Wałbrzych, 02.06.2008
Wojciech Kłos
Fizjoterapia stacjonarna II rok
Zastosowanie kąpieli siarkowodorowych w leczeniu łuszczycy
Do wanny wypełnionej wodą (ok. 150 l ) wlewa się 150 ml 20% roztworu siarczku potasu oraz 50 ml 36% technicznego kwasu solnego.
W wyniku reakcji zachodzącej między siarczkiem potasu a kwasem solnym wytwarza się w wodzie siarkowodór w ilości oddziałującej leczniczo.
W czasie wykonywania kąpieli może zwiększać się zawartość siarkowodoru w powietrzu, dlatego też kąpiele należy wykonywać w oddzielnym i dobrze wentylowanym pomieszczeniu.
Armatura wanien powinna być wykonana z tworzywa sztucznego, ponieważ siarkowodór wchodzi łatwo w reakcję z metalami tworząc siarczki.
Podczas wykonywania kąpieli należy zachować szczególną ostrożność przy obchodzeniu się z kwasem solnym.
Najważniejszym celem oddziaływania leczniczego kąpieli siarkowodoowych jest uzupełnienie siarki w ustroju.
Niedobór siarki powoduje między innymi choroby skóry przebiegające z obfitym złuszczaniem się naskórka.
Kąpiele siarkowodorowe działać będą rozmiękczająco na naskórek, ponadto działają odczulająco oraz powodują rozszerzenie naczyń skóry, a także ułatwiają wchłanianie się produktów zapalnych.
Temperatura wody w kąpielach ogólnych powinna wynosić w zależności od wskazań 35-37°C. Kąpiele wykonuje się co drugi dzień lub cztery razy w tygodniu. Łączna seria kąpieli obejmuje średnio 15 zabiegów.
Temperatura wody w kąpielach częściowych powinna wynosić 37-39°C. Intensywność oddziaływania kąpieli można osłabić, zmniejszając zawartość siarkowodoru poprzez stosowanie odpowiednio mniejszych ilości roztworu siarczku potasu i kwasu solnego.