurczom dzwonu (nie potrafią przeciwstawiać się oporowi wody, dlatego też zaliczane są do planktonu)
ODŻYWIANIE SIĘ
* są mięsożerne
* zazwyczaj drapieżniki łowiące organizmy planktoniczne (niektóre gatunki potrafią upolować nawet rybę)
* podwójne trawienie:
- pokarm wprowadzony jest do jamy astralnej, gdzie rozpoczyna się pierwszy etap jego obróbki - trawienie zewnętrzne/zewnątrzkomórkowe za pomocą enzymów produkowanych przez komórki gruczołowe
- wstępnie nadtrawiony i rozdrobniony pokarm jest następnie fagocytowany przez komórki gastrodermy i rozpoczyna się drugi etap -trawienie wewnętrzne/wewnątrzkomórkowe
- niestrawione resztki usuwane są na zewnątrz przez otwór gębowy
WYDALANIE, OSMOREGULACJA I WYMIANA GAZOWA
* odbywają się całą powierzchnią ciała, gdyż parzydełkowce nie mają układu wydalniczego, oddechowego ani krążenia
* przenoszenie substancji odżywczych zachodzi na drodze dyfuzji, bezpośrednio między komórkami lub przy udziale mezoglei
ROZMNAŻANIE
PŁCIOWE
BEZPŁCIOWE
* zazwyczaj polipy (rzadko meduzy)
PĄCZKOWANIE
* najczęstszy sposób rozmnażania bezpłciowego
* nowy, pączkujący polip może oderwać się od macierzystego lub pozostać z nim złączony i w ten sposób tworzy się kolonia osobników
* z polipa może także wysączkować meduza, która po oderwaniu się, zaczyna prowadzić samodzielne życie w wodzie
* rzadziej u polipów dochodzi do podziału osobnika wzdłuż długiej osi ciała, a zupełnie wyjątkowo do podziału poprzecznego
STROBILIZACJA
* specyficzny rozród polipów
* dojrzały polip zaczyna dzielić się poprzecznie na swego rodzaju talerzyki, które u nasady polipa są jeszcze słabo zaznaczone
* im wyżej, tym stają się wyraźniejsze, a szczytowe talerzyki odrywają się i przekształcają w młode meduzy (efyry), które po kilku tygodniach przekształcają się w dorosłe osobniki
PRZEMIANA POKOLEŃ/METAGENEZA
* gamety powstają z komórek interstycjalnych w gonadach
* parzydełkowce są rozdzielnopłciowe (z nielicznymi
wyjątkami)
* rozwój jest złożony
* występuje dwubocznie symetryczna, orzęsiona larwa - planula
* niektóre gatunki (CHEŁBIA MODRA), wykazują regularną przemianę pokoleń związaną ze zmianą sposobu rozmnażania
* polipy chełbi są niewielkie i rozmnażają się bezpłciowo przez strobilizację, meduzy zaś płciowo, tworząc planuję, z której rozwijają się bezpłciowe polipy itd.
* parzydełkowców oba pokolenia - płciowa meduza i bezpłciowy polip - są diploidalne
PRZEGLĄD I ZNACZENIE PARZYDEŁKOWCÓW
* około 2700 gatunków, mających najczęściej niewielkie polipy bez przegród w jamie gastralnej
* często tworzą rozbudowane kolonie, w których osobniki mogą się różnicować ze względu na pełnioną funkcję (zjawisko to nazywamy polimorfizmem)
* w takich wypadkach zazwyczaj wyróżniamy polipy odżywcze, obronne i rozrodcze
* ŻEGLARZ PORTUGALSKI (Physalia physalis)
- przykład kolonii
- jego liczne polipy nie są doczepione do podłoża, ale do swoistego pęcherza pławnego będącego przekształconą meduzą
- pęcherz ten unosi się na powierzchni wody i dodatkowo może pełnić funkcje żagla służącego do przemieszczania kolonii
- żeglarz ma bardzo silne parzydełka
- średniej wielkości kolonia może porazić i strawić rybę wielkości dorosłej makreli, może też być niebezpieczna dla człowieka
* meduzy są tu zazwyczaj mniejsze o polipów i mają pierścieniowaty żagielek (vellum) na brzegu dzwona
