Dietetyka ćwiczenia, weterynaria, 5 rok semestr 1, dietetyka


Dietetyka weterynaryjna - ćwiczenia

13.10.2011 Ogólne zasady żywienia zwierząt

Dietetyka - nauka zajmująca się

  1. Ustaleniem zapotrzebowania energetycznego zwierzęcia

  2. Jaki skład pokarmowy i energia powinny być dostarczone aby pokrywały te potrzeby (patrz wykład)

  3. Ustalenie składu % składników pokarmowych

  4. Wybór sposobu żywienia

  5. Higiena żywienia

Białko (zwierzęta zdrowe 20-25% dobrej jakości [zawierające aminokwasy łatwo strawne (85%) i wysoko przyswajalne]

Tłuszcze 7-15% suchej masy - ważny jest rodzaj kwasów tłuszczowych

Węglowodany 40-50 suchej masy - strawność

Związki mineralne - Na, K, Ca, P, około 0,5% s.m.

Witaminy - rozpuszczalne w wodzie i w tłuszczach 2-3% suchej masy

„Energia krwi” zaangażowana jest w trawienie i transport. Im trudniej strawny pokarm tym angażuje więcej krwi

Kwasy tłuszczowe - linolowy, linolenowy - rozkład wraz z dopełniaczem, prostaglandynami itp. Wpływają korzystnie na zmiany zwyrodnieniowe.

Węglowodany, według łatwości strawności;

Wybór sposobu żywienia

Karmy domowe

Zalety

Wady

duża możliwość zmienności smaków i zapachów konsystencji karmy

Konieczność suplementacji związków mineralnych i witamin

przyjemność dla właściciela

Dawka niezbilansowana

obcowanie ze zwierzęciem

Wymaga systematyczności i nakładu czasu

Higiena żywienia

  1. Ilość i objętość posiłku; zależy od gatunku, stanu zdrowia zwierzęcia

    1. Konie 3-4

    2. Psy 1-5

    3. Koty - wiele razy do 20

  2. Pory posiłków - stałe

    1. Pies 3 letni 800, 1300, 1800

  3. Czas posiłku i czas między posiłkami

    1. Pies - posiłek trwa 15-30 minut

  4. Atrakcyjność posiłku - temperatura, konsystencja, smak, zapach

    1. Konsystencja miękka, temperatura pokojowa


27.10.2011

Żywienie chorych zwierząt

Zachowanie integralności i odporności przewodu pokarmowego

Musimy uwzględnić istniejący, przewidywalny o odmiennej id normalnego przebieg przemiany materii chorych zwierząt. Żywienie ma wspomagać i ułatwiać powrót do zdrowia.

Podczas choroby należy wykorzystywać wszystkie możliwe sposoby dostarczania pokarmu

Formy żywienia chorych zwierząt;

  1. Stan lekki - żywienie dietetyczne

  2. Stan średni - żywienie przymusowe

  3. Stan ciężki - żywienie sztuczne (wypadki komunikacyjne)

Ad. 1 stan lekki

Leczenie ambulatoryjne (70%). Pacjenci samodzielnie pobierają pokarm.
U pacjentów zachowanym/osłabionym apetytem. Diety lecznicze.

Ad. 2 stan średni

Utrata ponad 10% masy ciała w trakcie 7-10 dni
anoreksja, brak apetytu > 3 dni u kotów > 5-6 dni u psów

Występowanie kacheksji.

Brak odpowiedniej ilości tkanki tłuszczowej lub masy mięśniowej. Pacjenci z chorobami powodującymi bezpośrednią utratę białka/energii (wysiękowa zapalenie otrzewnej, zapalenie opłucnej -szczególnie przy drenażu)

Zwierzęta hospitalizowane, niesamodzielne, zwierzęta z utratą apetytu np. choroby płuc, wątroby, nerek, stany pooperacyjne.

Stosuje się doustne żywienie, przymusowe, doprzełykowe, dożołądkowe, dojelitowe

Żywienie przez zgłębnik
Diety płynne lub miksowe. Kot 60 ml na posiłek 4x na dzień, psy maksymalnie 15 ml/ kg/ początkowo mały posiłek rozcieńczony co 3 godziny. Objętość zwiększamy prze 4 dni.

Wlew ze stałą prędkością 5-10 ml/h zwiększać o 4 ml/godzinę.

W pierwszym dniu tylko płyny, potem przepłukać zgłębnik przed i po użyciu, zabezpieczyć opatrunkiem. W przypadku trudności w podaniu zmniejszyć objętość i podać wolniej. U psów te zgłębniki mogą pozostać 7-10 dni u kota 14. Rana goi się 24-48 godzin.

