POLIT, szkoła


Polityka Ekonomiczna - określona działalność Państwa w zakresie

następujących 5 punktów:

  1. określanie długoterminowych celów gospod.

  2. Kreowanie mechanizmów gospodarczych

  3. Powstawanie i rozwój struktur gospod.

  4. Kształtowanie reakcji podmiotów gospod.

  5. Obserwacja efektów i ich konfrontacja z celami

Polityka (grecki) - sztuka rządzenia państwem (wew. I zew.)

Przedmiotem PE będzie gospodarka narodowa.

Podmiotem PE będzie rząd, ale też organizacje społeczne, samorządy terytorialne.

Cele Polityki Ekonomicznej:

  1. Generalne

    1. suwerenność

    2. sprawiedliwość

    3. postęp społeczny

    4. prawa człowieka

  1. Ekonomiczne

    1. wzrost gospodarczy

    2. przemiany strukturalne

    3. rozwój przedsiębiorczości

    4. wzrost udziału w międzynarodowym podziale pracy

(UE - globalizacja)

    1. równowaga gosp. (wew i zew.)

wewnętrzna - budżetowa, polityka budżetowa

zewnętrzna - równowaga między exp. a imp. ; polityka zagraniczna

  1. Społeczne

    1. sprawiedliwy podział dochodu

    2. Pełne zatrudnienie

    3. Wyrównane szanse awansu i dostępu do oświaty i kultury

    4. Zapewnienie ochrony zdrowia

    5. Zabezpieczenie społeczne

  1. Ekologiczne

    1. ochrona środowiska naturalnego

    2. rekultywacja (odnowa)

  1. Ustrojowe i obronne

    1. umocnienie ustroju społeczno-gospodarczego

    2. powiększenie potencjału obronnego

RODZAJE POLITYKI

Kryteria podziału:

  1. ZASIĘG

  1. RODZAJ PORUSZANEGO PROBLEMU

  1. DZIEDZINY GOSPODARKI:

  1. RODZAJE MECHANIZMÓW

GŁÓWNE UWARUNKOWANIA POLITYKI GOSPODARCZEJ

  1. Ustrojowo-systemowe

  1. Zewnętrzne

  1. Wewnętrzne

Główne kierunki Polityki Gospodarczej

1. MERKANTYLIZM (XVII w. - Francja)

Polegał przede wszystkim na rozwoju handlu wewnętrznego i zagranicznego. Oddziaływanie państwa na rozwój handlu, wspierało export i rozwój przemysłu.

Merkantylizm stawiał na rozwój infrastruktury komunikacyjnej (budowa dróg, mostów, portów, koleji). Wprowadzono nadzór nad jakością. Wspierał napływ kruszców, które pomagały rozwijać określone gałęzie gospodarki.

Do polski merkantylizm przyszedł w II połowie XVIII w.

2. LESEFERYZM I LIBERALIZM (XVIII w.)

Zakładał wolność gospodarczą, nieograniczoną wolność ekonomiczną. Uważano, że państwo nie powinno ingerować. Główny regulator - wolny rynek

Czyli ograniczona rola państwa.

3. FIZJOKRATYZM

Różni się od innych, że dawał priorytet rolnictwu. Uważano, że rolnictwo ma być główną siłą napędową gospodarki (postęp technologiczny)

4. MONETARYZM

Główna rola pieniądza. Wpływ na efektywność i zmany strukturalne.

Celem jest ograniczenie inflacji. Prowadzi do równowagi gospodarczej.

5. INTERWENCJONIZM

Najbardziej ze wszystkich dostrzega konieczność oddziaływania państwa w gospodarkę.

6. PROTEKCJONIZM

Jest polityką ochrony produkcji krajowej przed konkurencją zagraniczną (kontyngenty, taryfy, cła).

Wszystkie te kierunki przeplatają się zależnie od obecnej sytuacji ekonomicznej państwa.

