PROGRAM KURSU SPECJALISTYCZNEGO DLA PIELĘGNIAREK „LECZENIE RAN”
MODUŁ I PODSTAWY LECZENIA RAN
Cel modułu: Zapoznanie pielęgniarki z rodzajami ran, procesem gojenia i nowoczesnymi metodami ich leczenia
oraz wykorzystanie wiedzy w praktycznym działaniu.
Wykaz umiejętności:
W wyniku realizacji treści kształcenia pielęgniarka powinna:
Omówić budowę i funkcje skóry.
Zdefiniować ranę.
Dokonać podziału ran.
Omówić reakcję komórkową i ogólnoustrojową na powstanie rany.
Scharakteryzować fazy gojenia się rany.
Zróżnicować czynniki miejscowe i ogólnoustrojowe hamujące proces gojenia się rany.
Wymienić stany chorobowe przebiegające z utratą białka, energii, wpływające na gojenie się rany.
Wymienić powikłania w gojeniu się rany związane z utratą beztłuszczowej masy ciała.
Scharakteryzować metody leczenia ran ostrych i przewlekłych.
Ocenić stan zagrożenia życia chorego z raną.
Omówić rodzaje znieczulenia przy zaopatrywaniu ran.
Scharakteryzować środki znieczulenia miejscowego.
Scharakteryzować sposoby zamknięcia rany.
Zróżnicować szwy w zależności od umiejscowienia i głębokości rany.
Scharakteryzować nici chirurgiczne.
Dokonać podziału igieł do szycia rany.
Ocenić nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych.
Uzasadnić wpływ odżywiania na proces gojenia się rany.
Wymienić badania diagnostyczne wykonywane w trudno gojących się ranach.
Wyjaśnić zasady działania drenażu klatki piersiowej.
Rozpoznać powikłania drenażu klatki piersiowej.
Omówić zasady i znać technikę zakładania steristripów.
Omówić zasady klejenia ran i znać technikę klejenia ran.
Scharakteryzować zasady profilaktyki przeciwtężcowej.
Omówić powikłania ran.
Treści kształcenia:
Budowa i funkcje skóry.
Definicja i podział ran w zależności od stopnia czystości oraz mechanizmu uszkodzenia:
Fazy gojenia się rany.
Czynniki wpływające i regulujące proces gojenia się rany.
Kliniczna ocena rany z uwzględnieniem trudno gojących się ran.
Badania laboratoryjne wykonywane w przypadku trudno gojących się ran.
Mechaniczne i chemiczne wspomaganie procesu gojenia się rany.
Nowoczesne metody leczenia ran.
Doraźne zaopatrzenie rany.
Metody chirurgiczne leczenie ran.
Postępowanie z ranami szczególnego rodzaju.
Postępowanie w przypadkach ran zagrażających życiu chorego.
Profilaktyka przeciwtężcowa.
Powikłania w leczeniu ran.
Aspekty prawne w leczeniu ran.
Zaliczenie modułu I
Sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy poprzez napisanie testu sprawdzającego.
Zajęcia stażowe:
Cel: zastosowanie nabytej wiedzy z zakresu podstaw leczenia ran w praktycznym działaniu.
Wykaz umiejętności:
W wyniku realizacji zajęć praktycznych pielęgniarka powinna:
- Ocenić klinicznie ranę.
- Ocenić proces gojenia się rany.
- Zaopatrzyć ranę w zależności od jej rodzaju.
- Ocenić stan zagrożenia życia chorego z raną.
- Asystować chirurgowi w opracowaniu i szyciu rany.
- Przygotować chorego do znieczulenia i zaopatrzenia rany.
- Rozpoznać powikłania znieczulenia.
- Dobrać środki do oczyszczania rany.
- Zróżnicować termin usuwania szwów w zależności od miejsca i rodzaju założonych szwów.
- Usunąć szwy z rany.
- Asystować przy zakładaniu steristripów.
- Wykonać klejenie ran.
- Ułożyć chorego do założenia drenażu klatki piersiowej.
- Podłączyć i obserwować prawidłową pracę drenażu ssącego
- Scharakteryzować zasady profilaktyki przeciwtężcowej.
- Przygotować i podać anatoksynę i antytoksynę przeciwtężcową.
- Nauczyć chorego postępowania z blizną po usunięciu szwów.
