METODYKA BADAŃ PRZYCZYN POŻARÓW

Kodeks karny

Art. 163

§1 Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach mające postać:

1. pożaru

2. zawalenia się budowli

3. zalewu albo obsunięcia się ziemi, skał lub śniegu

4. eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwolenia energii

5. rozprzestrzeniania się substancji trujących, duszących lub parzących

6. gwałtownego wyzwolenia energii jądrowej lub wyzwolenia promieniowania jonizującego

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10

§2 Jeśli sprawca działa nieumyślnie podlega karze pozbawienia wolności od 3 m-cy do lat 5.

§3 Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

§4 Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 m-cy do 8.

POŻAR- zgodnie z wykładnią Sądu Najwyższego jest ogień o wielkim zasięgu obejmujący z siłą żywiołową mienie ruchome lub nieruchome i zagrażający życiu lub zdrowiu wielu ludzi albo mieniu w wielkich rozmiarach.

Wiele osób to jest co najmniej 6 i więcej osób (wg Górala) lub co najmniej 10 osób (wg innego źródła).

Mienie w wielkich rozmiarach nie jest tożsame z pojęciem mienia wielkiej wartości. Istotne są rozmiary czyli wielkość.

Art. 164

§1 Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia określone go w art. 163 §1 podlega karze pozbawienia wolności od 6 m-cy do lat 8.

§2 Jeżeli sprawca działa nieumyślnie podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Warunkiem odpowiedzialności z art. 164 jest bezpośredniość i konkretność niebezpieczeństwa.

BEZPOŚREDNIE NIEBEZPIECZEŃSTWO- to jest zagrażające w najbliższym czasie, ma ono być konkretne nie zaś abstrakcyjne, co oznacza że możliwość wystąpienia tego stanu musi być realna niemal nieunikniona.

Art. 288 (Zniszczenie lub uszkodzenie)

§1 Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku podlega karze pozbawienia wolności od 3 m-cy do lat 5.

§2 W wypadku mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie w karze ograniczenia wolności, albo pozbawienia wolności do roku.

§4 Ściganie przestępstwa określonego w §1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Kodeks postępowania karnego.

Art. 195 (obowiązki biegłego)

Do pełnienia czynności biegłego jest obowiązany nie tylko biegły sądowy lecz także każda osoba o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w dowolnej dziedzinie.

Art. 193

§1 Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych zasięga się opinii biegłego albo biegłych.

§2 W celu wydania opinii można też zwrócić się do instytucji naukowej lub specjalistycznej.

§3 W przypadku powołania biegłych z zakresu różnych specjalności o tym czy mają oni przeprowadzić badania wspólnie i wydać jedną wspólną opinię czy opinie odrębne rozstrzyga organ procesowy powołujący biegłych.

Art. 194

O dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego wydaje się postanowienie w którym należy wskazać:

1. imię, nazwisko i specjalność biegłego lub biegłych a w wypadku opinii instytucji w razie potrzeby specjalność i kwalifikacje osób, które powinny wziąć udział w przeprowadzeniu ekspertyzy.

2. przedmiot i zakres ekspertyzy ze sformułowaniem w razie potrzeby pytań szczegółowych

3. termin dostarczenia opinii.

Art. 196

§1 Nie mogą być biegłymi osoby karane za fałszywe zeznania, spokrewnione lub będące w bliskich stosunkach z podejrzanym lub oskarżonym a także osoby będące świadkami czynu lub powołane na świadków w danej sprawie.

§2 Jeżeli ujawnią się wymienione w §1 przyczyny wyłączenia biegłego wydana przez niego opinia nie stanowi dowodu a na miejsce biegłego wyłączonego powołuje się innego biegłego.

§3 Jeżeli ujawnią się powody osłabiające zaufanie do wiedzy lub bezstronności biegłego albo inne ważne powody powołuje się innego biegłego.

Art. 198

§1 W miarę potrzeby udostępnia się biegłemu akta sprawy i wzywa się go do udziału w przeprowadzeniu dowodów.

