Wiadomości ogólne:

• Powierzchnia: 78 866 km²

• Ludność: 10 425 000

• Graniczy z: Niemcy, Polska, Słowacja, Austria

• Skład etniczny ludności Republiki Czeskiej to:

• Czesi (90,4%)

• Morawianie (3,7%)

• Słowacy (1,9%)

• Romowie, Polacy, Niemcy, Ukraińcy, Węgrzy.

• Religia:

• bezwyznaniowość (59%)

• katolicyzm (ok. 27%)

• protestantyzm (ok. 1,5%)

• husytyzm (1%)

• prawosławie (0,2%)

• judaizm (0,01%) i inne.

• System parlamentarno - gabinetowy

• Prezydent - Václav Klaus

• Premier - Jan Fischer

• Przewodniczący Izby Poselskiej - Miloslav Vlček

• Koalicja rządząca: Obywatelska Partia Demokratyczna + Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna - Czechosłowacka Partia Ludowa + Partia Zielonych + Czeska Partia Socjaldemokratyczna (rząd ekspertów)

Historia - droga do rozwiązania federacji:

Listopad 1989r. - „aksamitna rewolucja” - Forum Obywatelskie (OF - Praga, 19 listopada 1989r.), Społeczeństwo Przeciw Przemocy (VNP - Słowacja, 20 listopada 1989r.)

• Zmiany w składzie Zgromadzenia Federalnego i rządu federalnego oraz rządów i parlamentów republikańskich

29 grudnia 1989r. - Vaclav Havel zostaje prezydentem Czechosłowacji

Marzec 1990r. - zmiana nazwy państwa na Czesko-Słowacką Republikę Federacyjną

Kwiecień 1990r. - zmiana nazwy państwa na Czeska i Słowacka Republika Federacyjna (CSRF)

Czerwiec 1990r. - demokratyczne wybory parlamentarne do Zgromadzenia Federalnego i Czeskiej i Słowackiej Rady Narodowej:

• Sukces OF i VNP

• przebudowa ustroju państwa zgodnie z zasadami demokracji

• zapowiedź uchwalenia w ciągu 2 lat nowych konstytucji dla federacji i obu republik

Zapowiedź rozpadu federacji:

• Środowiska słowackie domagające się równouprawnienia w ramach federacji

• Rządy na Słowacji Vladimíra Mečiara (1990r. - maj 1991r.) i Jána Čarnogurskýego (maj 1991r. - czerwiec 1992r.) działające na rzecz zwiększenia autonomii republik i osłabienia związku obu państw

5-6 czerwca 1992r. - wybory parlamentarne:

• Czechy - Obywatelska Partia Demokratyczna (ODS) Vaclava Klausa - 34% głosów - Silna federacja

• Czechosłowacka Partia Republikańska - Zgromadzenie na rzecz Republiki (SPR-RSČ)

• Blok lewicy

• Socjaldemokraci

• Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

• Unia Liberalno-Społeczna

• Słowacja - Ruch na Rzecz Demokratycznej Słowacji (IIZDS) Vladimíra Mečiara - 34% głosów

• Wzmocnienie autonomii republiki czy wręcz wystąpienie ze związku - Słowacka Partia Narodowa (SNS) - „Słowacja dla Słowaków”

8 czerwca 1991r. - ogólno słowacka manifestacja w Martinie:

• żądanie suwerenności Słowacji

• zwolennicy utrzymania federacji - kampania zbierania podpisów o przeprowadzeniu referendum w sprawie przyszłości państwa - brak referendum - nie ustalono pytań w referendum projekt prezydencki (przeprowadzenie referendum decyzja prezydenta bez zgody Zgromadzenia Federalnego) propozycja upada, a prezydent Vaclav Havel rezygnuje ze stanowiska

17 lipca 1992r. - Słowacka Rada Narodowa przyjmuje deklarację suwerenności

1 września 1992r. - premierzy Czech Vaclav Klaus i Słowacji Vladimir Mečiar ogłaszają, że 1 stycznia 1993r. powstaną 2 niezależne państwa

25 listopada 1992r. - Zgromadzenie Federalne podejmuje ostateczną decyzję w sprawie podziału federacji

Koniec 1992r. - rozwiązanie wszystkich instytucji federalnych państwa i uregulowano w odrębnych umowach (30 porozumień) przyszłe zasady wzajemnych stosunków obu krajów:

• Umowa o utworzeniu unii celnej:

• bezcłowa wymiana dóbr i usług

• wspólna polityka celna i handlowa wobec państwa trzecich

• tworzenie organów koordynujących Rady i Sekretariatu

• uregulowano problemy walutowe, monetarne, przepływ osób, polityki podatkowej, współpracy przygranicznej, a także współdziałanie w zakresie polityki obronnej

Konstytucja:

16 grudnia 1992r. - uchwalenie Konstytucji Republiki Czeskiej - wejście w życie 1 stycznia 1993r. wraz z Kartą Podstawowych Praw i Wolności uchwaloną 9 stycznia 1991r.

