(I)
1. Urząd interrexa w XX wieku miał znaczenie
a. rzeczywiste - bo prymasi Polski zachowali swe szerokie prerogatywy w ustroju republikańskim
b. i takie i takie - bo choć Polska stała się republiką, to zachowała relikty dawnego ustroju, jak np. prawo łaski dla urzędu prezydenta
c. symboliczne - bo Polska nie miała już ustroju monarchicznego
2. Prymasi Królestwa Polskiego rządzili Kościołem katolickim na terenie
a. Królestwa Polskiego, ale pod władzą carów
b. całego zaboru rosyjskiego
3. Kustoszem (opiekunem) relikwii św. Wojciecha był z urzędu
a. metropolita warszawski na czas nieobecności w kraju prymasa Polski
b. arcybiskup gnieźnieński
c. prymas Królestwa Polskiego
4. Prymas Józef Glemp do swej śmierci w 2013 roku miał uprawnienia
a. nadzwyczajne, związane ze szczególną sytuacją Polski po 1945 roku
b. inne, wynikające z tytułu kardynała
c. zwyczajne, związane z urzędem prymasa Polski
5. Aresztowanie Wyszyńskiego w 1953 roku nastąpiło
a. na sugestię niektórych biskupów
b. po procesie pokazowym jednego z biskupów
c. w okresie tzw. odwilży po śmierci Józefa Stalina (1953)
6. Pius XII mianował Wyszyńskiego arcybiskupem w 1948 roku z powodu
a. prośby arcybiskupa warszawsko-gnieźnieńskiego Augusta Hlonda (+1948)
b. reorganizacji administracji kościelnej w Polsce (unia Gniezna i Warszawy w latach 1946-1992)
c. nacisku części polskiego episkopatu
7. Dzieciństwo i wczesną młodość (1901-1917) spędził Wyszyński
a. na terenie zaboru pruskiego (Włocławek)
b. głównie w Warszawie, gdzie chodził do gimnazjum Górskiego
c. na terenach byłego Królestwo Polskiego
(II)
8. Władysław Korniłowicz (+1946) był
a. „ojcem” Wyszyńskiego
b. wykładowcą na KUL-u, u którego Wyszyński obronił doktorat z prawa kanonicznego
c. robotnikiem, który uwrażliwił Wyszyńskiego na problemy „świata pracy”
9. W czasie studiów na KUL-u (1925-1929) Wyszyński poznał
a. przedstawicieli ruchu komunistycznego w Polsce, co zaowocowało znajomościami wśród ludzi władzy po wojnie (prezydent Bolesław Bierut [+1956] z Rur Jezuickich pod Lublinem i inni)
b. ważnych działaczy ruchu narodowego, choć nie był jego zwolennikiem
c. nietypowe środowisko duchownych i inteligencji, związane m.in. z odnową liturgii w Kościele katolickim
10. Wyszyński zajmował się pracą robotników przed wojną (1930-1939), bo
a. sam pracował w młodości w fabryce we Włocławku
b. bliskie były mu społeczno-gospodarcze, choć nie światopoglądowe, idee komunizmu
c. interesowała go „praca” jako taka i środowiska „ludzi pracy”
11. W czasie wojny (1939-1945) Wyszyński był m.in.
a. duszpasterzem robotników, pomocnikiem w fabryce i nawet dokonał ważnego odkrycia w zakładach celulozy
b. kapelanem wojskowym, asystentem chirurga i nawet przyjął jeden poród
c. proboszczem parafii w Laskach pod Warszawą i nawet wziął udział w powstaniu warszawskim w stolicy
12. W czasie wojny (1939-1945) Wyszyński uciekł z Włocławka, a następnie wrócił doń
a. raz
b. dwukrotnie
c. nie wrócił, skoro Włocławek okupowali Niemcy
13. Jako biskup lubelski (1946-1948) Wyszyński najostrzej zwalczał
a. działalność oddziałów partyzantki komunistycznej, bo dezorganizowały życie społeczne w tej diecezji (bandytyzm)
b. różne przywary duchowieństwa, dezorganizujące pracę duszpasterską w parafiach
c. obecność przedstawicieli władz państwowych na uroczystościach religijnych, bo była obliczona na poklask ludzi, a komuniści czuli się jeszcze niepewnie (oddziały partyzanckie)
14. Komuniści traktowali Wyszyńskiego, gdy był biskupem lubelskim (1946-1948)
a. przychylnie, bo walczył bez skutku z różnymi przywarami duchowieństwa
b. wrogo, bo protestował przeciwko walce z religijnością ludzi pod pozorem „demokracji”
c. obojętnie, bo nie „wychylał się”, nie chcąc, żeby przypomniano jego publicystykę antykomunistyczną sprzed wojny
(III)
