Liga Ochrony Przyrody Zarząd Główny prowadzi warsztaty ekologiczne w szkołach i przedszkolach warszawskich. W przyszłym roku planujemy rozszerzyć akcję na obszar całego kraju.
Tematyka zajęć:
1. Zajęcia Land-Art (Sztuka ziemi) - zajęcia odbywają się w plenerze (przy deszczowej pogodzie możliwe są zajęcia w salach po uprzednim zebraniu materiałów).
o Dzieci dzielone są na grupy 3-4 osobowe. Wyposażone w torby ekologiczne zbierają „dary ziemi”: liście, kamienie, szyszki, kasztany, gałązki itp.
o Ze zgromadzonych materiałów układają naziemne ekoobrazy do danego przez prowadzącego hasła, np. „motyl” lub według własnej wizji.
o Kolejno omawiamy poszczególne ekoobrazy, jednocześnie zapoznając się z użytymi do nich elementami (gatunkami roślin, rodzajem skał itp.)
o Fotografujemy ekoobrazy
Zajęcia oprócz walorów edukacyjnych mają doskonałe działanie arteterapeutyczne : pozwalają odreagować nagromadzone emocje i stres, dają okazję do wyrażenia samego siebie poprzez twórcze działanie, uczą współpracy w grupie.
2. Zajęcia z fauny Polski - zajęcia odbywają się w salach. Dzieci uczestniczą w prezentacji wizualno-słuchowej połączonej z pytaniami i quizami. Prezentowane są popularne dzikie zwierzęta Polski (dzieci uczą się rozpoznawać zwierzęta po tropach, a ptaki po odgłosach). Dzieci dowiadują się, jak postąpić, gdy znajdą rannego ptaka, czy jajo, które wypadło z gniazda, jak umiejętnie dokarmiać zwierzęta oraz jak zbudować karmnik.
Zajęcia mają charakter edukacyjno-poznawczy. W trakcie zajęć budowane są pozytywne emocje do przyrody (poprzez zdobytą wiedzę dzieci przestają postrzegać nietoperza, czy ropuchę tylko przez pryzmat bajek, w których te gatunki zazwyczaj występują w roli negatywnych postaci).
3. Zajęcia z segregacji odpadów i dbania o klimat - zajęcia odbywają się w salach. W trakcie zajęć połączonych z zabawą dzieci uczą się segregować odpady, dowiadują się czemu to służy i dlaczego jest to ważne. Dzieci uczą się również jak każdy z nas we własnym domu i w przedszkolu może zadbać o klimat poprzez nawyki skutkujące oszczędzaniem wody, czy prądu. Podczas zajęć ustawimy w przedszkolu pojemnik na elektroodpady, do którego dzieci będą mogły wrzucać zużyte baterie.
Zajęcia mają charakter edukacyjno-poznawczy. Poprzez uczestnictwo dzieci uczą się pożądanych nawyków.
4. Zajęcia Eko-raley (Ścieżka dydaktyczna) - zajęcia odbywają się na świeżym powietrzu. Dzieci pod opieką opiekunów muszą pokonać trasę przez las (park) i dojść do określonego celu. Na poszczególnych etapach ścieżki dzieci wykonują określone zadania (np. fotografując dany gatunek, wieszają zbudowany uprzednio karmnik itp.). Zajęcia kończą się wspólnym ogniskiem i uroczystym wręczeniem certyfikatów ekologicznych.
Zajęcia mają charakter edukacyjno-poznawczy. W trakcie zajęć dzieci mają okazję sprawdzić, zdobytą podczas poprzednich zajęć wiedzę. Dzieci uczą się pracy w grupie.
ODZNACZENIA
I. Zielone Serce Przyrodzie
"Zielone Serce Przyrodzie" jest najwyższym wyróżnieniem LOP i zarazem jedną z czterech znaczących w Europie nagród przyznawanych osobom o szczególnych zasługach dla ochrony przyrody, popularyzacji tych idei, a także w sposób znaczący wspierających działalność organizacji i stowarzyszeń proekologicznych działających na rzecz ochrony przyrody.