§2 Organ procesowy może zastrzec swoją obecność przy przeprowadzeniu niektórych lub wszystkich badań jeśli nie wpłynie to ujemnie na wynik badania.

§3 W razie potrzeby organ procesowy może wprowadzić zmiany co do zakresu ekspertyzy lub postawionych pytań oraz stawiać pytania dodatkowe.

Art. 199

Złożone wobec biegłego albo wobec lekarza udzielającego pomocy medycznej oświadczenie oskarżonego dotyczące zarzucanego mu czynu nie mogą stanowić dowodu.

Art. 200

§1 W zależności od polecenia organu procesowego biegły składa opinię ustnie lub na piśmie.

§2 Opinia powinna zawierać:

1. Imię, nazwisko, stopień i tytuł naukowy, specjalność i stanowisko zawodowe zajmowane przez biegłego.

2. Imiona i nazwiska oraz pozostałe dane innych osób, które uczestniczyły w przeprowadzeniu ekspertyzy ze wskazaniem czynności dokonywanych przez każdą z nich.

3. W wypadku opinii instytucji także pełną nazwę i siedzibę instytucji.

4. Czas przeprowadzonych badań oraz datę wydania opinii.

5. Sprawozdanie z przeprowadzonych czynności i spostrzeżeń oraz oparte na nich wnioski.

6. Podpisy wszystkich biegłych, którzy uczestniczyli w wydaniu opinii.

§3 Osoby, które brały udział w wydaniu opinii mogą być w razie potrzeby przesłuchiwane w charakterze biegłych a osoby które uczestniczyły tylko w badaniach w charakterze świadków.

Art. 201

Jeżeli opinia jest niepełna lub niejasna albo gdy zachodzi sprzeczność samej opinii albo między różnymi opiniami w tej samej sprawie można wezwać ponownie tych samych biegłych lub powołać innych.

Art.618 (wydatki skarbu państwa)

§1 Wydatki skarbu państwa dotyczą:

3. Sprowadzenia i dowozu oskarżonych, świadków lub biegłych.

9. Należności biegłych i instytucji.

PRAWA BIEGŁEGO:

1. Biegły ma prawo zapoznania się z materiałami sprawy w zakresie dotyczącym przedmiotu badań ekspertyzy.

2. Biegły ma prawo ubiegania się o udostępnienie dodatkowych materiałów niezbędnych do sporządzenia opinii. Wniosek o udostępnienie dodatkowych materiałów może być złożony w formie pisemnej lub ustnej. Wniosek powinien konkretnie wskazywać do jakich badań będą potrzebne biegłemu te materiały.

3. Biegły za zgodą prowadzącego dochodzenie lub śledztwo prokuratora lub sądu ma prawo do obecności przy przesłuchaniu i dokonywaniu innych czynności śledczych lub sądowych. O dopuszczeniu biegłego do obecności przy wykonywaniu czynności śledczych decyduje organ zarządzający ekspertyzę. Pytania do oskarżonego, świadka lub innej przesłuchiwanej osoby biegły może zadawać tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze lub sądu.

4. W trakcie ekspertyzy komisyjnej lub kompleksowej biegli mają prawo konsultowania i naradzania się w celu uzgodnienia wynikających problemów.

5. W toku prowadzonych badań biegły ma prawo w ramach swoich kompetencji ujawniać fakty nie dotyczące postawionych przed nim pytań lecz mające istotne znaczenia dla sprawy.

6. Biegły ma prawo do wynagrodzenia za wykonywanie nałożonych na niego obowiązków z wyjątkiem tych przypadków, gdy czynności te wykonywał w ramach obowiązków służbowych.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ BIEGŁEGO:

Biegły sporządza opinię we własnym imieniu na podstawie przeprowadzonych przez siebie badań, stosownie do posiadanej wiedzy specjalnej. Za wydaną opinię ponosi on osobista odpowiedzialność. Odpowiedzialność osobista biegłego jest również zachowana w przypadku ekspertyzy komisyjnej lub kompleksowej. Za świadome sporządzenie fałszywej opinii, a także za ujawnienie materiałów śledztwa lub dochodzenia bez zgody prokuratora prowadzącego postępowanie biegły ponosi odpowiedzialność karną. Za świadomie fałszywą uważa się wydaną opinię umyślnie nieprawdziwą. Opinia nieprawdziwa będąca wynikiem niezawinionego błędu biegłego nie może być uważana za świadomie fałszywą.