Powikłania

Żywienie doustne - warunek - zachowane połykanie!!!

Preparaty gotowe (diety) dla gatunku, rodzaj schorzenia. Może być mleko, zupy mleczne, kleiki, bulion z jajkiem, wyciągi mięsno warzywne. Odmienny skład i konsystencja ale jest energia i składniki pokarmowe muszą być zapewnione. Łyżeczka, strzykawka.

Żywienie dożołądkowe - możliwe wchłanianie

Zakładana sonda

U zwierząt z chorobami jamy ustnej, gardła, zaburzenia świadomości

Pokarm tylko płynny lub rozrzedzony (diety lecznicze)

Uzupełnia deficyt wody

Sonda nosowo przełykowa

Sonda przełykowo żołądkowa

Sonda gardłowo żołądkowa

Zgłębnik doprzełykowy

Zgłębniki dożołądkowe

Wspomaganie żywienia przy braku łaknienia, ominięcie jamy ustnej gardła przełyku, przy przełyku olbrzymim i zachłystowym zapaleniu płuc, unieruchomienie przy skręcie rozszerzeniu żołądka, przepuklina rozworu przełyku.

Mają dużą średnicę, mogą zostać dłuższy czas, właściciel sam może podawać pokarm.

Żywienie przez zgłębnik
Diety płynne lub miksowe.

Objętość:

Kot 60 ml na posiłek 4x na dzień,

Psy maksymalnie 15 ml/ kg/ początkowo mały posiłek rozcieńczony co 3 godziny.

Objętość zwiększamy prze 4 dni.

Wlew ze stałą prędkością 5-10 ml/h zwiększać o 4 ml/godzinę.

W pierwszym dniu tylko płyny, potem przepłukać zgłębnik przed i po użyciu, zabezpieczyć opatrunkiem.

W przypadku trudności w podaniu zmniejszyć objętość i podać wolniej. U psów te zgłębniki mogą pozostać 7-10 dni u kota 14. Rana goi się 24-48 godzin.

Powikłania:

Zapalenie otrzewnej, zapalenie tkanki łącznej, tworzenie się ropni, posocznica przy przesunięciu lub złym dopasowaniu zagłębnika, przypadkowe wysunięcie zagłębnika, miejscowa martwica skóry

Ad) 3. Stan ciężki

Sztuczne żywienie nie możemy korzystać z drogi pokarmowej mamy silne odwodnienie.

Podajemy;

Płyny muszą być jałowe, ogrzane, trzeba podawac je wolno i wymaga to stałej kontroli.

I.v.

Bezpośrednio do krwi, woda płyny energetyczne, elektrolitowe, aminokwasy, węglowodany, nnkt, emulsje tłuszczowe, związki mineralne, witaminowe, jest kosztowne ,u 10-15% hospitalizowanych pacjentów 1% ratuje życie.

Dootrzewnowo

U szczeniąt kociąt, świnek morskich, przy stanach krytycznych, u wszystkich towarzyszących zwierząt, do 7% odwodnienia.

Doszpikowo

Nagła konieczność uzyskania dostępu do naczyń

Noworodki mają „miękkie kości” zwierzęta egzotyczne, stany krytyczne

Ryzyko zapalenia okostnej, silny ból

Podskórnie

Uzupełnić można wodę, elektroloty, ograniczoną ilość energii, kilka dni do czasu samodzielnego pobierania pokarmu

Podajemy 60-70 ml w 1 miejsce u dużych psów

Powikłania


03.11.2011

Żywienie zwierząt z chorobami układu krążenia i układu oddechowego

Dieta lecznicza - mieszanka podstawowych składników pokarmowych uzupełniona o biologicznie aktywne związki mające wspomagać organizm w walce z choroba

Choroby układu krążenia i układu oddechowego

Objawy główne:

  1. Zespół niedotlenienia; słabość, bladość lub zasinienie błon śluzowych, obniżenie ciepłoty części ciała

  2. Zespół obrzęku płuc (niewydolność serca lewego) duszność, zmiany opukowe, osłuchowe

  3. Zespół zastoju żylnego obwodowego (niewydolność serca prawego) wypełnienie żył, opóźnienie wypełniania naczyń włosowatych

Zmienny apetyt - niechęć do jedzenia - brak apetytu

Największe kliniczne problemy w czasie chorób układu oddechowego i krążenia;

Diety kardiologiczne kierowane są do zwierząt o masie ciała zbliżonej do optymalnej