ZADANIA PAŃSTWA

1. Ekonomiczne

2. Społeczne

FUNKCJE PAŃSTWA

1. Ekonomiczne

2. Zarządzania

3. Społeczne

Rola Państwa wg Polskich ekonomistów:

  1. Określanie celów rozwoju i środków ich realizacji

  2. Sterowanie przemianami strukturalnymi

  3. Kształtowanie rynkowych reguł gry

  4. Działanie na rzecz stabilizacji gospodarczej

  5. Dbanie o równowagę wew i zew

  6. Udział w tworzeniu infrastruktury technicznej i społecznej

  7. Rozwijanie informacji dla podmiotów gospodarczych

  8. Troska o rozwój edukacji i postępu technicznego

  9. Udział w zaspokajaniu potrzeb publicznych

Cechy nowoczesnego Państwa:

  1. optymalna koordynacja celów: krótko i długoterminowych, makro i

mikroekonomicznych oraz wew i zew.

  1. zdolność do zmniejszania zakresu ingerencji w gospodarkę (gdy oddziaływanie jest mało efektywne)

  2. nie podporządkowuje polityki ekonomicznej celom politycznym (wybory)

  3. zdolność do przeciwstawiania się różnym grupom nacisku

  4. umiejętność wspierania sektora prywatnego wydatkami z budżetu

  5. wiarygodność prowadzonej polityki gospodarczej

  6. stosowanie przejrzystych reguł polityki gospodarczej

  7. nie traktowanie funkcji opiekuńczych państwa jako metody dynamizowania gospodarki

  8. wykorzystuje wyniki badań ekonomicznych

Przedmiotem Polityki Gospodarczej jest gospodarka:

Gospodarkę tworzą 2 elementy:

1) Elementy realne gospodarki

2) Mechanizmy regulacyjne gospodarki

Klasyfikacja Gospodarki Narodowej

1) Wg sektorów własności

a) publiczny

b) prywatny

2) Wg sektorów instytucjonalnych

a) sektor przedsiębiorstw

b) sektor instytucji finansowych i ubezpieczeniowych (banki)

c) sektor gospodarstw domowych (indywidualne gospodarstwa rolne, spółki

cywilne zatrudniające do 5 osób, osoby fizyczne pracujące najemnie,

renciści, emeryci)

d) sektor instytucji niekomercyjnych

e) sektor zagranica (własność zagraniczna)

Klasyfikacja Gospodarki

Od 1991 r obowiązuje Europejska Klasyfikacja Działalności (EKD)

Gospodarka dzieli się na:

Do funkcjonowanie gospodarki potrzebny jest system ekonomiczny, który stanowi zbiór powszechnie obowiązujących norm prawnych i zasad regulujących postępowanie wszystkich uczestników procesu gospodarczego.

Modele systemów ekonomicznych:

  1. kapitalizm rynkowy

  2. gospodarka kapitalistyczna regulowana

  3. gospodarka zarządzana centralnie

  4. socjalizm rynkowy

  5. system społecznej gospodarki rynkowej

Ad. 1) Wolna konkurencja, czysty model gospodarki rynkowej (nie istnieje już)

Obecnie mamy mieszany system.

Co decyduje o przewadze jednego systemu nad drugim. Wygrywa ten system który zapewni wysoką efektywność.

Kryteria oceny systemu gospodarczego:

  1. efektywność

  2. stabilność (kryzysy, załamania)

  3. elastyczność

  4. zdolność adaptacyjna

Polityka Ekonomiczna wykład 15.03.2002

Temat: Polityka transformacji systemowej

1. Gospodarka przed transformacją

III REFORMY GOSPODARKI PLANOWEJ

I REFORMA (56-58) Reforma systemu

Nadmierna szczegółowość planowania centralnego. Odczuwano brak samodzielności

  1. zaczęto stawiać na samorządność

  2. przywrócenie znaczenia kategoriom rynkowym, ekonomicznym (zysk, rachunek końcowy)

Chodziło o zwiększenie roli zysku, pełnego rachunku kosztów. Była ona na owe czasy postępowa, ale nie doczekała się realizacji w praktyce.

II REFORMA (73-75)

Polegała na wprowadzeniu WOG Wielkie Organizacje Gospodarcze. Próbowano decentralizować pewne elementy zarządzania (WOG - przeds zatrudniające kilka tys pracowników). Dyrektorzy przeds uzyskali możliwość decydowania o cenach, wynagrodzeniu i zatrudnieniu. Ponieważ nie objął całej gospodarki więc nie mógł spowodować zmiany systemu. W 1976 system WOG-ów został zawieszony.

