ORGANIZACJA DZIAŁALNOŚCI WYDAWNICZEJ, RADIOWEJ I TELEWIZYJNEJ

I.Dobosz, Prawo prasowe, warszawa 2006

WYDAWCA PRASOWY: Art. 7. 1. Ustawa reguluje prasową działalność wydawniczą i dziennikarską.

W okresie międzywojennym wydawcy byli podmiotami prywatnymi. W czasach PRL-u tego rodzaju sytuacje miały miejsce bardzo rzadko. Zezwoleń (koncesji) na prowadzenie działalności wydawniczej udzielał GUKPPiW podmiotom uspołecznionym (partiom, organizacjom młodzieżowym, spółdzielniom).

• Monopol RWS „Prasa” (Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”)- początkowo działalność wydawnicza, rozpowszechnianie pism i innych publikacji periodycznych i nieperiodycznych, a ponadto wspieranie twórczości artystycznej i literackiej [1948-1957].

• 1957-1965- powołano w to miejsce (RWS) wydawnictwa prasowe.

• 1973: RWS „Prasa- Książka-Ruch” (połączenie RWS „P” z wydawnictwem „Książka i Wiedza” i „Ruch”). Działalność pod przewodnictwem KC PZPR.

• Monopol RWS przełamywały wydawnictwa podziemne: okres przedsolidarnościowy- 200 tytułów, później 3200. RWS „P-K-R” zlikwidowane po wygranych wyborach „S”- 6 IV 1990.

Art. 8. 1. Wydawcą może być osoba prawna, fizyczna lub inna jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej. W szczególności wydawcą może być organ państwowy, przedsiębiorstwo państwowe, organizacja polityczna, związek zawodowy organizacja spółdzielcza, samorządowa i inna organizacja społeczna oraz Kościół i inny związek wyznaniowy.

2. Organizacja polityczna, związek zawodowy, przedsiębiorstwo państwowe, organizacja spółdzielcza, samorządowa i inna organizacja społeczna oraz Kościół i inny związek wyznaniowy może realizować uprawnienia wydawnicze bezpośrednio lub za pośrednictwem wydawnictw własnych, jak również innych wydawnictw, działających jako nakładca.

Nakładca: 1. jest ten, kto zajmuje się uruchomieniem nakładu pisma drukowego na własny rachunek, pod formą pozbycia go pomiędzy księgarzy lub w inny sposób/ 2. Jest ten, na kogo autor stosownie do umowy przeniósł upoważnienie powielania pisma za pomocą druku i rozpowszechniania gotowego nakładu.

Wydawnictwo prasowe: jednostka organizacyjna prowadząca działalność gospodarczą, polegająca na organizowaniu i finansowaniu wydawania drukiem prasy lub innych wytworów graficznych przeznaczonych do rozpowszechniania. Zadaniem WP jest organizowanie redakcji gazet lub czasopism, stworzenie im warunków dla przygotowania pism do drukowania, ustalaniu założeń wydawniczych dla poszczególnych pism, zaopatrzeniu w papier oraz ustalaniu z zakładania graficznymi i przedsiębiorstwem kolportażowym warunków drukowania i rozpowszechniania pisma”.

Wydawanie pism podlega reżimowi ustawy o swobodzie działalności gosp. z 2 lipca 2004 r. Wymagany jest wpis do ewidencji - rejestr przedsiębiorców w KRS lub do Ewidencji Działalności Gosp.

REDAKTOR NACZELNY: Art. 25. 1. Redakcją kieruje redaktor naczelny.

2. Redaktorem naczelnym dziennika lub czasopisma może być osoba, która ma pełną zdolność do czynności prawnych i nie jest pozbawiona praw publicznych.

Osoba pełnoletnia i nieubezwłasnowolniona całkowicie albo częściowo.

3. Redaktorem naczelnym dziennika lub czasopisma nie może być osoba skazana za zbrodnie przeciwko podstawowym interesom politycznym i gospodarczym Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli nie upłynął okres 10 lat od zakończenia odbywania kary, oraz osoba skazana za występki tego samego rodzaju, jeżeli nie upłynął okres 3 lat od zakończenia odbywania kary, osoba skazana za przestępstwo popełnione z niskich pobudek, a także osoba, która co najmniej trzykrotnie była karana za przestępstwa określone w ustawie - Prawo prasowe. Organ rejestracyjny w uzgodnieniu z ministrem spraw zagranicznych może zwolnoć redaktora naczelnego od wymogu posiadania obywatelstwa polskiego.

Uprawnienia i obowiązki RN: jednoosobowe kierownictwo redakcją, 4. Redaktor naczelny odpowiada za treść przygotowywanych przez redakcję materiałów prasowych oraz za sprawy redakcyjne i finansowe redakcji w granicach określonych w statucie lub właściwych przepisach. Jest również obowiązany do dbania o poprawność języka materiałów prasowych oraz przeciwdziałania jego wulgaryzacji.

4a. W przypadku gdy redaktor naczelny uzyskuje immunitet procesowy, obowiązany jest wskazać redaktora, który ponosi odpowiedzialność określoną w Art. 49a: podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

5. Redaktora naczelnego powołuje i odwołuje wydawca, organ założycielski wydawnictwa lub inny właściwy organ- dziennikarze nie mają wpływu na jego wybór.

REDAKCJA: art.7 ust2 pkt 8) redakcją jest jednostka organizująca proces przygotowywania (zbierania, omawiania i opracowywania) materiałów do publikacji w prasie.

Redagowanie: zespół czynności, których celem jest przygotowywanie materiału prasowego do drukowania, a obejmujących: jego ocenę polityczną, merytoryczną, formalną, wybór przedstawionych w nim faktów, adiustację stylistyczną, gramatyczną, ortograficzną i interpunkcyjną oraz opracowanie techniczno-typograficzne.

• Adiustacja merytoryczna i formalna- polega na sprawdzaniu tez zawartych w materiale z linią programową pisma, weryfikacja faktów, liczb, nazw i nazwisk, użytych argumentów, usunięciu błędów stylistycznych, gramatycznych i interpunkcyjnych oraz dostosowanie materiału do pożądanej długości, w zależności od miejsca w danym numerze pisma.

• Skomponowanie nagłówka, który ma streszczać materiał a nadto podkreślać jego wagę i gatunek, zachęcać do zapoznania się z tekstem i przyciągać estetyką przyjętej grafiki.

• Adiustacja techniczna- polegająca na przekazywaniu uwag do drukarni na temat składu materiału, co ma zapewnić utrzymanie jednolitej i zgodnej z jego tradycją konwencji typograficznej pisma; dotyczy ona też pożądanego rozmieszczenia materiału zgodnie z koncepcją pisma i przyzwyczajeniami czytelników.

• Dobór ilustracji.

R: zespół stałych pracowników gazety lub czasopisma zatrudnionych przy zbieraniu, pisaniu, planowaniu, ocenianiu, opracowywaniu i przygotowywaniu do składu materiałów prasowych, pracujący zwykle w odpowiednich działach redakcji.

Art.25 pkt 6. Przy redakcji działa kolegium redakcyjne, jeżeli statut redakcji lub właściwe przepisy tak stanowią- wpływ na decyzje personalne, organizacyjne i finansowe.

