4.03.2012r.
CHLOR:
Źródłem chloru jest sól kuchenna występująca powszechnie w produktach spożywczych.
Chlor jest obok sodu głównym składnikiem płynu zewnątrzkomórkowego (96 - 110 mmoli/l, 3400 - 3900 mg/l)
Występuje również w płynie wewnątrzkomórkowym (8 mmoli/l)
Wchodzi w skład soku żołądkowego zapewniając odpowiednie pH ~ 1,5
METABOLIZM:
Zawartość chloru w organizmie wynosi ok. 75 g.
Chlor wchłania się z przewodu pokarmowego na drodze dyfuzji.
Chlor jest wydalany:
→ Z moczem (5000 - 7500 mg/l)
→ Z potem (700 - 1200 mg/l)
→ Jest reabsorbowany w nerkach w kanalikach bliższych oraz dalszych
ROLA W ORGANIŹMIE:
Współdziała wraz z sodem w utrzymaniu odpowiedniej ilości wody w organizmie.
Wpływa na równowagę kwasowo-zasadową płynów.
Zapewnia odpowiednie ciemnienie osmotyczne płynu zewnątrzkomórkowego.
Jako składnik HCI bierze udział w trawieniu białek w żołądku
Niezbędny do aktywacji amylazy ślinowej
Główny jon erytrocytów
Jest odpowiedzialny za przewodnictwo impulsów nerwowych
HIPER I HIPOCHLOREMIA:
Podobnie jak w przypadku sodu nadmiar chloru może wystąpić przy nadmiernej podaży soli wraz z dieta przy zbyt niskiej podaży płynów
Hiperchloremia jest zjawiskiem rzadkim, może doprowadzić do gromadzenia się płynów w organizmie prowadzić do nadciśnienia
Niedobór chloru w diecie jest wynikiem zwiększonych strat chloru wraz z potem oraz poprzez biegunkę i wymioty
Głównym objawem hipochloremii są konwulsje
ZAPOTRZEBOWANIE:
Dzienny pobór chloru wraz z pożywieniem wynosi ok. 6g
Zalecane dzienne spożycie dla dorosłych wynosi 750 - 800 mg na osobę
Zapotrzebowanie wzrasta w zależności o warunków klimatycznych oraz poziomu aktywności fizycznej o może wzrastać do 12 - 16 g.
POTAS:
Występuje powszechnie w mięsie rybach mleku przetworach mlecznych pieczywie warzywach i owoców
Jest głównym składnikiem (90%) płynu wewnątrzkomórkowego 150 mmoli/l
Występuje również w płynie zewnątrzkomórkowym 3,2 - 5,5 mmoli/l co odpowiada 130 - 220 mg/k
Potas jest również magazynowany w kościach (8%)
METABOLIZM:
Zawartość potasu w organizmie wynosi ok. 180 g
Wchłanianie potasu następuje na drodze dyfuzji
Potas wydalany jest:
→ Z moczem 800 - 3200 mg/l
→ Z potem 160 - 320 mg/;
→ Nerki maja ograniczona zdolność do reabsorbcji potasu jego stężenie w moczu pomimo niedoborów przez dłuższy czas utrzymuje się na poziomie 10 mmoli/l prowadząc do niedoborów potasu
Reabsorbcja następuje głownie w kanalikach bliższych i Petki Henlego i jest zmniejszana przez aldosteron oraz kwasice metaboliczna
ROLA POTASU:
Jest pod wieloma względami antagonista sodu i wapnia
Utrzymuje odpowiedni bilans wody
Wpływa na równowagę kwasowo zasadowa
Utrzymuje właściwe ciśnienie osmotyczne płynów
Jest odpowiedzialny za właściwy tonus mięśniowy
Odpowiada za powstawanie potencjału czynnościowego.
