RAMOWY PROGRAM KURSU SPECJALISTYCZNEGO

AKTYWIZACJA PODOPIECZNYCH Z WYKORZYSTANIEM

ELEMENTÓW TERAPII ZAJĘCIOWEJ

Program przeznaczony dla pielęgniarek i położnych

AUTORZY WSPÓŁPRACUJĄCY Z CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH W OPRACOWANIU PROGAMU

mgr Elżbieta Szwałkiewicz Stowarzyszenie na Rzecz Chorych

Długotrwale Unieruchomionych

Olsztyn

RECENZENCI PROGRAMU

mgr Katarzyna Chmielewska Centrum Rehabilitacji

Zespół Publicznych Zakładów

Opieki Zdrowotnej

Konstancin - Jeziorna

lek. med. Joanna Białkowska Wojewódzki Szpital Specjalistyczny

Oddział rehabilitacji

Olsztyn

Program uzyskał pozytywną opinię Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych

Program zatwierdził Dyrektor Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek
i Położnych

ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNO-PROGRAMOWE

Rodzaj kształcenia

Kurs specjalistyczny jest to rodzaj kształcenia, który zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 1996r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003r. Nr 109, poz. 1029) ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę, położną kwalifikacji do wykonywania określonych czynności zawodowych przy udzielaniu świadczeń pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych lub rehabilitacyjnych.

Organizator kształcenia podyplomowego, na podstawie ramowego programu sporządza program kształcenia. Program kształcenia musi uwzględniać wszystkie elementy modułów wskazanych w planie nauczania ramowego programu, jednak treści nauczania mogą być dostosowane do warunków i potrzeb lokalnych. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia ramowego programu jest dla organizatora i uczestnika kształcenia obowiązującym elementem programu. Osiągnięcie wskazanych umiejętności gwarantuje, że każdy absolwent kursu specjalistycznego będzie posiadać takie same kwalifikacje, niezależnie od miejsca ukończenia kształcenia, podmiotu organizującego kształcenie podyplomowe oraz trybu kształcenia.

Poszczególne moduły ramowego programu zawierają cel, treści nauczania oraz wykaz umiejętności wynikowych, odnoszące się zarówno do zajęć teoretycznych jak
i praktycznych. W planie nauczania wskazane są wyłącznie miejsca realizacji zajęć praktycznych, dlatego też organizator oprócz programu kształcenia teoretycznego obowiązany jest opracować program szkolenia praktycznego dla każdej placówki. Program ten powinien zawierać cel i umiejętności. Jednocześnie program zajęć praktycznych powinien uwzględniać wykaz świadczeń zdrowotnych (opracowany na podstawie wykazu umiejętności), do zaliczenia których zobowiązany jest uczestnik kursu. Dokumentację zawierającą potwierdzenie zaliczenia poszczególnych świadczeń opracowuje organizator kształcenia. Stanowi ona wewnętrzny dokument organizatora.

Cel kształcenia

Uzyskanie przez pielęgniarkę, położną specjalistycznych kwalifikacji niezbędnych do profesjonalnego uczestniczenia w procesie aktywizacji osób przewlekle chorych, szczególnie niepełnosprawnych z dużymi deficytami w samoopiece i samopielęgnacji.

Czas kształcenia

Łączna liczba godzin przeznaczonych na realizację programu kształcenia kursu specjalistycznego Aktywizacja podopiecznych z wykorzystaniem elementów terapii zajęciowej wynosi 215 godzin dydaktycznych, w tym:

zajęcia teoretyczne − 117 godzin,

zajęcia praktyczne − 98 godzin.