• Skład - preambuła i 8 rozdziałów

• I - Zasady podstawowe:

• Republika Czeska jest państwem suwerennym, jednolitym, demokratycznym, państwem prawa, opartym na poszanowaniu praw i wolności człowieka

• Źródłem wszelkiej władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej jest lud

• Prawa i wolości podlegają ochronie władzy sądowniczej

• II - Władza ustawodawcza

• III - Władza wykonawcza

• IV - Władza sądownicza

• VII - Samorząd terytorialny

• V i VI - regulacja umocowania w strukturze państwa Najwyższego Urzędu Kontroli i Czeskiego Banku Narodowego

• System organów państwowych:

• 2-izbowy parlament

• Prezydent

• Rząd

• Sąd Konstytucyjny

• Sądy

• Najwyższy Urząd Kontroli

• Czeski Bank Narodowy

• System parlamentarno-gabinetowy

• Preambuła - wartości:

• Ludzka godność, wolność, równouprawnienie, poszanowanie praw człowieka oraz zasad społeczeństwa obywatelskiego i państwa prawa

Władza ustawodawcza:

• Władza ustawodawcza należy do 2-izbowego parlamentu - Izby Poselskiej (spadkobierczyni Czeskiej Rady Narodowej) i Senatu (który powstał w 1996 roku). Izba Poselska ma 200 posłów wybieranych co 4 lata, a Senat 81 senatorów, wybieranych na 6 lat, skład izby odnawiany co 2 lata w ⅓, wyłanianych w wyborach większościowych.

• Sesje obu izb toczą się na zasadzie permanencji. Obrady mogą być przerwane w drodze uchwały, ale okres przerwy nie może być dłuższy niż 120 dni.

Izba Poselska może zostać rozwiązana przez Prezydenta Republiki gdy:

• nie udzieli wotum zaufania nowo powołanemu rządowi

• nie zajmie w ciągu 3 miesięcy stanowiska wobec rządowego projektu ustawy, z którego rozporządzeniem rząd związał kwestię wotum zaufania

• sesja izby zostanie przerwane na dłużej niż jest to dopuszczalne

• w okresie dłuższym niż trzy miesiące izba jest niezdolna do podejmowania uchwał

Izba Poselska nie może być rozwiązana w ciągu 3 miesięcy przed upływem kadencji

• Inicjatywa ustawodawcza:

• posłowie

• rząd

• rady wyższych jednostek samorządu terytorialnego (one zgłaszają projekt do rządu - chyba, tak wynika z moich bardzo nieczytelnych notatek więc mogę się mylić)

• Proces ustawodawczy:

• rozpoczyna się w Izbie Poselskiej

• następnie trafia do Senatu (30 dni na: wprowadzenie zmian lub odrzucenie projektu)

• następnie do prezydenta który może zgłosić weto (odrzucone bezwzględną większością).

• Propozycje Senatu mogą być odrzucone przez Izbę niższą większością bezwzględną. Izby podejmują uchwały przy obecności quorum 1/3 posłów. Przyjęcie ustawy wymaga zgody zwykłej większości posłów lub senatorów. Chyba że mamy do czynienia z decyzją o wprowadzeniu stanu wojennego i uchwały dotyczącej zgody na pobyt wojsk czeskich poza granicami kraju - wtedy wymagana jest zgoda bezwzględnej większości posłów i senatorów.

• Dla uchwalenia ustawy konstytucyjnej i dla przyjęcia umowy międzynarodowej wymagana jest większość 3/5. Ordynacja wyborcza, zasady obrad i wzajemnych kontaktów obu izb i ustawa o regulaminie obrad Senatu przyjmowane są na wspólnym posiedzeniu obu izb.

