Higiena układu nerwowego - referat ustny (materiały), Szkolne materiały, Referaty


ZABURZENIA PRACY UKŁADU NERWOWEGO

Choroby układu nerwowego

mogą się rozwijać jako schorzenia pierwotne

mogą być powikłaniem innego schorzenia, którego pierwotne ognisko mieści się poza tym układem.

może być też wciągany przez chorobę ogólnoustrojową, tj. taką, w której zajmowane są różne narządy i układy, w tym układ nerwowy (np. przez miażdżycę).

rozmaite choroby mięśni (np. miastenia czy dystrofie mięśniowe - zaburzenia w zakresie transmisji nerwowo-mięśniowej.

Choroby psychiczne nie są zaliczane do schorzeń neurologicznych, choć ich pierwotne siedlisko znajduje się w korze mózgu.

Są jednak liczne przypadłości traktowane jako "neurologiczne" o podłoży psychicznym.

zespoły otępienne, zwłaszcza choroba Alzheimera

rozmaite encefalopatie: metaboliczne, pourazowe czy niedokrwienne. Uszkodzenia mózgu przez różne czynniki, których skutkiem są zaburzenia psychiczne zwane charakteropatią.

Toksyny, metale ciężkie (ołów, rtęć), alkohol etylowy i wiele innych.

Choroby układu nerwowego są równie pospolite co schorzenia innych narządów i układów.

Jednak mają wyjątkowo dramatyczny przebieg ze względu na zwierzchnią funkcję układu nerwowego nad innymi układami. schorzenia mózgowia (udary, zapalenia mózgu i urazy, zatrucia egzogenne i endogenne)

Szczególnie dotykają ośrodki kontrolujące podstawowe funkcje życiowe (krążenie i oddech) w pniu mózgu.

EPILEPSJA (PADACZKA)

Epilepsja, potocznie nazywana padaczką, objawia się u chorych różnego rodzaju napadami z drgawkami a nawet utratą przytomności wynikającymi z zaburzeń czynności mózgu. Częstotliwość napadów padaczkowych jest bardzo zróżnicowana, napady pojawiają się z częstotliwością od kilku w ciągu roku do kilku napadów w ciągu jednego dnia.

Duży napad padaczki poprzedzają wieloma zaburzeniami wegetatywnymi czy zmysłowymi. Chorzy odczuwają przykre zapachy, pojawiają się u nich przyspieszone tętno, dzwonienie w uszach, błyski przed oczyma, zaczerwienienie twarzy, stany lękowe czy drętwienie kończyn. Objawy takie trwają bardzo krótko, od kilkunastu sekund do góra kilku minut, bezpośrednio poprzedzając napad padaczkowy.

Przebieg silnego ataku padaczki

  1. toniczne skurcze, którym towarzyszy prężenie ciała, zatrzymanie oddechu i sinica.

  2. drgawki kloniczne, którym towarzyszy toczenie piany z ust i przygryzanie języka a często nawet mimowolne oddanie moczu. Stan ten trwa od kilku do nawet kilkunastu minut

  3. stan pomroczny lub głęboki sen.

Przebieg tzw. małego ataku padaczki

a) Krótkotrwała utrata przytomności oraz napięcia mięśni, co powoduje upadek osoby chorującej na ziemię.

b) Krótkotrwała utrata przytomności, w czasie której chory staje się nieruchomy i traci całkowicie kontakt z

otoczeniem, po chwili jednak odzyskuje świadomość.

c) Kilkusekundowe skurcze mięśni różnych części ciała.

Człowiek, u którego pojawią się objawy przednapadowe (tak zwana aura), powinien usiąść wygodnie w jakimś bezpiecznym miejscu, rozluźnić ubranie, i jeżeli czas mu na to pozwoli, powiadomić kogoś z otoczenia o nadchodzącym ataku. Bardzo ciekawym i pomocnym dla chorego rozwiązaniem jest specjalne trenowanie psów opiekuńczych, które potrafią szybciej niż człowiek wyczuć aurę nadchodzącego ataku i dać o tym znać swojemu właścicielowi.

O co należy zadbać podczas ataku:

Leczenie farmakologiczne przynosi dobre efekty w mniej więcej 70% przypadków.

Profilaktyka

A) Napady padaczkowe o charakterze prostym.

Napady proste nazywane są inaczej padaczką Jaksona. Polegają one na zaburzeniach czucia lub ograniczonych drgawkach w jednej ze stron ciała. Przy częstym występowaniu wielu od razu po sobie następujących napadów padaczkowych, którym towarzyszy utrata świadomości, konieczna jest hospitalizacja.