III REFORMA (81-82)

Wymyślono „ 3 S” SSS - Samorządność , Samodzielność, Samofinansowanie. Decentralizacja zarządzania. Wprowadzono zarządzanie parametryczne. Państwo stwierdziło że można zarządzać gospodarką pośrednio, parametrycznie. Ta reforma dawała większe uprawnienia samorządom. Też nie obejmowała całej gospodarki. Plan centralny nadal obowiązywał. Okazało się że gospodarka centralnie planowana jest niereformowalna.

Dopiero rok 1989 - chodziło o przebudowę generalną gospodarki centralnie planowanej na rzecz gospodarki rynkowej. W tym roku wprowadzenie reformy systemowej. Pojawił się plan Balcerowicza.

Na czym polegał plan Balcerowicza:

    1. liberalizacja cen mająca na celu szybkie doprowadzenie do równowagi rynkowej,

    2. podjęcie działań stabilizacyjnych,

    3. wprowadzenie wew wymienialności złotego na waluty obce po kursie równowagi,

    4. zastosowanie zaporowego podatku tzw. Popiwku (nie dopuszczenie do nadmiernego wzrostu płac w sektorze państwowym powyżej ustalonego współcznynnika

    5. restrykcyjne indeksowanie płac, umożliwiające częściowe tylko rekompensowanie wzrostu cen (indeksacja pełna: ceny wzrastają o 10% i płace też o 10%).

    6. Ograniczenie wydatków budżetowych poprzez silne ograniczenie wydatków i wzrost dochodów budżetowych.

    7. Zaostrzenie polityki kredytowej banków (wpływa pieniądza)

1 kanał - płaca

2 kanał - budżet

3 kanał - kredyty nadmierne

    1. zniesienie preferencji dla eksporterów i wprowadzenie nowej taryfy celnej

Osiągnięcia dotychczasowej transformacji

    1. Obniżenie inflacji (sukces)

Ceny wzrosły o 586% w roku 1990 - 20% inflacji; teraz

wynosi 4% - określony wymóg UE

    1. stworzenie rynku konsumenta (konsument decyduje o rynku)

    2. wprowadzenie wymienialności złotego

    3. ograniczenie sektora państwowego

    4. umorzenie części długu zagranicznego

    5. otwarcie gospodarki na zewnątrz

    6. wzrost produktu krajowego brutto

KOSZTY TRANSFORMACJI

  1. wzrost bezrobocia (ukryte przekształciło się w jawne)

  2. recesja gospodarcza (1990-92) spadek PKB (1% wzrosło PKB w tym roku)

  3. zbyt restrykcyjna polityka kredytowa i fiskalna

  4. powolny przebieg procesu prywatyzacji

  5. ujemne saldo obrotów bieżących, nadmierny import

  6. znaczne zróżnicowanie dochodów społeczeństwa

  7. spadek płacy realnej w latach 90-92 (płaca nominalna rosła a realna malała)

  8. szczególny spadek dochodów ludności wiejskiej (na skutek utrzymania bezrobotnych)

Proces transformacji systemowej

I Etap: zrównoważenie gospodarki

II Etap: restrukturyzacja i modernizacja gospodarki (ważna polityka

prywatyzacji)

Cele i metody i skutki prywatyzacji:

Prywatyzacja - odpłatne przekazanie własności państwowej w ręce prywatne.

Komercjalizacja - polega na utworzeniu 1-osobowych spółek skarbu państwa. Jest to 1 etap prywatyzacji .

Cel komercjalizacji:

Komunalizacja - nieodpłatne przekazanie własności państwa samorządom terytorialnym - powstają przeds komunalne w gminach (użyteczności publicznej)

Reprywatyzacja - proces zwrotu własności państwa prawowitym właścicielom. Polska tego procesu jeszcze nie przeprowadziła. W większości krajów właściciele otrzymali rekompensaty w postaci bonów za które mógł zakupić własność. W Słowacji i Włoszech - gotówka.

Cele prywatyzacji:

  1. zwiększenie efektywności w skali mikro i makro,

  2. uruchomienie mechanizmów gosp rynkowej

  3. ograniczenie wpływu rządu na gospodarkę (redukcja dotacji)

  4. powstanie rynku kapitałowego

  5. wprowadzenie do gospodarki kapitału zagranicznego

  6. wieksza elastyczność i podatność na postęp

  7. stworzenie klasy średniej

  8. zmniejszenie inflacji i zwiększenie wpływów do budżetu

  9. podniesienie jakości i samodzielności i wykorzystania majątk

10) możliwość przeprowadzenia restrukturyzacji

gospodarki.