7. Przy redakcji może też działać rada redakcyjna (programowa, naukowa), jako organ opiniodawczy-doradczy redaktora naczelnego.

Dział redakcji: samodzielna w zakresie odpowiedzialności za powierzone jej funkcje, podporządkowana organizacyjnie kierownictwu kryteriów, merytorycznego (dział rolny, ekonomiczny), formalnego (dział publicystyczny), terytorialnego (dział miejski, terenowy), wg grup czytelniczych (młodzież, kobiety).

RADA PRASOWA: stanowić powinna teren porozumienia w spr.dot.całokształtu polityki prasowo-wydawniczej i informacyjnej. Stoi na straży etyki zawodowej dziennikarzy, odgrywa rolę mediacyjną, autentyczna reprezentacja środowisk związanych z prasą.

Art. 17. 1. Tworzy się Radę Prasową.

2. Rada Prasowa działa przy prezesie Rady Ministrów. Członków rady powołuje prezes Rady Ministrów na okres 3 lat.

3. Rada Prasowa wybiera ze swego grona przewodniczącego jego zastępcę oraz sekretarza rady.

4. Rada prasowa ma charakter opiniodawczy i wnioskujący w sprawach dotyczących prasy i jej roli w życiu społeczno-politycznym kraju.

5. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa tryb powoływania i działania Rady Prasowej oraz nadaje jej statut (`zamrożenie' RP- takie rozporządzenie nie zostało wydane od 1990r.)

6. W składzie Rady Prasowej powinny być reprezentowane stowarzyszenia i związki dziennikarskie lub zrzeszające dziennikarzy.

IMPRESSUM: informuje czytelnika o tym, kto jest wydawcą dziennika lub czasopisma, jego redaktorem naczelnym, gdzie mieści się siedziba redakcji. Nie może być mylone ze stopką redakcyjną- wyodrębnioną graficznie informacją na temat składu, organizacji oraz adresu redakcji i administracji, telefonów, warunków prenumeraty, nakładu, umieszczaną zwykle u dołu ostatniej kolumny gazety lub czasopisma.

IMPRESSUM: to dane konieczne z punktu widzenia prawa. Miejsce umieszczenia tych danych jest obojętne (cały druk prasowy), choć pewne dane są zwyczajowo zamieszczone w stopce redakcyjnej.

4 powody wprowadzenia impressum:

1. Oznaczeniem, czy pismo jest wydawane w kraju, czy za granicą, co ma wpływ na ustalenie, jakie prawo będzie do pisma stosowane.

2. Cele procesowe- informacje o druku pozwalają skutecznie i szybko wdrożyć ewentualne postępowanie w razie naruszenia prawa.

3. Jest wskazówką dla sąsiadów, który z nich nie jest w danym procesie prasowym właściwy, co ma znaczenie w systemach przewidujących cenzurę represyjną (czy też egzemplarze obowiązkowe).

4. Powstrzymywanie działalności pokątnych drukarni (głównie tam, gdzie działalność drukarska jest koncesjonowana).

Art. 27. 1. Na każdym egzemplarzu druków periodycznych, serwisów agencyjnych i innych podobnych druków prasowych należy w widocznym i zwyczajowo przyjętym miejscu podać:

1) nazwę i adres wydawcy lub innego właściwego organu,

2) adres redakcji oraz imię i nazwisko redaktora naczelnego,

3) miejsce i datę wydania,

4) nazwę zakładu wykonującego dany druk prasowy,

5) (skreślony)

6) międzynarodowy znak informacyjny,

7) bieżącą numerację.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nagrań radiowych i telewizyjnych oraz kronik filmowych (w odniesieniu do dzienników).

Międzynarodowy znak informacyjny ISSN & ISBN (dla książek): wraz z numerem nadaje Biblioteka Narodowa w Warszawie. ISSN: informacja o tym, że dany wydawca ma pozwolenie na prowadzenie działalności wydawniczej; to ośmiocyfrowy numer wraz z kodem danego kraju.

REJESTRACJA DZIENNIKÓW I CZASOPISM: od 1946- system koncesyjny, od 1989- rejestracji.

System rejestracji nie ma zastosowania do działalności antenowej radia i telewizji, działalności Polskie Agencji Prasowej i Polskiej Kroniki Filmowej.

Konkordat: „Kościół katolicki ma prawo do swobodnego drukowania, wydawania i rozpowszechniania wszelkich publikacji związanych z jego posłannictwem”. Ma prawa nie rejestrować wydawanych dzienników, ale musi postarać się o uzyskanie koncesji.

Art. 20. 1. Wydawanie dziennika lub czasopisma wymaga rejestracji w sądzie wojewódzkim właściwym miejscowo dla siedziby wydawcy, zwanym dalej "organem rejestracyjnym". Do postępowania w tych prawach stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy.

2. Wniosek o rejestrację, o której mowa w ust. 1, powinien zawierać:

1) tytuł dziennika lub czasopisma oraz siedzibę i dokładny adres redakcji,

2) dane osobowe redaktora naczelnego,

3) określenie wydawcy, jego siedzibę i dokładny adres,

4) częstotliwość ukazywania się dziennika lub czasopisma.

Odmowa:

1. Wniosek nie zawiera danych, o których mowa w art.20 ust.2

2. Udzielenie rejestracji stanowiłoby naruszenie prawa do ochrony istniejącego już tytułu prasowego (art.21)

Art.20: 3. Postanowienia zarządzające wpis do rejestru sąd uzasadnia tylko na wniosek.

4. Wydawanie dziennika lub czasopisma można rozpocząć, jeżeli organ rejestracyjny nie rozstrzygnął wniosku o rejestrację w ciągu 30 dni od zgłoszenia.

5. O zmianie danych, o których mowa w ust. 2 należy zawiadomić niezwłocznie organ rejestracyjny.

Dalsze szczegóły dotyczące systemu rejestracji zawiera rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 9 VII 1990 r.w spr.rejestru dzienników i czasopism.

Zawieszenie wydawania pisma na czas określony nie dłuższy niż rok może orzec sąd, jeśli w ciągu roku co najmniej trzykrotnie w tym dzienniku lub czasopiśmie zostało popełnione przestępstwo (Art. 22. Organ rejestracyjny może zawiesić wydawanie dziennika lub czasopisma na czas określony, nie dłuższy niż rok, jeżeli w ciągu roku co najmniej trzykrotnie w tym dzienniku lub czasopiśmie zostało popełnione przestępstwo).

Art. 23. Rejestracja dziennika lub czasopisma traci ważność w razie niewydania dziennika lub czasopisma przez okres roku od nabycia uprawnień do ich wydawania na czas nie oznaczony lub przerwy w ich wydawaniu przez okres roku, jeżeli redakcja nie wystąpiła o zachowanie rejestracji.

Pozostawienie w Polsce systemu rejestracji prasy drukowanej stanowi relikt z czasów minionych niedopuszczenie do powstania na terenie Polski 2 pism o identycznych tytułach.

TYTUŁ PRASOWY: „prawo do ochrony istniejącego już tytułu prasowego”. Tytuł prasowy:

1. Środowiskowe określenie dziennika lub czasopisma jako jednostki wydawniczej.