Plan nauczania określony został dla dziennego trybu kształcenia i zawiera liczbę godzin przeznaczoną na realizację poszczególnych modułów. Z uwagi jednak na lokalne preferencje i potrzeby, prowadzący zajęcia w porozumieniu z kierownikiem kursu mogą dokonać modyfikacji czasu kształcenia w wymiarze nie większym niż 20%. Oznacza to, że 80% czasu przeznaczonego na realizację poszczególnych modułów nie podlega zmianie. Wskazane 20% może być wykorzystane na przesunięcia pomiędzy poszczególnymi modułami lub w części może zostać przeznaczone na realizację zadań w ramach samokształcenia.

Organizator, w porozumieniu z kierownikiem kursu oraz wykładowcami, ma prawo do modyfikacji czasu trwania kształcenia w zależności od programu realizowanego
w trybie innym niż dzienny.

Sposób organizacji

Za przebieg i organizację kursu specjalistycznego odpowiedzialny jest organizator kształcenia.

Planując realizację kursu organizator powinien:

1. Opracować program kształcenia.

2. Opracować regulamin organizacyjny kursu specjalistycznego, który w szczególności określa:

• organizację,

• zasady i sposób naboru osób,

• prawa i obowiązki osób uczestniczących,

• zakres obowiązków wykładowców i innych osób prowadzących nauczanie teoretyczne i szkolenie praktyczne,

• zasady przeprowadzenia egzaminu końcowego.

3. Powołać kierownika kursu specjalistycznego.

Do zadań kierownika kursu oprócz zadań określonych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197 poz.1923) powinno należeć:

• współdecydowanie o doborze kadry dydaktycznej,

• przedstawienie uczestnikom kursu: celu, programu i organizacji szkolenia,

• ocenianie placówek szkolenia praktycznego wg specyfiki i organizacji zajęć,

• pomaganie w rozwiązywaniu problemów,

• udzielanie indywidualnych konsultacji uczestnikom kursu,

• zbieranie i analizowanie opinii o przebiegu kursu.

W dniu rozpoczęcia kursu każdy uczestnik powinien otrzymać:

• harmonogram zajęć teoretycznych i praktycznych,

• wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia.

4. Przeprowadzić postępowanie kwalifikacyjne.

5. Powołać w uzgodnieniu z kierownikiem kursu opiekunów szkolenia praktycznego, którzy powinni być merytorycznymi pracownikami placówek, w których odbywa się szkolenie praktyczne.

Do zadań opiekuna szkolenia praktycznego należy:

• instruktaż wstępny (zapoznanie z celem szkolenia praktycznego,
  z organizacją pracy, wyposażeniem placówki, jego personelem, zakresem udzielanych świadczeń i in.),

• instruktaż bieżący (organizacja i prowadzenie zajęć, kontrola nad ich prawidłowym przebiegiem, pomoc w rozwiązywaniu problemów i in.),

• instruktaż końcowy (omówienie i podsumowanie zajęć, zaliczenie świadczeń zdrowotnych określonych w programie kształcenia, ocena uzyskanych wiadomości i umiejętności).

6. Wskazać kadrę dydaktyczną posiadającą kwalifikacje określone w programie ramowym.

7. Zapewnić bazę dydaktyczną dostosowaną do liczby uczestników kursu:

• sale wykładowe,

• sale warsztatowe,

• pomieszczenia wyposażone w specjalistyczny sprzęt i aparaturę.

8. Zaprojektować, w odniesieniu do poszczególnych modułów, środki dydaktyczne oraz formy zajęć, ze szczególnym uwzględnieniem form aktywizujących.

9. Wskazać literaturę do poszczególnych modułów uwzględniając kryterium aktualności i adekwatności doboru do treści nauczania.

10. Dobrać placówki stażowe zgodnie z planem nauczania, w których możliwe będzie zdobywanie umiejętności niezbędnych do wykonywania określonych świadczeń zdrowotnych.

