DR D. PIOTROWSKI
RYNEK PIENIĘŻNY
Dotyczy instrumentów finansowych, z których prawa mogą być realizowane poniżej roku czasu. Środki pozyskane na rynku pieniężnym służą regulowaniu płynności finansowej i finansowaniu bieżącej działalności. Instrumentami tego rynku są: bony pieniężne, skarbowe i komercyjne. Sprzedawane są one z dyskontem, czyli poniżej wartości nominalnej, po której zostaną w przyszłości wykupione. Oferowane są głównie instytucjom. Posiadają wysokie wartości nominalne.
Rolowanie to spłata długu będącego z reguły w terminie wymagalności poprzez zaciągnięcie nowego długu z odroczonym terminem płatności.
RYNEK KAPITAŁOWY
Rynek kapitałowy jest częścią rynku finansowego. Okres realizacji praw wynikających z papierów wartościowych notowanych na rynku kapitałowym to rok, powyżej roku lub czas nieokreślony. Środki pozyskane na tym rynku służą głównie do finansowania inwestycji.
Akcje i obligacje to główne instrumenty rynku kapitałowego. Oprócz nich do instrumentów rynku kapitałowego zaliczamy: listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne oraz kwity depozytowe.
Akcja jest papierem wartościowym dającym jej posiadaczowi następujące prawa:
Prawo do głosu na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy
Akcjonariusze są właścicielami spółki akcyjnej i oni podejmują najważniejsze decyzje w spółce. Podstawowy organ w spółce to Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy (WZA). Zwyczajne WZA odbywa się raz w roku. Poza tym może dojść do nadzwyczajnego WZA.
W przypadku akcji zwykłych posiadacz jednej akcji ma prawo do jednego głosu na WZA. Decyzje na WZA są poddawane pod głosowanie i podejmowane zwykłą większością głosów, a to oznacza, że akcjonariusz posiadający ponad 50% głosów jest dominujący. Często mamy do czynienia z wysokim rozproszeniem akcji, wówczas wystarczy pakiet dający 20-30% głosów by posiadać większość na WZA.
Akcje uprzywilejowane nie występują w obrocie giełdowym. Akcja taka obecnie (Ksh) daje maksymalnie 2 głosy (wcześniej zgodnie z Kh maksymalnie 5 głosów). W spółce publicznej mogą być akcje uprzywilejowane, z tym że nie są one dopuszczone do obrotu giełdowego. Zwykle są w posiadaniu założycieli spółki.
Akcje nieme nie dają prawa głosu. Zamiast tego mogą być uprzywilejowane w zakresie dywidendy.
Złota akcja to przywilej konkretnego akcjonariusza polegający na konieczności uzyskania od niego zgody na przeprowadzenie poważnych zmian w spółce jak: podział, sprzedaż czy zmiana profilu działalności.
Liczba głosów w przepisach prawa jest odnoszona do kapitału akcyjnego lub ogółu głosów.
Ze względu na dematerializację obrotu, instrumentem potwierdzającym prawa przysługujące z akcji jest świadectwo depozytowe wystawiane przez dom maklerski lub bank.
Głosowanie przez Internet może zwiększyć zaangażowanie akcjonariuszy w sprawy spółki. Spółka ponosi jednak ryzyko zakłócenia transmisji przez czynniki od niej niezależne.
Stowarzyszenie Inwestorów Indywidualnych pomaga realizować prawa przez akcjonariuszy mniejszościowych. Gromadzi pełnomocnictwa do reprezentowania interesów akcjonariuszy na WZA.
Prawo do dywidendy (do udziału w zyskach spółki)
Dywidenda jest zazwyczaj wypłacana z zysku netto spółki (po zapłaceniu podatku, odsetek od kredytów i innych zobowiązań). Jeżeli firma w danym roku poniesie stratę to i tak może wypłacić dywidendę, korzystając z funduszu rezerwowego lub zysku z lat poprzednich. WZA podejmuje decyzję o wypłacie dywidendy. Wcześniej propozycję podziału zysku przedkłada zarząd. Zysk może w całości zostać przeznaczony na dywidendę, zostać w spółce jako tzw. zysk zatrzymany, lub w części przeznaczony na wypłatę dywidendy.
Dywidenda może być wypłacona akcjonariuszom w formie pieniężnej lub w formie akcji. Wypłata następuje z reguły raz w roku. Ewentualnie wypłacana jest zaliczka na poczet właściwej dywidendy.
W odniesieniu do dywidendy WZA ustala dwie daty. Pierwszą z nich jest dzień ustalenia prawa do dywidendy. Oznacza to, że dywidenda wypłacona zostanie akcjonariuszom, którzy w tym dniu posiadają prawa wynikające z akcji spółki - niekoniecznie same akcje. Drugą datą jest dzień wypłaty dywidendy.
W transakcjach na rynku giełdowym wszelkie prawa wynikające z akcji przechodzą na nowego właściciela po 3 dniach sesyjnych (bez sobót, niedziel i świąt) od zawarcia transakcji. Obowiązuje zasada T+3.
Dywidendę wypłacają zazwyczaj spółki dojrzałe, czyli takie spółki, które mają ustabilizowaną sytuację finansową, nie potrzebują dużych nakładów na rozwój.
Jeśli chodzi o spółki młode, które cały czas inwestują w swój rozwój, to trudno spodziewać się wypłaty dywidendy. Akcjonariusze będą mogli zyskiwać na wzroście ceny akcji danej spółki wynikającym z dużej dynamiki poprawy wyników finansowych.
Polityka dywidendy (w Polsce zazwyczaj nie prowadzona) to stałe przewidywalne zachowania w zakresie wypłaty dywidendy:
- stała kwota dywidendy na akcję,
- stały procent zysku na dywidendę,
- dywidenda rezydualna wypłacana, gdy pozostaną jeszcze środki po uwzględnieniu planów inwestycyjnych i zobowiązań
Uprzywilejowanie dywidendy:
- stała wysokość, bez względu na wynik spółki w danym roku,
- wyższa w porównaniu do akcjonariuszy zwykłych,
- dywidenda kumulatywna - wypłacana również za lata (max 5), kiedy nie była wypłacana.
Prawo poboru, czyli prawo do zakupu akcji nowej emisji
Prawo poboru jest z jednej strony prawem przysługującym akcjonariuszowi, z drugiej zaś papierem wartościowym, który może być notowany na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Prawo poboru to instrument finansowy, który dla posiadacza akcji oznacza prawo do zakupu akcji nowej emisji tej spółki po ustalonej cenie emisyjnej. Przy czym zazwyczaj cena emisyjna jest niższa niż cena rynkowa akcji.
