BULIMIA NERVOSA
Limos - glód
Bous - byk
- żarłoczność psychologiczna, chorobliwe objadanie się
- opisana w 1979 r przez George'a Russela jako zespół objawów tworzących charakterystyczną jednostkę chorobową
- dotyka osoby które nie akceptują swojego wyglądu, wagi, nie czują się dobrze w swoim ciele i pragną podnieść swoją samoocenę, to ma pomóc się odstresować.
Osoby chorujące zwykle czują się głodne nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to, by ponownie je wywołać - tak jakby sposób na odreagowanie swoich emocji, walka ze stresem. Napady bulimiczce występują wieczorem lub w nocy - stres kumuluje się cały dzień (jego poziom), wieczorem nie ma rodziny.
Osoby te odczuwają lęk przed przytyciem. Napad objadania się wiąże się z przeżywaniem wstydu, wyrzutów sumienia, całkowitej utraty kontroli nad sobą.
Kryteria wg DSM-IV
Powtarzające się epizody gwałtownego objadania się:
- jedzenie w krótkim czasie (np. 2h) ilości jedzenia, która dla większości osób jest zdecydowanie za duża, aby można ją było zjeść w tym czasie i w podobnych okolicznościach
- poczucie braku kontroli nad jedzeniem, w trakcie epizodu (poczucie że nie można przestać jeść lub zapanować nad ilością i sposobem jedzenia).
Stosowanie nawracających nieprawidłowych zachowań kompensacyjnych, służących przyrostowi masy ciała:
- prowokowanie wymiotów
- nadużywanie środków przeczyszczających
- poszczenie
- intensywne ćwiczenia fizyczne
Zarówno epizody objadania się jak i nieprawidłowe zachowania kompensacyjne występują przeciętnie co najmniej 2 razy w tygodniu przez 3 miesiące.
Samoocena wyznaczona głównie przez kształt i wagę ciała.
Przyczyny:
- brak bliskiej osoby (poczucie izolacji)
- niskie poczucie własnej wartości
- konflikty rodzinne
- zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli
- uszkodzenie ośrodka sytości
- urazy emocjonalne z okresu dzieciństwa (zaniedbanie)
- brak akceptacji przez rówieśników
Czynniki genetyczne:
- podatność na rozwinięcie zaburzeń w odżywianiu jest silnie powiązane z czynnikami genetycznymi
- w 2003 r. stwierdzono powiązanie powstawania bulimii z miejscem 10p chromosomu
- brak akceptacji przez rówieśników i zaburzenia depresyjne (choroby afektywne dwubiegunowe)
Obraz kliniczny:
Stan somatyczny:
- waga w granicach normy
- arytmia
- powiększenie ślinianek
- stan zapalny i urazy błony śluzowej jamy ustnej
- zwiększona podatność na próchnicę
- rozstępy skórne
- zaburzenia wodno-elektrolitowe
- zaparcia
2. Stan psychiczny:
- utrata kontroli nad sobą
- poczucie podporządkowania się jedzeniu
- impulsywność i zmienność nastrojów
- częste poczucie beznadziejności, osamotnienia, myśli samobójcze, zaburzenia snu
3. cechy osobowości:
- niska samoocena
- perfekcjonizm
- niska samokontrola
- duża potrzeba samoakceptacji
(u ok. 1/3 pacjentek występują cechy osobowości borderline)
Leczenie:
Psychoterapia długoterminowa leczeniem farmakologicznym (leki przeciwdepresyjne: flueksetina), terapia rodzin, małżeńska, psychoterapia indywidualna.