• Kompetencje Izby Poselskiej:

• rozpatruje ustawy

• przed nią odpowiedzialny jest rząd

• izba może być w niektórych przypadkach rozwiązana przez prezydenta

• Kompetencje Senatu:

• jest nierozwiązywalny i zapewnia kontynuację prac ustawodawczych

• na wniosek rządu ma prawo do wydawania dekretów z mocą ustawy w sprawach pilnych (muszą być zatwierdzone na najbliższym posiedzeniu Izby Poselskiej)

• Wybory:

• Izba poselska:

• Proporcjonalne

• Czynne prawo wyborcze - 18 lat

• Bierne prawo wyborcze - 21 lat

• 14 okręgów (13 +Praga) pokrywających się z podziałem administracyjnym - metoda D'Hondta.

• Klauzule zaporowe: Partie 5%, koalicja dwóch partii: 10%, trzech podmiotów: 15%, a dla czterech lub więcej: 20%, jednakże gdyby w podziale mandatów nie wzięły udziału co najmniej dwie partie, dwie koalicje lub 1 partia i 1 koalicja można obniżyć progi, z %% do 4%, z 10% do 6%, z 15% do 8% i z 20% do 10%

• Senat:

• większościowe

Władza wykonawcza:

Prezydent:

• Wybór:

• na wspólnym posiedzeniu obie izby jednak głosując oddzielnie

• kadencja prezydenta trwa pięć lat i istnieje możliwość jednej ponownej elekcji

• Prezydentem może zostać każdy obywatel po ukończeniu 40 lat, zgłoszony przez 10 posłów lub 10 tys. obywateli.

• Prezydentem zostaje kandydat który uzyska bezwzględną większość głosów posłów i bezwzględną większość głosów senatorów, istnieje możliwość drugiej tury wyborów (do której przechodzi dwóch kandydatów - którzy uzyskali największą ilość głosów w Senacie i w Izbie). Jeśli jednak i ona nie przyniesie rezultatu wtedy przeprowadza się wspólne głosowanie obu izb i na nim też musi zdobyć bezwzględną większość, jeśli się nie uda nowe wybory.

• Kompetencje:

• mianowanie i odwoływanie premiera i pozostałych członków rządu

• zwoływanie sesji Izby Poselskiej i jej rozwiązywanie

• zwracanie parlamentowi uchwalonych ustaw z wyjątkiem ustawy konstytucyjnej (weto może być przełamane bezwzględną większością) i podpisywanie ustaw

• mianowanie generałów

• mianowanie sędziów Sądu Konstytucyjnego jego przewodniczącego i wice

• mianowanie sędziów a spośród nich przewodniczącego i wice Sądu Najwyższego

• mianowanie członków Rady Bankowej Czeskiego Banku Narodowego

• przyznawanie odznaczeń państwowych

• darowanie lub łagodzenie kar

• amnestia

• reprezentuje państwo za zewnątrz

• zawiera i ratyfikuje umowy międzynarodowe (tą kompetencję może przenieść na rząd lub na ministra)

• przyjmuje szefów misji dyplomatycznych

• wysyła i odwołuje szefów misji dyplomatycznych

• jest naczelnym dowódcą sił zbrojnych

• może uczestniczyć w posiedzeniach izb, komisji i rządu i kiedy zechce zabierać głos

Rząd:

• Powoływanie:

• Przewodniczącego rządu mianuje prezydent, a na wniosek przewodniczącego także pozostałych członków rządu.

• W ciągu 30 dni po mianowaniu rząd przedstawia Izbie Poselskiej wniosek o wyrażenie mu wotum zaufania, jeśli nowo mianowany rząd nie uzyska wotum zaufania musi podać się do dymisji albo odwołuje go prezydent i ponawia się całą procedurę

• Odpowiedzialność:

• przed izbą poselską, składa dymisję jeśli Izba nie udzieli mu wotum zaufania lub udzieli wotum nieufności.

Władza sądownicza:

Sąd Konstytucyjny:

• Skład:

• 15 sędziów mianowanych przez prezydenta za zgodą Senatu na 10 lat

• sędzią może zostać obywatel powyżej 40 roku życia, od 10 lat wykonujący zawód prawniczy.