Prawo poboru ma za zadanie zachowanie procentowego udziału w głosach pomimo emisji zwiększających kapitał akcyjny. Prawo poboru może zostać wyłączone za zgodą co najmniej 4/5 głosów na WZA. Dochodzi wówczas do emisji z wyłączeniem prawa poboru, która może mieć formę oferty kierowanej do wybranego akcjonariusza lub formę oferty publicznej.
Załóżmy, że mamy dwóch akcjonariuszy w spółce A i B. Obydwaj mają po 50 akcji (50%). Spółka dokonuje emisji 200 nowych akcji. Zatem 1 akcja starej emisji uprawnia do 2 akcji nowej emisji. Jeśli akcjonariusze A i B skorzystają z tego prawa, procentowe udziały w spółce zostaną zachowane.
A B
100 akcji 50 (50%) 50 (50%)
+200 akcji +100 +100
= = =
300 akcji 150 (50%) 150 (50%)
W innym przypadku, może dojść do zmniejszenia (zwiększenia) procentowego udziału w spółce przez jednego z akcjonariuszy.
Istnieje obowiązek powiadomienia akcjonariuszy w odpowiednim trybie o prawie poboru, tak aby mogli z tego prawa skorzystać albo je sprzedać. Nie skorzystanie z prawa poboru może doprowadzić do utraty władzy w spółce lub obniżenia wartości posiadanego majątku.
Prawo do udziału w majątku w przypadku likwidacji przedsiębiorstwa
W przypadku likwidacji spółki, akcjonariusze mają prawo do udziału w masie likwidacyjnej przedsiębiorstwa. Często się jednak zdarza, że po spłaceniu zobowiązań spółki akcjonariuszom nic nie zostaje. Należy rozróżnić upadłość od likwidacji.
Wprowadzenie spółki na giełdę
Ofertą publiczną jest udostępnianie, co najmniej 150 osobom lub nieoznaczonemu adresatowi, w dowolnej formie i w dowolny sposób, informacji o papierach wartościowych i warunkach dotyczących ich nabycia, stanowiących dostateczną podstawę do podjęcia decyzji o nabyciu tych papierów wartościowych.
Rynek pierwotny - następuje na nim emisja akcji (tworzenie nowych papierów wartościowych). Środki uzyskane z emisji trafiają do emitenta - spółki.
Rynek wtórny - następuje tutaj sprzedaż akcji. Środki trafiają do zbywającego akcje.
IPO - pierwsza oferta publiczna. Może mieć formę rynku pierwotnego, wtórnego lub obu łącznie. Akcje znajdujące się dotychczas w obrocie prywatnym lub właśnie emitowane, po raz pierwszy oferowane są w drodze oferty publicznej.
Nie każda spółka publiczna jest spółką giełdową.
Zalety wynikające z wejścia spółki na giełdę:
większe możliwości pozyskania kapitału (nie tylko poprzez zaciąganie kredytów, ale również poprzez wpływy z tytułu emisji akcji)
wzrost prestiżu i wiarygodności spółki w opinii inwestorów
postrzeganie spółki jako podmiotu o mniejszym ryzyku
silniejsza pozycja w walce o kontrakty
wzrost zainteresowania produktami spółki
większa możliwość przejęcia innej spółki i tworzenia grupy kapitałowej
możliwość bezpłatnej promocji poprzez upowszechnianie informacji
wycena (przynajmniej przybliżona) spółki
Wady wejścia spółki na giełdę:
konieczność przekazywania bardzo szczegółowych informacji o spółce
możliwość utraty kontroli nad spółką
koszty przeprowadzenia oferty i notowań.
Kiedyś Komisja Papierów Wartościowych i Giełd dopuszczała spółki do publicznego obrotu. Obecnie Komisja Nadzoru Finansowego zatwierdza prospekt i w ten sposób akceptuje ofertę publiczną.
Wymogi informacyjne spółki publicznej
raporty bieżące - wszelkie informacje z życia spółki, które mogą mieć wpływ na wycenę jej walorów np. podpisanie/zerwanie znaczącego kontraktu, zmiany kadrowe w zarządzie lub radzie, uzyskanie znacznego kredytu, zwołanie WZA, przeprowadzenie buy backu.
Droga raportu;
I) Komisja - spółka może wnioskować o okresowe wstrzymanie raportu,
II) Giełda - wstrzymywała kiedyś notowania danej spółki w czasie sesji, celem zapewnienia wszystkim jednakowego dostępu do rzetelnych i pełnych informacji
III) Agencja informacyjna - komunikat poprzez media trafia do wszystkich inwestorów.
sprawozdania okresowe: bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływu środków pieniężnych.
Zwykle sporządza się co kwartał, ale są też sprawozdania półroczne i roczne. Raport za pierwszy kwartał publikowany jest do 5-15 maja.
Okresy zamknięte - czas przed publikacją raportu, kiedy wybrane osoby mające dostęp do danych finansowych, nie mogą przeprowadzać transakcji na papierach wartościowych emitenta (np. audytor, księgowy, zarząd, rada nadzorcza). Okres zamknięty dla raportu kwartalnego -2 tygodnie, dla półrocznego - 1 miesiąc, a także czas od momentu pozyskania informacji poufnej do jej upublicznienia.
Insider trading - nielegalne wykorzystywanie poufnych informacji dotyczących spółki celem osiągnięcia zysku pozbawionego ryzyka lub uniknięcia strat
Wyróżniamy trzy poziomy efektywności informacyjnej rynku:
niski - ceny akcji uwzględniają jedynie informacje (dane) historyczne
średni - ceny ustalane są w oparciu o informacje bieżące oraz przeszłe
wysoki - w cenach zdyskontowane są dodatkowo informacje przyszłe
Większość rynków ma co najwyżej średni poziom efektywności. W związku z tym insider tradnig może przynieść ponadprzeciętne stopy zwrotu.
prospekt emisyjny
Prospekt emisyjny może składać się z jednego dokumentu i taka forma obowiązywała do czerwca 2006. Obecnie można przedstawić starą formę lub nową, która składa się z 3 części:
dokument rejestracyjny,
dokument ofertowy,
dokument podsumowujący.
Zawartość prospektu:
dane o emitencie,
dane o działalności emitenta,
dane o ofercie,
sprawozdanie finansowe,
oceny i prognozy,
ważne osoby (akcjonariusze, zarządzający, rada nadzorcza, struktura)
podsumowanie i czynnika ryzyka
Tryb obiegowy Komisji Nadzoru Finansowego - w wyjątkowych sytuacjach KNF może spotkać się poza zwykłym harmonogramem zebrań.