15. Utrudnienia związane z ingresem Wyszyńskiego do Gniezna i Warszawy w 1949 roku brały się z
a. niechęci znacznej części wiernych do młodego prymasa
b. zakwestionowania przez część biskupów jego specjalnych pełnomocnictw (tzw. facultates specialissimae) od Piusa XII (+1958)
c. zmiany w polityce wyznaniowej władz państwowych
16. Prymas August Hlond (+1948) był gotów do rozmów z władzami państwowymi w tzw. sprawach mieszanych, bo
a. uważał, że „musimy żyć w tym ustroju, jesteśmy do niego przeznaczeni, ale to nie oznacza, że mamy dla niego pracować”
b. chciał komunistów wciągnąć w pułapkę porozumienia z Kościołem, skompromitować wobec ZSRR i w ten sposób osłabić ich pozycję
c. jak Wyszyński był jeszcze przed wojną zwolennikiem postępowych reform społecznych, które przeprowadzali komuniści
17. Caritas kościelną zabrali komuniści na początku 1950 roku, bo
a. drażniły ich niewielkie, ale głośne nadużycia w tej organizacji, poczynione przez tzw. księży-patriotów
b. chcieli przyspieszyć zawarcie tzw. Porozumienia z biskupami
c. mogli dzięki temu przejąć legalnie tzw. dobra martwej ręki (kościelne nieruchomości ziemskie)
18. „Porozumienie” z kwietnia 1950 roku
a. było w istocie konkordatem, skoro mówiło, że najwyższym autorytetem biskupów w sprawach wiary, moralności i jurysdykcji jest papież, a więc odwoływało się do zwierzchnictwa Stolicy Apostolskiej nad Kościołem w Polsce
b. nie było konkordatem, ale aktem co najmniej mu równorzędnym, skoro regulowało wszystkie zasadnicze sprawy między państwem a Kościołem w Polsce
c. nie miało nic wspólnego z konkordatem, choć wchodziło w zakres uprawnień, jakie zawarował sobie Pius XII (+1958)
19. Inwigilacja Wyszyńskiego przez władze państwowe miała zasadniczo charakter
a. doraźny, ale planowy
b. ani doraźny, ani jednostkowy
c. jednostkowy, ale totalny
(IV)
20. W pierwszym liście do duchowieństwa obu archidiecezji (1949) Wyszyński napisał: „lepiej umrzeć z głodu w kruchcie kościoła, niż dzielić władzę z bezbożnymi”, napominając w ten sposób przed
a. deklaracjami ateizmu, wymuszanymi przez komunistów na nowych rządcach diecezji (ziemie zachodnie i północne, Katowice, Kraków)
b. regularnym przechodzeniem „księży patriotów” wraz z parafianami do tzw. Kościoła narodowego
c. działaniami komunistów, którzy chcieli „rozwarstwić” duchowieństwo i skaptować jego część
21. Usunięci przez władze państwowe w 1951 roku z ziem zachodnich ipółnocnych administratorzy apostolscy to
a. biskupi diecezji polskich, którzy podporządkowali się Stolicy Apostolskiej, pragnącej przywrócenia stanu przedwojennego, o czym mówił list Piusa XII (+1958) do biskupów niemieckich z 1948 roku
b. księża polscy, mianowani przez kardynała Hlonda (+1948) w 1945 roku
c. rządcy diecezji niemieckich, którzy nie chcieli opuścić swych diecezjan w 1945 roku
22. Usunięcie przez komunistów biskupów z Katowic i Krakowa pod koniec 1952 roku było wstępem do
a. aresztowania Wyszyńskiego i wydania dekretu „o obsadzaniu duchownych stanowisk kościelnych” (1953)
b. uregulowania spraw administracji kościelnej na ziemiach zachodnich i północnych, po usunięciu z nich administratorów apostolskich w 1951 roku
c. generalnego uporządkowania po ich myśli relacji państwo-Kościół i podpisania tzw. Porozumienia kwietniowego
23. Wydanie przez komunistów dekretu „o obsadzaniu duchownych stanowisk kościelnych” w lutym 1953 roku miało na celu
a. zyskanie poparcia duchowieństwa katolickiego, bo dotąd sprawy administracji w Kościele były w ręku biskupów, a nie ogółu księży
b. likwidację ruchu „księży patriotów”, którzy kompromitowali władze państwowe, bo zostali ekskomunikowani przez Wyszyńskiego
c. podporządkowanie bezpośrednio władzom państwowym spraw nominacji w Kościele
24. Wysłanie memoriału do Bieruta opisującego relacje państwo-Kościół w l. 1950-1953 oraz kazanie „Non possumus” (nie możemy) Wyszyńskiego (maj/czerwiec 1953) były spowodowane
