Ba, Nuba - córka Żółtego Cesarza, pomagała ojcu w walce z Ch'i Jou. Bogini suszy. Pa zawsze sprowadza suszę na żądanie swego ojca, gdy ten walczy ze swym przeciwnikiem. W swoim innym aspekcie, jako bogini Nuchou, składa samą siebie w ofierze na znak skruchy za przewinienia ludzi i w ten sposób sprowadza życiodajny deszcz.
Błądząca dziewczyna - bogini rzeki Han.
Chang'e, Heng-o - żona łucznika Yi. Posłany na ziemię Yi otrzymał eliksir nieśmiertelności przeznaczony dla dwóch osób, po połknięciu go przez jedną osobę oprócz uzyskania nieśmiertelności można było osiągnąć także niebo. Chang'e wykradła mężowi eliksir, wypiła go w całości i natychmiast wzniosła się na księżyc. Chociaż spełniło się marzenie bogini o zdobyciu nieśmiertelności, Chang'e została zamieniona w ropuchę, a jej towarzyszami byli jedynie zając tłukący zioła w moździerzu oraz starzec rąbiący drzewo kasji- postacie te dostrzegano podobno na usianej kraterami powierzchni księżyca, co przywodzi na myśl rozpowszechnione na Zachodzie mniemanie, że księżyc w pełni przypomina ludzką twarz.
Chang Xi, Ch'ang-hi - żona Di Juna, matka dwunastu księżyców. Di Jun miał drugą żonę, boginię Xi He, która przez Chang Xi wydała na świat dziesięć słońc, które przyczyniły się do chaosu na ziemi. To w reakcji na narodziny dzieci bogini Xi He, mieszkająca na pustkowiu Chang Xi postanowiła wydać na świat swoje dzieci, po jednym na miesiąc. Mówi się, że troszczyła się o potomstwo, kąpiąc je co dzień po zakończeniu wędrówki po nieboskłonie. Roześmiane twarze dzieci Chang Xi przywodzą na myśl rozpowszechnione na Zachodzie mniemanie, że księżyc w pełni przypomina ludzką twarz.
Guan Shi Yin - w buddyzmie- Guanyin. Bogini łaski, litości i miłosierdzia. Odpowiedniczka sanskryckiego Awalokiteśwary. Wiązała się z macierzyństwem i pochodzi od boga współczucia. Matki modliły się do niej często, aby opiekowała się ich dziećmi. Guan Shi Yin była również boginią wszystkich strapionych.
Gui Gu - czyli "Ciotka Biesów". Znana też jako Gui Mu ("Matka Biesów"). Zrodziła niebo, ziemię i demony.
Huang'e - matka Shao Hao, Władcy Zachodu.
Leizu - żona Żółtego Cesarza. Matka Chang Yi. Nauczyła ludzi prząść jedwab.
Ma Tou Niang - czyli "Koniogłowa Dziewczyna". Bogini jedwabiu i tkactwa.
Mi Fei, Fu Fei - córka Fu Xi, ideał pięknej kobiety, bogini rzeki Luo. Żona He Bo.
Nu Hua - córka Shao Diana, żona Da Ye, matka Da Feia, protoplasty rodu książęcego z Qin.
Nu Xiu - wnuczka Zhuan Xu. Połknęła jajko jaskółki i urodziła Da Ye.
Nüwa - bogini stworzycielka. Nüwa figuruje w niektórych starszych mitach o stworzeniu świata. Jej pochodzenie jest nie do końca znane, ale jej imię pochodzi od słów oznaczających tykwę lub melon, owoce często występujące w mitach innych ludów o stworzeniu świata i mitach dotyczących płodności. Nüwa i Fu Xi być może na początku byli oddzielnymi bóstwami, ale w okresie dynastii Han (202 p.n.e.-220 n.e.) często przedstawiano ich jako małżeństwo o ludzkich głowach i splecionych ze sobą wężowych ciałach. Mit o Nu Wa i Fu Xi opisuje stworzenie ludzi i ich początkowe zmagania- wojny, oraz różnego rodzaju nieszczęścia, szczególnie powodzie. Nüwa cieszyła się szczególną atencją jako stworzycielka i protektorka ludzkości. Zstąpiła na ziemię zaraz po oddzieleniu się ziemi od nieba i powstaniu gór, rzek, roślin i zwierząt. Czując się samotna na ziemi, ulepiła kilka figurek na swoje podobieństwo- pierwszych ludzi. Zachwycona swym dziełem postanowiła przyspieszyć proces tworzenia. Zanurzyła winorośl w wodzie zmieszanej z gliną i potrząsnęła nią tak, że krople rozprysły się po całym świecie. Z każdej z nich powstał człowiek i świat wkrótce się zaludnił. Kiedy pierwsi ludzie zestarzeli się i umarli, bogini nauczyła pozostałych jak rozmnażać się i wychowywać dzieci. Z jej postacią wiąże się również jeden z mitów o potopie. Opowieść ta mówi o tym, jak bogini uratowała świat nawiedzony przez potopy i pożary. Występując w jednej ze swych mitologicznych ról, a mianowicie w roli niebiańskiego kowala, prawdopodobnie Zhu Ronga, Nüwa sporządziła najpierw kosmiczny pięciobarwny klejnot, którym naprawiła dziurę w niebie, a następnie odrąbała nogi olbrzymiemu żółwiowi i umieściła je w czterech rogach ziemi jako filary, podtrzymujące firmament. W końcu powstrzymała wody potopu, stawiając tamę ze spalonych trzcin.
Nu Xi - postać z rodu Rou Hua. Żona Kuia, matka Gao Mi.
Nü Gua - córka Płomiennego Cesarza, zamieniona w ptaka zwanego Qing Wei.
O Huang - żona Di Juna. Matka Ludzi o Trzech Twarzach.
O Nu - córka Naozi, żona Han Liu, matka Zhuan Xu.
Qi Xiang - czyli "Dziwny Wygląd". Bogini o końskiej głowie osadzonej na smoczym cielsku. Ukradła czarną perłę Żółtemu Cesarzowi. Utopiła się w rzece Min i została jej boginią. Pomagała Wielkiemu Yu w walce z potopem.
Ting Yao - córka Chi Shui ("Purpurowej Wody"), żona Shen Nonga, matka Yan Qu.
Tu Shan - właściwie Dziewczę z Tushan, czyli "Dziewczę z Góry Tu". Żona Wielkiego Yu.
Xi He - królowa nieba. Żona Di Jun, pana nieba i matką Dziesięciu Słońc. Codziennie Xi He odprowadzała jedno ze słońc po niebie z ich domu w drzewie Fu Sang, gigantycznej morwie, która rosła tuż za wschodnim horyzontem. Tak było co dzień przez wiele lat, do czasu, gdy słońca wypowiedziały posłuszeństwo swym rodzicom i pojawiły się na niebie wszystkie jednocześnie. Na początku ludzie na ziemi byli zachwyceni, ale upał wkrótce wysuszył ich ciała i ziemi zaczęła zagrażać katastrofa. Di Jun, posłał jednego ze swych najpotężniejszych pomocników, łucznika Yi, aby rozwiązał ten problem. Chciał tylko, aby Yi nakazał dziewięciu słońcom powrót do domu, ale kiedy Yi zobaczył jakie cierpienia wywołał swym postępowaniem, wpadł w szał i ze swego łuku zastrzelił dziewięć słońc, pozostawiając tylko jedno.
