Scenariusz zajęć plastycznych prowadzonych w przedszkolu

dla grupy dzieci 6-letnich.

Prowadzący: Beata Grzyb

Data zajęć: 13.11.2010 Czas trwania zajęć: 30 minut

Blok tematyczny: Poznajemy przyrodę „Jesień”

Temat zajęć (wpis do dziennika):

Malowanie „mokre w mokrym” na temat „Późnojesienna pogoda”- poznanie nowej techniki plastycznej

Cel ogólny:

PP8. wprowadzenie dzieci w świat wartości estetycznych i rozwijanie umiejętności wypowiadania się przez sztuki plastyczne.

Cele szczegółowe (operacyjne)-uczeń:

PP 1.2 przestrzega reguł (stara się współpracować)

PP 2.2 sprząta po sobie

PP 2.5 utrzymuje porządek w swoim otoczeniu

PP 8.2 dostrzega zmiany dynamiki, tempa i wysokości dźwięku utworu muzycznego, wyraża je pląsając i tańcząc

PP 9.2 umie wypowiadać się w różnych technikach plastycznych i przy użyciu elementarnych środków wyrazu (takich jak kształt i barwa)w postaci prostych kompozycji i form konstrukcyjnych

PP 9.3 wykazuje zainteresowanie malarstwem

PP 14.1 potrafi określić kierunki oraz miejsca na kartce papieru

PP14.3 dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową

PP 14.4 interesuje się czytaniem

Metody:

słowna-rozmowa , instrukcje

oglądowa- pokaz, obserwacja

czynna-zadania stawiane do wykonania

aktywizująca-pobudzająca do tworzenia, działania

ekspresyjna-wyrażanie uczuć

Formy pracy:

zbiorowa-praca z całą grupą

indywidualna-praca każdego dziecka

Środki dydaktyczne:

• biała kartka formatu A3 z bloku technicznego

• kolorowe tusze kreślarskie albo farbki plakatowe bądź akwarelowe

• pędzel albo cienki zaostrzony patyczek

• słomki do napojów

• czarny tusz albo flamaster

• woda, kubeczki, gąbka

• ceratki na stoliki, fartuszki ochronne dla dzieci

• chustki, apaszki albo paski bibuły

• nagranie utworu muzyki poważnej

• „wizytówki” z wydrukowanymi imionami dzieci

Bibliografia:

wiersz W. Badalskiej pt „Smutek jesieni”

W. Badalska „ Smutek jesieni”

Spada listek topoli

powoli…powoli…

Na mchu kładzie się plamką złocistą.

Wiatr listeczki odwiewa

coraz dalej od drzewa

Pewnie smutno jest jesiennym listkom.

Wiatr jak pies na uwięzi,

wyje pośród gałęzi,

zmęczony taki i senny.

Wiatr nie ma swego domu,

utulić go nie ma komu…

Pewnie smutno jest wiatrom jesiennym.