2. Nazwa własna dziennika lub czasopisma identyfikująca ją i pozwalająca odróżnić od innych, podobnych na rynku wydawniczym.

3. Nazwa własna utworu prasowego, cyklu utworów, serii wydawniczej, rubryki lub działu w czasopiśmie.

Art.11 prawo autorskie: Autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego, w szczególności do encyklopedii

lub publikacji periodycznej, przysługują producentowi lub wydawcy, a do poszczególnych

części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu.

„Dzieło dziennikarskie”- utwór: art.1 PA:

1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym

charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od

wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie,

publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),

2) plastyczne,

3) fotograficzne,

4) lutnicze,

5) wzornictwa przemysłowego,

6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,

7) muzyczne i słowno-muzyczne,

8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,

9) audiowizualne (w tym filmowe).

21. Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną

odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.

3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał

postać nie ukończoną.

4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Prawo autorskie do tytułu przysługuje wówczas, gdy tytuł ma cechy utworu i tylko w takim wypadku może on funkcjonować w obrocie prawnym odrębnie od samego utworu. W pozostałych wypadkach tytuł spełnia jedynie rolę identyfikacyjną utworu i nie może stanowić oddzielnego przedmiotu ochrony autorsko prawnej, bez związku z samym utworem.

Tytułu MOCNE I SŁABE (podział z prawa niemieckiego): 1. Mogą korzystać z ochrony, 2. Nie mogą. 1. Tytułu łatwe do zapamiętania, oryginalne- „muszą być określone i swoiste, tak by odróżniały jedno dzieło od drugiego”. 2. Charakter opisowy w stosunku do utworu, który przedstawiały.

Tytuły wolne: nie były żadnymi oznaczeniami dzieł, ale będącymi w powszechnym użyciu określeniami historycznych wydarzeń, osób, zjawisk.

Niebezpieczeństwo omyłki: choć drobna część oznaczonego kręgu odbiorców mogła tytuły ze sobą pomylić.

EGZEMPLARZE OBOWIĄZKOWE I BIBLIOTECZNE: Kiedyś był to obowiązek przekazywania władzom pierwszych egzemplarzy, ze względu na cenzurę. Obowiązek przekazywania po wydrukowaniu bibliotekom w celu gromadzenia i zabezpieczania zbiorów. Dziś jako nadzór nad drukarniami i celom kultury.

Dziś obowiązuje ustawa z 7 XI 1996r.: „obowiązkowy egzemplarz biblioteczny- egzemplarz publikacji podlegający nieodpłatnemu przekazaniu uprawnionym bibliotekom, pod warunkiem, że został udostępniony publicznie na obszarze RP lub za granicą”.

Art. 2. 1. Przez określenie "wydawca" należy rozumieć osobę prawną, jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej oraz osobę fizyczną, która prowadzi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej działalność polegającą na publikowaniu dzieł; domniemywa się, że wydawcą jest osoba, której nazwę lub nazwisko uwidoczniono w tym charakterze na egzemplarzach publikacji.

2. Przez określenie "publikacja" należy rozumieć dzieła zwielokrotnione dowolną techniką w celu rozpowszechnienia, a w szczególności:

1) piśmiennicze, jak: książki, broszury, gazety, czasopisma i inne wydawnictwa ciągłe, druki ulotne, afisze,

2) graficzne i graficzno-piśmiennicze, jak: mapy, plakaty, plany, wykresy, tabele, rysunki, ilustracje, nuty,

3) audiowizualne utrwalające dźwięk, obraz lub obraz i dźwięk, jak: płyty, taśmy, kasety, przeźrocza, mikrofilmy, mikrofisze,

4) zapisane na nośnikach elektronicznych,

5) oprogramowanie komputerowe.

Art.3, ust.3: Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, obowiązane są także do przekazywania uprawnionym bibliotekom egzemplarzy obowiązkowych:

1) kolejnych wydań tego samego dzieła,

2) poszczególnych mutacji gazet i czasopism, w tym również poszczególnych wersji językowych,

3) wydań bibliofilskich,

4) reprintów dzieł wcześniej już publikowanych,

5) dzieł, które pierwotnie nie były publicznie udostępniane, w tym takich, które utraciły charakter tajny lub poufny.

Art. 4. 1. Osoby, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, nie są obowiązane do przekazywania egzemplarzy obowiązkowych:

1) druków przeznaczonych wyłącznie do użytku służbowego organów administracji państwowej, organów samorządu terytorialnego, wojska oraz do użytku wewnętrznego organizacji politycznych, społecznych i innych, jeżeli takie przeznaczenie zostało określone przed wykonaniem druku,

2) papierów i znaków wartościowych,

3) druków artystycznych o charakterze oryginału,

4) druków, zapisów utrwalających dźwięk, obraz lub obraz i dźwięk, dokonywanych na dowolnym nośniku lub dowolną techniką, przeznaczonych do użytku osobistego,

5) formularzy, biletów, etykiet i opakowań.

Po 2 mają otrzymać Biblioteka Narodowa w Warszawie i Biblioteka Jagiellońska, Biblioteka Sejmowa- obowiązek 1 egzemplarza dzienników urzędowych organów administracji rządowej, Filmoteka Narodowa- 1 egzemplarz kopii filmu fabularnego lub telewizyjnego.

Art. 8. 1. Kto uchyla się od obowiązku przekazania uprawnionej bibliotece lub Filmotece Narodowej w Warszawie egzemplarza obowiązkowego, podlega karze grzywny.

2. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

ORGANIZACJA DZIAŁALNOŚCI RADIOWEJ I TELEWIZYJNEJ:

Art. 63.ustawa o RiT- 29 XII 1992r.: 1. Znosi się Komitet do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”, zwany dalej „Komitetem”. Przewodniczący Komitetu kieruje działalnością państwowej jednostki organizacyjnej „Polskie Radio i Telewizja” do czasu zarejestrowania spółek, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3.

3. Przewidziane w ustawach szczególnych zadania Komitetu oraz Przewodniczącego Komitetu w zakresie administracji państwowej przechodzą do właściwości Krajowej Rady.

2. Przewidziane w ustawach szczególnych zadania Komitetu oraz Przewodniczącego Komitetu w zakresie tworzenia i rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych przechodzą na jednostki publicznej radiofonii i telewizji, odpowiednio do zakresu ich zadań ustawowych i statutowych.

Art. 67. 1. Pracownicy PRTV stają się z mocy prawa pracownikami właściwej spółki, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Stosunek pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych, określonych przez Krajową Radę, ustaje z mocy prawa z dniem wpisania spółki do rejestru handlowego. Ustanie stosunku pracy jest równoznaczne w skutkach prawnych z rozwiązaniem stosunku pracy wskutek wypowiedzenia umowy o pracę przez zakład pracy. Zatrudnienie tych pracowników w spółce może nastąpić na warunkach uzgodnionych przez strony.

3. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed wpisaniem spółki do rejestru handlowego, odpowiada spółka.

KRAJOWA RADA RADIOFONII I TELEWIZJI: Art. 5. Tworzy się Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, zwaną dalej „Krajową Radą”, jako organ państwowy właściwy w sprawach radiofonii i telewizji.