Główne cele postępowania dietetycznego;

  1. Przywrócić/utrzymać optymalną masę ciała

  2. Kontrolować wagę

  3. Stosować diety lecznicze ze zmodyfikowanym składem jakościowym i ilościowym

Dieta lecznicza w chorobach serca może;

  1. Osłabić rozwój choroby

  2. Zmniejszyć nasilenie objawów

  3. Wpłynąć na zmniejszenie ilości stosowanych leków

  4. Poprawiać jakość życia zwierzęcia

Stosowanie diety leczniczej kardiologicznej

Modyfikacje w diecie kardiologicznej

Składnik

Modyfikacja

Dlaczego

Energia

1000 kcal na 30 kg

„energia na objawy”

Białko

25-28% suchej masy

Bardzo dobrej jakości dodatek tauryny

Tłuszcze

8-10%

Dodatek NNKT i wit. E

Węglowodany

Więcej

Około 50% łatwostrawne

Witaminy

Grupa B
(więcej)

Warstewka ochronna dla nerwów, stabilizacja przepływu w tym i w sercu

Rozpuszczalne w wodzie
(więcej)

2x więcej (krążą we krwi i usuwane są przez nerki - zwiększona diureza- zwiększona utrata tych witamin

Rozpuszczalne w tłuszczach
(tyle samo)

Kumulują się w tłuszczach i mogą działać toksycznie

Związki mineralne

Na (mniej)

Powoduje nadciśnienie

K (zależy od stanu pacjenta)

Wpływa na przewodnictwo bodźców

Mg (więcej)

Rola w sile skurczu (nie ma zatrucia )

Higiena żywienia

  1. Ilość posiłków

    1. 4-5-6 (przegrupowanie krwi jest mniejsze, mniejszy spadek ciśnienia perfuzyjnego w nerkach)

    2. Pora - stała

    3. Objętość- mała

  2. Czas posiłku - wydłużony do 30 minut

  3. Czas między posiłkami - nic, brak nagród

  4. Atrakcyjność - zwiększać, poprawiać (dopuszczalne dodatki; jogurt, dżem, miód, olej z ryby)

17.11.2011

Żywienie przy chorobach układu pokarmowego, wątroby i układu moczowego

Ostre zapalenie żołądka

Po ustąpieniu ostrych objawów

Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki

Biegunka- przyczyny:

  1. Dietetyczne

    1. Nietolerancja pokarmowa

    2. Alergia

    3. Enterotoksemia

  2. Zapalenie w obrebie jelit

    1. Zapalenie na tle infekcji

    2. Inwazje pasożytnicze

    3. Przerost flory bakteryjnej

    4. Choroba zapalna jelit

  3. Inne zaburzenia w obrębie przewodu pokarmowego

    1. Nowotwory jelit

    2. Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki, ostre zapalenie trzustki

    3. Choroby wątroby, nerek

    4. Enteropatia białkogubna

  4. Zaburzenia funkcji

    1. Zespół okrężnicy drażliwej

    2. Atonia jelit(mechaniczna, funkcjonalna)

  5. Choroby układowe

    1. Niedoczynność kory nadnerczy

    2. Nadczynność tarczycy

    3. FeLV, FIV

Postępowanie

Przy nagłej zmianie karmy

Alergia

Enteropatia białkogubna

Zaparcia

Zmniejszona perystaltyka jelit

Wychudzenie, charłactwo

Stosowanie pro- i prebiotyków może mieć korzystny wpływ u pacjentów z zaburzeniami mikroflory jelitowej

Achalazja przełyku;

Choroby wrzodowa

Choroby wątroby

Encefalopatia wątrobowa

Zapalenie wątroby

Dieta pełnowatościowa, łatwoprzyswajalna, smakowita, atrakcyjna (dodatek tłuszczu, oleje roślinne)

Stłuszczenie wątroby u kotów

Cele leczenia dietetycznego

  1. Odciążenie wątroby

  2. Poprawa funkcjonowania wątroby

  3. Spowolnienie postępowania uszkodzeń

  4. Unikniecie encefalopatii

  5. Wspomaganie procesu odnowy i regeneracji

  6. Zoptymalizowanie metabolizmu tłuszczów

  7. Utrzymanie apetytu i przyjmowanie pokarmów

Choroby układu moczowego

Niewydolnosć nerek

Psy i koty z niewydolnością z towarzyszącym wielomoczem bez objawów azotemii (prawidłowy poziom mocznika i kreatyniny 1,4-2 we krwi) powinny otrzymać dietę o normalnej zawartości białka i fosforu

Gdy występuje azotemia (brak objawów klinicznych) ograniczyć podaż fosforu aby zapobiec hiperfosfatemii i rozwojowi wtórnej nadczynności przytarczyc. Podaż białka prawidłowa

U psów z azotemią i objawami klinicznymi konieczne jest ograniczenie podaży białka i fosforu

Dzienna dawka mięsa to 200g lub mniej. Białko jaja kurzego bardzo odpowiednie, zaspokaja zapotrzebowanie na białko i zawiera mało fosforu. Suplementacja węglanem wapnia- wiąże fosfor.

