Jan Posłuszny 27.10.2003r
WBLiW 124772
LABORATORIUM Z FIZYKI
SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 43
TEMAT:
Pomiar rezystancji.
Cel ćwiczenia
Wyznaczenie rezystancji oporników metodą mostkową.
Wstęp teoretyczny
Do pomiaru rezystancji metodą mostkową służy liniowy mostek Wheatstone'a. Ramiona mostka tworzą rezystory R2, badany Rx i opornik drutowy o stałym przekroju i ustalonej długości. Wzdłuż drutu ślizga się kontakt K połączony z opornikiem zabezpieczającym i mikroamperomierzem. Największą dokładność pomiarów uzyskuje się wówczas, gdy odległości l od końców drutu są jednakowe. Wyznaczenie Rx umożliwia, zatem znajomość l1, l2 oraz R2.
SCHEMAT
Przebieg pomiarów:
Obliczenia:
Pomiar oporności rezystora
Wyniki pomiarów dla opornika
1.
2.
3.
Wyniki pomiarów dla opornika
1.
2.
3.
Wyniki pomiarów dla opornika
1.
= 75,4 [Ω]
2.
=
113,0 [Ω] = 75,3 [Ω]
3.
=
51,1[Ω] = 76,6 [Ω]
Wartości średnie oporów dla rezystorów:
R13 = 380,6 [Ω] + 382,9 [Ω] + 380,7 [Ω] = 381,4 [Ω]
R14 = 11100 [Ω] + 11333 [Ω] + 11325 [Ω] = 11252,6 [Ω]
R15 = 75,4 [Ω] + 75,3 [Ω] + 76,6 [Ω] = 75,8 [Ω]
Rachunek błędów dla metody pomiaru mostkiem liniowym Wheatstone'a:
Dla rezystora R13
Dla rezystora R14
Dla rezystora R15
Wartości średnie niepewności pomiarów:
1.
= 4,16%
2.
= 4,13%
3.
= 4,23%
Wartości rezystorów po uwzględnieniu niepewności pomiarowych:
1.
= 381,4 ± 15,8 [Ω]
2.
= 11252,6 ± 464,7 [Ω]
3.
= 75,8 ± 3,2 [Ω]
wnioski
pomimo starannego przeprowadzenia pomiarów nie udało się uniknąć błędów, znaczny wpływ na dokładność wyznaczenia rezystancji opornika miało użycie w ćwiczeniu mikroamperomierza zamiast dużo dokładniejszego galwnometru
poza tym obarczona istotnym błędem była niepewność pomiaru odległości l1, l2, do której oszacowania w miejsce zwykłej miary centymetrowej powinna zostać użyta dużo dokładniejsza metoda
największą dokładność pomiaru uzyskuje się dla równych sobie odległości l1, l2
wykonanie ćwiczenia potwierdziło zagadnienia teoretyczne tzn., że do wyznaczenia rezystancji opornika wystarczy jedynie zastosowany i przedstawiony powyżej układ pomiarowy składający się: z opornika R, badanego rezystora Rx, opornika drutowego o stałym przekroju i ustalonej długości, wzdłuż którego ślizga się kontakt K połączony z opornikiem zabezpieczającym i mikroamperomierzem
godna uwagi jest również sama praca mikroamperomierza - ze stanu równowagi wyprowadzał go nawet najmniejszy ruch zarówno na stanowisku pomiarowym, jak i samym przyrządem, stąd w trakcie pomiarów powinien on być stabilnie przytwierdzony, aby uniemożliwić w jak największym stopniu możliwość popełnienia błędu
fakt ten miał na pewno swoje uzasadnienie w dokładności wykonywanych pomiarów
w wyznaczeniu niepewności pomiarowych oporu rezystora skorzystałem z metody logarytmiczej