Podział mediów ze względu na status instytucjonalno – prawny według OśBadańPrasoznawczych:

a) pisma wolnorynkowe (niezależne) wydawane przez wielo i jednopodmiotowe spółki (osoby prywatne)

b) pisma wydawane lub współwydawane przez lokalne samorządy (w tym biuletyny),Wydawane przez organy samorządu terytorialnego, instytucje kultury, osoby prywatne z dotacją samorządu.

Znaczny wpływ na pracę dziennikarzy lokalnych ma otoczenie społeczne redakcji. Najistotniejsze są wpływy otoczenia zorganizowanego. Lokalne elity oddziałują na media zarówno kanałami formalnymi jak i nieformalnymi, dzięki osobistym znajomościom. Zjawisko „cichej integracji” bywa źródłem braku obiektywizmu i zaniku krytyki w mediach lokalnych.

(Z. Anculewicz): 3 typy wzajemnych relacji między samorządem a pismem lokalnym:

1. stosunkowo harmonijne 2. Neutralność 3. wzajemna wrogość

4 modele układów między redakcjami a instytucjami lokalnymi: 1)symbioza (współżycie) wzajemne korzyści, dla obiektywizmu przedstawianego czytelnikowi 2)współistnienie wzajemna tolerancja, nie robią sobie nawzajem kłopotów i nie odmawiają udzielenia informacji w razie potrzeby 3)wzajemna ignorancja (żyją obok siebie i nie wtrącają się w swoje sprawy) 4)układ wrogości (instytucje wobec dziennikarzy stosują blokadę informacyjną może to być stan przejściowy lub stały).

Wydawcą może być osoba prawna, fizyczna i jednostka nie posiadająca osobowości prawnej. Po transformacji ustrojowej są to osoby fizyczne, przedsiębiorstwa prywatne i państwowe, organy władzy samorządowej i państwowej, związki zawodowe, towarzystwa społeczno-kulturalne i inne.

Moc publicystyczna redakcji tkwi w możliwości narzucania społeczności określonych tematów, a tym samym opinii i ocen

Publiczne zadania mediów: - informowanie - współtworzenie opinii - funkcja krytyki i kontroli

Podstawowe zadania mediów lokalnych:

*wszechstronna, bieżąca informacja

*integracja środowiska lokalnego

* funkcja trybuny społeczności lokalnej

*kształtowanie lokalnej opinii społecznej

*kontrola władz lokalnych

*wspieranie lokalnej kultury

*edukacja społeczno – polityczna, kulturalno – historyczna i ekonomiczna społeczności lokalnej

*promocja „małej ojczyzny”

*osiągniecie sukcesu ekonomicznego (w przyp. niezależnych, nie dot. samorządowych)

*funkcja reklamowo- ogłoszeniowa

*rozrywka, lokalna w tematyce, formie i autorstwie

Funkcje, cele i zadania prasy lokalnej podporządkowane są oczekiwaniom odbiorców, właścicieli lokalnego biznesu (potencjalnych reklamodawców), władz lokalnych oraz innych nadrzędnych ośrodków decyzyjnych (np. sąd, władze regionalne, hierarchia kościołów i związków wyznaniowych)

Wpływ odbiorcy na typ kierowanej do niego prasy zależy od :*zainteresowania problematyką lokalną *preferowania określonych treści *miejsca zajmowanego w strukturze społecznej społeczności lokalnej *związku emocjonalnego z obszarem, na którym się mieszka

Wewnętrzna struktura pisma lokalnego zależy od celów i zadań stawianych przed pismem lokalnym oraz kręgów czytelników.

4 elementy prasy lokalnej: 1)część informacyjna 2)cz. Publicystyczna 3)cz. Artystyczno-rozrywkowa 4)cz. Użyteczno-ogłoszeniowa.

By pismo było prawdziwie lokalne potrzebna jest komunikacja ! ( dwukierunkowa! : sondy ze zdjęciami, od czasu do czasu jakieś pozytywne zmiany w piśmie w celu aktywizacji)

Zadania prasy lokalnej wg Scharmma: prasa lokalna musi reprezentować dorobek kultury, wzbudzać „lokalny patriotyzm”. Innym zadaniem jest łączenie życia globalnego z lokalnym, prezentowanie właśnego środowiska na forum regionalnym i ogólnospołecznym (akcje promujące: np. prospołeczne, imprezy kulturalne, turystyczne np. zwiedzanie z przewodnikiem)

Ponoszone koszty: *pozyskiwanie informacji *przygotowanie produktu(,,pierwszej kopii”) *koszt druku i papieru *kolportaż

Media regionalne – gazety ukazujące się na obszarze województwa. Prasa w głównej mierze zdominowana przez  dzienniki

lokalne – Prasa ukazująca się na terenie jednego powiatu, lub niewiele większym; miasto, gmina,

sublokalne – Prasa rozpowszechniana na terenie mniejszym niż jeden powiat, a w przypadku dużych miast i powiatów grodzkich –prasa ukazująca się na terenie osiedla, dzielnicy, parafii, przysiółku, itp.gazetka osiedlowa, pracownicza itp.