11. Posiadać wewnętrzny system monitorowania jakości kształcenia.

Sposób sprawdzania efektów nauczania

W toku realizacji programu kształcenia przewiduje się ocenianie:

1. Bieżące - rozumiane jako zaliczanie poszczególnych modułów (sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy i umiejętności będących przedmiotem nauczania teoretycznego
   i praktycznego, w tym świadczeń zdrowotnych przewidzianych w programie kształcenia). Warunki zaliczania ustala wykładowca/opiekun szkolenia praktycznego, w porozumieniu z kierownikiem kursu specjalistycznego.

2. Końcowe - egzamin teoretyczny lub praktyczny złożony przed komisją egzaminacyjną powołaną przez organizatora kształcenia podyplomowego.

Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia

W wyniku realizacji programu kształcenia kursu specjalistycznego Aktywizacja podopiecznych z wykorzystaniem elementów terapii zajęciowej pielęgniarka, położna powinna:

• współpracować z zespołem terapeutycznym w procesie aktywizacji pacjentów,

• prowadzić zajęcia pod kierunkiem terapeuty i analizować napotykane trudności,

• nawiązywać i podtrzymywać kontakt z pacjentem,

• podtrzymywać zdrowie i sprawność fizyczną podopiecznych,

• pomagać w odzyskaniu wiary w sens życia i poczucie społecznej przydatności,

• pobudzać do zaradności i maksymalnego w danym stanie usamodzielnienia
  i aktywności,

• rozwijać różne zainteresowania i stymulować procesy twórczego działania,

• zwiększać poczucie bezpieczeństwa pacjentów,

• niwelować agresję i likwidować ujemne skutki nudy i jednostajnego życia,

• oceniać objawy niesprawności u chorego i określić sprzęt pomocniczy
  w procesie rehabilitacji,

• stosować podstawowe techniki terapii zajęciowej,

• wykonywać proste urządzenia pomagające pacjentom w samoobsłudze
  i uczestniczyć w zajęciach usprawniających z zakresu czynności życia codziennego,

• wykorzystywać różne materiały do terapii zajęciowej,

• przestrzegać praw pacjenta oraz zasad etyki zawodowej,

• edukować chorego i jego opiekuna w celu powiększania obszarów samoopieki,

• pomagać choremu i jego rodzinie w korzystaniu z systemu opieki zdrowotnej
  i pomocy społecznej.

PLAN NAUCZANIA

Lp.	Moduł	Teoria (liczba godzin)	Staż		Łączna liczba godzin
							Placówka	Liczba godzin
I	Problemy zdrowotne i psychospołeczne osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych	23	oddział gerontologii DPS/zakład pielęgnacyjno- opiekuńczy dla osób niepełnosprawnych	21	44
II	Koncepcje, metody i organizacja aktywizacji podopiecznych	20	DPS/zakład pielęgnacyjno- opiekuńczy	7	27
III	Wybrane zagadnienia z rehabilitacji osób niepełnosprawnych	23	oddział/poradnia rehabilitacji, oddział psychiatrii (pracownia terapii zajęciowej), otwarty ośrodek pomocy społecznej (warsztaty terapii zajęciowej)	21	44
IV	Terapia zajęciowa z elementami pedagogiki	23	pracownia terapii zajęciowej (DPS, zakład pielęgnacyjno- opiekuńczy, oddział psychiatrii, oddział rehabilitacji) zakład pracy chronionej	21	44
V	Komunikowanie się z osobą chorą przewlekle i niepełnosprawną	13	DPS/zakład pielęgnacyjno- opiekuńczy	28	51
VI	Metody pracy socjalnej stosowane w procesie aktywizacji podopiecznych	10
VII	Wybrane zagadnienia etyczne i prawne	5	-	-	5
Łączna liczba godzin		117		98	215

PROGRAM NAUCZANIA

MODUŁ I PROBLEMY ZDROWOTNE I PSYCHOSPOŁECZNE OSÓB PRZEWLEKLE

CHORYCH I NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Cel modułu

Zapoznanie pielęgniarki, położnej z najistotniejszymi problemami zdrowotnymi oraz psychospołecznymi osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych.

