MEDIA W CHINACH

Kontekst historyczny:

• Okres modernizacji - połowa XIXw. - pierwsze dziesięciolecia XXw.:

• Starcia z Zachodem, wojny opiumowe, traktaty nierównoprawne, koncesje międzynarodowe

• rewolucja Xinhai'ska - koniec dynastii Qing (1911) i Republika Chińska - KMT (1912) i KPCh (1921)

• w obszarach kontrolowanych przez kraje zachodnie rozwijały się media

• KMT - skupił się na rozwoju miast, zaniedbywał obszary wiejskie

• Szanghaj - centrum kulturalnym w okresie modernizacji (pierwsze gazety, kino, radio)

• rozwój szkolnictwa i ukształtowanie się klasy średniej

• napływ zachodnich idei do Chin

• pierwsi założyciele mediów w Chinach to cudzoziemcy (misjonarze, handlowcy)

• pierwsze gazety, filmy, itd... w językach obcych

• Chińczycy zainspirowani działaniami cudzoziemców zaczęli tworzyć własne dzieła

• w tym okresie pojawiają się zagraniczne towary konsumpcjonizm kultura popularna rozwój mediów

• Okres maoistowski - od zał. ChRL(1949) do końca rewolucji kulturalnej (1966-76)

• media - własność państwa, narzędzie propagandy, zastój

• odcięcie od reszty świata - izolacja Chin

• zacofanie Chin względem reszty świata

• kultura masowa, a nie rozrywkowa!

• Okres reform - od końca lat 70 do dziś

• otwarcie wobec zagranicy - "dołączenie do świata" (od lat '90), nadrobienie zaległości

• reformy ekonomiczne

• wzrost poziomu życia, konsumpcja (znów)

• ukształtowanie się klasy średniej (lata `90) - możliwość zakładania firm, różnice majątkowe, konkurencja, rozwarstwienie społeczne, reklama

• odrodzenie się kultury popularnej

• utrata wiary w ideologię oficjalną

• nowy wzór pracy - istotne umiejętności, wykształcenie, zaangażowanie (od kiedy umożliwiono własność prywatną w latach '90)

Wolność mediów w perspektywie historycznej:

• kontrola państwa nad życiem intelektualnym:

• spalanie ksiąg - 213 r. p.n.e. (prawie wszystkie, krytyka cesarza)

• Cesarz Qianlong (1711-1799) - projekt Kompletnej Biblioteki Czterech Skarbów (kanon, historia, filozofia, literatura piękna; zniszczenie ksiąg krytykujących Mandżurów i inne obce rządy)

• Jiang Jieshi (Chiang Kai-Shek) i Ruch Nowego Życia (1934) - antykomunistyczna kampania społeczna w międzywojennych Chinach, mająca na celu promowanie tradycyjnych chińskich wartości, wprowadzona cenzura mediów, treści zgodnie z ideologią Kuomintangu, ale brak konkretnego systemu kontroli - luźno, ale brak całkowitej wolności

• KPCh i życie kulturalne:

• zał. 1921 w Szanghaju

• poglądy lewicowe wśród postępowych intelektualistów (publikacje w gazetach, scenariusze do filmów) - sama literatura zaangażowana lewicowo

• wojna antyjapońska (1937-45) - zaangażowanie kultury, obrona narodu

• Wielki Marsz 1934-35 z Ruijinu do Yan'anu

• konferencja Mao w '42, o literaturze i sztuce - rola artysty i pisarza, mediów w polityce koniec wolności słowa!

• media używane do celów rewolucyjnych

• Czasy współczesne:

• stosunkowy dobrobyt i dostęp do informacji

• różnorodność mediów od 2008 r.

• 2 tys. gazet

• 9 tys. czasopism

• 250 mln użytkowników Internetu

• 350 mln telefonów komórkowych

• 300 mln blogów

• CCTV - 16 kanałów ogólnonarodowych

• radio - 6 rozgłośni radiowych

Misja w własność mediów:

• od założenia ChRL - przekaz oficjalnej ideologii;

• państwowa własność mediów, kontrola, brak mediów prywatnych i zagranicznych (wyjątek - francuski Vouge):

• kontrola nad treścią;

• media są zobowiązane do trzymania się ideologii państwowej, rozwój ekonomiczny i społeczny, mają służyć promowaniu nauki;

• zgodnie z ideologią Marksa i Lenina, myślą Mao, itd.