a. brakiem woli kompromisu Wyszyńskiego, po wydaniu przez komunistów dekretu „o obsadzaniu duchownych stanowisk kościelnych” w lutym 1953 roku
b. działaniami Ławrientija Berii (+1953), który był szefem aparatu bezpieczeństwa i najbliższym współpracownikiem Stalina
c. zmianami na najwyższych szczeblach władzy w Polsce po śmierci Józefa Stalina 5 marca 1953 roku (pierwsza „odwilż”)
(V)
25. Wyszyński nie spodziewał się aresztowania (25 września 1953 r.) bo
a. sądził, że „odwilż” i obawa przed konsekwencjami politycznymi powstrzymają komunistów
b. przyzwyczaił się już, że komuniści mogą go aresztować
c. decyzja o jego izolacji zapadła nagle, na posiedzeniu Biura Politycznego PZPR 23 września
26. Proces pokazowy biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka (14-22 września 1953 r.) miał na celu
a. dać szansę rehabilitacji Wyszyńskiemu, gdyby potępił Kaczmarka, skoro ten przyznał się sam do winy na procesie
b. dostarczyć argumentów propagandowych przeciwko Wyszyńskiemu
c. wykazać związek między wiarą religijną a skłonnością do przemocy
27. Komunikaty episkopatu i władz po aresztowaniu Wyszyńskiego (28 września 1953 r.) miały za zadanie
a. doprowadzić do wybuchu niezadowolenia, żeby raz na zawsze stłumić wszelki opór wśród ludności katolickiej
b. uspokoić komunistów rosyjskich, którzy obawiali się komplikacji międzynarodowych (wojna w Korei itd.)
c. wykazać ludziom, że Wyszyński nie został uwięziony
28. Wyszyński przebywał w l. 1953-1955 kolejno w klasztorach w Rywałdzie, Stoczku Klasztornym i pod Prudnikiem Śląskim bo-
29. „Odwilż” rozpoczęta pod koniec 1954 roku spowodowała w rezultacie
a. decyzję o zaniechaniu jego procesu sądowego mimo rozpoczętego śledztwa
b. zesłanie Wyszyńskiego do Komańczy w Bieszczadach
c. zmianę nastawienia Wyszyńskiego do władz
(VI)
30. Szczegółowość donosów „Krystyny” (Stanisław Skorodecki) i „Ptaszyńskiej” (Maria Graczyk) na Wyszyńskiego była wynikiem
a. brakiem, z powodu pełnej izolacji, interesujących UB wiadomości
b. ostrożności Wyszyńskiego w rozmowach z powodu totalnej inwigilacji (podsłuchy)
c. zainteresowania UB
31. Jasnogórskie Śluby Narodu (26 VIII 1956) miały za główny cel
a. przemiany o charakterze duchowym
b. doprowadzenie do uwolnienia Wyszyńskiego (pusty tron z herbem prymasa)
c. przypomnienie ślubów lwowskich Jana Kazimierza (300 rocznica)
32. W Stoczku (8 XII 1953) Wyszyński złożył ślubowanie: „jako Twój niewolnik poświęcam Ci ciało i duszę moją... wartość dobrych uczynków moich, zarówno przeszłych jak obecnych i przyszłych”, ponieważ
a. zrozumiał, że tak szybko nie zostanie zwolniony, w związku z rozpoczętym przeciwko niemu śledztwem
b. postanowił w ten sposób oddać się w opiekę Chrystusowi
c. chciał być niewolnikiem Maryi
33. W Komańczy (2 XI 1955) Wyszyński powiedział biskupom Klepaczowi i Choromańskiemu, że go zdradzili, bo
a. nie uznawał kompetencji przewodniczącego i sekretarza konferencji episkopatu do rozmów z władzami, skoro te go aresztowały
b. nie mógł uznać wyboru przewodniczącego konferencji episkopatu narzuconego przez władze
c. myślał o komunikacie biskupów z 28 IX 1953 roku
34. Impulsem do uwolnienia Wyszyńskiego z zesłania (28 X 1956) było
a. powstanie w Budapeszcie
b. wiec w Warszawie
c. powstanie w Poznaniu
(VII)
35. Powodem zawarcia przez Wyszyńskiego „małego porozumienia” w grudniu 1956 r. było
a. przejściowe osłabienie komunistów
b. pragnienie rodziców by nauka religii wróciła do szkoły (została w 10% szkół)
c. pragnienie Gomułki by raz a dobrze unormować stosunki z Kościołem
36. Nowy dekret o obsadzie stanowisk kościelnych z grudnia 1956 r.
a. realizował zasady zawarte w Porozumieniu z 1950 r.
b. wracał do stanu wyjścia z 1945 r.
c. przetrwać miał do 1989 r.