Xi Wangmu - "Królowa Matka Zachodu". Potężna i despotyczna bogini, która mieszkała podobno na górze Kunlun, będącej siedzibą niebiańskich nieśmiertelnych, na dalekim zachodzie Chin. Była żoną Cesarza Wschodu i pierwotnie bóstwem wzbudzającym przerażenie. W późniejszej tradycji chińskiej Xi Wangmu stałą się królową nieba, żoną Nefrytowego Cesarza. W tej równie potężnej (lecz mniej odpychającej) roli znana była pod imieniem Wangmu Niang Niang. Zarówno w najstarszej, jak i późniejszej tradycji Xi Wangmu była strażniczką eliksiru nieśmiertelności. W jej ogrodach rosły drzewa rodzące brzoskwinie wiecznego życia. Brzoskwinie te dojrzewały co 6 tysięcy lat i były spożywane przez bogów i boginie w celu podtrzymania ich nieśmiertelności. Przedstawiana była jako kobieta o zmierzwionych włosach, tygrysich pazurach i ogonie pantery, a jej orszak stanowiły drapieżne dzikie koty.
Xu Nu - bogini z krainy Tukuang. Grała na lutni Fu Xi.
Yao Ji - córka Purpurowego Cesarza czyli Chi Di, zwana też Dziewczęciem z Szamańskiej Góry. Była bóstwem taoistycznym.
Zhinu - czyli "Tkaczka". Córka władcy niebios, żona "Pasterza", czyli Qian Niu Langa. Mit o miłości tej pary ma silny związek z obserwacjami nocnego nieba. Obie postacie były bóstwami gwiezdnymi. Zhinu mieszkała samotnie na Drodze Mlecznej, a zajmowała się tkaniem z chmur. Pewnego razu zakochała się w Pasterzu i wyszła za niego za mąż. Ponieważ jednak zaczęła zaniedbywać swoje obowiązki tkaczki, została ukarana. Bóg nieba rozdzielił ją z małżonkiem i umieścił oboje na przeciwległych końcach Drogi Mlecznej. Dostali zezwolenie na jedno spotkanie w roku, siódmego dnia siódmego miesiąca.
Żona Mistrza Deszczu - czyli Yu Shi Qi. Bóstwo wymieniane w "Księdze Gór i Mórz". Trzyma żmije w rękach. Z uszu także wystają jej żmije.
Bai Di - czyli "Biały Cesarz".
Bai Quan - czyli "Białe Psy". Protoplasci plemienia Rongów.
Bo Ling - wnuk Płomiennego Cesarza, spłodził z Anuyuanfu trzech synów: Gu, Yan i Shu.
Chi Hou - bóstwo zależne od Żółtego Cesarza, czyli Huangdi. Ch'i Hou jest uosobieniem wysiłku i wymowy.
Chi You - zwany też Bing Shu czyli "Pan Broni". Rywal Żółtego Cesarza, bóg wojny, broni i wytopu metali. Potomek Płomiennego Cesarza (Yandi). Został zabity przez Żółtego Cesarza.
Chi Songzi - czyli "Mistrz Purpurowej Sosny", bóstwo taoistyczne. Dostarcza eliksir nieśmiertelności Boskiemu Rolnikowi Shennongowi.
Chong - uważany był za brata Shao Hao, miał wraz z Li zerwać połączenie między niebem a ziemią. Identyfikowany był też z Gou Mangiem.
Da Ye - syn Nu Xiu, zrodzony po połknięciu przez matkę jajka jaskółki. Mąż Nu Nua, córki Shao Diana, ojciec Da Feia.
Di Gu - identyfikowany z Di Junem, mężem Xi He. Mityczny władca Chin.
Di Jun - Pan niebios. We wczesnej chińskiej mitologii Di Jun był najwyższym niebiańskim bóstwem.
Dong Wangfu - "Ojciec Wschodnich Królów". W pierwotnej wersji był mężem Xi Wangmu.
Er Fu - bóstwo zależne od Żółtego Cesarza, które wraz z Wei zabiło Ya Yu i zostało za to ukarane.
Fang Feng - bóstwo skazane przez Yu na śmierć za spóźnienie się na zgromadzenie duchów.
Fu You - czyli "Błąkający Się". pomocnik Gong Gonga, pokonany przez Zhuanxu utonął w rzece Huai.
Fu Xi, Taihao - "Wielki Blask"- Władca Wschodu. Był bogiem wiosny i synem bogini z rodu Huaxu. Uważany za wynalazcę trygramów wróżebnych. Bóg stworzyciel, który występuje w niektórych najstarszych chińskich mitach, często w towarzystwie bogini Nüwa. Poczynając od IV wieku p.n.e. Fu Xi i Nüwa pojawiają się często jako stworzyciele rodzaju ludzkiego i jego obrońcy przed katastrofami, szczególnie powodziami. W okresie dynastii Han (202 p.n.e.-220 n.e.) byli traktowani jako para małżeńska. Często przedstawiano ich jako ludzi z wężowymi ogonami. Uczeni z okresu Han przetworzyli wiele mitów na rzekome fakty, aby wypełnić luki w starożytnej historii Chin. Fu Xi został ogłoszony pierwszym cesarzem, którego panowanie trwało od 2852 do 2737 roku p.n.e. Był czczony jako wielki bohater kulturowy, wynalazca instrumentów muzycznych i pierwszy chiński pisarz. Nauczył ludzi hodowli zwierząt domowych i połowu ryb siecią.
Gai - brat Shao Hao, Władcy Zachodu, identyfikowany z Ruo Shou.
Gao Mi - syn Guna, urodzony przez Nuxi.
Gong Gong - bóg wody, czasami uznawany za syna Zhu Rong, życzliwego boga ognia i pana kosmosu. W jednym z mitów jest mowa o tym, że Gong Gong, odrażający stwór o ciele węża i ludzkiej głowie z rudymi włosami zazdrościł Zhu Rong jego władzy. Próbował go obalić, ale bóg ognia był zbyt potężny. Pokonany Gong Gong wpadł we wściekłość i zniszczył Górę Niedoskonałą, wspierającą niebo na północnym zachodzie świata. Kiedy góra runęła, w niebie powstała dziura, która spowodowała przechylenie się świata, a w następstwie tego powodzie i inne katastrofy. Porządek został przywrócony dopiero wtedy, gdy Nüwa zapełniła ową dziurę i podparła ją nogami gigantycznej żółwicy, a następnie naprawiła wszystkie zniszczone brzegi rzeki.
