CHIRURGIA - WYKŁADY
Klinika:
Aseptyka i antyseptyka
Aseptyka
Jest to postępowanie mające na celu zapobieganie zakażeniu, tj. niedopuszczenie do zainfekowania rany, czyli otrzymanie tzw. bakteriologicznej jałowości.
Aseptyka jest niezbędnym elementem postępowania chirurgicznego.
Wszystko, co będzie stykać się z raną musi być jałowe, tzn. pozbawione bakterii, wirusów i grzybów.
Sterylizacja
Są to zabiegi umożliwiające utrzymanie bakteriologicznej jałowości. Pozwalają one uwolnić przedmioty od drobnoustrojów chorobotwórczych i/lub ich przetrwalników, powodują nieodwracalną inaktywację wirusów.
Sterylizacja nie ogranicza się tylko do samego zniszczenia drobnoustrojów, ale uwzględnia poprzedzające i następowe postępowanie:
- sposób przygotowania materiałów (odpowiednia dezynfekcja i opakowanie)
- prawidłowo przeprowadzony proces sterylizacji (właściwe ułożenie w komorze sterylizatora, kontrola procesu sterylizacji)
- przechowywanie (warunki, które wykluczają możliwość wtórnego zanieczyszczenia)
Metody sterylizacji
1. Fizyczno-termiczne:
- parą wodną
- suchym gorącym powietrzem
2. Fizyczne, nietermiczne:
- za pomocą promieni jonizujących
- filtracyjna (w stopniu ograniczonym)
3. Chemiczno-fizyczne:
Gazowa - tlenkiem etylenu
- formaldehydowa.
Postępowanie aseptyczne powinno uwzględniać wszystkie możliwe drogi szerzenia, źródła zakażenia, rezerwuary i umiejętnie je ograniczać.
Źródła zakażenia w szpitalu:
- chorzy z infekcjami
- nosiciele
- środowiska wodne.
Drogi szerzenia się drobnoustrojów:
Personel medyczny (nosiciele, skóra rąk), niejałowe narzędzia, sprzęt medyczny, aparatura, leki, materiały zanieczyszczone, powietrze, bielizna.
Związki i preparaty dezynfekcyjne:
- związki fenolowe
- związki chloru
- aldehydy
- czwartorzędowe związki amoniowe
Antyseptyka
Jest to stosowanie środków bakteriobójczych w miejscu ich wysiewu, we wrotach możliwego wtargnięcia zakażenia na powierzchni ciała - skóra, błony śluzowe, zranienia, lub też w polach chirurgicznie odsłoniętych lub otwartych.
Celem antyseptyki jest zapobieganie kolonizacji lub zakażenia przez przywrócenie jałowości zakażonym przedmiotom lub ranom, w wyniku stosowania preparatów bakteriobójczych.
Joseph Lister (1827-1912)
Dzięki Listerowi i jego antyseptycznej teorii liczba zgonów zmalała do 6% (przedtem śmiertelność wynosiła >50%). Jako pierwszy chirurg nakazał używać podczas operacji gumowych rękawiczek, białych fartuchów i sterylnie umytych narzędzi chirurgicznych.
W 1885 Jan Mikulicz Radecki stosuje w czasie operacji rękawiczki bawełniane.
Ignaz Semmelweis - już w 1845 r. postulował o higieniczne mycie rąk przed procedurami medycznymi, lecz mimo tego iż we własnym kraju doczekał się tytułu profesora, to w całym świecie lekarskim jego teorie były traktowane jako bredzenia chorego psychicznie (zmarł w szpitalu psychiatrycznym).
W skład flory przejściowej mogą wchodzić wszystkie drobnoustroje, z którymi styka się ręka, oraz drobnoustroje wydzielane z głębi skóry.
Są one łatwo usuwalne już prze zwykłe mycie rąk wodą z mydłem lub z dodatkiem detergentu.
Niezwykle ważnym elementem dla całości postępowania aseptycznego jest mycie i aseptyka rąk stosowana przez personel szpitalny pomiędzy pielęgnacja kolejnych chorych.
Pielęgnacja chorych zakażonych lub nosicieli szczepów wieloopornych na antybiotyki wymaga zmiany fartuchów.
Zabezpieczenie i usuwanie zużytych opatrunków i zmienianej bielizny.
Materace i poduszki z materiału niewrażliwego na wyjaławianie termiczne.