37. Wielka nowenna (1957-1966) nawiązywała do
a. ślubów lwowskich, ale nie jasnogórskich
b. ślubów jasnogórskich, ale nie lwowskich
c. ślubów lwowskich i ślubów jasnogórskich
38. Peregrynacja kopii obrazu Czarnej Madonny miała związek z obchodami wielkiej nowenny
a. ścisły
b. żaden, bo była odrębną wielką akcją duszpasterską, która trwać miała do 1980 r.
c. luźny
39. Sprawę „oddania w niewolę narodu” dyskutowano w Kościele bo
a. Karol Wojtyła [+2005] jako duszpasterz akademicki krytykował uczuciowość ludowej pobożności
b. część inteligencji i duchowieństwa raziła „religijna niewola”
c. komuniści widzieli aluzję do zaborów i uzależnienia od ZSRR
(VIII)
40. Rozmowy Władysława Gomułki z Wyszyńskim (1957-1963) doprowadziły do
a. relatywnego ocieplenia w stosunkach państwo-Kościół w Polsce
b. nie doprowadziły do niczego
c. wyjaśnienia stanowisk i kompromisu obu w zakresie stosunków Kościół-państwo
41. Wyjazd Wyszyńskiego do Rzymu w maju 1957 r. ułatwił następnie
a. zawarcie nowego porozumienia („accordo”) z Watykanem, choć nie konkordatu
b. zawarcie nowego konkordatu, ale bez porozumienia
c. prowadzenie rozmów w sprawie konkordatu, ale bez skutku
42. Usunięcie nauki religii ze szkół w 1961 r. było możliwe dzięki
a. przekonaniu posłów katolickich w Sejmie, by wstrzymali się od głosu
b. brakowi zainteresowania rodziców dzieci w wieku szkolnym
c. represjom
43. Wyszyński przekonywał Władysława Gomułkę, że ateizacja
a. jest tożsama z indyferentyzmem religijnym
b. nie jest konieczna do przebudowy społecznej jaką prowadzili komuniści
c. jest immanentnym składnikiem marksizmu
44. Walka światopoglądowa państwa z religią w czasie rządów Władysława Gomułki (1956-1970) w przekonaniu Wyszyńskiego wynikała z
a. wzmocnienia pozycji na arenie międzynarodowej (mur berliński, konflikt kubański, rewolucja kulturalna w Chinach)
b. niepowodzeń gospodarczych
c. przyzwolenia społecznego
(IX)
45. Wyszyński nie popierał Bolesława Piaseckiego po 1956 r., bo
a. nie ufał mu
b. wolał sam wszystko załatwiać z pierwszymi sekretarzami, nie chciał wątpliwych pośredników
c. nie aprobował antysemityzmu Piaseckiego
46. W 1966 r. działacze Znaku nie poparli Wyszyńskiego, ponieważ
a. Wyszyńskiego nie lubili, a władz się bali
b. nie odpowiadało im poparcie przez niego ludowego antysemityzmu
c. był według nich zbyt łagodny w krytyce antysemickich wystąpień władz
47. Tzw. minimalizm Znaku nie mógł odpowiadać Wyszyńskiemu, gdyż
a. od czasu uwięzienia sądził, że nie ma sensu zawierać kompromisów z komunistami
b. dopuszczał walkę zbrojną z zaborcą, czego wyraz dał w polemicznym kazaniu w 1963 r. (stulecie powstania styczniowego)
c. uważał, że z komunistami można się porozumieć jak równy z równym
48. Wyszyński tolerował syjonizm, bo
a. nie widział racji dla antysemityzmu w Polsce
b. syjoniści byli wrogami Władysława Gomułki (+1982)
c. popierał emigrację żydowską, zwłaszcza do własnego państwa
49. Wyszyński popierał posłów ze Znaku, ale
a. nie mógł im wybaczyć, że poparli „frakcję żydowską” w partii w 1968 r.
b. nie utrzymywał z nimi stosunków, żeby nie robić propagandy komunistom za granicą c. uważał, że nie reprezentują Kościoła w Polsce
(X)
50. Obchody tysiąclecia państwa polskiego (1960-1966) były
a. zgodne z wizją historyczną, które zanegowała rolę Polski jako „przedmurza chrześcijaństwa” [nie wydaje mi się. czyją wizją, komunistów? to fikcja, nie historia ;) - A.S.]
b. próbą zawarcia kompromisu między państwem a Kościołem katolickim w Polsce
c. wynikiem ówczesnych badań historycznych i archeologicznych, negujących datę chrztu Polski
51. Peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej (1957-) była pretekstem do:
a. konfrontacji z Wyszyńskim
b. przerwania obchodów tysiąclecia chrztu Polski w Warszawie („aresztowanie obrazu”)
c. przedłużenia Wielkiej Nowenny do końca 1966r.