• Orzeka w takich sprawach jak:

• uchylanie ustaw jeśli są niezgodne z konstytucją lub umową międzynarodową

• skargi organów samorządu terytorialnego na niezgodną z ustawą ingerencję państwa

• skargi na naruszenie przez organy władzy podstawowych praw i wolności

• wnioski prezydenta o uchylenie uchwały Izby Poselskiej i Senatu

• zgodność z ustawami konstytucyjnymi decyzji o rozwiązaniu partii politycznych

• konstytucyjne oskarżenie prezydenta o zdradę stanu

• Orzeczenia Sądu Konstytucyjnego są obowiązujące dla wszystkich organów oraz osób i podlegają natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich ogłoszenia

System prawa wyborczego:

Ordynacja z 1990r.:

• wybory 5-przymiotnikowe:

• Proporcjonalne

• Równe

• Powszechne

• Bezpośrednie

• Tajne

• Ordynacja zastosowana w wyborach parlamentarnych w 1990 i 1992r.

• Czynne prawo wyborcze - 18 lat

• Bierne prawo wyborcze - 21 lat

• Wzrost liczby partii na początku lat 90-tych - fragmentaryzacja parlamentu

Ordynacja z 1992r.:

• Partia chcąca zarejestrować listę kandydatów musi liczyć co najmniej 10 tys. Członków

• Ewentualny Niedobów członków może zastępować petycja o dopuszczeniu do wyborów, podpisana przez uprawnionych wyborców w liczbie zastępującej brakujących członków (warunek ten nie dotyczył partii, które w 1990r. uzyskały co najmniej 10 tys. Głosów)

• Klauzule zaporowe:

• 5% dla partii, 7% dla koalicji 2 partii, 9% dla koalicji 3 partii, 11% dla większych koalicji

• Jeśli żadna partia nie osiągnęła danych progów przewidziano obniżenie progów do odpowiednio: 4%, 6%, 8%, 10% lub nawet do 3%, 5%, 7%, 9%

• Głosowanie na jedną listę wyborczą, na do czterech kandydatów

• Metoda Hagenbacha-Bischoffa, zasada najmniejszych reszt, preferująca ugrupowania najsilniejsze

Ordynacja z 2000r.:

• Zmiany wywołane trudnościami wyłonienia większościowego rządu w 1998r.

• Zwiększenie liczby okręgów wyborczych z 8 do 35 przy co najmniej 4 mandatach w okręgu

• Klauzule zaporowe:

• 5% dla partii, 10% dla koalicji 2 partii, 15% dla koalicji 3 partii, 20% dla koalicji 4 partii i więcej

• Metoda d'Hondta z pierwszym dzielnikiem 1,42 faworyzująca ugrupowania większe

• W Senacie system większościowy

• Kaucja obniżona z 200 tys. do 40 tys. koron

• Ordynacja zawetowana przez prezydenta Vaclava Havla. Izba Poselska w ponownym głosowaniu przyjęła ustawę bez zmian. Prezydent zaskarżył ustawę do Sądu Konstytucyjnego, który podzielił zdanie prezydenta. 24 stycznia 2001r. Sąd Konstytucyjny uchylił część zmian zawartych w ustawie o ordynacji wyborczej.

Ordynacja z 17 stycznia 2002r.:

• Uwzględnione decyzje Sądu Konstytucyjnego

• 14 okręgów zgodnych z podziałem administracyjnym

• Metoda d'Hondta z pierwszym dzielnikiem 1

• Składki na wydatki wyborcze w kwocie 15 tys. koron

• Utrzymane klauzule zaporowe, możliwe obniżenie z 5% do 4%, z 10% do 6%, z 15% do 8%, z 20% do 10% jeśli w podziale mandatów nie wzięłyby udziału co najmniej 2 partie lub ruchy społeczne, 2 koalicje lub też 1 partia i 1 koalicja

• Sposób obsadzania wygasających mandatów:

• Senat - wybory uzupełniające, mandat na okres dokończenia kadencji poprzednika

• Izba Poselska - mandat obsadza kandydat tego ugrupowania, który uzyskał kolejny wynik na liście wyborczej w danym okręgu

9 października 1991r. - Zgromadzenie Federalne - Ustawa lustracyjno-dekomunizacyjna:

• Komitety zostały upoważnione do nieumieszczania na swoich listach kandydatów, którzy w okresie od 25 lutego 1948r. do 17 listopada 1989r. byli pracownikami Milicji Obywatelskiej na usługach Służby Bezpieczeństwa bądź rezydentami, agentami, właścicielami lub najemcami mieszkań konspiracyjnych, informatorami lub ideowymi współpracownikami Służby Bezpieczeństwa

• Osoby ubiegające się o umieszczenie na listach wyborczych musiały złożyć komitetom zaświadczenie wydane przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.

• Ustawa miała obowiązywać do 1996r. We wrześniu 1995r. Izba Poselska podjęła decyzję o przedłużeniu ważności ustawy do 2000r.

