Notatki własne

Media regionalne - to środek przekazu obejmujący swym zasięgiem co najmniej jedno województwo np. TVP ŁÓDŹ

Media makroregionalne - obejmują najczęściej jeden powiat (np. gazety gminne)

Media lokalne - są to te źródła przekazu, które obejmują swym zasięgiem co najmniej kilka powiatów (np. Dziennik Łódzki)

Korelacja między makroregionalnymi mediami, a lokalnymi - DŁ posiada mutacje, tzn. takie wydania, które ukazują się na ternie 1 powiatu (łącznie jest 5 takich mutacji). W danej mutacji więcej jest tematów bliższych społeczności lokalnej.

Media sublokalne - to np. prasa dzielnicowa, osiedlowa, tak zwane shoppery

Funzin - lub zin to magazyny subkulturowe rozumiane dość szeroko, nie można ich kupić w kioskach, ale np. na koncertach, zlotach. Robione są metoda ksero, czasem bezpłatne, czasem płaci się drobne sumki

e-zin - elektroniczna forma

Wewnętrzne kryteria podziału prasy:

1. częstotliwość wydawania

2. podporządkowanie organizacyjne

3. kryterium przestrzenno-terytorialnej publikacji (na jakim terenie są wydawane)

4. tematyczne (np. prasa dla kobiet, mam itp.)

5. rodzajowo gatunkowe

Lokalność pierwotna - stosunek materiałów dziennikarskich lokalnych do poza lokalnych (uniwersalnych).

Lokalność wewnętrzna - ile miejsca przeznacza się dla poszczególnych lokalnych tematów (np. ile o Romach, i innych narodowościach)

Zasięg przestrzenny medium lokalnego - nadawany jest przez koncesję, moc nadajnika tam, gdzie dociera sygnał lub prasa jest kolportowana

Zasięg przestrzenny przekazu - gdzie tak naprawdę ten przekaz jest odbierany. Tutaj decyduje przynależność odbiorcy do danego regionu.

Trzy modele lokalności wtórnej:

1. Model centralistyczny - dominuje informacja z centrum, czyli miejsca gdzie ma siedzibę redakcja, przy niemal całkowitym pominięciu informacji z obrzeży

2. Model pośredni - nadal dominują informacje z centrum, ale już pojawiają się informacje z obrzeży.

3. Model decentralistyczny - następuje równowaga informacji z centrum i obrzeży.

Funkcje prasy:

1. informacyjna

2. rozrywkowa

3. edukacyjna

4. opiniotwórcza

5. postawotwórcza

6. integrująca

7. organizatorska

8. alarmująca

Media lokalne mają dodatkowo 3

9. promowanie małej ojczyzny/patriotyzm

10. integrowanie społeczności lokalnej

11. popieranie inicjatyw lokalnych

Radio :

3 typy radia

1. publiczne - reprezentuje zadania medium publicznego, niesie misję, programy edukacyjne, mniej reklam

2. komercyjne - reprezentuje nadawcę komercyjnego, dużo reklam, dużo programów sponsorowanych, więcej muzyki, mniej audycji radiowych

3. społeczno środowiskowe - tworzone najczęściej przez reprezentantów danego środowiska dla słuchaczy z tego środowiska, których praca opiera się na wolontariacie, nie otrzymują pieniędzy

Radio rozszczepione - dzielenie przekazu antenowego ogólnopolskiego na różne poszczególne redakcje lokalne (czas jest różny może na 5 minut a może na 3 godziny)

Radio sieciowane - tworzone na terenie kraju sieci swoich stacji np. poprzez wykupywanie stacji, które upadły, zbankrutowały

Internet: lokalność staje się globalnością/glokalizacja

TV

Trzy typy TV:

1. TV regionalna - TVP Łódź

2. TV aglomeracyjna - obszar nadawania i problematyka miasto np. TPYA

3. TV osiedlowa/dzielnicowa np. Ret-Sat1

Tekst 1:

Brytyjskie dzienniki regionalne i lokalne [w:] Przyszłość dziennikarstwa w dojrzałych

demokracjach, pod red. P. J. Anderson, G. Ward, tłum. A. Piwnicka, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010, s. 105-121.

1. W którym wieku narodziła się brytyjska prasa lokalna?

Brytyjskie gazety lokalne narodziły się pod koniec XVII wieku.