• brak jednej instytucji, nadzór rozproszony;

• media partyjne i komercyjne (zakładane przez partię lub inne instytucje), wiadomości (polityczne) i rozrywka

• liberalizacja mediów od lat `90

• kontrola jest jednak coraz mniej dostrzegalna;

• względna wolność mediów;

• oprócz politycznej treści pojawiają się treści rozrywkowe i sensacyjne;

• zezwolenia na zakładanie instytucji;

• informacje polityczne podlegają większej kontroli;

• funkcjonuje rozbudowana szara strefa (dzięki nieuregulowanemu do końca prawu medialnemu);

• brak konkretnych przepisów odnośnie tego, co można pisać, mówić itd.

• wszystko zależy od znajomości!

Media w Chinach pojawiły się w okresie modernizacji.

Instytucje związane z działalnością mediów:

• Centralny Departament Propagandy:

• powstał w 1924 r., jeszcze przed ChRL

• partyjny;

• nadzór nad działalnością kulturalno-ideologiczną;

• wspiera propagandę i zapewnia przychylność opinii publicznej, ma ostatnie słowo w sprawach związanych z mediami.

• Rada Państwa:

• przepisy dotyczące działalności mediów;

• naczelny organ wykonawczy.

Instytucje przynależące:

• Ministerstwo Przemysłu i Informatyzacji - TV, Internet;

• Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego - kary;

• Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego;

• Państwowe Biuro ds. Radia i Telewizji (SARFT);

• Naczelny Urząd ds. Prasy i Wydawnictw (GAPP) - prawa autorskie;

• Państwowe Biuro ds. Własności Intelektualnej;

• Biuro Informacji Rady Państwa - tożsame z Biurem Propagandy Zagranicznej - partyjne:

• promowanie Chin za granicą;

• ma wpływ na to jak inne media ukazują Chiny za granicą;

• co przychodzi zza granicy;

• formowanie planów dot. chińskiego Internetu;

• jak pokazywać rozwój Tybetu;

• Hongkong i Tajwan;

• Agencja Prasowa Xinhua.

Prawodawstwo medialne:

• przepisy regulujące działalność mediów - lata '50, ogólne, fragmentaryczne;

• od końca lat '70 - zapotrzebowanie na konkretne, usystematyzowane akty prawne, początek reform w rozwoju mediów;

• konkretne kroki od lat '90:

• do tej pory nie ma prawa medialnego ani prasowego;

• istnieją tylko rozporządzenia i zawiadomienia, nie są prawami, charakter bardzo ogólny, problem z egzekwowaniem;

• źródła aktów prawnych - Rada Państwa i inne instytucje;

• Chiny twierdzą, że chcą je wydać, ale im nie wychodzi.

Reforma mediów:

• przed 1978 r. - wszystkie media zarządzane i opłacane przez państwo;

• od lat '80 (po Rewolucji Kulturalnej) - zachowanie własności państwa, ale przy rynkowym zarządzaniu, konkurencja;

• lata '90 - urynkowienie mediów, szybsze tempo rozwoju (liberalizacja gospodarcza Deng Xiaopinga);

• skutki (praktyczne):

• komercjalizacja - zabieganie o konsumenta, wcześniej nie brano odbiorców pod uwagę, dbano tylko o przekaz;

• konkurencja - wzrost i zróżnicowanie rynków medialnych (reforma wprowadziła państwową własność, ale przy rynkowym zarządzaniu, co powoduje rywalizację - media są towarem i konkurują ze sobą);

• zróżnicowanie treści i formy (lokalne itp.), udział reklamy;

• niezależność mediów - „czwarta władza”, kształtuje się świadomość praw ludzi, korupcja, nadużycia, itp.

• część mediów jest finansowana przez państwo, jednak od lat '90 drastycznie zredukowano dotacje państwowe;

• problemy:

• brak określonych ram reformy - celów, kierunków;

• rozwój mediów - wciąż dyktowany przez państwo. Nadrzędny cel: zachowanie porządku i stabilności politycznej;

• zachowanie równowagi, wymagania rynku a poprawność ideologiczna;

• wolny rynek i konkurencja - nie do końca.

WTO a media:

• WTO - Światowa Organizacja Handlu

• 1948 - GATT (sygnatariusz) - rezygnacja w 1950 r.