Media jako czwarta władza w skali lokalnej: Redakcje mediów lokalnych jako czwarta władza, w tym sensie, ze prezentowane przez nie informacje są odpowiedzią nurtujące mieszkańców pytania. Dostarczają informacji o lokalnej polityce, opisują problemy najbliższe odbiorcom, są wiarygodnym źródłem informacji. Rola mediów lokalnych w komunikowaniu politycznym Media ujmowane są jako jeden z aktorów politycznych i spełniają istotną funkcję w procesie komunikacji politycznej, szczególnie w czasie kampanii wyborczych. Jednocześnie następuje kryzys mediów, spowodowany szybkością przepływu informacji, krótkim życiem newsa i złożoności treści przekazów, które są przekazywane w bardzo prosty sposób.

Socjologiczna definicja Dziennikarza, T.Kupis, 4 kryteria:

1. na zawód składa się pewien system czynności, wewnętrznie spójny, wymagający określonego zakresu wiedzy i umiejętności 2. czynności te są wykonywane trwale i systematycznie 3. są one podstawą ekonomicznego bytu pracownika 4. są one podstawą do zajmowania określonego miejsca w strukturze społecznej różnych grup i zbiorowości szerszych.

T.Kupis, T.Kononiuk definiują dziennikarza w 2 aspektach:

1. przedmiotowym, czyli jako system czynności zawodowych tj.zbieranie, pisanie, redagowanie, ocenianie i przygotowanie do publikacji materiałów prasowych

2. podmiotowym, czyli jako określenie osób zawód ten wykonujących, w miarę możliwości systematycznie, czerpiąc z tego zajęcia główne środki utrzymania.

Prasoznawcy przedstawiają 3 koncepcje definiowania tego pojęcia: 1. wiązała się z pojęciem stosunku pracy 2. z faktycznym wykonywaniem tego zawodu (tzn. publikowanie w środkach kom.mas.) 3. członkostwo w stowarzyszeniu dziennikarzy

Ustawa o Prawie Prasowym definiuje to pojęcie tak: „Dziennikarzem jest osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych pozostająca w stosunku pracy z redakcją albo zajmująca się taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji.”

Wpływ kapitału zagranicznego na rynek lokalny i środowiskowy

Plusy: *szkolenia pracowników w Warszawie *finansowano program Master of Business Administration *współpraca za granicą i szkolenia *konferencje *nowy sprzęt * media lokalne nie zawsze mają szansę na utrzymanie się np. z reklam więc taki kapitał pomaga im trwać na rynku * prasa z kapitałem zagranicznym bardziej niezależna politycznie (brak wpływu lokalnych władz)

Minusy: *zaświadczenia o szkoleniach zostają w firmie (koncernie medialnym) *zakaz pracy w innej „firmie” przez parę miesięcy po zwolnieniu *przekopiowanie zasad zachodnich do Polski, które się nie sprawdza *łączenie etatów *pracownicy traktowani jak własność koncernów *zagrożenie dla demokracji – nie przekazują treści kontrowersyjnych bo są nastawieni na zysk *komercjalizacja *obniżanie pensji *pieniądze, które wypracowuje polska redakcja nie są inwestowane w Pl tylko w centrali na Zachodzie * Problemem staje się brak porozumienia płacowego dziennikarzy, co rodzi oczywisty skutek zabiegania o sympatię naczelnego i wiąże się z samoograniczeniem w ujawnianiu poglądów *duża ingerencja w teksty *dz. producent zysków * obniżenie jakości pism (plotkarstwo, żerowanie na sensacji, hołdowanie niskim gustom) *wzrost „oglądactwa” pism, zamiast ich czytelnictwa *zjawisko „latynoamerykanizacji mediów”, czyli serwowania pustych i jałowych treści przerysowanych z tego samego szablonu

ETYKA:

Zasady realne do realizowania: *dz. musi uprzedzić, że będzie coś publikował, że chce podać źródło *nie może być jednocześnie rzecznikiem pr., doradcą polityka, os. publ. itp. *nie może przyjmować zaproszeń na spotkania imprezy itd. jeśli nie jest delegowany przez redakcję lub ich cel jest inny niż promocja lub reklama *nie może pracować dla ABW ani innych agencji wywiadowczych lub policyjnych, powinien zgłosić *n.m. przygotowywać materiałów reklamowych lub PR *w przypadku żądania o zamieszczenie sprostowania lub groźby wniesienia pozwu musi poinformować naczelnego *sprostowania i odp. muszą być drukowane terminowo jeśli spełniają warunki określone w ustawie, jeśli nie autor powinien zostać o brakach pouczony *mat. pras. nie powinien być zmieniony jeśli został przygotowany zgodnie z zasadami panującymi w redakcji, jeśli tak się stanie to dz. ma prawo do niepodpisania się pod nim *red. naczelny i wyznaczeni pracownicy odpowiadają za właściwe warunki i organizację ochrony inf. niejawnych, danych os., lub innych tajemnic ustawowo chronionych zgodnie z odrębną regulacją *teksty musza być podpisane, tak by czytelnik widział co jest reklamą (inny layout, czcionka) *tylko os. upoważnione przez red. mogą uzgadniać z przedstawicielami działu reklamy zmiany dot. layout, czasu publ. i układu stron ogłoszeniowych *+/- n. m. pozyskiwać inf. odpłatnie lub w zamian za inne korzyści mat. lub niemat. *dz. chroni dane os. źródła inf. *dz. nie może ukrywać przed naczelnym inf. uzyskanych w trakcie wykonywania pracy, chyba że chroni je prawo *n.m podawać inf. o niejawnego źródła jeśli jego dane sa niezweryfikowane, w takim przypadku (inf. od anonimowej os.) *wyk. inf.od an. os. tylko wtedy, gdy nie ma innych źródeł *n.m przedstawiać publ. zarzutów osobie oznaczonej co do tożsamości (którą można zidentyfikowac wskutek publ.) uzyskanych od an. informatora *może stosować wyłącznie jawne metody zbierania inf. musi ujawnić, że jest dz. (wyjątek-zgoda przełożonych, dz. śledcze – czytelnik powinien wiedzieć o zastosowaniu takich metod) *musi poinf. o wyniku wcześniej relacjonowanego postępowania sądowego, niezależnie od tego, czy wycofano oskarżenie i jaki zapadł wyrok *w relacjach spraw z postępowań sądowych n.m. ujawniać tożsamości osób, chyba że przemawia za tym interes publ.

Nierealne: *nm prowadzić szkoleń w zakresie kom. społ. *nm przyjmowac prezentów o wartości ponad 50 zł od os. innych niż wydawca *nm nawiązywać kontaktów handlowych, gosp., brać pożyczek od informatorów lub os. o których pisze *nie powinien pisać o swojej rodzinie i rodzinie innych pracowników red. ani o inst. z nimi związanych *może brać udział lub być w jury tylko w konkursach, w których celem jest rozwój dziennikarskiego profesjonalizmu czyli jury jest niezależne od sponsorów, większość członków jury to dz., teksty konkursowe oceniane są wg kryteriów dziennikarskich *n.m poszukiwać sponsorów nawet dla wydarzeń org. w red. *nm informować nikogo poza red. o treści i terminie publ. mat. pras, planach działań itp. *jeśli nie zgadza się z decyzją swojego przełożonego, może odwołać się do red. lub jego zastępcy *elementy ilustracyjne powinny zawierać źródło fotografii i charakter ilustracji (przykładowe, symboliczne, dokumentujące) *os. składające skargi powinny dostać pisemną odp. *redakcja i pracownicy muszą ewidencjonować wszystkie przedmioty otrzymane dla promowania, reklamy lub innego wykorzystania w artykule, przedmioty te powinny być przekazywane inst. publ. lub pozarządowym *tylko wydelegowani przez red. dz. mogą uczestniczyć w imprezach organizowanych w celach marketingowych lub promocyjnych *redakcje powinny unikać zatrudniania krewnych pracowników, jeśli tak się stanie, nie może zachodzić pom. nimi nawet pośrednio relacja przełożony-podwładny *dz. nm udzielać się w organizacjach, fundacjach, jeśli są finansowane ze środków publ., przedsiębiorstwa…

Koncerny z założenia skupiają się na rozwoju ekonomicznym, ale także redakcyjnym (inwestują w nowy sprzęt, upraszczanie odbioru, urozmaicanie zawartości), upraszczaniu odbioru prasy, uatrakcyjnianiu zawartości. Nie zapominają jednak o poszerzaniu rynku ogłoszeniowego, bez którego gazetom trudno byłoby się utrzymać na rynku (np. smsowe, e-mailowe zamawianie ogłoszeń, rabaty dla stałych..)

