OPIOIDOWE LEKI PRZECIWBÓLOWE
Patofizjologia bólu:
sygnalizuje zagrożenie uszkodzeniem lub uszkodzenie tkanek,
jego umiejscowienie , rodzaj , nasilenie pozwalają ustalić:
narząd, który uległ uszkodzeniu,
rodzaj uszkodzenia,
rozległość,
uszkodzenie przez czynniki zewnątrzpochodne (mechaniczne, termiczne, chemiczne), i wewnątrzpochodne (zapalenie, proces nowotworowy),
przekaźniki bólu(substancja P, kininy, jony potasu) pobudzają nocyreceptory,
z receptorów bólowych pobudzenie przewodzone do rogów grzbietowych rdzenia, pierwotnymi bezmielinowymi włóknami Club zmielinizowanymi włóknami A,
aksony neuronów substancji galaretowatej i jądra właściwego tworzą szlaki rdzeniowo-wzgórzowe, szlakami tymi przewodzone są bodźce do jąder brzusznych tylnych wzgórza, ze wzgórza bodźce trafiają do kory, szlak przyśrodkowy daje kolaterale do tworu siatkowatego, co tłumaczy występowanie objawów ze strony autonomicznego układu nerwowego w następstwie silnych doznań bólowych (rozszerzenie źrenic, silne pocenie, wstrząs) oraz wzrost napięcia mięśni,
Podział leków przeciwbólowych:
leki opioidowe,
leki przeciwbólowe nie będące opioidami, często będące jednocześnie lekami przeciwgorączkowymi, przeciwzapalnymi,
Podział leków:
agonistyczne (morfina),
agonistyczne o słabych właściwościach antagonistycznych (pentazocyna),
antagonistyczne o słabych właściwościach agonistycznych (nalorfina), w lecznictwie wykorzystuje się właściwości antagonistyczne , znoszą objawy przedawkowania (jak depresja ośrodka oddechowego) leków 1 grupy, natomiast nie znoszą objawów przedawkowania większości leków 2 grupy,
antagonistyczne, pozbawione działania przeciwbólowego i depresyjnego wpływu na czynność oddechową,
wszystkie opioidy wykazują powinowactwo do receptorów (μ1 lub μ2), czyści agoniści tylko do μ, leki o właściowościach agoantagonistycznych działają jeszcze na receptor κ,
opioidy pobudzają receptor ( agoniści i częściowi agoniści) lub go hamują( częściowi agoniści i antagoniści,)
działania wpływające na uwalnianie histaminy, pobudzenie obwodowego przekaźnictwa noradrenergicznego,
A: Opioidowe leki przeciwbólowe typu morfiny:
fenantrenowe alkaloidy opium,
syntetyczne analogi,
pochodne morfinanu, piperydyny, heptanonu,
opium zwiera dwa typy alkaloidów,
fenantrenowe (morfina, kodeina, tebaina),
benzyloizochinolinowe (papaweryna, noskalina, narceina),
właściwości farmakologiczne:
swoiste wiązanie morfiny z receptorem μ,
hamowanie aktywności cyklazy adenylanowej (obniżenie temperatury ciała, nasilenie działania przeciwbólowego przez inhibitory cyklooksygenazy,
aktywacja (otwieranie) niektórych kanałów potasowych, hiperpolaryzacja błony neuronów, spadek częstotliwości przewodzonych impulsów, → słabnie przewodzenie impulsów w tym bólowych,
działanie ośrodkowe:
charakteryzuje się pobudzaniem i hamowaniem,
działanie przeciwbólowe,
bóle o miernym nasileniu ustępują po 5-10 mg, s.c., dokuczliwe, silne bóle 15-20mg,
ustępują bóle tępe,przewlekłe np. nowotworowe, przy bólach ostrych potrzebne są większe dawki,
bóle talamiczne (wzgórzowe) , neuropatyczne oraz bóle przy wiądzie rdzenia nie poddają się działaniu morfiny,
znoszenie emocji (lęk, uczucie zagrożenia, paniczny strach),
działanie uspokajające (senność, utrudnienie koncentracji, spowolnienie procesów myślenia, zmniejszenie aktywności fizycznej), sen, u starszych mogą wystąpić objawy pobudzenia psychoruchowego,
dysforia (przy pierwszym podaniu) stan obniżonego nastroju z agresywnością i podwyższonym poziomem lęku,
euforia (przy wielokrotnym podaniu) stan nieuzasadnionego dobrego samopoczucia z podwyższeniem nastroju, zmniejszeniem zdolności odbierania przykrych bodźców, zaostrzeniem doznań zmysłowych, występuje tylko przy dożylnym (także wziewnym i domięśniowym)podawaniu opioidów, przy podaniu doustnym działania tego nie obserwuje się,