Zmiany od lipca 2006r.:
forma papierowa prospektu emisyjnego nie jest już jedyną podstawową (może być wydruk, zamieszczenie dokumentu na stronie internetowej emitenta, giełdy lub domu maklerskiego)
brak konieczności publikacji mini-prospektu
skrócono znacznie terminy oceny prospektu przez KNF
zniesiono możliwość emisji w trybie zawiadomienia
zliberalizowano wymogi w zakresie treści oraz sposobu i kolejności prezentacji informacji
prowadzenie akcji informacyjnej poprzedzającej ofertę jest oceniane przez Komisję, jednak nie jest wymagane uzyskanie zgody.
Dokument rejestracyjny jest sporządzany dużo wcześniej przed emisją, a zatwierdzony, ważny jest 12 miesięcy. Pozostałe 2 dokumenty wymagają mniej czasu na przygotowanie.
Paszport europejski, przykłady:
bank holenderski spełniający wymogi stawiane przez nadzór holenderski, może bez większych problemów rozpocząć działalność w Polsce,
spółka węgierska może wejść na GPW pod warunkiem, że przetłumaczy na język polski dokument podsumowujący lub część prospektu - podsumowanie i czynniki ryzyka. Pozostałe dokumenty mogą być w języku angielskim.
„Upiększanie” spółek przed emisją:
zmniejszanie rezerw w celu zwiększenia bieżącego wyniku netto,
sprzedaż swoich produktów z prawem zwrotu do spółki
Wprowadzenie spółki na giełdę wiąże się z pewnymi kosztami. Koszty emisji akcji kształtują się na poziomie 130 tysięcy euro i powyżej. Do kosztów tych zaliczamy:
sporządzenie prospektu
opłacenie doradców
domy maklerskie,
kancelarie prawne,
audytor,
firma PR,
doradca finansowy,
agencja reklamowa,
opłaty na rzecz instytucji rynku kapitałowego.
W ostatnim okresie koszty emisji akcji stanowiły od 1% do 7% wartości emisji.
Podejmując decyzję dotyczącą pozyskania środków przez giełdę należy ustalić:
rodzaj papieru (akcja, obligacja - różny wpływ na wskaźniki długu, lub wskaźnik ROE, wpływ na kontrolę nad podmiotem, konieczność zwrotu i obsługi kapitału),
- cenę emisji/sprzedaży (W prospekcie emisyjnym należy podać cenę lub formułę jej wyznaczania. Nie można tego później zmieniać. Cena może być: konkretna, nie niższa niż lub podana w formie przedziału.)
ilość akcji,
docelową strukturę akcjonariatu,
termin oferty (Najlepiej oferować akcje w okresie hossy. Problem ze sprzedażą oferowanych akcji jest wtedy, gdy na giełdzie panuje bessa lub jest silna korekta (marazm, strach przed stratami). Ogólna zasada mówi, żeby nie planować oferty pokrywającej się z ofertami innych spółek, szczególnie z mega ofertami).
Docelowa struktura akcjonariatu
Oferta dzielona jest na transze czyli części o specyficznych warunkach. Wyróżniamy transze adresowane do
inwestorów instytucjonalnych i indywidualnych,
krajowych i zagranicznych.
W przypadku ofert spółek Skarbu Państwa często proponowano inwestorom indywidualnym dyskonto przy nabywaniu akcji - dyskonto w stosunku do ceny płaconej przez instytucje.
W przypadku ofert PKO BP oferowano również akcje premiowe - jeżeli ktoś nabył w trakcie oferty i przetrzymał akcje przez rok, to na każde 20 posiadanych akcji otrzymywał darmo jedną akcję premiową.
Transza stabilizacyjna - zatrudniano bank, którego zadaniem przez miesiąc, dwa po ofercie było utrzymanie kursu rynkowego powyżej ceny jaką płacili za akcje inwestorzy indywidualni.
Inwestorzy instytucjonalni są bardziej stabilnym akcjonariatem niż indywidualni. Jeśli kupują akcje spółki to zazwyczaj trzymają je w swoim portfelu przez dłuższy okres. Inwestorom indywidualnym przypisuje się skłonność do okazywania emocji oraz sprzedaż akcji zaraz na debiucie.
Istnieje możliwość przesuwania akcji między transzami - o ile zaznaczono to w prospekcie.
Transza zagraniczna stosowana jest, gdy istnieje obawa o dostateczną ilość kapitału w posiadaniu inwestorów krajowych, lub gdy spółka chce być lepiej rozpoznawana przez inwestorów zagranicznych.
Proces emisji akcji
RS - road show- są to spotkania przedstawicieli emitenta z potencjalnymi nabywcami organizowane w centrach finansowych, z reguły z inwestorami instytucjonalnymi.
W trakcie RS buduje się tzw. księgę popytu (Book Building), czyli przyjmowane są deklaracje objęcia akcji.
Dowiadujemy się ile akcji wchłonie rynek i po jakiej cenie inwestorzy są w stanie je kupić.
Subskrypcja to przyjmowanie zapisów na akcje. Nadsubskrypcja to sytuacja kiedy popyt na akcje przewyższa podaż akcji w ofercie. Konieczne jest wówczas ustalenie stopy redukcji i stopy alokacji zleceń. Zwykle redukcja ma charakter proporcjonalny - na jej wielkość nie ma wpływu termin złożenia zapisu na akcje.
W celu zachęcenia inwestorów do obejmowania, akcje nowej emisji powinny mieć cenę z dyskontem w porównaniu do obracanych już na rynku.
Emisja (nie mylić ze sprzedażą) akcji dochodzi do skutku, jeśli wszystkie oferowane akcje zostaną objęte zapisami. Można stosować emisję warunkową - emitujemy 100 akcji, ale nie mniej niż 90.
Spółki emitujące akcje, często podpisują umowę o subemisję. Subemitenci (gwaranci) mają za zadanie domknąć emisję, w przypadku gdy nie uda się sprzedać (uplasować) wszystkich akcji w trakcie oferty.
subemitent inwestycyjny - obejmuje tę część emisji, na którą nie złożono zapisów w trakcie ich przyjmowania.
Podmioty: bank, dom maklerski, fundusz inwestycyjny, firma ubezpieczeniowa.
Wynagrodzenie dla podmiotu: prowizja (maksymalnie 3% wartości emisji) za gotowość objęcia akcji, na które nie znaleziono klientów. Dyskonto przy obejmowaniu akcji to maksymalnie 30% ceny akcji.
subemitent usługowy - obejmuje całą emisję, celem dalszej jej odsprzedaży.
Podmioty: bank, dom maklerski. Wynagrodzenie: dyskonto przy obejmowaniu papierów wartościowych.
