TRAKTATY EUROPEJSKIE
TRAKTAT PARYSKI
Podpisany w 1950 r.(Francja, RFN, Włochy, Holandia, Belgia, Luksemburg)
- powołał Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (E. W. W. i S.). Opracowany przez Roberta Schumana.
Powołano władzę wykonawczą,
- specjalną radę ministrów,
- zgromadzenie parlamentarne
- trybunał sprawiedliwości.
TRAKTAT RZYMSKI
Podpisany 1957 r. przez państwa członkowskie E. W. W. i S. utworzono EWG i europejską wspólnotę energii atomowej (Euratom). Celem było utworzenie wspólnego rynku oraz pokojowego wykorzystania energii atomowej.
Zaplanowano kolejne etapy integracji:
- znoszenie ceł,
- swobodny przepływ towarów i kapitału,
- usług i ludzi,
- powołano wspólne instytucje (zgromadzenie parlamentarne i trybunał sprawiedliwości)
TRAKTAT O FUZJI
Podpisany w 1965 r. Całkowicie ujednolicił instytucje europejskie. Powołano dodatkowo radę ministrów. Powołano komisję europejską (odpowiednik wysokiej władzy).
JEDNOLITY AKT EUROPEJSKI
Podpisany w 1986 r. Podzielił kompetencje pomiędzy instytucjami europejskimi,
1 - zwiększył kompetencje komisji europejskiej,
2 - powołał wspólnotę polityczną,
3 - określił datę (1992 r.) wprowadzenia wspólnego europejskiego rynku wewnętrznego, polityki gospodarczej, walutowej, społecznej i naukowej.
TRAKTAT Z MAASTRICHT
Podpisany w 1992 r. przekształcił EWG w unię europejską. Wzmocnił role parlamentu europejskiego, wprowadził obywatelstwo unii europejskiej, określił trzy filary unii:
- wspólnoty europejskie,
- polityka zagraniczna i bezpieczeństwo,
- sprawy wewnętrzne i wymiar sprawiedliwości.
TRAKTAT AMSTERDAMSKI
Podpisany w 1997 r. Zmodyfikował prawo unijne, zasady ochrony środowiska, ujednolicono zasady współpracy, utworzono bank centralny, wzmocniono role komisji europejskiej.
TRAKTAT NICEJSKI - 2002 r.
Unia Europejska -szczyt nicejski (AFP) Przewodnicząca wspólnocie Francja złożyła propozycję, aby po poszerzeniu UE, w przyszłej Radzie Ministrów Unii, Polska miała 28 głosów - tyle samo co Hiszpania. Francuzi sugerowali, by Hiszpania dysponowała 28 głosami, a Polska - 26. Przeciwko takiemu rozwiązaniu opowiedziała się większość zgromadzonych dyplomatów, m.in. z Niemiec, Finlandii, Portugalii i Szwecji.
Na szczycie Unii w 2004 r., poza podziałem władzy, mają być także omawiane: status Karty Praw Podstawowych, proklamowanej na szczycie w Nicei, rola narodowych parlamentów w Unii oraz sposoby uproszczenia mechanizmów podejmowania decyzji.
Tymczasem delegacja Belgii, uznając nowy, kompromisowy projekt francuski za niezadowalający, ogłosiła własną propozycję w sprawie podziału głosów w Radzie Ministrów. Belgowie skłaniają się ku podziałowi krajów w powiększonej i liczącej w przyszłości 27 państw UE na cztery grupy. W Radzie Ministrów, organie kształtującym politykę Unii, państwa członkowskie miałyby łącznie 364 głosy - przy czym większość kwalifikowana wynosiłaby 259 głosów, zaś mniejszość blokująca - 106 głosów.
Pierwszą grupę tworzyłyby państwa mające od 40 do 82 mln mieszkańców - Niemcy, Wielka Brytania, Francja, Włochy, Hiszpania i Polska. Każde z tych państw miałoby - w myśl belgijskiej propozycji - po 30 głosów w Radzie.