Wśród odznaczonych osób znajdują się m. in.:
1. Papież Jan Paweł II
2. prof. Zbigniew Religa
3. prof. Romuald Olaczek
4. prof. Maciej Nowicki
5. prof. Jan Lach
6. red. Elżbieta Dzikowska
7. red. Toni Halik
8. Związek Harcerstwa Polskiego
9. prof. dr hab. Dominik Fijałkowski
10. prof. Henryk Skolimowski
11. dyr. Wojciech Gąsienica Byrcyn
II. Złota odznaka honorowa „Zasłużony dla ochrony przyrody”.
Może być nadana:
1. Członkowi honorowemu Ligi.
2. Osobie fizycznej - członkowi zwyczajnemu, który przez co najmniej 10 lat brał czynny udział w realizacji zadań statutowych i wybitnie przyczynił się do rozwoju Ligi oraz ma złotą odznakę honorową LOP.
III. Złota odznaka honorowa
Może być nadana:
1. Osobie fizycznej - członkowi zwyczajnemu, któremu nadano uprzednio srebrną odznakę honorową i jeżeli w następującym co najmniej 3-letnim okresie swoją działalnością społeczną, naukową lub gospodarczą przyczynił się wydatnie do rozwoju idei ochrony przyrody oraz właściwego kształtowania środowiska.
2. W wyjątkowych przypadkach osobom, które nie otrzymały srebrnej odznaki honorowej, jeżeli mają szczególnie wybitne zasługi w realizacji zadań statutowych Ligi.
IV. Srebrna odznaka honorowa
Może być nadana:
1. Osobie fizycznej - członkowi zwyczajnemu, który co najmniej
1) 3 lata uczestniczył w pracach władz jednostek organizacyjnych Ligi i wydatnie przyczynił się do rozwoju jej działalności
2) 5 lat brał czynny udział w realizacji zadań statutowych Ligi i nadal przyczynia się do jej rozwoju
2. Nie będącej członkiem LOP, osobie fizycznej, której działalność społeczna i zawodowa wpływa w szczególny sposób na realizację statutowych zadań LOP.
PTTK
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze to najstarsze w Polsce stowarzyszenie skupiające turystów i krajoznawców. Powstało z połączenia Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (1873 r.) i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (1906 r.), których jest prawnym następcą oraz spadkobiercą ich tradycji, dorobku ideowego, a także majątku tych Towarzystw.
Od powstania w 1950 r. PTTK rozwija i upowszechnia krajoznawstwo i turystykę kwalifikowaną we wszystkich jej formach. Najbardziej popularne dyscypliny turystyki kwalifikowanej to: turystyka górska, piesza, kajakowa, żeglarska, kolarska, motorowa i narciarska.
zdjęcie
Towarzystwo wypracowało i upowszechniło krajoznawczy program turystyki związany z poznawaniem Ojczyzny, ochroną przyrody, krajobrazu i zabytków. Stwarza warunki ułatwiające turystom i krajoznawcom wędrowanie po kraju i za granicą - pomaga w wędrowaniu indywidualnym. Towarzystwo stworzyło i upowszechnia system odznak turystyki kwalifikowanej służący rozwojowi zainteresowania różnymi formami turystyki i krajoznawstwa.
PTTK popularyzuje wiedzę o najbardziej atrakcyjnych turystycznie regionach Polski oraz promuje w kraju i zagranicą polski produkt turystyczny - turystykę aktywną.
