ZESPÓŁ OPUSZKOWY
W. Jakimowicz „Neurologia kliniczna“
R. Mazur „Neurologia - myślenie kliniczne“
R. Mazur i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii“
EPIDEMIOLOGIA:
ETIOLOGIA:
• zmiany naczyniowe rdzenia przedłużonego :
niedokrwienie
krwotok
• guzy okolicy opuszki
• jamistość opuszki
• ograniczona polineuropatia błonicza
• uszkodzenia pnia mózgu pochodzenia zapalnego
np. w chorobie Heinego - Medina
• stwardnienie zanikowe boczne
- często łącznie z zespołem rzekomoopuszkowym
PATOGENEZA:
• zespół objawów spowodowanych uszkodzeniem jąder nerwów położonych w rdzeniu
przedłużonym (IX, X, XII)
• jest to zespół obwodowy (wiotki)
OBRAZ KLINICZNY:
• objawy podmiotowe :
mowa nosowa i dyzartryczna (zamazana) :
czasem przechodząca w anartrię (dźwięki niezrozumiałe, nieartykułowane)
zaburzenia połykania (krztuszenie się) :
szczególnie potrawy stałe i płynne
najłatwiej chory połyka potrawy półpłynne
• objawy przedmiotowe :
osłabiona ruchomość podniebienia
zanik mm. języka
może być drżenie pęczkowe mm. języka
osłabienie odruchu podniebiennego, gardłowego i żuchwowego
łuki podniebienne opadnięte, nie unoszą się przy fonacji
może być maskowata twarz z zanikami mięśni i opadanie żuchwy
ROZPOZNANIE:
RÓŻNICOWANIE:
LECZENIE:
• przyczynowe
PATRZ TEŻ:
1/1
Zespół opuszkowy