Wykaz umiejętności wynikowych

W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:

• ocenić poziom sprawności poszczególnych układów i całego organizmu człowieka,

• oceniać stopień wydolności psychofizycznej pacjenta,

• omówić metody podtrzymywania fizycznych i psychicznych możliwości chorego,

• wykorzystywać w praktyce wiedzę na temat grup schorzeń, które mają charakter przewlekły i prowadzą do ograniczenia sprawności organizmu,

• omówić niezbędne techniki pielęgnacyjne oraz zasady bezpiecznego podnoszenia i przemieszczania chorych z dużymi dysfunkcjami narządu ruchu,

• omówić zasady zapobiegania odleżynom oraz postępowania
  w stanach nietrzymania moczu i stolca,

• posługiwać się nazewnictwem specjalistycznym dotyczącym objawów
  i jednostek chorobowych w wybranych schorzeniach klinicznych,

• scharakteryzować psychologiczne skutki niepełnosprawności i przewlekłej choroby,

• promować zdrowy styl życia wśród osób przewlekle chorych, niepełnosprawnych i w starszym wieku.

Treści nauczania

1. Charakterystyczne zaburzenia w funkcjonowaniu ustroju człowieka wywołane trwałą dysfunkcją organu (narządu) lub jego amputacją, z uwzględnieniem:

• narządu ruchu,

• narządów zmysłów,

• układu krążenia i oddychania,

• układu nerwowego,

• układu pokarmowego,

• układu moczowego (szczególnie długoterminowe leczenie i zapobieganie schorzeniom dróg moczowych),

• przemiany materii i układu wewnątrzwydzielniczego,

• wydolności psychicznej.

1. Problemy zdrowotne osób w podeszłym wieku:

• zaburzenia funkcjonowania organizmu wynikające z procesu starzenia się,

• choroba Alzheimera.

1. Problemy psychospołeczne osób przewlekle chorych, niepełnosprawnych
   i w starszym wieku:

• wpływ choroby na stan psychiczny pacjenta i wpływ stanu psychicznego na chorobę,

• psychologiczne skutki niepełnosprawności,

• metody i formy oddziaływania na pacjenta,

• wybrane zagadnienia z psychogerontologii.

2. Pielęgnowanie chorego z odleżynami.

MODUŁ II KONCEPCJE, METODY I ORGANIZACJA AKTYWIZACJI PODOPIECZNYCH

Cel modułu

Zapoznanie pielęgniarki, położnej z koncepcjami, metodami i organizacją aktywizacji osób przewlekle chorych, niepełnosprawnych i w podeszłym wieku.

Wykaz umiejętności wynikowych

W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:

• omówić koncepcje, metody i formy aktywizacji pacjentów,

• dobierać formy aktywizacji do możliwości chorego, jego wieku, płci, jednostki chorobowej oraz indywidualnych zainteresowań pacjenta,

• określać cel i ustalać z pacjentem, zespołem terapeutycznym i rodziną pacjenta plan aktywizacji,

• prowadzić dokumentację procesu aktywizacji pacjenta oraz przestrzegać zasad jej przechowywania i udostępniania,

• obsługiwać sprzęt poszerzający samodzielność pacjenta,

• wspomagać chorego w rozwiązywaniu jego problemów,

• scharakteryzować zasady podtrzymywania efektów leczenia i rehabilitacji,

• określić zasady postępowania dotyczące bezpieczeństwa zdrowotnego pacjenta
  i personelu.

Treści nauczania

1. Koncepcje aktywizacji podopiecznych:

• aktywizacja - definicja, podstawowe pojęcia,

• usprawnianie fizyczne,

• usprawnianie psychiczne.

• Metody aktywizacji podopiecznych:

• aktywizacja grupowa,

• aktywizacja indywidualna,

• tworzenie grup samopomocy,

• rozpoznanie potrzeb podopiecznych i ustalenie celu aktywizacji,

• dobór odpowiednich form i rodzaju zajęć,

• zaspokajanie potrzeb i pomaganie chorym w rozwiązywaniu problemów,

• ocena realizowanej aktywizacji w aspekcie założonych celów,

• dokumentowanie procesu aktywizacji.