Stworzenie i kolportaż: być stworzona dla wszystkich, Nie może być zideologizowana. Musi zachowywać równy dystans do wszystkich sił politycznych, bo tylko wtedy jest wiarygodnym źródłem informacji, niezależnie od poglądów czytających. Lokalna gazeta musi też umieć zorganizować sobie kolportaż. - A wydawca gazety nie może bać się pisać tego, co jest niewygodne dla ludzi, których spotyka na ulicy, których bardzo często zna i ceni. Musi być odważny. Kolportaż w internecie :) wpływa on na rozszerzenie działalności rynkowej i umożliwia rozwój produktu, nawet na tym samym rynku, pomimo podjętych innych działań dystrybucyjnych, dla pism niskonakładowych jako wybrnięcie z wysokich kosztów druku. Ponadto gwarancją skutecznego kolportażu jest niezależna od Poczty Polskiej i Ruchu sieć własnych punktów sprzedaży. REKLAMY:Najważniejsze w pismach bezpłatnych są reklamy, szacuje się, ze by pismo się utrzymało proporcje muszą wyglądać następująco 70% pisma muszą stanowić reklamy a 30% pozostałe informacje.

Sytuacja ekonomiczna: Prasa lokalna utrzymuje się dzięki samofinansowaniu (źródła rynkowe), dotacjom władz samorządowych i innych instytucji, a także pozaredakcyjnej działalności gospodarczej wydawców. Według szacunków medioznawców jedynie 9,4% pism lokalnych uzyskuje dochód i jest w stanie utrzymać się na rynku. W przy­padku lokalnych pism niezależnych, wydawanych w miastach powiatowych, w strukturze dochodów wpływy ze sprzedaży przeważają nad zyskiem z reklam. Wydawcy niezależnych tygo­dników lokalnych obawiają się jednak utraty reklamodawców. Przy wysokich kosztach druku nie mogą nawet na czas promocji obniżyć cen. Większość wydawców prasy lokalnej ma po jednym tytule, więc brakuje im środków na pokrycie ewentualnych strat. W wydawnictwach wielotytułowych łatwiej o stabilność ekono­miczną. Problemem wydawców prasy lokalnej jest również postępują­cy proces koncentracji własności oraz ekspansji wydawców pra­sy regionalnej. Przykładem jest zagraniczny koncern wykupujący prasę lokalną Passauer Neue Presse (tworzący grupę wydawni­czą Polskapresse), który nie tylko przejmuje tytuły regionalne, ale także przyłącza tygodniki lokalne np. do weekendowych wydań gazet regionalnych. Z jednej strony jest to proces pozytywny, gdyż sprzyja uniezależnianiu się lokalnych tytułów od władz sa­morządowych. Z drugiej strony koncerny stawiają na komercja­lizację i unifikację tytułów. Na rynku regionalnym inwestuje też brytyjski koncern Mecom (tworzący grupę Media Regionalne). Koncern ten chętnie poszerza działalność prasy regionalnej, two­rząc liczne branżowe serwisy internetowe. Wydawcy niezależnej prasy lokalnej konkurują z mediami ogólnopolskimi i wygrywają dzięki poruszaniu spraw najbliż­szych odbiorcom, jednak ich rywalizacja z prasą samorządową jest nierówna.

Często samorządowe wydawnictwa kolportowa­ne są bezpłatnie lub w niższej cenie (dzięki dotacjom ze środków publicznych), co zaburza warunki konkurencji z prasą niezależną. Tytuły samorządowe nie wypełniają funkcji kontrolnej, bardzo ważnej dla lokalnej społeczności, promują władze samorzą­dowe – własnych pracodawców, mogą sprzyjać powstawaniu układów korupcyjnych, bardziej więc przypominają materiały promocyjne, nadmiernie chwaląc lokalne władze. Problemem jest także zamieszczanie w prasie samorządowej reklam komer­cyjnych, co utrudnia samofinansowanie niezależnych tytułów. Zamieszczanie tego typu reklam w wydawnictwach samorządo­wych może prowadzić również do wytworzenia układów korup­cyjnych pomiędzy reklamodawcą a lokalną władzą. Wydawanie prasy przez samorządy budzi liczne kontrowersje. Można się zastanawiać, czy samorządy nie naruszają reguły swo­bodnej konkurencji na rynku. Chociaż zasady wydawania są takie same dla właścicieli tytułów prywatnych i samorządowych, to publikowanie samorządowej prasy bezpłatnej zamieszczającej komercyjne reklamy można już uznać za praktyki ograniczające konkurencję. tytuł samorządowy wprowadzany jest do sieci sprzedaży detalicznej , który jest nośnikiem reklam lokalnych podmiotów gospodarczych, to już jest to nie tylko naganne, ale ma charakter korupcyjny. Jedną z funkcji prasy jest kontrola władzy, a tej roli nie może spełniać czasopismo samorządowe, albowiem trudno wyobrazić sobie by władza kontrolowała samą siebie. Na domiar złego prasę te zazwyczaj redagują pracownicy samorządu, którzy praktycznie nie odważą się skrytykować swoich przełożonych. Z drugiej strony niezależnych inicjatyw wydaw­niczych nie jest na tyle dużo, by mogły dotrzeć do wszystkich potencjalnych czytelników. Prywatne tytuły oprócz wypełniania wielu ważnych funkcji nastawione są przede wszystkim na zysk. Natomiast wydawnictwa samorządowe, bez konieczności osią­gania zysku, mają zazwyczaj lepszą sieć dystrybucji, zasięgiem obejmują większość małych miejscowości w Polsce, docierają do swoich czytelników z informacjami, co się dzieje w gminie, mogą promować region, a także integrować społeczność.

