OPRACOWNANIE WYNIKÓW

Celem naszego ćwiczenia było miedziowanie oraz niklowanie stalowych podkładek. Oba te przypadki można zaliczyć do powłok katodowych, ponieważ są to powłoki ochronne z metali o wyższym od żelaza potencjale standardowym. Działanie takich powłok jest czysto mechaniczne, spełniają one swoje zadanie tylko wtedy, gdy są zupełnie szczelne. Z chwilą uszkodzenia powłoki proces korozji staje się intensywniejszy niż bez powłoki. Powłoka stanowi katodę, a żelazo ulega anodowemu rozpuszczeniu, podobnie jak w mikroogniwach na powierzchni stali.

Nikiel jest przejściowym pierwiastkiem metalicznym, bardzo twardym, kowalnym o charakterystycznym połysku. Jest to metal o właściwościach ferromagnetycznych, dość dobrze przewodzący ciepło i elektryczność. Struktura krystalograficzna niklu jest strukturą typu miedzi- regularna ściennie centrowana.. Pod względem chemicznym nikiel jest podobny do żelaza, kobaltu, miedzi, metali szlachetnych.

Nikiel stosuje się do ochrony stali przed korozją, gdyż ma właściwości samorzutnego pokrywania się pasywną, tlenkową warstewką. Powłoki niklowe muszą być szczelne. W przypadku rys, porów, spękań pojawia się korozja wżerowa.

Powłoki niklowe dzielimy na:

Dekoracyjno-ochronne powłoki niklowe

Są to powłoki ochronne, o lustrzanym połysku i dużej gładkości. Osadza się je głównie na podłożu stalowym, mosiężnym, cynkowym i innych.

Grubość warstw do poszczególnych zastosowań ustala się po określeniu stopnia agresywności środowiska pracy.

Techniczne-ochronne powłoki niklowe

Stosuje się je w celu poprawy właściwości użytkowych wyrobu takich jak, np.: odporność na korozję, zużycie mechaniczne, twardość, charakterystyka magnetyczna.

Miedź jest metalem o barwie czerwonawej, krystalizuje w układzie regularnym.

Proces miedziowania stosuje się zarówno w celach ochronno-dekoracyjnych do osadzania miedzi jako jednej z wielowarstwowej powłoki (miedź -nikiel -chrom) jak i w celach technicznych.

Zastosowanie podwarstwy miedzi w systemie powłok dekoracyjno- ochronnych( Cu-Ni-Cr) umożliwia:

-zmniejszenie kosztów obróbki galwanicznej (niższa cena miedzi niż niklu)

-poprawę odporności korozyjnej dzięki skuteczniejszemu zamykaniu porów podłoża

-poprawę wyglądu wyrobu( doskonałe mikrowygładzanie)

WNIOSKI

Miedziowanie bezprądowe powoduje, że otrzymana powłoka jest równomierna lecz nie jednolita na całej powierzchni podkładki. Przeprowadzenie tego samego procesu w warunkach prądowych powoduje znaczne poprawienie wyglądu powłoki, jest ona bardzo dokładna, nawet na krawędziach i w zagłębieniach przedmiotu. Jednak użycie prądu o zbyt małym natężeniu (ok0,01 A ) może powodować niedokładne pokrycie (na powierzchni przedmiotu powstają plamy i przebarwienia).

Aby uzyskać najlepsze rezultaty miedziowanie najlepiej przeprowadzić proces przy użyciu prądu o natężeniu 0,1A. Gdyż gwarantuje on całkowite, szczelne i dokładne pokrycie całego przedmiotu warstwą miedzi co z kolei prowadzi do dobrej ochrony przed korozją.

1

---