depresja czynności oddechowej, zmniejszenie wrażliwości neuronów ośrodka oddechowego na cisnienie cząsteczkowe CO2, czynność zwalnia i spłyca się, po dawkach toksycznych mimo wyskokiego stężenia CO2 nie obserwuje się duszności,
działanie przeciwkaszlowe, depresyjne działanie na ośrodek kaszlu rdzenia przedłużonego,
wpływ na wydzielanie dokrewne osi przysadka-podwzgórze, uwalnianie ADH, zmniejszenie wydzielania moczu, hamowanie uwalniania folikulostymuliny (FSH), hormonu luteinizującego (LH), tyreotropiny (TSH); morfina hamuje uwalnianie ACTH, wymioty wywołane opioidami nasilają uwalnianie ACTH,
depresyjny wpływ na podwzgórze: obniżenie temperatury ciała,
dwufazowe działanie na ośrodek wymiotny (strefa chemorecepcyjna pola najdalszego mózgu dna komory IV), pierwszorazowe podanie pobudza ośrodek, występują nudności i wymioty, później dochodzi do zahamowania ośrodka,
obniżenie progu drgawkowego wskutek hamowania przekaźnictwa GABA,
zwężenie źrenic, działanie ośrodkowe, pobudzenie jadra dodatkowego nerwu okoruchowego, po zatruciu morfiną szpileczkowate źrenice, (petidyna rozszerza źrenice)
działanie obwodowe:
zwiększenie napięcia mięśni gładkich, z wyjątkiem mięśni gładkich naczyń krwionośnych i macicy,
związki cholinolityczne(petidyna) mają słabsze działanie,
skurcz odźwiernika, przedłużenie przebywania treści żołądkowej w żołądku,
zahamowanie czynności propulsyjnej jelit i występowanie zaparć spastycznych,
skurcz zwieracza Odiego, zanczny wzrost ciśnienia w drogach żółciowych,
silne kurczenie zwieracza pęcherza, mięśnie moczowodu,
uwalnianie histaminy:skurcz oskrzeli, rozszerzenie naczyń, obniżenie ciśnienia tętniczego, odczyny skórne (świąd, pokrzywka),
hamowanie czynności skurczowej macicy, znacznie wydłużając poród, depresja ośrodka oddechowego płodu, (wyjątek:petidyna, pentazocyna)
wchłanianie, drogi podania, dystrybucja, metabolizm, wydalanie:
słabe wchłanianie z przewodu pokarmowego, efekt pierwszego przejścia przez jelita i wątrobę, lepiej wchłaniają się pochodne morfiny np. kodeina,
maksymalna dawka standardowa 10 mg, działanie po 20-30 min po podaniu dożylnym, 60-90 min po podaniu podskórnym i domięśniowym,
podaje się również wstrzyknięcia podtwardówkowe i podpajęczynówkowe, dawki znacznie mniejsze (0,5-6 mg),
droga przezskórna (fentanyl),
morfina słabo przechodzi przez barierę krew-mózg,
lek nie kumuluje się, metabolizm w wątrobie, sprzęganie z glukuronianem i wydalanie przez nerki, większość pochodnych ulega N-demetylacji,
ostre zatrucie morfiną:
znaczne upośledzenie czynności oddechowych (2-4 oddechy na minutę), sinica, obniżenie ciśnienia tętniczego,
senność przechodząca w głęboką śpiączkę, spadek temperatury ciała, spadek napięcia mięśni, szkieletowych, osłabienie i zniesienie odruchów, drgawki zwłaszcza u dzieci,
bardzo silne zwężenie źrenic,
postępowanie:
działania typowe(usunięcie niewchłoniętego związku przy zatruciach doustnych, opóźnienie wchłaniania przy innych drogach zatrucia, udrożnienie dróg oddechowych, sztuczne oddychanie, O2 + CO2, zwalczanie wstrząsu),
stosowanie leków antagonistycznych, zapobieganie remorfinizacji,
tolerancja, zależność psychofizyczna, zespół abstynencji:
szybko zmniejsza się działanie przeciwbólowe, euforyzujące,
słaba tolerancja na działanie depresyjne w stosunku do ośrodka oddechowego,
szybko ustępuje działanie wymiotne,
rozwój tolerancji w stosunku do działania przeciwkaszlowego,
brak tolerancji na działanie spastyczne (przewlekłe zaparcia) i miozę (szpileczkowate źrenice u uzależnionych),
w przypadku morfiny tolerancja rozwija się po 3 tygodniach ciągłego stosowania
rozwój tolerancji na działanie przeciwbólowe hamują antagoniści receptora glutaminergicznego NMDA
zależność fizyczna:
przymus stosowania leku e celu zapobiegania zespołowi abstynencyjnemu:
zespół abstynencyjny:
u uzależnionych po nagłym odstawieniu lub zastosowaniu antagonisty,