Monopolizacja prasy lokalnej: Koncentracja prasy, łączenie tytułów powoduje zmniejszenie się liczby egzemplarzy w przestrzeni medialnego regionu; niektóre są słabej jakości by przetrwały na rynku samodzielnie, dlatego powstawanie grup wydawniczych jest nieuchronne. Wpływa to na jakość i wywiera wpływ na działania informacyjne, perswazyjne i reklamowe.

Zjawisko konkurencji: stanowi Podstawę sytuacji ekonomicznej na rynku prasowym. Gazety konkurują o tego samego odbiorcę, a przede wszystkim – reklamodawcę. Ważne są czynniki sprzyjające koncentracji. Koncerny regionalne przejęły kilkadziesiąt tytułów lokalnych gazet. Jest to poważnym zagrożeniem dla tych mediów gdyż są likwidowane i włączane do mediów regionalnych. PolskaPresse w 1997 przejęła 15 pism lokalnych. W ’97-’98 Passauer Neue Presse przejął kilkadziesiąt tytułów za długi w drukarniach. Przejmowanie przez kapitał obcy udziałów w krajowych tytułach pozytywnie wpłynęło na ich sytuację ekonomiczną, ale nie odbijało się pozytywnie na różnorodności pism i stopniu niezależności redakcji. Podstawą jest brak konfliktów z władzą, unikanie ważnych tematów, kontrowersyjnych itp., w konsekwencji ograniczenie siły oddziaływania mediów i ich f. kontrolnej.

Szansą na utrzymanie się mediów lokalnych są portale internetowe. Tygodniki lokalne mogą konkurować jeśli są przygotowane przez zawodowych dziennikarzy a nie hobbystów, mają 7-8 tys. nakładu, zwroty na poziomie nie większym niż 20% i własną dystrybucję.

Koncerny zagraniczne: Wy­daw­nic­two Bauer, Grupa Wy­daw­ni­cza Pol­ska­pres­se i Axel Sprin­ger Pol­ska. Są to więc trzej wy­daw­cy z ro­do­wo­dem nie­miec­kim. Ich do­me­ną są naj­więk­sze dzien­ni­ki ogól­no­pol­skie, dzien­ni­ki re­gio­nal­ne oraz po­pu­lar­ne, ma­so­we ma­ga­zy­ny ko­lo­ro­we. Trze­ba wy­mie­nić grupę pię­ciu wy­daw­ców bar­dzo du­żych, lecz nie­okre­śla­nych już jako po­tę­gi: Edi­pres­se Pol­ska SA, G+J Pol­ska, Pres­spu­bli­ca, Orkla Press Pol­ska, Media Express. Są to firmy wy­da­ją­ce bądź dzien­ni­ki, bądź ma­ga­zy­ny ko­lo­ro­we, ale głów­nie te w naj­bar­dziej lu­kra­tyw­nych seg­men­tach rynku (ko­bie­cy i po­rad­ni­ko­wy). W ub.r. we wszyst­kich tych spół­kach był ka­pi­tał za­gra­nicz­ny (nie­miec­ki, nor­we­ski, szwaj­car­ski, szwedz­ki).

Polskapresse wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Verlagsgruppe Passau i jest wydawcą 8 dzienników regionalnych (Polska Dziennik Bałtycki, Polska Dziennik Łódzki, Polska Dziennik Zachodni, Polska Gazeta Krakowska, Polska Głos Wielkopolski, Polska Gazeta Wrocławska, Express Ilustrowany, Kurier Lubelski), 3 regionalnych dodatków telewizyjnych (Tele Magazyn, Super Tele, TV Pilot), 4 tygodników ogłoszeniowych (Moto Express, Autogiełda Wielkopolska, „Jarmark”, Motojarmark), tygodników regionalnych Nasze Miasto, bezpłatnego dziennika Echo Miasta ukazującego się dwa razy w tygodniu w siedmiu miastach Polski oraz od końca czerwca 2011 r. posiada 100% udziałów w spółce Polski Dom Medialny, wydawcy Dziennika Polskiego^. W skład grupy Polskapresse wchodzą także media internetowe. Polskapresse jest współwłaścicielem serwisu ogłoszeniowego Gratka.pl i Alegratka.pl, serwisu motoryzacyjnego Motofakty.pl oraz właścicielem miejskiego portalu informacyjnego NaszeMiasto.pl, internetowej wersji dodatku telewizyjnego TeleMagazyn.pl oraz serwisu opartego na dziennikarstwie obywatelskim – Wiadomości24.pl.