2. Który tytuł brytyjskiej gazety lokalnej uważa się za najstarszy (podaj rok powstania)?

Trudno powiedzieć, który publikowany dziś tytuł ma najdłuższą historię. Jednakże za najstarszą uważa się „Berrow`s Worcester Journal” założony w 1690 (choć regularnie ukazywał się dopiero od 1703).

3. Na czym polega paradoks tego pisma jako gazety lokalnej?

Paradoks polega na tym, że ta lokalna gazeta pisała o tematach nie związanych z regionalnymi tematami czyli np. o amerykańskiej wojnie o niepodległość.

4. Jaką tendencję na rynku mediów ilustruje ta gazeta?

Ta gazeta ilustruje główną tendencję w branży - koncentrację własności.

5. Kiedy zaczęła się ta tendencja?

Ta tendencja zaczęła się od połowy lat 90`. Od października 1995 roku doszło do dalszej koncentracji własności i wzmocnienia monopolu.

6. Jakie tematy najczęściej podejmowano w brytyjskich popołudniówkach lokalnych?

Tematy były związane bardzo blisko z życiem społeczności. W tym celu zbierano informacje w sądach i organach lokalnej administracji, odwiedzano także komisariaty i tam zbierano informacje. Tematami były nawet nazwiska żałobników, czy relacje ze ślubów (interesujące były wszystkie szczegóły np. opis kwiatów, czy materiał z jakiego uszyte były suknie druhen. Do popularnych tematów należały też spotkania Instytutu Kobiet, klubu seniorów, zebrania harcerskie itd.

7. Co oddziaływało na rozwój prasy lokalnej w Anglii w 19. i 20. wieku?

Na rozwój prasy lokalnej wpłynęło uprzemysłowienie. Rozwój prasy był niezwykle szybki. Nowe tygodniki, popołudniówki i dzienniki poranne ukazywały się w całej Wielkiej Brytanii.

8. Na jakie lata przypada okres świetności prasy regionalnej w Anglii?

Czas świetności prasy regionalnej przypada na okres powojennej prosperity. Od początku lat 60` jej rozwój zaczął zwalniać.

9. Kiedy została zachwiana stabilizacja sytuacji prasy regionalnej i co ją zachwiało?

Stabilna sytuacja prasy regionalnej została zachwiana w latach 70`, kiedy pojawiły się gazety darmowe.

10. Jaki był sposób kolportażu pierwszych bezpłatnych gazet lokalnych w Anglii?

Gazety bezpłatne były dostarczane do każdego gospodarstwa domowego w okolicy.

11. Jak ten sposób kolportażu przekłuł się na zyski pisma?

Na zyski przekłuł się znaczne, ponieważ reklamodawcy chętnie umieszczali tam swoje ogłoszenia (uważali, ze docierają ze swoim przekazem do wszystkich).

12. Jak wyglądał moment, w którym darmowe gazety weszły do głównego nurtu prasy?
    Pojawienie się jakiego tytułu, w którym roku i do kogo skierowanego było powodem?

Pojawienie się tytułu „Metro”, skierowanego do osób podróżujących do pracy z przedmieść do metropolii, było momentem, gdy darmowe gazety weszły do głównego nurtu prasy. Pierwsze wydanie „Metra” nastąpiło w Londynie w 1999 roku.

13. Jak można jeszcze charakteryzować grupę odbiorców prasy lokalnej?

14. Jak można scharakteryzować autorów wiadomości lokalnych?

W ówczesnych czasach w redakcjach pracowali wyłącznie mężczyźni.

15. Jakie dwie tendencje widoczne były w polityce redakcyjnej pism lokalnych w roku 2004 i 2005?

16. Jakie są przyczyny coraz mniejszego zainteresowania prasą lokalną, a w konsekwencji spadku jej nakładów?

Tendencja spadkowa nie jest nowa i powoduje ją wiele czynników. Głównym powodem spadku są nowe technologie. Wcześniej była to TV kablowa. Nowym źródłem wiadomości w okolicy, społeczności lokalnej i wynikach sportowych stał się Internet. Czynnikami powodującymi spadek są także zmiany społeczne czyli mobilność, zróżnicowanie etniczne, praca i dojazdy do niej, „ciągły brak czasu” i nowe podejście do życia - bardziej indywidualistyczne, konsumpcyjne.