Druga grupa 10 krajów - o liczbie ludności od 8 do 22 mln - to Rumunia, Holandia, Grecja, Czechy, Belgia, Węgry, Portugalia, Szwecja, Bułgaria i Austria. Każde państwo otrzymałoby po 12 głosów.
Trzecia grupa (od 4 do 8 mln mieszkańców) liczyłaby 5 członków, z 8 głosami każdy: Słowacja, Dania, Finlandia, Irlandia i Litwa.
Ostatnia grupa to państwa poniżej 4 mln. mieszkańców, z 4 głosami każde: Łotwa, Słowenia, Estonia, Cypr, Luksemburg i Malta.
NGO i GO
ORGANIZACJE POZARZĄDOWE (NGO)
NARODOWE FEDERACJE - Podstawa sportu europejskiego - zrzeszają 700 tys. Klubów sportowych i 70 milionów członków.
NARODOWE KONFEDERACJE SPORTU - połączenie wszystkich federacji sportu, czasami także komitetów olimpijskich.
EUROPEJSKIE FEDERACJE SPORTU - zarządzające sportem w danej dyscyplinie w Europie np. UEFA
ENGSO (EUROPEAN NON - GOVERNMENTAL SPORTS ORGANISATION) - koordynująca sport na różnych poziomach w Europie.
NOC I EOC- NARODOWE I EUROPEJSKIE KOMITETY OLIMPIJSKIE
ORGANIZACJE NAUKOWE SPORTU (ICSSPE, ECSS, ESMA I in.)
Sport powszechnie uznawany jest jako znaczący społecznie - oraz jako jeden z największych sektorów aktywności organizacji pozarządowych (NGO).
Sport jest ważnym środkiem angażowania obywateli w czynny udział w życiu społecznym kraju z zastosowaniem demokratycznych zasad.
Głównym zobowiązaniem sportowych organizacji pozarządowych szczebla centralnego jest przyczynianie się do dobrego zarządzania - demokratycznego uczestnictwa, przejrzystości i odpowiedzialności działania itd.
Centralne pozarządowe organizacje sportowe spełniają ważną rolę w pomaganiu sportowym federacjom i ich klubom w lepszym zrozumieniu pracy ze sportowcami, upowszechnianiu wiedzy i wdrażaniu zasad dobrego zarządzania w sporcie.
Charakter pracy NGO jest zależny od sytuacji politycznej w danym kraju -stopnia rozwoju demokracji, kultury i działających struktur zarządzania.
Najważniejszymi czynnikami skutecznej pracy NGO jest dobra wola i chęć wprowadzania zasad dobrego zarządzania w praktyce sportowej.
Sportowe organizacje pozarządowe w krajach europejskich mają różną strukturę, ale wszędzie są jednakowo potrzebne.
Efektywność pracy NGO zależy od rozpowszechniania wspólnych zadań i celów - szczególnie na poziomie narodowym.
Finansowanie NGO dokonuje się ze środków budżetowych (szczególnie dla konfederacji sportu) i jest podstawą ich działalności (znacznie mniejsze dotacje przekazywane są dla narodowych komitetów olimpijskich).
Istotą działania NGO jest utrzymanie niezależności pozarządowych organizacji sportowych, pomimo centralnego finansowania (dotacje ze środków budżetowych).
Organizacjom pozarządowym niezbędna jest wiedza i informacje o posiadanej wartości własnego trwałego majątku (kapitału) np. ośrodki sportowe, dane dotyczące członków (baza danych), wartości niematerialne firmy itd.
NGO rozważają w jaki sposób mogą zwiększyć swoje źródła dochodu i w efekcie właściwie je wykorzystywać.
Organizacje pozarządowe powinny wspierać się wzajemnie i dzielić doświadczeniami praktycznymi.