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze zrzesza blisko 70 tysięcy członków. Działają oni w ponad 3 tysiącach kół i klubów PTTK. Koła i kluby tworzą Oddziały PTTK - terenowe jednostki Towarzystwa posiadające osobowość prawną. Obecnie w Polsce działa 315 (11.2009) oddziałów PTTK.
zdjęcie
Bardzo ważnym zadaniem Towarzystwa jest wyznaczanie, znakowanie i konserwacja szlaków turystycznych. Przez najatrakcyjniejsze tereny w Polsce przebiega prawie 60 tysięcy kilometrów wyznakowanych przez PTTK szlaków: pieszych nizinnych, górskich, rowerowych, narciarskich, wodnych i innych. Przez Polskę wiodą dalekobieżne /transeuropejskie/ szlaki piesze i rowerowe nad którymi merytoryczną opiekę i prawną sprawuje PTTK.
PTTK dysponuje prawie dwustoma obiektami turystycznymi w których znajduje się ponad 20 tysięcy miejsc noclegowych. Składa się na to 60 domów turysty, 77 schronisk górskich, 35 stanic i ośrodków turystyki wodnej, 33 ośrodki campingowe i 5 zajazdów o zróżnicowanym standardzie.
PTTK jest wydawcą książek, w latach 1975-2007 posiadało własne wydawnictwo "Kraj" Sp. z o.o.
W gestii Towarzystwa jest również 16 Regionalnych Muzeów, które są ośrodkami tradycji ruchu turystyczno-krajoznawczego w Polsce - posiadamy w nich unikalne dokumenty i inne materiały świadczące o ogromnym udziale PTTK i jego poprzedników w rozwoju działalności społecznej i kulturowej w Polsce.
Bardzo istotną rolę w życiu Towarzystwa i upowszechnianiu turystyki i krajoznawstwa spełniają wyspecjalizowane jednostki organizacyjne PTTK - Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej w Krakowie, Centrum Fotografii Krajoznawczej w Łodzi oraz Centralna Biblioteka im. K. Kulwiecia w Warszawie.
Zgodnie z hasłem "Wszystko o górach - wszystko dla Gór", Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie gromadzi i udostępnia zbiory archiwalne, książki, mapy i inne materiały informacyjne o górach świata.
Centralna Biblioteka PTTK im. K. Kulwiecia dysponuje bogatymi zbiorami (64 tys. Jednostek) z zakresu turystyki i krajoznawstwa. Z kolei Centrum Fotografii Krajoznawczej PTTK w Łodzi jest specjalistyczną jednostką programową PTTK w zakresie zagadnień związanych z fotografią krajoznawczą, techniką video, filmową itp.
W działalności Towarzystwa najważniejsi są ludzie - nasi członkowie i wspaniali działacze społeczni. To oni wyznaczają rangę oraz tworzą dorobek PTTK.
zdjęcie
Towarzystwo swoją działalność programową realizuje dzięki, głównie społecznej, kadrze programowej. Stanowią ją organizatorzy i instruktorzy turystyki , opiekunowie przyrody i strażnicy ochrony przyrody, społeczni opiekunowie zabytków, przodownicy turystyki w poszczególnych dziedzinach turystyki i znakarze szlaków - razem ponad 25 tys. osób. Osobną grupę stanowią przewodnicy - jest ich blisko 10 tysięcy.
PTTK dysponuje systemem szkolenia i doskonalenia kadr dla turystyki kwalifikowanej. Dla młodzieży szczególnie atrakcyjną formą szkolenia jest udział w zajęciach prowadzonych w Młodzieżowych Szkołach Turystyki organizowanych przez PTTK w okresie ferii szkolnych. Podstawowym i charakterystycznym wyróżnikiem PTTK jest rozwijanie turystyki kwalifikowanej we wszystkich dyscyplinach. W ramach działalności oddziałów, kół i klubów organizowane są setki rajdów, zlotów, spływów i rejsów.
zdjęcie
PTTK upowszechniło w Polsce zdobywanie odznak turystyki kwalifikowanej z najbardziej popularną Górską Odznaką Turystyczną i najstarszą narciarską na czele.