Dokładna dezynfekcja, mycie i wyjaławianie narzędzi wielokrotnego użycia, sprzętu diagnostycznego, elementów układu oddechowego respiratora itp.
Drobnoustroje stanowiące florę osiadłą są trudne lub wręcz niemożliwe do usunięcia nawet przez intensywne mycie i szorowanie, także z użyciem środka dezynfekcyjnego.
Podczas długotrwałych operacji, wskutek pocenia się rąk, drobnoustroje powstałe w skórze wydostają się na zewnątrz i nagromadzają się w pocie w rękawiczkach.
W razie uszkodzenia rękawiczki mogą przedostać się do rany i spowodować zakażenie.
Antyseptyki stosowane do odkażania rąk:
- alkohol etylowy
- alkohol izopropylowy
- mydła antyseptyczne
usuwają jedynie florę przejściową
Antyseptyki tzw. dwufazowe zawierające chlorheksydynę, alkohol i bromek benzalkoniowy (Manusan, Dishand) powodują zniszczenie flory przejściowej i częściowo flory osiadłej.
Chirurgiczne mycie rąk
1. Mycie wstępne
Ma na celu usuniecie flory przejściowej i osiadłej, szczególnie lokalizującej się za paznokciami, powierzchni rąk i przedramion; polega na szorowaniu szczotką lub mechanicznym czyszczeniu pilniczkiem z zastosowaniem mydeł dezynfekujących (z chlorheksydyną); czas trwania ok. 1 min., kończy się opłukaniem pod bieżącą wodą i osuszeniu jałowym ręcznikiem.
2. Mycie zasadnicze
Ma na celu usunięcie i bakteriobójcze działanie na florę bakteryjną osiadłą (stałą), stosuje się preparaty dezynfekcyjne na bazie alkoholi n-propanolowych i izopropylowych stężeniach w objętości 60% i 70%, czas mycie w zależności od preparatu 2-5 min., używa się 5 ml płynu, wcierając go do momentu wyschnięcia.
Antyseptyka pola operacyjnego
- kąpiel antyseptyczna
- odkażanie pola operacyjnego
- folie chirurgiczne.
Zakażenie szpitalne to takie, które nie występowało ani nie znajdowało się w okresie wylęgania, gdy chory był przyjmowany do szpitala. Może ujawnić się zarówno podczas hospitalizacji, jak i po wypisaniu chorego do domu.
Rany i ich gojenie
Rana - przerwanie anatomicznej ciągłości tkanek lub ich uszkodzenie pod wpływem urazu.
Czynniki uszkadzające tkanki to uraz:
- mechaniczny
- termiczny
- chemiczny
- energia promienista
Podział ran ze względu na mechanizm uszkodzenia tkanek w urazie mechanicznym:
- otarcia i zadrapania
- rany cięte
- rany kłute
- rany tłuczone
- rany rąbane
- rany szarpane
- rany miażdżone
- rany z ubytkiem skóry (skalpacyjne)
- rany postrzałowe
- rany kąsane (wścieklizna), kąsane zatrute
- amputacje
Podział ran ze względu na postępowanie lecznicze
- rany proste - dotyczą powłok, wymagają diagnostyki w kierunku obrażeń wewnętrznych
- rany złożone - uszkodzeniom powłok towarzyszą uszkodzenia ścięgien, struktur kostno-stawowych, nerwów, naczyń krwionośnych, narządów wewnętrznych
- rany powikłane - stwierdza się zakażenie przyranne, ropień, ropowicę
Rany przewlekłe:
- owrzodzenia podudzi, stopa cukrzycowa, niewydolność żylna, tętnicza
- odleżyny
Podział ran ze względu na ryzyko zakażenia
- rany czyste - rany operacyjne, cięte czystymi narzędziami (np. strumectomia, wycinanie zmian skórnych); częstość infekcji ok. 1%
- rany czyste skażone - zadane nożem chirurga lecz przebiegające z otwarciem jam ciała (np. operacje na jelitach); infekcja >5%
- rany brudne - są to rany zabrudzone, z rozległym uszkodzeniem tkanek, kąsane, postrzałowe, zabiegi w przypadkach toczących się procesów zapalnych/ropnych)
Sposoby gojenia się ran
- rychłozrost - gojenie pierwotne
- ziarninowanie - gojenie wtórne, sposób gojenia ran przewlekłych lub brudnych (ziarnina - nierówna, przekrwiona masa tkankowa zbudowana z pączkujących naczyń krwionośnych, fibroblastów, kolagenu i mukopolisacharydów)
- odroczone zamknięcie - gojenie pierwotne odroczone
Fazy gojenie się rany
- zapalna - trwa zwykle 2-3 dni
- wytwarzanie tkanki łącznej, proliferacja naczyń oraz obkurczanie rany (zwykle 2-3 tygodnie)
- przebudowywanie rany od 3 tygodnia po urazie do około1-2 lat, po tym czasie tkanki uzyskują ok.80% wytrzymałości tkanki zdrowej
Czynniki hamujące proces gojenia
- niedobór białek, energii, witamin
- niedotlenienie tkanek
- wysuszenia rany
- nadmierny wysięk w ranie
- zakażenie rany, zakażenie ogólnoustrojowe
- uraz rany
- niekontrolowany odczyn zapalny
- glikokortykosteroidy, chemioterapia
- cukrzyca, nowotwór złośliwy, niewydolność nerek
Niekontrolowane gojenie ran
Blizny hipertroficzne:
- niekontrolowany przerost rany do 6 miesiąca
- uniesione ponad poziom skóry, zaczerwienione, twarde zmiany
- najczęściej po głębokich oparzeniach
- po latach cofają się
- leczenie: uciskowe, sterydy, nie wycinać!
