Zadania trenera - cz. I

• organizowanie doświadczenia
  - zaplanowanie

1. ogólne zaplanowanie warsztatu (program)

2. zaplanowanie poszczególnych elementów (scenariusz)

3. cechy prawidłowo skonstruowanego warsztatu

- instrukcja
cechy dobrej instrukcji

1. adekwatnie i jasno dopasowana do celu ćwiczenia, analizy doświadczenia itp., np. po wykładziku nt. aktywnego słuchania ćwiczenie w 3-kach a nie analiza sfer świadomości

2. prosta i zrozumiała, tzn. krótka
   - czasem: kilkuetapowa, np.: podział na pary, „teraz każdy zostaje w kręgu”, fantazja sterowana, „teraz usiądźcie w parach, ustalcie, kto będzie notował”, „podzielcie się w parach”, „teraz wróćcie do kręgu - co było łatwe, co trudne, jakie uczucia się pojawiły”, „a teraz poproszę przedstawiciela każdej pary, żeby przedstawił, jakie czynniki…”

3. podana odpowiednim głosem (np. dykcja, fantazja sterowana miękcej, z odpowiednimi przerwami)

jak przygotować:

1. wyobrazić sobie

2. napisać

3. nauczyć się na pamięć

4. ewent. przećwiczyć

- czuwanie nad przebiegiem ćwiczenia

1. bieżąca korekta instrukcji (np. jest nie do pary, w sali hałas itp.)

2. taktowne korygowanie i wspomaganie

3. monitorowanie czasu i dawanie sygnałów (dzwoneczek?)

• prowadzenie procesu kodowania w świadomości
  - omówienia uczestników

1. wyraźna zachęta dla wszystkich - wypowiedzenie uczuć, np.: „jakie uczucia się pojawiły”, „co było łatwe, co trudne”

2. omówienie szczegółowe, np.: „proszę sekretarzy o przeczytanie, jakie czynniki…”, „proszę, żeby każda grupa przywiesiła swoją kartkę na ścianie” itp., „proszę o informacje zwrotne do prowadzących: najpierw pozytywne, potem krytyczne” itp. Uwaga na dokładne parafrazowanie, również na piśmie (np. zapisywanie na flipcharcie)

3. sposoby: kto chce, po kółku, przekazywanie pałeczki itp.

- podsumowanie prowadzącego

1. wyraźnie adekwatne do omówienia (uwaga na niespodzianki)

2. wyciągnięcie praktycznych wniosków (uwaga: może być dwuetapowe, np. II cz. po przerwie)

3. przejście do następnego etapu