Rachunkowość zarządcza – wykład, 20.03.2012
Próg rentowności (punkt równowagi, punkt graniczny, punkt krytyczny)
To taka ilość lub wartość sprzedanych wyrobów, przy której uzyskane przez przedsiębiorstwo przychody ze sprzedaży dokładnie pokrywają poniesione koszty całkowite,
Jego wyznaczenie pozwala wskazać minimalny poziom sprzedaży jaki musi zostać osiągnięty, aby działalność firmy nie przynosiła strat,
Każde zwiększenie sprzedaży ponad próg rentowności, przy danym poziomie kosztów stałych, gwarantuje osiągnięcie zysku, jednocześnie spadek sprzedaży poniżej punktu rentowności – generuje stratę.
P – KC = ZO = 0
(wykres wielkości sprzedaży do przychody-koszty – wyznaczony próg rentowności do zysku operacyjnego = 0)
P – przychody to iloczyn ceny i wielkości sprzedaży danego produktu (c * x)
KC – iloczyn kosztów zmiennych i wielkości sprzedaży + koszty stałe (zj * x + S)
c * x – (zj * x + S) = 0
x (c – zj) – S = 0
xil = S/(c – zj) -> ilościowy próg rentowności
(c – zj) – marża brutto jednostkowa
Uproszczenia w analizie progu rentowności
Kształtowania się jednostkowej marży brutto na tym samym poziomie, w wyniku liniowych zmian kosztów zmiennych jednostkowych i cen,
Niezmienności kosztów stałych w rozpatrywanym przedziale istotności.
Braku odchyleń pomiędzy poziomem produkcji i sprzedaży,
Niezmienności struktury asortymentu produkcji,
Niezmienności wewnętrznych i zewnętrznych warunków gospodarowania tj.: wydajność, poziom inflacji, działania konkurencji, zmiany preferencji klientów itp.
xw = xil * c -> wartościowy próg rentowności = ilościowy próg rentowności * cena
Wyznaczenie progu rentowności dla produkcji wieloasortymentowej
Ilościowy próg rentowności (xil) = całkowite koszty stałe (S)/(średnioważona marża brutto (m)
Wartościowy próg rentowności (xw) = ilościowy próg rentowności (xil) * cena średnioważona (c)
Marżę średnioważoną ustalamy według następującego wzoru: Σ(ci – zji)ui, czyli mnożąc marże poszczególnych asortymentów prze ich udział w całkowitej sprzedaży.
xil = S/( Σ(ci – zji)ui)
m(z) = [(c1 – zj1) (x1/x1+x2)]+[ (c2 – zj2)( x2/x1+x2)]
u1 u2
Zadanie
Koszty stałe firmy wynoszą 3000 zł, jednostkowa marża brutto: dla wyrobu A wynosi 10zł, dla B 20zł, dla C 15zł, stosunek sprzedaży wyrobów ma się jak 1:1:2. Ustal próg rentowności dla całego koszyka i poszczególnych produktów.
m = 10 * ¼ + 20 * ¼ + 15 * ½ = 2,5 + 5 + 7,5 = 15zł
xil = 3000/15 = 200 szt.
(próg rentowności zawsze zaokrąglamy w górę!)
A = 200 * ¼ = 50 szt.
B = 200 * ¼ = 50 szt.
C = 200 * ½ = 100 szt.
Analiza wrażliwości zysku
Polega na określeniu, w jakim stopniu zmiany czynników kształtujących zysk wpływają na jego poziom. Obejmuje:
wyznaczenie granicznego poziomu elementów, umożliwiających uzyskanie progu rentowności, a więc rentowności na poziomie zerowym,
określenie poziomu marginesu bezpieczeństwa działania,
określenie wrażliwości zysku na podstawie dźwigni operacyjnej, finansowej oraz połączonej,
zastosowanie mnożników zysku.
P – KC = ZO = 0
c ; x
zj ; x ; S
(cg * x) – (zjx + S) = 0
Wyznaczanie wielkości granicznych
Minimalnego poziomu sprzedaży wyrobów niezbędnego do pokrycia kosztów całkowitych.
Minimalnej ceny, która zapewni zrównanie przychodów z kosztami.
Maksymalnego poziomu jednostkowego kosztu zmiennego oraz kosztu stałego, których przekroczenie spowoduje zachwianie równowagi między przychodami a kosztami.
P – K = Z = 0
(c * x) – (zjx + S) = 0
Ustalenie marginesów bezpieczeństwa
Mb – wyznaczamy procentowo lub ilościowo
Mb(x) = x (aktualna lub planowana sprzedaż) – xg (sprzedaż graniczna)
%Mb (x) = |x – xg|/x * 100%
Na podstawie ustalonych granicznych wielkości poszczególnych zmiennych można określić poziom wrażliwości zysku na zmianę poszczególnych parametrów.
Poziom ten określa margines bezpieczeństwa działalności firmy w przypadku spadku cen i poziomu sprzedaży oraz w przypadku wzrostu kosztów.
Wskazuje więc w jakim zakresie (o ile %) mogą wzrosnąć lub zmaleć określone parametry bez negatywnego wpływu na działalność przedsiębiorstwa, rozumianego jako ponoszenie strat.
Jest to istotne z punktu widzenia oceny przez przedsiębiorstwo swojej elastyczności cenowej i kosztowej.
Im niższy margines bezpieczeństwa tym zysk jest bardziej wrażliwy.