 | Pobierz cały dokument klein.zawisc.i.wdziecznosc.psychoterapia.doc Rozmiar 97 KB |
MELANIA KLEIN
Zawiść i wdzięczność
Dziecko od początku swego życia zwraca się ze wszystkimi problemami
do matki. Ta pierwsza więź zawiera już podstawowe elementy związku z obiektem, poza tym związek ten ma za podstawowe wrodzone czynniki.
Ponieważ pierś, do której dziecko kieruje wszystkie swoje pragnienia i żądania, jest odczuwana nie tylko jako źródło pokarmu lecz samego życia. W stanie dobrego samopoczucia zaspakajająca pierś przywraca w pewnym stopniu utraconą jedność sprzed narodzin.
Zależy to głównie od zdolności dziecka do wystarczającego obsadzenia piersi lub jej symbolicznej reprezentacji - butelki; gdyż w ten sposób dziecko tworzy matkę jako kochany obiekt. Jest możliwe, iż fakt, że dziecko tworzyło część matki w okresie przed urodzeniem, przyczynia się do wewnętrznego uczucia, że istnieje obiekt, który da mu wszystko czego ono potrzebuje i pożąda.
W tym najwcześniejszym stosunku do piersi występuje jednakże element zawodności, ponieważ sama szczęśliwa sytuacja nakarmienia nie może zastąpić przedurodzeniowej jedności z matką. Poza tym żądanie przez dziecko niewyczerpanej i zawsze obecnej piersi - która nie tylko by zaspokajała, lecz również zapobiegałaby destruktywnym impulsom i lękowi prześladowczemu - nigdy nie może być w pełni spełniona.
Te nieuniknione rozczarowania wraz z przeżyciami szczęścia wzmacniają wrodzony konflikt między miłością i nienawiścią, oraz płynący oraz między popędem życia i śmierci, i prowadzą do uczucia, że istnieje dobra i zła pierś.
W konsekwencji wczesne życie emocjonalne charakteryzuje się tym, że dobry obiekt jest ustawicznie tracony i na powrót odnajdywany.
Gdy mówię o wrodzonym konflikcie między miłością i nienawiścią, chce przez to wyrazić, że zarówno impulsy destrukcyjne jak i zdolność do miłości są uwarunkowane w pewnym stopniu przez konstytucję oraz, że występują indywidualne różnice w ich nasileniu. Zewnętrzne okoliczności mogą je wzmacniać. I tak bez wątpienia na skutek ciężkiego porodu, niewystarczającego karmienia, i prawdopodobnie w wyniku nieprzyjemnych doświadczeń podczas stadium prenatalnego destruktywne impulsy, lęk prześladowczy, chciwość i zawiść są intensywniejsze.
Chciałabym w niniejszej pracy zwrócić uwagę na określony aspekt najwcześniejszego związku z obiektem i procesu internalizacji. Myślę o wpływie zawiści na rozwój zdolności bycia wdzięcznym i szczęśliwym. Chciałabym postawić hipotezę, że zawiść na tyle włączona jest w trudności dziecka na ile ma ono uczucie, ze odmawiająca pierś zachowuje dla siebie wstrzymywane zaspokojenie.
Zawiść, zazdrość i chciwość muszą być odróżniane od siebie.
 | Pobierz cały dokument klein.zawisc.i.wdziecznosc.psychoterapia.doc rozmiar 97 KB |