Metody identyfikacji polimerów:

1.metody analityczne(spektometria masowa, spekt. Absorbcyjna w podczerwieni, spektroskopia UV/VIS, analiza jakościowa i ilościowa zarówno matrycy polimerowej jak i napełniaczy, zaw. Węgla, zaw. Wilgoci wg Karla Fischera)

2.Testy wytrzymałości mechanicznej(rozciąganie, ściskanie, zginanie, udarność)

3.Badania twardości i odporność na ścieranie

4.Badania własności elektryczncyh(oznacza się stałą dielektryczną, stratność dielektryczną, ładunej powierzchniowy)

5.Badania właściw. Termicznych( różnicowa analiza termiczna(DSC), analiza termograwimetryczna(TGA), analiza temromechaniczna(TMA),oznaczenie współczynnika rozszerzalności cieplnej, temp. Topnienia, zeszklenia, temp. Vcata, badanie palności)

6.Badanie właściw. Reologicznych(oznaczenie wg różnych metd lepkości stopu polimerowego)

7.Optycznych(pomiary kolorymetryczne, pomiar absorpcji i transmisji promieniowania ultrafioletowego i widzialneho, współczynnik załamania światła, współ. Mętnienia i żółknięcia)

1.Recykling materiałowy jest to proces uzdatniania odpadów w celu otrzymania materiałów do powtórnego przetwórstwa. Najbardziej racjonalny sposób utylizacji odpadów polimerowych, ponieważ odzyskiwane rocyklaty umożliwiają ograniczenie produkcji polim. Oryginalnych. Dzięki temu można zmniejszyć emisję do środowiska szkodliwych związków oraz zużycie energii niezbędnej do wytworzenia nowych polimerów.

Recykling surowcowy (chemiczny )polega na rozłożeniu tworzyw sztucznych na monomery lub surowce do wytwarzania innych produktów chemicznych. Technologie tej metody zakładają odzysk surowców użytych do produkcji tworzyw sztucznych. Podstawową zaletą recyklingu chemicznego jest otrzymywanie produktów wysokiej jakości oraz możliwość przeróbki tworzyw mieszanych, z pominięciem etapu kosztownej segregacji.

Recykling energetyczny stanowi proces, w którym odzyskuje się energię zużytą na wytworzenie części z tworzyw sztucznych. Z energetycznym recyklingiem odpadów z tworzyw sztucznych wiąże się nadzieje na globalne rozwiązanie problemu przetwarzania odpadów, które nie mogą być poddane innym metodom recyklingu. Recyklingowi energetycznemu mogą być poddawane wszystkie rodzaje tworzyw sztucznych niezależnie od rodzaju zastosowanego polimeru, użytych wypełniaczy i dodatków oraz charakteru i postaci odpadu. Dlatego nie zachodzi potrzeba ani wstępnej segregacji odpadów, ani też ich mycia i usuwania elementów z innych substancji

2.recykling oznacza jakikolwiek proces odzysku, w ramach którego materiały odpadowe są ponownie przetwarzane w produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach. Obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego, ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk.

Odzysk - wszelkie działania, nie stwarzające zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, polegające na wykorzystaniu odpadów w całości lub w części, lub prowadzące do odzyskania z odpadów substancji, materiałów lub energii i ich wykorzystania. Pojęcie odzysku jest zatem szersze od pojęcia recyklingu, obejmuje np. także spalanie odpadów w spalarniach odpadów komunalnych.

3.Ocena zachowania się próbki w płomieniu(rozkład termiczny)

Należy przy tym zarejestrować:

1 - Czy tworzywo w ogóle się pali,

- czy pali się w płomieniu palnika ale gaśnie po wyjęciu z płomienia,

- czy zapalone pali się samo gwałtownie.

2 - Rodzaj płomienia tworzywa (świecący, kopcący)

- barwę płomienia i układ barw (np,. obwódka barwna),

- czy płomień iskrzy.

3- Czy tworzywo topi się i kapie kropelkami lub ciągnie w nitki

- czy zwęgla się,

- czy zwęgla się z białym brzegiem,

- czy tworzą się pęcherze,

- czy tworzywo rozwarstwia się.

4 - Jaki jest zapach gazów wydzielających się podczas palenia

4.Identyfikacja polimerów na podstawie gęstości:

Określanie gęstości w przypadku polimerów napełnionych rozpoczyna się od ustalenia procentowej zaw. Napełniacza, np. Przez wypalenie próbki z napełniaczami mineralnymi w temp. 800 st. Na podtawie znanej gęstości napełniacza określa się gęstość polimeru. Gęstość nie jest wielkością stałą. Zależy od:- tego czy jest to polimer liniowy czy rozgałęziony, stopnia krystaliczności , ciężaru cząsteczkowego.

W celu określenia gęstości polimeru umieszcza się próbkę w kilku cieczas i obserwuje zachowanie próbki( czy się unosi, czy opada na dno). Z reguły stosuje się wodę oraz roztwory alkoholi w wodzie( etanol/woda; CaCl2/Woda ; ZnCl2/woda). Gęstość polimerów waha się w granicach 0,88-2,3 g/cm3.

5.Identyfikacja polimerów na podstawie temperatury topnienia:

Proces topnienia zależy od: stopnia krystaliczności, ciężaru cząsteczkowego, szybkości ogrzewania. Temp. Topnienia jest to temp. Termodynamiczna i dotyczy ona polimerów krystalicznych bądź częściowo krystalicznych. Podczas ogrzewania zmniejsza się stopnień krystaliczności polimerów, gdyż część fazy krystalicznej przemienia się w fazę bezpostaciową. Za temp. Topnienia pprzyjmuję się temp. Zaniku fazy krystalicznej(T top kr.).

Kryształy o mniejszych rozm. Lub b. Zdefektowane topią się w niższej temp.

Im polimer zawiera więcej fazy kryst., tym wyższy jest zakres watrości jego temp.

Fizyczne mieszaniny polimerowe, w których nie ma adhezji między fazami mają zawsze dwie temp. Topnienia.

Mieszaniny, w których występują oddziaływania chem. Lub fiz. Mędzy fazami, mają jedną temp. Top. , pośrednią między składnikami.

Pomiar temp. Top. Uzyskujemy np. Przy badaniu właściwości struktury metodą różnicowej analizy termicznej(DSC). Wartość temp. Top. Polimerów określa się na podstawie krzywej DSC zarejestrowanej podczas ogrzewania próbki ze stałą szybością.

---