PRZYCZYNY

Padaczka pojawiająca się między 20 a 55 rokiem życia jest zwykle skutkiem urazów mechanicznych i guzów mózgu.

U starszych osób przyczyna padaczki mogą stać się również zaburzenie w krążeniu mózgowym, zanik tkanki mózgu a nawet miażdżyca naczyń mózgowych czy alkoholizm.

Padaczkę może wywołać epizod szybko po sobie występujących krótkich dźwięków czy błysków światła. Odnotowuje się przypadki napadów pod wpływem zbyt długiego oglądania telewizji z bliskiej odległości- tak zwana padaczka telewizyjna.

B) Napady padaczkowe o charakterze wieloobjawowym

Objawy:

PSYCHOZY

Psychoza (gr. psyche - umysł i osis - szaleństwo) - zaburzenie psychiczne definiowane w psychiatrii jako stan umysłu, w którym doznaje się silnych zakłóceń w percepcji rzeczywistości. Różni się od chorób psychicznych tym, że ma źródło w fizycznym uszkodzeniu narządów układu nerwowego.

    1. PSYCHOZY Z PRAWIDŁOWO ZACHOWANĄ ŚWIADOMOŚCIĄ

Psychozy z zachowaną świadomością polegają na zaburzeniach spostrzegania, bądź myślenia (jego formy i treści).

Zachowana świadomość, ale rozmowa z osobą doznającą tychże zaburzeń dostarczyć może podejrzeń, że świadomość chorego jest zaburzona: odpowiada nielogicznie (bądź nieprawidłowo) na pytania dotyczące jego danych osobowych, obecnego czasu, a szczególnie często na pytanie o aktualne miejsce (orientacja w miejscu).

Występują urojenia i omamy.

Teoria: Urojenia występują u osób z wyższym, zaś omamy u osób z niższym poziomem rozwoju.

psychozy dotyczące zaburzeń myślenia. (1 - formy ; 2 - treści)

Formy - dotyczą zaburzenia toku i struktury myślenia. Nieprawidłowy tok myślenia polega na: spowolnieniu, przyspieszeniu, natłoku, rozwlekłości, czy słowotoku. Zaburzenia treści myślenia polegają na myślach nadinterpretujących rzeczywistość, urojeniach i myślach natrętnych.

psychozy dotyczące zaburzeń spostrzegania

Patologicznych iluzje bądź omamy.

Iluzje polegają na zniekształceniach spostrzeżeń

Np. przekonanie, że marynarka wisząca na krześle jest osobą.

Omamy - spostrzeganie czegoś, czego w ogóle nie ma w danym miejscu.

Wzrok ,Słuch: ,Węch: zapach określany jako "smród", Dotyk: np. "łażące po nim robaki", zwykle w sytuacjach o ograniczonej widoczności.

psychozy o wątpliwej klasyfikacji

Omamy rzekome. - "głos mówiący w głowie", "widok ludzi na Księżycu", "zadanie słyszane od szwagra z Gdyni (podczas gdy pacjent przebywa w Krakowie)" i podobne - doznania zmysłowe (tylko wzrok i słuch) .

Zwykle „głos w głowie” jest myślą chorego, która jest dla niego na tyle nieakceptowalna, że w świadomości jest postrzegana jako „głos”.

    1. PSYCHOZY Z TOWARZYSZĄCYMI ZABURZENIAMI ŚWIADOMOŚCI

Psychozy z zaburzoną świadomością charakteryzują się zwykle znanym czynnikiem etiologicznym (zakaźnym), takim jak zatrucia, wysoka gorączka, czy odstawienie substancji od której jest się uzależnionym.

Przyczyny psychoz:

nierównowaga neuroprzekaźników w mózgu. Nie jest znana odpowiedź na pytanie skąd ta nierównowaga się bierze.

(nieprawidłowa budowa mózgu?)

=> Zjawisko patologii czynnościowej, a nie strukturalnej.

Leczenie

Psychozy leczy się farmakologicznie (różnymi lekami) + pomocniczo metody psychoterapeutyczne.

- leki przeciwpsychotyczne

psychoza <=> psychopatia

psychopatia jest stanem permanentnego zaburzenia osobowości + utrata poczucia norm moralnych i akty niezrozumiałego dla innych okrucieństwa. Zakłócenia w percepcji rzeczywistości z częściową zdolnością do racjonalnego myślenia umożliwiającego mu efektywne działanie.