ŚLADY POŻAROWE- charakterystyczne, termiczne zniszczenia przedmiotów, materiałów, elementów konstrukcyjnych budynków i budowli, powodowane przez oddziaływanie płomienia, ciepła, dymu pożarowego.

ŚLADY OGNISKA POŻARU I ŚLADY ROZPRZESTRZENIANIA POŻARU

Ślady ogniska pożaru: (w warunkach dobrej i złej wymiany gazowej)

1. ślady w miejscu powstania

2. ślady nad ogniskiem pożaru

OGLĘDZINY:

1. Stadium wstępne:

• Informacje tym jak pożar się rozprzestrzeniał (świadkowie, prowadzący akcję gaśniczą)

• Ocenienie, czy istniej możliwość bezpiecznego przeprowadzenia oględzin (zawalenie się ścian, wydzielanie z nieszczelnych instalacji szkodliwych substancji)

• Zorganizowanie przebiegu oględzin (odpowiednia ilość biegłych o odpowiednich specjalnościach, sprzęt konieczny do przeprowadzenia oględzin, osoby do pracy fizycznej)

• Informacje o przebiegających procesach technologicznych (składowane materiały)

Stadium statyczne:

• Informacje, opis terenu przyległego z uwzględnieniem lokalizacji spalonego obiektu

• Opis przedmiotów znajdujących się na pogorzelisku

• Wykonanie szkicu ogólnego

• Opis śladów wypaleń, kierunków działania ognia, stóp, obuwia i innych ujawnionych na miejscu pożaru i terenu przyległego

• Wykorzystanie zestawu zdjęć fotograficznych

• Rejestracja na filmie wideo

• Stadium dynamiczne:

• Ustalenie ogniska pożaru

• Ustalenie przyczyn pożaru

• Wykonanie szkiców szczegółowych i specjalistycznych

• Ustalenie ilości, jakości i rodzaju spalonego mienia

• Wykonanie zestawu zdjęć foto

• Rejestracja na filmie wideo

• Zabezpieczenie śladów, zebrania dowodów i próbek porównawczych

• Stadium końcowe (kontrolne):

• Należy sprawdzić czy nic nie zostało pominięte

Zadania oględzin miejsca pożaru:

• Ustalenie ogniska pożaru

• Ustalenie ilości, jakości i rodzaju spalonego mienia

• Zabezpieczenie materiałów do badań laboratoryjnych

• Ustalenie przyczyny pożaru

• Ujawnienie i zabezpieczenie śladów

Kolejność czynności oględzinowych:

1. Oględziny terenu przyległego do obiektu

2. Oględziny obiektu z zewnątrz

3. Oględziny pomieszczeń zewnętrznych

1. Dokładne uwzględnienie poszczególnych elementów konstrukcyjnych

• Podłogi

• Ściany

• Otwory komunikacyjne

• Sufity

• Inne

2. Oględziny wyposażenia pomieszczeń

Kolejność oględzin wnętrza pomieszczenia:

1. Podłogi

2. Ściany

3. Sufit

4. Drzwi i okna

5. Meble i inne przedmioty stanowiące wyposażenie

W trakcie prowadzenia oględzin należy zwrócić szczególną uwagę na następujące fakty:

1. przekształcenie przedmiotów

1. wszystkie zwęglenia

2. stopienia

3. inne uszkodzenia spowodowane oddziaływaniem ognia

2. pozostawienie na miejscu pożaru różnych przedmiotów których przedtem nie było w badanym miejscu

3. brak przedmiotów które uprzednio znajdowały się na miejscu pożaru

DOKUMENTACJA PRZEBIEGU OGLĘDZIN POPOŻAROWYCH:

1. Protokół

2. Szkło

3. dokumentacja fotograficzna

4. dokumentacja filmowa

5. wykaz dowodów rzeczowych i zabezpieczonych śladów

6. notatka urzędowa

DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA:

• ogólny widok pożaru w różnych ujęciach

• przebieg rozszerzania się pożaru, jego zwalczania i akcji ratowniczo-gaśniczej

• ogólny widok i obliczenia poszczególnych części pogorzeliska

• zbliżenia miejsc w których powstał ogień

SPRZĘT DO OGLĘDZIN POPOŻAROWYCH:

1. podstawowy:

1. walizki kryminalistyczne

1. uniwersalne

2. specjalistyczne

2. sprzęt do prowadzenia dokumentacji oględzin

1. sprzęt fotograficzny

2. sprzęt wideo

3. sprzęt do ujawniania i zabezpieczania śladów

4. sprzęt niezbędny do wykonywania szkiców

2. usprawniający prowadzenie oględzin

1. środki transportu

2. środki łączności bezprzewodowej

3. ambulanse kryminalistyczne

PRAWIDŁOWO WYKONANE OGLĘDZINY:

1. Właściwy czas rozpoczęcia oględzin (najlepiej już w czasie trwania akcji rat-gaś. Lub tuż po jej zakończeniu)

2. Udział odpowiednio przeszkolonych specjalistów

3. prawidłowy dobór sprzętu technicznego i jego pełne wykorzystanie

4. Zebranie i zabezpieczenie dowodów rzeczowych do dalszych badań

5. Prawidłowe udokumentowanie oględzin

NAJCZĘŚCIEJ POPEŁNIANE BŁĘDY W TRAKCIE OGLĘDZIN:

1. Zbyt późne rozpoczęcie oględzin

2. Niedocenianie znaczenia jakiejś informacji

3. Przecenianie znaczenia informacji lub śladów

4. Brak dostatecznej wiedzy do interpretacji śladów znajdujących się na pogorzelisku

PRZYCZYNY POŻARU:

1. Żarzące i palące się ciała

1. Niewłaściwe obchodzenie się z otwartym ogniem

2. Niedopałki papierosów

3. Iskry różnego pochodzenia

Temperatura płomienia: zapałka 600 - 800 st. C

Drewno 700 - 1000 st. C

Gaz 1500 - 1950 st. C

Papieros 500 - 700 st. C

SAMONAGRZEANIE

Może doprowadzić od samozapalenia (wzrost temp. Wewnątrz układu bez dostarczenia ciepła z zewnątrz).

Samonagrzewanie biologiczne i chemiczne.

BIOLOGICZNE - ulegają materiały roślinne (siano, ziarno w silosach), tytoń.

Węgiel pizolityczny- zwiększona możliwość przyłączania tlenu.

• Aby materiał roślinny samonagrzewał się musi być wilgotny i mieć dużą kubaturę, która uniemożliwia oddawanie ciepła (akumulacja ciepła wewnątrz materiału)

• W materiale bakterie termofilów, czyli lubiące temperaturę

• Temp. Wewnątrz składowiska wzrasta do 100 st. C następuje odparowanie wody, powstaje węgiel pizolityczny, który zapoczątkowuje tlenie

• Tlenie będzie się rozprzestrzeniać tam, gdzie materiał jest luźniej ułożony

• Płomień pojawia się dopiero gdy tlenie dotrze do zewnętrznej powierzchni stosu

• Czas samozapłonu: od 3 do 24 tygodni

CHEMICZNE- ulegają oleje roślinne

• Pęka wiązanie podwójne, tworzy się mostek tlenowy z wydzieleniem ciepła: reakcja egzotermiczna

• Olej musi być naniesiony na dużą powierzchnię, aby doszło do samonagzrewania chemicznego

Powierzchnia ta może być materiałem niepalnym

• Najczęściej samonagrzewaniu chemicznemu ulega pokost lniany (konserwujemy nim drewno)