17. Jak wygląda konwergencja mediów w odniesieniu do brytyjskiej prasy lokalnej?

Dziennikarze nie pracują tylko nad tekstem dla swojego tygodnika, dostarczają też materiałów siostrzanym tytułom, stornie internetowej gazety czy lokalnej TV.

18. Jak wg przewidywań będzie wyglądać następna generacja prasy lokalnej?

Kolejna generacja prasy lokalnej może przypominać „wydruk strony e-Baya”.

19. Jakie jeszcze widać zagrożenie rynkowe dla prasy lokalnej?

Kolejnym zagrożeniem dla prasy lokalnej jest rywal TV BBC. Ogłosiła ona plany testowania pilotażowych stacji lokalnych. Największym problemem gazet lokalnych jest zamożność BBC.

Tekst II:

Społeczne funkcje prasy lokalnej Janusz Adamowski

Strona: 35-45

Funkcje omawiane na przykładzie lokalnej prasy warszawskiej. Prasa ta działa w warunkach szczególnych, wielkomiejskich i stołecznych.

Obserwuje się tutaj 2 interesujące zjawiska:

• dużą liczbę wydawnictw o charakterze efemerydalnym, których wydawcy podejmują decyzje o pojawieniu się na rynku w sposób spontaniczny, co powoduje po pewnym czasie niezbyt efektywnego konkurowania równie spontaniczną decyzję o wycofaniu się.

• relatywnie wysoki poziom merytoryczny tych wydawnictw z jednej strony

Główne funkcje prasy lokalnej,

1. funkcja informacyjno - kontrolna-ta funkcja najpełniejsze odzwierciedlenie uzyskuje na szczeblu dzielnicowym. To tam właśnie dokonuje się proces łączności z czytelnikiem, a lokalne gazety uzupełniająco dostarczają informacji na tematy z różnych dziedzin życia: polityki, gospodarki, kultury, towarzysko-obyczajowych. Funkcja kontrolna realizowana jest poprzez krytyczne przyglądanie się i wręcz recenzowanie posunięć lokalnych władz samorządowych.

Prasa ta dostarczając stosowny zasób wiedzy na temat różnych działalności lokalnych, prasa staje się narzędziem ich kontroli, a więc wpływa tym samym na styl i sposób sprawowania władzy.

Prasa ta spełnia role informacyjne zwłaszcza w okresie kampanii politycznej.

2. funkcja socjalizacyjno - wychowawcza - warszawskie gazety lokalne poczynając od lat 80` ubiegłego stulecia stały się trwałym elementem życia stołecznych mikrospołeczności. Ze względu na relatywnie wysoką dostępność tej prasy dla wielu przybyszów docierających do Warszawy w poszukiwaniu prasy lub celach edukacyjnych jest ona faktycznie gazetą pierwszego kontaktu.

Ta prasa przez silne zaangażowanie w codzienne sprawy lokalnych społeczności stanowi liczący się czynnik wsparcia wielu miejscowych inicjatyw. Są to zagadnienia o których stosunkowo mało się pisze na łamach pracy ogólnokrajowej.

3. funkcja integracyjna - prasa lokalna według teoretyków jest ważnym czynnikiem integrującym miejscowe społeczności, choć elementy destrukcji też bywają widoczne.

Poprzez dostarczanie odbiorcą zamieszkującym dane terytorium (np. dzielnice) informacji o charakterze lokalnym, prasa miejscowa może w dużym stopniu przyczyniać się do ich lepszego zintegrowania.

4. funkcja mobilizująca - jednym z najistotniejszych zadań prasy lokalnej w warunkach demokratycznego pluralizmu społeczno-politycznego jest jej wpływanie na ludzkie postawy, opinie i zachowania. Konsekwencją tego może być ich mobilizowanie do aktywnego działania na rzecz rozwoju swojej „małej ojczyzny”. Media lokalne mogą być ważnym czynnikiem przekonywania ludzi do określonych wartości, norm, postaw i wzorców zachowań.