Prywatyzacja jest tylko wstępem do modernizacji systemu.

Zagrożenia (słabości)

  1. wolne tempo prywatyzacji

  2. brak niezależnych instytucji kontrolujących

  3. odgórne podejście do procesu prywatyzacji

  4. brak do 1996 Instytucji skarbu państwa

  5. osłabienie pozycji organów zamorządowych

  6. różnice w poglądach na temat metod i zakresu prywatyzacji

  7. duży udział zagranicznych instytucji eksperckich

  8. brak kapitału i akceptacji ze strony załóg pracowniczych

  9. brak rozwiązania problemu reprywatyzacji

  10. bezrobocie i pogorszenie dochodów

Prywatyzacja bezpośrednia

Prywatyzacja pośrednia

ŚCIEŻKI PRYWATYZACJI BEZPOŚREDNIEJ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH

Przedsiębiorstwo Państwowe

Prywatyzacja bezpośrednia

(rozporządzanie mieniem przedsiębiorstwa)

Publiczne zaproszenie do rokowań

Odpowiedź na zaproszenie do rokowań

Rokowania

Sprzedaż w całości Wniesienie do spółki Oddanie do odpłatnego korzystania

SPÓŁKA PRAWA HANDLOWEGO

Prywatyzacja powszechna objęła 512 przedsiębiorstw. Utworzono 15 Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Nastąpiła emisja świadectw udziałowych (96% ludności nabyła te świadectwa). Dematerializacja świadectw udziałowych w Biurach Maklerskich.

Powszechna prywatyzacja - jest krytykowana ponieważ nie zapewniła pełnego uwłaszczenia społeczeństwa, że większość udziałów tej prywatyzacji wykupiły firmy spekulacyjne oraz to że duży udział mają firmy zagraniczne.

W 1996 było referendum na temat uwłaszczenia. Projekt Prywatyzacji powszechnej. Referendum nie miało mocy wiążącej.

POLITYKA STRUKTURALNA (przemian strukturalnych) polega na:

  1. ograniczaniu produkcji i zatrudnienia w gałęziach o przesatrzałej technologii i zmniejszającym się popycie.

  2. Przyspieszenie rozwoju gałęzi stosujących nowoczesne technologie, na wyroby na które istnieje poyt na rynku krajowym i zagranicznym.

  3. Wzroście udziału sektora usług

  4. Decentralizacji organizacyjnych struktur przemysłowych

Cele polityki strukturalnej

  1. dążenie do efektywności ekonomicznej (poprawy)

  2. przyspieszenie wzrostu gospodarczego (zwiększanie PKB)

  3. unowocześnianie gospodarki

  4. zwiększenie konkurencyjności wyrobów

  5. ograniczanie barier rozwojowych

  6. przeciwdziałanie bezrobociu

Polityka strukturalna jest polityką która rozwinęł asie pod koniec lat 70

( zwłaszcza w USA i Japoni). Wiąże się z polityką przemysłową, inwestycyjną, wzrostu i rozwoju gospodarczego.

Formy polityki strukturalnej

  1. dostosowawcza (hamowanie upadku niektórych dziedzin), ochrona rolnictwa

  2. zapobiegawcza (oparta na mechaniźmie rynkowym, rząd usuwa tylko powstające przeszkody

  3. antycypacyjna (ułatwianie przed dostosowanie się do nowych warunków

Pojęcia polityki strukturalnej:

Zmiany strukturalne - charakter ilościowy

Restrukturyzacja - zastosowanie nowych technologii

POLITYKA PRZEMYSŁOWA

Cele Polityki przemysłowej:

  1. przyspieszenie efektywnego rozwoju przemysłu

  2. podniesienie konkurencyjności międzynarodowej

  3. pobudzanie rozwoju postępu technicznego

  4. odziaływanie na zmiany strukturalne

  5. zmniejszanie bezrobocia i ochrona środowiska

  6. nastawić przemysł na zwiększanie exportu

Zakres polityki przemysłowej:

  1. polityka przemian systemowych w przemyśle

  2. polityka przemian strukturalnych w przemyśle

  3. polityka wspomagania małych i średnich przedsiębiorstw

  4. polityka badań i wdrożeń

  5. polityka integracji przemysłu z polityką UE

  6. terytorialna polityka przemysłowa

Podmioty Polityki przemysłowej:

Dwa główne rodzaje polityki przemysłowej:

1) ogólna

2) sektorowa

  1. długookresowa i bieżąca

Rola przemysłu w gospodarce:

  1. produkcja środków produkcji, konsumpcji i usług

  2. tworzenie miejsc pracy

  3. nośnik postepu technicznego

  4. główne źródło exportu

  5. zwiększa PKB i dochodu budżetu państwa

2 Koncepcje w polityce przemysłowej

1) Koncepcja I - polityka targetingu (znaczna rola państwa), typowanie kilku

dziedzin (rząd przyznaje priorytety - wybiera kierując się:

Obecnie ta teoria poddawana jest krytyce

2) Koncepcja II - Polityka Porządku Rynkowego i Wolności Gospodarczej.

Rynek i wolność gospodarcza - dwa podstawowe czynniki wyznaczające te

dziedziny potrzebujące wsparcia ze strony państwa. Rola państwa -

ograniczona.

Polityka przemysłowa rozpoczęła się w 1992 r. (program 10 letni).

Polityka wspierania Sektora MSP (małych i średnich przedsiębiorstw):

I Cel - zwiększenie konkurencyjności sektora MSP poprzez:

  1. wspomaganie transferu technologii

  2. promowanie firm i ich produktów

  3. zmniejszenie kosztów zatrudnienia

  4. ułatwienie dostępu do zamówień publicznych

  5. upowszechnianie wiedzy o rozwoju przedsiębiorczości

  6. zwiększenie dostępu do funduszu pracy.

II Cel - wzrost exportu sektora MSP poprzez:

  1. opracowywanie strategii rozwoju exportu

  2. promocja MSP na rynku zagranicznym

  3. ułatwienia w dostępie do informacji

  4. wprowadzenie ułatwień celnych

  5. zwiększenie kredytów exportowych

  6. wspieranie uczestnictwa w programach UE

III Cel - wzrost nakładów inwestycyjnych w sektorze MSP poprzez:

  1. uproszczenie systemu podatkowego

  2. rozbudowa poręczeń kredytowych

  3. ułatwienie w dostepie do zewnętrznych źródeł finansowania (UE)

  4. uproszczenie procedur przy udzielaniu kredytów

  5. udzielanie pomocy ze środków budżetowych

Udział MSP w gospodarce narodowej poprzez:

  1. tworzenie PKB (48,2%)

  2. udział MSP w zatrudnieniu w sektorze rynkowym (65,6%)

  3. udział MSP w nakładach inwestycyjnych przedsiębiorstw ogółem (46,8%)

  4. udział MSP w exporcie (99 r. - 47,6%)

  5. udział MSP w imporcie (99 r. - 65,4%)

Słabe strony sektora MSP

  1. słabe wyposażenie w kapitał rzeczowy i finansowy

  2. mniejsza sprawność zarządzania i marketingu

  3. brak doświadczenia przedsiębiorców

  4. trudności w dostępie do źródeł finansowania

  5. słabsza jakość oferowanych usług i prodkutów

  6. niski poziom inwestycji

  7. trudności w rozszerzeniu exportu

  8. koncentracja na działalności bieżącej

Szanse rozwoju sektora MSP:

  1. rosnący popyt wewnętrzny i zew.

  2. Duża elastyczność i dynamizm

  3. Zdolność do naśladowania i wdrożania postępu

  4. Napływ nowoczesnych technologii i zamówień z UE

  5. Większa rentowność prowadzonej działalności

  6. Wysoka motywacja do pracy zatrudnionych osób.

Polityka wspierania sektora MSP

  1. tworzenie warunków ułatwiających rozwój

  2. zmniejszenie ryzyka działalności MSP

    1. utworzenie funduszu poręczeń kredytowych

    2. modyfikacja systemu podatkowego

    3. wspieranie tworzenia towarzystw ubezpieczeń wzajemnych

  1. zwiększanie konkurencyjności MSP

    1. wspieranie w dostępie do technologii

    2. włączenie MSP do kooperacji przemysłowych

    3. pomoc w organizowaniu i zarządzaniu

  1. tworzenie rynku usług finansowych.