Korzystnie wpływa dieta wzbogacona w przeciwutleniacze - wit. E i C oraz flawonoidy

Dieta powinna zaspokajać niedobory witamin głównie z grupy B i żelaza. Obecność błonnika wywiera także dobroczynny wpływ na perystaltykę.

Stosowanie diety niskobiałkowej;

Ograniczenie fosforu hamuje rozwój niewydolności nerek

Kamica (urolithiasis)

(przy pH 6,1- wapniowe, 6,4 - struwitowe)

KAMICA STRUWITOWA (kamienie fosforanowo-amonowo-magnezowe)

-obniżenie pH moczu (poniżej 6,5-7)

*kwas askorbinowy

*metionina 0,2-1,0

*chlorek amonu 20mg/kg

-ograniczenie zawartości alkalizująco działających kationów ( Ca, Mg, Na, K)

-zastosowanie niezbędnej, możliwie małej zawartości Mg w karmie (do 5% zawartości popiołu) zapobiega występowaniu tej choroby

- ryby gotowane, ser, ryż

KAMICA MOCZANOWA

-dieta o niskiej zawartości białka, puryn i alkalizująca mocz (pH 7-7,5)

-alkalizacja moczu domowy sposób żywienia- dwuwęglan sodu ok. 1g/5kg m.c. 3xdz

-zwiększyć objętość i częstość oddawania moczu

KAMICA SZCZAWIANOWA

-alkaliczny odczyn moczu

-diety ubogie w wapń i Wit. D3

*bogata w magnez

*dieta bogata we włókno oraz cytrynian potasu

KAMICA CYSTYNOWA

-alkaliczny odczyn moczu

-ograniczyć podawanie cystyn i metioniny

JAK ZWIĘKSZYĆ POBÓR WODY?

*specjalne urządzenia

*doprawianie wody

*dodatek soli do pokarmu

15.12.2011
Dietetyka koni

Wybór metody żywienia

W przypadku gdy hospitalizowany koń nie pobiera 75% dziennej dawki żywieniowej, bądź mimo jej pobierania traci na masie musimy zastanowić się nad doborem metody dożywiania

Wybór metody żywienia zależy od;

Żywienie dojelitowe

-wspomagające

-całkowite

Żywienie pozajelitowe

-wspomagające

-całkowite

Wskazania do żywienia dojelitowego u dorosłych koni

Konie które tolerują sondę nosowo-żołądkową, nie mają trwałego refluksu, nie mają przeciwwskazań co do tego sposobu (choroba).

Żywienie możliwe w szpitalu jak i w stajni pacjenta.

Nieskomplikowany sprzęt oraz niska cena.

Biegunka jako najczęstsze powikłanie.

Wskazania do żywienia pozajelitowego u dorosłych koni

Ileus, niedrożność jelit, nieustępująca biegunka, konie z zaleconą kompletną głodówką ( po op jelit).

Konie z chorobami nosa,gardła,przełyku, nie tolerujące sondy.

Konie nie mogące utrzymać głowy w górze oraz konie zalegające

Konieczne stałe monitorowanie poziomu glukozy itp. u pacjenta

Żywienie dojelitowe

Bezpośrednio do enterocytów

Zmniejszone ryzyko sepsy

Możliwe u koni z zachowaną perystaltyką jelit- jeśli refluks ponad 2 litry wówczas odstępujemy od tej metody

Pokarm jest podawany w formie płynnej

Dieta koni jest bogata w włókno strawne (30-60%)

Dieta bez włókna-mniejsza sonda\ biegunki

Dieta z włóknem większy przekrój sondy

Dieta bez włókna może doprowadzić do biegunek gdyż czas wchłaniania z jelit cienkich się wydłuża

Dieta ta jest bogata w cukry które nie są w całości wchłaniane w j. cienkich i przechodzą dalej do jelit grubych gdzie stanowią pożywkę dla bakterii co doprowadza do biegunek i np. ochwatu

Dieta bezwłóknowa nie jest polecana dla koni z kolkami, ochwatem, biegunką oraz koni po operacjach na przewodzie pok.