Osoby w stanie psychozy bywają czasem agresywne, ale nigdy nie są świadomie okrutne, gdyż nie mogą podejmować przemyślanych czynności ze względu na niemożność racjonalnego myślenia.

NERWICE

Zaburzenia nerwicowe zwane potocznie nerwicami albo neurozami - grupa zaburzeń psychicznych o bardzo rozmaitych objawach.

występujące w tym samym czasie i powiązanych ze sobą wzajemnie.

Chory często zdaje sobie sprawę z absurdalności swoich objawów (natręctw, fobii), jednakże zmuszony jest do ich powtarzania.

Krytycyzm wobec swoich objawów różni nerwicę od psychozy.

Błędne koło objawów nerwicowych

Np. lęk wyzwala dodatkowe objawy wegetatywne, które z kolei nasilają lęk, który dodatkowo wzmaga objawy wegetatywne.

zaburzenia wegetatywne - dolegliwości bólowe, zaburzenia snu, zaburzenia łaknienia, zaburzenia seksualne

Przejawy w kontaktach interpersonalnych

Objawy - nie mają podłoża organicznego.

+

Przyczyny:

WYMAGANIA SPOŁECZNE I ROLA SPOŁECZNA

CZYNNIKI BIOLOGICZNE

TRAUMATYCZNE PRZZEŻYCIA

Źródłem zaburzeń nerwicowych są nierozwiązane nieuświadomione konflikty wewnętrzne

dążenia jednostki <=> możliwości potrzeby <=> obowiązki pragnienia <=> normy społeczne. wrażliwa i nieodporna na stresy osobowość poddawana jest presji trudnych sytuacji.

Inne przyczyny:

Skutki

Wyróżnia się wiele różnych rodzajów nerwic.

FOBIE

Fobia (z gr. phóbos "strach, lęk") to zaburzenie nerwicowe, którego objawem jest uporczywy lęk przed różnymi określonymi sytuacjami, zjawiskami lub przedmiotami, związany z unikaniem sytuacji wywołujących go i utrudnieniem funkcjonowania w społeczeństwie. Te sytuacje lub obiekty obiektywnie nie są niebezpieczne. Cierpi na nie około 10% ludzkości.

fobie specyficzne

Fobie specyficzne to fobie przed: zwierzętami, obiektami, sytuacjami społecznymi (np. zamknięte pomieszczenia, windy) krwią i zranieniem, chorobami czy śmiercią.

fobia społeczna

Fobia sytuacyjna związana jest z lękiem przed wykonaniem jakiejś zawstydzającej czynności na oczach innych ludzi i nieumiejętności jej kontrolowania/zatrzymania np. potrzeba fizjologiczna oddania kału, moczu itp.

Objawy psychosomatyczne

Lęk fobiczny może wywołać:

Leczenie

Fobie są całkowicie uleczalne w procesie psychoterapeutycznym.

ablutofobia

kąpiel

agorafobia

przebywanie samemu w miejscach publicznych

ailurofobia

koty

akrofobia

wysokość, głębokość, patrzenie w dół z wysoko położonych miejsc

antropofobia

inni ludzie

amatofobia

pył, kurz

arachnofobia

pająki

astrafobia

błyskawice

belonofobia

ostre rzeczy (np. noże, żyletki)