Przebieg zajęć

Czynności nauczyciela	Czynności ucznia	Formy organizacyjne, metody, rodzaj edukacji	Spostrzeżenia, Uwagi
1.Wita się dziećmi, zaprasza do wspólnej, dobrej zabawy, siada obok dzieci na dywanie: „Witam wszystkie wesołe dziewczynki, witam wszystkich wesołych chłopców” Posyła dzieciom uścisk dłoni, tzw. „iskierkę” 2. Wprowadza do tematu: zachęca do wysłuchania wiersza Recytuje dzieciom wiersz pt: „Smutek jesieni” 3. Zachęca do rozmowy na temat wiersza, zadaje pytania: - Jak spada listek topoli? - Dlaczego jesiennym listkom jest smutno? - Co robi wiatr? - Jak się czuje? - Czy jest mu wesoło? 4. Interpretacja ruchowa wiersza. Nauczyciel recytuje wiersz a dzieci interpretują go ruchowo. 5. Zaproszenie do zajęcia plastycznego: N.l po zakończeniu zabawy ruchowej zaprasza dzieci na dywan i objaśnia szczegółowo zasady pracy. 6.Zapoznanie z nową techniką plastyczną; Nauczyciel zwilża całą powierzchnię kartki gąbką namoczoną w wodzie. Maluje drzewa pędzelkiem albo puszcza swobodne kropelki farby lub tuszu aby barwy zlewały się ze sobą. 7. Powtarza razem z dziećmi etapy wykonywania pracy. 8. Zaproszenie do stolików. 9. Nauczyciel towarzyszy dzieciom, zachęca, chwali, motywuje. 10. Nauczyciel prosi, o kończenie pracy. Przypomina o pozostawieniu porządku. Wyznacza miejsce do wysuszenia prac. 11. Nauczyciel ogłasza koniec zajęcia, następuje omówienie i wyłonienie najciekawszych prac. 12.Podsumowanie zajęcia: n.l chwali wszystkie dzieci i dostrzega każdy wysiłek, dziękuje za zaangażowanie. 13. Zaprezentowanie prac na wystawce. Nauczyciel proponuje dzieciom odszukanie i przypięcie wizytówek na pracach.	Dzieci siedzą w kręgu na dywanie. Dzieci podają sobie kolejno dłonie, uśmiechają się do siebie. Dzieci uważnie słuchają wiersza. Dzieci włączają się w rozmowę, zabierają głos i wyrażają swoje zdanie, zgłaszają swoje pomysły. Naśladują spadające powoli listki, potem odwiewanie ich przez wiatr, wycie zmęczonego wiatru Dzieci obserwują, słuchają Dzieci obserwują siedząc na dywanie, z twarzami zwróconym w stronę nauczyciela. Dzieci wymieniają kolejne czynności. Dzieci zajmują miejsca przy stolikach i wykonują pracę. Dzieci pracują w skupieniu. Dzieci starają się prace skończyć. Sprzątają a w tym czasie prace wysychają, dzieci tworzą kontury. Dzieci spontanicznie oceniają prace. Wypowiadają się chętnie, każde ma możliwość wyrażenia się. Dzieci odczuwają radość z dobrze wykonanej pracy, każde z nich jest świadome swoich możliwości. Dzieci znajdują swoje imiona-wizytówki i przypinają na swoich pracach w określonym przez nauczyciela miejscu.	Metoda słowna, percepcyjna, aktywizująca i budująca zaufanie w grupie. Metoda słowna: działanie na wyobraźnię poprzez bodźce słuchowe. Metoda aktywizująca: „burza mózgów” wypowiedzi spontaniczne, Zabawa ruchowa, ilustracyjna, dowolna swobodna interpretacja tekstu, koordynacja wzrokowo-ruchowo-słuchowa Metoda oglądowa Metoda słowna Zwrócenie uwagi na estetykę, solidność wykonania pracy. Dzieci tworzą według własnej inwencji twórczej Metoda aktywizująca; dyżurni zbierają kubki, pędzle i odnoszą na swoje miejsce. Burza mózgów: metoda aktywizująco-ekspresyjna, szukanie elementów wiersza w pracach dzieci, koordynacja wzrokowo-ruchowa, ćwiczenie spostrzegawczości Metoda czynna- zadanie do wykonania, zainteresowanie czytaniem	Nauczyciel stara się stworzyć miłą, serdeczną atmosferę w grupie. N.l prosi dzieci, aby zamknęły oczy i „zobaczyły” o czym jest treść wiersza. Nauczyciel prosi o zachowanie kultury wypowiedzi. Objaśnia na czym ona polega. Zwraca uwagę na poprawność wypowiedzi, chwali za „odwagę” w wyrażeniu swojego zdania Recytację wiersza można ubogacić muzyką poważną w tle. Na stolikach muszą być przygotowane środki dydaktyczne. Nauczyciel nie narzuca dzieciom konkretnego wzoru pracy, tłumaczy jedynie technikę wykonania. Podkreśla przy tym wyraźnie że wszystkie dzieci poradzą sobie z nią i będą się świetnie bawić. Nauczyciel udziela dzieciom wskazówek praktycznych. Nauczyciel musi upewnić się, że wszystkie dzieci zapoznały się z techniką i rozumieją jej zasady. Wtedy dopiero może kontynuować zajęcie. Malowaniu może towarzyszyć spokojna muzyka zgodna z tematyką wiersza. Zwrócenie uwagi na czynności porządkowe. Ponadto naucz. zwraca uwagę na zgodne współdziałanie w grupie. Nauczyciel wysłuchuje cierpliwie, bardzo uważnie słucha interpretacji dzieci aby potem móc podsumować ich wypowiedzi Podkreśla rolę wyobraźni dzieci, chwali za kreatywne rozwiązania. N. l pyta dzieci czego nowego doświadczyły posługując się tą techniką, co im się podobało,(nowe barwy, co dzieje się z plamą), co można zmienić, czy chciałyby powtórzyć takie zajecie w przyszłości.

.

Opis techniki mokre w mokrym.

Kartkę z bloku rysunkowego lub technicznego zwilżamy wodą przy pomocy gąbki. Można kartkę delikatnie „prać”- zgniatać i wycisnąć nadmiar wody.

Na mokrej powierzchni malujemy akwarelami, plakatowymi farbkami lub tuszem. Farbka powinna być dobrze rozcieńczona wodą. Linie powinny być płynne i swobodne. Kolory powinny się zlewać, łączyć ze sobą. Można również nakrapiać kartkę tworząc nieregularne plamki. Można również rozdmuchiwać farbkę i plamki za pomocą słomki. Malujemy na podany temat. Ostatni element to rysowanie konturów tuszem po wyschnięciu farby. Podkreśli to kształt namalowanych przedmiotów lub postaci , oddzieli jedną płaszczyznę od drugiej, określi szczegóły.

---