System partyjny i wybory:

Do 1989r. - istniejące partie:

• Legalne partie w Czechosłowacji:

• Komunistyczna Partia Czechosłowacji (KSČS)

• Czechosłowacka Partia Socjalistyczna (ČSS)

• Czechosłowaka Partia Ludowa (ČSL)

• Po „praskiej wiośnie” z 1968r. - powstawały nielegalne opozycyjne stowarzyszenia, kluby i komitety

19 listopada 1989r. - powstanie Forum Obywatelskiego (OF) z Vaclavem Havlem, jego skład:

• Karta 77

• Czechosłowacki Komitet Helsiński

• Ruch Swobód Obywatelskich

• Klub Reformy Socjalistycznej „Odrodzenie”

• Komitet Niesprawiedliwie Prześladowanych

• Studenci, aktorzy, robotnicy, tzw. prognostycy - ekonomiści Instytutu Prognostycznego Czechosłowackiej Akademii Nauk

23 stycznia 1990r. - Zgromadzenie Federalne - ustawa o partiach politycznych:

• Wymogi tworzenia partii i ruchów politycznych

• Partiom nadano osobowość prawną

Do czerwca 1990r. - powstało prawie 100 partii:

• Nie doszło do rozwiązania Komunistycznej Partii Czechosłowacji (KSČS)

Marzec 1990r. - sytuacja partii sprzed 1989r.:

• na bazie KSČS powstaje Komunistyczna Partia Czech i Moraw (KSČM) - Miroslav Grebeniček

• ČSS i ČSL wybrały nowe władze i przyjęły nowe programy, ČSL zadeklarowała się jako partia prawicowa

Listopad 1989r. - reaktywowanie Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej z 1878r. pod nazwą Czeska Demokracja (nazwa od 1993r.)

• Prospołeczne rozwiązywanie problemów gospodarczych

• Zabezpieczenie socjalne społeczeństwa

Grudzień 1989r. - powstają 2 partie:

• Obywatelski Sojusz Demokratyczny (ODA) - Jan Kalvoda

• Skrajny liberalizm w gospodarce i handlu

• Stowarzyszenie na Rzecz Republiki - Republikańska Partia Czechosłowacji (SPR-RSČ) - Miroslav Sládek

• Program przeciwko komunistom, mniejszości cygańskiej i nielegalnym cudzoziemcom

Czerwiec 1990r. - Partia Liberalno-Demokratyczna (LDS)

• Program radykalnie liberalny

8-9 czerwca 1990r. - wybory do Zgromadzenia Federalnego i Czeskiej Rady Narodowej:

• Startowały 23 organizacje, z tego 22 obejmowały więcej niż jedno ugrupowanie

• Frekwencja 96%

• Wygrywa Forum Obywatelskie:

• 50% głosów w wyborach do Zgromadzenia Federalnego

• 53,1% głosów w wyborach do Czeskiej Rady Narodowej

• Do parlamentu obok OF wchodzą:

• Komunistyczna Partia Czech i Moraw (KSČM)

• Ruch Chrześcijańsko-Demokratyczny (KDH)

• Stowarzyszenie dla Moraw i Śląska (SMS)

21 czerwca 1990r. - z OF występują działacze Partii Liberalno-Demokratycznej (LDS)

Styczeń 1991r. - przewodniczący OF, federalny minister Vaclav Klaus doprowadził do przekształcenia OF w partię polityczną

Kwiecień 1991r. - z OF występuje Ruch Obywatelski (OH) - Jiři Dienstbier

• Program partii zakładał wprowadzenie gospodarki rynkowej z utrzymaniem osłon socjalnych państwa, które łagodziłyby skutki społeczne reform

• 1993r. - zmiana nazwy na Wolni Demokraci (SD)

Kwiecień 1991r. - OF przyjmuje nazwę Obywatelska Partia Demokratyczna (ODS) - Vaclav Klaus

• Program centroprawicowy o orientacji liberalnej:

• Strategia rynkowa zdominowana przez własność prywatną

• Znaczne ograniczenie roli państwa

1991r. - powstaje Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (KDU)

1992r. - KDU łączy się z ČSL - powstaje Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna - Czechosłowacka Partia Ludowa (KDU-ČSL) - Josef Lux

5-6 czerwca 1992r. - wybory parlamentarne do Czeskiej Rady Narodowej (w końcu roku zmienia nazwę na Izba Poselska):