5. funkcja reklamowo - ogłoszeniowa - dla średnich i małych podmiotów gospodarczych prasa lokalna jawi się jako szczególnie atrakcyjne miejsce prezentacji swojej oferty. Z usług tej prasy coraz częściej korzystają produkcyjno-handlowi średniacy, a nawet giganci

Tekst III:

Przesunięcie centrum władzy: media jako pierwsza siła systemu politycznego Tomasz Goban-Klas

Strona: 47-58

Pojęcie „czwartej władzy”-

jego autorem jest angielski parlamentarzysta Thomas Macaulay, który w 1829 roku tak właśnie nazwał klan dziennikarzy. Już wówczas było widać, że dziennikarze nie tylko raportują to co słyszą i widzą, ale wzajemnie się obserwują i konsultują, tworząc opinię nie tyle publiczną, co prasową

Od 1829 roku widać silne oddziaływanie mediów. Jednakże mimo swej dominującej potęgi, media to nie władza. Władza bowiem w sensie właściwym to zdolność osiągania pożądanego celu także wbrew postawom przedmiotu władzy. W tym sensie media nigdy nie były i nie będą obdarzone władzą, jeśli pominąć władzę ich właścicieli i kontrolerów nad publikowanymi przekazami. Natomiast mają wpływ, zdolność oddziaływania na postawy społeczne w tym także polityków.

Pojęcia Paula Levinsona - 2 determinizmy władzy:

1. Twardy determinizm władzy - który zmierza do swoich celów w sposób nieuchronny, niemal absolutny, choć nie zawsze skuteczny

2. Miękki determinizm mediów - który rzadko (jeśli w ogóle) jest absolutny.

Systemy społeczne są oparte na podsystemach, które z kolei same zawierają podsystemy.

System społeczny - znaczące powiązanie działań społecznych. Granice systemu wyznaczają zasady i reguły tych działań, a nie same osoby wchodzące w skład tych działań. Z tego punktu widzenia to nie dziennikarze, ale zasady pracy tworzą system komunikowania masowego.

Podsystem polityczny - system władzy - jest niezbędny do funkcjonowania społeczeństwa.

Współczesne partie polityczne nie są już ośrodkami informowania elektoratu. Uznaje się, że rozpowszechniają informacje tendencyjnie. Natomiast mediom przypisuje się status niezależnych, obiektywnych i bezinteresownych informatorów. Mają one duże centra dokumentacyjne i korzystają z międzynarodowych i krajowych ośrodków informacji. Mają tez do dyspozycji znaczne środki finansowe, z których nie muszą się precyzyjnie rozliczać, tak jak robią to instytucje publiczne.

Kepplinger zwraca uwagę, że media - mogą zatrudniać dziennikarzy według własnego uznania, nie patrząc na konkursy czy względy formalne, a ponadto nie są tak związane z poglądami politycznymi pracowników jak partie. Dziennikarze przenoszą się z mediów do mediów, a ich elastyczny styl pracy ułatwia szerokie kontakty.

Media mają także wpływ na dobór tematów, zarówno ich włączanie do dyskusji, jak i wyłączanie. Politycy nie mają właściwie możliwości wyciszania np. niewygodnych tematów.

Media mogą selektywnie zajmować się skandalami, w przeciwieństwie do sądów. Od mediów nie oczekuje się stałości poglądów, nie muszą się z niczego tłumaczyć czy usprawiedliwiać. Są wolne od odpowiedzialności moralnej, choć same często o moralności piszą.

Media służą zarówno jako informatorzy, jak i integratorzy społeczni. Przedstawiają siebie jako bezstronnych i racjonalnych aktorów życia publicznego.

Podział mediów w prasoznawstwie:

1. Media elitarne - prestiżowe środki przekazu, dzienniki o długiej tradycji (np. londyński „Times”), niektóre tygodniki („The Economist”), programy publicystyczne i informacyjne (BBC). Ich wpływ obejmuje 3 grupy odbiorców:

*elity polityczne i biznesowe

*dziennikarzy innych mediów

*wykształconą publiczność

2. Media popularne - są nastawione jedynie na szeroką najlepiej masową grupę odbiorców.

Jednakże mimo tej różnicy media te stanowią jeden system, tyle, że wpływ mediów elitarnych na ustalanie porządku tematów i ocen innych mediów jest decydujący.

Elity medialne wywierają wpływ na publikowane w ich mediach tematy i oceny, jaki swe formalne stanowiska we władzach publicznych oraz nieformalne poprzez kręgi towarzyskie.