Każdy z członków Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego po opłaceniu składki członkowskiej otrzymuje Legitymację PTTK, będącą jednocześnie Kartą Rabatową PTTK. Dzięki Karcie członkowie PTTK mogą korzystać z rabatów handlowych za usługi noclegowe w obiektach PTTK i innych, których właściciele przystąpili do karty, w wypożyczalniach sprzętu turystycznego i sportowego, za usługi gastronomiczne, przewozowe, handlowe i inne w firmach wymienionych w Informatorze.
Duże znaczenie przywiązuje Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze do współpracy międzynarodowej. Aktualnie Towarzystwo jest członkiem następujących organizacji międzynarodowych:
* Naturfreunde Internationale
* Europäische Wandervereinigung
* Confédération Mondiale des Activités Subaquatiques
* Union Européenne de Cyclotourisme
Powyższa informacja w sposób bardzo skrócony prezentuje historię i działalność Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego.
W PTTK - przez ponad pięćdziesiąt lat jego działalności - skupili się ludzie różnych światopoglądów i orientacji politycznych. Łączy ich pasja uprawiania turystyki, odkrywania piękna swojego kraju, chęć społecznego działania. Towarzystwo ma również wielu przyjaciół poza granicami Polski - mamy nadzieję, że grono tych przyjaciół będzie wzrastało.
ODZNAKI
Odznaki PTTK dzielą się na dwa typy: odznaki turystyki kwalifikowanej i odznaki krajoznawcze. Poniżej przedstawiamy krótki opis każdego typu odznak.
Odznaki turystyki kwalifikowanej
"Za górami, za lasami..." - tak zaczyna się wiele bajek, które opowiadają rodzice i dziadkowie, rozbudzając dziecięcą wyobraźnię obiecując przeżycie czegoś niezwykłego. Stąd później narasta ogromna chęć sprawdzenia, co jest za górą, za rzeką, za lasem... Często chcąc realizować nasze marzenia z dzieciństwa wybieramy się w góry. Chcemy je odkryć dla siebie, zdobyć szczyt, podziwiać panoramy, piękne widoki i oddychać świeżym, górskim powietrzem. Dlaczego góry tak przyciągają, cóż w nich takiego jest?
A może jest tak jak pisał w 1874 w "Szkicach z podróży do Tatr" Walery Eliasz Radzikowski: "W kim tkwi chociaż iskra poezji, ten na widok gór uczuwa w nich pociąg nieokreślony; jest coś, co ludzi tam zwabia. Jeden z górali Zakopiańskich (Maciej Sieczka) w prostocie swojej zastanawiając się nad przyczyną dążenia ludzi do góry, wyrozumował, że na górze wydaje się człowiekowi, iż jest bliżej Boga".
Dlatego ustanowiona przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie w 1935 r. Górska Odznaka Turystyczna cieszy się taką popularnością. Jej regulamin pozwala na stopniowe poznawanie gór i doskonale upowszechnia turystykę górską. Z tego też powodu stał się regulaminem wzorcowym dla ustanowionej przez PTTK (spadkobiercę PTT) w roku 1951 Odznaki Turystyki Pieszej (OTP) i Górskiej Odznaki Narciarskiej (GON), a w 1952 roku Kolarskiej Odznaki Turystycznej (KOT).
Odznaki turystyki kwalifikowanej są udokumentowaniem zdobytych umiejętności, wiedzy i przeżyć podczas wycieczek pieszych (OTP), górskich (GOT), kajakowych (TOK), żeglarskich (ŻOT), jeździeckich (JOTG), narciarskich (GON, NON), motorowych (MOT), na orientację (OInO) oraz podwodnych (OT Podwodnej). Zasady ogólne są podobne dla wszystkich typów odznak. Za odbyte wycieczki przyznawane są punkty, których liczba - mniejsza lub większa - pozwala zdobyć określony stopień odznaki. W przypadku stopnia popularnego dla GOT i OTP wystarczą cztery wycieczki jednodniowe lub jedna wielodniowa. Dla większości z nich określono wiek, od którego można zdobywać odznaki np. 8 lat w przypadku OTP i GOT, a przy ŻOT - 12 lat , MOT i OT Podwodnej - 16 lat. Przy odznakach InO nie ma ograniczeń wiekowych. Dlatego też w przypadku niektórych typów odznak, aby umożliwić ich zdobywanie najmłodszym ustanowiono Narciarską Odznakę Młodzieżową, Młodzieżową Odznakę "Turysta Motorowy", Dziecięcą Odznakę Narciarską, "Kiełbik" (kajakowa), czy odznakę "Siedmiomilowe buty" o najpiękniejszym bodaj znaku graficznym, wywołującym uśmiech każdego małego turysty.