52. Paweł VI nie przyjechał do Polsce w 1966 r., bo
a. chciał przyjechać na Jasną Górę z Wyszyńskim, a nie sam do Wrocławia
b. dostał wizę od ambasadora PRL w Rzymie, ale specjalnie po zakończeniu obchodów Millenium
c. Wyszyński był niechętny tej wizycie
53. Społeczna Krucjata Miłości (1967-)
a. była oderwana od życia, więc nie miała szans na powodzenie
b. odniosła sukces, bo kontynuowała akcję duszpasterską Wielkiej Nowenny
c. była niezgodna z ideą społeczeństwa komunistycznego
54. Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa przeciw Wyszyńskiemu wykorzystywali
a. jego współpracowników i członków rodziny
b. konflikt między nim a kardynałem Karolem Wojtyłą (+2005)
c. plotki w Watykanie o jego związkach z mariawitami
(XI)
55. Wyszyński nie chciał publicznych dyskusji między biskupami i księżmi, bo
a. obawiał się działań Służby Bezpieczeństwa
b. władza w Kościele katolickim ma charakter scentralizowany i hierarchiczny
c. nie odpowiadało mu szybkie wprowadzanie demokratycznych reform Soboru Watykańskiego II w Polsce
56. W sprawie nominacji biskupów w Polsce Wyszyński
a. mógł przedstawiać kandydatów
b. miał zdanie decydujące
c. miał niewiele do powiedzenia
57. Zakony w Polsce Ludowej mogły kontaktować się z Rzymem
a. za pośrednictwem sekretariatu prymasa Polski
b. wyłącznie za pośrednictwem sekretariatu prymasa Polski
c. bez żadnego pośrednictwa, co pokazuje historia z paulinami
58. Wśród bliskich współpracowników Wyszyńskiego byli przede wszystkim
a. działacze chadeccy sprzed wojny
b. krakowscy działacze katoliccy związani z Karolem Wojtyłą (+2005)
c. biskupi przedwojenni
59. Ośrodek w Laskach pod Warszawą był bliski Wyszyńskiemu przez
a. osobę Róży Czackiej (+1961) [była jego założycielką]
b. osobę Marii Okońskiej (+2013), założycielki „ósemek”
c. osobę kardynała Charlesa Journeta (+1975), którego drukował ks. Władysław Korniłowicz (+1946) już przed wojną
60. Instytut Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła miał charakter
a. świeckiego stowarzyszenia [ew. b]
b. i tak, i tak
c. zakonu bezhabitowego
61. Zarzut „mariawityzmu” wobec Wyszyńskiego wziął się z
a. nieufności kurii rzymskiej wobec kobiet w otoczeniu Wyszyńskiego
b. działań Służby Bezpieczeństwa
c. niechęci do kobiet w środowisku profesorskim Akademii Teologii Katolickiej (1954-1999) w Warszawie
(XII)
62. Różnice między Wyszyńskim a Wojtyłą wzięły się z
a. odmiennych zdań w zakresie praktyki duszpasterskiej
b. odmiennych, wobec obu, działań Służby Bezpieczeństwa
c. odmiennej drogi życiowej
63. Kardynalat Wojtyły (1967) zapoczątkował
a. zbliżenie z Wyszyńskim
b. zwiększenie dystansu obu, ale z zachowaniem wzajemnej życzliwości
c. myśl Wyszyńskiego, że Wojtyła może być papabili
64. Następcą Wyszyńskiego mógł zostać bp Dąbrowski, bo
a. Karol Wojtyła [+2005] został papieżem (16 X 1978)
b. w Watykanie zapadła decyzja o przeniesieniu Wyszyńskiego na emeryturę (1978)
c. był kandydatem Wyszyńskiego
65. Wyszyński oczekiwał od soboru watykańskiego II (1962-1965) zasadniczych zmian w zakresie
a. ceremonii (podkreślenie autorytetu biskupów)
b. polityki i dyplomacji (osobne potępienie komunizmu)
c. liturgii (zastąpienie łaciny językami narodowymi)
66. Sprawa „Kościoła milczenia”, czyli kościołów w tzw. drugim świecie, na soborze watykańskim II (1962-1965) wzbudziła konflikt z powodu
a. stanowiska dyplomacji watykańskiej