cenetofobia

nowości, innowacyjność, nowe idee

cyprydofobia

choroby weneryczne, aktywność seksualna

dysmorfofobia

rzekome wady wyglądu, deformacje ciała

emetofobia

wymioty

enisofobia

krytycyzm

erotofobia

seksualność, erotyka

erytrofobia

lęk przed zaczerwienienem się lub czerwonymi przedmiotami

hafefobia

dotknięcie przez inne osoby

heksakosjoiheksekontaheksafobia

liczba 666

heliofobia

słońce, światło słoneczne

hemofobia

widok krwi

hialofobia

szkło

homofobia

homoseksualność, osoby homoseksualne

hydrofobia, akwafobia

woda

jofobia

otrucie

katotrofobia

lustra

kenofobia

puste przestrzenie

klaustrofobia

zamknięte przestrzenie

ksenofobia

obcy ludzie, cudzoziemcy, obce kultury

kynofobia

psy

lalofobia

mówienie, zacinanie się podczas mówienia, popełnianie pomyłek językowych

myrmekofobia

mrówki

myzofobia

nieczystość, zanieczyszczenie

nekrofobia

śmierć, zwłoki ludzkie

nyktofobia

noc, ciemność

ochlofobia

zatłoczone miejsca

odontofobia

zęby, leczenie zębów u dentysty

ofidiofobia

węże

ombrofobia

ulewy

pekatofobia

popełnienie grzechu

pirofobia

ogień

skopofobia

bycie oglądanym przez innych

tafofobia

groby

talasofobia

morze

teofobia

Bóg, kara boża za grzechy

transfobia

osoby transpłciowe

triskaidekafobia

lęk przed liczbą 13

zoofobia

zwierzęta

NAŁOGI

Nałóg to zakorzeniona dysfunkcja sprawności woli przejawiająca się w chronicznym podejmowaniu szkodliwych dla organizmu decyzji, które są sprzeczne z przesłankami rozeznania intelektualnego.

Przyczyny:

W odróżnieniu od uzależnienia, w nałogu chory świadomie łamie imperatywy rozeznania intelektualnego.

Klasycznym przykładem, obrazującym mechanizm nałogu, jest nikotynizm. Nałogowy palacz doskonale wie, że palenie szkodzi. Bagatelizuje jednak dane dostarczane mu przez intelekt.

Wola podejmuje zatem sprzeczną z rozeznaniem intelektualnym decyzję i człowiek uzależniony od nikotyny sięga po papierosa. Następuje konflikt pomiędzy rozeznaniem intelektualnym, które podpowiada, iż palenie jest szkodliwe, a decyzją woli. Jeżeli dezintegracja jest utrwalona, mamy do czynienia z nałogiem.

Dym tytoniowy - pod względem fizyko-chemicznym, heterogenny aerozol, powstający wskutek niecałkowitego spalania tytoniu. Składa się z fazy gazowej i rozproszonych w niej cząsteczek stałych. Z uwagi, że procesowi spalania towarzyszy wytwarzanie ciepła, składniki dymu tytoniowego ulegają pirolizie, a aktywne cząsteczki łączą się ze sobą w procesie pirosyntezy, tak że powstają nowe związki chemiczne. Wśród składników dymu tytoniowego zaobserwowano występowanie ponad 5000 substancji mających działanie na organizm.

Głównymi składnikami dymu tytoniowego (w 85% masy dymu) są: azot, tlen i dwutlenek węgla.

Pozostałe składniki

faza cząstek stałych

faza gazowa

substancje o działaniu karcynogennym:

substancje o działaniu drażniącym i toksycznym na nabłonek rzęskowy układu oddechowego

Oddziaływanie czynnego palenia na zdrowie

Wdychanie dymu tytoniowego ma udowodnione znaczenie w powstawaniu następujących nowotworów (zwiększa ryzyko wystąpienia):

Wpływ na inne układy organizmu człowieka

zwiększenie ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego:

przewlekła obturacyjna choroba płuc

choroby przewodu pokarmowego

impotencja

wpływ na ciążę i rozwój płodu

przedwczesne wystąpienie:

Bierne palenie tytoniu.

Aktualne dowody naukowe wykazują, że bierna ekspozycja na dym tytoniowy może przyczynić się do śmierci i chorób, wśród których są schorzenia przewlekłe prowadzące do inwalidztwa. Ocenia się, że z powodu biernego palenia rocznie umiera:

w Polsce 1000 osób

w Stanach Zjednoczonych 53000.

Efekty długotrwałe

Badania dostarczyły naukowych dowodów, że bierne palenie tytoniu powoduje te same problemy jak palenie bezpośrednie, włączając raka płuc, choroby układu krążenia oraz schorzenia płuc takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc, zapalenie oskrzeli i astma.

Dym tytoniowy jest alergenem i osoby cierpiące na alergię mogą mieć:

zatkany, cieknący nos

załzawione oczy

mogą kichać, kaszleć i mieć uczucie duszności

mieć bóle głowy

czuć nudności

WZROK

Wzrok - narządem wzroku jest oko, a w zasadzie siatkówka, która będąc częścią układu nerwowego odbiera bodźce wzrokowe.

W siatkówce znajdują się 2 rodzaje komórek światłoczułych, są to czopki i pręciki.

W pręcikach znajduje się rodopsyna, która pod wpływem światła rozkłada się na białko opsynę i część barwną - retinen (pochodna witaminy A), w ciemności następuje odbudowa rodopsyny, pod warunkiem wystarczającej ilości witaminy A.