- Zbadać tętno w miejscach typowych na kończynie dolnej.
- Założyć opatrunek kompresyjny (uciskowy).
- Wykonać opatrunek stopy cukrzycowej u pacjenta po zabiegu chirurgicznym
ZALICZENIE ZAJĘĆ STAŻOWYCH MODUŁU I
Aktywny udział w zajęciach oceniony przez opiekuna
Zaliczenie na ocenę następujących czynności:
Usuniecie szwów z rany
Dobór sposobu zaopatrzenia rany w zależności od jej rodzaju
Literatura:
Condon R. E., Nyhus L. (red.): Kompendium postępowania chirurgicznego. PZWL, Warszawa 1995.
Gedliczka O.(red.): Zasady postępowania w obrażeniach ciała. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 1993.
Hirt R., Bubser H.: Podręcznik anestezjologii dla pielęgniarek. PZWL, Warszawa 1994.
Kamiński A., Dziak A.: Postępowanie w stanach zagrożenia życia. PZWL, Warszawa 1997.
Karwowski A. (red.): Chirurgia i anestezjologia w praktyce ambulatoryjnej. PZWL, Warszawa 1990.
Rontgen L., Ulrich B. (Bobrowski M. Tłumaczenie): Nowe metody i techniki w chirurgii. PZWL, Warszawa 1996.
Rowiński W., Dziak A.: Chirurgia dla pielęgniarek. PZWL, Warszawa 1999.
Trybus M.: Podstawy szycia chirurgicznego. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 1994.
Wardrope J., Smith J. A. R.: (Dziak A. Tłumaczenie): Leczenie ran i oparzeń. PZWL, Warszawa 1995.
Wysocki A. (red.): Chirurgia. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 1993.
MODUŁ II ZAKAŻENIA RAN
Cel modułu: Przygotowanie pielęgniarki do stosowania skutecznych metod i sposobów zapobiegania zakażeniom ran oraz opieka nad chorym z rana zakażoną.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, powinna:
Scharakteryzować fizjologiczną mikroflorę człowieka.
Scharakteryzować źródła i drogi szerzenia się zakażeń szpitalnych.
Omówić grupy drobnoustrojów i ich udział w powstawaniu zakażeń.
Wymienić czynniki ogólnoustrojowe predysponujące do zakażeń (cukrzyca, zaburzenia krążenia obwodowego, immunosupresja, i inne).
Określić czynniki ryzyka zakażeń szpitalnych.
Omówić znaczenie szczepień w zapobieganiu zakażeniom.
Zdefiniować zakażenie miejsca operowanego.
Scharakteryzować objawy zakażenia ran.
Omówić patomechanizm zakażenia ran.
Scharakteryzować czynniki etiologiczne zakażeń ran.
Określić czynniki ryzyka zakażeń ran chirurgicznych,
scharakteryzować zakażenia ran:
pooperacyjnych,
odleżynowych,
oparzeniowych,
w owrzodzeniach podudzi,
w przypadku urazów,
Omówić metody zapobiegania zakażeniom ran.
Zaplanować działania profilaktyczne zapobiegające zakażeniom ran.
Scharakteryzować metody leczenia zakażonych ran.
Analizować koszty zakażeń ran.
Treści kształcenia:
1. Mikroflora człowieka.
2. Zakażenia szpitalne.
3. Zapobieganie zakażeniom szpitalnym.
4. Zakażenia ran chirurgicznych.
5. Zasady pobierania oraz przesyłania materiałów do diagnostyki mikrobiologicznej z ran,
owrzodzeń podudzi i odleżyn.
6. Zapobieganie zakażeniom ran.
7. Metody leczenia zakażonych ran.
8. Zapobieganie i leczenie tężca, wścieklizny, zgorzeli gazowej.
9. Koszty związane z profilaktyką i leczeniem ran.
10. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Zakażeń Szpitalnych dotyczące zapobiegania zakażeniom miejsca operowanego (ZMO)
ZALICZENIE MODUŁU II
Sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy poprzez napisanie testu sprawdzającego.
Literatura:
Anusz Z.: Mikrobiologia i parazytologia lekarska. PZWL, Warszawa 1990.
Bulanda M., Heczko P.: Kontrola zakżeń szpitalnych. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 1996.
Ciuruś M.: Pielęgniarstwo operacyjne. ADI, Łódź 1998.