• w latach '80 - negatywna postawa wobec GATT, ostentacyjne poza układem, gazety wydawały suplementy w związku z problemami z nowymi gazetami;

• 1986 - wniosek o przywrócenie statusu, zgoda WTO 2001:

• ułatwienie inwestycji, znów liberalizacja gospodarcza i mediów;

• podział przemysłu medialnego na hardware (infrastruktury, technologie) i software (treść mediów);

• dostęp zagranicznego kapitału do drukowania książek itp. (hardware);

• efekt:

• zapożyczenie potencjału komercyjnych mediów na rzecz ideologicznych i nie budzących zainteresowania przez stworzenie grup medialnych (konkurencyjne globalnie);

• w/w suplementy.

Grupy medialne:

• początek - prasa - poł. lat '80, mniejsze gazety były wydawane jako dodatki do większych, suplementy zlikwidowane po `89 r.;

• 1996 - zezwolenie na założenie pierwszej grupy: Grupa Prasowa Dziennika Kantońskiego;

• 2009 - plan rozwoju koncernów medialno-rozrywkowych (Rada Państwa);

• zakłada się grupy medialne żeby uratować mniej dochodowe gazety.

Agencje informacyjne:

• dalekowschodni oddział Reuters - 1872 r.;

• chińska agencja Zhongxing - 1904 - Kanton;

• 1912-1913 - w innych większych miastach, np. Szanghaj.

Agencja Xinhua:

• 1935 r., po '49 oficjalna agencja ChRL;

• należy do Rady Państwa;

• rola:

• oczy, uszy i język partii i ludu;

• źródło informacji dla portali internetowych, wiadomości o ważnych wydarzeniach politycznych dla TV;

• dziennikarze tej agencji mają paszporty dyplomatyczne, moją jechać np. do Korei Płn.;

• pełnili role dyplomatyczne;

• człowiek z Xinhua - pierwszy ambasador Niemiec;

• źródło większości informacji;

• portale internetowe nie mają tworzyć własnych informacji;

• dziennikarze muszą mieć akredytację;

• Xinhua - duże oddziały w Afryce;

• 7 tys. (10 tys.) pracowników - 1900 dziennikarzy - największa na świecie, oddziały w 100 krajach, oddziały terenowe w każdej prowincji;

• małe lub żadne opłaty za korzystanie z informacji;

• informacje podawane w 6 językach, m.in. angielski, francuski, hiszpański;

• duże dofinansowanie ze strony państwa;

• Xinhua - grupa medialna:

• wydawnictwo (tem. polityczna prasowa), gazety i pisma - 21;

• drukarnie;

• agencja reklamowa;

• portale internetowe;

• PR;

• chinaview.cn

• 2011 - centrum badawcze nowych mediów w Pekinie;

• sieć księgarni Xinhua Shudian (obecnie osobna firma);

• do 2003 monopol na podręczniki;

• 2010 - anglojęzyczny program TV - CNC Word

• projekty we współpracy:

• gov.cn - prowadzona przez Xinhua;

• Portal Chińskiej Cywilizacji;

• Ogólnochińskie Stowarzyszenie Dziennikarzy;

• prowadzenie portali, międzynarodowych imprez;

• razem z China Mobile - wyszukiwarka internetowa.

• problemy:

• lata '80, '90 wolne redagowanie i dostarczanie - afera;

• nadmierna poprawność polityczna - podtrzymywanie państwowej ideologii;

• kształcenie dziennikarzy poprawność ideologiczna;

• przekazywanie rutynowych informacji zamiast ważnych wydarzeń;

• brak zainteresowania dziennikami ludowymi;

• miarą sukcesów było wydrukowanie tekstów;

• dochody partyjnych mediów są coraz mniejsze.

• przemiany 2000 r.:

• założenie departamentu dziennikarstwa śledczego;

• obecnie: bieżące informacje z zagranicy i z Chin;

• wiadomości w jęz. obcych - niewystarczający stopień orientacji na grupę docelową;

• Xinhua - chce być jak BBC czy CNN, a z drugiej strony chce pokazywać Chiny jak najlepiej i na tym się skupia najbardziej.

Chińska Agencja Prasowa:

• nie jest międzynarodowa, zajmuje się Chinami;

• z ich info korzystają gazety po chińsku wydawane za granicą;

• chinanews.com.cn

PRASA

W Chinach pojawiły się pierwsze gazety na świecie. Dibao - informatory o wydarzeniach z dworu. Najstarszy zachowany: 887 r. Namiastka: gazety o obiegu wewnętrznym.