Gou Long - syn Gong Ginga, identyfikowany z Houtu.
Gou Mang - bóstwo pomocnicze Fu Xi. Ma ciało ptasie, ludzką twarz i jeździ na dwóch smokach. Identyfikowany jest z Chongiem. Był szafarzem życia.
Gu - czyli "Bęben". Prawnuk Płomiennego Cesarza- Yandi. Sporządził wraz ze swym bratem o imieniu Yan pierwsze dzwony i ułożył pierwsze melodie.
Guan Di - bóg wojny w tradycji konfucjańskiej. Popularna postać w chińskich wierzeniach ludowych. Guan Di był naczelnym generałem w okresie Epoki Trzech Królestw, San Guo (221-265). Nie przypomina prawie wcale boga wojny Marsa: nie jest wojowniczy ani nieubłagany, jest raczej bogiem, który stara się do wojny nie dopuścić. Jego pierwowzorem był śmiertelnik Guan Yu, imponujący mężczyzna o wzroście około 2,7 metra, z ponad półmetrową brodą, o czerstwej twarzy i brwiach "jak śpiące jedwabniki, chroniących szkarłatnoczerwone oczy feniksa". Pewnego dnia chwycił za broń, gdyż chciał "spłacić państwu dług lojalności i przynieść pokój swym czarnowłosym rodakom". Został zabity przez silny klan Sun, który powstał w Chengdu. Jego męstwo i szlachetność były wyrzutem dla ludzi mu współczesnych. Apoteoza jego kultu przypada na rok 15944, kiedy cesarz nadał mu tytuł Di, wielkiego stronnika niebios i opiekuna imperium. Guan Di stał się boskim mistrzem, zawsze gotowym interweniować, gdy istniała groźba zakłócenia spokoju, czy to za sprawą wewnętrznych rebelii, czarnoksiężników, demonów czy cudzoziemców.
Gun - syn Bai Ma czyli "Białego Konia", uważany niekiedy za syna Zhuanxu. Ojciec Wielkiego Yu. Kiedy świat nawiedziła wielka powódź bogowie wezwali Guna i nakazali mu wznieść tamy przeciw rozlanym wodom. Wyznaczyli mu dwóch pomocników: niebiańską sowę, która znała tajemnice nieba, i niebiańskiego żółwia, który znał tajemnice wody. Jednak ich pomoc okazała się niewystarczająca. W rezultacie, by zatamować wody i uratować świat, Gun wykradł Żółtemu Cesarzowi cudowną grudkę ziemi (ziemię boskiego pochodzenia, która miała niezwykłą zdolność samowypełniania powstałych w niej wydrążeń). Gun został ukarany za kradzież i skazany na śmierć na Górze Piór. Po śmierci przeobraził się w żółtego niedźwiedzia i stał się duchem Pierzastych Odmętów. Istnieje również opowieść, która mówi, że po pewnym czasie Gun został w cudowny sposób przywrócony do życia i pod postacią żółtego tygrysa spłodził syna- Wielkiego Yu. W innym micie o potopie główną rolę odgrywa ów syn Guna- Yu.
Gwiazda Tykwowa - bliżej nie znane bóstwo, wymienione tylko w poemacie o Mi Fei.
Han Liu - syn Chang Yi, wnuk Żółtego Cesarza i Leizu. Bóstwo o wysoko sklepionej głowie, niewielkich uszach, ludzkiej twarzy zakończonej świńskim ryjem, ciele pokrytym łuską i świńskich kopytach. Był ojcem Zhuanxu.
He Bo - czyli "Hrabia Rzeki". Bóg Rzeki Żółtej, mąż Mi Fei.
Hou Tu, Gou Long - czyli "Książę Ziemi". Potomek lub syn Gong Gonga, bóstwo pomocnicze Żółtego Cesarza.
Hu - czyli "Porywczy". Władca Północnego Oceanu, towarzysz Szu ("Gwałtowny"), razem z nim uśmiercił Hun Dun.
Huan Dou - bóstwo o ludzkiej twarzy, ptasim dziobie, mające skrzydła, identyfikowane niekiedy z Hundunem.
Hundun - "Chaos". Hundun był samym początkiem. Chaosem. W jednym z mitów pierwotny chaos i dwie przeciwstawne, ale uzupełniające się siły wszechświata uosabiają trzej cesarze. Hu, cesarz Morza Południowego spotkał się z Shu z cesarzem Morza Północnego w krainie Hundun, cesarza Środka. Hundun okazał Hu i Shu wielką gościnność, dlatego obaj naradzili się w jaki sposób okazać mu swoją wdzięczność. Stwierdzili, że wszyscy, oprócz Hundun mają po siedem otworów w ciele. Za pomocą dłut i wierteł wywiercali jedne otwór dziennie. Po siedmiu dniach cesarz zakończył swoje dzieło, ale okazało się, że zabili Hunduna. W momencie śmierci Chaosu powstał uporządkowany wszechświat.
Huangdi - czyli "Żółty Cesarz". Bóg Środka, syn Shaodian i kobiety z rodu Yujiao, brat Płomiennego Cesarza- Yandi. Miał cztery twarze. Huang Ti miał ponad dwudziestu synów, z których każdy stał się protoplastą znaczącego rodu dynastii Zhou. Żółtemu Cesarzowi przypisuje się wprowadzenie wielu innowacji, takich jak zasady właściwego obchodzenia się z ogniem, dzięki czemu ludzie mogli wypalać lasy i odstraszać dzikie zwierzęta. Chociaż Huang Ti bywa czasami postrzegany jako wojowniczy bóg, na przykład podczas walki z Gong Gong to najczęściej uważa się go za boga miłującego pokój, a także mającego starożytne powiązania z medycyną. To właśnie jemu przypisuje się autorstwo „Wewnętrznej Księgi Żółtego Cesarza” (Huangdi Neijing), na której nadal opiera się tradycyjna chińska medycyna. Jednym z następców boga był Ku.
Huo Shi - czyli "Mistrz Ognia Płomiennego Cesarza".
Hu Ren - dzieci Ling Qi, które potrafią dostawać się do nieba.
Jie Bing - wnuk Shennonga, ojciec Xi Qi.
Kong Fuzi - konfucjusz. "Mistrz Kong". Filozof. Kong Fuzi (551-479 rok p.n.e.) był twórcą konfucjanizmu, który największy nacisk kładzie na oświatę, rytuał, uczucia synowskie i oddanie członkom rodziny, szczególnie starcom i przodkom. Sam Kong Fuzi zaczął być uznawany za postać boską, najważniejszą w hierarchii bóstw cesarstwa chińskiego po Niebie, Ziemi, cesarskich przodkach i Bogach Ziarna i Gleby.
Kua Fu - czyli "Samochwał". Wnuk Hou Tu. Gonił słońce. Zabity przez Ying Longa.
Kua'e - synowie nieznanego bóstwa, którym polecono przenosić góry.