Keloid:
- powiększają się nawet po upływie 6 miesięcy
- klatka piersiowa, uszy, ramiona
- częściej u rasy czarnej
- trudne w leczeniu
- opisywane leczenie to wycięcie zmiany z następczą radioterapią niskimi dawkami
Pierwsza pomoc po zranieniu polega na założeniu jałowego opatrunku, a w przypadku rany wyraźnie zabrudzonej także na przemyciu jej wodą utlenioną.
Najprostszym sposobem zatamowania krwotoku zewnętrznego jest uciśniecie miejsca krwawiącego.
Zasady zaopatrywania ran
- wywiad dotyczący okoliczności wypadku
- obfite przepłukanie rany roztworem wody utlenionej lub roztworem NaCl
- przemycie środkiem antyseptycznym brzegów rany i okolicznej skóry
- znieczulenie nasiękowe, ewentualnie przewodowe 0,5-1% roztworem lidokainy
- opracowanie chirurgiczne rany, opatrunek
- profilaktyka p/tężcowa, antybiotykoterapia
Opracowanie chirurgiczne rany
- rewizja rany
- pierwotne zeszycie, zdjęcie szwów po7-10 dniach
- pierwotne wycięcie rany
- zeszycie pierwotne odroczone
- zeszycie wtórne
Pielęgniarstwo chirurgiczne:
Zadania pielęgniarki wobec pacjenta przygotowywanego do zabiegu operacyjnego w trybie nagłym i planowym
Czynniki zwiększające ryzyko operacyjne:
1. Nieprawidłowe przygotowanie fizyczne i psychiczne pacjenta
2. Lęk przed operacja, bólem, znieczuleniem, śmiercią
3. Niewyrównanie zaburzeń metabolicznych, np. wodno-elektrolitowych, kwasowo-zasadowych
4. Tryb nagły do zabiegu operacyjnego
5. Brak wsparcia ze strony bliskich
6. Brak współpracy z pacjentem, jego rodziną
7. Brak motywacji do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych
8. Niedostateczna wymiana informacji na temat zdrowia pacjenta
9. Brak akceptacji choroby, konieczności hospitalizacji
10. Niedożywienie pacjenta, wyniszczenie, odbiałczenie
11. Lęk związany z powikłaniami pooperacyjnymi, zmiana wizerunku własnego ciała po zabiegu operacyjnym, utratą zdolności do samodzielnego życia
12. Starzy wiek pacjenta - po 65 r.ż., ale także dzieci
14. Palenie papierosów, nadużywanie alkoholu
15. Zawał mięśnia sercowego w ostatnich 6 miesiącach
16. Niewydolność zastoinowa krążenia
17. Bóle dławicowe w spoczynku
18. Nadciśnienie tętnicze
19. Nadczynność, niedoczynność tarczycy
20. Choroby kory nadnerczy
21. Zaburzenia homeostazy
22. Ciąża
Metody leczenia chirurgicznego
Amputacja - może dotyczyć kończyn wskutek urazów; sutka, piersi, odbytnicy wskutek nowotworu
Wycięcie (ektopia) - wycięcie całego narządu, np.. żołądka - gastrektomia, okrężnicy - kolektomia, śledziony - splenektomia, pęcherzyka żółciowego - cholecystektomia
Resekcja - wycięcie pewnego odcinka narządu i zeszycie pozostałych części
Przecięcie - np. nerwu błędnego w żołądku w celu zmniejszenia wytwarzania kwaśnej treści, przecięcie i wycięcie zwojów pnia współczulnego (sympatektomia) znosi patologiczny kurcz naczyń
Połączenie - jest celem wielu operacji. Najczęściej chodzi o ominięcie przeszkody, np.. połączenie żołądka z jelitem omijając przeszkodę w odźwierniku lub dwunastnicy, połączenie tętnic w celu ominięcia zmian miażdżycowych
Udrożnienie - jest również celem wielu operacji, np. udrażnia się zmienione miażdżycowo tętnice, udrażnia się zwężony przełyk, usuwa kamień z dróg żółciowych udrożniając przewody żółciowe
Plastyka - odpowiednie ukształtowanie tkanek. Rodzajem plastyki oprócz poprawiającej wygląd są np. operacje przepuklin, w których uformowanie się mięśni i powięzi wzmacnia ścianę brzucha i zapobiega nawrotom przepukliny
Zamknięcie - nieprawidłowych otworów, np. .przedziurawiony wrzód żołądka np. podczas zabiegów operacyjnych serca. Zabiegi często ratują życie
