SPEKTOFOTOMETRIA KLASYCZNA

Karol Fugas

studia zaoczne gr. 2b

1.Spektrofotometryczne metody analizy oparte są na absorpcji promieniowania elektromagnetycznego (światła) w bliskim ultrafiolecie oraz w zakresie widzialnym (UV-VIS) poprzez roztwory barwnych jonów, barwnych kompleksów jonów lub związków organicznych. Spektrofotometria absorpcyjna w świetle widzialnym nazywana jest powszechnie kolorymetrią.

Absorpcja promieniowania elektromagnetycznego o odpowiedniej energii powoduje przeniesienie elektronów w jonie lub cząsteczce ze stanu podstawowego na poziom wzbudzony o wyższej energii. Barwa roztworu powstaje wtedy, gdy z mieszaniny barw jaką jest światło białe zostaje zaabsorbowane promieniowanie o określonej długości fali λ .

2.Prawa absorpcji:

a) Prawo Lamberta-Beera odnosi się do pochłaniania promieniowania przez roztwory. absorbancja A jest proporcjonalna do stężenia roztworu c i grubości warstwy absorbującej b

A=log
=abc

gdzie: A - Absorbancja

I₀ - natężenie strumienia światła padającego

I - natężenie strumienia światła przechodzącego

a - współczynnik ekstynkcji

b - grubość warstwy absorbującej

c - stężenie

b) . Prawo Addytywności dotyczy roztworów i mieszanin wieloskładnikowych. Wyraża ono absorbancje całkowitą środowiska, A, jako sumę niezależnych absorbancji poszczególnych składników (A₁, A₂, .....A_n)

A= A₁+A₂+…+A_n=

3.Przebieg ćwiczenia

Numer kolbki	Ilość wzorca Fe^3+ [ml]	Ilość kwasu sulfasalicylowego [ml]	Ilość NH3 w próbce [ml]
1.	0	5	7
2.	1	5	6
3.	2	5	7
4.	3	5	7,5
5.	5	5	8
6.	?	5	7,5
7.	?	5	30

Pomiary przeprowadzone dla roztworu z kolbki nr.4:

Długość fali λ [nm]	380	390	400	410	420	430	440	450	460	470	480	490
Absorbancja	0,29	0,31	0,33	0,32	0,30	0,26	0,22	0,18	0,14	0,10	0,08	0,05

Długość fali λ dla której absorpcja jest maksymalna to λ_max=400 nm. Przy tej długości fali wykonamy pomiary wartości absorpcji dla roztworów wzorcowych.

Krzywa wzorcowa:

Numer kolbki	Ilość wzorca [ml]	C Fe3+ [mg/cm^3]	Absorbancja A
1.	0	0,000	0,000
2.	1	0,001	0,09
3.	2	0,002	0,21
4.	3	0,003	0,33
5.	5	0,005	0,52

4.Analiza próbki o nieznanym stężeniu z kolbki nr. 6 i 7.

Przy wykonaniu analizy postąpiono jak przy przygotowaniu roztworów wzorcowych. Pomiar absorpcji wykonano dla λ_max=400 nm. Uzyskany wynik: dla roztworu z kolbki nr.6 A=0,26 i kolbki nr.7 A=0,36 , nanosimy na krzywą i odczytujemy wartość stężenia jonów Fe³⁺ w badanej próbce.

Stężenie Fe³⁺ dla roztworu w kolbce nr.6 C=0,0015 , dla roztworu w kolbce nr.7 C=0,0035

---