Pierwsze nowożytne pismo w jęz. chińskim - 1815 r., półwysep malajski, zakładali je misjonarze, ze względu na brak dostępu do Chin zakładali je w innych krajach (Batawia, Makau).

Pierwsze chińskojęzyczne pismo w Chinach: zał. 1833 r. Dalej misjonarze w portach. Miały głównie charakter religijny, ale też były tam info o Zachodzie.

Obcojęzyczne pisma: lata '20, '30 XIX w. w Makau, Kantonie. Szanghaj od drugiej poł. XIX w. - zagraniczni kupcy.

Shenbao, Shanghai News:

• redagowana przez samych Chińczyków. Najdłużej wydawana. Założona przez Anglika Ernsta Majora 1877 r. - nakład 10 tys., wydawana do 1949 r.

• posiadała reporterów w różnych miastach;

• nacisk na wiarygodność i szybkość;

• problemy społeczne, dyskusje;

• od 1876 r. - obrazki;

• format gazetowy;

• suplementy;

• zdjęcia.

Pierwsze chińskojęzyczne pismo założone przez Chińczyków - Hiubao.

Inne miasta dużo później.

1895-1898 dużo gazet - chińskie.

Po powstaniu KPCh - półlegalne pisma lewicowe:

• Dziennik Ludowy;

• Dziennik Wyzwoleńczy;

• czasopisma - Zhongguo Fumu - zał. 1939 - o kobietach.

• 1949 r. - 235 gazet państwowych i prywatnych:

• 1953 - zredukowano prywatne, 1957 - zakazano;

• rewolucja kulturalna - zastój;

• ponowny rozwój - koniec lat '70.

Współczesna chińska prasa:

• gazety w ChRL - silny związek z polityką;

• od lat '90 - redukcja dofinansowania przez państwo;

• 2003 r. - wszystko z wyjątkiem „wielkich pięciu” - przedsiębiorstwa gospodarcze:

• Dziennik Ludowy;

• Dziennik Guang Ming;

• Dziennik Gospodarczy;

• Dziennik Wyzwolenia;

• czasopismo Dążenie do Prawdy.

• Obecnie 1/3 czasopism działa bez wsparcia państwa.

• Wzrosło znaczenie działu zarządzania.

• Zróżnicowanie treści.

• Więcej publikacji.

• Nierówny dostęp do prasy.

• Niskie czytelnictwo.

• Pd.-wsch. - lepszy dostęp do prasy, najwięcej odbiorców.

• 2007 r. - 1938 tytułów gazet

• 2005 r. - 9468 czasopism

Podział wg statusu politycznego:

• partyjne - więcej polityki - 25%;

• niepartyjne - mniej polityki, więcej rozrywki - 80%, gazety wieczorne, miejskie, tabloidy;

• gazety wieczorne wychodzą rano :p

• duże znaczenie gazet lokalnych.

Podział wg stopnia dostępności:

• jawny;

• obieg wewnętrzny (Cankao xiao xi) - dostępne tylko urzędnikom.

Wg obiegu:

• ogólnokrajowe (1979 - 25%, 1997 - 10%);

• lokalne (od końca Rewolucji Kulturalnej).

Dziennik Ludowy Renmin Ribao:

• edycja wewnątrzkrajowa i zagraniczna, od 2009 r. w jęz. tybetańskim;

• portal internetowy od 1997 r.;

• ponad 20 tytułów gazet i czasopism;

• wydawnictwo;

• średni nakład ponad 2 mln;

• przymusowa prenumerata.

Dziennik Wyzwolenia Jiefang Ribao:

• zał. 1941 r.

• średni nakład 550 tys.

• grupa prasowa: 9 gazet, 3 czasopisma, portal internetowy;

• nie jest taki nudny jak dziennik ludowy;

• nie omawia drażliwych kwestii, ale należy do wiarygodnych.

Xinmin Wanbao:

• gazeta weekendowa 1984 r.

• ukazuje się w czwartki, w całym kraju;

• odbiorcy - intelektualiści;

• największy nakład, co tydzień 600 tys.

• mniej poprawna politycznie, komentarze.

