PORAŻENIE MIĘDZYJĄDROWE

ZESPÓŁ USZKODZENIA PĘCZKA PODŁUŻNEGO PRZYŚRODKOWEGO

PARALYSIS S. PARESIS INTERNUCLEARIS

OPHTALMOPLEGIA INTERNUCLEARIS

1. R. Mazur „Podstawy kliniczne neurologii“

2. A. Prusiński „Neurologia praktyczna“

EPIDEMIOLOGIA:

•

ETIOLOGIA:

• ognisko SM :

• najczęściej

• zmiany niedokrwienne :

- u osób starszych szczególnie z cukrzycą

PATOGENEZA:

• pęczek podłużny przysrodkowy rozciąga się od śródmózgowia do rdzenia szyjnego

• leży do przodu od substancji szarej okołowodociągowej

• odbiera informację z tworu siatkowatego, jąder przedsionkowych, rdzenia szyjnego, kory mózgu,

jąder podkorowych

• podczas patrzenia w bok fasciculus longuitudinalis medialis przewodzi pobudzenia (z mostowego ośrodka skojarzonego spojrzenia) do jadra n.VI po jednej stronie i do tej części jadra n.III, która unerwia m. prosty wewnętrzny po drugiej stronie

• porażenie miedzyjądrowe :

• obustronne uszkodzenie pęczka (ze względu na bliskość obu pęczków)

• uszkodzeniu ulga ta część, która przewodzi pobudzenia do m. prostego wewnętrznego (droga biegnąca z ośrodka konwergencji jest zachowana)

OBRAZ KLINICZNY:

• zaburzenie przywodzenia gałki ocznej podczas patrzenia w drugi bok (ruch można uzyskać

jednak podczas konwergencji)

• oczopląs poziomy w oku odwiedzonym

• zachowana zdolność ruchu zbieżnego

ROZPOZNANIE:

• vide badanie neurologiczne

RÓŻNICOWANIE:

•

LECZENIE:

• przyczynowe

POWIKŁANIA:

•

ROKOWANIE:

•

PROFILAKTYKA:

•

PATRZ TEŻ:

• badanie neurologiczne

2

---