b. nacisku biskupów z drugiego świata, by potępić komunizm w osobnym dokumencie
c. zasadniczej rozbieżności celów między tzw. biskupami liberalnymi a kurią rzymską
67. Sobór watykański II (1962-1965) nie ogłosił Maryi Matką Kościoła, bo
a. Wyszyński podejrzewany był w kurii rzymskiej o herezję, na skutek prowokacji komunistycznej Służby Bezpieczeństwa
b. Paweł VI pragnął jednomyślności
c. prawie wszyscy biskupi byli przeciw
68. Reformy (po)soborowe w Polsce miały genezę w
a. sytuacji politycznej Kościoła katolickiego
b. poparciu przez Wyszyńskiego w czasie soboru grupy „konserwatywnej” (Międzynarodowe Ugrupowanie Ojców)
c. niechęci Wyszyńskiego do reformy liturgicznej
(XIII)
69. „Orędzie biskupów polskich...” (18 XI 1965) było
a. rzeczowym opisem relacji polsko-niemieckich, sporządzonym na wniosek Pawła VI (+1958)
b. odpowiedzią na memoriał Kościoła ewangelickiego w Niemczech w sprawie granicy Odra-Nysa
c. propozycją zakończenia sporu o ziemie zachodnie i północne Polski
70. Konsekwencją „Orędzia biskupów polskich...” (18 XI 1965) było
a. przewartościowanie przez niemiecki episkopat dotychczasowych relacji z Polską
b. wahanie Wyszyńskiego, czy nie ustąpić ze stanowiska
c. nawiązanie relacji między Wyszyńskim a kard. Juliuszem Döpfnerem (+1976)
71. Wyszyński zabiegał u Pawła VI o uznanie ziem zachodnich i północnych Polski w 1970 r., bo
a. obawiał się reakcji Bundestagu na porozumienie z Polską
b. zdecydował, że ustąpi ze stanowiska
c. uzyskał w końcu poparcie kard. Juliusza Döpfnera (+1976)
72. Nowa organizacja administracji kościelnej na ziemiach zachodnich ipółnocnych Polski (1972) obejmowała
a. diecezje polskie wcielone do Rzeszy w 1939 r. z wyłączeniem macierzystej diecezji Wyszyńskiego
b. Górny Śląsk i Opolszczyznę, Dolny Śląsk, Lubuskie, Pomorze Zachodnie, Warmię i Mazury
c. tereny należące do 1945 r. do Niemiec
73. Wyszyński zabiegał o zawarcie konkordatu ponieważ
a. rozmawiali z nim o tym Bolesław Bierut (+1956) i Władysław Gomułka (+1982)
b. prosił go o to Jan XXIII (+1963)
c. nie zgadzał się z dyplomacją wschodnią Watykanu za panowania Pawła VI (+1978)
74. Rozmowy dyplomatyczne, jakie prowadził w latach 60-tych Agostino Casaroli (+1998) miały na celu
a. przełamanie impasu w relacjach polsko-niemieckich po publikacji „Orędzia” (1965)
b. usunięcie Wyszyńskiego, który przeszkadzał w zawarciu konkordatu z Polską
c. nawiązanie relacji ze Związkiem Radzieckim
75. Wyszyński nie przeszedł na emeryturę choć skończył 75 lat (3 VIII 1976), ponieważ
a. Watykan zdecydował, że będzie go dublował nowy nuncjusz, Luigi Poggi (+2010)
b. papieżem został Karol Wojtyła (+2005) [w 1978]
c. władze państwowe interweniowały w Watykanie, bojąc się, że zastąpi go Wojtyła
(XIV)
76. Uwolnienie z „aresztu” kopii obrazu Czarnej Madonny (1972) było efektem
a. ustaleń Wyszyńskiego w rozmowie z premierem Piotrem Jaroszewiczem (+1992)
b. nowej polityki wyznaniowej Edwarda Gierka [+2001] („normalizacja”)
c. inicjatywy prywatnej
77. Budowa kościoła parafialnego w Zbroszy Dużej (1969-1974) to przykład
a. skuteczności polityki „normalizacji” w zakresie budownictwa sakralnego
b. osobistego zaangażowania Wyszyńskiego w sprawy budownictwa kościelnego
c. budowy nielegalnej, za aprobatą bpa Ignacego Tokarczuka (+2012), który doprowadził do powstania ponad 400 nowych kościołów w diecezji przemyskiej
78. Ruch oazowy nie cieszył się względami Wyszyńskiego, bo