Best effort - zasada najwyższej staranności, stosowana przez instytucje organizujące emisję. Dom maklerski, który stara się uplasować emisję na zasadzie best effort, nie ma obowiązku objęcia niesprzedanej części akcji.
Kapitalizacja spółki - jej wartość rynkowa; ilość akcji (wszystkich, nie tylko pakietu notowanego na giełdzie) razy cena rynkowa akcji.
Free float - ilość akcji będących w swobodnym obrocie. Podawany jest w ujęciu procentowym. Licząc FF nie uwzględnia się pakietów akcji będących w posiadaniu Skarbu Państwa, inwestora strategicznego oraz pakietów powyżej 5%. FF można zwiększyć emitując akcje, wprowadzając akcje pracownicze do obrotu lub wprowadzając do obrotu akcje, które pierwotnie były uprzywilejowane i z których przenoszenie praw było ograniczone.
Lewar jest to relacja kredytu na zakup papierów wartościowych do wysokości kapitału własnego inwestora. Wyróżniamy:
kredyty na zakup akcji będących w obrocie giełdowym (lewar 2),
kredyty na zakup akcji oferowanych w ramach IPO (lewar 10-20).
Formy zabezpieczania interesu banku:
- ustalenie relacji granicznej środków inwestora do kwoty kredytu,
- pełnomocnictwo udzielone bankowi do dysponowania rachunkiem klienta,
- blokada wypłaty środków z konta zabezpieczającego kredyt,
- czarna lista - zawiera wykaz instrumentów, w które nie wolno inwestować (instrumenty pochodne, akcje śmieciowe),
- szara lista - zawiera wykaz instrumentów wraz z maksymalnymi wagami zaangażowania w portfelu,
- prawidłowe oszacowanie skali redukcji zleceń w IPO.
Jeśli spółka posiada nadwyżki finansowe to może je przeznaczyć na dywidendę, inwestycje, przejęcie innej firmy lub skup własnych akcji. Buy back to skupowanie akcji przez spółkę w celu ich umorzenia. Najczęściej ma miejsce, gdy akcje spółki są niedowartościowane przez rynek. Wiadomość na ten temat przekazywana jest rynkowi w formie raportu bieżącego. WZA w uchwale o skupie podaje termin skupu (zwykle 12-24 miesięcy), kwotę oraz maksymalną liczbę akcji przeznaczoną do skupu.
WARSET - UTP
Warset to system notowań giełdowych wprowadzony na GPW pod koniec 2000 roku. Był w stanie „przerobić” około kilkaset zleceń na sekundę. Na wiosnę 2013 roku został zastąpiony przez system UTP stosowany na wielu rozwiniętych rynkach. Na GPW spółki notowane są na podwójnym fixingu lub w systemie notowań ciągłych.
FNO, *TKO Fixing na otwarcie Notowania ciągłe FNZ Fixing nz Dogrywka
8.00---------------------------9.00-------------------------------------16.50--------------17.00------------------17.05
FNO - faza na otwarcie
FNZ - faza na zamknięcie
*TKO - teoretyczny kur otwarcia
Zasady wyznaczania kursu jednolitego (fixingu):
- maksymalizacja wolumenu obrotu,
- minimalizacja różnicy w ofertach kupna i sprzedaży przy danym kursie,
- minimalizacja różnicy między kursem ustalanym a kursem odniesienia.
Typy zleceń:
- z limitem ceny,
- bez limitu ceny: PKC - po każdej cenie, PCR - po cenie rynkowej
Warunki dodatkowe dołączane do zleceń to: Limit Aktywacji oraz WUJ - warunek wielkości ujawnianej
GIEŁDA
Funkcje giełdy: koncentracja popytu i podaży papierów wartościowych celem wyznaczania jednolitych kursów, mobilizacja, alokacja, wycena i transfer kapitału, zapewnianie równego dostępu do informacji rynkowych.
Pierwsza sesja odbyła się 16.04.1991 roku.
Ważne wydarzenia wpływające na notowania:
Marzec 1993-marzec 1994 - pierwsza hossa - WIG osiągnął poziom około 21 tysięcy punktów
Październik 1997 - kryzys azjatycki
Sierpień 1998 - kryzys rosyjski
Październik 1999-marzec 2000 - hossa internetowa - WIG - około 23 tysięcy
2003-2007 - hossa - WIG - 65 tysięcy punktów
Po załamaniu w okresie wrzesień 2008 do marca 2009 indeks odrobił tylko część strat i ma wartość około 46 tysięcy punktów.
Kapitalizacja GPW: spółki krajowe to 530 mld zł, zagraniczne - 210 mld zł
Liczba spółek: ogółem około 440, w tym ponad 40 to zagraniczne
Dzienne obroty kształtują się na poziomie 700 mln - 1 mld zł.
Najważniejsze indeksy: krajowe - WIG, WIG20 (indeks blue chip czyli najlepszych spółek na danym parkiecie), mWIG40, sWIG80
zagraniczne - Dow Jones, S&P500, NASDAQ Composite, Nikkei 225, DAX, CAC40, FTSE100, BUX, Hang Seng
W 2010 roku giełda została sprywatyzowana i jest notowana na własnym parkiecie. Kontrolę nadal sprawuje państwo. Giełda rocznie zarabia około 100 mln złotych.
Corporate governance to zasady ładu korporacyjnego. Są formą miękkiego prawa. Spółki zobowiązane są je przestrzegać lub podać powodu braku stosowania. Przestrzeganie zasad czyni spółkę bardziej przewidywalną dla inwestorów. Może mieć to swoje odbicie w wyższej wycenie rynkowej. Zasady dotyczą działań zarządu, rady nadzorczej, walnego zgromadzenia, kontaktów spółki z otoczeniem zewnętrznym czyli mediami, inwestorami i audytorami.
NEWCONNECT
NewConnect został powołany przez GPW w 2007 roku. Jest adresowany do małych i średnich, perspektywicznych przedsiębiorstw. Działa w formie alternatywnego systemu obrotu. Wzorowany jest na londyńskim AIM. Wejście oraz notowania na tym rynku są tańsze niż na GPW.
Ryzyko inwestowania na NewConnect jest wyższe w porównaniu do inwestycji na GPW z racji dużych wahań kursów, ograniczonych obrotów, niższych wymogów informacyjnych, małego rozproszenia akcjonariatu oraz stosunkowo wysokiego prawdopodobieństwa upadłości notowanych tam przedsiębiorstw.
Obecnie na NewConnect notowanych jest około 440 spółek, kapitalizacja to 10 mld złotych, natomiast dzienne obroty mają wartość 2-3 milionów złotych.
Na NewConnect jest możliwe przeprowadzenie zarówno oferty prywatnej jak i publicznej.