W Konstytucji znajduje się wśród organów kontroli państwowej i ochrony prawa. Należy do naczelnych organów władzy wykonawczej. Ma być to niezależne ciało, składające się z fachowców czuwających nad ładem w eterze, np. poprzez politykę koncesyjną.

Art. 213. Konstytucja RP- 1997: 1. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji, 2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wydaje rozporządzenia, a w sprawach indywidualnych podejmuje uchwały.

Jako ciało apolityczne: Art. 214.1. Członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji są powoływani przez Sejm, Senat i Prezydenta Rzeczypospolitej. 2. Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością pełnionej funkcji.

Art.8,ust. 4. Nie można łączyć funkcji członka Krajowej Rady z posiadaniem udziałów albo akcji spółki bądź w inny sposób uczestniczyć w podmiocie będącym nadawcą lub producentem radiowym lub telewizyjnym oraz wszelką działalnością zarobkową, z wyjątkiem pracy dydaktyczno-naukowej w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracy twórczej.

Art. 8. 1. Pracodawca zatrudniający członka Krajowej Rady udzieli mu, na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji. Okres urlopu wlicza się do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia wynikające ze stosunku pracy.

SKŁAD: Krajowa Rada podejmuje uchwały większością 2/3 głosów ustawowej liczby członków.

Art. 7.1.W skład Krajowej Rady wchodzi pięciu członków powoływanych: 2 przez Sejm, 1 przez Senat i 2 przez Prezydenta, spośród osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem w zakresie środków społecznego przekazu.

2. Przewodniczącego Krajowej Rady powołuje i odwołuje Prezydent spośród członków Krajowej Rady.

2a. (uchylony).

2b. Przewodniczącego Krajowej Rady wybierają ze swojego grona i odwołują członkowie Krajowej Rady.

3. Krajowa Rada wybiera ze swego grona, na wniosek Przewodniczącego, zastępcę Przewodniczącego Krajowej Rady.

4. Kadencja członków Krajowej Rady trwa 6 lat, licząc od dnia powołania ostatniego członka. Członkowie Krajowej Rady pełnią swe funkcje do czasu powołania następców.

5. Członek Krajowej Rady nie może być powołany na kolejną pełną kadencję.

6. Organ uprawniony do powołania członka Krajowej Rady odwołuje go wyłącznie w przypadku:

1) zrzeczenia się swej funkcji;

2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji;

3) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej;

3a) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu;

4) naruszenia przepisów ustawy stwierdzonego orzeczeniem Trybunału Stanu.

7. W przypadku odwołania członka lub jego śmierci przed upływem kadencji, właściwy organ powołuje nowego członka Krajowej Rady na okres do końca tej kadencji.

KOMPETENCJE:

Art. 12. 1. Krajowa Rada przedstawia corocznie do końca marca Sejmowi, Senatowi i Prezydentowi sprawozdanie ze swej działalności za rok poprzedzający oraz informację o podstawowych problemach radiofonii i telewizji.

2. Krajowa Rada przedstawia corocznie Prezesowi Rady Ministrów informację o swojej działalności oraz o podstawowych problemach radiofonii i telewizji.

3. Sejm i Senat uchwałami przyjmują lub odrzucają sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1. Uchwała o przyjęciu sprawozdania może zawierać uwagi i zastrzeżenia.

4. W wypadku odrzucenia sprawozdania przez Sejm i Senat kadencja wszystkich członków Krajowej Rady wygasa w ciągu 14 dni, liczonych od dnia ostatniej uchwały, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Wygaśnięcie kadencji Krajowej Rady nie następuje, jeżeli nie zostanie potwierdzone przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 6. 1. Krajowa Rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności nadawców i interesów odbiorców oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji.

UPOWAŻNIENIE ZAWARTE W ART.10: Art. 10. 1. Przewodniczący Krajowej Rady kieruje jej pracami, reprezentuje Krajową Radę oraz wykonuje zadania określone w ustawie.

2. Przewodniczący Krajowej Rady może żądać od nadawcy przedstawienia materiałów, dokumentów i udzielenia wyjaśnień w zakresie niezbędnym dla kontroli zgodności działania nadawcy z przepisami ustawy i warunkami koncesji.

3. Przewodniczący Krajowej Rady może wezwać nadawcę do zaniechania działań w zakresie tworzenia i rozpowszechniania programów, jeżeli naruszają one przepisy ustawy, uchwały Krajowej Rady lub warunki koncesji.

4. Przewodniczący Krajowej Rady na podstawie uchwały tej Rady może wydać decyzję nakazującą zaniechanie przez nadawcę działań w zakresie, o którym mowa w ust. 3.

5. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych.

ZADANIA:

• Wydaje rozporządzenia; w indywidualnych sprawach- podejmuje uchwały

• Projektowanie polityki w dziedzinie radiofonii i telewizji

• Określenie warunków prowadzenia działalności przez nadawców

• Podejmowanie rozstrzygnięć w sprawach koncesji na rozpowszechnianie i rozprowadzanie programów

• Kontrola działalności nadawców

• Organizowanie badań treści i odbioru programów radiowych i telewizyjnych

• Ustalanie wysokości opłat za udzielanie koncesji i wpis do rejestru

• Ustalanie opłat abonamentowych

• Inicjowanie postępu naukowo- technicznego i kształcenie kadr w dziedzinie RiT

• Organizowanie i inicjowanie współpracy z zagranicą w dziedzinie RiT

• Współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie ochrony praw autorskich, praw wykonawców, praw producentów oraz nadawców programów radiowych i telewizyjnych

Finansowanie: z budżetu państwa.

SPÓŁKI RADIOFONICZNE I TELEWIZYJNE: Od 1960 r. istniał Komitet do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja” (1960r.). To centralny organ administracji państwowej w spr.radiofonii i telewizji dla powszechnego odbioru. Działała przy RM i podlegał nadzorowi Prezesa RM. Posiadał wyłączność tworzenia i rozpowszechniania programów w kraju i za granicą, budowy i rozbudowy inwestycji. Ustawodawca przyjął formę jednoosobowej spółki akcyjnej Skarbu Państwa. Na podst. ustawy o RiT doszło ponadto do rozdzielenia radia od telewizji i do różnic w samej strukturze tych instytucji.

Telewizja Polska S.A. (oficjalny skrót TVP SA, do 23 marca 1992 TP SA) - spółka Skarbu Państwa (spółka akcyjna), z mocy prawa jedyny nadawca telewizji publicznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Prawdziwym początkiem Telewizji Polskiej było stworzenie 1 lipca 1958 Zespołu Programu Telewizyjnego przy Polskim Radiu. W dwa lata później (8 grudnia 1960) powołano Komitet ds. Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" (patrz: "Radiokomitet"). Od tego czasu Polskie Radio i TVP miały równorzędny status. Pierwszym szefem Radiokomitetu (stanowisko równorzędne z ministrem) został Włodzimierz Sokorski (szefowie pionów radia i telewizji posiadali rangę wiceministrów). 1 lutego 1961 ruszyła codzienna emisja programu telewizyjnego. 16 oddziałów terenowych: Białystok, Bydgoszcz, Gdańsk, Gorzów, Katowice, Kielce, Kraków, Lublin, Łódź, Olsztyn, Opole, Poznań, Rzeszów, Szczecin, Warszawa, Wrocław.