Zwiększa siłę skurczu mięśnia sercowego
Aktywuje czynność wielu enzymów zwłaszcza biorących udział w procesach energetycznych
Bierze udział w uwalnianiu Negri ATP
POTAS HIPERKALMIEMIA:
Jest najczęstszym wynikiem upośledzonego wydalania potasu przez nerki
Może być również wynikiem podania dożylnego zbyt dużej dawce
Podanie dożylne potasu wymaga obecności lekarza
Skutki:
→ Zwolnienie akcji serca, które może prowadząc do zatrzymania w fazie skurczu
→ Arytmia
→ Spadek siły mięśniowej
→ Apatia
→ Mrowienie kończyn i ust
HPOKALIEMIA
Jest zjawiskiem bardzo rzadkim
Występuje w przypadku jadłowstrętu psychicznego wymiotów i biegunki stosowania środków przeczyszczających i moczopędnych jak również bardzo intensywnego wysiłku fizycznego w gorącym klimacie (potas zwiększa przepuszczalność błon komórkowych)
Skutki:
→ Upośledzenie funkcji ośrodkowego układu nerwowego
→ Zwiotczenie mięsni szkieletowych
→ Porażenie mięśni gładkich min. Przewodu pokarmowego
→ Zaburzenia rytmu serca (często-skurcz)
ZAPOTRZEBOWANIE:
Dzienne zapotrzebowanie na potas dla osób dorosłych wynosi ok. 2000 mg
Zapotrzebowanie na potas może wzrastać w zależności os stanu fizjologicznego organizmu nawet 9 - 13 g na osobę na dzień
WAPŃ
Główne źródło wapnia stanowią: mleko produkty mleczne żółtka jaj fasola ciemno-liściastych warzyw rybach jadalnych w całości (puszkowane).
W organizmie 99 % wapnia zmagazynowane jest w kościach.
Wapń występuje również we krwi w ilości do 2,1 - 2,9 mmola (15 - 85 mg) oraz w bardzo małej ilości w pływnie wewnątrzkomórkowym (0,01)
METABOLIZM:
Zawartość wapnia w organizmie ok. 1500 g.
Wchłanianie wapnia następuje słownie na drodze transportu aktywnego przy pomocy witaminy D.
W przypadku dużej podaży wapnia wraz z dietą wchłanianie następuje również na drodze dyfuzji biernej.
Wapń absorbowany jest w 30 - 40% a w okresach intensywnego wzrostu, ciąży, laktacji i zwiększonego zapotrzebowania wzrasta do 75 %
PIJ MLEKO! BĘDZIEWSZ WIELKI:
Pula wapnia w organizmie buduje głownie do 25 roku życia.
Po 40 - 45 roku życia straty wapnia wynoszą 0,2 - 0,5% rocznie.
Bezpośrednio przed i po menopauzie straty wapnia mogą wynosić 2 - 5 %.
Metabolizm:
Gospodarkę wapniowa regulują parathormon OTH oraz kalcytonina SN 211.
Parathormon wydzielany przez przytarczyczne w przypadki niskiego stężenia wapnia hamuje wydzielanie wapnia z moczem oraz stymuluje uwalnianie wapnia z kości.
Obecność laktozy niskiego pH obecność AA zasadowych, żółci i kwasów organicznych (cytrynowy) promuje wchłanianie .
ROLA W ORGNIŹMIE:
Wraz z fosforem buduje kości nadając im odpowiednia twardość.
Jest czynnikiem biorącym udział w procesach krzepnięcia krwi aktywując przemiany protrombiny w trombinę.
Jest nie zbędny do kurczenia mięśni.
Bierze udział w powstawaniu potencjału czynnościowego
Wraz z magnezem odpowiada za szczególność naczyń krwionośnych
Jest aktywatorem lub inhibitorem wielu enzymów ATP, enzymy trawienne
Jest przekaźnikiem II-go rzędu dla wielu hormonów
Jest składnikiem otolitów
HIPERKALCEMIA:
Jest zjawiskiem rzadkim.
Wynikać może z przedawkowania witaminy D (zwłaszcza u dzieci) lub tez nadmiernego spożywania wapnia z preparatów farmaceutycznych w ilości 3 - 4 g dziennie.