Nowoczesne firmy medialne stosują specyficzne strategie rozwoju:

1) S. penetracji rynku – zwiększenie sprzedaży na tym samym rynku poprzez np. wdrożenie nowych działań marketingowych i zagęszczenie sieci dystrybucji – ten sam art. w prasie i necie

2) S. rozwoju produktu - wprowadzenie nowych produktów na dotychczasowy rynek, np. przekształcenie szaty graficznej ramówki mediów (szaty graficznej, formuły zawartości, lepsza nawigacja na www)

3) S. rozwoju rynku - dążenie do wzrostu sprzedaży produktu poprzez wchodzenie na nowe rynki, np. nowe kolumny, nowe dodatki, poszerzony zakres kolportażu

4) S. dywersyfikacji - wprowadzenie nowych produktów i ich sprzedaży na nowych rynkach

Prasa niezależna to taka, która jest zależna tylko od czytelnika i reklamodawcy, to prasa  prywatna i komercyjna, a także opiniotwórcza i kontrolna, apolityczna i kulturotwórcza oraz „nasza”, czyli mieszkańców. Najogólniej rzecz biorąc gazeta niezależna to taka, której wydawca i redaktorzy nie są podporządkowani finansowo, politycznie i personalnie instytucjom państwowym, wyznaniowym, gospodarczym oraz lokalnym oddziałom partii politycznych, a zatem zależna jest wyłącznie od czytelników, którzy ją kupują i reklamodawców, którzy się w niej odpłatnie ogłaszają.

Pisma społeczno-kulturalne i literacko artystyczne nie finansują się same. Większość ważniejszych tytułów jest na liście czasopism dofinansowywanych przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Trudna syt. finansowa spowodowała, że redakcje najczęściej liczą po kilka osób i są poszerzone o grono stałych współpracowników. Teksty są gł. autorstwa członków redakcji, os. współprac., choć często autorzy są zapraszani z zewnątrz. Ministerstwo dofinansowuje 115 tytułów np. Akcent, Borussia, Sztuka, Teatr, Życie Muzyczne. Dofinan. też: F.im. Stefana Batorego, F. Kultury Polskiej, odpowiednie wydziały kultury i sportu urzędów woj., miejskich czy gminnych.
!!! Rola mediów lokalnych w przemianach samorządu:

1.Prasa lokalna przyczyniła się do zmiany spostrzegania samorządu terytorialnego, bowiem lokalnej społeczności samorząd coraz częściej jawiła się jako instytucja, która działa dla dobra obywatela i jego „małej ojczyzny”.
2.Prasa ta przyczyniła się zacieśnienia więzi społecznych i jest ich jednym z głównych budowniczych.
3.Prasa lokalna spowodowała zbliżenie się obywatela do władzy, a przede wszystkim wymogła na władzy służebną rolę wobec obywatela, co jest szczególną zasługą prasy niezależnej.
4.Lokalna prasa niezależna stała się mocnym filarem społeczeństwa obywatelskiego.
5.Prasa wyzwoliła w obywatelach potrzebę samoorganizacji, inicjatywę, radość życia i działania na rzecz lokalnej społeczności, chęć do podejmowania kolejnych wyzwań.
6.Prasa zdynamizowała działalność stowarzyszeń i fundacji oraz zachęciła obywateli do działania w nich.
7.Prasa pozwoliła uwierzyć obywatelom w swoje siły i możliwości.
8.Prasa, zwłaszcza niezależna, została powiernikiem problemów i spraw nurtujących mieszkańców miast i gmin.
9.Prasa przyczyniła się do zmiany mentalności i filozofii myślenia obywateli oraz do wzrostu świadomości społecznej i politycznej. Pozytywne zmiany nastąpiły też w świadomości ekologicznej, prawnej i ekonomicznej.
10.Prasa przyczyniła się do radykalnej poprawy komunikacji społecznej w gminach.
11.Prasa „odtajniła” funkcjonowanie terytorialnego samorządu, czym najbardziej mogą pochwalić się czasopisma niezależne.
12.Prasa pomogła obywatelowi w dokonywaniu przemyślanych decyzji podczas wyborów samorządowych oraz unaoczniła mu jego siłę sprawczą wynikającą z wyborczego aktu.