Polskie Radio - radiofonia publiczna w Polsce. Obecnie jest to 18 jednoosobowych spółek skarbu państwa: spółka akcyjna "Polskie Radio S.A.", której zadaniem jest nadawanie audycji radiowych o zasięgu ogólnokrajowym i międzynarodowym oraz 17 spółek akcyjnych obsługujących regionalne rozgłośnie Polskiego Radia. 17 miast w Polsce.

RADY NADZORCZE: Art. 28. 1. Rada nadzorcza liczy od pięciu do dziewięciu członków. Członków rady nadzorczej powołuje Krajowa Rada, z wyjątkiem jednego, którego powołuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa.

2. Rada nadzorcza podejmuje uchwały bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy składu rady.

3. Rada nadzorcza wybiera ze swego grona przewodniczącego.

4. Rada nadzorcza uchwala regulamin określający tryb jej działania.

5. Kadencja rady nadzorczej trwa trzy lata.

6. Zgody rady nadzorczej wymaga:

1) nawiązywanie i rozwiązywanie stosunku pracy z osobami zajmującymi stanowiska kierownicze określone w statucie spółki;

2) zawarcie lub przystąpienie przez spółkę do umowy zbiorowej z przedstawicielami pracowników;

3) zawiązanie bądź przystąpienie do spółki innej niż spółka, o której mowa w art. 26 ust. 1, a także nabycie lub zbycie udziałów albo akcji w takiej spółce;

4) zbycie lub obciążenie nieruchomości.

ZARZĄDY SPÓŁEK: 1-5 członków, powoływanych i odwoływanych przez rady nadzorcze większością 2/3 głosów w obecności co najmniej ¾ członków. Kadencja- 4 lata. Rozlicza KRRiT, składają sprawozdania.

RADY PROGRAMOWE: Art. 28a. 1. Rady programowe publicznej radiofonii i telewizji liczą 15 członków, których powołuje Krajowa Rada; 10 członków rady programowej reprezentuje ugrupowania parlamentarne. Pozostałych 5 powołuje z grona osób legitymujących się dorobkiem i doświadczeniem w sferze kultury i mediów.

2. Kadencja rady programowej trwa 4 lata, a jej członkowie reprezentują społeczne interesy i oczekiwania związane z działalnością programową spółki.

3. Rada programowa podejmuje uchwały zawierające oceny poziomu i jakości programu bieżącego oraz programów ramowych. Uchwały w sprawach programowych, podejmowane większością głosów w obecności co najmniej połowy składu rady, są przedmiotem obrad i postanowień rady nadzorczej.

4. Członkom rady programowej przysługuje dieta wypłacana przez spółkę w wysokości ustalonej przez Krajową Radę.

5. Zarząd spółki zapewnia członkom rady programowej organizacyjne i finansowe warunki dokonywania ocen poziomu i jakości wyemitowanego programu, badania jego odbioru oraz zlecania niezależnych badań dotyczących percepcji programu i jego społecznych skutków.

Podejmują uchwały w spr.programowych, zawierające oceny poziomu i jakości programu bieżącego i programów ramowych.

TERENOWE ODDZIAŁY TELEWIZJI POLSKIEJ SA: art. 26, 2. Telewizję publiczną tworzy spółka „Telewizja Polska - Spółka Akcyjna”, zawiązana w celu tworzenia i rozpowszechniania ogólnokrajowych programów I, II i TV Polonia oraz regionalnych programów telewizyjnych.

2a.38) Terenowe oddziały spółki „Telewizja Polska - Spółka Akcyjna” mają swoje siedziby w: Białymstoku, Bydgoszczy, Gorzowie Wielkopolskim, Gdańsku, Katowicach, Kielcach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Opolu, Olsztynie, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu.

Art. 30. 1. Tworzenie i rozpowszechnianie regionalnych programów telewizji publicznej należy do terenowych oddziałów spółki, o której mowa w art. 26 ust. 2.

2. Statut spółki określa zakres działania i zadania terenowego oddziału spółki.

3. Działalnością terenowego oddziału spółki kieruje dyrektor powoływany przez radę nadzorczą na wniosek zarządu spółki.

4. Organem opiniodawczo-doradczym dyrektora terenowego oddziału spółki jest rada programowa oddziału.

4a. Powołując rady programowe oddziałów emitujących programy w językach mniejszości narodowych i etnicznych oraz języku regionalnym, dyrektorzy oddziałów uwzględnią kandydatów zgłaszanych przez organizacje społeczne mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym.

5. Krajowa Rada, na wniosek zarządu spółki, po zasięgnięciu opinii dyrektorów terenowych oddziałów, określi minimalny udział audycji tworzonych przez terenowe oddziały spółki w poszczególnych programach ogólnokrajowych.

MODEL ORGANIZACYJNY RADIOFONII I TELEWIZJI: Art. 35. 1. Koncesja może być udzielona osobie fizycznej, posiadającej obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce, lub osobie prawnej, która ma siedzibę w Polsce.

2. Koncesja dla spółki z udziałem osób zagranicznych może być udzielona, jeżeli:

1) udział osób zagranicznych w kapitale zakładowym spółki nie przekracza 49%,

2) umowa lub statut spółki przewidują, że:

a) członkami zarządu spółki będą w większości osoby posiadające obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce,

b) w zgromadzeniu wspólników lub w walnym zgromadzeniu udział głosów osób zagranicznych i spółek zależnych, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, od osób zagranicznych nie może przekroczyć 49%,

c) członkami rady nadzorczej spółki będą w większości osoby posiadające obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

3. Koncesja może być również udzielona:

1) osobie zagranicznej lub

2) spółce zależnej, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, od osoby zagranicznej

- których siedziba lub stałe miejsce zamieszkania znajduje się w państwie członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego - bez stosowania ograniczeń zawartych w ust. 2.

Szczególną uwagę zwraca się na udział kapitału zagranicznego: jest ograniczony. Koncesja dla spółki z udziałem osób zagranicznych może zatem być udzielona, jeżeli:

1. Udział osób zagranicznych w kapitale zakładowym spółki nie przekracza 49%.

2. Umowa lub statut spółki przewidują, że:

• Członkami zarządu będą w większości osoby posiadające obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

• W zgromadzeniu wspólników lub w walnym zgromadzeniu udział głosów osób zagranicznych i spółek zależnych, w rozumieniu kodeksu spółek handlowych, od osób zagranicznych nie może przekroczyć 49%.

• Członkami rady nadzorczej spółki będą w większości osoby posiadające obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

DZIAŁALNOŚĆ KONCESYJNA: Art. 33. 1. Rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych, z wyjątkiem programów publicznej radiofonii i telewizji, wymaga uzyskania koncesji.

2. Organem właściwym w sprawach koncesji jest Przewodniczący Krajowej Rady.

3. Przewodniczący Krajowej Rady podejmuje decyzję w sprawie koncesji na podstawie uchwały Krajowej Rady. Decyzja w tej sprawie jest ostateczna.