Partie polityczne są obecnie skazane na pośrednictwo medialne ponieważ mają same coraz mniejszy wpływ na docieranie do elektoratu. Partie stają się zakładnikami mediów, a one aktywnie włączają się w kampanie wyborcze.

Między partiami, a mediami istnieje funkcjonalna zależność. Relacje te nie są jednak równoznaczne. Media mogą się obyć bez nadmiaru informacji politycznych (np. koncentrując się na tematach obyczajowych, katastroficznych), ale partie i politycy muszą zdobywać zainteresowanie mediów, pod groźbą społecznej marginalizacji.

Kepplinger wskazuje także, że współcześnie system polityczny opiera się nie tylko na obywatelach - wyborcach, ale na mediach i dziennikarzach. Pozyskanie mediów jest ważniejsze od pozyskania wyborców, a lojalność polityków wobec mediów jest istotniejsza niż wobec swojego elektoratu.

Między rządem, a mediami istnieje wiele zależności. Na działania rządku mają wpływ ośrodki badania opinii publicznej, które formalnie są niezależne, choć coraz bardziej zależne ode mediów, gdyż media są głównym zleceniodawcą sondaży. Media wyznaczają tematy sondaży, ich wyniki publikują wybiórczo. Spirala sondażowa - tendencyjne pytania, sugerowane odpowiedzi, tendencyjna prezentacja. Rząd może tylko zamawiać sondaże na własny wewnętrzny użytek.

Przesunięcie centrów władzy - media stają się coraz skuteczniejszą instytucją w przekonywaniu społeczeństwa, także o swojej misji publicznej.

Media uzurpują sobie władzę.

Wzajemna zależność polityka - prasa.

Tekst IV:

Relacje między władzą samorządową, a gazetą lokalną

Dominik Księski

Strona: 119-126

Marek Holak twierdzi, że nie może być mowy o współpracy niezależnej prasy lokalnej z prasą samorządową.

Niezależna gazeta lokalna czyni swoje obowiązki poprzez:

1. istnienie - decyzje podejmowane są inaczej, gdy ma się świadomość, że przeczyta się o nich na pierwszej stronie gazety, niż wtedy gdy nikt się o ich uzasadnienie nie pyta.

2. informowanie - o tym i owym, ludzie mają o czym mówić w kolejkach.

3. ustosunkowanie się do spraw publicznych - komentarz, prezentację własnej opinii, udział w dyskusji publicznej, pomoc w definiowaniu problemów, ocenę działalności władzy.

Władze samorządowe (gminne jak i powiatowe) dla niezależnej gazety lokalnej to nie zawsze łatwy partner. Relacje pomiędzy tymi dwoma ośrodkami są złe.

Trzy punkty sporne pomiędzy władzą, a gazetą:

- samorządowcy chcą by prasa o pewnych rzeczach nie mówiła, natomiast prasa prywatna musi o tym napisać o tym co decyduje redakcja bo taki jest sens bycia gazetą

- krytyka, władza jej nie chce, ale dziennikarz ma prawo do krytyki,

- ranga/ważność informacji, decyzje o tym co ważne do napisania podejmuje redakcja

Grzechy prasy lokalnej:

1. Używanie argumentów wobec człowieka, nie wobec jego osiągnięć, krytyka człowieka, a nie jego działalności.

2. Brak publikowania sprostowań, jak pisze Dominik Ksiąski czy spadnie komuś korona z głowy jeśli to opublikuje?

3. Oparcie krytyki na emocjach, a nie na wartościach.

4. Brak grzeczności, kindersztuby, niedocenianie roli ubioru w kontaktach międzyludzkich.

5. Wdawanie się przy zbieraniu materiałów w dyskusje, prezentowanie własnego zdania na zewnątrz w inny sposób niż za pomocą komentarza umieszczonego na łamach gazety.

6. Jawnie nierówny dystans do wszystkich sił politycznych, uprawianie własnej polityki.

Gazety wydawane przez samorząd:

1. Nie mają szans spełnić ról stojących przed medium lokalnym.

2. Do kogo innego się tę gazetę kieruje, a kto inny ją finansuje. Samorząd gazetę wydaje, finansuje i samorząd chce czytać o tym za co płaci.