! Budowanie strategii internetowej:

I .Definiowanie celu lub grupy celów:

1) Co chcemy osiągnąć (dotrzeć z inf., kształtować jej pozytywny wizerunek w oczach klientów oraz zbudować społeczność wokół naszej firmy)

2) Hierarchia celów: np. 1 - docieranie z informacją 2 - Kształtowanie wizerunku 3 - Budowanie społeczności

II.Dokładne rozpoznanie firmy:

1) Słabe i silne strony

2)jak firma plasuje się na rynku:

3) Konkurencja

III.Do kogo się zwracamy?

1)Działania PR adresujemy głównie do …

2)Jacy są nasi czytelnicy

3)Jakie są ich potrzeby informacyjne?

IV.Co możemy zaoferować naszym odbiorcom:

1)Jak przyciągnąć odbiorców?

2) W jakim celu mieliby wchodzić na nasze strony , co mogłoby ich do tego skłonić?

3)Czy oferujemy jakieś wartości unikatowe?

4) Jak będziemy budować więzi lojalnościowe?

V.Co moglibyśmy otrzymać od odbiorców za oferowane im wartości?

1)Zebrać inf. o grupie docelowej i jej preferencjach

2)Zebrać uwagi i opinie nt. gazety

Problemy wykonywania zawodu dziennikarza:

Ze względu na sytuację ekonomiczną członkowie redakcji rzadko zatrudniani są na etatach, najczęściej obowiązują ich umowy-zlecenia i wierszówki. Podstawą powodzenia i siły prasy regionalnej i lokalnej stają się najczęściej skuteczne interwencje w sprawach mieszkańców. To sprawia, że prasa ta oceniana jest pozytywnie przez czytelników, natomiast czasami bardzo krytycznie przez władze samorządowe i firmy lokalne. Opisywanie spraw dotyczących np. niejasnych powiązań świata biznesu i polityki jest jeszcze bardziej ryzykowne. Krytyczne opisanie przez dziennikarza osób czy pewnych zjawisk może pociągać za sobą konsekwencje dla opisywanych, ale czę­sto także i dla samego piszącego. Dziennikarze stają więc przed dylematem – pisać o czymś krytycznie czy nie? Jeżeli rzetelnie opiszą sprawę (np. dotyczącą urzędników samorządowych), w przyszłości mogą stracić źródło informacji albo nawet otrzy­mują upomnienie czy naganę, których uzasadnieniem jest obra­za władz samorządowych. Daje się także zauważyć postępujący proces zależności dziennikarzy od pracodawców oraz tak zwa­nych „układów”.

Za główne problemy zawodowe uznawane są najczęściej: niskie zarobki, zbyt małe zespoły ludzkie w redakcjach oraz trudny, konkurencyjny rynek. Akcentowano, że krytyka władzy i urzęd­ników nie jest łatwa, bowiem prowadzi do unikania kontaktów i odcinania od informacji. Także brak me­rytorycznego przygotowania dziennikarzy lokalnych, brak sta­bilizacji zawodowej i niskie kompetencje osób prowadzących redakcje. Problemem stają się również interesy właścicieli, strach przed zwolnieniem oraz coraz większe wymagania za coraz niż­sze wynagrodzenie.

Dziennikarze akcentowali trudności związane ze zmaganiem się z urzędniczą niekompetencją, zakusy polityków i lokalnych biznesmenów na wolność wypowiedzi oraz brak zrozumienia roli dziennikarza – przede wszystkim tego, że informacji nie zbie­ra dla siebie, tylko dla czytelników, i nie jest petentem, ale powi­nien być partnerem. Jednocześnie lokalny zasięg pracy sprzyja powstawaniu nieformalnych układów. Zdarza się, że przedstawi­ciele instytucji celowo zatajają informacje przed dziennikarzem, który wcześniej krytycznie o nich napisał. Udzielający informacji urzędnicy często żądają całych tekstów do autoryzacji (nawet jeżeli udzielili tylko jednozdaniowej wypowiedzi), grożąc, że w przeciwnym wypadku więcej informacji nie udzielą. Występują również kłopoty z otrzymaniem przez prasę informacji, dostępu do akt, władze najchętniej milczą, licząc, że dziennikarze zrezy­gnują z dochodzenia prawa do informacji.