W czopkach znajduje się rodopsyna, zbudowana z retinalu i opsyny.

Te zmiany chemiczne powodują powstawanie impulsów elektrycznych, które przekazywane są dalej nerwem wzrokowym do mózgu (ostatecznie do pierwszorzędowej kory wzrokowej w płacie potylicznym), a który wychodzi z gałki ocznej w miejscu zwanym plamką ślepą, gdyż w tym miejscu brak jest komórek fotoreceptorowych.

Obraz powstający na siatkówce jest w stosunku do rzeczywistości jest pomniejszony, rzeczywisty i odwrócony, a przetwarzany jest on później w mózgu.

Za akomodację oka, czyli ostre widzenie obiektów w różnej odległości, odpowiedzialna jest soczewka i zmiany jej krzywizny, za które odpowiadają mięśnie rzęskowe.

SŁUCH

Na proces porozumiewania się składają się następujące etapy

Odbiór bodźców dźwiękowych i selekcja zawartych w nich informacji jest możliwy właśnie dzięki zmysłowi słuchu.

- ucho zewnętrzne czyli:

muszla uszna - rozpięty na chrzęstnym szkielecie fałd skórny pomagający w naprowadzaniu fal głosowych do kanału

kanał słuchowy zewnętrzny

- ucho środkowe czyli:

błona bębenkowa

jama bębenkowa - zawiera trzy kosteczki słuchowe

młoteczek

kowadełko

strzemiączko

trąbka słuchowa

- ucho wewnętrzne - trzyczęściowa komora kostna zawierająca błoniaste elementy wypełnione śródchłonką

- przedsionek zawierający:

woreczek

łagiewkę

kanały półkoliste zawierające przewody półkoliste

ślimak

Do funkcji ucha oprócz odbioru fal akustycznych należy także odbiór wrażeń grawitacyjnych i przyspieszeń.

błona bębenkowa i oddzielana przez nią część ucha wewnętrznego to komora rezonansowa.

W komorze tej dochodzi do wzmocnienia dźwięku z zakresu 2-4 kHz. Dźwięki wzmacniane są o około 10 dB.

Wzmocnienie dźwięków o częstotliwości 4-7 kHz ma miejsce już na małżowinie usznej. Wzmocnienie to to około 5-7 dB.

Oprócz tego na całkowite wzmocnienie dźwięku ma wpływ także kształt głowy.

Całkowite wzmocnienie dźwięku to nawet 20 dB.

Pierwszą kosteczką słuchową , która sąsiaduje z błoną bębenkową jest młoteczek. I to właśnie jemu przekazuje drgania błona bębenkowa. Następnie drgania przechodzą z młoteczka na kowadełko, a z kowadełka na strzemiączko. Strzemiączko może wykonywać trzy rodzaje ruchów: wahadłowy, tłokowy i obrotowy.

W uchu środkowym następuje przekształcenie dźwięku na drgania strzemiączka, które powodują ruch cieczy w ślimaku.

Kosteczki słuchowe potęgują drgania błony bębenkowej oraz chronią też ucho przed dźwiękami , które maja zbyt duże natężenie lub małe częstotliwości.

Trąbka Eustachiusza ma za zadanie utrzymywać w uchu wewnętrznym identyczne ciśnienie jak w otoczeniu. Łączy ona jamę bębenkową z gardłem.

Głównym elementem ucha wewnętrznego jest ślimak. Początek tej struktury stanowi okienko owalne. Właśnie do tego okienka dotyka strzemiączko. Drgania, które są przekazywane przez strzemiączko powodują powstanie zaburzenia gęstości cieczy w schodach bębenka i przedsionka. Zaburzenie to jest źródłem fali biegnącej na błonie ślimaka.

Przewodnictwo kostne - proces, w którym fala dźwiękowa dociera do ślimaka za pośrednictwem kości czaszki.

Drgania błony podstawnej następnie muszą być przekształcone na sygnał elektryczny czyli na potencjały czynnościowe włókiem nerwowych. Zamiana sygnału mechanicznego na elektryczny odbywa się w komórkach zmysłowych.

KRÓTKOWZROCZNOŚĆ

Krótkowzroczność (miopia - gr. Myopia - mrużyć) jest jedną z najczęściej spotykanych wad refrakcyjnych wzroku polegającą na tym, że tor optyczny oka nieprawidłowo skupia promienie świetlne. Promienie równoległe, które w nieakomodującym oku miarowym ogniskowane są na siatkówce, w nieakomodującym oku krótkowzrocznym ogniskowane są przed siatkówką.