Dieta bezwłókna

Dekstroza

Glukoza

Maltodekstran

-wysoka strawność oraz dobre wchłanianie w j. cienkich

Suplementacja diety

Olej roślinny 1 szklanka=1980kcal

to jest 1/5 zapotrzebowania dla konia 450kg

- Najczęściej podawane oleje to: słonecznikowy, lniany, kukurydziany

Olej kukurydziany

Zawiera dużo kwasu omega 6 i nie jest polecany dla koni z uogólnionymi zapaleniami

Olej lniany

Jest bogaty w kwasy omega 3

Należy go podawać koniom sztucznie dokarmianym powyżej 7 dni. Zapalenia systemowe zmniejszają się.

Uwaga z kwasami omega 3 u koni z zaburzeniami w krzepnięciu

Aby zapewnić ochronę antyoksydacyjną w czasie podawania oleju należy podawać wit.E

2000-4000 I/U na 1 szklankę oleju

Trójglicerydy

Jeżeli poziom TG w surowicy niższy niż 2,26mmol/l to podajemy 1 szklankę oleju/dz.

Jeśli poziom między 2,26-5,65mmol/l to ˝ szklanki dz.

Jeśli poziom wyższy, konie ze stłuszczeniem wątroby, hipertriglicerydemią - nie podajemy oleju

Białka

Kazeina, laktoalbumina, serwatka, soja -są wysoce strawne i możemy podawać je koniom aby wyrównać zapotrzebowanie na białko

Przepis na dietę dojelitową z włóknem

12,2Mcal

Wymagana dzienna objętość:

900g dextrozy, 900g kazeiny, 2000g siana z lucerny, 21litrów H20, 230g mieszanki mineralnej, olej.

Według potrzeb można zwiększać ilość białka oraz włókna.

Mieszanka mineralna

NaCl-10g

NaHCO3- 15g

KCl-75g

K2HPO4-60g

CACl H2O -45g

MgO- 25g

Żywienie koni wysoce energetycznymi paszami, zbożami, gdzie jest dużo niestrukturalnych węglowodanów, szczególnie u koni w stanie krytycznym doprowadza do biegunek i ochwatu. Jest to ścisłe przeciwwskazanie do ich stosowania!!

Sposoby żywienia dojelitowego

Sonda czasowo

Sonda ,,na stałe'' do nosa bądź wszyta do przełyku

Sonda wszyta

U koni przez dłuższy czas karmionych sztucznie

Powikłania w postaci przetok i zachyłków, hemiplegia

Nie jest to częsta metoda

Sondą konie karmimy 4-6 razy dz.

Zawsze przed podaniem paszy sprawdzamy umiejscowienie sondy

Pasza musi być dobrze zmiksowana oraz mieszana w czasie podawania aby nie zatkać sondy

Początkowo podajemy do 6l na raz w kolejnych dniach do 8l jednorazowo.

Jeśli obecny jest refluks większy niż 6 litrów odstępujemy od tej metody.

Nadmiar płynu odprowadzamy

Po podaniu paszy wlewamy ok. 1 litra wody do sondy w celu jej przepłukania oraz wdmuchujemy niewielką ilość powietrza

Zatykamy sondę

Monitoring pacjenta sztucznie żywionego

CTO co 4-6h

Pomiar wagi pacjenta co 24h

BCS co 24h

Poziom glukozy, początkowo co 6-12h później co 8-24h

Poziom TG co 24h

Poziom elektrolitów co 24h

Monitoring pacjenta sztucznie żywionego

Całkowity poziom CO2co 24h

PCV co 24h

Poziom glukozy oraz ciał ketonowych w moczu co 8- 24h

Sprawdzić położenie sondy przed każdym posiłkiem

Przynajmniej 2xdz. przepłukiwać wenflon (jeśli nie jest używany)

Żywienie poza jelitowe

Infuzję płynnej pozajelitowej diety rozpoczynamy od:

25-30% całkowitej dawki dziennej przez 1-2 pierwsze dni

30-60% całkowitej dawki dziennej przez 2-3 dni

60-100% całkowitej dawki dziennej przez 3-4dni

wykorzystujemy mieszankę aminokwasów, dextrozy, lipidów, oraz elektrolitów

Zawarte jest w niej ok. 8,5%-15% aminokwasów, 0,34-0,6kcal/ml energii, pH 5,3-7,0

Dekstroza

Jest to cukier prosty, podstawowe źródło energii w diecie pozajelitowej

W Polsce najbardziej dostępna jest glukoza 20%

Lipidy

Preparaty lipidowe najczęściej produkowane są z oleju sojowego, słonecznikowego, oleju lnianego

Lipidy są najbardziej energetyczną częścią składową diety pozajelitowej

1,1kcal/ml-10% roztwór

2kcal/ml-20% roztwór

Lipidy są często pomijane w krótkotrwałej diecie pozajelitowej (drogie, powikłania..)