Autoryzowany doradca to zaakceptowany przez GPW podmiot, taki jak bank, dom maklerski, audytor, kancelaria prawna, doradca finansowy, którego zadaniem jest przygotowanie spółki do debiutu, opracowanie dokumentu informacyjnego oraz dbanie o wypełnianie wymogów informacyjnych przez spółkę w okresie roku od debiutu.
BANKOWOŚĆ INWESTYTYCJNA
Istnienie banków inwestycyjnych wiąże się z anglosaskim (zorientowanym rynkowo) systemem finansowym. Drugi system to kontynentalny (zorientowany bankowo). Jego cechy to niska kapitalizacja giełd w relacji do PKB, kredyt bankowy jako podstawowe źródło finansowania działalności bieżącej i inwestycyjnej przedsiębiorstw, mała innowacyjność i różnorodność instrumentów finansowych, duża rola regulacyjna państwa, występowanie banków o charakterze uniwersalnym.
Podział na bankowość inwestycyjną i depozytowo-kredytową należy wiązać z kryzysem gospodarczym z lat 1929-1933. Oddzielono ryzyka towarzyszące działalności kredytowej od ryzyk związanych z rynkiem papierów wartościowych. Od lat 60 obserwuje się proces wchodzenia banków komercyjnych w obszar bańkowości inwestycyjnej.
Bankowość inwestycyjna to doradztwo i pośrednictwo w transakcjach na rynku papierów wartościowych.
Główne usługi to: organizacja i gwarantowanie emisji papierów wartościowych, działalność dealerska i brokerska, zarządzanie aktywami, doradztwo w transakcjach fuzji i przejęć, inżynieria finansowa, wydawanie analiz i rekomendacji.
Bankowość inwestycyjna może być realizowana przez banki inwestycyjne, domy i biura maklerskie oraz departamenty bankowości inwestycyjnej banków uniwersalnych.
Banki inwestycyjne to instytucje o małych lub średnich kapitałach, małej liczbie placówek, oceniane pod względem ilości i wartości transakcji w których pośredniczyły lub doradzały. Praca w takich instytucjach pomysłowości i wiedzy. Pobierane wynagrodzenie od usług jest wysokie. Wyniki finansowe oraz poziom zatrudnienia w takich instytucjach mocno są uzależnione od stanu koniunktury rynkowej.
Biuro maklerskie to wyodrębniona organizacyjnie i finansowo jednostka ze struktur banku.
Dom maklerski to spółka akcyjna, z o.o., komandytowo-akcyjna, komandytowa, partnerska, która uzyskała możliwość prowadzenia działalności maklerskiej.
W Polsce działa ponad 60 podmiotów mogących świadczyć usługi maklerskie. Prowadzonych jest około 1,5 miliona rachunków inwestycyjnych.
W Polsce nie powstał krajowy bank inwestycyjny, gdyż w okresie najlepszym na rozpoczęcie takiej działalności, czyli połowie lat 90-tych występował ograniczony popyt na usługi bankowości inwestycyjnej ze strony polskich przedsiębiorstw, brakowało kompetentnych kard natomiast regulacje prawne ograniczały zakres działań i potencjalnych źródła przychodów.
Asymetria informacji to sytuacja, gdy jedna strona transakcji wie więcej od drugiej. Banki poprzez działalność analityczną i wydawane rekomendacje wyrównują poziom wiedzy między uczestnikami rynku i stwarzają warunki do zawarcia transakcji na giełdzie.
Polityka wysokich murów (muru chińskiego) - ma na celu zapobieganie przepływowi informacji między poszczególnymi działami banku inwestycyjnego, w celu uniknięcia zjawiska konfliktu interesu. Konflikt interesu to sytuacja, gdy pracownik banku swoim działaniem może wspierać interes banku kosztem klienta, lub pomóc jednemu klientowi kosztem drugiego.
Firmy asset management to domy maklerskie wyspecjalizowane w zarządzaniu aktywami. Inwestorom dysponującym kwotami 100 zł i więcej oferują portfele inwestycyjne zróżnicowane pod względem poziomu ryzyka. Wyniki poszczególnych strategii inwestycyjnych porównywane są z benchmarkiem, którym może być rentowność bonów czy zmiana indeksu WIG.
NARZĘDZIA INWESTYCYJNE
Inwestorzy podejmują decyzje wykorzystując analizę fundamentalną i analizę techniczną.
Analiza fundamentalna ma zastosowanie w inwestycjach długoterminowych. Jej celem jest wskazanie spółek niedowartościowanych, których akcje należy nabyć, lub przewartościowanych.
W tej metodzie bada się wpływ czynników makro, mikro, związanych z sektorem na przyszłe wyniki finansowe spółki. Przyjmując pewne założenia dotyczące kształtowania się sytuacji rynkowej, prognozuje się przyszłe wyniki spółki i na ich podstawie dokonuje się wyceny przedsiębiorstwa. Następnie otrzymaną wartość firmy porównuje się do aktualnej wyceny rynkowej.
Analiza techniczna ma zastosowanie przy inwestowaniu krótkoterminowym. Bazuje na następujących założeniach:
- ceny rynkowe zawierają w sobie wszystkie dostępne informacje,
- ceny poruszają się w trendach i tworzą formacje cenowe,
- zachowania obserwowane w przeszłości mogą powtórzyć się w przyszłości.
Terminy związane z analizą: trend wzrostowy, spadkowy, horyzontalny, linia wsparcia, linia oporu, kanał trendowy.
Formacje: podwójny szczyt, podwójne dno, głowa z ramionami, flaga, spodek, trójkąt, klin.
FUNDUSZE INWESTYCYJNE
Fundusz inwestycyjne są formą wspólnego inwestowania. Inwestowanie na rynku finansowym poprzez fundusze ma następujące zalety: brak konieczności posiadania czasu, wiedzy i doświadczenia w inwestowaniu, brak konieczności posiadania dużej ilości kapitału, aby skutecznie zdywersyfikować portfel inwestycyjny. Do wad należą: konieczność ponoszenia kosztów zarządzania, możliwość niezrealizowania celów inwestycyjnych i poniesienia straty.
Towarzystwo tworzy i reprezentuje fundusz. Towarzystwo może zarządzać wieloma funduszami. Fundusz jako odrębny podmiot prawny gromadzi środki celem ich inwestowania w instrumenty finansowe.
Celami inwestycyjnymi funduszu mogą być: zachowanie lub wzrost wartości majątku albo czerpanie korzyści z pożytków z inwestycji.
Fundusz nie odpowiada za niezrealizowanie celu inwestycyjnego.