• Test MacKeya- na określoną ilość odtłuszczonej waty nanosimy badaną ciecz. Umieszczamy to w łaźni powietrznej a to wszystko w łaźni wodnej, mierząc temp. Łaźni wodnej i badanej próbki. 4 st. C wzrost temp. próbki - materiał ulegający samonagrzewaniu chemicznemu

• Nawozy (saletra amonowa) ulegają również samonagrzewaniu chemicznemu oraz wapno palone (CaO)

Tlenek etylenu- reakcja polimeryzacji przy dużym wydzieleniu ciepła

Pianka poliuretanowa-

Sadza, mączka kostna i rybna- też ulegają samonagrzewaniu chemicznemu.

Sód, potas, fosfor, nadtlenki organiczne, proszki metali.

RODZAJE REAKCJI W PROCESIE SPALANIA:

1. Reakcje chemiczne przebiegające podczas procesów technologicznych

2. Reakcje chemiczne przebiegające podczas eksperymentów.

Podpalenia od 42 % do 50 %

MOTYWY PODPALENIA:

• Zemsta

• Chęć wyłudzenia odszkodowań

• Potrzeba ukrycia innego przestępstwa

• Potrzeba wyróżnienia się w akcji gaśniczej

• Terroryzm z użyciem środków zapalających

• Zaburzenia psychiczne

• Piromania na te seksualnym

METODY DOKONYWANIA PODPALEŃ:

1. Podpalenia wykonywane przy normalnych dla danych warunków skupienia materiałów palnych niewymagających specjalnego i wysokoenergetycznego bodźca

2. Podpalenia z zastosowaniem materiałów łatwo zapalnych zebranych na miejscu podpalenia w celu zwiększenia pewności zapalenia materiałów

3. Podpalenia realizowane przez celowe stworzenie warunków do powstania pożaru od przyczyn imitujących nieumyślność lub nieostrożność

4. Podpalenia z wykorzystaniem urządzeń i środków zapalających lub intensyfikujących spalanie, obliczonych na dużą niezawodność i konspiracyjność działania działające z odpowiednią zwłoką czasową

5. Podpalenia będące dowolnym połączeniem powyższych możliwości

INSTALACJE I URZĄDZENIA ELEKTRYCZNE

1. Zjawiska niekorzystne mogące wystąpić w instalacji elektrycznej:

1. Zwarcia

2. Złe chłodzenie (przegrzanie)

2. Łuk elektryczny

3. Iskrzenie

Nieprawidłowości w instalacji elektrycznej (wykonanie) i przystosowaniu urządzeń elektrycznych:

1. Niewłaściwy dobór urządzeń i instalacji do warunków pracy (np. atmosfery żrącej lub wybuchowej) a także zbyt niskich lub wysokich temperatur

2. Zbyt mały przekrój przewodów w stosunku do długotrwałego obciążenia prądowego (przeróbki instalacji elektrycznej lub zabezpieczenia zamieniane są na zabezpieczenia o wyższym prądzie znamionowym)

3. Niewłaściwe łączenia przewodów (zamiast złącz śrubowych lub nitowych łączenie przewodów przez zginanie i skręcanie) powoduje to przegrzanie i iskry

4. Niestaranny montaż (usuwanie osłon, nie dokręcanie śrub na złączach)

5. Brak zabezpieczenia przewodów rurkami instalacyjnymi w miejscach, gdzie narażone są na uszkodzenia mechaniczne

6. Niewłaściwe zabezpieczanie przewodów nie użytkowanych będących pod napięciem (brak izolacji)

7. Umieszczanie puszek, gniazd wtykowych, przełączników bezpośrednio na podłożu palnym

8. Nieostrożność w posługiwaniu się urz. grzejnymi (ustawienia urządzeń grzewczych zbyt blisko materiałów palnych lub pozostawienie urz. bez nadzoru)