Dzierżanowski D., Jeliaszewicz J. (red).: Zakażenia szpitalne. ά-medica press, Bielsko-Biała 1999,
Nizam N. Damani.: Praktyczne metody kontroli zakażeń. PTZS, Kraków 1999,
Staszkiewicz W., Hryniewicz W., Grzesiowski P., Ozorowski T.: Praktyczne Zasady Kontroli Zakażeń Szpitalnych - Zbiór rekomendacji i procedur dla polskich szpitali. Warszawa 2000,
Przondo-Mordarska A. (red).: Zakażenia szpitalne. Etiologia i przebieg. Continuo, Wrocław 1997,
Wenzel R., Edmond M., Pittet D., Devaster J-M., Brewer T., Geddes A., Butler J-P.: Kontrola zakażeń szpitalnych. Vademecum. ά-medica press, Wrocław 1999,
Nosowska K.: Podstawy sterylizacji i dezynfekcji w zwalczaniu zakażeń szpitalnych. Czelej Wydawnictwo, Lublin 1999,
Krasemann Ch.: Pobieranie i transportowanie materiałów do badań mikrobiologicznych. PTZS, MP, BAYER AG, Kraków 1995,
Postępowanie Zapobiegawcze i Diagnostyczne w Przypadku Zakażenia HIV i Zachorowania na AIDS obowiązujące standardy postępowania dla pracowników medycznych. Krajowe Centrum ds. AIDS, Warszawa 2001,
Bulanda M.: Nadzór nad zakażeniami o etiologii gronkowcowej u chorych po urazie termicznym. PTZS, Kraków,
Kruk-Kupiec G. (red).: Odleżyny. Poradnik dla Pielęgniarek i Położnych.
Wójkowska-Mach J., Różańska A., Bulanda M., Heczko P.B., Grabowski M.: Nadzór epidemiologiczny nad zakażeniami miejsca operowanego. Zakażenia PTZS, 2002, 1-2, 72-75,
Cieniała A., Mądry R. J., Mądry R.: Zapobieganie kontaminacji pola operacyjnego. Zkażenia PTZS, 2002, 1-2, 76-81,
RóżańskaA., Heczko P. B..: Koszty zakażeń szpitalnych - rodzaje i metody oceny. Zakażenia PTZS, 2002, 1-2, 82-84,
Wójkowska-Mach J., Różańska A., Bulanda M., Heczko P. B.: Zakażenia szpitalne w Polsce i na świecie - regulacje prawne. Zkażenia PTZS, 2002, 1-2, 85-88,
Łopaciuk U., Semczuk K., Dzierżanowski D.: Mikrobiologia zakażeń szpitalnych. Zakażenia PTZS, 2002, 1-2, 98-102,
Reilly J. S., Baird D., Hill R.: Znaczenie definicji i metodologii w ocenie cęstości zakażeń ran operacyjnych. Zakażenia PTZS, 2002, 1-2, 116,
Grzybowski J.: Antybiotyki miejscowe i antyseptyki - skuteczność i wpływ na ranę. Zakażenia PTZS, 2003, 1, 82-84,
Bielecki K., Klukowski M.: Zakażenie ran w przypadku urazów. Zakażenia PTZS, 2003, 1, 86,
Puchała J, Mieżyński R., Chrapusta-Klimeczek A.: Odmienny sposób leczenia płytszych ran oparzeniowych i innych ran u dzieci. Zakażenia PTZS, 2003, 1, 88-91,
Samet A, Bronk M., Kur J.: Octenisept - skuteczny antybiotyk do zwalczania bakterii opornych na antybiotyki. Zakażenia PTZS, 2003, 1, 92-93,
Heczko P. B., Jawień M., Siewierska M.: Nowe rodzaje zakażeń szpitalnych. Zakażenia PTZS, 2003, 1, 106-110,
J. Sikorski, K. Słowiński, M. Kuźlan-Pawlaczyk.: Metody rozpoznawania i leczenia zakażonych ran oparzeniowych. Zakażenia PTZS, 2003, 3, 31-36,
Szczepanik A., Gach T., Midura M.: Zakażenia w chirurgii implantacyjnej. Zakażenia PTZS, 2003, 3, 38-44,
Bocian E., Tyski S.: Zastosowanie alkoholi w antyseptyce. Zakażenia PTZS, 2003, 3, 68-74,
Tadeusiak B.: Normy europejskie dotyczące antybiotyków - stan obecny i przyszły. Zakażenia PTZS, 2003, 3, 75-79.