Podstawowy podział funduszy:
- fundusz inwestycyjny otwarty (FIO), wydaje i umarza jednostki uczestnictwa, zwykle nie wyznacza minimalnej kwoty inwestycji, musi uwzględniać wiele ograniczeń w zakresie polityki inwestycyjnej - nie może inwestować w nieruchomości, surowce, waluty, instrumenty pochodne,
- specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty (SFIO), podobny do FIO, z tym że ma większe możliwości inwestycyjne, może wymagać minimalnych wpłat kapitału,
- fundusz inwestycyjny zamknięty (FIZ) - emituje w drodze publicznej lub prywatnej oferty certyfikaty inwestycyjne, prowadzi najbardziej liberalną politykę inwestycyjną, może być wykorzystywany do optymalizacji podatkowej.
Koszty funduszu: opłata od wpłaty środków lub umorzenia jednostek, opłata za zarządzanie aktywami zależna od ich rodzaju - im ryzykowniejsze aktywa, tym wyższa opłata.
Ustawa wyróżnia ponadto fundusze sekurytyzacyjne, portfelowe, powiązane, rynku pieniężnego oraz aktywów niepublicznych.
Dywersyfikacja portfela
Dywersyfikacja to inaczej dobór różnorodnych instrumentów do portfela celem redukcji ryzyka. Właściwe aktywa to takie, których oczekiwane stopy zwrotu są mało ze sobą skorelowane. Im więcej różnych aktywów, z większej ilości sektorów i różnych krajów tym ryzyko portfela niższe.
W wyniku dywersyfikacji (zakupu 20-30 różnych aktywów) możliwa jest redukcja ryzyka specyficznego związanego z konkretną branżą lub spółką. Dywersyfikacja nie prowadzi jednak do redukcji ryzyka systemowego portfela inwestycyjnego wynikającego z oddziaływania na spółki czynników charakterze makroekonomicznym.
Kluby inwestorów skupiają od 3 do 20 inwestorów. Gromadzą od nich regularne wpłaty. W ramach klubu ustalana i realizowana jest polityka inwestycyjna. Kluby to zrzeszenia osób o charakterze edukacyjno-inwestycyjnym.
FUNDUSZE PRIVETE EQUITY / VENTURE CAPITAL
Fundusze PE/VC zwane są funduszami wysokiego ryzyka, Inwestują na okres 3-5 lat w podmioty zwykle z rynku niepublicznego. VC specjalizuje się w finansowaniu projektów we wczesnej fazie rozwoju natomiast PE pomaga w restrukturyzacji lub rozszerzeniu skali działalności. Fundusze poza kapitałem przekazanym w zamian za udziały, włączają się w proces zarządzania lub kontroli nad danym projektem.
Fundusze, w szczególności VC, wypełniają lukę finansowania między kapitałami własnymi przedsiębiorcy i niewielkimi kredytami, a dużymi środkami pozyskiwanymi z rynku publicznego.
Anioł biznesu to bogata osoba, która za udziały w przedsięwzięciu oferuje perspektywicznemu przedsiębiorcy środki finansowe, kontakty i własną widzę z zakresu biznesu.
REKOMENDACJE
Rekomendacje to analizy i zalecenia formułowane wobec konkretnego emitenta lub określonych walorów sugerujące określone zachowanie inwestycyjne.
Rekomendacje mogą być sporządzane przez analityków banków i domów maklerskich oraz niezależnych analityków.
Rekomendacje muszą zawierać dane analityka i ośrodka, który on reprezentuje, opis zastosowanych metod wyceny, prezentację faktów i odrębnie opinii, zestawienie wcześniej wydanych rekomendacji dotyczących tego instrumentu, cenę z dnia wydania rekomendacji, cenę docelową, horyzont inwestycyjny, zalecenie typu: kupuj, sprzedaj, trzymaj, akumuluj, poniżej rynku, przeważaj.
Oceniając trafność rekomendacji należy brać pod uwagę oczekiwany kierunek i intensywność zmian ceny.
FUZJE I PRZEJĘCIA
Fuzja to transakcja dobrowolna między równymi podmiotami. W wyniku fuzji co najmniej jeden podmiot traci osobowość prawną. Fuzja może mieć formę wcielenia (inkorporacji) a+b=A, lub połączenia a+b=C.
Przejęcie może polegać na objęciu kontrolnego pakietu akcji. Przejęcie może być etapem poprzedzającym fuzję.
Przejecie odwrotne to sytuacja, kiedy mniejszy, słabszy podmiot przejmuje silniejszy.
Motywy: chęć przejęcia złóż, patentów, licencji, zwiększenie udziału rynkowego, efekt synergii, okazja rynkowa, dywersyfikacja działalności, decyzja administracyjna, sposób na unikniecie bankructwa.
Etapy fuzji i przejęć:
Wybór między formą wzrostu wewnętrznego a zewnętrznego
Określenie cech potencjalnego obiektu przejęcia
Krótka lista
Due diligence - wszechstronna weryfikacja wcześniej przyjętych założeń
Wycena przedsiębiorstw
Negocjacje
Finansowanie
Integracja
Fuzję i przejęcie można oceniać pod kątem osiągnięcia założonych celów strategicznych, sprawności i szybkości przebiegu transakcji oraz wzrostu rynkowej wartości połączonych podmiotów. Często ostatnie kryterium powodzenia operacji nie jest osiągane.
Wrogie przejęcie realizowane jest wbrew woli zarządu firmy. Jest bardziej ryzykowne z racji stawiania oporu oraz ograniczonego dostępu do informacji o przejmowanym podmiocie.
Formy obrony przed wrogim przejęciem dzielimy na odstraszające przed samym przejęciem oraz stosowane gdy firm już została zaatakowana. Mogą mieć postać: prawo pierwokupu, statutowe ograniczenie wysokości głosów na WZA, złoty spadochron, konieczność natychmiastowej spłaty zadłużenia, wsparcie ze strony mediów, polityków, instytucji nadzorczych, biały rycerz, sprzedaż klejnotów koronnych.
Przekroczenie progów 33%, 66% oraz nabycie akcji reprezentujących co najmniej 10% ogółu głosów może odbyć się w drodze ogłoszenia wezwania. Cena w wezwaniu nie może być niższa od średniej z 3 lub 6 miesięcy notowań oraz od ceny zapłaconej przez dany podmiot lub podmiot z nim powiązany za akcje nabywanej firmy w okresie ostatnich 12 miesięcy.
Głosy podmiotów powiązanych są sumowane. Powiązanie może mieć charakter kapitałowy, osobowy lub umowny.