• Organizacja aktywizacji podopiecznych:

• etapy procesu aktywizacji,

• organizowanie zajęć terapeutycznych,

• współpraca z zespołem terapeutycznym,

• adaptacja i niezbędne wyposażenie pomieszczeń, w których realizuje się aktywizację podopiecznych.

• Sprzęt rozszerzający samodzielność pacjenta.

MODUŁ III WYBRANE ZAGADNIENIA Z REHABILITACJI OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Cel modułu

Zapoznanie pielęgniarki, położnej z podstawowymi zagadnieniami z zakresu rehabilitacji w wybranych działach medycyny.

Wykaz umiejętności wynikowych

W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:

• określić cel i zadania rehabilitacji,

• wymienić działy rehabilitacji,

• wyszczególnić i omówić etapy rehabilitacji,

• obsługiwać wybrany sprzęt ortopedyczny, rehabilitacyjny i pielęgnacyjny,

• omówić zasady stosowania sprzętu pomocniczego i materiałów pielęgnacyjnych oraz sanitarnych,

• współuczestniczyć w usprawniania ruchowym (prowadzonym pod nadzorem rehabilitanta),

• współpracować z zespołem terapeutycznym.

Treści nauczania

1. Cele, zadania i metody:

• fizjoterapii,

• fizykoterapii,

• kinezyterapii,

• psychoterapii.

• Rehabilitacja w wybranych działach medycyny:

• w traumatologii i reumatologii (na przykładzie chorego z amputowaną kończyną, reumatoidalnym zapaleniem stawów):

• zapobieganie deformacjom w przewlekłych chorobach narządu ruchu,

• usprawnianie chorego z amputowaną kończyną, zapobieganie powikłaniom poamputacyjnym,

• zaopatrzenie ortopedyczne chorego po amputacji kończyny,

• w neurologii (na przykładzie chorego z SM, po przebytym udarze mózgu,
  z dziecięcym porażeniem mózgowym i z uszkodzeniem rdzenia kręgowego):

• zapobieganie powikłaniom ze strony poszczególnych układów
  i usprawnianie ich funkcji,

• podstawy usprawniania pęcherza moczowego neurogennego,

• metoda BOBATH,

• dobór i zasady korzystania ze specjalistycznego sprzętu pielęgnacyjnego, wspomagającego i rehabilitacyjnego,

• zaopatrzenie ortopedyczne i ortotyczne chorych z uszkodzeniem rdzenia kręgowego,

• elementy logopedii,

• w geriatrii (na przykładzie pacjenta w depresji, z demencją i z chorobą Alzheimera):

• metody rehabilitacji podtrzymujące sprawność psychofizyczną osób
  w podeszłym wieku,

• podtrzymywanie aktywności codziennego życia, w tym aktywności codziennych, rutynowych oraz aktywności w zakresie rozwijania własnej osobowości i wzmacniania poczucia sensu życia,

• usprawnianie po urazach i wypadkach,

• w chorobach umysłowych (na przykładzie pacjenta z upośledzeniem umysłowym):

• rehabilitacja ruchowa,

• aktywizacja intelektualna,

• terapia pracą,

• terapia zabawą,

• rekreacja,

• kulturoterapia,

• psychoterapia,

• w zaburzeniach psychicznych:

• psychoterapia,

• psychoedukacja,

• artyterapia.

MODUŁ IV TERAPIA ZAJĘCIOWA Z ELEMENTAMI PEDAGOGIKI

Cel modułu

Zapoznanie pielęgniarki, położnej z organizacją, metodyką i zasadami prowadzenia terapii zajęciowej.