Tak szeroka gama odznak turystyki kwalifikowanej, daje nauczycielom różnych przedmiotów dodatkowe argumenty, jakże atrakcyjne, do poszerzania wiedzy, podczas wycieczki - najbardziej atrakcyjnej dla uczniów formy. To również okazja do podnoszenia sprawności fizycznej poprzez ruch, zdobywanie umiejętności takich, jak posługiwanie się mapą, kompasem, umiejętności współdziałania w grupie. Aby efektywnie wykorzystywać siłę własnych mięśni i możliwości techniczne środków transportu (kajak, żaglówka, narty, rower), czy specjalistycznego sprzętu (podwodnego) niezbędna jest także wiedza techniczna. Tak, więc jest to okazja do powtórki np. z fizyki. Czasem sprzęt, którego używamy na wycieczce "odmówi nam posłuszeństwa", gdy jesteśmy daleko od warsztatu czy serwisu - wtedy trzeba umieć poradzić sobie samemu.
Określonej wiedzy z wielu dziedzin wymaga regulamin odznak jeździeckich. Są to podstawy anatomii konia, zootechniki, weterynarii. Trzeba dodatkowo umieć "dogadać się z koniem", a więc nauczyć się przekazywać za pomocą gestów, ruchów ciała sygnały-słowa, które spowodują, że koń będzie nas słuchał. Dlatego ta odznaka coraz częściej wykorzystywana jest w procesie nauczania szczególnie w szkołach rolniczych.
Kiedy celem jest więc zdobycie odznaki turystyki kwalifikowanej, to również efektem staje się zdobycie określonych kwalifikacji, jak umiejętności narciarskie, jeździeckie, żeglarskie itd.
Posiadanie określonego stopnia odznaki jest też jednym z wymogów, jaki powinien spełniać kandydat na przodownika turystyki kwalifikowanej. W przypadku GOT należy posiadać odznakę małą złotą, KOT - srebrną.
Odznaki Krajoznawcze i Regionalne
Krajoznawstwo - to według Słownika Języka Polskiego - "ruch społeczny, popularyzujący wiedzę o kraju (regionie), m.in. poprzez organizowanie wycieczek, obozów wędrownych o charakterze poznawczo-dydaktyczny; poznawanie kraju (regionu) w zakresie różnych dziedzin, np. archeologii, geografii, historii, etnografii itp."
Tak jak w turystyce kwalifikowanej króluje Górska Odznaka Turystyczna, tak w krajoznawstwie Odznaka Krajoznawcza, której regulamin opracowała Komisja Krajoznawcza Zarządu Głównego PTTK w 1975 roku. Zgodnie z nim zdobywający Odznakę zwiedzał różnego rodzaju obiekty: środowisko przyrodnicze, zabytki, muzea, obiekty kultury ludowej... - według własnego uznania. Dodatkowo wymagano odbycia wycieczki i zdobycia odznaki regionalnej. W 1993 r. ustanowiono nową odznakę krajoznawczą, w dwóch rodzajach: Regionalną Odznakę Krajoznawczą (stopień brązowy i srebrny) i Odznakę Krajoznawczą Polski (stopień brązowy, srebrny, złoty i złoty z szafirem).