Parkingowi to wynajęte instytucje finansowe, które dokonują zakupów przedofertowych, a następnie głosują na WZA zgodnie ze wskazówkami zlecającego. Po pewnym czasie odsprzedają jemu akcje. Zastosowanie parkingowych pozwala: ukryć intencje, nabyć znaczną ilość akcji przed ogłoszeniem oferty, czyli po niższych cenach, ominąć zapisy o progach zaangażowania i wezwaniach.
INSTRUMENTY POCHODNE
Pojawienie się ryzyka na rynkach (kapitałowym, walutowym, surowcowym, stóp procentowych) było przyczyną spopularyzowania instrumentów pochodnych.
Instrumenty pochodne (derywaty) to takie instrumenty finansowe, których cena, wartość zależy od ceny, wartości instrumentu bazowego. Instrumentem bazowym może być:
akcja
indeks
obligacja
surowce
waluta
stopa procentowa
parametr pogody
Instrument bazowy powinien charakteryzować się:
wysokim obrotem
być codziennie notowany (na każdej sesji)
cena powinna zmieniać się w sposób ciągły
Funkcje instrumentów pochodnych:
-hedging
Stosuje się w celu ochrony przed ryzykiem zmian. Jeżeli podmiot jest narażony na ryzyko rynkowe, a zastosowanie instrumentu pochodnego (zajęcie pozycji w tym instrumencie) pozwala na zmniejszenie lub całkowite wyeliminowanie ryzyka, to wtedy mamy do czynienia z hedgingiem.
Przy hedgingu warto wspomnieć o funduszach hedgingowych. Fundusze te nie mają restrykcyjnych uregulowań i ograniczeń prawnych. Ich polityka inwestycyjna oraz sposoby i treść raportowania ustalane są umowie między inwestorem a zarządzający funduszem. Ogromne kwoty jakimi inwestują, jak też brak nadzoru ze strony instytucji państwowych sprawiają, że operacje tych podmiotów mogą destabilizować rynki.
- spekulacja
Polega na obstawieniu jednej pozycji - wzrostów lub spadków. Zwielokrotniony efekt występuje dzięki zjawisku dźwigni wynikającej z niewielkiej wartości depozytu zabezpieczającego. Wysokość inwestycji (depozyt wstępny) jest stosunkowo nieduża do zysków/strat będących skutkiem zmian wycen kontraktów.
-arbitraż
To wykorzystywanie różnic cenowych na dany instrument i instrument od niego zależny. Zastosowanie arbitrażu prowadzi do osiągnięcia zysku bez ryzyka.
Aby przeprowadzić skutecznie arbitraż należy nabyć (przyjąć pozycję długą) instrument niżej wyceniany oraz sprzedać (przyjąć pozycję krótką) instrument wyżej wyceniany. Ilości w transakcjach powinny się pokrywać.
Działania arbitrażystów przyczyniają się do zawężenia różnic cenowych na dany instrument (przyczyniają się do bardziej efektywnej wyceny instrumentów przez rynek) oraz zwiększenia płynności rynku - wartości i wolumenu zawieranych transakcji.
Przykład na arbitraż
Dokonujemy transakcji na instrumencie podstawowym i pochodnym od tego instrumentu podstawowego.
Założenie jest takie, że cena instrumentu podstawowego dość znacznie różni się od ceny instrumentu pochodnego.
Załóżmy, że cena akcji spółki X wynosi 23 zł, a cena kontraktu futres na te akcje wynosi 24 zł.
Przyjmujemy pozycję krótką, czyli sprzedajemy powiedzmy dwa kontrakty po 24 zł. Jeden kontrakt odpowiada 100 akcjom. Jednocześnie kupujemy 200 akcji po 23 zł.
Warto przypomnieć, że cena kontraktu w dniu jego wygaśnięcia równa jest cenie instrumentu podstawowego z tego dnia.
Przyjmijmy dwa warianty:
cena akcji w dniu wygaśnięcia wynosi 23 zł (bez zmian)
na sprzedaży kontraktu zarobiliśmy 1 zł x 2 kontrakty x 100 akcji = 200zł
kupiliśmy 200 akcji po cenie 23 zł, ale cena nie zmieniła się, dlatego nic nie zarobiliśmy.
W sumie mamy zysk 200zł (oczywiście minus koszty transakcji)
cena akcji w dniu wygaśnięcia wynosi 28 zł
na sprzedaży kontraktu straciliśmy 4 zł x 2 kontrakty x 100 akcji = 800zł
kupiliśmy 200 akcji po cenie 23 zł, a teraz cena wzrosła do 28 zł, więc zarobiliśmy:
5zł x 200 akcji = 1000zł
W sumie mamy zysk 200zł (oczywiście minus koszty transakcji)
Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje instrumentów pochodnych:
kontrakty terminowe - forward i futures
opcje
Kontrakt terminowy to dwustronne zobowiązanie do przeprowadzenia transakcji w przyszłości na z góry określonych warunkach.
W kontrakcie terminowym występują dwie strony:
kupujący kontrakt - zajmujący pozycję długą
sprzedający kontrakt - zajmujący pozycję krótką
Cechy kontraktu forward:
brak standaryzacji
rynek pozagiełdowy
strony transakcji znają się
depozyt zabezpieczający nie jest obowiązkowy
transakcje mają charakter zabezpieczający,
wykonanie transakcji najczęściej poprzez fizyczne dostarczenie instrumentu bazowego
Cechy futures:
standaryzacja
obrót giełdowy
anonimowi uczestnicy
depozyt zabezpieczający obowiązkowy
codzienne rozliczenia transakcji (marking to market)
większość transakcji ma charakter spekulacyjny
wykonywanie transakcji najczęściej poprzez rozliczenie różnicy
Przystępując do kontraktu futures należy wnieść depozyt zabezpieczający. Są to zablokowane środki, które mogą posłużyć jako wypłata należności dla strony zyskującej w kontrakcie. Depozyt może być w formie pieniężnej lub pod postacią papierów wartościowych.
Wyróżniamy:
depozyt wstępny (np. 10% wartości kontraktu)- obowiązuje w momencie rozpoczęcia transakcji
depozyt właściwy (np. 5% wartości kontraktu) - poziom min. niezbędny do utrzymania danego kontraktu.
Wysokość depozytu pobieranego jako procent od wartości kontraktu, zależy od ryzyka inwestycji w instrument bazowy. Najmniejsze depozyty są na walutach, potem przy indeksach i na końcu dla akcji, bo te są najbardziej chwiejne (ryzykowne).
miesiące cyklu kwartalnego H - marzec M - czerwiec U - wrzesień Z - grudzień
FW20Z10 skrót ten oznacza kontrakt futures na WIG20, który wygasł w grudniu 2010
FUSDM13 futures na dolara (10.000 sztuk, od niedawna 1000 sztuk), który wygaśnie w czerwcu 2013
FPEOU12 futures na akcje (100 sztuk) Banku Pekao, który wygasł we wrześniu 2012
Dzień wygaśnięcia kontraktu futures to zwykle trzeci piątek miesiąca wygaśnięcia.