Elektrolity

Możemy je suplementować na dwa sposoby:

W gotowej mieszance

Dodawać oddzielnie ( dokładniej, taniej)

Na, K, Ca, Mg, Cl, P,

Witaminy

Dawka w 10ml: witaminy rozpuszczalne w tłuszczach:

A-1mg, E-10mg, D-mcg, K-150mcg

witaminy rozpuszczalne w H2O:

C-200mg, B1-6mg, B2-3,6mg,

PP-40mg, B6-6mg, B5-15mg,

H- 60mcg, kwas foliowy-600mcg,

B12-5mcg

Mikroelementy

Mikroelementy w 1 ml:

-Zn-5mg, Cu-1mg, Mn- 0,5mg,

Se-60mcg

Ogólne zasady

Pamiętajmy o tym że im czyściej założymy wenflon tym dłużej utrzymamy go w żyle

Wenflon zakładamy najczęściej do żyły szyjnej zewnętrznej bądź brzusznej

Wenflon należy przepłukiwać roztworem heparyny przed i po każdym użyciu

Wiele leków nie jest zgodnych z dietami pozajelitowymi a więc nie należy ich mieszać.

Dietetyka źrebiąt

Ocena pacjenta oraz wprowadzenie diety

Wzrost źrebięcia

Zdrowe źrebię w 1 -2 tyg. życia przybiera na wadze 1,4-1,6kg dziennie

Taśmy pomiarowe czy BCS nie skuteczne

Klasyfikacja źrebiąt

Zdrowe nie mogące pobierać pokarmu od matki

Noworodki bądź starsze źrebięta z prawidłowym odruchem ssania lecz anorektyczne

Krytycznie chore, z problemami z ukł. oddechowym , ukł. trawiennym czy problemami neurologicznymi, zaburzenia w odruchu ssania

Kontrola pobrania siary

Prawidłowy poziom IgG w surowicy u źrebięcia, które pobrało siarę wynosi powyżej 8g/L

Zdrowe źrebię dziennie pobiera ok. 25% swojej masy to jest u 50kg źrebięcia ok. 12,5L podczas 1 tygodnia życia

Mleko klaczy 480kcal/L

Źrebię przyjmuje ok. 6000kcal dziennie

Potrzebuje 120kcal na 1kg m.c.

W początkowej fazie laktacji zawartość białka wynosi 2,7%

U źrebiąt z problemami z nerkami i wątrobą taka dieta jest nie wskazana

Mleko klaczy

Zawartość tłuszczu- 1,8%

Źrebięta sztucznie żywione dojelitowo powinny mieć powoli wprowadzany dodatek lipidów 1-2g/kg

Można suplementować witaminy z grupy B 1ml na 1L

Wybór metody żywienia

Tak jak u koni dorosłych

(jeżeli chodzi o żywienie pozajelitowe czy

dojelitowe)

Wybór metody żywienia

Dojelitowe:

Zaletą tego sposobu jest podawanie karmy bezpośrednio do enterocytów co polepsza funkcjonowanie bariery śluzówkowej i usprawnia działanie ukł. Immunologicznego

Żywienie z wiadra ma wiele zalet: pozwala ćwiczyć odruch ssania, małe ryzyko zachłyśnięcia, szybko źrebięta się uczą, zajmuje mało czasu

Nie wolno na siłę wsadzać głowy źrebięcia do wiadra, źrebaki ze słabym odruchem nie poradzą sobie. Wypływ mleka z nozdrzy

Nie jest to polecana metoda,

Grozi zachłyśnięciem, należy stale monitorować źrebię

należy tak dobrać smoczek aby mleko się samo nie lało a źrebię było zmuszone do wykonania pewnego wysiłku w celu pociągnięcia mleka

Jeżeli źrebię nie ma dobrze wykształconego odruchu ssania bądź nie pobiera wystarczającej ilości mleka inna niż przez sondę metoda żywienia dojelitowego nie może być wykorzystana

Mleko

Gdy za mało to mieszamy je z mlekiem komercyjnym

mleko kozie bądź krowie może być podawane - jednak czasem powoduje powikłania jelitowe ze względu na wysoką zawartość tłuszczu oraz niską zawartość laktozy

Mleko powinno być pasteryzowane!!!