Obraz na siatkówce w krótkowzroczności jest zamazany, a wrażenie wzrokowe krótkowidza jest nieostre. Żeby dobrze zobaczyć przedmiot krótkowidz przysuwa go bliżej oczu. Krótkowidz patrząc na obiekty odległe nie może pomóc sobie akomodacją, jak to czyni dalekowidz. Jeśli jednak jest wystarczająco jasno to pomaga sobie mrużąc oczy, zmniejszając rozproszenie obrazu na siatkówce poprzez zwiększenie głębi ostrości.

W celu poprawy ostrości widzenia krótkowidza stosuje się okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe. Są to soczewki rozpraszające wklęsło-wypukłe. Ich moc optyczną podaje się w dioptriach dodając znak minus. Możliwy jest również zabieg chirurgiczny (bardzo duża skuteczność, możliwe ciężkie efekty uboczne).

Rodzaje krótkowzroczności:

Stopnie krótkowzroczności

Bardzo wysoka krótkowzroczność nie jest jedynie wadą refrakcji, którą w pełni można skorygować optycznie. Przy wydłużonej gałce ocznej na jej tylnym biegunie często występują zanikowe zmiany zwyrodnieniowe naczyniówki, siatkówki i ciała szklistego, zwłaszcza w późniejszym okresie życia. Zwiększa się też ryzyko odwarstwienia siatkówki.

DALEKOWZROCZNOŚĆ

Nadwzroczność (popularnie: dalekowzroczność, łac. hyperopia) - jest drugą obok krótkowzroczności najczęściej spotykaną wadą refrakcyjną wzroku. Jest wynikiem zbyt małych rozmiarów przednio-tylnych oka (zbyt krótką gałką oczną) w stosunku do jego siły łamiącej lub niewystarczającą siłą łamiącą układu optycznego oka (np. zbyt płaską rogówką) w stosunku do jego długości.

Promienie równoległe, które w nieakomodującym oku miarowym ogniskowane są na siatkówce, w nieakomodującym oku nadwzrocznym ogniskowane są za siatkówką. Żeby ostro widzieć przedmiot daleki, dalekowidz musi akomodować. Nieskorygowana nadwzroczność i związane z tym stałe napięcie akomodacji może prowadzić do zaburzeń w całym układzie mięśniowym oka, łącznie z zezem. Zakres ostrego widzenia zależy od wielkości wady i amplitudy akomodacji, która zmniejsza się z wiekiem.

Nadwzroczność utajona

U osób po 40 roku życia siła akomodacji spada do 2,5 - 3,0 dioptrii i można nią najwyżej skompensować do dali nadwzroczność o takiej właśnie liczbie dioptrii, ale wtedy brakuje już dodatkowej mocy optycznej aby ostro widzieć "do bliży". Jednak u dzieci elastyczność soczewek jest tak wielka, że zdolne są do akomodacji powyżej 14 dioptrii. Taką akomodacją można skompensować nadwzroczność rzędu 11 dioptrii, oraz 3 dodatkowe dioptrie, żeby ostro widzieć "do bliży", a więc w całym zakresie.

Nadwzroczność starcza

W miarę starzenia się współczynnik załamania światła przez rogówkę i ciało szkliste zmniejsza się typowo o 1,5 dioptrii w 70 roku życia i o 2,5 dioptrii w 80 roku życia. Jednak krótkowidz akurat na tym zyskuje, a może nawet dojść do naturalnej kompensacji krótkowzroczności (przy wadach - odpowiednio - minus 1,5 i minus 2,5 dioptrii). Nie należy nadwzroczności starczej mylić ze starczowzrocznością.

Do korekcji nadwzroczności stosuje się okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe. Są to soczewki skupiające. Ich moc optyczną podaje się w dioptriach dodając znak plus. Istnieją też metody chirurgiczne.

ASTYGMATYZM

Astygmatyzm - wada wzroku (soczewki lub rogówki oka) cechująca się zaburzoną sferycznością (kulistością) oka. Elementy optyczne zdrowego narządu wzroku zawsze są wycinkiem sfery. Jeżeli oko ma większą szerokość niż wysokość, to soczewka i rogówka zamiast skupiać światło w okrągłym obszarze siatkówki, będzie tworzyć obraz rozmazany w jednym z kierunków. Pacjent z astygmatyzmem będzie np. widział obraz nieostro w pewnych obszarach pola widzenia. Nawet dobre szkła nie są w stanie w pełni skorygować asferyczności i dlatego osoba z astygmatyzmem ma problemy z wykorzystaniem przyrządów optycznych. Jeżeli ktoś ma problemy z ostrością, może sobie np. w mikroskopie wyregulować odpowiednio układ, aby korygował jego wadę. Osoba z astygmatyzmem nigdy nie osiągnie tego efektu, bo soczewki każdego przyrządu optycznego są sferyczne.