Skutki:
→ Upośledzenie wchłanianie cynku miedzo żelaza magnezu oraz fosforu
→ Arytmia i częstoskurcz
→ Powstawanie kamieni w woreczku żółciowym i nerkach
→ Zwapnienie tkanek mięśniowych
→ Jadłowstręt
→ Nudności i wymioty
HIPOKALCEMIA:
Jest zjawiskiem bardzo częstym
Wynika niehonor wapnia w pożywieniu jak również z niedoborów witaminy D w diecie
Skutki:
→ Tężyczka objawiająca się mrowieniem warg, języka palców i kończyn oraz ogólnymi bolami sieniowymi oraz kurczami mięśni rak stop i twarzy
→ Krzywica dotycząca zwłaszcza dzieci
→ Osteomalacja (demineralizacja) u dorosłych
→ Osteoporoza (utrata masy kostnej)
→ Złamania kości
Zapotrzebowanie:
Spożycie wapnia ściśle jest związane ze spożyciem fosforu
Stosunek molowy wapnia do fosforu w diecie powinien wynosić 1:1 co odpowiada stosunkowi wagowemu 1,3:1
Dzienne zapotrzebowanie na wapń dla osób dorosłych wynosi 800 - 1200 mg/osobę
Zapotrzebowanie wzrasta w kobiet ciężarnych, w okresie laktacji, w okresie rekonwalescencji oraz w okresie postmenopauzalnym do 16500 - 2000 a wśród sportowców
MAGNEZ:
Głównym źródłem magnezu są: zielone warzywa liściaste, owoce, produkty pełnoziarniste, orzechy, mleko przetwory mleczne owoce morza.
55 - 65 % występuje w kościach
40 - 45 % w tkankach (15 mmoli/l)
1 % w płynie zewnątrzkomórkowym (0,7 - 1,5 mmoli/l 16 - 30 mg/l)
METABOLIZM:
Organizm zawiera ok. 25 g magnezu.
Magnez jest wchłaniany na drodze dyfuzji ułatwionej oraz częściowo na drodze transportu miernego
ROLA W ORGANIŹMIE:
Warunkuje twardość kości
Jest niezbędny w przebiegu -oksydacji warunkując wyłącznie metabolitów do cyklu Krebsa
Warunkuje fosforylację glukozy
Warunkuje resyntezę fosfo-kreatyny
Jest niezbędny do syntezy białek ustrojowych (aktywacja aminokwasów i przyłączanie tRNA)
Łącząc Sue z fosfolipidami zapewnia spójność błon
Utrzymuje strukturę kwasów nukleinowych
Wraz z wapniem uwalnianie ACTH z zakończeń nerwowych
Niezbędny do przemian witaminy D3 (aktywność hydrolazy)
Hamuje ATP Azę miozynową hamując skurcz mięśni
Hipo i hipermagnezemia:
Hiper- Jest wynikiem niewydolności nerek lub nadmiernej podaży magnezu wraz z suplementami diety
Skutkiem nadmiaru magnezu może być biegunka, nudności i wymioty oraz skrajnie porażenie mięśni szkieletowych i mięśnia sercowego
Hipo- jest wynikiem zaburzonego wchłaniania magnezu, niskiej podaży wraz z dieta dużej ilość pierwiastków takich jak wapń czy fosfor jak również zwiększonego wydalania wraz z moczem
Hormon tarczycy aldosteron, kortykosteroidy oraz katecholaminy zwiększają wydalanie magnezu z moczem
Skutkiem niedoboru są skurcze mięśniowe zmęczenie i apatia
ZAPOTRZEBOWANIE:
Zalecane dzienne spożycie da osób dorosłych wynosi 200 - 320 mg / osobę (K) oraz 300 - 400 mg/ osobę (M)
Zapotrzebowanie wzrasta o 50 - 80 mg dla kobiet w ciąży oraz matek karmiących
Duża aktywność fizyczna powoduje wzrost zapotrzebowania na magnez do ilości 500 - 1000 mg/osobę/dzień.
ŻELAZO:
Głównym źródłem żelaza hemowego w diecie człowieka są produkty pochodzenia zwierzęcego: czerwone mięso, kaszanka, wątróbka i nerki, jaja, owoce morza,
W przypadku produktów roślinnych żelazo niehemowe dostarczają w niewielkiej ilości: rośliny strączkowe, warzywa zielono liściaste, figi, rodzynki i orzechy, kasze.
