EWANGELIE SYNOPTYCZNE			Jan	Nikodem	Arma christi
Mateusz	Marek	Łukasz
Uroczysty wjazd do Jerozolimy
Mt 21,1-10 -Betfage, na Górze Oliwnej -Jezus posłał dwóch uczniów -oślica i jej źrebię -tłum słał płaszcze na drodze, ścinali i rzucali gałązki z drzew - tłumy wołały: Hosanna… „To jest prorok, Jezus z Nazaretu”	Mk 11,1-11 - uwiązane oślę (jedno) Nieco inny opis wskazań co do osła -wielu słało płaszcze i gałązki ścięte na polach - po wjeździe Jezus udał się do Betanii	Łk 19,12-29 -też jedno oślę -mnóstwo zaczęło wielbić Jezusa i słać płaszcze (nie ma palm i gałązek) -zarzuty faryzeuszów
Namaszczenie w Betanii
Mt 26,6-13 -Betania, Dom Szymona Trędowatego -kobieta z flakonikiem drogiego olejku alabastrowego i wylała zawartość na głowę Jezusa -uczniowie (wszyscy) oburzali się -mowa Jezusa	Mk 14,3-9 -olejek nardowy, bardzo drogi, wart ok. 300 denarów - niektórzy się oburzali
Zdrada Judasza
Mt 26,14-16 -Judasz udał się do arcykapłanów -wyznaczyli mu 30 srebrników -szukał sposobności by Go zdradzić	Mk 14,10-11 -arcykapłani się ucieszyli -pieniądze (bez sprecyzowania)	Łk 22,3-6 -szatan wstąpił w Judasza -zmówił się z arcykapłanami i dowódcami straży -ucieszyli się -pieniądze (bez sprec.)
Przygotowanie Paschy
Wyjawienie zdrajcy
Mt 26,20-25 - z nastaniem wieczoru - Jezus zapowiada, że jeden z apostołów Go wyda -oni zasmuceni pytali się: chyba nie ja, Panie? -Ten, który ze Mną rękę zamoczy w misie -biada temu człowiekowi…lepiej […] gdyby się nie narodził -Judasz: Czyżbym ja, Rabbi? -Tak, ty	Mk 14,17-21 - podobnie, tylko brak wypowiedzi Judasza
Ustanowienie Eucharystii
		Wyjawienie zdrajcy
		Łk 22,21-23 - oto ręka mojego zdrajcy jest obok Mnie na stole (najkrócej ten motyw opracowany. U Łukasza po Ustanowieniu Eucharystii, a u Mateusza i Marka przed!)
Przepowiednia zaparcia się Piotra
Czas walki
		Łk 22,35-38 - mowa Jezusa - dwa miecze
Modlitwa w ogrójcu i trwoga konania
Mt 26,36-46 Getsemani, uczniowie pozostali, Jezus wziąwszy Piotra, Jakuba i Jana poszedł modlić się oddzielnie. Jezus począł się smucić i odczuwać trwogę, po czym rzekł do uczniów: „Smutna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze mną”, odszedł nieco dalej, padł na twarz i modlił się trzykrotnie prosząc o możliwe ominięcie „kielicha - męki” Pomiędzy modlitwami Jezus schodził do uczniów, oni zaś spali. Na koniec Jezus wzywa do powstania i zapowiada dalsze losy. „Wstańcie, chodźmy, oto blisko jest mój zdrajca”	Mk 14,32-42 Bardzo podobnie jak u Mateusza; większych różnic nie ma	Łk 22,39-46 -podobnie, ale nie ma motywu trzech upomnień zasypiających uczniów, lecz jeden -na modlitwie Jezusowi ukazał się anioł z nieba i pokrzepił Go -pogrążony w udręce Jezus jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi -napomnienie: „czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie
Pojmanie Jezusa
Mt 26,47-56 Nadszedł Judasz z wielką zgrają z mieczami i kijami, od arcykap­łanów i starszych z ludu. Judasz mówi: „Witaj Rabbi!” i pocałun­kiem wydaje Jezusa. Wtedy rzucili się na Niego i pochwycili. Jeden z uczniów odciął ucho słudze najwyższego kapłana. Jezus na to: „Włóż miecz na swoje miejsce, bo wszyscy, którzy za miecz chwyta­ją, od miecza giną. Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca moje­go, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów? Jakże więc wypełnią się Pisma, że tak się stać musi?” Następnie Jezus zwraca się do zgrai, a uczniowie Go opuszczają.	Mk 14,43-51 -gdy On jeszcze mówił zjawił się Judasz z wielką zgrają z mieczami i kijami wysłaną przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych -Judasz zapowiedział, że Jezusa wyda pocałunkiem -przystąpił do Jezusa i rzekł: Rabbi, i pocałował Go. Reszta podobnie jak u Mt -motyw z pewnym młodzieńcem, który szedł za Jezusem, odziany w prześcieradło na gołym ciele. Chcieli go schwycić, ale on zostawił prześcieradło i uciekł nago	Łk 22,47-53 -podobnie jak w poprzednich ewangeliach, ale: -Jezus pyta się Judasza: „Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?” -sprecyzowane, że ucięte ucho to prawe (nie lewe) Jezus dotknąwszy ucha, uzdrowił go