Kuchenny Bóg - najważniejszy ze wszystkich chińskich bóstw domowych. Wizerunek Kuchennego Boga zwykle stał nad rodzinnym piecem kuchennym, skąd mógł obserwować całe gospodarstwo domowe. Zawsze w Nowy Rok składał wizytę w niebie, aby zdać sprawozdanie o zachowaniu się rodziny w ciągu roku. W przeddzień smarowano mu usta słodką pastą lub miodem, aby po przybyciu do nieba nie mógł mówić źle o gospodarzach, lub czyniono tak, aby się mu przypodobać i zmusić do przemawiania słodkimi słówkami. Aby ponaglić bożka do podróży, palono jego uroczyście wizerunek.
Ku Ling - czyli "Wielki Duch". Bóg rzeki Fen. Oddzielił od siebie Kwietne Góry.
Kung Kung, K'ang Huei - walczył z Chuan Hu i spowodował kataklizm kosmiczny.
Lan - czyli "Kosz". Syn Pangu.
Lao Tong - czyli "Stare Dziecię". Syn Zhuanxu. Uważany był za ojca Chonga i Li.
Lei - czyli "Grom". Syn Pangu.
Leigong - czyli "Książę Gromu". Bóstwo burzy, które spowodowało potop.
Lei Shen - czyli "Bóg Gromu". Być może był ojcem Fu Xi. Czasami utożsamiany z Leigong.
Li - syn Zhuanxu. Identyfikowany był z Zhu Rongiem. Zerwał połączenie między niebem a ziemią wraz z Chongiem.
Li Zhu, Li Lou - bóstwo dalekowzroczne, zależne od Żółtego Cesarza. Ma trzy głowy śpiące na przemian i pilnuje drzewa o nefrytowych owocach.
Ling Qi - wnuk Płomiennego Cesarza. Ojciec Hu Ren.
Luo Ming - syn Żółtego Cesarza. Ojciec Bai Ma.
Lu Wu - bóstwo strzegące Dolnej Stolicy Cesarza w górach Kunlun. Był podobny do tygrysa lecz posiadał ptasie szpony i dziewięć ogonów.
Małpi Król - istota, nosząca imię Sun Wukong, która ukradła cesarzowej Wang Mu Niang Niang brzoskwinie nieśmiertelności. Jest to główna postać powieści "Podróż na Zachód" autorstwa Wu Cheng'en. Po popełnieniu na ziemi psoty Małpi Król został zwabiony do nieba obietnicą stanowiska w niebiańskim korpusie urzędniczym. Jednak stanowisko to było czysto tytularne, stworzone tylko po to, aby władcy nieba mieli baczenie na psotną małpę. Sun Wukong szybko odkrył wybieg i zaczął się źle zachowywać. Wreszcie przydzielono mu opiekę nad brzoskwiniowym ogrodem Wang Mu Niang Niang. Małpa pożarła tyle brzoskwiń, ile tylko była w stanie zjeść, po czym zsunęła się z powrotem na ziemię. rozgniewane tym wszystkim władze niebiańskie zaczęły poszukiwać Sun Wukonga. Na koniec schwytał go Budda i zamknął na pewnej górze na 500 lat, aż wreszcie litościwa Guan Shi Yin wstawiła się za nim. Małpi król został zwolniony pod warunkiem, że będzie towarzyszył buddyjskiemu pielgrzymowi (narratorowi powieści) w podróży do Indii w celu zdobycia buddyjskich tekstów. Po tej podróży Małpi Król został przyjęty w poczet bóstw i trafił do nieba.
Mei - czyli "Mroczny". Potomek Shao Hao. Ojciec Yu Ke i Tai Tai.
Miao Long - czyli "Smok Miao". Syn Żółtego Cesarza. Ojciec Rong Wu.
Nefrytowy Cesarz - boski władca niebios, zwany też Yu Huang. Wcześniej był najważniejszym bóstwem niebiańskim znanym pod różnymi imionami, ale za czasów dynastii Song (960-1279 n.e.) Nefrytowy Cesarz był powszechnie uznawany za władcę nieba. Jego kult zawierał elementy zarówno taoizmu jak i buddyzmu. Nefrytowy Cesarz mieszkał w pałacu i tak jak jego ziemski odpowiednik, cesarz Chin, rządził swym królestwem za pośrednictwem rozbudowanego korpusu służby niebiańskiej. Cesarz Chin był jedyną istotą ludzką, która miała osobiste kontakty z Nefrytowym Cesarzem. Wszyscy inni mogli się kontaktować jedynie z niebiańskimi biurokratami. Ich główny minister- Dongyue Dadi (Wielki Władca Gór Wschodnich) nadzorował 75 departamentów stanu, na których czele stały pomniejsze bóstwa. Małżonką cesarza była Wang Mu Niang Niang, co jest alternatywnym imieniem Xi Wangmu, Królowej Matki Zachodu, która mieszkała na świętej górze Kunlun.
Ning Fengzi - czyli "Mistrz z Kopczyka na Spokojnej Górze". Bóstwo taoistyczne. Był nieśmiertelny.
Nong Ming - czyli "Czyniący Światłość". Ojciec Białych Psów.
Pan - czyli "Talerz". Syn Pangu.
Pangu - pierwotny bóg stworzyciel w najważniejszym z chińskich mitów (o stworzeniu świata). Według tego przekazu, który swą obecną formułę zyskał już w roku 300 n.e., Pangu był potomkiem Yin i Yang, dwóch podstawowych sił wszechświata. Narodził się z wielkiego kosmicznego jaja, w którym dojrzewał przez 18 000 lat, zanim się wykluł. Ciemna, ciężka część jaja osiadła i stała się ziemią, a lżejsza, przejrzysta uniosła się i stała się niebem. Pangu rósł dalej i popychał ziemię i niebo o trzy metry dziennie, aż po upływie kolejnych 18 000 lat zostały utwierdzone w swym obecnym położeniu. Wyczerpany tą pracą Pangu położył się i umarł. Z jego oddechu wyskoczył wiatr i chmura, a z jego głosu grzmot pioruna, słońce z lewego oka, księżyc z prawego, gwiazdy z włosów i wąsów, a deszcz i rosa z jego potu. Z pozostałych części jego ciała powstały wszystkie inne osobowości przyrody. Kult Pangu jest podtrzymywany w niektórych częściach południowych Chin.
Peng Geng - zwany też Pengzu. Potomek Chuan Hu. Podobno żył ponad osiemset lat.
Qian Niu Lang - czyli "Pasterz". Mąż i kochanek Zhinu ("Tkaczki"). Mit o tej parze opiera się na obserwacjach ruchu dwóch gwiazd- Wegi i Altaira, kojarzonych odpowiednio z Tkaczką i Pasterzem.
Qin Bei - wraz z Ku zabił Bao Jianga, za co został ukarany przez Żółtego Cesarza.
Qing Yang - syn Żółtego Cesarza, identyfikowany z Shao Hao.
Shao Dian - ojciec Żółtego Cesarza i Płomiennego Cesarza.