W organizmie jest zawartych ok. 5 g żelaza
Żelazo zawarte jest głównie w hemoglobinie (70 %), mioglobinie (5 %), Enzymach (5 %)
Magazynowanie jest przy pomocy trans ferrytyny.
METABOLIZM:
Wchłanianie następuje w górnym odcinku jelita
Żelazo niehemowe wchłaniane jest przy obecności kwasu solnego, przy obecności witaminy C, które przekształcają się Fe3+ w Fe2+
Wchłanianie żelaza niehemowego wynosi ok. 1% szpinak do 5 % produkty zbożowe
Wchłanianie obniżają zawarte w pożywieniu fityniany, szczawiany, taniny, fosforany, pH zasadowe, wapń i niektóre białka roślinne a większa obecność kwasu askorbinowego i tzw. meat factor zawarty w mięsie.
Średni udział żelaza hemowego w diecie ok. 10 %
Wchłanianie żelaza u mężczyzn ok. 6 % u kobiet 13 % (mniejsze zapasy).
Żelazo jest magazynowane w postaci ferrytyny, a w przypadku większych nadmiarów w postaci hemosyderyny
Ferrytyna występująca głownie w tkankach jest w równowadze z ferrytyna krążące osoczu
Żelazo wydalane jest: z moczem, potem, kałem, naskórkiem
ROLA W ORGANIŹMIE:
Składnik hemoglobiny mioglobiny wiążący tlen
Wzmacnia funkcje immunologiczne organizmu
Składnik licznych metalo-enzymów
Cytochromy
Katalaza
Peroksydaza tarczycowa
Inne
Udział w syntezie prostaglandyn
Katabolizm tryptofanu
SKUTKI NADMIARU:
Nadmiar żelaza wynikający z nadmiernego spożycia zdarza się rzadko.
Objawy nadmiaru:
Obniżenie wchłaniania cynku i miedzi
Obniżenie odporności
Gromadzenie się żelaza w tkankach prowadzącego do uszkodzenia tkanek i organów trzustki - cukrzyca, szpiku - niedokrwistości.
Wzrost ilości wolnych rodników (nowotwory, choroby serca)
NIEDOBÓR:
Niedobory żelaza wynikają najczęściej z niewystarczającej podaży żelaza z dietą w stosunku do aktualnego zapotrzebowania
Niedobory powstają również w wyniku strat żelaza wraz z krwią oraz w wyniku zwiększonego wydalania wraz z potem
Objawy niedoboru:
→ Anemia i pseudoanemia
→ Obniżenie odporności
→ Zmęczenie
→ Obniżenie wydolności
→ Obniżenie rozwoju psychomotorycznego i intelektualnego.
ZAPOTRZEBOWANIE:
Zapotrzebowanie dzienne na żelazo wynosi 10 - 18 mg/osobę
Większe jest u kobiet, gdyż mają mniejsze zapasy w organizmie
Zapotrzebowanie wzrasta u kobiet w ciąży, matek karmiących oraz osób w okresie rekonwalescencji 20 - 25 mg/osobę
Zapotrzebowanie wzrasta również u osób o dużej aktywności fizycznej również do ok. 20 - 25 mg/osobę (8 mg/1000 kcal wydatku energetycznego)
CYNK:
Źródłem cynku są przede wszystkim produkty pochodzenia zwierzęcego: czerwone mięso, ryby, podroby, owoce morza.
