KOMUNIKOWANIE NIEWERBALNE(1), ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji


KOMUNIKOWANIE NIEWERBALNE

Komunikowanie niewerbalne - sposób komunikowania za pomocą przekazów niewerbalnych, czyli sygnałów niemających formy mówionego słowa ani pisanego wyrazu, a wywierających wpływa na uczestników procesu komunikowania. Obejmuje sygnały pozbawione słów lub zastępujące słowa.

Różnice w komunikowaniu niewerbalnym i werbalnym:

Przekazy niewerbalne są:

1. Bardziej nieustrukturyzowane niż posiadają strukturę

2. Bardziej nielingwistyczne niż lingwistyczne: jest tylko kilka arbitralnych symboli, a werbalne jest systemem symboli którym arbitralnie przypisuje się znaczenia

3. Bardziej analogowe niż digitalne: forma i treść są podobne i nawzajem się przenikają (jestem zmęczony - ton i postawa), w digitalnych werbalnych nie ma naturalnego, a jest umowny związek treść - znaczenie

4. Bardziej ciągłe niż nieciągłe: sygnały niewerbalne płyną nieustannie, a słowa się kończą

5. Bardziej nieintencjonalne niż intencjonalne

6. Bardziej wrodzone niż wyuczone

Funkcje komunikowania niewerbalnego:

1. Informacyjna:

2. Definiowania i wspierania przekazów werbalnych: powtarzania, zaprzeczania, uzupełniania, zastępowania, akcentowania

3. Wyrażania postaw i emocji

4. Definiowania relacji np. przytulanie się lub oddalanie

5. Kształtowania i kierowania wrażeniami: odpowiednie uczesanie, makijaż, ubranie

Przekazy niewerbalne stanowią 2/3 znaczeń w bezpośredniej interakcji.

Funkcjonalna typologia gestów Paula Ekmana i Wallacea Friesona

Techniki kierowania emocjami wg Ekmana i Friesona:

- intensyfikowanie: gdy istnieje presja społ. zmuszająca do konkretnego zachowania np. cieszenie się z prezentów

- minimalizowanie: gdy istnieje presja społ. zmuszająca do konkretnego zachowania np. w sytuacji kontaktu z przełożonym

- neutralizowanie: nieokazywanie prawdziwych uczuć trza być twardym a nie mientkim

APARYCJA

Aparycja (wygląd zewnętrzny + zmienne i sterowane elementy) - najbardziej personalizowana i indywidualna forma kom. niewerb. dostarczająca ogromnej ilości informacji (wiek, stan zdrowia, zainteresowania). Jest elementem tworzenia społecznej tożsamości.

Elementy aparycji:

a) cechy stałe:

b) względnie zmienne:

c) zmienne:

FIZJONOMIA (MIMIKA, WZROK)

Fizjonomia - kinezyka: (widoczne ruchy ciała w tym mimika, zachowania wzrokowe, gestykulacja, pozy)

a) Ekspresja mimiczna - twarz dostarcza największej liczby informacji (wiek, płeć, nastrój, status społ.). jej funkcja komunikatywna polega na budowaniu tożsamości. Poprzez ekspresje mimiczna przekazywane są:

- sygnały oceniające (aprobata lub jej brak)

- intensywność emocji

- zainteresowanie lub jego brak

- poziom zaangażowania

- poziom zrozumienia intelektualnego

W ocenianiu twarzy najczęściej (przy pierwszym kontakcie) stosowana jest dwubiegunowość (sympatyczna lub nie, wroga lub przyjazna). Zdaniem Ekmana i Friesona twarz komunikuje rodzaj emocji, a reszta ciała jej natężenie.

Podstawowe dla wszystkich kultur emocje sygnalizowane za pomocą ekspresji mimicznej to: radość, smutek, gniew, strach, zaskoczenie i wstręt.

b) Zachowania wzrokowe - podstawową ich funkcją jest przekazywanie inf. o charakterze relacyjnym.

Formy kontaktu wzrokowego:

- spoglądanie i przyglądanie

- wzajemne spoglądanie

- bezpośredni kontakt wzrokowy

Funkcje:

- wskazanie stopnia uwagi

- zainicjowanie i podtrzymanie intymnych relacji

- wpływa na zamianę postaw

- regulowanie interakcji

- przekazywanie emocji

- definiowanie statusu

Funkcje wg Knappa i Halla:

- regulowanie przebiegu interakcji

- monitorowanie inf. zwrotnych

- wyrażanie emocji

- odzwierciedlanie procesów poznawczych (rozumienia)

Teorie luźne:

- kontakt wzrokowy jest oznaką sympatii

- kontakt wzrokowy wzmaga pozytywny lub negatywny wpływa wyrażony semantycznie

- zakończenie lub przerwanie kontaktu może być sygnałem odrzucenia

- stałe wpatrywanie się, szczególnie z niewielkiej odległości, budzi niepokój

- brak kontaktu w interakcji = niepokój, obawa

- unikanie przyglądanie się, spoglądanie prosto w oczy = chęć załagodzenia sytuacji

Unikanie wzrokowe:

- chęć odcięcia się o nieprzyjemnej, drażniącej sytuacji (trup na ulicy)

- sygnalizowanie braku zainteresowania

- dyplomatyczność w sytuacjach trudnych np. gdy jest się świadkiem rozmowy

- chęć wyostrzenia innych zmysłów (smakowanie dań, słuchanie muzyki)

PROKSEMIKA (DYSTANS)

Proksemika (wykorzystanie interpersonalnego dystansu i relacji przestrzennych w celach komunikacyjnych)