3. Gazeta ta nie może pełnić funkcji kontrolnej, bo same o sobie nie będą źle pisać, w związku z tym ta prasa jest jałowa, nie podejmuje gorących tematów.

4. Gazeta ta działa w interesie samorządu wąsko pojmowanego jako władza.

5. Gazeta samorządowa to promocja działań burmistrza skierowana do mieszkańców, którzy mają się dowiedzieć tylko i wyłącznie tego, że ich burmistrz rządzi mądrze (i mają wybrać go na kolejną kadencję).

Cel tworzenia gazety samorządowej: główny to stworzenie przeciwwagi dla prasy prywatnej, która krytykuje, publikuje niewygodne informacje (zarobki burmistrza), stawia kłopotliwe pytania.

Tekst V:

Prasa regionalna i lokalna od roku 1989

Sylwester Dziki

Strona: 207-217

Prasa lokalna:

1. Jest uzupełnieniem prasy ogólnokrajowej.

2. Początki sięgają XIX wieku i wiążą się z modernizacją służby administracyjnej Księstwa Warszawskiego (tak zwane „dzienniki apartamentowi”).

3. Właściwy rozwój wiąże się z aktywizacją ruchów narodowowyzwoleńczych w okresie Wiosny Ludów.

4. Szczególny rozwój to od drugiej połowy XIX wieku, szczególnie w zaborze pruskim (172 tytuły), austriackim (123) i rosyjskim (56).

5. Okres międzywojenny ściśle związana z życiem politycznym.

6. Od 1945 roku rozwój tej prasy był zdeterminowany potrzebami partyjno-politycznymi.

7. Koniec lat 1960` prasa stawała się trybuną wypowiedzi różnych środowisk twórczych.

8. Od wczesnych lat 80` gwałtowny rozwój prasy.

Prasa lokalna traktowana jest przede wszystkim jako przeciwieństwo prasy ogólnokrajowej na ogół zlokalizowanej w głównym centrum życia politycznego utożsamianym ze stolicą.

Lokalizacja wydawnictw w XIX wieku:

1. Warszawa

2. Kraków

3. Poznań

4. Wilno

5. Lwów

dodatkowo w okresie międzywojennym

6. Łódź

7. Katowice

Czynniki wyróżniające prasę lokalną od ogółu wydawnictw jest treść pisma:

-wyraźna ilościowa dominacja treści lokalnych

-ściśle z nią związany obszar kolportażu

-miejsce wydawania

Prasa lokalna związana jest z podziałem administracyjnym:

-prasa wojewódzka

-prasa powiatowa

-prasa gminna

Powstanie dzienników departamentowych związane było z zabiegami o usprawnienie funkcjonowania władz administracyjnych.

Właściwy rozwój lokalnego dziennikarstwa polskiego ściśle wiąże się z aktywizacją ruchów narodowowyzwoleńczych datujących się od czasu Wiosny Ludów .

W 1848 roku ukazało się na ziemiach polskich 51 nowych czasopism lokalnych 9 w większości poza głównymi ośrodkami.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w roku 1918 znaczenie dziennikarstwa lokalnego wzrosło, ze względu na rosnącą liczbę tytułów i zmianę warunków prawno-politycznych.

Na rozwój ruchu prasowo wydawniczego na początku II Rzeczpospolitej miały wpływ:

1. Ujawnienie się głównych partii politycznych i zażarta walką jaką toczyły o zdobycie władzy.

2. Istnienie na przełomie 1918 i 1919 kilku lokalnych ośrodków władzy.

3. Stan nieograniczonej wolności prasy.

W latach wielkiego kryzysu o regresie prasy prowincjonalnej zdecydowały przede wszystkim czynniki gospodarcze. Bolesny był także napływ prasy wielkomiejskiej. W związku z tym funkcje i zadania prasy zmieniły się:

- zamiast krzewienia i kultywowania polskości coraz częściej przekształcała się w instrument walki grupy ludzi o władzę polityczną itp.

Aleksander Patkowski - propagował regionalizm, promowanie małej ojczyzny, który przyciągał głównie pracowników kulturalno-oświatowych i nauczycieli.

Rozwój prasy lokalnej został przerwany przez lata wojny 1939/1945. Pierwszy okres Polski Ludowej (1944-1948) główny nacisk położono na prasę ogólnokrajową i terenową. Niekorzystny wpływ miała likwidacja Ministerstwa Informacji Propagandy bo wiązała się z likwidacją dużej części prasy terenowej.