Podstawowe dane (baza danych) o istniejących NGO w danym kraju mają pierwszorzędne znaczenie w koordynacji ich działania Organizacje te powinny wiedzieć ilu członków grupują, jakie organizacje reprezentują i w jaki sposób mają się komunikować z innymi organizacjami sportowymi i zrzeszonymi federacjami.
Praktyczne uwagi i rekomendacje
dla CCDS (Komitetu ds. rozwoju sportu przy Radzie Europy)
Opublikowanie zestawu definicji - sport (statuty), ale także definicji narodowych organizacji sportowych zrzeszających; federacje i kluby sportowe itp..
Praca z ENGSO (Europejskie Stowarzyszenie Pozarządowych Organizacji Sportowych) w zakresie operowania wspólnym słownictwem.
Dostarczyć listę istniejących struktur sportowych i określenie zasad w jaki są one nadzorowane.
Potrzebna jest większa znajomość struktur sportowych Europy - nie ma potrzeby zajmowania się tematami już wcześniej opracowanymi przez inne federacje.
Istnieje potrzeba stałego uaktualniania danych o sporcie europejskim dla nowych członków NGO i organizacji rządowych np. (statuty, kodeksy etyczne, regulaminy pracy itd.
Wymiana dyskusji nad sposobami działania, dobrymi pomysłami i praktyką pomiędzy organizacjami pozarządowymi, a także wskazanie metod ostrzegania i interwencji w niektórych sytuacjach - bardziej aktywnie współpracować z ENGSO
Dla krajów członkowskich
Opracować informację na podstawie danych z kwestionariusza - liczba federacji, liczba klubów sportowych i zarejestrowanych zawodników i wolontariuszy w danym kraju.
Ważne jest pokazania wartości pracy centralnych pozarządowych organizacji sportowych w danym środowisku.
Rozważyć funkcje, jakie mogą pełnić centralne organizacje sportowe i czy obecne struktury sportowe skutecznie pozwalają wykonać to zadanie.
Czy jest potrzeba większej kooperacji między różnymi NGO, a nawet rozważyć możliwość scalenia tych organizacji ?
W jaki sposób federacje sportowe mogą otrzymać pomoc, aby efektywniej pracować, bardziej demokratycznie funkcjonować i skutecznie wdrażać nowe formy działania.
ORGANIZACJE RZĄDOWE (GO)
Problemami sportu w Europie zajmują się obecnie następujące instytucje:
1. Komisja europejska
2. Parlament europejski
3. Rada Ministrów Sportu
4. Trybunał Sprawiedliwości
5. Komitet Regionów
6. Komitet Ekonomiczny i Socjalny
7. Komitet Kultury, Edukacji, Młodzieży, Sportu i Turystyki.
8. C.D.D.S. - Komisja Sportu Rady Europy - spotyka się raz do roku w Strasburgu i analizuje stan sportu europejskiego przygotowując raporty dla instytucji europejskich. Co pół roku zmienia się przewodnictwo Komisji (stałym sekretarzem John Walker z Wielkiej Brytanii)
MIĘDZYNARODOWE ORGANIZACJE SPORTOWE
Współczesnemu sportowi grozi niebezpieczne rozbicie, w europie wzorem USA (NBA, NHL) powstają autonomiczne, korporacje sportowe organizujące rozgrywki jako przedsięwzięcia komercyjne (PLK, PLPN)
M.F.S. stanowiąc niezależne pozarządowe organizacje prowadzą politykę sportową nastawioną na zysk a nie rozwój wszechstronny danej dyscypliny.
Brak współpracy pomiędzy M.F.S. (w ramach G.A.I.S.F.) w przestrzeganiu wspólnych zasad rozwoju sportu światowego trudna współpraca z I.O.C i nie stosowanie się do zaleceń tej organizacji.