Wyróżnia się dwa rodzaje astygmatyzmu:

JASKRA

Jaskra (łac glaucoma) - choroba oczu prowadząca do postępującego i nieodwracalnego uszkodzenia nerwu wzrokowego i komórek zwojowych siatkówki i co za tym idzie pogorszenia lub utraty wzroku. Do uszkodzenia nerwu wzrokowego najczęściej dochodzi w wyniku nadmiernego wzrostu ciśnienia wewnątrz gałki ocznej.

Na jaskrę choruje na świecie ok. 67 mln osób, ponad 7 mln jest z tego powodu całkowicie niewidomych.

Rodzaje jaskry

Jaskra ostra

Dochodzi do nagłego wzrostu ciśnienia śródgałkowego. Chory widzi charakterystyczne tęczowe koła, odczuwa silne bóle oka (oczu) i głowy, nudności, wymiotuje i obficie się poci. Występuje zwolniona akcja serca. W wyniku badania okulistycznego można stwierdzić znaczne obniżenie ostrości wzroku, przekrwienie żylne gałki ocznej, obrzęk rogówki, spłycenie komory przedniej, rozszerzenie i nieruchomość źrenicy, przekrwienie lub zatarcie rysunku tęczówki, a także czasem białawe plamki pod powierzchnią torebki soczewki (plamy Vogta). Z powodu nieprzejrzystości ośrodków optycznych, dno oka jest czasami niewidoczne.

Jaskra podostra - ciśnienie śródgałkowe nie jest tak wysokie jak w przypadku ataku jaskry ostrej. Występują objawy w postaci kół tęczowych i obniżenia ostrości widzenia, jednakże są to objawy okresowe i poza nimi badanie czynności i hydrodynamiki oczu może nie wykazać odchyleń od stanu prawidłowego (wąski kąt przesączania stwierdzić można jedynie gonioskopowo). W przebiegu długotrwałej jaskry podostrej w kącie przesączania wytwarzają się zrosty, które doprowadzają do zmian destrukcyjnych, stałego wzrostu ciśnienia śródgałkowego, zmian w polu widzenia i zwyrodnień w nerwie wzrokowym. Leczenie zachowawcze w ostrym napadzie jaskry ma na celu odblokowanie kąta przesączania W celu zapobiegnięcia jaskrze ostrej, często trzeba wykonać operację przeciwjaskrową.

Leczenie

Farmakologiczne - zachowawcze

Krople do oczu

betablokery

Leki stosowane doustnie (tabletki)

Operacyjne

ZAĆMA

Zaćma (katarakta, łac. cataracta) - choroba oczu prowadząca do zmętnienia soczewki, jest jedną z przyczyn ślepoty, występuje głównie u osób starszych po 60. roku życia.Spis treści [ukryj]

Występują różne rodzaje zaćm wrodzonych i nabytych

Podstawowym objawem zaćmy wrodzonej całkowitej jest biała źrenica (leucocoria). Drugim objawem, charakterystycznym dla niewidzących dzieci jest odruch palcowo-oczny Franceschettiego. Polega on na uciskaniu przez niemowlę oczu (piąstkami lub kciukami obu dłoni).

Zaćma wrodzona częściowa może być rozpoznana dopiero u kilkuletniego dziecka.

Zaćmę nabytą dzielimy ze względu na stopień zaawansowania:

Podział ze względu na lokalizację zmian [edytuj]

Zaćmy dzieli się też ze względu na przyczynę.

Objawy i przebieg

Zaćma może być jedno lub obustronna. Zaćmę jednostronną łatwo przeoczyć lub zbagatelizować.

Leczenie zaćm

Zaćmę możemy leczyć tylko operacyjnie przez wszczepienie nowej soczewki.

Dawniej zabieg polegał na całkowitym usunięciu starej, zmętniałej soczewki i umieszczeniu nowej sztucznej, jednak po zabiegu pacjent miał wysoką nadwzroczność, co klasyfikowało go do korzystania z bardzo grubych szkieł korekcyjnych (8-16 dioptrii).