MODUŁ III ODLEŻYNY
Cel modułu: Przygotowanie pielęgniarki do samodzielnych działań w profilaktyce odleżyn oraz profesjonalnej opieki nad chorym z odleżyną
Wykaz umiejętności:
W wyniku realizacji treści kształcenia pielęgniarka powinna:
Zdefiniować ranę odleżynową.
Scharakteryzować metabolizm komórki w sytuacji ucisku.
Opisać patomechanizm powstawania odleżyn
Zróżnicować ucisk, siłę kompresji i siłę ścinającą jako przyczyny odleżyn.
Scharakteryzować fazy powstawania odleżyny
Wymienić czynniki predysponujące do powstania odleżyn
Wymienić najczęstsze miejsca rozwoju odleżyn
Porównać skale oceny ryzyka odleżyn
Wyjaśnić znaczenie zmiany pozycji jako metody profilaktyki odleżyn
Zaplanować działania profilaktyczne u chorego z ryzykiem odleżyn.
Omówić rodzaje udogodnień
Scharakteryzować rodzaje materacy przeciwodleżynowych.
Wymienić zasady doboru i stosowania materacy przeciwodleżynowych.
Omówić metody pielęgnacji skóry narażonej na ucisk
Przedstawić znaczenie oddziaływań rehabilitacyjnych w profilaktyce odleżyn
Opisać rolę pielęgniarki w usprawnianiu chorego zagrożonego odleżynami
Wymienić istotne elementy diety chorego narażonego na powstanie odleżyn
Omówić działania pielęgniarki w profilaktyce odleżyn, które pielęgniarka może podejmować samodzielnie
Omówić znaczenie dokumentowania profilaktyki
Scharakteryzować odleżynę w zależności od typu.
Ocenić stopień odleżyny z zastosowaniem skali.
Ocenić przydatność tradycyjnych środków leczenia odleżyn
Opisać sposoby i środki stosowane do oczyszczania odleżyn
Wymienić grupy nowoczesnych opatrunków
Scharakteryzować wskazania i przeciwwskazania do zastosowania poszczególnych grup nowoczesnych opatrunków
Wymienić inne metody leczenia
Scharakteryzować powikłania odleżyn.
Treści kształcenia:
Patofizjologia odleżyn
Epidemiologia odleżyn
Profilaktyka odleżyn
Leczenie odleżyn
Edukacja chorego i rodziny
ZALICZENIE MODUŁU III
Sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy poprzez napisanie testu sprawdzającego.
Zajęcia stażowe:
Cel: nabycie umiejętności prowadzenia samodzielnych działań profilaktycznych i prowadzenie leczenia odleżyn.
Wykaz umiejętności:
W trakcie realizacji zajęć praktycznych pielęgniarka powinna:
- Ocenić ryzyko powstania odleżyn z zastosowaniem odpowiedniej skali.
- Dokonać zmian pozycji i przemieszczania chorego w łóżku zmniejszając tarcie.
- Wyeliminować narażenie skóry chorego na wilgoć spowodowaną nietrzymaniem moczu,
parowaniem lub drenażem z rany.
- Dobrać i zastosować udogodnienia zmniejszające ucisk.
- Pielęgnować skórę wokół odleżyny.
- Rozpoznać zakażenie odleżyny.
- Dobrać indywidualnie do sytuacji pacjenta materac odleżynowy.
- Przygotować pacjenta do wykonania badań mikrobiologicznych.
- Pobrać materiał do badań mikrobiologicznych z ran, owrzodzeń i odleżyn.
- Dobrać nowoczesny opatrunek w zależności od stopnia odleżyny.
- Dokumentować realizowane działania profilaktyczne i pielęgnacyjne.
ZALICZENIE ZAJĘĆ STAŻOWYCH MODUŁU III
Opracowanie planu profilaktyki dla wybranego chorego oraz
Zaliczenie na ocenę następujących czynności:
dobór sposobu i opatrzenie odleżyny Iº
dobór sposobu i opatrzenie odleżyny IIº
dobór sposobu i opatrzenie odleżyny IIIº
Literatura:
Szczerbińska K.: Profilaktyka odleżyn. Służba Zdrowia, 1994, dodatek 35.