Dopiero na początku lat 50` uznano wzorując na odpowiednikach radzieckich, że prasa blisko związana z potrzebami czytelników może odegrać ważną rolę agitatora i propagatora aktualnych zadań polityki państwowej.

Istniała zasada by zasięg czasopisma ograniczał się do terenu powiatu, zgodnie z podziałem. Preferowano tematykę rolniczą i ogólnowiejską. Dotrwał ten podział do 1 czerwca 1975 roku. Zlikwidowany ze względu na nowy podział administracyjny. Główną wadą tego pisma był fakt powoływania jej na zasadzie odgórnych decyzji, bez liczenia się z potrzebami społecznymi danego ternu.

Po roku 1975 prasę regionalną i lokalną reprezentowały wojewódzkie tygodniki PZPR, często zwane tygodnikami „trzeciej siatki”

Lata 60` nastąpił rozwój czasopism społeczno-kulturalnych.

Dzieje prasy Polski Ludowej zamykają Obrady Okrągłego Stołu w 1989 roku. Zlikwidowano RSW „Prasa-Książka-Ruch” oraz Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk. Zapewniono wolny dostęp do urządzeń poligraficznych z których skorzystali wydawcy gazet lokalnych i sublokalnych.

Tekst VI:

Lokalność opozycją globalności

Krzyszto Mroziewicz

Strona: 21-24

Wszystkie nowości technologiczne są pochodnymi wynalazków militarnych, gdyż na badania wojskowe są pieniądze, a na cywilne nie. Dzięki tym badaniom dziennikarze mają dostęp do wielu narzędzi, takich jak radio.

Obecnie najszybszym medium staje się nie radio, a telefon komórkowy.

Internet czyli swoboda dostępu do drugiego człowieka wywołał taki niepokój władz chińskich, że w tej chwili policja chińska zatrudnia 70 tys. osób. Obawa przed tym, że każdy jest nadawcą, wywołuje coś w rodzaju cenzury i policji nadawczej.

Wiele pism regionalnych to pisma niszowe tylko dla specjalistów. W wielu obszarach lepiej funkcjonują pisma lokalne niż regionalne.

W Iranie istnieje zakaz odbierania TV satelitarnej, ale na każdym domu stoi talerz, a policja nic z tym nie robi mimo iż ma do tego narzędzie. Ponadto większość codziennie rozmawia przez telefony komórkowe mimo iż powszechnie się mówi, że jest to dzieło szatana.

W Związku Radzieckim długo obowiązywał zakaz oglądania zachodnich filmów, choć nie było w nich żadnych złych treści. Problem tkwił w tym, że ludzie mogli zobaczyć, że można żyć inaczej.

Prasa Indyjska opiniotwórcza („Hinndu”, „The Times Of India”, „Indian Express”) to pisma mające nakład 200/300 tysięcy. Poza tym w Indiach najważniejszym środkiem masowego przekazu jest kino i film. Indyjska prasa opiniotwórcza specjalizuje się w dziennikarstwie śledczym.

Tabloidyzacja oznacza zanik niektórych funkcji dziennikarskich np. korespondenta zagranicznego), a także zanik gatunków takich jak felieton, esej, wywiad. Są nowe media, ale nie ma nowych gatunków.

Tekst VII:

Glokalizacja mediów

Tadeusz Miczka

Strona: 30-

Globalizacja - według Dembińskiego to proces kurczenia się czasoprzestrzeni, w której poruszamy się i działamy. Kurczenie się czasoprzestrzeni to nie zjawisko fizyczne, lecz głębokie odczucie, które przenika nas na wylot. Wynika ono z ciągłego zacieśniania się więzów współzależności. Sprzężenie zwrotne napędzane przez taniejącą i coraz bardziej dostępną technologię, stają się coraz bardziej zwarte i bliższe. Oddziałujemy na siebie w coraz krótszych odstępach czasu, coraz więcej rzeczy dzieje się w czasie rzeczywistym, niezależnie od odległości.

Tak więc globalizacja to spiętrzenie się pętli sprzężeń zwrotnych w niezwykle skomplikowane sieci. Łatwo zauważyć, że media znajdują się w pętli globalizacji i odgrywają w niej niezwykle istotną rolę.