FAZA WSTĘPNA POSTĘPOWANIA: Przewodniczący KRRiT współpracuje z innym organem- Prezesem Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Ustawa z 16 VII 2004 o Prawie telekomunikacyjnym określa: warunki podejmowania i wykonywania działalności polegającej na dostarczaniu sieci i udogodnień towarzyszących oraz świadczeniu usług telekomunikacyjnych, w tym sieci i usług służących rozpowszechnianiu lub rozprowadzaniu programów radiofonicznych i telewizyjnych; warunki gospodarowania częstotliwościami, zasobami orbitalnymi oraz numeracją (by nadawcy nie przeszkadzali sobie wzajemnie i nie zakłócali swoich audycji).

TELEKOMUNIKACJA: nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie od ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną.

KRAJOWA TABLICA PRZEZNACZEŃ CZĘSTOTLIWOŚCI: Art. 111. 1. Przeznaczenie dla poszczególnych służb radiokomunikacyjnych częstotliwości lub zakresów częstotliwości, zwanych dalej "częstotliwościami", oraz ich użytkowanie określa się w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.

2. Częstotliwości mogą być użytkowane jako:

1) cywilne;

2) rządowe;

3) cywilno-rządowe.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, Krajową Tablicę Przeznaczeń Częstotliwości, realizując politykę państwa w zakresie gospodarki zasobami częstotliwości, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej oraz telekomunikacji, z uwzględnieniem międzynarodowych przepisów radiokomunikacyjnych, oraz wymagań dotyczących:

1) zapewnienia warunków dla harmonijnego rozwoju służb radiokomunikacyjnych oraz dziedzin nauki i techniki, wykorzystujących zasoby częstotliwości,

2) wdrażania nowych, efektywnych technik radiokomunikacyjnych,

3) obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego

- kierując się koniecznością zachowania jej aktualności.

Art. 114. 1. Rezerwacja częstotliwości lub zasobów orbitalnych, zwana dalej "rezerwacją częstotliwości", określa częstotliwości lub zasoby orbitalne, które w okresie rezerwacji pozostają w dyspozycji podmiotu, na rzecz którego dokonano rezerwacji, przeniesiono uprawnienia do częstotliwości lub uprawnienia do dysponowania częstotliwościami na cele związane z uzyskiwaniem pozwoleń radiowych. URiT: art.26, ust. 5. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w porozumieniu z Przewodniczącym Krajowej Rady, dokonuje, w drodze decyzji, rezerwacji częstotliwości niezbędnych do wykonywania ustawowych zadań przez spółki oraz określa warunki wykorzystania tych częstotliwości. Do dokonywania, wprowadzania zmian lub cofania rezerwacji częstotliwości stosuje się przepisy art. 114 i 115 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. -- Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 163, poz. 1362).

6. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w porozumieniu z Przewodniczącym Krajowej Rady, zapewnia dla spółek tworzących i rozpowszechniających:

1) ogólnokrajowe programy telewizyjne - częstotliwości niezbędne do pokrycia kraju zasięgiem odbioru programu „Telewizja Polska I” i „Telewizja Polska II”;

2) ogólnokrajowe programy radiowe - częstotliwości niezbędne do pokrycia kraju zasięgiem odbioru programu pierwszego, drugiego, trzeciego i czwartego oraz częstotliwości niezbędne do rozpowszechniania programów radiowych dla odbiorców za granicą;

3) regionalne programy telewizyjne - częstotliwości niezbędne do rozpowszechniania regionalnych programów telewizyjnych;

4) regionalne programy radiowe - częstotliwości niezbędne do rozpowszechniania regionalnych programów radiowych.

Art. 115. 1. W rezerwacji częstotliwości określa się:

1) uprawniony podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości, oraz jego siedzibę i adres;

2) zakres częstotliwości lub pozycje orbitalne objęte rezerwacją;

3) obszar, zgodnie z administracyjnym podziałem kraju, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości;

4) rodzaje służby radiokomunikacyjnej, sieci telekomunikacyjnej lub usługi telekomunikacyjnej, w której częstotliwości objęte rezerwacją mogą być wykorzystywane;

5) termin rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości;

6) warunki do wydania pozwolenia radiowego uwzględniające warunki wynikające z umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;

7) możliwość i warunki przenoszenia z inicjatywy dysponującego częstotliwością uprawnień do tej częstotliwości, z zachowaniem warunków ustawowych;

8) okresy wykorzystywania częstotliwości;

9) zobowiązania podmiotu podjęte w ramach postępowania przetargowego albo konkursu, o ile zostały podjęte.

2. W rezerwacji częstotliwości można określić w szczególności:

1) warunki wykorzystywania częstotliwości, o których mowa w art. 146;

2) wymagania dotyczące zapobiegania szkodliwym zaburzeniom elektromagnetycznym;

3) obowiązki ochronne w zakresie promieniowania elektromagnetycznego;

4) ustalenia będące wynikiem postępowania przetargowego albo konkursu.

3. W rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub rozsiewczą satelitarną dokonuje się ponadto:

1) określenia programów telewizyjnych lub radiofonicznych, tworzących zespolony sygnał cyfrowy rozpowszechniany lub rozprowadzany za pomocą rezerwowanej częstotliwości, zwany dalej "sygnałem multipleksu";

2) uporządkowania w sygnale multipleksu programów, o których mowa w pkt 1, zwanych dalej "audiowizualnymi składnikami sygnału multipleksu";

3) określenia propozycji udziału w sygnale multipleksu audiowizualnych składników tego sygnału;

4) określenia obszaru, na którym może być rozpowszechniany lub rozprowadzany sygnał multipleksu;

5) określenia wykorzystania pojemności systemów transmisyjnych.

6. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości następuje w przypadku, gdy:

1) wnioskodawca nie jest w stanie wywiązać się z warunków związanych z wykorzystaniem częstotliwości lub zasobów orbitalnych;

2) zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3;

3) powodowałoby to naruszenie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

Art. 123. 1. Rezerwacja częstotliwości może zostać zmieniona lub cofnięta, w drodze decyzji organu właściwego do jej dokonania, w przypadku:

1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z rezerwacją powoduje szkodliwe zaburzenia elektromagnetyczne;

2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia częstotliwości objętych rezerwacją częstotliwości;

3) wystąpienia okoliczności prowadzących do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego;

4) nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych rezerwacją częstotliwości w terminie 12 miesięcy od terminu, o którym mowa w art. 115 ust. 1 pkt 5, a w przypadku częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych - w terminie 6 miesięcy;

5) zaprzestania wykorzystywania częstotliwości przez co najmniej 12 miesięcy, a w przypadku częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych - przez co najmniej 6 miesięcy;

6) wystąpienia powtarzających się naruszeń warunków wykorzystania częstotliwości lub obowiązku wnoszenia opłat za częstotliwości.

Art. 185. 1. Podmiot, który uzyskał prawo do dysponowania częstotliwością w rezerwacji częstotliwości, uiszcza roczne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością.

FAZA POCZĄTKOWA POSTĘPOWANIA: Art. 34. 1. Przewodniczący Krajowej Rady w porozumieniu z Prezesem Urzędu Komunikacji Elektronicznej ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” informacje o możliwościach uzyskania koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego lub telewizyjnego oraz ustala termin, nie krótszy niż 45 dni od dnia ogłoszenia, do składania wniosków o udzielenie koncesji. C. Rozpatrzeniu podlegają wyłącznie wnioski o udzielenie koncesji w związku z ogłoszeniem, o którym mowa w ust. 1.