Szczerbińska K.: Recepta na odleżyny. Słuzba Zdrowia, 1995, dodatek 2.
Szczerbińska K.: Zalecenia dotyczące zapobiegania odleżynom. Służba Zdrowia, 1995, dodatek 3.
Dopierała L., Krajewska M., Sosnowski S., Tywoniuk J., Stranc M.: Odleżyny. Magazyn pielęgniarki i położnej, 1999, 06, 12.
Wełna J.: Profilaktyka odleżynowa. Magazyn pielęgniarki i położnej. 2002, 03, 21.
Janusz S.: Profilaktyka odleżynowa. Magazyn pielęgniarki i położnej. 2001, 06, 43.
Kruk- Kupiec G.: Odleżyny - Dokumentacja pielęgniarska. Magazyn pielęgniarki i położnej. 2001, 03, 28.
Kruk - Kupiec G.: Odleżyny. Magazyn pielęgniarki i położnej. 2001, 01, 34.
Kruk - Kupiec G.: Karta pacjenta zagrożonego odleżynami. Magazyn pielęgniarki i położnej. 2001, 04, 28.
Sopata M.: Sposoby leczenia odleżyn w domu chorego. Magazyn medyczny. 1998, 4, 21.
Sopata M.: Profilaktyka i sposoby leczenia odleżyn przy zastosowaniu „kolorowego” systemu klasyfikacji. Nowa Medycyna. 1997, 49.
Kruk - Kupiec G.: Aby skutecznie chronić. Magazyn pielęgniarki i położnej. 1997, 05, 20.
Kruk -Kupiec G.: Leczenie odleżyn. Magazyn pielęgniarki i położnej. 2001, 02, 24.
Goiełżyński A.: Walka z odleżynami. Postępy rehabilitacji. 1994, 8, 3, 67.
Kruk - Kupiec G.: Odleżyny - Poradnik dla pielęgniarek i położnych. Zakład Poligraficzno - Wydawniczy „Plik”, Piekary Śląskie. 1999.
Kruk - Kupiec G.: Odleżyny - odwieczny problem. Służba Zdrowia. 2002, 83-86.
Kruk - Kupiec G.: Liga Na Rzecz Profilaktyki Odleżyn. Służba Zdrowia. 2002, 83-86.
Kwiczała- Szydłowska S.: Profilaktyka i leczenie odleżyn - edukacja rodzin pacjentów z grupy ryzyka. Służba Zdrowia. 2002, 83-86.
Szlachta Z., Kiołbasa T.: Chirurgiczne leczenie odleżyn - ratunek dla ludzi w podeszłym wieku. Służba Zdrowia. 2002, 83-86.
Jakość opieki w szpitalu akredytowanym - leczenie i profilaktyka odleżyn. Służba Zdrowia. 2002, 83-86.
Kruk - Kupiec G.: Konsultant Krajowy zaleca - profilaktyka odleżyn u pacjentów hospitalizowanych. Magazyn Pielęgniarki i Położnej. 2003, 01.
Leczenie odleżyn powikłanych. Magazyn Pielęgniarki i Położnej. 2003, 01.
Odleżyny. Magazyn Pielęgniarki i Położnej. 2002, 11.
Oszczędzić cierpienie i pieniądze - profilaktyka odleżyn i leczenie. Magazyn Pielęgniarki i Położnej. 2002, 10.
MODUŁ IV OWRZODZENIA PODUDZI
Cel modułu: Przygotowanie pielęgniarki do profilaktyki chorób naczyń żylnych i tętniczych oraz pielęgnowania chorego z raną owrzodzeniową podudzi.
Wykaz umiejętności:
W wyniku realizacji treści kształcenia pielęgniarka powinna:
Scharakteryzować układ żylny i tętniczy.
Omówić podstawowe zagadnienia fizjologii krążenia żylnego i tętniczego.
Omówić przyczyny niewydolności układu powierzchownego i głębokiego.
Omówić podstawowe elementy badania klinicznego.
Omówić zasady diagnostyki niewydolności żylnej.
Omówić technikę badania przepływu krwi metodą Dopplera.
Scharakteryzować tzw. próby opaskowe.
Scharakteryzować wartość badania USG.
Scharakteryzować choroby żył.
Wymienić czynniki ryzyka chorób żył.
Scharakteryzować zasady podawania środków przeciwkrzepliwych.