Cena futures zawiera oczekiwania rynku dotyczące wartości instrumentu bazowego w przyszłości.
Cena SPOT (inaczej z rynku kasowego, natychmiastowego) to przykładowo bieżący kurs USD w NBP.
Baza jest to różnica między ceną futures, a ceną spot. Baza ujemna - futures wyceniany niżej niż instrument bazowy.
Luka jest to różnica między kursem otwarcia na danej sesji, a ceną zamknięcia na poprzedniej sesji.
W przypadku kontraktów na WIG20 zawsze w obrocie znajdują się 4 serie. Obroty koncentrują się głównie na serii najbliższej do wygaśnięcia. Inwestorzy przechodzą na serię następną na około tydzień przed wygaśnięciem.
Około 90% obrotów na giełdowym rynku instrumentów pochodnych w Warszawie realizowana jest na futures na WIG20.
Instrument pochodny w dniu wygaśnięcia jest rozliczny względem ceny instrumentu bazowego z tego dnia. W przypadku kursu walut, jest to kurs średni z fixingu NBP, w przypadku akcji i indeksów są to kursy średnie wyliczone na podstawie notowań z godzin 15.50-16.50 oraz fixingu na zamknięcie.
Sesja trzech wiedźm występuje w trzeci piątek miesiąca wykonania kontraktów i opcji i wiąże się ze znacznymi wahaniami kursów instrumentów bzowych.
LOP - liczba otwartych pozycji. Kontrakty tworzone są poprzez połączenie pozycji długiej z krótką.
Przykład
Nasze rozważania będą dotyczyły futures na euro. Przyjmijmy, że depozyt wstępny to 10% wartości kontraktu, a depozyt właściwy to 5% wartości kontraktu. Futures na euro w momencie zawierania transkakcji = 4 zł. Wartość transakcji = 40.000 zł (10.000 euro razy 4 zł)
okres 1 2 3 4
spot 3,9 4 4,1 4,35
futures 4 4,1 4,2 4,45
Depozyt wstępny 4000 zł
1 okres
Kupujący Sprzedający
4000 4000
2 okres, cena 4,1, wartość kontraktu 41.000 zł, depozyt właściwy 2.050 zł
Kupujący Sprzedający
5000 3000
3 okres, cena 4,2, wartość kontraktu 42.000 zł, depozyt właściwy 2.100 zł !!!
Kupujący Sprzedający
6000 2000!!!
W tym momencie sprzedający musi dopłacić kwotę minimum około 1000 zł w celu uzupełnienia depozytu do poziomu 140% depozytu właściwego. W innym wypadku dom maklerski, w którym sprzedający ma swój rachunek rozliczy i zamknie transakcję.
Opcje dają jednej stronie prawo, a drugiej zobowiązanie do zawarcia transakcji w przyszłości na z góry określonych warunkach.
Cechy opcji:
instrument bazowy
cena wykonania
termin wygaśnięcia
premia
Wyróżniamy dwa typy opcji:
-zakupu (call) - daje prawo do zakupu określonej ilości instrumentu bazowego po ustalonej cenie w określonym terminie w przyszłości.
-sprzedaży (put) - jest to prawo sprzedaży określonej ilości instrumentu bazowego po ustalonej cenie w określonym terminie w przyszłości.
W przypadku każdej opcji występuje:
-posiadacz opcji (pozycja długa, long)- nabywa prawo do kupna lub prawo do sprzedaży
-wystawca opcji (pozycja krótka, short)- zobowiązuje się do zrealizowania kontraktu, czyli do sprzedaży lub zakupu
Za nabycie opcji czyli prawa do kupna lub sprzedaży należy zapłacić cenę zwaną premia.
Wyróżniamy opcje typu europejskiego, które mogą być wykonane tylko w dniu wygaśnięcia oraz opcje typu amerykańskiego możliwe do zrealizowania w całym terminie aż do wygaśnięcia.
Każda opcja może być:
w cenie (warto ją wykonać): in the money
obojętnie czy wykonamy czy nie: at the money
nie warto jej wykonać: out of the money
Poza prostymi opcjami funkcjonują również opcje egzotyczne:
- opcje złożone np. CALL on CALL, PUT on PUT
- opcja wyboru - posiadacz w pewnym okresie przed jej wygaśnięciem decyduje czy traktuje ją jako opcję kupna czy opcję sprzedaży
- opcja binarna - w przypadku jej wykonania daje jej posiadaczowi zawsze stały, określony dochód.
Wyróżniamy dwa rodzaje: wszystko albo nic lub jeden przypadek (jeśli chociaż raz opcja była in the money, to otrzymuje się stały dochód)
- opcja azjatycka - cena wykonania jest ceną średnią instrumentu bazowego z ustalonego okresu (gorsza, bo zależy od tego jak będzie się zmieniał kurs), bardziej ryzykowna dla sprzedającego
- opcja tęczowa - w momencie wykonania wybiera się spośród wielu instrumentów podstawowych ten, który da posiadaczowi najwyższy dochód
- opcja barierowa:
up and in - opcja sprzedaży, która w momencie wystawienia jest nieważna, a staje się ważna, gdy cena instrumentu podstawowego przekroczy ustaloną wartość przed terminem wygaśnięcia opcji
down and out - opcja kupna, która jest ważna w momencie wystawienia, a przestaje być ważna, gdy cena instrumentu podstawowego spadnie poniżej ustalonej wartości przed terminem wygaśnięcia opcji
- opcja cap, opcja floor
opcja cap chroni przed nadmiernym wzrostem stopy procentowej przy kredycie
opcja floor chroni przed nadmiernym spadkiem stopy oprocentowania depozytu
Problemy polskich firm z opcjami walutowymi - straty szacowano na kilka mld zł, struktury bezkosztowe
W Polsce w instrumenty pochodne aktywnie inwestują inwestorzy indywidualni. Na Zachodzie są przedmiotem zainteresowania głównie inwestorów instytucjonalnych. Skrót LOP w kontraktach, oznacza liczbę otwartych pozycji. W kontrakcie ktoś obstawia spadki, a ktoś wzrosty, wtedy dochodzi do zawarcia transakcji. Wzrastająca LOP świadczy o popularności kontraktów. Mamy też instrumenty pogodowe (POG) zależą od określonych uwarunkowań pogody, stosowane w elektrociepłowniach, rolnictwie, ubezpieczeniach.
15