2. Przewodniczący Krajowej Rady podaje do publicznej wiadomości listę wnioskodawców uczestniczących w postępowaniu o udzielenie koncesji. W przypadku złożenia większej liczby wniosków, przekraczających istniejące możliwości rozpowszechniania programów, są one rozpatrywane w ramach jednego postępowania.'

Odmowa udzielenia koncesji byłaby możliwa tylko w wypadkach naruszenia art.38 ust.1 lub art.38 ust.2 ustawy TK w wyroku z 26 III 2006 r.uznał ten przepis za sprzeczny z Konstytucją RP w zakresie różniącym nadawców.

FAZA MERYTORYCZNA POSTĘPOWANIA: KRRiT sprawdza czy podmiot, który złożył wniosek odpowiada warunkom przewidzianym w art.35 uRT, a zatem czy może mu być udzielona koncesja. Sprawdzenie odnośnie przesłanek merytorycznych, politycznych, prawnych związanych z oceną dotychczasowego postępowania przez wnioskodawcę.

2. Koncesji nie udziela się, jeżeli rozpowszechnianie programów przez wnioskodawcę mogłoby spowodować:

1) zagrożenie interesów kultury narodowej, dobrych obyczajów i wychowania, bezpieczeństwa i obronności państwa oraz naruszenie tajemnicy państwowej;

2) osiągnięcie przez wnioskodawcę pozycji dominującej w dziedzinie środków masowego przekazu na danym terenie.

3. Koncesja jest udzielana na 10 lat.

Art. 37. 1. Koncesja określa w szczególności:

1) osobę nadawcy, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania;

2) przedmiot działalności objętej koncesją;

3) sposób rozpowszechniania programu (rozsiewczy naziemny, rozsiewczy satelitarny, kablowy) oraz:

- dla rozpowszechniania rozsiewczego naziemnego:

a) lokalizację stacji,

b) wysokość zawieszenia anteny,

c) moc nadajnika i maksymalną moc promieniowania,

d) charakterystykę promieniowania anteny,

e) częstotliwość,

f) polaryzację,

- dla rozpowszechniania rozsiewczego satelitarnego:

g) nazwę wykorzystywanego satelity,

h) położenie satelity na orbicie,

i) częstotliwość,

j) moc transpondera,

- dla rozpowszechniania kablowego:

k) lokalizację stacji głównej,

l) obszar objęty siecią kablową;

4) rodzaj programu i czas jego rozpowszechniania;

5) datę rozpoczęcia rozpowszechniania programu;

6) termin wygaśnięcia koncesji;

7) udział w programie audycji wytworzonych przez producentów krajowych.

Art. 40. 1. Za udzielenie koncesji pobiera się opłatę, niezależnie od opłat za używanie urządzeń radiokomunikacyjnych oraz używanie częstotliwości, przewidzianych w ustawie o łączności.

2. Krajowa Rada w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, uwzględniając charakter poszczególnych nadawców i ich programów, ustala, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, oraz może określić podmioty zwolnione od opłaty.

Art. 38. 1. Koncesję cofa się, jeżeli: OBLIGATORYJNIE:

1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące nadawcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją;

2) nadawca rażąco narusza warunki określone w ustawie lub w koncesji;

3) działalność objęta koncesją jest wykonywana w sposób sprzeczny z ustawą lub z warunkami określonymi w koncesji, a nadawca, pomimo wezwania Przewodniczącego Krajowej Rady, w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub w ustawie;

4) nadawca, pomimo wezwania Przewodniczącego Krajowej Rady, nie rozpoczął rozpowszechniania programu w terminie ustalonym w koncesji lub trwale zaprzestał wykonywania rozpowszechniania programu za pomocą wszystkich lub niektórych stacji nadawczych - chyba że nadawca wykaże, że opóźnienie rozpoczęcia rozpowszechniania programu lub zaprzestanie rozpowszechniania programu zostały spowodowane okolicznościami od niego niezależnymi. Za trwałe zaprzestanie rozpowszechniania programu uważa się fakt nierozpowszechniania programu przez okres trzech kolejno następujących po sobie miesięcy.

2. Koncesja może być cofnięta, jeżeli: FAKULTATYWNIE:

1) rozpowszechnianie programu powoduje zagrożenie interesów kultury narodowej, bezpieczeństwa i obronności państwa lub narusza normy dobrego obyczaju;

2) nastąpi ogłoszenie upadłości nadawcy;

3) rozpowszechnianie programu powoduje osiągnięcie przez nadawcę pozycji dominującej w dziedzinie środków masowego przekazu na danym rynku właściwym w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów;

4) nastąpi przejęcie bezpośredniej lub pośredniej kontroli nad działalnością nadawcy przez inną osobę.

3. Przewodniczący Krajowej Rady podaje do publicznej wiadomości informacje o wszczęciu postępowania w sprawie cofnięcia koncesji.

4. W przypadku uprawomocnienia się decyzji w sprawie cofnięcia koncesji Przewodniczący Krajowej Rady niezwłocznie ogłasza o możliwości uzyskania koncesji w zakresie objętym cofniętą koncesją.

PRZEKAZ PROGRAMÓW RADIOWYCH I TELEWIZYJNYCH W SIECIACH KABLOWYCH: Koncesja jest również wymagana, gdy operator rozpowszechniania „cudzy” program, ale robi to nierównocześnie, nie w całości albo wprowadza do niego pewne zmiany. Zgłoszenie do rejestru wymaga: przekaz kablowy audycji, emitowanych w tym samym czasie i niezmienionej formie przez innych nadawców krajowych i zagranicznych.

Art. 41,ust. 1. Program rozprowadzany w sieci kablowej wymaga zgłoszenia do rejestru.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy ogólnokrajowych programów publicznej radiofonii i telewizji oraz innych programów nadawców krajowych, dostępnych na terenie objętym rozprowadzaniem za pomocą urządzeń odbiorczych powszechnego odbioru.

3. Organem prowadzącym rejestr jest Przewodniczący Krajowej Rady.

4. Do postępowania w sprawach wpisu do rejestru stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

5. Rejestr jest jawny.

Art. 44. 1. Organ rejestracyjny dokonuje wpisu programu do rejestru na podstawie zgłoszenia.

3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno:

1) wskazywać wnioskodawcę, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania;

2) określać program przewidziany do rozprowadzania i jego nadawcę;

3) określać obszar, na którym program ma być rozprowadzany.

3a.60) Operator sieci kablowej dołącza do zgłoszenia:

1) kopię zezwolenia na używanie urządzeń nadawczych i sieci telekomunikacyjnych niezbędnych do rozprowadzania programu;

2) dokumenty wskazujące, że rozprowadzanie programu nie będzie naruszało praw nadawcy programu;

3) dokumenty wskazujące, że program jest rozpowszechniany do powszechnego odbioru, a w przypadku programu przekazywanego przez nadawcę operatorowi - umowę z nadawcą programu;

4) oświadczenie o kolejności wprowadzania do sieci programów dostępnych na terenie objętym rozprowadzaniem za pomocą urządzeń odbiorczych powszechnego odbioru, których rozprowadzanie nie podlega zgłoszeniu.