Polityka Ekonomiczna (wykład) 12.04.2002-04-16

POLITYKA INWESTYCYJNA (oddziaływanie rządu na rozmiary, kierunki,

aktywność i efektywność inwestycji)

1) CELE:

2) INSTRUMENTY:

3) KIERUNKI POLITYKI INWESTYCYJNEJ:

4) CZYNNIKI KSZTAŁTUJĄCE WIELKOŚĆ INWESTYCJI

ZASADA EFEKTYWNOŚCI - realizacja celów przy jak najniższych nakładach

ZASADA WEWNĘTRZNEJ ZGODNOŚCI (zbilansowania) wszystkich składników procesów inwestycyjnych.

ZASADA KOMPLEKSOWOŚCI - dostrzeganie tylko 1 inwestycji i nic poza tym.

( budowa osiedla - sklepy, drogi, przedszkola tzw inwestycje towarzyszące)

ZASADA KONCENTRACJI - nie można rozpraszać środków na inwestycje.

Skutki niskich inwestycji:

POLITYKA PIENIĘŻNA

Polega na oddziaływaniu rządu na politykę emisyjną, kredytową, walutową.

Cele:

  1. utrzymanie stabilności pieniądza i systemu finansowego państwa

  2. umocnienie pieniądza krajowego

  3. prowadzenie polityki antyinflacyjnej

  4. wspieranie rozwoju gospodarczego

  5. utrzymanie równowagi bilansu płatniczego

  6. regulowanie podaży pieniądza

  7. oddziaływanie na efektywny podział zasobów

Polityka pieniężna obejmuje:

    1. politykę emisyjną

    2. politykę kredytową

    3. politykę walutową

Politykę pieniężną prowadzi Bank Centralny (kształtowanie stopy procentowej)

1) Polityka stopy procentowej

Funkcje:

Konsekwencje wysokiej stopy:

Niska stopa nie mobilizuje do oszczędności i zmniejsza się efektywność inwestycji.

2) Polityka Stopy rezerw obowiązkowych i stopa dyskontowa dla banków

komercyjnych - (na rzecz B.C.) - ogranicza podaż pieniądza w banku.

3) Polityka limitowania kredytów (ustalania wysokości) przez B.C. od 97 r. nie istnieje.

4) Operacja otwartego rynku (sprzedaż i kupno papierów wartościowych

Możliwości oddziaływania Banku Centralnego:

1) w okresie recesji

2) w okresie inflacji

Funkcje banku centralnego

licencyjna, kontrolna, sanacyjna, regulacyjna

Żeby Bank Centralny był skuteczny musi posiadać niezależność dużą od rządu, która wiąże się z tym, że mamy okreslony zapis w konstytucji o samodzielności. Powinien współpracować z rządem. Nie ma w 100% banków niezależnych oprócz USA i Szwajcarii.

Autonomia funkcjonalna Banku Centralnego - swoboda wyboru narzędzi, instrumentów, ale też musi się liczyć z podpisanymi przez rząd umowami i z polityką rządu.

Autonomia finansowa - relacje B.C - budżet (najwięcej konfliktów) rząd chce finansować z B.C deficyt.

Autonomia BC dotyczy też oddziaływania na kurs walutowy. Ta polityka być bezpośrednia lub pośrednia dot regulacji kursu walutowego. Teraz mamy zmienny kurs walutowy.

Polityka pieniężna po 90 r.

Do 90 r - polityka pasywna - pieniądz nie był istotnym narzędziem kształtowania polityki gospodarczej dlatego że istniał system dotacji.

Z chwilą urynkowienia gospodarki trzeba było stworzyć rynek pieniężny.

Rodzaje polityki pieniężnej:

  1. ekspansywna (miękka, aktywan, zwiększanie podaży pieniądza w okresie recesji) - nurt kensowski; monetaryści - trzeba zbudować system pieniężny.

  2. Restrykcyjna

Instrumenty Polityki pieniężnej

  1. kontroli ogólnej (stopa dyskontowa)

  2. kontroli selektywnej (kredyty, stopa %)

  3. oddziaływanie na rynek wew i zew.

  4. Oddziaływanie na płynność bankową (kredyty)

  5. Typu administarcyjnego (limity)

Polityka własna banków komercyjnych, która sprowadza się do polityki kredytowej.

