Wychowanie i socjalizacja do rekreacji

Społeczno-wychowawcze funkcje rekreacji turystyki:

• Edukacyjna

• Wypoczynkowa

• Socjalizacyjna (przystosowująca)

• Integracyjna

• Samorealizacyjna

• Akulturacyjna

Środowisko rekreacji:

• Rodzina

• Grupy koleżeńskie

• Osiedle mieszkaniowe

• Grupy celowe

• Małe dzieci

• Młodzież szkolna

• Studenci

• Ludzie dorośli

• Kobiety

• Emeryci

• Bezrobotni

• Niepełnosprawni

• Imigranci

• Zakłady pracy

• Wspólnoty religijne

Wychowanie do rekreacji to budzenie zamiłowania do aktywności ruchowej, rozwijanie potrzeb aktywności ruchowej, przekazywanie wiedzy o jej znaczeniu, nauczanie umiejętności kształtowania sprawności. Wychowanie od socjalizacji różni się celowością. Celem wychowania do rekreacji jest uczestnictwo w niej przez całe życie. Wychowanie to działanie intencjonalne mające na celu przygotowanie do wartościowego, aktywnego spędzania czasu wolnego. Jest to budowanie zamiłowania do aktywności fizycznej. Wychowanie do rekreacji jest jednym z celów wychowania fizycznego

Socjalizacja - proces, podczas którego człowiek jest włączany do sportu. Ludzie i sytuacje nieustannie wywierają wpływ na wybory dotyczące uczestnictwa w sporcie przez całe życie

Środowiska procesu socjalizacji do sportu:

• Rodzina, koledzy, trenerzy, media

• Sytuacje społeczne (środowiska zabawy i sportu)

Istotny czynnik procesu socjalizacji do sportu - osobiste cechy i zdolności

Środowiska wychowania i socjalizacji:

• Rodzina

• Szkoła

• Grupy rówieśnicze

• Środowiska lokalne i zawodowe

• Organizacje kultury fizycznej

• Środki masowego przekazu

Skąd potrzeba wychowania i socjalizacji do sportu?

1. Wzmagająca się potrzeba kontaktów społecznych i partnerstwa przez sport, koleżeństwo, sąsiedztwo

2. Wzrastająca potrzeba dbałości o ciało, o jego sprawne funkcjonowanie i wygląd (kultura somatyczna)

3. Wzrastająca potrzeba podróżowania

---