Shao Hao - bóstwo Zachodu.
Shennong - czyli "Boski Rolnik". Postać identyfikowana z Jen Ti. Zwany również Chi Di (czyli "Purpurowy Cesarz"). Był byczogłowym bogiem rolnictwa.
Shen Shu - bóstwo, które wraz z Yu Lu strzeże przed demonami.
Shu - prawnuk Płomiennego Cesarza. Sporządził pierwszą tarczę do strzelania z łuku.
Shun - mityczny władca Chin, następca cesarza Yao.
Shi Jun - wnuk Żółtego Cesarza, przodek plemienia Północnych Di czyli Bei Di.
Suiren - czyli "Płomienny Człowiek". Dał ludziom ogień.
Tao Wu - pozbawiony uzdolnień syn Zhuanxu. Bóstwo o ciele tygrysa, lecz od niego większe.
Tian - „Niebo”. Boskie uosobienie sfer niebiańskich. Tian był czczony w okresie dynastii Zhou (1050 rok p.n.e.- 221 rok p.n.e.), po czym został zastąpiony przez Nefrytowego Cesarza, władcę nieba.
Tian Lao - czyli "Niebiański Starzec". Bóstwo taoistyczne.
Tu Bo - czyli "Hrabia Ziemi". Bóstwo z krainy cieni podległe Hou Tu.
Wei - czyli "Groza". Wraz z Er Fu zabił Ya Yu.
Wu Luo - bóstwo o postaci podobnej do ludzkiej, lecz w cętki jak lampart. Strzeże Tajemnej Stolicy Cesarza.
Wu Zhiqi - bóg rzek Huai i Guo, przypominający małpę.
Xi Huang - bóstwo żyjące w pieczarze podziemnej. Dało Wielkiemu Yu insygnia władzy.
Xi Qi - prawnuk Shennonga, syn Jie Binga, ojciec Zhu Ronga, bóstwa pomocniczego Południa.
Xiang Wang - bóstwo zależne od Żółtego Cesarza, demon wodny pożerający ludzi, uosobienie ślepego przypadku.
Xin - syn Hou Tu, uważany za ojca Kua Fu.
Xiu - syn Gong Gonga, bóstwo podróży.
Xiu - brat Shao Hao, identyfikowany z Xuan Mingiem.
Xuan Ming - czyli "Ciemny Mrok". Bóstwo pomocnicze Zhuan Xu, Władcy Północy.
Yama - król piekła i sędzia umarłych. Postać wywodząca się od hinduistycznego Jama. Głównym Yama był Yanluo, król Piekła, który odpowiadał przez Nefrytowym Cesarzem, władcą Nieba. Yanluo nadzorował dziesięć rozpraw sądowych. We wszystkich tych rozprawach umarli byli sądzeni i skazywani. Yanluo poprowadził pierwszą rozprawę, natomiast dziewięciu kolejnym przewodniczył Yama. Po ogłoszeniu wyroku grzesznicy byli przydzielani do dowolnego z osiemnastu regionów kar. W trakcie dziesiątej rozprawy dusze zmarłych były dopasowywane do nowych ciał przed reinkarnacją.
Ye - bóstwo o ludzkiej twarzy, bez rąk. Z jego głowy wystają dwie nogi, syn Li.
Yan - prawnuk Płomiennego Cesarza. Miał wraz ze swym bratem- Ku (czyli "Bębnem") sporządzić pierwsze dzwony i ułożyć pierwsze melodie.
Yandi - czyli "Płomienny Cesarz", Władca Południa.
Yen Ju - syn Boskiego Rolnika czyli Shen Nonga, ojciec Jie Binga.
Yi - czyli Bo Yi. Identyfikowany był z Ta Fei i pomagał Wielkiemu Yu w opanowaniu potopu.
Yu Hu - syn Żółtego Cesarza, bóg Wschodniego Oceanu. Ma ludzką twarz i ptasie ciało. Był ojcem Yu Qianga.
Yu Qiang, Yu Jing - syn Yu Hu, bóg Północnego Oceanu. Z rozkazu Żółtego Cesarza umocował pływające wyspy. Tak jak ojciec ma ludzką twarz i ptasie ciało. Czasem identyfikowany jest z Xuan Mingiem.
Yu Lu - bóg strzegący demonów i zwalczający je razem z Shen Shu.
Yu Shi - czyli "Mistrz Deszczu", zwany Ping Hao lub Ping Yi. Bóg deszczu walczący po stronie Chi You przeciw Żółtemu Cesarzowi.
Zao Fu - syn Feng Bo, wziął z Lasu Brzoskwiniowego rumaki, które powiozły Mu, Syna Niebios, w podróż.
Zhang Xian - bóg kucharzy i kucharz bogów. Bóg dostawców żywności. Niekiedy identyfikowany z Kuchennym Bogiem. Bóstwo taoistyczne z odległej starożytności. Jego świątynię stanowi mała nisza koło pieca kuchennego, od dawna uważanego za najważniejszy mebel. Kuchnią i jedzeniem interesowano się zawsze, chociaż jednemu z wyznawców Zhang Xian udało się osiągnąć długowieczność dzięki podwójnemu darowi: nie starzał się i mógł obejść się bez posiłków. Zhang Xian ukazywał się jako szlachetny i miłego usposobienia człowiek otoczony dziećmi.
Zhu Rong - bóstwo pomocnicze Płomiennego Cesarza, czyli Yandi, Władcy Południa, identyfikowany z Li, synem Zhuanxu.
Zhu Rong - bóg ognia i życzliwy władca wszechświata według mitologii starochińskiej. Podobno w walce o władzę nad kosmosem pokonał złośliwego boga wody Gong Gong.
Zhu Shou - bóstwo pomocnicze Shao Hao. Bóg kar niebiańskich.
Zhung Wu - syn Miao Lunga, ojciec Nung Minga.
Bi Fang - istota podobna do żurawia, ma jedną nogę, czerwone cętki, zielone skrzydła i biały dziób. Znajduje się w orszaku Żółtego Cesarza.
Bo Gao - mędrzec, który wchodził do nieba.
Bo Hu - czyli "Biały Tygrys". Zwierzę zachodu.
Can Nu - „Pani Jedwabnik”. Dziewczyna odpowiedzialna za pojawienie się jedwabiu na świecie. Tęskniła ona bardzo za swoim ojcem, kiedy wyjechał w interesach. Pewnego dnia, podczas oporządzania ogiera, oświadczyła, że poślubi tego, kto sprowadził jej ojca do domu. Ogier zerwał się i pogalopował, żeby sprowadzić jej ojca, który pośpieszył do domu, gdzie stwierdził z ulgą, że nic się nie stało. Dziewczyna przypomniała sobie słowa, jakie wypowiedziała wcześniej. Ojciec rozgniewany, że koń myśli o poślubieniu jego córki zabił go i zdjął z niego skórę. Później dziewczyna i jej przyjaciele wyśmiewali się ze skóry, ta jednak nagle owinęła się wokół panny i porwała ją na drzewo. Po pewnym czasie ojciec i sąsiedzi spostrzegli, że przemieniła się w istotę z końską głową (jedwabnika), który wydziela cienką lśniącą nić.