Poszerzenie - chorobowo zwężonych otworów w sercu, przewodzie pokarmowym
Przeszczepienie tkanek i narządów - np. przeszczepy skóry, nerek, serca, wątroby. Również wszczepienia materiałów nieorganicznych, np. metal do zespolenie kości, endoproteza stawów, materiałów ceramicznych, tworzyw sztucznych
Wskazania operacyjne
Względne - operacja stanowi jedną z możliwości leczenia. Pacjent w porozumieniu z lekarzem, rodziną podejmuje decyzję
Bezwzględne - gdzie tylko proponowana operacja może uratować życie lub zachować zdrowie, np. rak żołądka, zapalenie wyrostka robaczkowego, pęknięcie śledziony
Wskazania bezwzględne dzielą się na wybiórcze, pilne i nagłe
Wybiórcze - gdy choroba nie stwarza bezpośredniego zagrożenia życia
Pilne - oznaczają, że w celu uniknięcia ciężkich powikłań, operację należy wykonać w okresie jak najbliższym
Nagłe - występują, gdy operację należy wykonać natychmiast, np. krwotok lub zator tętnicy
Przygotowanie pacjenta do zabiegu operacyjnego w trybie planowym
Przygotowanie psychiczne
- okazanie zainteresowania problemami zdrowotnymi pacjenta
- poinformowanie o planowych zabiegach diagnostycznych, leczniczych, pielęgnacyjnych i rehabilitacyjnych przed operacją i po oraz sposobie przygotowania
- wyjaśnienie celu działań pielęgniarskich
- stały kontakt z rodziną pacjenta
- udzielenie wyczerpujących odpowiedzi na pytania i wątpliwości pacjenta
Zgoda na zabieg operacyjny - pisemna
- osoba dorosła podpisuje samodzielnie
- starsze dziecko wspólnie z rodzicami
- w przypadku małego dziecka zgodę podpisują rodzice
- jedynie nagłe, ratujące życie operacje mogą zostać wykonane bez zgody pacjenta i tylko wtedy, gdy z uwagi na konieczny pośpiech uzyskanie zgody nie jest możliwe
Przygotowanie diagnostyczne
- prawidłowe przygotowanie fizyczne i psychiczne do zleconych badań diagnostycznych
- wyjaśnienie celu badań, zalecanego sposobu zachowania się pacjenta w czasie badania i po ich wykonaniu
- zebranie wywiadu pielęgniarskiego stanu bio-psycho-społecznego z uwzględnieniem ryzyka operacyjnego, alergii, stopnia samoopieki
- określenie zakresu czucia i ruchu, stosowanie przez pacjenta protez, aparatów słuchowych, ocena ryzyka rozwoju odleżyn
- ocena konieczności zastosowania alternatywnych forma komunikacji z pacjentem ociemniałym, głuchoniemym, głuchym
Przygotowanie usprawniające
- wyjaśnienie celu wykonywania ćwiczeń usprawniających przed zabiegiem operacyjnym
- nauka wykonywania ćwiczeń oddechowych, izometrycznych, odkrztuszania wydzieliny z dróg oddechowych, nauka kaszlu, posługiwania się wózkiem inwalidzkim, kulami, nauka zakładania bandaży elastycznych na kończyny dolne
- poinformowanie o etapach usprawniania ruchowego po zabiegu operacyjnym
- motywacja do wykonywania ćwiczeń i wyjaśnienie celowości ich wykonywania
- uprzedzenie o konieczności zaprzestania palenia papierosów na ok. 6 tygodni przed operacją
Profilaktyka przeciwzakrzepowa
- podanie heparyny Clexane, Fraxiparina - iniekcja podskórna na 2-5 h przed zabiegiem, po zabiegu podaje się tą samą dawkę co 6-8 h przez 5 dni
- założenie gumowych pończoch - ich obecność powoduje mechaniczny ucisk na powierzchniowe naczynia krwionośne, co prowadzi do opróżnienia naczyń, krew wędruje z naczyń powierzchniowych do głębokich. Nie dopuszcza to do wahań ciśnienia tętniczego krwi
Pończochy muszą zostać prawidłowo założone, dobrane rozmiarem. Zakłada się je przed wstaniem z łóżka, unosząc podudzia chorego do góry, jednocześnie naciągając pończochy na nogi chorego. Pacjent pozostaje w nich w czasie zabiegu i kilka dni po nim.