Gazeta Wieczorna Nowy Lud:

• połączenie gazet;

• od 1929 r.;

• nakład 1,1 mln dziennie;

• 17 wydań zagranicznych;

• bardzo popularna

Gazety - konkurencja i rynek

• ogólnokrajowy rynek produktów i usług (produkty regionalne dostępne także w innych rynkach lokalnych)

• brak ogólnonarodowego, wolnego rynku prasy

• ograniczenia dostępu do rynków równych, wyższych pod względem administracyjnym, powód: lokalne władze

• przykład: Nanfang dushi bao, zał w 1997 przez Nanfang ribao

Czasopisma:

• rynek czasopism - słabo rozwinięty: najmniejsze wpływy z reklam pośród mediów tradycyjnych

• czasopisma z największymi nakładami (2-3mln), część pism jest partyjnych, obowiązkowe prenumeraty niektórych z nich

Magazyny popularne:

• rozwój miast, sektora usług, tworzenie miejsc pracy: migracja wewnętrzna

• od lat 80 przynosiły dochody ze sprzedaży

• tanie; druk - czarno-biały, okładki kolorowe, wkładki z reklamami

• "Duzhe" (Czytelnik):

• dwutygodnik

• zał. 1981, jednostka założycielska: Wydawnictwo Ludowe prowincji Gansu

• największy nakład: 4.5mln w 2006r

• wpływy także z reklam

• "Guishi"

• dwutygodnik

• zał w 1963

• ”Zhiyin

• dwutygodnik dla kobiet

• zał. 1985

• jednostka założycielska: Federacja Kobiet prowincji Hubei

• czasopismo kobiece o największym nakładzie (ok 2mln)

Czasopisma o modzie i stylu życia:

• zaczęły powstawać w latach `80 w związku z odrodzeniem się przemysłu mody, konsumpcji i ukształtowaniem się klasy średniej

• pierwsze pomaoistowskie pismo o modzie - Shizhuang - 1980

• pierwsze chińskie wydanie pisma zagranicznego - shijie shizhuang zhiyuan - Elle, zał. 1988

• nie mają największych nakładów, ale największe wpływy z reklam

• dobra jakość wydruku, wysoka cena (ok 20RMB/10zł)

• brak dotacji państwowych

Czasopisma informacyjne, ekonomiczne:

• wydawane od lat 90, także związane z klasą średnią

• brak dotacji państwowych

Własność prasy; zakładanie pism:

• podział na druk i dystrybucję + treść (państwo)

• wszystkie gazety, pisma, czasopisma - własność państwa; zyski: część dla państwa, część przeznaczona na działalność i rozwój

• przykład: czasopismo "Zhongguo jingying bao" - pierwsze czasopismo, które samo na siebie zarabiało

Naczelny urząd ds. Prasy i Wydawnictw (GAPP):

• decyduje o liczbie, strukturze i rozmieszczeniu jednostek wydawniczych;

• wydaje zezwolenia na założenie wydawnictw i tytułów prasowych;

• numery ISBN i ISSN są dowodem legalności, nie każdy może;

• wydaje krajowy ustandaryzowany numer czasopisma.

Każdy tytuł podlega dwóm podmiotom:

• jednostka założycielska

• jednostka nadzorująca.

Np.: Cosmopolitan nadz. Narodowa Agencja Turystyki, zał. Chińskie Stowarzyszenie Turystyki

Współpraca z zagranicą:

• import publikacji - lokalne autoryzowane firmy, nie można prenumerować (dotyczy również Tajwanu i Hongkongu);

• druk i dystrybucja - otwarte na kapitał zagraniczny, treść - w mniejszym stopniu;

• współpraca czasopism, nie gazet informacyjnych.

• brak możliwości zakładania spółek joint-venture, jedyne czasopismo: Computer Word

• brak chińskich wydań zagranicznych pism (wyjątek - Business Week);

• jedyna dozwolona forma współpracy - zakup praw autorskich do treści.

• treść zagraniczna - poniżej 50%, ostatnie słowo o wyborze treści - chińska strona.

• można też zapożyczyć treści pod własną nazwą.

• kontrola treści - obszary gdzie istnieją ograniczenia: tematy drażliwe, obsceniczne.