Jezus przed Sanhedrynem		Zaparcie się Piotra
Mt 26,57-68 Jezusa zaprowadzono do najwyż­szego kapłana Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Piśmie i starsi. Piotr szedł za Nim, ale czaił się w oddali, aż do pałacu Kajfasza. Piotr siada między służbę kapłana na dziedzińcu. Tymczasem arcykapła­ni i sanhedryn szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi. W końcu podesłano dwóch fałszy­wych świadków, którzy zeznali, że Jezus mówił iż może zburzyć przybytek i odbudować go w trzy dni. Najwyższy kapłan powstał z zapytaniem dlaczegoż to Jezus nic nie mówi. Jezus milczał. Kapłan na to: „Czy ty jesteś Mesjasz, Syn Boży?”. Jezus na to: „Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszech­mocnego i nadchodzącego na obłokach niebieskich.” Kajfasz rozdarł szaty i rzekł: „Zbluźnił…” Inni odpowiedzieli, że winien jest śmierci. Następnie pluto w twarz Jezusowi, bito go pięściami, policzkowano i szydzono.	Mk 14,53-65 -znowu podobnie: najwyższy kapłan, starsi, uczeni w piśmie -Piotr szedł aż na dziedziniec, tam siedział między służbą i grzał się przy ogniu -podobny przebieg oskarżania Jezusa, <Myśmy słyszeli, jak on mówił: Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzką ręką i w ciągu trzech dni zbuduję inny, nie ludzką ręką uczyniony”> -później podobnie jak u Mt	Łk 22,54-62 -U Łukasza zaparcie się Piotra jest przed wyszydzeniem i Sanhedrynem!) -bardzo podobny przebieg, jak u poprzedników -najpierw poznała go służąca, potem ktoś inny, po godzinie znowu ktoś inny (tu nim kogut raz zapieje, Piotr się trzy razy wyprze) -Piotr wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał
Zaparcie się Piotra		Jezus wyszydzony
Mt 26,69-75 Piotr, siedział na zewnątrz na dzie­dzińcu. Podeszła służąca i rozpoz­nawszy go rzekła: „I ty byłeś z Galilejczykiem Jezusem” Piotr publicznie zaprzeczył. Inna też rozpoznała Piotra, on przysiągł, że nie zna Jezusa. Inni także rozpoznali Piotra i powiedzieli, ż zdradza go nawet jego mowa. Piotr przysięgał i zaklinał się, że nie zna Jezusa. Natychmiast zapiał kogut i Piotr przypomniał sobie słowa Jezusa, dotyczące tego motywu, wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał. (tu nim kogut raz zapieje, Piotr się trzy razy wyprze)	Mk 14, 66-72 -sytuacja analogiczna jak u Mt, tyle, że: -jedna ze służących poznała Piotra, on zaprzeczył, wyszedł do przedsionka -kogut zapiał (raz) -służąca znowu go poznała, Piotr znów zaprzeczył; inni też poznali Piotra i mówili: „Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem”. Piotr zaklinał się, że nie zna Jezusa -kogut zapiał (drugi raz) -Jezus powiedział Piotrowi wcześniej: „Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz”	Łk 22,63-65 -tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jezusa, naigrawali się z Niego i bili Go. Zasłaniali Mu oczy i pytali: Prorokuj, kto cię uderzył. Wiele też innych obelg miotali przeciw Niemu.
				Przed Sanhedrynem
				Łk 22,66-71 Nieco inaczej niż u poprzedników: -skoro dzień nastał, zaprowadzono Jezusa przed Sanhedryn, itd. - rzekli: Jeśli ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam! -Jezus: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi, a jeśli was zapytam, nie dacie Mi odpowiedzi. Reszta podobnie
Jezus wydany Piłatowi
Mt 27,1-2 Rankiem arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę by Jezusa zabić, związali Go i wydali w ręce namie­stnika - Piłata.
Koniec zdrajcy
Mt 27,3-10 Judasz widząc, że uczynił źle, opa­miętał się, zwrócił 30 srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: „Zgrzeszyłem, wydając krew nie­winną”. Lecz oni odpowiedzieli: „Co nas to obchodzi? To twoja sprawa”. Judasz rzucił srebrniki w stronę przybytku, oddalił się, poszedł i powiesił się. Arcykapłani kupili za srebrniki Pole Garncarza - Chaqel dema, na grzebanie cu­dzoziemców. Wypełniło się proro­ctwo Jeremiasza.