Cao Guojiu - brat cesarzowej Cao z dynastii Song (960-1279) i jeden z Ośmiu Nieśmiertelnych w mitologii taoistycznej. Powiada się, że Cao rozczarowany życiem dworskim udał się w góry, by poszukiwać Tao i drogi do oświecenia. Przybył nad rzekę i chciał wywrzeć wrażenie na przewoźniku pokazując mu złotą tabliczkę upoważniającą do wejścia na dwór. Przewoźnik, którym okazał się przebrany Nieśmiertelny, Lu Dongbin, spytał, jak ktoś, kto poszukuje Tao może pragnąć okazać swoją wyższość. Słysząc to Cao wyrzucił tabliczkę do rzeki i Lu przyjął go jako swego ucznia.
Ch'ang-hi - żona Ti-tsuna, matka dwunastu księżyców.
Changyi - syn Żółtego Cesarza, czyli Huangdi i Leizu. Był ojcem Hanliu i został wygnany do Roshui czyli „Słabej Wody”.
Chi Mei - demony mokradeł i gór. Przedstawiane z ludzkimi twarzami, zwierzęcym ciałem i czterema nogami. Walczyły po stronie Chi Jou przeciw Huangdi.
Chun - ptak, który w górach Kunlun pilnuje szat Żółtego Cesarza, czyli Huangdi.
Da Feng - czyli "Wielki Wiatr". Demon o postaci drapieżnego ptaka. Został pokonany przez Łucznika Yi.
Dao De Jing - „Klasyk Drogi i Mocy”. Główne dzieło taoizmu. Autorstwo przypisywano Laozi, legendarnemu twórcy filozofii taoistycznej, ale możliwe też jest, że autorem tego dzieła był jakiś inny, nieznany filozof.
Dzieci Dyni - według mitologii ludu Yao z południowych Chin, Dziećmi Dyni byli brat i siostra, którzy odtworzyli rodzaj ludzki po jego wyniszczeniu przez Wielki Potop. Razu jednego pewien rolnik pojmał Boga Pioruna, który był odpowiedzialny za burze i powodzie. Ostrzegł swoją córkę i syna, aby nie dawały mu niczego do picia, ale dzieci były litościwe. Jedna kropla wody ożywiła boga, który wyrwał się i klatki na swobodę. W podzięce podarował dzieciom ząb, po czym zniknął. Dzieci zasadziły ząb w ziemi i po kilku minutach wyrosłą roślina, której owocem była ogromnych rozmiarów dynia. Tymczasem na ziemię zaczął spływać ogromny potop. Rolnik nakazał swym dzieciom, aby schroniły się we wnętrzu dyni, podczas gdy on sam zbudował łódź i popłynął na wznoszących się wodach do nieba, gdzie błagał o zakończenie potopu. Bogowie zgodzili się, ale wody opadły tak gwałtownie, że łódź rolnika runęła na ziemię, a on sam poniósł śmierć. Jego dzieci bezpieczne we wnętrzu dyni, były jedynymi istotami ludzkimi które przeżyły potop. Od tego czasu nazywano je Fu Xi („Wykarmieni Dynią”). Kiedy dorośli, stali się parą małżeńską, a siostra przybrała imię Nuüa ( „Dynia”, „Melon”). Później Nüwa urodziła kulkę mięsa, którą małżonkowie pokroili na kawałki i po drabinie zanieśli do nieba. Kawałki mięsa zostały rozrzucone przez wiatr, a spadając na ziemię stawały się ludźmi.
Emituofo - w chińskim buddyzmie było to imię, pod jakim występował bodhisattwa Amitabha.
Fei Tu - czyli "Latający Zając". Nazwa cudownego rumaka, którego w nagrodę za swe czyny miał dostać Wielki Yu.
Feng Bo - czyli "Hrabia Wiatru". Istota z ciałem jelenia, głową małego ptaka oraz wężowymi rogami i ogonem. Jest cętkowany jak lampart.
Feng Xi - czyli "Wielki Dzik". Potwór zabity przez Wielkiego Yu.
Han Xiang - był to jeden z Ośmiu Nieśmiertelnych w chińskiej mitologii taoistycznej. Według legendy Han Xiang miał być synem siostrzeńca Han Yu, filozofa i pisarza z okresu panowania dynastii Tang (lata 628-907 n.e.). Rozpoczął on naukę, jako uczeń nieśmiertelnego Lü Dongbina, poszukiwania Dao, taoistycznej zasady istnienia. Później mistrz odprowadził go do nieba, aby zjadł tam brzoskwinię życia wiecznego. Han Xiang zaczął wspinać się na drzewo, ale pośliznął się i spadł jak ołów na ziemię. Kiedy miał już dotknąć ziemi, zyskał nieśmiertelność.
Han Zhongli - jeden z Ośmiu Nieśmiertelnych w mitologii taoistycznej. Han Zhongli był starcem żyjącym za panowania dynastii Han (202 p.n.e.- 220 n.e.). Uczył się Dao, taoistycznej zasady istnienia od Li Xuana, Pierwszego Nieśmiertelnego i był posłańcem niebios.
He Xiangu - ósma postać wśród Ośmiu Nieśmiertelnych w mitologii taoistycznej i jedyna, która bez wątpienia była płci żeńskiej. Uzyskała nieśmiertelność po zjedzeniu kamienia z macicy perłowej, który, jak podpowiedział jej pewien duch, znajdował się na górze, gdzie mieszkała.
Huang Long - czyli "Żółty Smok". Zwierzę mityczne Środka, pomagał Wielkiemu Ju w opanowaniu potopu.
Jiu Ying - czyli "Dziewięć Niemowląt". Demon, który został zabity, przez Łucznika Yi.
Księgi chińskie - przez wiele stuleci po wynalezieniu pisma Chińczycy przejawiali zdumiewająco niewielkie zainteresowanie własnym dziedzictwem mitologicznym. Pierwszym dziełem, w którym wspomina się o mitach, i to jedynie mimochodem, jest, powstała około VI wieku p.n.e. "Księga Pieśni" (Shijing). Dwa późniejsze dokumenty stanowią znacznie ważniejsze źródło naszej dzisiejszej wiedzy na temat chińskiej mitologii. Są to "Księga Gór i Mórz" (Shanhai Jing, Iv wiek p.n.e.), w której pojawiają się opowieści o ponad dwustu mitycznych postaciach, oraz jeden z rozdziałów "Pieśni z Chu" (IV wiek p.n.e.). warto także wspomnieć o kilku pismach o charakterze filozoficznym, głównie zaś o pochodzącym z III wieku traktacie taoistycznym "Zhuangzi" oraz "Dialogach konfucjańskich", które choć powstały mniej więcej w tym samym czasie, ograniczają się do przytaczania mitów dotyczących początków państwa i władzy królewskiej. Nie zawsze jasne i rozproszone informacje zawarte w tych dziełach to wszystko, co nam wiadomo na temat chińskich mitów sprzed okresu, gdy w średniowieczu przystąpiono do kompilowania cesarskich encyklopedii, podejmując tym samym pierwsze poważne próby utrwalenia na piśmie całego bogactwa chińskich mitów. Do tego czasu jednak pierwotna mitologia, a przynajmniej jej część bezpowrotnie przepadła.