TELEWIZJA

Dzieje telewizji w ChRL:

• pierwsza transmisja telewizyjna: Nowy Jork i Londyn, 1928; regularne nadawanie programów - połowa lat 30; odbiorniki dostępne od końca lat 30

• Polska: pierwsza transmisja 1952, codzienna emisja 1961

• ChRL: pierwsza stacja telewizyjna 1958 - Beijing dianshitai

Transmisje na żywo:

• pierwotnie nieuniknione ze względów technicznych, później ograniczone

• połowa lat `80 - relacje na żywo w prowincjonalnych kanałach; wiadomości

• powszechne stosowanie transmisji na żywo - od połowy lat '90 (relacja z zaiegu medycznego)

• głównie ważne wydarzenia polityczne, imprezy sportowe, impreza noworoczna, święta państwowego

Programy informacyjne:

• większa, bardziej zróżnicowana oferta informacji

• wiele ograniczeń, opóźnień; np. pożar w centralnej siedzibie CCTV w 02.2009r - informacje nadawane przez inne media, ale nie w TV; ataki terrorystyczne w USA w 2001r

Najważniejsze programy:

• Xinwen lianbo:

• CCTV 1, nieprzerwanie od 1978r. Codziennie od 19 do 19.30

• nadawany równocześnie przez wiele stacji

• komunikaty o działalności rządu KPCh; przedsięwzięcia najważniejszych urzędników państwowych; komentarze na temat najważniejszych wydarzeń

• 5 ostatnich minut - zagranica;

• skostniała formuła

• duża oglądalność - 500mln w 2007r - wymuszona nadawaniem przez wiele stacji;

• nie ma reklam w trakcie, ale bardzo dochodowe reklamy przed i po

• konkurencja: Phoenix TV (Hongkong), Dragon TV (Szanghaj)

• Magazyny informacyjne:

• pierwszy taki program: Guancha yu sikao, 1980r.

• Dongfang, 1993

• Jiaodian fangtan, 1994

• bardzo ważny i wpływowy;

• nadawany codziennie po wiadomościach;

• relacje z komentarzem;

• bieżące problemy, nadużycia.

Teleturnieje:

• Xinyun 52, 1998 ( pierwszy interaktywny teleturniej w Chinach)

• Jia ting sai le sai (coś w stylu Familiady)

• Zhongguo da renxiu (coś jak Mam talent)

• dużo programach na licencjach (j.w.), ale czasem też podobne, ale bez licencji

Program noworoczny:

• Chunjie lianhuan wanhul

• dialogi, przedstawienia, piosenki

Seriale:

• bardzo popularne;

• wykorzystywane do propagowania polityki, propagandy (kultura pop po maoistowsku)

• „Ke Wang” - 1989:

• pierwszy bardzo popularny serial;

• przeplatają się wątki miłosne z obrazami poświęcenia się dla ojczyzny.

• „Jiging renshao de suiyue” („Lato płomiennych uczuć), 2001 - wyidealizowana przeszłość rewolucyjna;

• takie seriale są przeznaczone dla osób starszych i niższych warstw.

• seriale historyczne:

• ekranizacje powieści;

• dużo na temat Qing;

• dosyć słabe

• np. „Dzieje Trzech Królestw”

• seriale o korupcji i walce z nią, ok. 2000 r. - późna noc, po 23 - od 2004 r.

• współczesne życie w miastach - “Huo xiang hao xiang tan lian'ai” (“I'm Looking Forward to Being Loved”), 2005

• chiński “Seks w wielkim mieście”;

• 4 kobiety z klasy średniej;

• dobry na temat pozycji kobiet w społeczeństwie;

• okazuje losy kobiet niezamężnych i dobrze zarabiających

• „Rozwód po chińsku”

Nadawanie programów zagranicznych:

• zezwolenie SARFT;

• SARFT - ogólny plan dotyczący pochodzenia, liczby i tematów;

• seriale - poniżej 25%, inne programy poniżej 15%;

• nie wolno nadawać zagranicznych seriali w godz. największej popularności (19-22);

• zakaz nadawania programów informacyjnych;

• zakaz umieszczania logo i nazwy producenta;

• filmy i seriale: nr zezwolenia na nadawanie.

Koprodukcja:

• dozwolona od 1994 r. ale niedozwolona zagraniczna własność;

• na każde 20 odc. koprodukcji musi przypadać ok. 60 odc. lokalnych;

• Chińczycy tworzący serial - nie mniej niż 1/3 ekipy;

• lokalny kapitał - tak samo;

• prawa autorskie - strona chińska;

• koprodukcja z Azją.