Jezus przed Piłatem
Mt 27,11-14 Jezusa postawiono przed namie­stnika, który zadał pytanie Jezuso­wi: „Czy ty jesteś Królem żydowskim?” Jezus odpowiedział: „Tak, Ja nim jestem”. Na oskarże­nia arcykapłanów i starszych Jezus nic nie odpowiadał. Piłat na to: „Nie słyszysz, jak wiele zeznają przeciw tobie?” On jednak milczał, Piłat się bardzo dziwił.	Mk 15,1-5 -zaraz wczesnym rankiem arcykapłani, wraz ze starszymi i uczonymi w Piśmie i cały Sanhedryn kazali związanego Jezusa wydać Piłatowi -reszta podobnie jak u Mt	Łk 23,1-7 -podobnie jak u Mt i Mk, ale jest: -Jezus rzekomo podburzał lud i odwodził od płacenia podatków cezarowi i podaje się za Mesjasza-króla -później podobnie -na koniec Piłat odsyła Jezusa do Heroda, który w tych dniach też był w Jerozolimie
							Jezus przed Herodem
							Łk 23,8-13 -Herod na widok Jezusa bardzo się ucieszył, od dawna chciał Go ujrzeć, zasypał Go pytaniami i oczekiwał jakiegoś znaku -Jezus nic mu nie odpowiedział -Arcykapłani i reszta oskarżali Go cały czas, -Herod ze strażą wzgardzili Jezusem, ubrano Go w lśniący płaszcz i odesłano do Piłata -W tym dniu Piłat i Herod zostali przyjaciółmi
							Jezus ponownie przed Piłatem
							Łk 23,13-16 -Piłat nie znalazł żadnej winy, chciał go wychłostać i uwolnić
Jezus odrzucony przez swój naród
Mt 27,15-26 Na każde święto namiestnik wypuszczał jednego więźnia, którego chciał lud. Trzymano znacznego więźnia, Barabasza. Piłat pytał się kogo chcą, żeby im uwolnił. Przyszła żona Piłata i powiedziała, że wiele się wycier­piała przez Chrystusa Sprawiedli­wego podczas snu i by Piłat nie miał z Nim nic do czynienia. Arcykapłani i starsi namówili lud, by uwolnić Barabasza. Jezusa skazano na krzyż. Piłat umył ręce, lud zawołał: „Krew jego na nas i na dzieci nasze”. Uwolniono Barabasza, Jezusa kazano ubiczować i ukrzyżować.	Mk 15,6-15 -cała akcja bardzo podobna jak u Mt -Barabasz, uwięziony z buntownikami, którzy popełnili zabójstwo w czasie rozruchów	Łk 23,17-25 - analogicznie do poprzedników -Barabasz, wtrącony do więzienia za rozruchy powstałe w mieście i za zabójstwo
Król wyszydzony
Mt 27,27-31 Żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium, zebrali całą kohortę, rozebrali Go z szat i na­rzucili płaszcz szkarłatny, uplótłszy wieniec cierniowy, włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali trzcinę. Potem przyklękali mówiąc: „Witaj, Królu żydowski!”, przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. Gdy Go wyszydzili zdjęli z Niego płaszcz, włożyli własne Jego szaty i odprowadzili na ukrzy­żowanie.	Mk 15,16-20 -wnętrze pałacu, czyli pretorium -reszta podobna do Mt
Droga krzyżowa
Mt 27,32-34 Wychodząc spotkali Szymona z Cyreny, przymusili go by niósł krzyż. Gdy przyszli na miejsce zwane Golgota, tzn. Miejsce Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić.	Mk 15,20-22 -Szymon z Cyreny, ojciec Aleksandra i Rufusa, który idąc z pola tamtędy przechodził - przymusili, żeby niósł Jego krzyż -Golgota - miejsce czaszki	Łk 23,26-32 -Szymon z Cyreny -Córki jerozolimskie; „… nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!” -prowadzono też dwóch innych złoczyńców na stracenie
Ukrzyżowanie
Mt 27,35-38 Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc tam, pilnowali Go. Nad głową umieścili napis z podaniem winy: To jest Jezus, Król żydowski”. Wtedy też ukrzyżowa­no z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie.	Mk 15,23-28 -Tam dawali Mu wino zaprawione goryczą, lecz On nie przyjął -byłą godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali -napis: Król żydowski -razem z Nim ukrzyżowano dwóch złoczyńców: jednego po prawej, drugiego po lewej	Łk 23,33-34 -ukrzyżowali Jezusa, złoczyńców, -Jezus powiedział: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” -rozdzielono szaty Jezusa, rzucając losy
Wyszydzenie na krzyżu