Bogate M.F.S. (gry zespołowe) nie chcą dzielić się swoimi funduszami z federacjami, które z powodu mniejszego zainteresowania społecznego (wpływy z TV) mają mniej funduszy na działalność.
N.O.C.
1. Association Of National Olimpic Committee Of Africa
2. European Olimpic Committee
3. Olimpic Council Of Asia
4. Pan American Sports Organisation
5. Oceania National Olimpic Committee.
MISJA N.O.C.
1. Promocja fundamentalnych zasad olimpizmu na poziomie narodowym zgodnie z kartą olimpijską.
2. Dbanie o rozwój sportu wyczynowego i sportu dla wszystkich oraz opieka nad zawodnikami.
3. Promocja programu edukacji poprzez sport.
4. Zabezpieczenie udziału zawodników w igrzyskach olimpijskich (tylko N.O.C. ma prawo wysyłać zawodników na igrzyska olimpijskie.
5. Opiniować, wybierać oraz wspierać kandydatury miast do organizacji igrzysk olimpijskich w danym kraju.
6. I.O.C. uznaje niezależność N.O.C. z punktu widzenia terytorialnego, społecznego i politycznego i sportowego.
7. Dbać o zachowanie zasad fair play w rywalizacji sportowej. Przeciwdziałać wszelkim formom dyskryminacji rasowej, etnicznej czy narodowej.
ASPEKTY PRAWNE SPORTU EUROPEJSKIEGO
1. Swoboda przemieszczania się zawodników(Bosman, Deliege, Leitenen)
2. Uprawnienia w tej dziedzinie krajów stowarzyszonych (Europa wschodnia i środkowa)
3. Wzajemne uznawanie dyplomów i kwalifikacji szczególnie trenerskich i instruktorskich.
Struktura organizacji sportowych i ich usytuowanie w prawie Państwowym (prawa własności klubów i zawodników). Zakres pomocy państwa dla organizacji sportowych
4. Podstawowe prawa wolnego rynku w odniesieniu do sportu
- wolny przepływ ludzi
- wolny przepływ usług
- wolny przepływ kapitału
- wolny przepływ towarów
5. Sport w europie rządzony jest poprzez organizacje pozarządowe (NGO)
STRUKTURA OSOBOWA MKOL-U
STRUKTURA RUCHU OLIMPIJSKIEGO
1. MKOl (International Olimpic Committee- IOC)
2. Komitet Organizacyjny Igrzysk I.O.
3. Narodowe Komitety Olimpijskie (NOC)
4. Międzynarodowe Federacje Sportu (ISF)
5. Narodowe Konfederacje Sportu
6. Kluby I Zawodnicy
7. Partnerzy Ruchu Olimpijskiego
ZADANIA RUCHU OLIMPIJSKIEGO
- działanie zgodnie z karta olimpijską
- wybór miasta organizatora igrzysk
- organizacja igrzysk olimpijskich
- upowszechnianie sportu
- promocja sportu kobiet
- ochrona praw zawodniczych
- dbanie o harmonijny rozwój SPORTU ŚWIATOWEGO
- ochrona środowiska PRZY ORGANIZACJI WIELKICH IMPREZ SPORTOWYCH
- ochrona symboliki ognia olimpijskiego
STRUKTURA SPORTU ŚWIATOWEGO
International Umbrella Oragnization
1. Unesco (Paryż) - United Nations Educational, Scientific And Cultural Organization.
2. ICSSPE (Bonn) - International Council Of Sport Science And Physical Education (Założona W Paryżu Na Kongresie Olimpijskim W 1958r. Z Inicjatywy Unesco)
3. GAISF (Monte-Carlo) - General Association Of International Sports Federations (Założona W 1967r Jako Forum Dyskusyjne Sportu Światowego - Głównie Olimpijskiego.
4. IANOS (Zurich) - International Assembly Of National Organizations Of Sport (Zał.1981r -Melbourne)
5. IOC (Lausanne) - International Olimpic Committee