Kui - jednonogi Byk identyfikowany z Di Junem.
Lan Caihe - jeden z Ośmiu Nieśmiertelnych z mitologii taoistycznej. Lan Caihe przedstawiany był czasem jako młoda dziewczyna, lub, jak wyraził się jeden pisarz, jako „mężczyzna, który nie wie jak być mężczyzną”. Pewnego dnia, kiedy zbierał (zbierała) zioła na wzgórzach, natknął się na pokrytego wrzodami żebraka, któremu opatrzył rany. Okazało się, że ten żebrak to Li Xuan, jeden z Nieśmiertelnych, który odwdzięczył się mu, obdarzając go wieczną młodością. Jako Nieśmiertelny namawiał ludzi do wstąpienia na drogę taoistyczną.
Laozi - „Stary Mistrz”. Legendarny założyciel taoizmu i domniemany autor „Daodejing” (550 rok p.n.e.), głównego dzieła taoistycznego piśmiennictwa. O życiu Laozi, którego zaczęto uznawać za bóstwo nie wiadomo nic pewnego.
Li Xuan - „Żelazny Kostur”. Pierwszy spośród Ośmiu Nieśmiertelnych z mitologii taoistycznej. Li Xuan miał szpotawą stopę. Podobno nauczył się Tao, zasady istnienia, od bogini Xi Wangmu, Królowej Matki Zachodu, która podarowała mu żelazny kostur.
Lü Dongbin - jeden z Ośmiu Nieśmiertelnych z mitologii taoistycznej. Lü Dongbinowi śniło się, że przez pięćdziesiąt lat powodziło mu się znakomicie, ale potem popadł w niełaskę i ruinę. Ów sen przekonał go, że świecka ambicja jest próżna, podążył więc w góry za Hanem Zhonglim, którego spotkał w pewnej gospodzie, aby szukać tam Tao- taoistycznej zasady istnienia. Do jego uczniów należeli Nieśmiertelni Han Xiang i Cao Guojiu.
Łucznik Yi - boski heros, który występuje w micie pochodzącym co najmniej z VI wieku p.n.e. Na początku było dziesięć słońc, synów władców niebios. Codziennie tylko jedno z nich mogło pojawiać się na niebie, jednak pewnego dnia, za panowania cesarza Yao, wypowiedziały posłuszeństwo swym rodzicom i pojawiły się na niebie wszystkie jednocześnie. Na początku ludzie na ziemi byli zachwyceni, ale upał wkrótce wysuszył ich ciała i ziemi zaczęła zagrażać katastrofa. Di Jun, pan niebios, posłał jednego ze swych najpotężniejszych pomocników, łucznika Yi, aby rozwiązał ten problem. Chciał tylko, aby Yi nakazał dziewięciu słońcom powrót do domu, ale kiedy Yi zobaczył jakie cierpienia wywołał swym postępowaniem, wpadł w szał i ze swego łuku zastrzelił dziewięć słońc, pozostawiając tylko jedno. Yi został przez ludzi obwołany herosem, ale Di Jun rozgniewany, wygnał go wraz z małżonką Chang'e, aby żyli na ziemi jako śmiertelnicy. Chang'e, która zmartwiła się utratą nieśmiertelności, otrzymała trochę eliksiru nieśmiertelności od Xi Wangmu, Królowej Matki Zachodu. Chociaż jego część była przeznaczona dla Yi, Chang'e wypiła cały w nadziei na powrót do nieba, ale zamiast w niebie znalazła się na księżycu. Yi, zorientował się co się stało i pogodził się ze swoją śmiertelnością. Według niektórych przekazów zyskał później przebaczenie Di Jun i powrócił do nieba.
Małpa - alternatywny tytuł utworu „Podróż na Zachód” (z XIV wieku), opowiadającej o mitologicznej postaci Sun Wukong, Małpiego króla.
Małpi Król - istota, nosząca imię Sun Wukong, która ukradła cesarzowej Wang Mu Niang brzoskwinie nieśmiertelności.
Miłość Synowska - nazwa nadana słynnemu zbiorowi mitologicznych opowieści, opracowanych w XIV wieku n.e. przez Gui Jujing i mających za zadanie zaszczepienie młodzieży świętej cnoty szacunku dla starszych. Jedna z historii opowiada o chłopcu, który odkroił kawałek mięsa ze swojego uda, aby przyrządzić bulion dla chorej matki i ojca. Inna mówi o synu, który ułożył się nagi na zamarzniętej tafli wody, aby roztopić lód i złowić rybę, dla głodnych rodziców.
Mroczny Wojownik - czyli Xuan Wu. Zwierzę Północy istniejące według systematyzacji wyłożonej w "Huainanzi".
Ośmiu Nieśmiertelnych - najważniejsze postaci mitologii taoistycznej. Przekazy stosunkowo świeżej daty, bo pochodzące z XV wieku, traktują o tym, jak każdy z nich uzyskał nieśmiertelność. Niektóre ich imiona znane są również z wcześniejszych przekazów. Cała ósemka zyskała nieśmiertelność w następującej kolejności: Li Xuan, Lü Dongbin, Han Zhongli, Han Xiang, Cao Guojiu, Zhang Guo, Lan Caihe, He Xiangu. Najsłynniejszy z mitów, w którym występuje Ośmiu Nieśmiertelnych, opowiada o wyprawie w celu ujrzenia świata podmorskiego. Zamiast podróżować na chmurach, co było ich zwykłym sposobem przemieszczania się, użyli mocy magicznych: wrzucali do morza przedmioty, które następnie wykorzystywali w charakterze łodzi lub tratew. W trakcie ich wyprawy, syn Króla Smoka Wschodniego Morza ukradł instrument muzyczny Lan Caihe, a jego samego uwięził. Lan Caihe został uwolniony po strasznej bitwie, w której Nieśmiertelni pokonali Króla Smoków.
Pu Fu - czyli "Prostacy". Para olbrzymów, którzy mieli uregulować bieg wód, ale pracy nie wykonali i zostali ukarani.
Qing Wei - ptak, w którego została zamieniona Nü Gua, córka Płomiennego Cesarza.
Qiong Qi - czyli "Skrajnie Dziwny". Syn Shao Hao, Władcy Zachodu. Przedstawiany był jako skrzydlaty tygrys i uważany za złego demona.
