"Istoto istotna!"

Pragnieniem jesteś w Miłości,

Pragnieniem w pierwotnej jedności.

Spełnieniem dla męża swego,

Wytchnieniem dla ojca Twego.

Przy Tobie czas zwalnia, przyśpiesza,

Odchodzi na bok i wieczność pociesza.

By w chwilach beztroski i szczęścia

I czasem oschłego podejścia,

Wybiła godzina szczerości,

Godzina wiary, ufności.

By w czas tęsknoty i suszy,

Oczy widziały, słyszały uszy,

Ostygłe serce gorąco zawrzało,

A dusza śpiewała jak ciągle jej mało!

W tym czasie słowa zostają,

Ulotne nie stają się wiersze,

Od zawsze wiernie słuchają,

A oczy czytają je pierwsze.

Czytają, aż serce poruszy,

...

. . ...Spokojnie, czas stoi, nie ruszy!

Ale gdy gdzieś w oddali,

W niepewnej swojej duszy,

Zapomnisz jak cię kochali,

Czas więcej się nie wzruszy,

Ucieknie ze swą wiecznością,

Jedyną swą miłością!

Bo w swym mijaniu duszy

Tęsknotę zawieruszy.

To w tobie kobieto istotna,

Czas traci swe poczucie,

Nie widzi lat, mijają skrycie.

Istotnie w tobie jest wieczne życie,

I w skali lat i wszelkim bycie...

---