V
Uruchomić termostat, termometr kontaktowy nastawić na temperaturę 313K.
Następnie należy sporządzić w kolbach miarowych odpowiednie roztwory
Roztwór |
Stężenie [mol/l] |
Objętość[ml] |
Naważka[g] |
KI |
0,20 |
500 |
16,550 |
|
0,20 |
200 |
9,120 |
|
0,01 |
100 |
0,248 |
Z 0,2-molowego roztworu
przygotować w kolbach miarowych o pojemności 100ml roztwory o stężeniach podanych w poniższej tabeli.
Stężenie [mol/l] |
0,016 |
0,014 |
0,010 |
0,008 |
0,006 |
0,004 |
Objętość 0,2M
|
8 |
7 |
5 |
4 |
3 |
2 |
Do erlenmeyereki o poj 200ml odpipetować 25 ml 0,2-molowego roztworu KI, dodać 5ml roztworu skrobi, następnie 5ml 0,01molowego roztworu
oraz 2-3 krople związku kompleksowego EDTA. Erlenmeyerkę umieścić w termostacie na okres około 10 minut.
Do drugiej erlenmeyerki o poj. 100Ml odpipetować 25ml 0,016-molowego roztworu
i umieścić również na około 10 minut w termostacie.
Po osiągnięciu przez oba roztwory temp. 313K obydwa roztwory szybko połączyć. W chwili pierwszych kropel jednego roztworu do drugiego włączyć stoper. Uzyskaną mieszaninę dokładnie wymieszać i pozostawić w termostacie.
Mierzyć czas przebiegu reakcji do chwili wystąpienia granatowo-czarnej barwy skrobi.
Pomiar powtórzyć.
Postępując analogicznie wykonać pomiary czasu t dla pozostałych roztworów
. Wszystkie pomiary wykonać dwukrotnie.
VI
Obliczenia:
gdzie:
x - stężenie jodu powstającego w reakcji
k' - stała szybkości
c(t) - stężenie nadsiarczanu amonowego po czasie t
t- czas reakcji
m - cząstkowy rząd reakcji
y = A + Bx
gdzie:
y = log (t),x = log c(t),
A = log (x/k'),
B = - m.
Na podstawie danych doświadczalnych obliczę współczynnik kątowy równania (wielkość B) oraz wolny człon A.
gdzie: n - to ilość roztworów substancji powierzchniowo czynnej.
Nr roztworu |
x |
y |
xy |
x2 |
1 |
-2,2041 |
1,93 |
-4,253913 |
4,85805681 |
2 |
-2,2663 |
2,05 |
-4,645915 |
5,13611569 |
3 |
-2,426 |
2,21 |
-5,36146 |
5,885476 |
4 |
-2,5351 |
2,35 |
-5,957485 |
6,42673201 |
5 |
-2,6812 |
2,5 |
-6,703 |
7,18883344 |
6 |
-2,9031 |
2,78 |
-8,070618 |
8,42798961 |
Σx = -15,0158; Σy = 13,82; Σx2 = 37,92320; (Σx)2 = 225,47425; Σxy = - 34,99239.
B = - 1,17967 ; A = - 0,64895.
B = [(6 ∗ -34,99239) - (-15,0158∗13,82)] / [(6∗37,92320) - 225,47425]
B = -2,44 / 2,07
B = -1,17967
A = [13,82 - (-1,18∗ -15,02)] / 6
A = -3,90 / 6
A = -0,64895
Wartości wynoszą: B = - 1,18 ; A = - 0,65.
Do obliczenia k' posługuje się przekształconym równaniem. Z równania prostej otrzymujemy:
A = log (x/k')
A = log (x) - log (k')
log (x) - A = log (k')
k' = 10 (log (x) - A)
-0,65 = log (4,1667 ∗ 10-4 / k')
-0,65 = log 4,1667 ∗ 10-4 - log k'
log 4,1667 ∗ 10-4 + 0,65 = log k'
k' = 10(log 4,1667 E - 04 + 0,65)
k' = 1,86 ∗ 10-3
Aby obliczyć k posługuje się wzorem:
Ln (a / c) = kt
K = (1 / t) ln (a / c)
K = (1 / 85) ln (0,016 / 0,00625)
k = 0,0118 ∗ 0,9400
k = 1,1059 ∗ 10-2
Metoda uzyskania wyników |
Cząstkowy rząd reakcji m |
Stała szybkości k' [s -1] |
Stała szybkości k [dm3/mol*s] |
Rachunkowa |
1,1814 |
1,8829*10 - 3 |
2,2594*10 - 2 |
Graficzna |
1,1797 |
1,8568*10 - 3 |
1,1059*10 - 2 |
VII
Wnioski:
Wszystkie roztwory zachowują się w sposób przewidywany tzn. czas reakcji wydłuża się dla mniej stężonych roztworów. Cząstkowe rzędy rekcji M wyznaczone rachunkowo jak i graficznie mają zbliżone wartości co świadczyło by o dość dużej precyzji przeprowadzanego doświadczenia jednakże niepokojący jest fakt, że obie stałe szybkości nie są do siebie zbliżone ponieważ ta wyznaczona rachunkowo jest dwukrotnie większa od wyznaczonej graficznie.