• Wygrywa koalicja ODS-KDS - 29,73% głosów - 76 mandatów na 200 możliwych

• Frekwencja 85,08%

• Premierem zostaje Vaclav Klaus

• Koalicja rządowa:

• ODS + KDS + KDU-ČSL + ODA

1993r. - od KSČM odrywają się Partia Lewicy Demokratycznej (SDL) oraz Blok Lewicowy (LB)

1994r. - powstaje Unia Demokratyczna (DEU) - Alena Hromadkova

Marzec 1995r. - powstaje Partia Czechosłowackich Komunistów (SČK)

Listopad 1995r. - połączenie KDS i ODS

Grudzień 1995r. - Wolni Demokraci (SD) łączą się z Liberalną Partią Narodowo-Społeczną (LSNS - poprzednie ČSS)

31 maja i 1 czerwca 1996r. - wybory do Izby Poselskiej:

• Wzięło udział 16 partii

• Wygrywa Obywatelska Partia Demokratyczna (ODS) - 29,62% głosów - 68 mandatów na 200 możliwych

• ČSSD - 61 mandatów

• KSČM - 22 mandaty

• KDU-ČSL - 18 mandatów

• SPR-RSČ - 18 mandatów

• ODA - 13 mandatów

• Frekwencja 76,4%

• Dotychczasowa koalicja rządowa uzyskuje 99 mandatów (brak większości):

• lider Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej (ČSSD) Milos Zeman wyraża zgodę na powstanie mniejszościowego rządu z Vaclavem Klausem

• ustępstwa programowe koalicji rządowej, wybór Zemana na przewodniczącego Izby Poselskiej

15-16 i 23 listopada 1996r. - pierwsze wybory do Senatu:

• Frekwencja 35,3% w I turze i 30,6% w II turze

• Rządząca koalicja zdobywa 52 mandaty:

• ODS - 32 mandaty

• KDU-ČSL - 13 mandatów

• ODA - 7 mandatów

• ČSSD - 25 mandatów

• KSČM - 2 mandaty

• DEU - 1 mandat

• 1 mandat zdobył kandydat niezależny

1997r. - kryzys gospodarczo-polityczny:

• Vaclav Klaus odchodzi ze stanowiska premiera

• Spadek dochodu narodowego

• Rosnące bezrobocie

• Korupcja

• Malwersacje finansowe

2 stycznia 1998r. - premierem zostaje bezpartyjny Josef Tošowský

Styczeń 1998r. - ODS Vaclava Klausa opuszcza grupa oponentów - powstaje Unia Wolności (US) - Jan Ruml

26 lutego 1998r. - Izba Poselska przyjmuje ustawę o samorozwiązaniu i skróceniu kadencji o 2 lata

19-20 czerwca 1998r. - przedterminowe wybory do Izby Poselskiej:

• Wzięło udział 11 partii

• Frekwencja 74,3%

• Wygrywa Czeska Partia Socjaldemokratyczna (ČSSD) Milosa Zemana - 32,31% głosów - 74 mandaty

• ODS - 27,74% głosów - 63 mandaty

• KSČM - 11,03% głosów - 24 mandaty

• KDU-ČSL - 9% głosów - 20 mandatów

• US - 8,6% głosów - 19 mandatów

22 lipca 1998r. - utworzenie rządu mniejszościowego z premierem Milosem Zemanem (ČSSD):

• Porozumienie o stabilizacji politycznej między ČSSD a ODS - ODS dostaje stanowiska w administracji i gospodarce oraz w parlamencie:

• Vaclav Klaus zostaje przewodniczącym a J. Langer wiceprzewodniczącym

13-14 i 20-21 listopada 1998r. - wybory uzupełniające do Senatu:

• Frekwencja 20%

• 27 mandatów do podziału przypadło:

• Koalicja US + DEU + ODA + KDU-ČSL - 13 mandatów

• ODS - 9 mandatów

• ČSSD - 3 mandaty

• KSČM - 2 mandaty

• Sytuacja w Senacie:

• ODS - 26 mandatów

• ČSSD - 23 mandaty

• Koalicja US + DEU + ODA + KDU-ČSL - 28 mandatów

• KSČM - 4 mandaty

12 i 19 listopada 2000r. - wybory uzupełniające do Senatu i pierwsze wybory do parlamentów krajowych:

• wybory uzupełniające do Senatu - 27 mandatów do zdobycia:

• Frekwencja 34% w I turze i 20% w II turze

• wygrywa koalicja US + DEU + ODA + KDU-ČSL (prawica) - 17 mandatów

• ODS Vaclava Klausa - 8 mandatów

• ČSSD (partia rządząca) - 1 mandat

• 1 mandat zdobył kandydat niezależny

• Sytuacja w Senacie:

• Koalicja US + DEU + ODA + KDU-ČSL - 39 mandatów (+11)

• ČSSD - 15 mandatów (-8)

• KSČM - 3 mandaty (-1)

• ODS - 22 mandaty (-4)

• 2 senatorów niezależnych (+2)

• Wybory do 13 parlamentów krajowych - 675 mandatów:

• ODS - 185 mandatów

• Koalicja US + DEU + ODA + KDU-ČSL - 171 mandatów

• KSČM - 161 mandatów

• ČSSD - 111 mandatów

Styczeń 2002r. - połączenie centroprawicowych Unii Wolności (US) z Unią Demokratyczną (DEU) - powstaje liberalna partia Unia Wolności - Unia Demokratyczna (US-DEU) - Ivan Pilip

14-15 czerwca 2002r. - wybory parlamentarne do Izby Poselskiej:

• Startowało 28 partii

• Frekwencja 58% (najniższa po 1989r.)

• Wygrywa ČSSD - 30,2% - 70 mandatów

• ODS Vaclava Klausa - 24,4% - 58 mandatów

• KSČM - 18,5% - 41 mandatów

• Koalicja KDU-ČSL + US-DEU - 14,3% - 31 mandatów

• Rząd Miloša Zemana (17 lipca 1998 - 12 lipca 2002):

• Pełna 4-letnia kadencja

• 3,5% wzrostu gospodarczego

• Obniżenie bezrobocia do 8,2%

• Podniesienie stopy życiowej społeczeństwa

• Przewodniczącym ČSSD na zjeździe partii w 2001r. zostaje Vladimir Szpidla

15 lipca 2002r. - Vladimir Szpidla zostaje premierem:

• Koalicja ČSSD + KDU-ČSL + US-DEU = 101 mandatów

• Umowa koalicyjna wraz z protokołem rozbieżności

• W rządzie znalazło się 11 z ČSSD, 3 z KDU-ČSL i 3 z US-DEU

• Jak najszybsze wprowadzenie Czech do Unii Europejskiej

• Rozbieżności w kwestiach problemów polityki socjalnej i gospodarczej - podpisanie aneksu do umowy koalicyjnej - zobowiązanie KDU-ČSL i US-DEU do lojalności w głosowaniach w sprawach kluczowych dla rządu

25-26 października i 1-2 listopada 2002r. - wybory uzupełniające do Senatu i wybory samorządowe:

• wybory uzupełniające do Senatu

• ODS zyskało 4 mandaty

• ČSSD straciło 4 mandaty

• KDU-ČSL straciło 5 mandatów

• Sytuacja w Senacie:

• ODS - 26 mandatów

• US-DEU - 16 mandatów

• KDU-ČSL - 14 mandatów

• ČSSD - 11 mandatów

• KSČM - 3 mandaty

• Senatorowie niezależni - 11 mandatów

• Wybory samorządowe:

• ODS - 25% głosów - zwycięstwo w Pradze, Brnie i Ostrawie

• ČSSD - 15,5% głosów

• KSČM - 14,5% głosów

15 i 24 stycznia 2003r. - nieudane próby wyłonienia prezydenta przez Parlament na wspólnym posiedzeniu obu izb:

• Kandydat musi uzyskać ponad połowę głosów wszystkich posłów i wszystkich senatorów

2 lutego 2003r. - Vaclav Havel kończy urzędowanie jako prezydent po 2 kadencjach

28 lutego 2003r. - wybór nowego prezydenta w III turze glosowania - Vaclava Klausa z ODS większością 142 głosów w 281-osobowym zgromadzeniu parlamentarnym

• Rozważanie wprowadzenia bezpośrednich wyborów prezydenckich

11-12 czerwca 2004r. - wybory do Europarlamentu - 24 mandaty:

• ODS - 30,04% - 9 mandatów

• KSČM - 20,26% - 6 mandatów

• SNK Europejscy Demokraci (Helmut Dohnálek) - 11,02% - 3 mandaty

• KDU-ČSL - 9,57% - 2 mandaty

• ČSSD - 8,78% - 2 mandaty

• Kandydaci niezależni - 8,18% - 2 mandaty

5-6 i 12-13 listopada 2004r. - wybory uzupełniające do Senatu:

• Frekwencja 28,97% w I turze i 18,41% w II turze

• ODS - 36 mandatów (+18)

• ČSSD - 7 mandatów (0)

• KDU-ČSL - 14 mandatów (+3)

• US-DEU + ODA - 7 mandatów (+1)

5-6 listopada 2004r. - wybory samorządowe:

• ODS - 36,36% - 291 mandatów

• KSČM - 19,68% - 157 mandatów

• ČSSD - 14,03% - 105 mandatów

• KDU-ČSL - 10,67% - 72 mandaty

2-3 czerwca 2006r. - wybory do Izby Poselskiej:

• ODS - 35,38% - 81 mandatów

• ČSSD - 32,32% - 74 mandaty

• KSČM - 12,81% - 26 mandatów

• KDU-ČSL - 7,23% - 13 mandatów

• SZ (Partia Zielonych - założona w 1989r.) - 6,29% - 6 mandatów

• Premier Mirek Topolánek z ODS od 4 września 2006r.

20-21 i 27-28 października 2006r. - wybory uzupełniające do Senatu:

• Frekwencja 42,1% w I turze i 20,7% w II turze

• ODS - 41 mandatów (+14)

• ČSSD - 13 mandatów (+6)

• KDU-ČSL - 11 mandatów (+4)

• SOS - 1 mandat (+1)

• KSČM - 3 mandaty (+1)

• Niezależni Starostowie Dla Regionów (NSK) - 1 mandat (+1)

• SZ - 1 mandat (0)

17-18 i 24-25 października 2008r. - wybory uzupełniające do Senatu:

• ODS - 35 mandatów (+3)

• ČSSD - 29 mandatów (+23)

• KDU-ČSL - 7 mandatów (0)

• KSČM - 3 mandaty (+1)

• SNK Europejscy Demokraci - 2 mandaty (0)

• US-DEU - 1 mandat (0)

• SZ - 1 mandat (0)

• SOS - 1 mandat (0)

• NSK - 1 mandat (0)

• Senatorowie niezależni - 1 mandat (0)

17-18 października 2008r. - wybory samorządowe - 675 mandatów do zdobycia, główne partie:

• ČSSD - 280 mandatów

• ODS- 180 mandatów

• KSČM - 114 mandatów

• KDU-ČSL - 56 mandatów

24 marca 2009r. - wotum nieufności dla gabinetu premiera Mirka Topolánka (ODS).

5 kwietnia 2009r. - powstanie rządu ekspertów:

• liderzy głównych partii politycznych, Mirek Topolánek (ODS) i Jiří Paroubek (ČSSD), uzgodnili powołanie na początku maja nowego rządu ekspertów na czele z Janem Fischerem.

• Spośród 15 ministrów, 8 wyznaczy koalicja tworząca gabinet premiera Topalánka, a 7 Czeska Partia Socjaldemokratyczna (ČSSD). Rząd ma sprawować władzę do czasu wcześniejszych wyborów parlamentarnych w październiku 2009r.

Prezydenci Czech:

• urząd nieobsadzony: 1 stycznia 1993 - 2 lutego 1993 (pewne funkcje pełnione przez premiera Václava Klausa i Milana Uhdela)

• Václav Havel: 2 lutego 1993 - 2 lutego 2003

• urząd nieobsadzony: 3 lutego 2003 - 7 marca 2003 (pewne funkcje pełnione przez Vladimíra Špidlę i Lubomira Zaoralka)

• Václav Klaus: 7 marca 2003 - nadal

Premierzy Czech:

• 8 stycznia 1969 29 września 1969 Stanislav Rázl

• 29 września 1969 28 stycznia 1970 Josef Kempný

• 28 stycznia 1970 20 marca 1987 Josef Korčák

• 20 marca 1987 12 października 1988 Ladislav Adamec

• 12 października 1988 6 lutego 1990 František Pitra

• 6 lutego 1990 2 lipca 1992 Petr Pithart

• 2 lipca 1992 17 grudnia 1997 Václav Klaus

• 17 grudnia 1997 17 lipca 1998 Josef Tošovský

• 17 lipca 1998 12 lipca 2002 Miloš Zeman

• 12 lipca 2002 19 lipca 2004 Vladimír Špidla

• 19 lipca 2004 25 kwietnia 2005 Stanislav Gross

• 25 kwietnia 2005 4 września 2006 Jiří Paroubek

• 4 września 2006 nadal Mirek Topolánek

CZECHY

1 | Strona

---