Dziś usuwa się tylko przednią część soczewki lub rozbija się zmętniałe jej części i w środek wszczepia się nową soczewkę, co nie powoduje już tak wysokiej nadwzroczności.

Pacjent po zabiegu musi uważać na wzrost ciśnienia w gałce ocznej np. unikać wysiłku fizycznego, nie wykonywać gwałtownych skłonów, itp.

CHOROBA ALZHEIMERA

Obecnie wiadomo, że na chorobę Alzheimera cierpi ok. 3% osób, które przekroczyły 60 rok życia, a prawie 20% osób powyżej 80 roku życia.

Początek choroby jest trudny do uchwycenia. Chorym coraz częściej zdarza się zapominać o rzeczach, które mają dla nich istotne znaczenie

Dolegliwości

Istnieją dwie postacie otępienia typu Alzheimera.

Jedna z nich zaczyna się wcześnie, między czterdziestym a sześćdziesiątym piątym rokiem życia, druga powyżej tego wieku. Osoby dotknięte tą chorobą stopniowo tracą pamięć. Nie pamiętają, gdzie pozostawiły przedmioty, powtarzają kilka razy odpowiedzi. Zanika logiczne myślenie, wiedza i umiejętności. Mowa staje się uboga i monotonna. W stadium zaawansowanym tracą zdolność wykonywania codziennych prostych czynności. Nie poznają nawet bliskich. Pod koniec tracą kontrolę nad funkcjami ciała (nie trzymanie moczu, stolca). Natomiast odbieranie wrażeń i uczucia w tej chorobie przez długi czas są zachowane. Dlatego chorzy zdając sobie sprawę ze swego stanu, cierpią z powodu reakcji otoczenia. Często w efekcie rozwija się depresja lub narasta agresywność.

Przyczyny

Badania mózgu osób zmarłych na chorobę Alzheimera wykazały, że patologiczne złogi blokują wzajemne połączenia komórek nerwowych. Komórki te obumierają i tworzą stwardniałe ogniska w tkance mózgowej. Ogniska te blokują transport substancji, Produkcja związków przekaźnikowych maleje, co upośledza przenoszenie informacji z jednego neuronu na drugi. Jednakże choroba Alzheimera nie jest równoznaczna z przyspieszonym, ale poza tym normalnym procesem starzenia, który dotyczy każdego człowieka. Chodzi tu raczej o samodzielną jednostkę chorobową.

Leczenie

Możliwości leczenia choroby Alzheimera są stale jeszcze bardzo ograniczone. Ponieważ nie są znane przyczyny prowadzące do stopniowego, przyspieszonego obumierania komórek nerwowych, nie ma możliwości leczenia przyczynowego. Szczególnie w pierwszym okresie choroby stosuje się leki.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zaburzenia nerwowe u zwierząt związane z urazami układu nerwowego referat
Higiena osobista, higiena układu nerwowego i psychicznego, krążenia, oddechowego i pokarmowego
plan metodyczny Choroby i higiena układu nerwowego
Chlor - referat ustny (materiały), Szkolne materiały, Referaty
Układ pokarmowy - referat ustny (materiały), Szkolne materiały, Referaty
Architektura starożytnej grecji - referat ustny (materiały), Szkolne materiały, Referaty
Badanie nerwów czaszkowych, Studia - materiały, referaty itd, Fizjoterapia, Diagnostyka funkcjonalna
FARMAKOLOGIA UKLADU NERWOWEGO, Magisterka materiały, Farmakologia
2 nowotwory ukladu nerwowego-1, studia, 5 rok, Neuro (ex), Neurologia, materiały, Inne
Wykład 1. z OUN - 4 kwietnia 2012 - podziały układu nerwowego, Lekarski, I, PIERWSZY ROK MEDYCYNA MA
Egzamin ustny Materiały Inżynierskie Pytania kontrolne
CENTRALNY UKŁAD NERWOWY, Lekarski, Patomorfologia, Materiały
sprawozdanie z ukladu zelazo wegiel, Studia, Materiałoznastwo, Metaloznastwo i Podstawy Obrobki Ciep
konkurs poż pytania na ustny, materiały do otwp - młodzierz zapobiega pożarom
DEMONTAZ UKLADU TLOKOWOkwit, Akademia Morska -materiały mechaniczne, szkoła, Mega Szkoła, szkola1, I
Anatomia - sploty nerwowe, Wychowanie Fizyczne (materiały i notatki)), Anatomia

więcej podobnych podstron