3b. Wpis do rejestru zawiera dane, o których mowa w ust. 3, z wyjątkiem adresu zamieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby.

4. Rozprowadzanie programu można rozpocząć, jeżeli organ rejestracyjny nie odmówił rejestracji w terminie 2 miesięcy od daty złożenia wniosku.

5. Operator sieci kablowej jest obowiązany zgłaszać organowi rejestracyjnemu, w terminie 14 dni, zmiany stanu faktycznego i prawnego objętego wpisem do rejestru, powstałe po dniu dokonania wpisu programu do rejestru. Do zgłaszania zmian stosuje się odpowiednio przepisy o wpisie programu do rejestru.

OPERATOR SIECI KABLOWEJ: podmiot posiadający odpowiednie zezwolenie telekomunikacyjne lub prowadzący gospodarczą działalność telekomunikacyjną i wpisany przez Prezesa UKE do rejestru gosp.działalności telekomunikacyjnej, zgodnie z przepisami prawa t-k. Wpis do rejestru jest dokonywany na podstawie postanowienia organu rejestracyjnego i dokonywany na czas oznaczony lub nieoznaczony.

Zakaz rozprowadzania programów albo określonego programu- art.45, ust.2:

2. Organ rejestracyjny zakaże operatorowi sieci kablowej rozprowadzania programów albo określonego programu, jeżeli:

1) w rozprowadzanym programie, w okresie ostatnich 12 miesięcy, co najmniej dwukrotnie zamieszczone zostały treści podżegające do nienawiści ze względu na rasę, płeć, narodowość lub religię lub naruszające przepisy art. 18 ust. 4 i 5;

2) operator wprowadza zmiany do programu, rozpowszechnia go nie w całości lub nierównocześnie;

3) operator nie przestrzega ustawowej kolejności wprowadzania programów do sieci kablowej.
Art. 43. 1. Operator sieci kablowej wprowadza programy do sieci kablowej w następującej kolejności:

1) ogólnokrajowe programy radiofonii i telewizji publicznej;

2) regionalne programy radiofonii i telewizji publicznej dostępne na danym obszarze;

2a) programy krajowych nadawców społecznych dostępne na danym obszarze;

3) programy innych nadawców krajowych dostępne na danym obszarze;

4) programy innych nadawców krajowych i nadawców zagranicznych.

2. Przewodniczący Krajowej Rady może, w uzasadnionych przypadkach, wydać decyzję zezwalającą na inną niż wymieniona w ust. 1 kolejność wprowadzania programów do sieci kablowej.

OPŁATY ABONAMENTOWE: Ustawa z 21 IV 2005 r. o radiofonii i telewizji: Art. 1. Opłaty abonamentowe pobiera się w celu umożliwienia realizacji misji publicznej, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531 oraz z 2005 r. Nr 17, poz. 141), zwanej dalej „ustawą o radiofonii i telewizji", przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji.

Art. 3. 1. Wysokość miesięcznej opłaty abonamentowej w danym roku kalendarzowym wynosi:

1) za używanie odbiornika radiofonicznego - 0,7 % minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679 oraz z 2004 r. Nr 240, poz. 2407);

2) za używanie odbiornika telewizyjnego albo odbiornika radiofonicznego i telewizyjnego - 2,2 % wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1.

2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji do dnia 31 maja każdego roku ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski" stawki kwotowe opłat abonamentowych na następny rok kalendarzowy obliczone zgodnie z ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

3. Stawki kwotowe opłat abonamentowych, o których mowa w ust. 2, zaokrągla się w górę do pełnych dziesiątek groszy.

4. Opłatę abonamentową uiszcza się z góry do 25. dnia miesiąca, za który opłata jest należna. Opłata może być uiszczona z góry za cały rok albo za wybrane miesiące.

5. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji może określić do dnia 31 maja każdego roku, w drodze rozporządzenia, niższą niż ustalona w ust. 1 wysokość opłat abonamentowych na następny rok kalendarzowy, z uwzględnieniem:

1) prognozowanych kosztów realizacji misji publicznej radiofonii i telewizji, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji, oszacowanych na podstawie sprawozdań i założeń programowo-finansowych, o których mowa w art. 31b tej ustawy;

2) możliwości pokrywania kosztów realizacji misji, o której mowa w pkt 1, z wpływów określonych w art. 31 ust. 1 pkt 2-4 ustawy o radiofonii i telewizji;

3) stopnia i sposobu wykorzystania w roku ubiegłym środków, o których mowa w art. 2 ust. 1.

6. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określa, w drodze rozporządzenia, zniżki za uiszczanie opłat abonamentowych z góry za okres dłuższy niż jeden miesiąc, uwzględniając:

1) prognozowaną, na podstawie liczby osób uiszczających opłaty z góry za okres dłuższy niż jeden miesiąc w roku poprzednim, liczbę osób korzystających z tych zniżek;

2) konieczność zapewnienia pokrycia kosztów realizacji misji, o której mowa w ust. 5 pkt 1.

Art. 4. 1. Zwalnia się od opłat abonamentowych:

1) osoby, co do których orzeczono o:

a) zaliczeniu do l grupy inwalidów lub

b) całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji, na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.2)), lub

c) znacznym stopniu niepełnosprawności, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.3)), lub

d) trwałej lub okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, z późn. zm.4)), którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny;

2) osoby, które ukończyły 75 lat;

3) osoby, które otrzymują świadczenie pielęgnacyjne z właściwego organu realizującego zadania w zakresie świadczeń rodzinnych jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej lub rentę socjalną z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub innego organu emerytalno-rentowego;

4) osoby niesłyszące, u których stwierdzono całkowitą głuchotę lub obustronne upośledzenie słuchu (mierzone na częstotliwości 2 000 Hz o natężeniu od 80 dB);

5) osoby niewidome, których ostrość wzroku nie przekracza 15 %.

2. Zwolnienia określone w ust. 1 nie przysługują osobom, które pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z co najmniej dwiema osobami, które ukończyły 26. rok życia, niespełniającymi warunków do uzyskania tych zwolnień.

3. Zwolnienia określone w ust. 1 przysługują od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono w placówce operatora publicznego, októrym mowa w art. 5 ust. 1, oświadczenie o spełnianiu warunków do korzystania z tych zwolnień i przedstawiono dokumenty potwierdzające uprawnienie do tych zwolnień.

4. Osoby korzystające ze zwolnień od opłat abonamentowych obowiązane są zgłosić placówce operatora publicznego, o której mowa w ust. 3, zmiany stanu prawnego lub faktycznego, które mają wpływ na uzyskane zwolnienia, w terminie 14 dni od dnia, w którym taka zmiana nastąpiła.

5. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określi, w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje dokumentów potwierdzających uprawnienia do zwolnień od opłat abonamentowych,

2) wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 3

- z uwzględnieniem dokumentów wydawanych przez uprawnione organy oraz nieobciążania osób korzystających ze zwolnień nadmiernymi utrudnieniami.

POWODZENIA

14

---