Przygotowanie układu oddechowego
- tor oddychania w zależności od rodzaje zabiegu operacyjnego
- typ oddychania piersiowo-brzuszny (całościowy) - podczas wdechu następuje równomierne poszerzenia całej klatki piersiowej wspomagane niewielką pracą przepony. Tor taki jest optymalny dla prawidłowego oddychania.
Przygotowanie fizyczne
- szczepienie przeciwko WZW typu B (pacjent może się zgłosić do zabiegu operacyjnego po drugiej dawce szczepienia)
- wykonanie badań podstawowych krwi i moczu
- wykonanie EKG
- prześwietlenie klatki piersiowej
- badania specjalistyczne (internistyczne, ginekologiczne, laryngologiczne, aby stwierdzić brak przeciwwskazań do zabiegu operacyjnego)
- oznaczenie grupy krwi
Przygotowanie przewodu pokarmowego
- posiłki z diety bezresztowej lub zastosowanie głodówki w zależnościom rodzaju zabiegu operacyjnego
- dorosły - głodówka na 10-12 h przed zabiegiem, powstrzymanie się od picia 6-8h
- wykonanie enemy lub podanie środków przeczyszczających zwykle ok.. 12 h przed zabiegiem (należy sprawdzić skuteczność)
- czasem zachodzi konieczność głębszego oczyszczenia przewodu pokarmowego - wykonuje się wówczas enemy przez kilka dni lub wlew doodbytniczy
Operacja a palenie papierosów
- palenie papierosów zwiększa ryzyko anestezji i operacji
- u palących więcej niż 10 papierosów dziennie odsetek powikłań pooperacyjnych wzrasta 6-krotnie
- palenie wpływa na szereg powikłań odpornościowych. Osłabia chemotaksję granulocytów, zmniejsza stężenie immunoglobulin oraz słabiej niszczone są bakterie
- wzrasta ryzyko wystąpienia zakrzepicy żył głębokich, gdyż wzrasta tendencja do agregacji płytek krwi
- nikotyna i tlenek węgla zostają wydalone po 24 h od zaprzestania palenia, dzięki czemu maleje ryzyko powikłań związanych z chorobą wieńcową
- niepalenie przez tydzień powoduje poprawę czynności pęcherzyków płucnych, a po 6 tyg. wraca do normy funkcja komórek immunologicznych
- minimum 6 tyg. niepalenia jest konieczne, aby wystąpiła jakakolwiek korzystna zmiana częstości występowania powikłań oddechowych w okresie pooperacyjnym
Przygotowanie farmakologiczne
- konieczność wyrównania chorób współistniejących - cukrzyca nadciśnienie, itp.
- wyrównanie zaburzeń wodno-elektrolitowych, kwasowo-zasadowych
- czasem konieczność profilaktycznego podawania antybiotyków
- uzyskanie informacji o wszystkich przyjmowanych lekach, ziołach, środkach leczniczych
- uzyskanie informacji na temat alergii (leki, jodyna, plastry, środki dezynfekcyjne, detergenty...)