Karmienie zdrowych źrebiąt

Mleko pobiera przez 1-3 min 3-7 razy na godzinę

Zdrowe źrebię w ciągu pierwszych 46h należy karmić co 1h dostarczając mu 10% masy jego ciała, powyżej 48h powinno pobrać już 20% masy. W 2 tyg. życia odstępy w karmieniach można wydłużyć do 4h

Osierocone ź. Powyżej 2 tyg oraz starsze powinny pobierać 15-20% masy ciała w 3-6 karmieniach. W miarę wzrostu źrebięcia częstotliwość karmień można zmniejszyć do 2-4 razy dziennie.Każda zmiana w diecie powinna być wprowadzana powoli (3-5 dni)

Waga sierot powinna być sprawdzana co 2-4 tyg!

Karmienie chorych źrebiąt

Atraumatyczne sondy mogą pozostać w przełyku przez kilka tyg.

Cewnik dla ogierów, alternatywne wyjście nie dłużej niż 2-3dni

Zawsze należy sprawdzić przed karmieniem czy sonda znajduje się w żołądku (nie podwinięta)

Sodę zakładamy pod kontrolą endoskopu

Karmienie za pomocą sondy

Zaczynamy od niewielkiej dawki 5% m.c.

Nadmiar płynu odciągamy

Jeśli nadmiar wynosi więcej niż 20ml u 50kg źrebięcia robimy godzinną przerwę

jeśli po przerwie jest nadal płyn należy rozważyć żywienie pozajelitowe

Przepłukujemy sondę 10-20ml H2O

Podajemy mleko za pomocą pompy lub dużej strzykawki (np. żaneta)

Przepłukujemy sondę

Ilość wody do płukania powinna być monitorowana gdyż stanowi ona część diety źrebięcia

Nietolerancja objawia się 1-2 dnia terapii. Niektórzy klinicyści zalecają w takim wypadku podawanie glutaminy (0,4g/kg/dz w 10- 20ml H2O) niż mleko

Monitorowanie pacjenta

Należy sprawdzać ilość oddawanego moczu

Źrebię powinno oddawać mocz 4-6 razy dziennie

Hiperglikemia czy hypertriglicerydemia są rzadkością w żywieniu dojelitowym ale surowica powinna być badana jeśli istnieje jakiekolwiek podejrzenie o nietolerancji glukozy czy lipidów

Żywienie pozajelitowe

Energia, białka, witaminy

Zaczynamy od 45-50kcal/kg, 3-5g protein

1-3g lipidów

Źrebiętom z problemami z nerkami czy wątrobą zalecana jest niższa zawartość białka

Każda zmiana w składzie powinna być wprowadzana powoli 12-24h

Przykładowa dawka żywieniowa

525ml 50% dekstrozy, 1500ml 10% aminokwasów, 500ml 20% lipidów

Ta dieta daje 50kcal/kg na dzień

Stały dostęp do żyły

Zabezpieczony dostęp

Miękki venflon

Żywienie pozajelitowe

Zakładamy stały dostęp do żyły np. szyjnej zewnętrznej bądź piersiowej bocznej

Zaczynamy od 25% docelowej dawki

W ciągu 24-36h dojść do 100%

Pompa infuzyjna jest tu wskazana aby prowadzić monitoring

Jeśli występują komplikacje zmniejszamy dawkę

Żywienie pozajelitowe

Część klinicystów uważa, iż w momencie wystąpienia powikłań nie należy zmniejszać dawki a podać insulinę (zaczynając od 0,01 IU/kg) niż obniżać dawkę żywieniową

W takim wypadku należy dokładnie monitorować poziom glukozy we krwi

Żywienie pozajelitowe

Hiperglikemia oraz hipertriglicerydemia są najczęstszymi powikłaniami diety pozajelitowej

Hiperglikemia: poziom glukozy we krwi >8,3mmol/L

Hipertriglicerydemia: Tg w surowicy> 2,5mmol/L

Postępowanie

Zmniejszyć dawkę żywieniową do 30%

Insulina

19.01.2012
Dietetyka zwierząt gospodarskich

Część I Świnie

Antybiotyki -regulują mikroflorę p. pokarmowego - ale są zakazane.

Probiotyki - żywe/ martwe. Dostarczane przez nie substancje przyczyniają się do stabilizacji równowagi populacji mikroorganizmów oraz aktywności enzymatycznej przewodu pokarmowego, podawane w różnej postaci periodycznie bądź ciągle. Powszechnie produkowane z bakterii kwasu

mlekowego.