9. Niewłaściwe naprawianie urządzeń (zwłaszcza wyłączników temperaturowych)

10. Stosowanie niewłaściwych osłon na oprawy oświetleniowe (wykonanych z materiałów palnych: papier, tkaniny)

11. Przeciążanie silników przy rozruchu, w czasie pracy, niedobranie odpowiedniego silnika do danej maszyny

12. Złe chłodzenie, uniemożliwienie odprowadzania ciepła przez przykrywanie, zakrywanie

13. Używanie uszkodzonego sprzętu

14. Nagminne naprawianie wkładów topikowych (drut, gwóźdź o małej rezystancji)

15. Zabezpieczenie urz. małej mocy wkładkami dużej mocy

16. Przyłączenia zbyt wielu urządzeń do jednego zabezpieczenia (równolegle) powoduje przeciążenie)

ZWARCIE:

• Następuje podczas zetknięcia dwóch nie zaizolowanych przewodów

Rodzaje zwarć:

1. Pierwotne (jest to zwarcie, które było przyczyną pożaru)

2. Wtórne (powstaje na skutek pożaru)

Łuk elektryczny: 3000 - 6000 st. C (rozpryskuje rozgrzane elementy)

Iskrzenie- nie jest w stanie zapalić stałych materiałów palnych. Normalnie iskrzenie występuje w wyłącznikach.

ŚLADY CHARAKTERYSTYCZNE:

1. Osprzęt aluminiowy- 560 - 600 st. C

2. Osprzęt żeliwny- nie ulega odkształceniu, jeśli jednak były płomienie to występują przebarwienia w kolorze fioletowo-czerwonym

3. Oprawy kaolinowe (ceramiczne)- stają się bardzo kruche

4. Przewody miedziane topią się przy 1060 do 1100 st. C

5. Barwy nalotowe na przewodach miedzianych zielone tworzą się już przy 200 st. C

6. Ślady w postaci kropli czy stopienia przewodu świadczą o temp . 1060st. C

7. Na urządzeniach widoczne stopienia metalu w miejscu zwarcia

ŚLADY OKREŚLAJĄCE PRZYCZYNĘ POŻARU:

1. Samozapalenie:

1. Biologiczne

1. Kilka ognisk pożaru połączonych między sobą pionowymi i poziomymi kanałami

2. Występowanie popiołu od barwy brunatno-czarnej w górnej warstwie składowiska do barwy srebrzysto-białej w najniższych warstwach

2. Wady urządzeń ogrzewczych:

1. Ślady uszkodzeń w pobliżu montażu lub obecności materiałów palnych

2. Niewłaściwa lokalizacja przenośnych urz. grzejnych względem mat. Palnych

3. Wbudowanie w przewód kominowy drewnianych elementów konstrukcji budowlanych (ślady wypalenia na styku z przewodem dymowym)

3. Podpalenie:

1. Możliwość ujawniania kilku źródeł ognia rozmieszczonych w różnych punktach obiektu objętego pożarem

2. Fakt braku przedmiotów stanowiących wyposażenie obiektu

3. Obecność przedmiotów o nieznanym pochodzeniu

4. Wady urządzeń mechanicznych:

1. Ślady tarcia na metalu

2. Barwne naloty na powierzchniach trących

5. Wady urz. elektroenergetycznych:

1. Ślady okopceń w gniazdach bezpieczników oraz występowania zastygłych kropel metali

2. Ślady stopień metalu na żyłach prądowych

3. Ujawnione wady montażowe lub eksploatacyjne

4. Konieczność prowadzenia badań laboratoryjnych

6. Wyładowania atmosferyczne:

1. Drewno- ślady pęknięć i okopceń

2. Elementy metalowe- ślady stopienia, paciorkowate zniekształcenia powierzchni, stopienie a nawet sproszkowanie cienkich drutów, zjawiska namagnesowania się metalu

3. Mur- rozerwanie, pęknięcie, dziury

4. Cegły- strzaskanie lub skruszenie, zjawisko pokrycia glazurą

5. Belki drewniane i deski- rozerwanie, ślady nadpaleń

CZARAKTERYSTYCZNE CECHY ODDZIAŁYWANIA POŻARU:

• Ślady odpadnięcia tynku od ścian- świadczą o szybkim wzroście temp. (może to oznaczać, że pożar rozwijał się gwałtownie)

• Ślady głębokich wypaleń- świadczą o długotrwałym działaniu płomieni

• Ślady resztek farby na ścianie- mówią o rozkładzie termicznym wskutek oddziaływania wysokiej temp.