„Twarze telewizji”:

• nie cieszy się poparciem;

• wiele ośrodków decyzyjnych.

RADIO

Dzieje radia:

• pierwsza transmisja radiowa w 2 lata po USA - 1922 r.

• pierwsza stacja radiowa 1923 r. - Radio Corp. of China - potem zamknięto;

• kolejna Kelogg Switchboard Supply 1924-1929 r. - z USA, Tianjin (Jap.)

• pierwsze chińsko-rządowe;

• pierwsza transmisja KMT - 1928 r. przed wojną z Japonią 20 stacji kontrolowanych przez KMT;

• od 1936 r. transmisje audycji obcojęzycznych za granicę;

• komercyjne od 1927 r. - Szanghaj, Pekin (muzyka , gł. opera lokalna)

• 1928 - 10 tys. odbiorników;

• ChRL - w Yan'nanie 1940 r. Pierwotnie część Xinhua, oddzielona w 1949 r.

• od '49 do '78 r. - główne źródło informacji dla Chińczyków (głośniki w miejscach publicznych)

• radio pod nadzorem rządu

Radio w okresie pomaoistowskim:

• 1981 r.: 114, 1997 r.: 1363, 2007 r.: 263;

• najlepszy okres: lata '80, potem przegrywało z TV;

• odrodzenie radia: początek XXI w. - opłacalność reklam w radiu, samochody;

• nowe programy, szczególnie rozrywkowe; od 1992 r. wielkie stacje, możliwość tworzenia i promowania własnych programów informacyjnych i rozrywkowych, zarządzania, reklama;

• lokalne rozgłośnie przy dużych stacjach, więcej swobody;

• talk-shows, tematyka miłosna;

• więcej samodzielnych twórców.

Problemy:

• średnio 70% wiadomości tworzonych we własnym zakresie, reszta Xinhua;

• reporterzy - brak wystarczającej wolności wyboru treści;

• polityka kadrowa - stare wzorce - awansowanie ludzi na funkcje urzędowe, niewyrzucanie z pracy;

• ograniczenie zakresu działalności stacji do własnej jednostki adm.

• od 1996 r. nadawanie w Internecie.

REKLAMY

• niektóre grupy konsumentów cenią sobie indywidualizm;

• treści narodowe, np. reklama coca coli na olimpiadę;

• od wstąpienia do WTO;

• pierwszy raz od rewolucji kulturalnej pozwolono na zagraniczne firmy;

• chińskie firmy są tańsze, dlatego mają więcej klientów;

• budowanie marki, np. piwo Reeb/Libo - część grupy Heineken, tworzenie lokalności, której nie ma;

• reklamy globalne nie działają na Chińczyków.

• nacjonalizm w reklamach

FILMY

• chińska kinematografia na początku XX w.

• film dotarł do Chin (Szanghaj) kilka miesięcy po pokazie braci Lumiere (1896).

• pierwszy film chiński (1905) w Pekinie, aktor i jego gesty.

• aż do lat '20 nie był zbyt istotny;

• pierwszy film fabularny 1913 r. - o mężu i żonie;

• rynek chiński, najpierw kino europejskie, potem amerykańskie;

• lata '20 - moda na film, powstanie chińskiego przemysłu filmowego, głównie Szanghaj

• pierwszy chiński film pełnometrażowy - Yan Riusheng, reż. Ren Pengnian 1921 r. - biznesmen, który znalazł się w trudnej sytuacji finansowej zabił kurtyzanę wyższej kategorii.

• lat '20 - ponad 500 filmów;

• 1910 - 5 wytwórni, 1925 - 40-60, 1927 - 181 (151 w Szanghaju), kilkadziesiąt się utrzymało

• największe wytwórnie:

• Mingxing - najpierw komedie, potem problemy społeczne (1922-1937);

• Lianhua (1930-1937);

• Yihua (lata '30-'50) - praca z komunistami, więc przetrwała dłużej;

• Tianyi - przeniosła się do Hong Kongu

• lata '30 - kino lewicowe:

• bojkotowanie japońskich produktów;

• wzrosła liczba własnych produkcji.

• debata na temat czy filmy mają być rozrywką, czy powinny nieść ze sobą jakieś wyższe wartości (1933-1935) - film „miękki” czy „twardy”.

