Zadania trenera - cz. I
organizowanie doświadczenia
- zaplanowanie
ogólne zaplanowanie warsztatu (program)
zaplanowanie poszczególnych elementów (scenariusz)
cechy prawidłowo skonstruowanego warsztatu
- instrukcja
cechy dobrej instrukcji
adekwatnie i jasno dopasowana do celu ćwiczenia, analizy doświadczenia itp., np. po wykładziku nt. aktywnego słuchania ćwiczenie w 3-kach a nie analiza sfer świadomości
prosta i zrozumiała, tzn. krótka
- czasem: kilkuetapowa, np.: podział na pary, „teraz każdy zostaje w kręgu”, fantazja sterowana, „teraz usiądźcie w parach, ustalcie, kto będzie notował”, „podzielcie się w parach”, „teraz wróćcie do kręgu - co było łatwe, co trudne, jakie uczucia się pojawiły”, „a teraz poproszę przedstawiciela każdej pary, żeby przedstawił, jakie czynniki…”
podana odpowiednim głosem (np. dykcja, fantazja sterowana miękcej, z odpowiednimi przerwami)
jak przygotować:
wyobrazić sobie
napisać
nauczyć się na pamięć
ewent. przećwiczyć
- czuwanie nad przebiegiem ćwiczenia
bieżąca korekta instrukcji (np. jest nie do pary, w sali hałas itp.)
taktowne korygowanie i wspomaganie
monitorowanie czasu i dawanie sygnałów (dzwoneczek?)
prowadzenie procesu kodowania w świadomości
- omówienia uczestników
wyraźna zachęta dla wszystkich - wypowiedzenie uczuć, np.: „jakie uczucia się pojawiły”, „co było łatwe, co trudne”
omówienie szczegółowe, np.: „proszę sekretarzy o przeczytanie, jakie czynniki…”, „proszę, żeby każda grupa przywiesiła swoją kartkę na ścianie” itp., „proszę o informacje zwrotne do prowadzących: najpierw pozytywne, potem krytyczne” itp. Uwaga na dokładne parafrazowanie, również na piśmie (np. zapisywanie na flipcharcie)
sposoby: kto chce, po kółku, przekazywanie pałeczki itp.
- podsumowanie prowadzącego
wyraźnie adekwatne do omówienia (uwaga na niespodzianki)
wyciągnięcie praktycznych wniosków (uwaga: może być dwuetapowe, np. II cz. po przerwie)
przejście do następnego etapu