Omówić zasady zakrzepicy żylnej.
Zróżnicować rodzaje owrzodzenia.
Scharakteryzować stopnie kompresji.
Uzasadnić celowość stosowania profilaktyki przewlekłej niewydolności żylnej w ciąży.
Omówić zaburzenia krążenia obwodowego w cukrzycy.
Treści kształcenia:
Podstawowe zagadnienia anatomiczne i fizjologiczne
Podstawy patofizjologii przewlekłej niewydolności żylnej:
Diagnostyka ambulatoryjna przewlekłej niewydolności żylnej.
Choroby żył i czynniki ryzyka
Owrzodzenie żylne- definicja
Inne przyczyny owrzodzeń podudzi , (diagnostyka i leczenie):
Zespół stopy cukrzycowej:
ZALICZENIE MODUŁU IV
Sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy poprzez napisanie testu sprawdzającego.
Literatura:
Andziak P.: Epidemiologia i profilaktyka chorób tętnic obwodowych. Sanofi, Warszawa 1996.
Czyżyk A.: Patofizjologia i klinika cukrzycy. PZWL, Warszawa 1997.
Bandurska - Siwicka E., Dutkiewicz A., Stankiewicz A.: Leczenie zespołu stopy cukrzycowej. Terapia 1997, 6 (48).
Hilson R.: Cukrzyca. Praktyczne zasady opieki. α - Medica Press, Bielsko-Biała 1997.
Krauss M.: Zasady leczenia owrzodzeń troficznych i odleżyn w: Krauss M. (red.): Podstawowe zagadnienia z zakresu chirurgii plastycznej. PZWL, Warszawa 1991.
Krzanowski M.: Diagnostyka schorzeń tętnic. Medycyna Praktyczna, Kraków 1996.
Luźniak P., Bernas M., Czech A.: Rozpoznanie i zasady leczenia zespołu stopy cukrzycowej. Terapia 1997, 6 (48).
Łopaciuk S.: Zakrzepy i zatory. PZWL, Warszawa 1996.
Noszczyk W.: Zapobieganie chorobom tętnic kończyn dolnych. Magazyn Medyczny 1991, 9.
Ziaja K.: Zarys chirurgii tętnic i żył. Wydawnictwo Śląskiej Akademii Medycznej, Katowice 1995.
MODUŁ V OPARZENIA
Cel modułu: Przygotowanie pielęgniarki do objęcia profesjonalną opieką chorego z raną i chorobą oparzeniowa.
Wykaz umiejętności:
W wyniku realizacji treści pielęgniarka powinna:
Zdefiniuje oparzenie
Wymieni przyczyny i rodzaje oparzeń
Scharakteryzować ranę oparzeniową
Opisze zasady oceny rozległości i powierzchni oparzenia
Wyjaśni znaczenie walki z bólem u chorego oparzonego
Wyjaśni mechanizm powstawania choroby oparzeniowej
Scharakteryzować następstwa oparzeń w zależności od rodzaju.
Zróżnicować postępowanie w zależności od rodzaju oparzenia.
Omówić procedury zapobiegające zakażeniu rany
Wymieni i opisze działanie poszczególnych rodzajów opatrunków i środków stosowanych na oparzenia
Omówi przygotowanie chorego do przeszczepu skóry
Opisze plan postępowania po zabiegu przeszczepu skóry
Przedstawi zasady ustalania diety chorego z oparzeniem
Wymieni najczęstsze reakcje emocjonalne chorych oparzonych
Opisze metody pomocy psychologicznej stosowane wobec chorych oparzonych
Opisze zasady oceny rany oparzeniowej u dzieci
Wykaże odrębności w postępowaniu z raną oparzeniową u dzieci
Treści kształcenia:
Patofizjologia oparzeń
Epidemiologia oparzeń
Zasady I-szej pomocy w oparzeniach
Metaboliczne następstwa rany i choroby oparzeniowej.
Leczenie oparzeń
Pielęgnacja rany oparzeniowej
Przeszczep skóry jako metoda leczenia oparzeń
Odżywianie chorego oparzonego
Problemy psychologiczne chorych oparzonych i rehabilitacja
Oparzenia u dzieci
Zespół oparzeniowy
ZALICZENIE MODUŁU V
Sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy poprzez napisanie testu sprawdzającego.