• pierwszy film chiński dźwiękowy - 1931 r. wytwórnia MingXing:

• dopiero się rozwijała ta sztuka;

• problem z aktorami - nie wszyscy potrafili mówić po mandaryńsku, różne prowincje;

• wiele kin nie miało sprzętu, żeby pokazać

• muzyka filmowa - hymn narodowy ChRL

Kina:

• pierwsze projekcje w herbaciarniach;

• pierwsze kino w Pekinie 1907 r., potem już dużo kin w Szanghaju 1908 r. (pierwsze w Szanghaju założył Hiszpan);

• w latach '20 kilka kin zachodnich - premiery hollywoodzkie, od 1926 r. - kilka kin wyświetlających chińskie premiery;

• lata '30 - 32-36 kin, największe Grand Teatr 1933 - ok. 2 tyś. miejsc, istnieje do dziś i dalej spełnia swoje zadanie

Wpływ tradycyjnych form spektaklu:

• herbaciarnie mają związek z tradycyjnym teatrem śpiewanym;

• wczesna nazwa filmu używana do lat '30;

• pierwsze chińskie produkcje - opera pekińska;

• teatr muzyczny, proza klasyczna - zapożyczone przez kino historie.

Wpływy teatru nowoczesnego:

• aktorzy ci sami (nan fu nan qi) - sami mężczyźni, od lat '20 kobiety;

• adaptacje sztuk teatralnych

• pisarze - pisali scenariusze i byli krytykowani;

• nurt „kaczek mandarynek i motyli” - proza popularna z końca XIX w. i początku XX w. Kaczki są symbolem szczęśliwego małżeństwa - „Yo li Hun” 1924, „Kong gu Lan”, 1925

Literatura o sztukach walki - filmy kung fu.

• popularne od 1928-1932 r.:

• „Huoshao Hongliansi” - 1928 r. - pierwszy z nich;

• trafiły do Azji Płd.

• szybko minęła moda, bo kino stało się zaangażowane polityczne

Prasa o kinie:

• 1921 - suplement Shenbao - Yingxi congbao

• pierwsze niezależne - Yingxi zazhi 1921r.

• 1921-1949 - 206 tytułów - głównie pisano o filmach i aktorach zachodnich

„Laogong zhi aiqing” - 1922 r. - pierwszy film chiński, który zachował się w całości

DZIENNIKARSTWO

Dziennikarze:

• praca dziennikarza obecnie nie wpisuje się w zachodnie prawa profesjonalizmu;

• nie wpisuje się też w komunistyczne wymogi - nie prowadzi propagandy polityki państwowej;

• ważna jest improwizacja, dostosowanie się do nowych sytuacji;

• nie ma ustalonych sposobów postępowania;

• podążać za instynktem

Media są zobowiązane do podtrzymywania ustroju państwa.

Kształcenie dziennikarzy:

• uniwersytety mają specjalizację dziennikarstwo - od poł. lat '90 popularne;

• Uniwersytet Pekińki, Fudan - najlepsze wydziały dziennikarstwa

Młodzi dziennikarze:

• więcej czerpią z zachodu;

• sondaże, ankiety

Starzy - albo propagandowi, albo korespondenci amatorzy

W przypadku Xinhua i gazet partyjnych biorą ludzi po liceum i wysyłają do szkół partyjnych, gdzie otrzymują coś na kształt licencjatów, lepsi pod względem politycznym.

Ważniejsze stanowiska są obsadzane przez ministerstwo, przez co dostają fajne dodatki, mieszkania, kasa. Część stanowisk dowolnie obsadzana, bez dodatków i w dodatku umowa na czas nieokreślony.

INTERNET

• dużo kafejek internetowych, gigantyczne hale;

• uzależnienie od gier internetowych;

• kontrola państwa nad Internetem;

• portale potrzebują zezwolenia i rejestracji;

• na serwisy publikujące nowe info trzeba mieć pozwolenie:

• wymaga konkretnej ilości redaktorów, ilość kapitału, nie każdy może;

• nie mogą mieć własnych redaktorów;

• mogą usunąć informacje

Instytucje nadzorujące Internet w Chinach:

• Biuro Informacji Rady Państwa - zezwolenia i portale informacyjne

• Centralny Departament Propagandy:

• ds. Internetu

• ds. Informacji

• Ministerstwo ds. Przemysłu i Informacji - dostęp do Internetu (filtruje czaty, fora)

Ogromna treść i liczba użytkowników, dużo instytucji.

1

---