Korzystne efekty;

Prebiotki- dodatki paszowe niezawierające mikroorganizmów ale substancje odżywcze, stymulujące rozwój i wzrost naturalnej flory jelitowej, tłumiąc szkodliwe bakterie, mogą być stosowane z probiotykami, mogą zawierać laktozę, mannozę, laktulozę, fruktooligosacharydy

Wyciągi z roślin - są bezpieczne dla ludzi i zwierząt

Enzymy paszowe- wspomagają enzymy własne u zwierząt młodych o dość niskiej aktywności

Nie produkowane przez przewód pokarmowy, pektynaza, celulaza, betaglukonaza, poprawiają one efekty produkcyjne, uważane są za ekologiczne, bezpieczne dodatki. Wyjątkiem są enzymy z drobnoustrojów genetycznie modyfikowanych.

Przeciwutleniacze- zapobiegają efektowi oksydacyjnemu kwasów tłuszczowych

Witamin lipofilnych, jest to tokoferol, flawonoidy, etoksychinolina, metylofenol, estry kwasu galusowego. Bezpieczne dla ludzi i zwierząt stosowane do surowców tłuszczowych witamin i pasz natłuszczonych.

Konserwanty, detoksykanty - kwasy organiczne np. mlekowy, mrówkowy, cytrynowy. Ograniczają rozwój szkodliwej mikroflory, zapobiegają efektowi buforowania paszy w początkowym odcinku przewodu pokarmowego, powoduje wzrost przyswajalności składników pokarmowych, stabilizację mikroflory przewodu pokarmowego, spadek zawartości amoniaku i amin biogennych,

Detoksykanty neutralizują mikotoksyny (kaolin, bentonit, węgiel).

Zioła - wzrost wrażeń smakowych, apetytu, wpływają na motorykę i sekrecję soków trawiennych, mniejsza ilość biegunek działają osłonowo antybakteryjnie i przeciwzapalnie

Część II Przeżuwacze

Najczęściej stosowane pasze to;

kiszonka z kukurydzy, siano kiszonka, wysłodki buraczane, mieszanki zbóż, mieszanki uzupełniające, dodatki mineralno-witaminowe,

Systemy zadawania pasz;

Najczęstsze błędy

W gospodarstwach wysoko produkcyjnych dostęp do paszy 16-20 godzi n na dobę.

Stały dostęp do wody szczególnie w laktacji,

Zawartość suchej masy w TMR 40-45%

Najczęstsze schorzenia metaboliczne

Kwasica żwaczowa

Zasadowica

Przy wzdęciu



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
8.12 cwiczenia, weterynaria, 5 rok semestr 1, choroby ptaków
diet-cw-1-sciąga, weterynaria, 5 rok semestr 1, dietetyka
Żywienie zwierząt 4, weterynaria, 5 rok semestr 1, dietetyka
żywienie dietetyczne, weterynaria, 5 rok semestr 1, dietetyka
żywienie-zdrowych-zw-ćw-1, weterynaria, 5 rok semestr 1, dietetyka
żywienie krow, weterynaria, 5 rok semestr 1, dietetyka
dietetyka-22.10.2014, weterynaria, 5 rok semestr 1, dietetyka
Anatomia Patologiczna - Choroby Kotów - Ćwiczenia, weterynaria 3 rok WROC, semestr 6, Apy 2 sem
Anatomia Patologiczna - Choroby Świń - Ćwiczenie 1, weterynaria 3 rok WROC, semestr 6, Apy 2 sem
myko, weterynaria, 5 rok semestr 2, choroby zakaźne psów i kotów, ćwiczenia
ptaki-cwiczenia-12.01.2015-poprawiona, weterynaria, 5 rok semestr 1, choroby ptaków
Anatomia Patologiczna - Choroby Świń - Ćwiczenie 2, weterynaria 3 rok WROC, semestr 6, Apy 2 sem
cwiczenia prewencja, weterynaria, 5 rok semestr 2, prewencja wet
Anatomia Patologiczna - Choroby Świń - Ćwiczenie 3, weterynaria 3 rok WROC, semestr 6, Apy 2 sem
Anatomia Patologiczna - Choroby Przeżuwaczy - Ćwiczenie 4, weterynaria 3 rok WROC, semestr 6, Apy 2
BABESZJOZA PSÓW, weterynaria, 5 rok semestr 2, choroby zakaźne psów i kotów, ćwiczenia

więcej podobnych podstron