W żywności pochodzenia roślinnego występują w : produktach pełnoziarnistych, ziarnach i orzechach, warzywach (szpinaku, szparagach)
Magazynowany głownie w kościach i mięśniach (90 %)
Mniejsze ilośći cynku znajdują się w osoczu <1% 0,7 - 1,3 mmoli/l
Zawartośc cynku w organizmie wynosi ok. 2 g
Wchłanianie cynku odbywa się w jelicie cienkim
10 - 4- cynku jest absorbowane z diety
ROLA:
Warunkuje procesy wzrostu i reprodukcji
Katabolizm białek i kwasów nukleinowych karboksypeptydazy A i B polimerazy DNA i RNA
Metabolizm węglowodanów i tłuszczy (fosfataza zasadowa)
Transport dwutlenku węgla (anhydroza węglanowa)
Metabolizm alkoholu (dehydrogenaza alkoholowa)
Redukcja wolnych rodników
Wiąże się z insuliną umożliwiając jej magazynowanie
Bierze udział w reakcjach odpornościowych organizmu
Odpowiada za syntezę białka wiążącego witaminę A
Odpowiada za stan skóry i paznokci
Odpowiada za odczuwanie smaku i zapachu
NIEDOBÓR:
Niedobór cynku w diecie wiążę się z niedoborem białek i energii
Zahamowanie wzrostu
Hipogonadyzm
Obniżenie odporności
Utrudnione gojenie się ran
Anoreksja
Biegunka
Utrata apetytu i zaburzenia w odczuwaniu smaku
Łuszczycopodnobne zmiany skórne
Kurza ślepota
NADMIAR:
Nadmiar jest wynikiem zbyt wysokiej podaży cynku najczęściej w postaci suplementów diety
Skutki: upośledzone wchłaniania żelaza i miedzi, wzrost HDL/LDL we krwi, anemia, biegunka i wymioty, obniżenie odporności
ZAPOTRZEBOWANIE:
Dzienne wynosi 8 - 16 mg i wzrasta u kobiet ciężarnych oraz podczas laktacji 20 - 25
MIEDŹ:
Źródłem są: wątróbka i nerki, skorupiaki, mięso i ryby, jaja, zboża orzechy, brokuły, banany, avocado, czekolada.
45 % zawarte w mięśniach
20 w kościach
20 w wątrobie
Magazynowana jest w postaci ceruloplazminy oraz metaloproteiny
Zawartość miedzi w organizmie wynosi ok. 100 mg.
Absorpcja wynosząca do 50 % następuje w żołądku, dwunastnicy oraz jelicie
ROLA:
Wchłanianie żelaza i synteza hemoglobiny
Udział w procesach tlenowych i neutralizacja wolnych rodników (oksydaza, cytochromowa, dysmutaza ponadtlenkowa)
Synteza włókien kolagenowych oraz elastyny
Synteza barwników
Metabolizm tkanki nerwowej
Synteza amin katechlolowych (dopamina)
NIEDOBÓR, NADIAR, ZAPOTRZEBOWANIE:
Nadmiar miedzi jest bardzo rzadki i objawia się nudnościami i wymiotami
Niedobory miedzi są wynikiem niewystarczającej podaży z dieta lub nadmiarem podaży cynku
Wynikiem niedoboru są:
→ Niedokrwiostość
→ Pękanie naczyń krwionośnych
→ Zwiększona łamliwość i demineralizacja kości
→ Zapotrzebowanie dzienne na miedz wynosi 1 - 3 mg/osobę
Fluor:
Źródłem w diecie są:
Mleko
Owoce morza
Ryby
Żółtka jaj
Herbata
Woda (mg/l)
Zawartość fluoru w organizmie to jest k. 2,5 g
Fluor obecny jest w96 w kościach w postaci fluoroapatytu
Wchłania się na drodze dyfuzji prostej, czemu sprzyja kwaśne środowisko
Absorpcja z diety wynosi 50 - 80 a z wody jest bliska 100 %
ROLA:
Prawidłowy rozwój tkanki kostnej i zębów
Właściwa twardość tkanki kostnej
Prawidłowy rozwój emalii zębowej
Zabezpieczenie przed próchnica
Hamuje enzymy bakteryjne
NADMIAR:
Powoduje powstawanie plamek i jamek na szkliwie
Zahamowanie glikozy
Zmiany kostne (ciężka fluoroza)
Zalecane dzienne spożycie fluoru wynosi o.1,5 - 4 mg/osobę
JOD:
Głównym źródłem jadu w organizmie są : ryby morskie, owoce morza, jodowana sol.
Zawartość jodu w organizmie to ok. 11 mg.