Lokalność nas wszechogarnia. Media znajdują się w centrum procesów zwanych lokalizacją i odgrywają w nich jedną z pierwszoplanowych ról.

Pojęcie globalizacji pojawiło się w oficjalnym dyskursie naukowym w 1961 roku, gdzie oznaczało totalność wydarzeń i relacji społecznych, jakie występują w wielu społeczeństwach. Powoływano się na koncepcję Marshalla McLuhana głosząc iż nowe techniki komunikacyjne nie tylko „przedłużają” system nerwowy człowieka i „poszerzają” jego układ poznawczy, ale także zagęszczają przestrzeń, w której on żyje, oraz umożliwiają nagromadzenie informacji wywołujących u niego wrażenie przebywania w „globalnej wiosce”.

Fazy globalizacji (R. Robertson - twierdził początek globalizacji w XV wieku):

1. zalążkowa-trwająca w Europie od połowy wieku XVIII)

2. początkową (lata 1750-1870)

3. fazę startu (od 1870 do końca I wojny światowej

4. fazę walki o dominację (od lat 20` do połowy lat 60` XX wieku)

5. fazę niepewności w której znajduje się właśnie świat

Do podobnych wniosków dochodzą także inni. Ich zdaniem najpierw istniała płytka globalizacji i była i była ona charakterystyczna dla epoki, w której szlaki handlowe zaczęły łączyć Europę i Azję.

Późniejszą epokę dalszej kolonizacji cechowała globalizacja ekspansywna, która miała szeroki zasięg, ale słabą intensywność i niewielkie tempo. Czasy współczesne poprzedzała natomiast globalizacja głęboka. Dzisiaj rozwija się już globalizacja rozproszona.

Ryszard Kapuściński wyróżnia trzy poziomy globalizacji:

1. globalizację oficjalną odnoszącą się do swobodnego przepływu kapitału, ekspansji komunikacji, ponadnarodowych firm, i korporacji oraz dostępu do wolnych rynków, masowej kultury i konsumpcji

2. globalizację świata podziemnego rozmaite formy przestępczości ponadnarodowej, struktury mafijne, handel i produkcja broni, narkotyków, brudych pieniędzy

3. globalizację życia społecznego międzynarodowe organizacje porządkowe, sekty duże ruchy

Współcześnie media oczywiście globalizują się, ale ulegają także lokalizacji i stają się coraz mocniej zglokalizowane.

Glokalizacja (globalizacja+lokalizacja) - Roland Robertson - opiera się ona na przeciwstawieniu wolności i zniewolenia, bezpieczeństwa i ryzyka oraz anonimowości i jawności, kieruje więc media w 2 strony, w lewo i w prawo, w przód i w tył co jest dla nich równocześnie atrakcyjne jak i niebezpieczne. Glokalizacja jest wyzwaniem trudnym nie tylko dla mediów. Zwolennicy glokalizacji (Fukuyama) każą traktować ją jako okazję do stopniowego kształcenia obywateli świata, którzy nie utracą swoich korzeni, będą aktywnymi uczestnikami życia lokalnego. Umiarkowani optymiści mówią, że media nie powinny się lokalizować czy globalizować, a glkoalizować kierować uwagę tak na świat jak i na najbliższe otoczenie.

(tożsamości w wolnej chwili)

Tekst VIII:

Język styl gatunki

Igor Borkowski

Dziennikarze prasy lokalnej bardzo rzadko decydują się na napisanie i publikację reportażu. W obrębie tekstów publicystycznych istnieje niewielkie zróżnicowanie.

Badania nad genealogią prasy lokalnej skłaniają do stwierdzenia, iż dziennikarze prasy lokalnej rzadko starają się analizować otaczającą ich rzeczywistość tak, by opisując ją, brać jednocześnie odpowiedzialność za jakość i ostateczny kształt. To dlatego nie znajdujemy tu rozbudowanych reportaży.

Felieton jest bardzo często publikowany. Ucieczka w formę felietonową związana jest zapewne z potocznym postrzeganiem tego gatunku jako takiego tekstu, który nie ma wyraźnych cech, stanowi przestrzeń bardzo swobodnej wypowiedzi na dowolny temat, zwalnia do odpowiedzialności za słowo.

---