a. nie podobała mu się samodzielność ks. Franciszka Blachnickiego (+1987)
b. uważał go za opozycję polityczną
c. Służba Bezpieczeństwa opanowała go od środka
79. Wybór na konklawe Karola Wojtyły [+2005], pierwszego po 450 latach nie-Włocha należy tłumaczyć
a. aktywnością Wyszyńskiego na konklawe po śmierci Pawła VI (+1978)
b. rolą jaką odegrał Wyszyński na tym konklawe
c. biernością włoskich papabili
80. „Kazania świętokrzyskie” (1974-1976) nawiązywały do spraw
a. społecznych
b. publicznych, ale nie społecznych
c. społecznych, ale nie politycznych
81. W koncepcji Wyszyńskiego pojęcie „homo oeconomicus”
a. służy do uzasadnienia marksistowskiej koncepcji człowieka
b. tłumaczy rolę pracy ludzkiej
c. oznacza prymat materii nad duchem
(XV)
82. Spotkanie Edwarda Gierka z Wyszyńskim 25 VIII 1980 dowodziło
a. słabości pierwszego sekretarza
b. słabości Stanisława Kani, który kierował w Biurze Politycznym partii sprawami wyznaniowymi
c. możliwości politycznych Gierka, który mógł odwołać się do pomocy Wyszyńskiego
83. Udział Wyszyńskiego w negocjacjach między strajkującymi a władzą wsierpniu 1980 r. był
a. rzeczywisty, ale niepotrzebny
b. symboliczny, ale uzasadniony
c. pośredni, ale bezcelowy
84. Rady Wyszyńskiego dla Lecha Wałęsy miały charakter
a. polityczny
b. kurtuazyjny
c. nieistotny
85. Zamach na Jana Pawła II (13 V 1981)
a. przyspieszył decyzję o nominacji jego następcy
b. nie mógł mieć wpływu na decyzję Wyszyńskiego w sprawie jego następcy
c. spowodował zmianę decyzji co do przyszłego następcy Wyszyńskiego
["W marcu 1981 r. okazało się, że Wyszyński jest ciężko chory (...). Rozmawiał jeszcze dwa razy przez telefon z Karolem Wojtyła (przed i po zamachu na papieża 13 maja) oraz z jego sekretarzem ks. Stanisławem Dziwiszem, chyba w sprawie swojego następcy"] ?!?!?!?!??!
(cytaty)
86. „Mam wrażenie, jakbym dopuścił się przestępstwa” napisał Wyszyński w swoim dzienniku w styczniu 1949 roku, po spotkaniu z księżmi krakowskimi u abpa Sapiehy, bo [I]
a. odczuwał niechęć zebranych i ogółu biskupów, bo był „nowym człowiekiem”
b. nie dopełnił wszystkich formalności zostając prymasem Polski, ze względu na utrudniony przez komunistów kontakt z Watykanem
c. Sapieha był jedynym kandydatem biskupów na to stanowisko (nieformalny przywódca polskiego episkopatu pod okupacją niemiecką i po śmierci prymasa Hlonda w 1948 r.)
87. „Bóg lubi czekać, aż...” powiedział Władysław Korniłowicz (+1946), bo [II]
88. „Z diabłem nie można się porozumiewać, ale z ludźmi tak” powiedział Wyszyński w 1950 roku, dając do zrozumienia, że
a. nie można pertraktować z komunistami na Kremlu, ale można sondować ich zamiary rozmawiając z ich podwładnymi w Warszawie
b. porozumienie z komunistami jest możliwe
c. diabła nie można przechytrzyć, ale ludzi - tak
89. „Nie obrażamy się, rozmawiamy” (z władzami), co powtarzał Wyszyński w l. 1950-1953, co oznaczało
a. wolę zawarcia kompromisu z komunistami, choć nie żywił wiary, że jest on możliwy
b. brak woli do zawarcia kompromisu, choć komuniści żywili wiarę, że jest on możliwy
c. wiarę w możliwość zawarcia z komunistami kompromisu, choć nie mieli oni takiej woli
90. „Jak każdy więzień ma swe prawa, tak ja ich nie mam” powiedział komendantowi UB Wyszyński w październiku 1954 roku, bo
a. chciał być traktowany jak więzień polityczny, a nie kryminalny
b. liczył na zmianę traktowania w związku z rozpoczętą „odwilżą” (audycje Józefa Światły [+1994] itd.)