Mt 27,39-44 Przechodzący obok, przeklinali Go i potrząsali głowami, mówili: „Ty, który burzysz przybytek i w trzy dni go odbudowujesz, wybaw sam siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża!” - podobnie arcykapłani i uczeni w Piśmie, - złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani także Go lżyli	Mk 15,29-32 -prawie identycznie tak samo, jak u Mt	Łk 23,35-38 -Lud stał i patrzył -Sanhedryn szydził -żołnierze też szydzili, dawali mu ocet -był napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest Król żydowski
							Nawrócony złoczyńca
							Łk 23,39-43 -jeden urągał -drugi karcił go i prosił Jezusa o pomoc -Jezus obiecał, że: „Dziś będziesz ze Mną w raju”
Śmierć Jezusa
Mt 27,45-50 -Od godziny szóstej do dziewiątej mrok ogarnął całą ziemię -ok. dziewiątej Jezus zawołał: „Eli, Eli, lema sabachthani”, tzn. Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? -niektórzy mówili, że woła Eliasza -jeden ze stojących podbiegł, wziął gąbkę, nasączył ją octem, umocował na trzcinie i dawał Mu pić. Inni mówili, żeby Go zostawić, bo popatrzą, a może Eliasz nadejdzie, żeby Go wybawić -Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i oddał ducha	Mk 15,33-37 -bardzo podobnie, ale: -„Eloi, Eloi, lema sabachthani” -ten sam człowiek, który podawał ocet, naigrawał się i wspominał o Eliaszu	Łk 23,44-46 -zasłona przybytku -mrok, słońce się zaćmiło, od ok. szóstej do dziewiątej -Jezus zawołał: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego” Po tych słowach wyzionął ducha.
Po zgonie Jezusa
Mt 27,51-56 -zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół -ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać -groby się otworzyły i wiele ciał świętych, którzy umarli, powstało; po Jego zmartwychwstaniu, weszli do Miasta Świętego i ukazali się wielu -setnik i jego ludzie, widząc to wszystko, zlękli się bardzo i mówili: „Prawdziwie, Ten był Synem Bożym” -było też wiele niewiast, które z daleka się przypatrywały; szły z Galilei i usługiwały Mu, wśród nich: Maria Magdalena; Maria, matka Jakuba i Józefa oraz matka synów Zebedeusza (Salome)	Mk 15,38-41 -opis nieco krótszy niż u Mt, dodatkowo: -tylko zasłona przybytku (bez trzęsienia ziemi i ciał świętych) -setnik, który widział wszystko, a który stał naprzeciw wymawia kwestię: Istotnie, ten człowiek był Synem Bożym -niewiasty: Maria Magdalena, Maria; matka Jakuba Mniejszego i Józefa; Salome	Łk 23,47-49 -setnik oddał chwałę Bogu i powiedział, że istotnie Ten był sprawiedliwy - tłumy też wracały i biły się w piersi -znajomi stali z daleka, podobnie niewiasty
Złożenie do grobu
Mt 27,57-61 -pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei - Józef, był też uczniem Jezusa -udał się on do Piłata i prosił o wydanie ciała Jezusa, Piłat wydał -Józef owinął ciało w czyste płótno, złożył w nowym grobie, który kazał wykuć w skale. Przed wejściem zatoczył duży kamień i odszedł -Maria Magdalena i druga Maria pozostały tam, siedząc naprzeciw grobu	Mk 15,42-47 -podobnie jak u Mt, lecz: -Józef to także szanowany członek Rady; wyczekiwał Królestwa Bożego, śmiało udał się do Piłata -Piłat pytał się setnika jak dawno Jezus umarł -Józef kupił płótna, zdjął Jezusa z krzyża, owinął w płótna i złożył do grobu wykutego w skale, przed wejście zatoczył kamień -przyglądały się temu Maria Magdalena i Maria, matka Józefa	Łk 23,50-56 -wszystko podobnie jak u poprzedników - na koniec niewiasty obejrzały grób i przygotowały olejki i wonności, zachowując przy tym spoczynek szabatu
Straż przy grobie
Mt 27,62-66 -nazajutrz, tzn. po dniu Przygotowania (piątek) zebrali się arcykapłani i faryzeusze u Piłata i oznajmili: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ów oszust powiedział jeszcze za życia: „Po trzech dniach zmartwychwstanę”. Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia - to z obawy by uczniowie nie wykradli ciała i głosili, że Jezus zmartwychwstał -Piłat się zgodził, wydzielił strażników. Zabezpieczono grób, opieczętowano kamień i postawiono straż
ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA CHRYSTUSA

---