To takie dodatkowe, nie powinno być na egz. ale pojawiło się w notatkach z poprzednich lat:

Środowisko dziennikarskie:

Stowarzyszenie Gazet Lokalnych (2002) – założyciele to wydawcy i redaktorzy ponad 20 największych w Pl prywatnych, niezależnych gazet lokalnych o łącznym nakładzie tyg. 250 tys. Skupia 58 wydawnictw, 73 tytuły o łącznym nakładzie 400 tys. Oprócz organizacji badań czytelnictwa, pomocy prawnej dla gazet, działań rzeczniczych w imieniu środowiska w sprawie zerowej stawi Vat dla g.l., szkolenia i konferencje, działania w celu przeciwdziałania nieuczciwej konkurencji. SGL stworzyło sieć reklamową g.l. i zachęca kolejnych wydawców do współpracy. Mają program ściągania z rynku centralnego reklamy na rynki lokalne. (sojusze gazet zmniejszą koszty)

Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich- podczas stanu wojennego działali w podziemiu, a rząd zainkasował ich majątki, tzw. Prawica . W Lublinie działa SDP i kilka innych stowarzyszeń o charakterze kanapowym (kilku członków)

Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (tzw Prawica):Powstało 11 marca 1951, zajmując miejsce Związku Zawodowego Dziennikarzy RP^. Dwukrotnie odegrało kluczową rolę w życiu Polski: w 1956, kiedy uczestniczyło w próbie demokratyzacji ustroju PRL i w latach 1980-1981, kiedy aktywnie współdziałało z Solidarnością. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego działali w podziemiu, a rząd zainkasował ich majątki, władze komunistyczne rozwiązały SDP, tworząc w jego miejsce prorządowe Stowarzyszenie Dziennikarzy PRL. Po 1989 SDP zostało reaktywowane, zaś SD PRL zmieniło nazwę na Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej. W 1995 z inicjatywy SDP powstała Karta Etyczna Mediów. W strukturze SDP istnieje utworzone w 1996 Centrum Monitoringu Wolności Prasy, którego zadaniem jest publiczne zajmowanie stanowiska i udzielanie pomocy dziennikarzom w przypadkach zagrożenia wolności słowa i wypowiedzi.

Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (SDRP) – organizacja społeczna i zawodowa skupiająca dziennikarzy, utworzona po roku 1989 w miejsce istniejącego wcześniej, utworzonego po wprowadzeniu stanu wojennego Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL- za czasów PRL-u tzw. Lewica. Stowarzyszenie było nastawione na pozyskiwanie jak największej liczby członków, corocznie przyznaje nagrody (np. nagroda młodych, nagroda dziennikarza dinozaura), organizuje wyjazdy zagraniczne. Członkom nadawane były uprawnienia np. za czasów PRL-u bez kolejki można było się dostać do sanatorium, łatwiej było załatwić telefon czy mieszkanie. Obecnie tych przywilejów już nie ma i znacznie zmniejszyła się liczba członków tego stowarzyszenia. Podstawą działalności jest dziś organizowanie konkursów, przyznawanie nagród itd.

Syndykat Dziennikarzy Polskich powstał w 1995r. miał on dbać o interesy dziennikarzy, ale nigdy nie rozpoczął swojej działalności, więc NIK nadal nie broni dziennikarzy.

Istnienie stowarzyszeń i ich z reguły kanapowy charakter oraz fakt, że nie posiadają one uprawnień związków zawodowych sprawia, ze nie prowadzą one aktywnej ochrony warunków pracy dziennikarzy.

Wynagrodzenie dziennikarzy: zwykli dziennikarze zarabiają najmniej ok. 2 tys. zł, lepsze gazety 3-5 tys. zł, radio- w zależności od stacji od 1100zł- do 22tys.zł. DJ radiowi-ok. 2 tys., Telewizja od 2200zł- 13000zł, ale nie ma górnej granicy.

Prasa bezpłatna w Lublinie przykłady: 1)Lublin 1992r. „Gazeta Powszechna poczta” z inicjatywy Biura Wydawniczego Marka Łosia pierwsza gazeta w Polsce, którą roznosili listonosze, były w niej informacje i porady dla czytelników 50% stanowiły reklamy 50% informacje, w gazecie pracowało 3dziennikarzy i korektor, niestety za duże koszty i pismo padło (było 11 numerów) 2) kontynuacją była ,,Miejska Gazeta Powszechna” wydawana od 1996r. przez Prasową Spółkę – System MGP , która działała przez 5 lat. 3),,Gazeta Miejska” 9 września 2001 - 9 numerów wydano i gazeta padła 4) ,,Miejska.net” – słaba jakość, dodatkowa strona, ale nieuaktualniania 5),,Tygodnik Lubelski. Echo Lublina” 7września 2001 r. wyd. Centrum Prasowe Jolanta Kozak – ostatni nr w 2003 6),,Przegląd Lubelski. Bezpłatny tygodnik informacyjny” 2001 r. wyd. Poll-press sp z o.o., 8tys egzemplarzy, do 2002 7),,Regionalna Gazeta Lubelska”, 2002-‘02r, 4str., długie artykuły publicystyczne o tematyce UE, kolportaż w bibliotekach – niewypał. 9) ,,Nasze Miasto Lublin” od 2002 przez Bit-Press wydawane co czwartek, Program telewizyjny jako dodatek, 40% stanowią reklamy.