c. nie mógł pogodzić się z brakiem formalnych zarzutów
91. Wyszyński zapisał w dzienniku (26 VIII 1954) refleksję: „Wydaje mi się, że miłuję: wszak nie umiem jednego dnia spędzić bez Ciebie”, kierując ją do
a. matki, Julianny, która odumarła go gdy był chłopcem (1910)
b. ojca, Stanisława (+1970), z którym utrudniano mu kontakt listowny
c. kogoś innego (- chodzi o Maryję)
92. Wyszyński powiedział w kazaniu na 150-lecie archidiecezji warszawskiej (1968): „Niech się nikt nie gorszy - bo byłoby to zgorszenie faryzejskie! - z zestawienia Polak-katolik!”, bo [XVII]
a. doceniał starania o zachowanie wiary i poczucia narodowego w okresie zaborów
b. nie widział możliwości napisania wspólnej historii Polski przez katolików i akatolików
c. uważał, że wszyscy akatolicy powinni zmienić wyznanie, jeśli chcą przynależeć do polskiej wspólnoty narodowej
93. W 1959 r. Władysław Gomułka tłumaczył Jerzemu Zawieyskiemu, że „Rząd dusz w tym kraju ma socjalizm. Socjalizm sięga po dusze. Kościół nie ma do tego prawa!” ponieważ
a. Zawieyski jako katolik i członek Rady Państwa odpowiadał za koordynację polityki wyznaniowej władz państwowych
b. zachował z okresu dzieciństwa na wsi pod Krosnem resztki wiary religijnej
c. polemizował z Wyszyńskim
94. W 1973 r. Wyszyński powiedział w kazaniu: „wielkim nieszczęściem naszej współczesności jest to, że wśród ludzi bardzo wymownych wielu jest niemych, którzy boją się powiedzieć prawdę”, myśląc o [IX]
a. członkach partii
b. katolickiej inteligencji
c. klasie robotniczej
95. „Zdziwienie, radość, zwątpienie”, tak opisał ks. Agostino Casaroli reakcję Wyszyńskiego na powtórną prośbę Pawła VI, żeby komuniści wpuścili go do Polski w 1966 r., a wyrażała ona [X]
a. niechęć do zawarcia konkordatu
b. zaskoczenie, bo komuniści dali przecież papieżowi kosza jak chciał przyjechać 3 maja na Jasną Górę [ew. c]
c. obawę, że komuniści zmanipulują papieża jak przyjedzie i nastawią go przeciwko Wyszyńskiemu
96. „Marysiu... kochaj mnie więcej”, powiedział Wyszyński w podwarszawskich Laskach w 1943 r., wyrażając w ten sposób
a. swoją specyficzną, czułą nabożność do Marii, jaką żywił do Niej od śmierci matki
b. pragnienie miłości ze strony Marii, swojej najbliższej współpracowniczki w kraju
c. delikatne napomnienie wobec Marii, swojej najbliższej współpracowniczki za granicą
97. „Kościół nie może zaprzestać odrzucenia” w sposób zdecydowany „tych trujących doktryn i działań, które sprzeciwiają się zasadom i ogólnym doświadczeniom ludzkości” - taką m.in. poprawkę wprowadził Paweł VI do soborowej „Konstytucji o Kościele w świecie współczesnym” (7 XII 1965, nr 21), bo [XII]
a. rozumiał powody milczenia Wyszyńskiego i innych biskupów z krajów komunistycznych
b. napotkał opór u części ojców soborowych i w kurii rzymskiej
c. nie zgadzał się ze stanowczym potępieniem komunizmu, które wygłosił Wyszyński w dwóch przemówieniach pod koniec soboru
98. „Od Niemców dostaliśmy wszystko, tylko nie od tych, od których chcieliśmy” - powiedział Wyszyński w rozmowie z jednym z sygnatariuszy memoriału „Bensberger Kreis”, myśląc o
a. nastawieniu biskupów niemieckich wobec sprawy ziem zachodnich i północnych Polski
b. krytycznym nastawieniu do sprawy granicy wschodniej Niemiec niemieckich socjaldemokratów
c. kompromisowych rozwiązaniach sprawy granic proponowanych przez kard. Juliusza Döpfnera (+1976)
99. Słowami Symeona „Nunc dimittis” Wyszyński wyraził (16 X 1978)
a. ulgę, że jest już niepotrzebny
b. pragnienie wprowadzenia Kościół w trzecie tysiąclecia przez nowego papieża
c. konieczność zmiany na stanowisku prymasa w Polsce
100. „Odpowiedzialność jest (...) wspólna. Dlaczego? Bo wspólna jest i wina” powiedział Wyszyński w czasie kazania 26 VIII 1980 [XV]
a. myśląc o strajkujących robotnikach
b. zwracając uwagę na kontekst religijny (kazanie na Jasnej Górze, w święto Matki Bożej Częstochowskiej)
c. kierując je do Edwarda Gierka (+2001)