Rzodkiew - popularny heros z chińskiej mitologii buddyjskiej. Rzodkiew, uczeń Buddy, wyprawił się w długą podróż. Przed wyjazdem dał swej matce Pani Łodydze Pora, pieniądze, aby przekazała je mnichom uzdrowicielom, ale ona zachowała je dla siebie i po jego powrocie nie przyznała się do tego. Dlatego po śmierci poszła do piekła i poddawana tam była strasznym mękom. Tymczasem Rzodkiew uzyskał status świętego (arhat) i przyjął nowe imię- Mulian. Dzięki oświeceniu dowiedział się, że jego matka znajduje się w piekle, dlatego udał się tam, aby ją uwolnić. Jednakże mógł to zrobić tylko Budda. Mulian złożył Buddzie wizytę, a ten wypuścił Panią Łodygę Pora pod postacią czarnego psa. Mulian w końcu odnalazł psa i przez tydzień okazywał mu gorące synowskie uczucia, wskutek czego matka odzyskała ludzką postać. Potem spełniła wiele dobrych uczynków i zyskała liczne błogosławieństwa.
Shao Ke Niu - czyli "Krowa, z Której Można Odciąć Nieco". Mityczny stwór, którego mięso się odradza.
Shu - według mitu o Hundun, Shu był cesarzem Morza Północnochińskiego.
Shun - mityczny władca Chin, następca cesarza Yao. Był synem Gusou. Shun zwrócił na siebie uwagę Yao, ponieważ zły i występny Gusou aż trzy razy usiłował zabić syna, jednak ten za każdym razem w cudowny sposób unikał śmierci. Dzięki synowskiej trosce i oddaniu, cnocie wysoko cenionej przez Chińczyków, Shunowi udało się w końcu zmienić ojca. Po poddaniu Shuna różnym próbom Yao abdykował, przekazując mu tron, następcą Shuna był Yu, syn Kuna.
Shi Rou - czyli "Spozierające Mięso". Bezkształtny stwór obdarzony dwojgiem oczu, z którego można odciąć płat mięsa, a to się odradza.
Taishan - czyli "Ogromna Góra". Najbardziej czczona z pięciu świętych gór Chin, której oddają cześć zarówno konfucjaniści, jak buddyści i taoiści. Wiosną każdego roku kolejni władcy składali na szczycie góry ofiary bogu Shang Di, dlatego też miejsce to stało się z biegiem czasu miejscem licznych pielgrzymek. Dla taoistów Taishan jest największą ziemską potęgą, znaną jako Sheng-di, "Święty Władca". Zarządza on przeznaczeniem, wyznacza czas narodzin i śmierci, jest także panem Żółtych Źródeł, czyli świata podziemnego.
Tai Tai - potomek Shao Hao, syn Mei, duch rzeki Fen.
Wang Liang - syn Zhuan Xu, demon cholery, przypomina trzyletnie dziecko i jest cały czerwono-czarny, ma czerwone oczy, długie wszy i piękne włosy.
Wielki Yu - mityczny cesarz Chin, którego panowanie określa się na lata 2205-2197 p.n.e. uważa się go za syna bohatera innej wersji potopu- Kuna. Za panowania Shun nastała wielka powódź. Shun wyznaczył Yu, aby opanował potop. Według pierwszej wersji Yu, w odróżnieniu od ojca, pozwolono posłużyć się cudowną grudką ziemi do zatamowania powodzi i uratowania świata. Według drugiej wersji bogowie kazali Yu walczyć z potopem, który pozbawił domostw wszystkich mieszkańców Chin, tak więc Yu pracował trzynaście lat, budując kanały odprowadzające wody powodziowe do morza. Shun nagrodził go za to abdykując na jego rzecz. Yu założył mityczną pierwszą dynastię cesarską, Xia.
Xiang Jao, Xiang Liu - był to dziewięciogłowy demon o ciele wężowym, pomocnik Gong Gonga, pokonany przez Wielkiego Yu.
Xiu She - czyli "Wąż Ogromny". Demon mogący pożreć słonia. Został zabity przez Łucznika Yi.
Ya Yu - demon mieszkający w Słabej Wodzie, czyli Ro Shui i pożerający ludzi. Ma ciało wężowe i ludzką twarz lub głowę smoka. Został zabity przez Er Fu i Wei. Wskrzeszony i potem znów zabity przez Łucznika Yi.
Yao - ptak z góry Ts'ing Yao.
Yao - mityczny pierwszy władca Chin. Znany był ze swej pokory i skromnego trybu życia. W czasie jego panowania na ziemię przybył Łucznik Yi, aby rozwiązać problem dziesięciu słońc, które pojawiły się jednocześnie na niebie. Wraz z Yu i Shun był uznawany za jednego z Mądrych Władców Starożytności. Konfucjaniści wielbili go jako symbol mędrca- człowieka inteligentnego, wykształconego, uprzejmego i pobożnego. Za jego rządów świat nawiedziła seria katastrofalnych powodzi, co wymagało interwencji Kuna. Początkowo Yao chciał wyznaczyć na swojego następcę głównego ministra, ten jednak odmówił. Wtedy władca zainteresował się Shunem, wywodzącym się z niższej klasy społecznej synem Gusou.
Yin i Yang - „Ciemność” i „Światło”. Dwie przeciwstawne, ale współdziałające ze sobą i współzależne siły tworzenia. Yin i Yang uznawano za siły kosmiczne, które współdziałały w celu stworzenia wszystkich zjawisk we wszechświecie. Yin uosabiał takie cechy jak pasywność, pierwiastek żeński, wilgoć i chłód, natomiast Yang reprezentował aktywność, pierwiastek męski, suszę i upał. Yin i Yang mogą być postrzegane jako pary przeciwieństw, takich właśnie jak pierwiastek męski i żeński, życie i śmierć, dobro i zło, itd. Symbolem Yin i Yang jest kolisty znak taiji.
Ying Long - czyli "Skrzydlaty Smok". Pomagał Żółtemu Cesarzowi w walce z Chi You. Według pewnych wersji zabił Chi You i Kua Fu.
Zhang Guo - szósty spośród Ośmiu Nieśmiertelnych z mitologii taoistycznej. Zhang Guo lub Zhang Guoli (czyli „Starzec Zhang Guo”) żył podobno za panowania cesarzowej Wu z dynastii Tang (618-907 p.n.e.). Znany ze zdolności magicznych. Był właścicielem pantofla, który mógł wędrować setki mil i można go było składać, kiedy się z niego nie korzystało. Obdarzał małżeństwa dziećmi, a jego portret często wieszano w małżeńskich sypialniach.
Zang Long - czyli "Seledynowy Smok". Mityczne zwierzę Wschodu.
Zhong - czyli „Dzwon” córka Pangu.
Zhuanxu - władca Północy, zwycięski rywal Gonggonga, syn Hanliu i Onu.
Zhuming - czyli „Czerwony Blask”. Pomocnik Płomiennego Cesarza.
Zhuniao - czyli „Czerwony Ptak”, mityczne zwierzę Południa, symbol Płomiennego Cesarza.
Zuo Zhi - demon o zębach jak szydło, pokonany przez Łucznika
7