- przerwanie stosowania preparatów antykoncepcyjnych oraz estrogenów w przypadku operacji - 4 tyg. przed zabiegiem i 2 po zabiegu
Przygotowanie dietetyczne
- poinformowanie o konieczności stosowania diety lekkostrawnej, bogato białkowej, bogato witaminowej
- zmniejszenie kaloryczności posiłków w przypadku nadwagi
- zwiększenie kaloryczności posiłków w przypadku wyniszczenia organizmu, odbiałczania
- żywienie pozajelitowe lub dojelitowe chorych niedożywionych z ciężką posocznicą, oparzonych, z ciężkimi powikłaniami chirurgicznymi, z rozległymi urazami
Przygotowanie bliższe do zabiegu operacyjnego
- przypomnienie sposobów zmiany pozycji, ćwiczeń usprawniających z uwzględnieniem sposobów zabezpieczenia przed usunięciem drenów, cewników, urządzeń ssących i rany pooperacyjnej
- wyjaśnienie celu założonych cewników, drenów
- wyjaśnienie celu dokonywanych pomiarów (RR, tętno, oddech...)
- wyjaśnienie istoty terapii przeciwbólowej
- wyjaśnienie znaczenia ćwiczeń oddechowych z uwzględnieniem rany pooperacyjnej
- nauka posługiwania się sprzętem - pomocami ortopedycznymi, rehabilitacyjnymi
- wyjaśnienie znaczenia znieczulenie
- wyjaśnienie i nauka zakładania pończoch przeciwzakrzepowych
Przygotowanie bliższe - bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym
- pomiary masy ciała i wzrostu w celu obliczenia dawek leków
- kąpiel całego ciała
- przygotowanie pola operacyjnego bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym
- toaleta pępka, jeżeli zabieg operacyjny będzie wykonany laparoskopowo
- usunięcie biżuterii, zmycie lakieru, usunięcie sztucznego uzębienia
- zmiana bielizny na szpitalną
Premedykacja
- podanie leków: uspokajających, nasennych, przeciwbólowych
- cel: - zmniejszenie napięcia psychicznego
- zwolnienie przemiany materii
- osłabienie niepożądanych odruchów
- zmniejszenie wydzielania (śluzu w drzewie oskrzelowym)
- zapobieganie niepożądanemu działaniu leków znieczulających
- zwiększenie działania środków znieczulających
- dokumentowanie podanych leków na karcie zleceń
- zakaz chodzenia pacjentowi po podaniu premedykacji
Cukrzyca a zabieg operacyjny
- głównym celem leczenia jest usunięcie wpływu powikłań endokrynnych i metabolicznych, usunięcie hipoglikemii, hiperglikemii, uzyskanie prawidłowego gojenia się rany
- najczęściej chorzy na cukrzycę są poddawani zabiegom amputacji kończyn, zabiegom okulistycznym, chirurgicznemu opracowaniu ran
- dobrze prowadzona cukrzyca nie stwarza zagrożenia interwencji chirurgicznej
- w okresie operacji zapotrzebowanie na insulinę wzrasta o 30%
Zaleca się:
- przejście na intensywną insulinoterapię na 72-48 h przed planowanym zabiegiem (cukrzyca typ I)
- na 48-72 h przed zabiegiem przejście na okresową insulinoterapię, zaprzestać podawania środków doustnych stosowanych do leczenia cukrzycy (cukrzyca typ II).
Przyczyny odroczenia operacyjnego
- ostra infekcja górnych dróg oddechowych
- współistniejące choroby w okresie niewyrównania
- niedawne spożycie pokarmu
- miesiączka u kobiet (względnie)
- brak zgody pacjenta
Przygotowanie pacjenta do zabiegu w trybie nagłym
- należy powiadomić rodzinę pacjenta
- pomiar tętna, temperatury, oddechów, ciśnienia, udokumentowanie
- pobranie krwi na oznaczenie grupy krwi i badania podstawowe
- założenie dostępu żylnego, podłączenie zleconego nawodnienia
- w zależności od zleceń założenie zgłębnika żołądkowego, cewnika Folleya
- uzyskanie pisemnej zgody na zabieg operacyjny
- jeżeli stan pacjenta pozwala, należy również przed zabiegiem operacyjnym przygotować pole operacyjne, premedykacja często podawana jest na bloku operacyjnym
- należy w razi potrzeby zastosować wyrównanie wodno-elektrolitowe we wlewie kroplowym
- pacjentowi nie wolno podać środków przeciwbólowych do chwili uzyskania diagnozy
- usuwa się protezy, jakie może posiadać pacjent, zabezpiecza biżuterię i rzeczy osobiste.