POWITANIE UCZESTNIKÓW SEMINARIUM
Szanowne Panie i Panowie!
Znów minął rok i znów mogę Państwa powitać serdecznie na naszym seminarium. Tak jak co roku spotykamy się, by wymienić się informacjami, zapoznać z nowoœciami i wspólnie rozważyć kilka istotnych kwestii. Zebraliœmy się zatem, by uzupełnić naszą wiedzę, rozszerzyć ją i przekonać się, czy w ogóle jeszcze odpowiada naszym obecnym potrzebom. Chociaż w ciągu ostatnich lat nieustająco i z zapałem zajmowaliœmy się zadaniami, dyktowanymi nam przez okolicznoœci, mimo iż nieustająco doskonaliliœmy nasze techniczne możliwoœci, nie udało nam się niestety do dzisiaj rozwiązać jednego z najtrudniejszych do usunięcia zjawisk naszej gospodarki i naszego społeczeństwa: problemu bezrobocia.
Wydaje mi się, że wzajemne powiązanie i przeplatanie się problematyki bezrobocia i nieustającego rozwoju technologicznego jest bardzo ważne dla następnych dziesięcioleci oraz dla zminimalizowania niepokojów społecznych i utrzymania równowagi. Dlatego ani w jednej, ani w drugiej dziedzinie problemów nie unikniemy.
W perspektywie międzynarodowej mamy prawo zadawać sobie pytanie, czy państwa zachodnie także w dzisiejszych warunkach geopolitycznych mogą jeszcze wypełniać swoją tradycyjną rolę. Uwzględniając ów fakt, powinniœmy się starać doskonalić i pogłębiać swoją wiedzę, ponieważ to ona jest Ÿródłem wszelkiej mocy.
Angielski filozof Franciszek Bacon twierdził, że zadaniem nauk przyrodniczych jest opanowywanie natury, przede wszystkim za pomocą nowej wiedzy i doœwiadczeń. Państwo, jakie sobie wyobrażał Bacon na przełomie 16. i 17. wieku, dzisiaj jest nadal utopią, ale wiedza jest wciąż jeszcze najskuteczniejszym œrodkiem przemiany œwiata. Tylko wtedy, kiedy poznamy współzależnoœci między zjawiskami, możemy te zjawiska zrozumieć, jeœli chcemy powiązać współzależne fakty, musimy je najpierw poznać.
Człowiek w wieku XX żyje w œwiecie podzielonym, jeœli chodzi o zdobywanie wiedzy. Jeszcze nigdy nie było przecież tak łatwo zdobyć wiedzę, jak to ma miejsce dzisiaj, ale nigdy też decyzja o tym, jaka wiedza jest najwłaœciwsza i najkorzystniejsza, nie była tak trudna. Wspomniany zalew najróżniejszych informacji osiąga efekt wręcz przeciwny, toniemy wręcz w nadmiarze informacji. Chęć zdobycia wiedzy słabnie i nadmiar danych nas zniechęca. Wielu z nas czuje, że wszystko to, co symbolicznie okreœlamy słowem informacja, niekoniecznie wzbogaca naszą wiedzę.
Ta prawdziwa wiedza, ta która daje siłę, nie zależy od codziennych wydarzeń i tylko w niewielkim stopniu doskonali się w trakcie zaznajamiania się z aktualnymi wydarzeniami. Skąd zatem człowiek współczesny ma czerpać tę prawdziwą wiedzę, która umożliwia mu współuczestnictwo w przemianach i kształtowaniu œwiata?
Pierwszym Ÿródłem wiedzy jest szkoła, do której chodziliœmy wszyscy i dlatego nikt nie może wykręcać się, że jego wiedza jest niewystarczająca. Wyzwania, przed jakimi stawiają nas warunki gospodarcze, społeczne i polityczne współczesnego œwiata, są bardzo trudne i możemy im sprostać tylko wspólnymi siłami i dzięki naszej wiedzy. Przy wykonywaniu tych niełatwych zadań musimy wykorzystywać wszelkie pomoce, jakie daje nam do dyspozycji wiedza. Również z największym problemem naszych czasów - bezrobociem i zanieczyszczeniem œrodowiska - poradzimy sobie tylko, jeœli wykorzystamy całą posiadaną wiedzę.
W żadnym wypadku nie należę do ludzi uważających, że problemy, z jakimi się borykamy są wyjątkowej rangi. Każda generacja stawia czoła swoim problemom i każda generacja swoje problemy rozwiązuje na swój sposób. Sądzę jednak, że osiągnięcia techniczne i cuda techniki naszych czasów proponują lepszy punkt wyjœcia do rozwiązywania problemów, niż to miało miejsce w przypadku naszych przodków. Jednak, kiedy zabraknie tych, którzy z ciekawoœcią zadają pytania i próbują zrozumieć, wyschną Ÿródła ludzkiego ducha, które pomagają człowiekowi rozwiązywać problemy, z jakimi się boryka.
Dziękuję Państwu za uwagę!