Instrument: kredyt

Muszą być przestrzegane pewne zasady. Kredyt to główny czynnik pobudzający wzrost gospodarczy. Nadmiar - inflacja; Niedobór - deflacja = szkodliwe zjawiska.

Te negatywne skutki muszą być korygowane przez odpowiednią politykę kredytową.

Cele Polityki kredytowej:

  1. podnoszenie efektywności i konkurencyjności gosp.

  2. Rozwijanie przedsiebiorczości

  3. Stymulowanie exportu

  4. Stymulowanie przekształceń własnościowych

  5. Rozwijanie infrastruktury technicznej i społecznej

Funkcje polityki kredytowej:

  1. emisyjna (poprzez kredyt zwieksza się podaż pieniądza)

  2. popytowa (j.w. popyt pieniadza)

  3. stymulacyjna

  4. 4 kontrolna

  5. dochodowa

Uwarunkowania polityki kredytowej:

1) poziom inflacji: wysoka = drogi kredyt (stopa % nie może być poniżej stopy infacji)

niski = tańszy kredyt

  1. poziom deficytu budżetowego

  2. poziom zadłużenia wew i zew.

  3. Rodzaj polityki NBP pieniężnej

  4. Poziom PKB

  5. Kondycja finansowa banków komercyjnych

  6. Zdolność kredytowa kredytobiorców

Od czego zależy cena kredytu:

  1. od stopy zwrotu na kapitale lub przychodów kapitału kiedy przyczynia się do wzrostu opłacalności

  2. od kondycji finansowej banków

  3. od rodzaju kredytu

Rodzaje ryzyka podejmowanego przez bank przy udzielaniu kredytu:

1) aktywne

2) pasywne

Rodzaje polityki kredytowej

  1. rynkowa

  2. preferencyjna

Kredyty preferencyjne:

Korzyści = tańsze

  1. oprocentowanie

  2. okres karencji (przez 2 lata nie spłacamy)

  3. termin spłaty

  4. forma zabezpieczenia (łagodniejsza)

  5. prowizja (mniejsza)

  6. udział własny (okazanie włożonego udziału w inwestycje)

Stopa procentowa jest taka sama ale część tego kredytu płaci państwo.

Wady

  1. szkodzi konkurencji między bankami

  2. uprzywilejowuje duże przedsiębiorstwa

  3. utrudnia rozwój nowych przedsiębiorstw

  4. szkodzi w utrzymaniu równowagi

  5. stopa % nie zapewnia efektywnej alokacji zasobów

  6. nie trafia do wszystkich tylko do pewnej grupy kredytobiorców

Te kredyty występują w rolnictwie, ochronie środ, przedsiębiorczości.

Wymagania:

  1. nie mogą naruszać globalnej polityki pieniężnej

  2. musi być precyzyjne zdefiniowana

  3. powinna być weryfikowana i kontrolowana

POLITYKA PODATKOWA

Funkcje budżetu:

1) ALOKACYJNA

Dochody publiczne:

Wydatki publiczne:

2) REDYSTRYBUCYJNA

Dochody publiczne:

Wydatki publiczne:

3) STABILIZACYJNA

Dochody publiczne:

Wydatki publiczne:

Dwa rodzaje Polityki Budżetowej:

  1. Pasywna - państwo stara się ograniczać oddziaływanie na gospodarkę „automatyczne instrumenty sterowania gospodarki” - podatki (na dłuższy okres czasu).

  2. Aktywna (manipulacyjna) zmienia się rząd - zmienia się polityka; zarzuca się małą elastyczność, niedopracowane projekty

Obecnie: 144 mld zł. = dochody budżetu

80% wpływy podatkowe (podatki pośrednie, VAT)

Wydatki: 184 mld zł. - przewyższają dochody = deficyt budżetowy (40 mld)

Bariera dopuszczalna deficytu 5-6% PKB

Zmniejszenie deficytu - sposoby:

Polityka deficytu powoduje wzrost długu publicznego (zew i wew) - obecnie rośnie.

Polityka budżetowa powinna być powiązana z polityką pienieżną.

Podstawą dochodu w budżecie są podatki.