Zajęcia stażowe:
Cel: Przygotowanie pielęgniarki do podjęcia praktycznych działań wobec chorego z raną i chorobą oparzeniową.
Wykaz umiejętności:
W wyniku realizacji zajęć praktycznych pielęgniarka powinna:
- Ocenić głębokość i powierzchnię oparzenia.
- Ocenić stan ogólny chorego oparzonego.
- Ocenić stan zagrożenia życia chorego oparzonego
- Zastosować procedury zapobiegające zakażeniu rany oparzeniowej.
- Ocenić ranę po przeszczepie skóry.
- Rozpoznać i zapobiegać utracie ciepła oraz wody przez uszkodzoną skórę.
- Udzielić choremu z oparzeniem pomocy przedlekarskiej.
- Przygotować chorego do zabiegu przeszczepienia skóry
- Pielęgnować chorego po zabiegu
- Dobrać i zastosować metody zapobiegania powikłaniom u chorego oparzonego np. przykurcze, odleżyny.
- Ocenić reakcję chorego na ból i stosować na zlecenie leki przeciwbólowe.
- Nauczyć chorego i jego rodzinę pielęgnacji skóry po oparzeniu np. rozprowadzanie maści, kąpiele,
ćwiczenia rehabilitacyjne, noszenie i zakładanie garderoby uciskowej.
- Nauczyć chorego pielęgnacji blizny po przeszczepie (natłuszczanie, masowanie, uciskanie).
- Ocenić reakcję chorego na oparzenie, leczenie i blizny.
- Udzielić wsparcia psychicznego pacjentowi z chorobą oparzeniową.
-Przygotować pacjenta do badań diagnostycznych.
- Ocenić parametry układu krzepnięcia.
- Dobierać indywidualne metody fizykalne profilaktyki choroby zatorowo-zakrzepowej,
oraz profilaktyki owrzodzeń żylnych.
- Postępować zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi z zakresu profilaktyki i zwalczania zakażeń szpitalnych.
- Wdrożyć standardy / procedury z zakresu profilaktyki i zwalczania zakażeń.
- Dobrać metody dekontaminacji sprzętu medycznego w zależności od stopnia ryzyka zakażenia.
- Przechowywać sterylne narzędzia i sprzęt medyczny.
- Stosować środki ochrony osobistej podczas pracy z materiałem skażonym i środkami chemicznymi.
- Stosować zasady segregacji i gromadzenia odpadów.
- Stosować zasady postępowania ze skażonym sprzętem i bielizną.
- Stosować zasady postępowania po zakłuciu skażonym ostrzem, igłą.
- Podejmować działania w sytuacji zagrożenia epidemicznego oraz wdrożyć i modyfikować system izolacji pacjenta
z zakażeniem.
- Promować zachowania pacjenta i personelu medycznego w zakresie profilaktyki zakażeń ran.
ZALICZENIE ZAJĘĆ STAŻOWYCH DO MODUŁU V
- na podstawie pracy „Proces pielęgnowania wybranego chorego z oparzeniem” ponadto
wykonanie na ocenę następujących czynności:
ocena stopnia oparzenia
ocena powierzchni oparzenia
podjęcie działań w ramach pomocy przedlekarskiej ( w warunkach symulowanych oddziału)
dobór sposobów opatrywania oparzeń
Literatura:
Sakiel S., Magierski M. : Leczenie miejscowe rany oparzeniowej. Nowa Klinika 1996,3
Lawrence P. : Chirurgia ogólna. Wydawnictwo medyczne Urban&Partner, Wrocław 1999.
Kobus S. , Strużyna J., Postępowanie zapobiegawcze i lecznicze dotyczące blizn i zniekształceń poparzeniowych, zasady rehabilitacji. Polski Pzegląd Churgiczny 2002, 74, 7.
Brongel L. , Sikorski J. : Algorytm leczenia oparzeń. Medycyna Praktyczna, 1992, 11.
Dison N.: Technika zabiegów pielęgniarskich. PZWL, Warszawa 1998.
Kamiński B., Dziak A.: Postępowanie w obrażeniach ciała. PZWL, Warszawa 1997.
Potocki J.: Pielęgnowanie w oparzeniach. PZWL, Warszawa 1987.
Puchała J., Spodaryk M., Jarosz J.: Oparzenia u dzieci. Od urazu do wyleczenia. Wydawnictwo UJ, Kraków 1998.