Wykaz umiejętności wynikowych

W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:

• definiować podstawowe pojęcia z pedagogiki specjalnej i terapeutycznej,

• określić cele i zadania pedagogiki specjalnej i rewalidacyjnej,

• interpretować i wykorzystywać wiedzę z zakresu pedagogiki w pracy
  z pacjentem,

• omówić zasady projektowania, organizowania i wyposażania pracowni terapii zajęciowej,

• dobrać metody i formy terapii zajęciowej oraz zajęć warsztatowych,

• sporządzić indywidualny i grupowy plan terapii zajęciowej,

• współpracować z terapeutą zajęciowym w zakresie oceniania sytuacji zdrowotnej pacjenta,

• dobrać odpowiednie techniki terapii zajęciowej i prowadzić terapię zajęciową,

• projektować i wykonywać pomoce do terapii zajęciowej pacjenta,

• interpretować zmiany zachodzące w psychice pacjenta oraz inicjować
  i współtworzyć system wsparcia,

• posługiwać się sprzętem ułatwiającym codzienne życie pacjenta,

• dostosować formy terapii zajęciowej do indywidualnych planów usprawniania pacjenta,

• opracować plan organizacji czasu wolnego z uwzględnieniem problemów osoby przewlekle chorej, niepełnosprawnej i w podeszłym wieku,

• efektywnie pomagać w rozwiązywaniu problemów związanych
  z podtrzymywaniem aktywności dnia codziennego,

• współuczestniczyć w opracowaniu zbiorowych i indywidualnych programów terapii zajęciowej,

• dokumentować przebieg terapii zajęciowej.

Treści nauczania

1. Pojęcia oraz zadania pedagogiki specjalnej i rewalidacyjnej (terapeutycznej):

• problemy uczenia się oraz nauczania,

• metodyka organizacji czasu wolnego.

1. Rola terapeuty zajęciowego w zespole terapeutycznym i charakterystyka jego pracy.

2. Organizacja, metodyka i zasady prowadzenia terapii zajęciowej.

3. Rodzaje i formy terapii zajęciowej z opisem niezbędnego sprzętu:

• przystosowanie stanowisk pracy odpowiednio do różnych dysfunkcji,

• artyterapia, muzykoterapia, biblioterapia,

• ergoterapia - wyrabianie nawyku posługiwania się sprzętem ułatwiającym (bądź umożliwiającym) samodzielne życie,

• cele i metody terapii zajęciowej w wybranych działach medycyny na przykładzie terapii zajęciowej dla głuchych, niewidomych, z chorobami neurologicznymi, z dużymi dysfunkcjami narządu ruchu, psychicznie chorych oraz osób z upośledzeniem umysłowym,

• podstawowe urządzenia i sprzęt do różnych form terapii zajęciowej,

• rodzaje prac stosowanych w terapii zajęciowej w poszczególnych działach medycyny.

1. Metody oddziaływań psychoterapeutycznych.

MODUŁ V KOMUNIKOWANIE SIĘ Z OSOBĄ CHORĄ PRZEWLEKLE
I NIEPEŁNOSPRAWNĄ

Cel modułu

Przygotowanie pielęgniarki, położnej do komunikowania się z przewlekle chorym
i niepełnosprawnym w procesie aktywizacji podopiecznych.

Wykaz umiejętności wynikowych

W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:

• nawiązywać i utrzymywać kontakt z pacjentami z różnymi rodzajami niesprawności,

• stosować zasady komunikowania się werbalnego i niewerbalnego,

• pokonywać bariery w komunikowaniu się z osobami z różnymi rodzajami niepełnosprawności,

• porozumiewać się, przyjmować i prawidłowo przekazywać informacje zwrotne,

• słuchać ze zrozumieniem, okazywać ciepło i sympatię,

• rozmawiać o drażliwych problemach pacjentów w sposób wspierający
  i niebudzący poczucia zagrożenia,

• działać w sytuacjach konfliktowych i w warunkach stresu,

• analizować uczucia własne i podopiecznego,

• uczyć pacjenta nawiązywania i podtrzymywania kontaktów społecznych oraz zasad asertywności.