Cele Polityki podatkowej:

  1. gromadzenie środków w budżecie

  2. dostarczenie publicznych dóbr i usług

  3. oddziaływanie na wtórny podział dochodu narodowego

  4. rozwijanie przedsiębiorczości

  5. zmniejszanie inflacji (poprzez wysokie podatki)

  6. obniżanie wahań koniunkturalnych

  7. stworzenie warunków do oszczędzania

  8. oddziaływanie na prywatyzację

  9. wspomaganie konsumpcji prywatnej

Główne trendy zmian w Polityce Podatkowej:

  1. obniżanie podatków (na razie dot tylko firm)

  2. tendencja do wzrostu podatku VAT

  3. wprowadzenie podatku katastralnego

  4. wprowadzenie podatku dochodowego w rolnictwie

POLITYKA PODATKOWA

Cele:

Gromadzenie środków w budżecie

Dostarczanie publicznych dóbr i usług

Oddziaływanie na wtórny podział DN

Rozwijanie przedsiębiorczości

Zmniejszanie inflaci (wysokie podatki)

Obniżanie wahań koniunkturalnych

Stworzenie warunków do oszczędzania

Oddziaływanie na prywatyzację

Wspomaganie konsumpcji prywatnej

Zasady kształtowania podatków:

Powszechności, równości podatkowej

Ekonomiczności, dogodności

Ustalonego charakteru, stałości zasad

Spójności z innymi instrum finansowymi.

Geneza podatków:

Rozwój własności prywatnej

Powstanie instytucji państwa

Pojawienie się źródeł dochodu

Rodzaje podatków:

Majątkowe, przychodowe,

dochodowe, konsumpcyjne

progresywny liniowy (Pdof)

degresywny stały

Zastrzeżenia:

Podatki za wysokie

Złożoność przepisów prawnych

Duża uznaniowość (ulgi)

Niestabilność rozwiązań

Duża liczba podatków

Duże koszty ich ściągania

Tendencje:

Obniżenie podatku dochodowego

Zwiększenie podatku pośredniego

Wprowadzenie podatku katastralnego

Likwidacja stopniowa różnych ulg

Wprowadzenie podatku dochodowego w rolnictwie

Brak opodatkowania najniższych dochodów

Zmniejszenie progów lu 4 progi

POLITYKA ROLNA

Cechy rolnictwa:

Malejący udział w PKB

Duży odsetek pracujących w rolnictwie

Duże bezrobocie ukryte

Rozdrobnienie gospodarstw

Niska wydajność pracy

Słaba infrastruktura

Słabe wykształcenie

Słabość towarowa

Strategia rozwoju :

Cele programu:

1) Poprawa sytuacji dochodowej rolników

2) Zwiększenie konkurencyjność na rynkach krajowych i zagr.

- Modernizacja i restrukturyzacja sektora rolno-żywnościowego

- unowocześnienie produkcji

- Podwyższenie jakości prod

- Nowa strategia rynkowa

3) Poprawa warunków życia i pracy

- rozwój struktury społeczno-gospodarczej

- promowanie i wspieranie dział gosp na obszrach wiejskich

- rozwój i reforma szkolnictwa oraz doradztwa

4) Integracja z UE

dostosowanie prawno-instytucjonalne

przygotowanie propozycji negocjacyjnych i negocjacje

Instrumenty polityki rolnej:

1) socjalne

a) aktywne:

b) bierne:

2) organizacyjne:

3) ekonomiczne

a) podatkowe:

b) dochodowo-restrukturyzacyjne:


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
WOS- partie polit, Szkoła- pomoce naukowe ;P, Ściągi;)
epidemiologia, czynniki ryzyka rola pielegniarki rak piersi szkola, nauczyciel
Gnieźnieńska Wyższa Szkoła
szkola promujaca zdrowie
Szkoła pisania
Struktura treningu sportowego (makrocykl) szkoła PZPN
Szkoła pleców 2
sytuacje kryzysowe szkoła
Projekt 1 Szkoła rodzenia
20dor zaw w szkołach UE
Szkoła i jej program
2004 07 Szkoła konstruktorów klasa II
Mehran Mansha Sobotnia Szkoła Piękności
BHP szkoła sala biologiczna
Nowe przepisy BHP w szkołach i placówkach oświatowych
polit spolecz zagadnienia
warzywa-mini, szkoła, zkoła, warzywa

więcej podobnych podstron