• Biała barwa ściany z cegły- spowodowana jest całkowitym spaleniem występujących na niej substancji organicznych i węgla (sadzy). Dzieje się to gdy długotrwałe działanie ognia nagrzewa ścianę do wysokiej temp.

• Widoczne ślady sadzy w pomieszczeniu oznaczają, że temp. nie przekroczyła 400 st. C, gdyż w temp. 400 st. C następuje zapalenie się sadzy

• Brak oszklenia informuje nas, że temp. pożaru przekroczyła 300 st. C. Jest to temp. krytyczna dla szkła w której szyby ulegają zniszczeniu.

• Zniszczenie konstrukcji stalowych- oznacza to, że dana konstrukcja utraciła parametry wytrzymałościowe wskutek oddziaływania temp. pożaru rzędu 600 st. C

• Stopienie niektórych tworzyw sztucznych- oznacza to, że na tworzywa te oddziałuje temp. powyżej 100 st. C (PP, PE 110 - 120 st. C)

ZMIANY KOLRU BETONU W ZALEŻNOŚCI OD ODDZIAŁUJĄCEJ TEMPERATURY

TEMPERATURA BETONU	ZABARWIENIE BETONU
300	Naturalne
300-600	Różowo-czerwone
600-900	Ciemnoszare do ciemno żółtego
900	żółte

ZMIANA STANU POWIERZCHNI DREWNA W ZALEŻNOŚCI OD TEMPERATURY

110	Wysychanie z wydzielaniem produktów pirolizy
110-150	Pożółknięcie
150-250	Zabarwienie na kolor brązowy
250-300	Powstanie śladów zapalenia się drewna
400-600	Nieznaczne zwęglanie się w głąb materiału
600-800	Powstanie węgla drzewnego o dużej porowatości
800-1000	Znaczne wypalenia się węgla o małej porowatości
Powyżej 1000	Pełne wypalenie się drewna, zawalenie się konstrukcji

ZALŻNOŚĆ KOLORU POWIERZCHNI STALI OD TEMPERATURY

220-230	Jasnożółty
231-240	Słomianożółty
241-260	Pomarańczowy
261-280	Czerwono-fioletowy
281-300	Granatowy

ZMIANA STANU POWIERZCHNI CEGŁY GLINIANEJ W ZALEŻNOŚCI OD TEMEPERATURY

800-900	Powstanie małych powierzchni pęknięć
900-1000	Nieznaczne ubytki kanałów cegieł wysuniętych na powierzchnię
1000-1200	Ubytki, wykruszenia znacznych powierzchni cegły
Pow. 1200	Pokrycie powierzchni cegły glazurą

CEL POBIERANIA ŚLADÓW (substancji, materiałów z pogorzeliska):

1. określenie parametrów fizykochemicznych w tym własności pożarowych

2. badania identyfikacyjne (żeby określić z czym mieliśmy do czynienia)

3. badania porównawcze

JAKIE POBIERAMY MATERIAŁY:

- ILOŚCI:- cały materiał bez podłoża w którym występuje np. benzyna

- plamy na tkaninie- zabezpieczamy całą tkaninę

- OPAKOWANIE (najlepsze szklane słoiki)

• szczelne pojemniki z wyjątkami: jeśli mamy do czynienia z roślinami, fragmenty instalacji elektrycznej lub urządzeń

• nie reagujące z zabezpieczanym materiałem

• czyste chemicznie

• dopasowane wielkością do ilości zabezpieczania materiału.

Materiały do badań porównawczych pobiera się co najmniej 250 ml cieczy i 250 g ciał stałych. W przypadku ciał sypkich pobiera się próbę średnią (z kilku miejsc).

---