80% jodu znajduje się w tarczycy
Niemal 100 % absorpcja w jelicie oraz przez błony śluzowe z powietrza
Wydalanie następuje z moczem
Ocena poziomu jodu w organizmie odbywa się poprzez ocenę wydalania
ROLA:
Wchodzi w skład hormonów tarczycy wpływających na metabolizm, zwłaszcza na procesy energetyczne oraz termoregulacyjne
Warunkuj rozwój i funkcjonowanie mózgu i układu nerwowego
NIEDOBÓR:
Powstanie wola i obniżenie metabolizmu
Opóźnienie rozwoju fizycznego i psychicznego
Kretynizm i zaburzenia rozrodczości
NADMIAR:
Powoduje zahamowanie syntezy hormonów tarczycy i powstanie wola
Zapotrzebowanie dzienne na jod wynosi 150 mikro g/osobę
CHROM:
Źródłem chromu w diecie są: wątróbka i nerki, mięso, ostrygi, ser, produkty pełnoziarniste, piwo, drożdże, orzechy, grzyby.
Zawartość chromu w organizmie to ok., 6 mg
Absorpcja Soli nie organicznych chromu z przewodu pokarmowego jest niska i wynosi ok. 1 % a z wątroby i drożdży, w których chrom występuje jak GTF dochodzi od 15 - 20 %
ROLA:
Składnik czynnika tolerancji glukozy
Lepsze wykorzystanie glukozy przez tkanki
Wzmaga magazynowanie glukozy w mięśniach
Obniża poziom cholesteroli
Wzmaga produkcje białek mięśniowych
Zapotrzebowanie: dzienne na chrom 25 - 35 mikro gram do 400/osobę
WITAMINY:
Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach: ADEK
Witaminy rozpuszczalne w wodzie: C B1 B2 PP B6 B12, kwas pantotenowy, foliowy, biotyna
WITAMINA A:
Określa się różne związki o budowie beta-jojonu o właściwościach biologicznych i podobnych budową do all-trans-retinolu
Określa się Wit. A retinol, retinal, kwas Reginowy i jego sole, estry retinylu, pochodne retinolu i retinalu, karotenoidy będące prowitaminami witaminy A
Występuje powszechnie w : wątrobie, olejach rybich, mleku i jego przetworach, jajach,
Prowitamina A występuje powszechnie w : marchwi, warzywach zielonych, pomidorach, pomarańczach, brzoskwiniach, bananach
ROLA:
Odpowiada za procesy widzenia
Prawidłowe funkcjonowanie nabłonka
Ochrona dróg moczowych, oddechowych, skóry o przewodu pokarmowego przed infekcjami
Rozwój kości i erytrocytów
Synteza hormonów kory nadnerczy
Budowa erytrocytów
Funkcja enty utleniająca (antyoksydant!)
NIEDOBÓR:
Niedostateczna podaż witaminy A w diecie,
Kurza ślepota, zmętnienie Rogawki (plamki Bitota)
Zwiększone ryzyko infekcji
Zahamowanie wzrostu
Utrudniane gojenie ran
Suchość skóry i jej rogowacenie
TOKSYCZNOŚĆ:
Nadmiar jest wynikiem nadmiernej podaży Wit A z dietą bądź suplementami:
Mdłości i bóle głowy
Zmęczenie i bóle stawów
Rogowacenie oraz owrzodzenia skóry
Nienormalny rozwój płodu
Poronienia
Krwotoki
Samoistne złamania kości
Dysfunkcje serca, nerek i centralnego ośrodka nerwowego
Żółta skóra
ZAPOTRZEBOWANIE:
Zapotrzebowanie dzienne na witaminę A wynosi600 - 700 mikro g dziennie i wzrasta u matek karmiących oraz kobiet ciężarnych do 900 - 1000
Zapotrzebowanie na Wit A wzrasta również u osób fizycznych do 2 mg/osobę
Spożywanie powyżej 3 mg ekwiwalentów retinolu może prowadzić do poronień i uszkodzeń płodu!
Chroniczna toksyczność pojawia się przy dziennym spożyciu powyżej 7,5 mg ekwiwalentów retinolu.