- aranżacja przestrzeni

- zachowania siedzące

- terytorium: podstawowe (podlegającej naszej wyłącznej kontroli - pokój, dom), drugoplanowe (kojarzone z dana osobą np. ławka ucznia), publiczne (otwarte i dostępne dla każdego)

- dystans wg Halla: intymny- w bardzo bliskich stosunkach(0-45 cm); indywidualny - sytuacje osobiste np. rozmowa przyjaciół, krewnych (45cm-1,2m); towarzyski - relacje towarzyskie i służbowe (1,2-3,6m); publiczny (3,6m - do granicy widzenie i słyszenia)

- zatłoczenie: pojęcie psychologiczne - zbyt duża liczba kontaktów społecznych uniemożliwiająca jednostce osiągnięcie pożądanego przez nią poziomu prywatności v.s. zagęszczenie - liczba osób przypadająca na jednostkę powierzchni

DOTYK

Dotyk (przekaz za pomocą różnego rodzaju bezpośrednich form kontaktu fizycznego)

- część ciała osoby dotykanej

- część ciała osoby dotykającej

- czas trwania dotyku

- siła dotyku

- sytuacja

- znaczenie osób

- relacje między osobami

- nastrój i atmosfera

a) funkcjonalno - profesjonalny np. badanie lekarskie

b) grzecznościowo - rytualny: zasady towarzysko - kulturowe np. podanie dłoni

c) przyjacielsko - koleżeński np. przybicie piątki

d) miłosno - intymny np. przytulanie, głaskanie

e) seksualno - podniecający

a) pozytywnych uczuć - wsparcie, pocieszenie

b) wesoły i żartobliwy

c) kontroli - zastosowanie dotyku jako życzenia, prośby o uwagę

d) rytualny - powitanie i pożegnanie

e) mieszane - powstaniowo - uczuciowe

f) związane z konkretnym zadaniem np. fryzjer, lekarz

g) instrumentalnego podporządkowania - przekazywanie telefonu

PARAJĘZYK

Parajęzyk - sygnały głosowe, które nie są słowami, lecz ich cechami wokalnymi takie jak modulacja, akcent; bardziej odnosi się do sposobu, w jaki coś powiedziano, niż do wypowiedzianych treści

a) cechy głosu lub właściwości głosowe:

- siła głosu: głośność i donośność związana może być z cechami osobowości np. agresywni mówią głośniej

- tempo mówienia: liczba słów wypowiadana w określonym czasie szybko = obawy, podniecenie, złość; wolno = smutek, znudzenie

- płynność: przerwy i wokalizatory oraz szybkość

- poziom głosu:

- jakość głosu: szorstkość. Piskliwość

- wysokość głosu, rytm mowy, akcent, intonacja

- wokalizatory lub dźwięki bez struktury językowej: płacz, śmiech, jęczenie

- emocjonalna: niosą 38% informacji na temat emocji

- kształtowania i kierowania wrażeniami: ocena osobowości na podstawie wrażeń głosowych i związana z tym możliwość kierowania i kształtowania wrażeń

- regulacyjna: regulowanie interakcji np. sygnalizowanie zmiany ról N. i O.

CHRONEMIKA (CZAS)

Chronemika (wykorzystanie czasu jako elementu komunikowani)

- kategoria kom. niewerb.

- wymiar kontekstu sytuacyjnego

- czynnik różnic kulturowych

- kultury zorientowane na przeszłość: przypominanie historii, pielęgnowanie tradycji, szacunek dla przodków (Chiny, kultury indiańskie)

- kultury zorientowane na teraźniejszość: spontaniczność i bezpośredniość, natychmiastowa przyjemność, wiara w przeznaczenie i przypadek (Filipiny, Ameryka Środkowa)

- kultury zorientowane na przyszłość: potencjalne cele, zabezpieczenie przyszłości

- techniczny system czasu: precyzyjne, naukowe odmierzanie czasu; najczęściej w wyspecjalizowanych środowiskach (laboratoria); ma charakter bezuczuciowy, logiczny

- formalne systemy czasu: tradycyjny i powszechny; opiera się na umowie pomiędzy członkami danej kultury, która określa np. stopień, do jakiego czas jest traktowany jako cos wartościowego i konkretnego

- nieformalny system czasu: względność czasowych określeń; osiem kategorii natychmiast, bardzo krótko, krótko, średnio, długo, bardzo długo, nieskończenie długo

- monochronemiczny system czasu: koncentracja na jednej czynności, a czas jest dzielony na małe jednostki linearne postrzeganie czasu (Ameryka i Europa PN.)

- polichronemiczny system czasu: jednoczesne wykonywanie kilku czynności



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ZACHOWANIA ORGANIZACYJNE, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
Organizacja i funkcjonowanie administracji publicznej B123 - wyklad NSA, ▬ Studia Administracja Publ
Zacznijmy od wyjaśnienia pojęcia władza i przywództwo, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2,
zarzadzanie egzamin sciaga, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
organizacja psych, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
24 194658 zarzadzanie , ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
Etyka a kultura organizacji, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
02 200539 sciaga organizacja, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
ORGANIZACJE MIEDZYNARODOWE, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
PROBLEMATYKA WŁADZY, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
SPOSTRZEGANIE, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia organizacji
Zarządzanie i Organizacja M.Makowski1, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 2, Psychologia orga
tajemnica handlowa, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 3, Ochrona własności intelektualnej
owi egzam ms, ▬ Studia Administracja Publiczna, Semestr 3, Ochrona własności intelektualnej

więcej podobnych podstron