Treści nauczania

1. Style i bariery w komunikowaniu się z osobami głuchymi, niemymi, niewidomymi, upośledzonymi umysłowo, chorymi psychicznie, trwale unieruchomionymi itp.

2. Interpersonalne komunikowanie się werbalne i niewerbalne.

3. Asertywność.

MODUŁ VI METODY PRACY SOCJALNEJ STOSOWANE W PROCESIE AKTYWIZACJI PODOPIECZNYCH

Cel modułu

Zapoznanie pielęgniarki, położnej z problematyką pracy socjalnej realizowanej
w warunkach instytucjonalnych i w środowisku podopiecznego w zakresie niezbędnym do współdziałania z pracownikiem socjalnym w działalności pomocowej oraz aktywizacji podopiecznego i jego opiekuna.

Wykaz umiejętności wynikowych

W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:

• omówić strukturę zinstytucjonalizowanej opieki społecznej,

• wymienić podstawowe zadania opieki społecznej,

• rozpoznawać potrzeby socjalne pacjenta,

• przedstawić metody pracy socjalnej stosowane w aktywizacji podopiecznych,

• współdziałać w aktywizacji chorego i wsparciu socjalnym,

• przedstawić instytucje i organizacje państwowe oraz pozarządowe realizujące programy pomocy,

• inicjować i podtrzymywać wspomagające kontakty w procesie aktywizacji,

• współpracować z pracownikiem socjalnym w zakresie pomocy i aktywizacji podopiecznego.

Treści nauczania

1. Zadania pomocy społecznej i innych jednostek realizujących zadania z zakresu opieki socjalnej:

• wprowadzenie w problematykę pracy socjalnej realizowanej w warunkach instytucjonalnych i w środowisku podopiecznego,

• Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,

• Powiatowy Zespół Rehabilitacji i Zatrudniania Osób Niepełnosprawnych,

• system wsparcia społecznego - organizacje pozarządowe.

• Metody pracy socjalnej w aktywizowaniu podopiecznego:

• metoda indywidualnego przypadku,

• metoda pracy grupowej,

• metoda organizowania środowiska.

1. Współdziałanie pielęgniarki z pracownikiem socjalnym w działalności pomocowej
   i aktywizacji podopiecznego oraz jego opiekuna.

MODUŁ VII WYBRANE ZAGADNIENIA ETYCZNE I PRAWNE

Cel modułu

Wprowadzenie pielęgniarki, położnej w problematykę zagadnień etycznych i prawnych dotyczących zawodu pielęgniarki, położnej, udzielania świadczeń z zakresu pomocy społecznej oraz rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Wykaz umiejętności wynikowych

W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:

• omówić podstawowe akty prawne regulujące wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej,

• przedstawić problemy etyczne występujące w pracy z osobami przewlekle chorymi i niepełnosprawnymi,

• omówić podstawowe przepisy prawne dotyczące pomocy społecznej
  i rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Treści nauczania

1. Aspekty etyczne pracy pielęgniarki, położnej w procesie aktywizowania podopiecznych.

2. Prawa pacjenta.

3. Odpowiedzialność prawna a odpowiedzialność zawodowa.

4. Pomoc społeczna oraz zatrudnianie i rehabilitacja osób niepełnosprawnych
   w świetle przepisów prawnych.

KWALIFIKACJE KADRY DYDAKTYCZNEJ

Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy
w zakresie będącym przedmiotem kursu oraz spełniają, co najmniej jeden
z warunków:

1. posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, położnictwa,

2. posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa przewlekle chorych
   i niepełnosprawnych, psychiatrycznego,

3. posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie psychiatrii, rehabilitacji medycznej,

4. posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie
   w ochronie zdrowia.

CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH

2

CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH

---