Regionalna Odznaka Krajoznawcza pozostawia zwiedzającemu pewną dowolność w wyborze zwiedzanych obiektów, jednocześnie zachęca do poznawania, najbliższej miejsca zamieszkania, okolicy. Ważne jest również i to, że osoby posiadające jakąkolwiek odznakę regionalną obowiązującą w regionie zamieszkania mogą automatycznie otrzymać odznakę ROK w stopniu brązowym. Taki zapis propaguje ideę zdobywania regionalnych odznak krajoznawczych, czyli jak w reklamie "dwa w jednym".
Odznakę Krajoznawczą Polski zdobywa się zwiedzając miejsca wyszczególnione w Kanonie Krajoznawczym Polski, który stał się swego rodzaju wzorcem dla osób i środowisk nowelizujących regulaminy regionalnych odznak, starając się stworzyć wykazy miejsc ciekawych krajoznawczo w swoim regionie, gdzie turysta powinien koniecznie trafić.
Regionalne Odznaki Krajoznawcze powstawały i powstają z potrzeby serca działaczy PTTK w różnych regionach. Regulaminy tych odznak są tak skonstruowane, aby poznać większy lub mniejszy kawałek ziemi, często nazywany "Małą Ojczyzną". Przykładem może być tu regulamin odznaki "Turysta Ziemi Stargardzkiej", "Miłośnik Ziemi Węgrowskiej", "Sympatyk Otwocka".
Najwięcej odznak powstało w latach siedemdziesiątych XX wieku. Niektóre z nich umarły tzw. śmiercią naturalną z powodu nowego podziału administracyjnego kraju i po prostu braku zainteresowania, często z obu stron, zarówno pomysłodawców jak i potencjalnych zdobywców. W wielu przypadkach poradzono sobie jednak z tym problemem. Dokonano korekty w zapisach regulaminowych zastępując "województwo" słowem "region". I tak nadal można zdobywać na przykład Odznakę Krajoznawczą Ziemi Radomskiej.
Dla nauczycieli wybierających się w dany region (okolicę) regulamin regionalnej odznaki krajoznawczej, może być doskonała "ściągawką" do zaplanowania trasy przejazdu, czy marszruty, podczas której jest wiele okazji do przekazania treści krajoznawczych, a więc sumy wiadomości historycznych, przyrodniczych, gospodarczych, ale również może nauczyć dostrzegać piękno, to czasem ukryte.
Dużą popularnością cieszy się odznaka "Turysta Przyrodnik", którą można zdobywać podczas wędrówek zarówno w górach, jak i na nizinach, bo przecież szlaki naszych wędrówek przebiegają przez Parki Narodowe, Krajobrazowe, czy po prostu spotykane pojedyncze obiekty przyrodnicze (pomniki przyrody).
Często odznaki te można zdobywać podczas wycieczek pieszych, motorowych, czy rowerowych. W niektórych, jak w przypadku "Miłośnika Puszczy Kampinoskiej" wymagane jest odbycie wycieczek w różnych porach roku.
Odznaki regionalne służą popularyzacji idei regionalizmu i są atrakcyjne dla młodzieży miejscowej, jak również dla osób przyjeżdżających z daleka. W dobie globalizacji, kiedy ciupagę można kupić zarówno w Zakopanem i na Molo w Sopocie, odznaka regionalna przywieziona z wycieczki, czy wakacji może być jedyną i niepowtarzalną pamiątką.
Warto jeszcze wspomnieć o innych odznakach krajoznawczych ponadregionalnych, czy ogólnopolskich. Doskonałym tego przykładem jest "Odznaka szlakiem budownictwa drewnianego", zwracająca naszą uwagę na wszelkiego rodzaju budowle drewniane, czy Odznaka Krajoznawcza im. Żwirki i Wigury, której zdobycie wymaga odwiedzenia również miejsc położonych na Litwie i w Czechach.
Tak bogata w formie i treści różnorodność odznak daje wiele możliwości uatrakcyjnienia lekcji poza szkołą. Większość z nas ma lepszą pamięć wzrokową, dlatego to, co zobaczymy podczas zwiedzania pozwala na utrwalenie i zapamiętanie wiedzy z różnych dziedzin.