* STUŁBIA POSPOLITA (Hydra vulgaris)
- w ogóle nie ma postaci meduzy, jej pojedyncze polipy mogą się rozmnażać bezpłciowo i płciowo
- polipy mogą przemieszczać się po podłożu, pomagając sobie czułkami
- łacińska nazwa stułbi odwołuje się do jej wielkich możliwości regeneracji (mityczna Hydra była wielogłowym potworem, któremu odcięte głowy błyskawicznie odrastały)
* nieliczna grupa ok. 200 gatunków wyłącznie morskich
* meduzy są wyraźne, większe niż polipy, osiągają duże rozmiary (do 3m średnicy dzwonu) i nie mają żagielka
* ich „muskulatura” i układ nerwowy są lepiej rozwinięte niż u stułbiopławów
* polipy najczęściej są pojedyncze, niewielkie, z jamą gastralną podzieloną czterema przegrodami
* żyją zagrzebane w piasku na dnie morza
* przedstawiciele: CHEŁBIA MODRA, żyjąca w Bałtyku, BEŁTWA (jej rekordowe okazy miały ponad 2m średnicy i czułki długości 70cm)
* najliczniejsza grupa ok. 6tys gatunków
* wyłącznie polipy morskie (nie ma meduz)
* jama gastralna, do której prowadzi wydatna gardziel, podzielona przegrodami
* mogą rozmnażać się płciowo i bezpłciowo
* często tworzą kolonie mające wewnętrzny szkielecik, ale nie występuje u nich polimorfizm
* wyróżnia się wśród nich wiele jednostek taksonomicznych, z których największe znaczenie mają dwie gromady
* liczba przegród w jamie astralnej i liczba czułków jest wielokrotnością sześciu
* pojedyncze polipy nie tworzące pancerzyka lub kolorowe ukwiały (UKWIAŁ TĘGOCZUŁKI żyjący w Bałtyku)
RAFY KORALOWE:
- występują też kolonijne polipy otoczone solidną wapienną osłonką (KORALE MADREPOROWE/RAFOTWÓRCZE), które mają dziś zasadniczy udział w tworzeniu raf koralowych, występują głównie w strefie międzyzwrotnikowej
- nawarstwiające się przez tysiące lat szkielety tych koralowców utworzyły w niektórych rejonach olbrzymie, podwodne grzbiety, z których najsłynniejsza jest Wielka Rafa Koralowa u wschodnich wybrzeży Australii
- rafy są najbardziej produktywnymi i złożonymi ekosystemami morskimi
- są wielką atrakcją turystyczną
- mogą stanowić zagrożenie dla żeglugi
RODZAJE RAF:
- przybrzeżne - leżą przy samej linii brzegowej
- barierowe - znajdują się w pewnej odległości od lądu
- wyspy koralowe/atole - układają się w pierścienie, uformowane na szczytach podmorskich gór (laguna - płytka zatoka wewnątrz atolu)
* korale sześciopromienne często żyją w symbiozie z samożywnymi protestami, a nawet z sinicami
* ukwiały współpracują z rakami pustelnikami (protokooperacja)
* mają zawsze 8 przegród w jamie astralnej i 8 pierzastych czułków
* zazwyczaj żyją w koloniach
* ich szkielety są zbudowane z igiełek węglanowych lub substancji rogowej
* KORAL SZLACHETNY
- żyje w Morzu Śródziemnym
- jego czerwono zabarwiony, białkowy szkielecik używany jest do wyrobu ozdób (np. paciorków - korali)
* 20 gatunków tropikalnych parzydełkowców
* niewielkie meduzy (do 25cm średnicy) mają dzwony o bardziej sześciennym kształcie niż
krążkopławy
* mają najlepiej rozwinięty układ nerwowy i ropalia
* jako jedyne meduzy potrafią pływać, omijając przeszkody
* aktywnie polują na ryby
* CHIRONEX FLECKERI
- żyje w Australii
- ma tak silne parzydełka, że jest uważany za jedno z najniebezpieczniejszych zwierząt na Ziemi
- atakuje ludzi (czasem ze skutkiem śmiertelnym)
STUŁBIOPŁAWY
KRĄŻKOPŁAWY
KORALOWCE
KORALE SZEŚCIOPROMIENNE
KORALE OŚMIOPROMIENNE
KOSTKOMEDUZY