objawy: dysforia, łzawienie, katar, bezsenność z jednoczesnym uporczywym ziewaniem, zlewne poty, podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi, drżenie mięśniowe, bolesne skurcze jelit, stany deliryczne, drgawki, zapaść,
przejście z zależności niekontrolowanej w kontrolowaną osiąga się przez stosowanie metadonu,
działania niepożądane:
osłabienie czynności oddechowej,
nudności, wymioty, dysforia, zawroty głowy, zaburzenia orientacji,
wzrost ciśnienia w drogach żółciowych i moczowych,
zaparcia,
objawy alergiczne,
przeciwwskazania:
u niemowląt i dzieci- wpływ na ośrodek oddechowy, nie w pełni sprawna bariera krew-mózg,
u osób ze zmniejszoną wydolnością oddechową, rozedma płuc, skrzywienie kręgosłupa, serce płucne, astma oskrzelowa,
niedoczynność tarczycy wydłuża działanie morfiny,
w bólach porodowych, znoszą skurcze macicy, depresja ośrodka oddechowego płodu,
uszkodzenie wątroby,
przerost gruczołu krokowego- może wywołać ostry bezmocz,
interakcje:
działanie uspokajające i depresyjny wpływ nasilany przez barbiturany i inne leki nasenne, leki anksjolityczne i przeciwdepresyjne,
pochodne butyrofenonu i fenotiazyny (neuroleptyki) nasilają działanie przeciwbólowe,
zastosowanie kliniczne:
działanie wyłącznie objawowe,
zwalczanie bólu ostrego, pourazowego, pooperacyjnego,
tramadol w przewlekłym zwyrodniającym zapaleniu stawów,
w bólach nowotworowych, także działanie podnoszące nastrój,
działanie przeciwkaszlowe, kodeina, dihydrokodeina,
działanie zapierające, ale bez zastosowania klinicznego,
Leki syntetyczne:
pochodne morfinanu:
leworfanol, o właściwościach zbliżonych do morfiny,
dekstrorfan nie ma działania przeciwbólowego, działa silnie przeciwkaszlowo, w praktyce zastosowanie znalazła pochodna, dekstrometorfan, nie wywołujący zależności,
dawka równoważna 10mg morfiny to 2 mg leworfanolu,
lepiej wchłania się z przewodu pokarmowego,
pochodne piperydyny i podobne:
petidyna,
identycznym jak morfina działaniu ośrodkowym,
różnice w działaniu obwodowym wynikające z właściwości cholinolitycznych,
dobra wchłanialność drogą doustną,
10 mg morfiny działa jak 80-100 mg petidyny,
słabsze działanie kurczące mm. gładkie, nie powoduje podwyższenia ciśnienia w drogach żółciowych, moczowych, można stosować w kolkach,
brak silnego działania zapierającego,
brak hamującego wpływu na skurcze macicy, słabo przenika przez barierę krew-mózg, słaba depresja ośrodka oddechowego,
słabe działanie przeciwkaszlowe, nie nadaje się do premedykacji bronchoskopii,
nie kurczy źrenic,
tolerancja na działanie przeciwbólowe rozwija się wolniej niż w przypadku morfiny,
difenoksylat
silne działanie zapierające, (silniejsze niż morfiny),
stosowany jako lek przeciwbiegunkowy,
dawki w leczeniu biegunek 5-20mg/24h,
działanie ośrodkowe jest ułatwione gdyż lek nie wchodzi do krążenia wątrobowo-jelitowego,
loperamid
silne 40-50razy mocniejsze niż morfiny działanie zapierające,
małe prawdopodobieństwo depresji oddechowej,
brak zależności,
wpływ na motorykę przewodu pokarmowego, intensywne krążenie wątrobowo-jelitowe,
objaw niepożądany- bolesne skurcze mięśni,
tilidyna
pochodna cylkoheptenu,
silne działanie przeciwbólowe po zastosowaniu doustnym i pozajelitowym,
wywołuje zależność fizyczną,
stosowany z naloksonem,
fentanyl i jego pochodne:
fentanyl:
pochodna piperydyny, nie należąca do grupy 4-fenylopiperydyny,
silne działanie przeciwbólowe,
równoważne dawki przeciwbólowe są 80 razy mniejsze niż dawka morfiny,
szybkie ale krótkie działanie przeciwbólowe, depresyjne na ośrodek oddechowy,
działanie przeciwbólowe, euforyzujące, depresyjne ośrodka oddechowego znoszone przez nalokson,
droperidol (neuroleptanalgezja) nie nasila działania depresyjnego, potęguje działanie przeciwbólowe,
stosowany głównie w anastezjologii (50-100μg/kg mc.,) powoduje pełną analgezję i utratę świadomości, zazwyczaj nie wywołuje zaburzeń ze strony układu krążenia,
duże dawki mogą wywołać sztywność mięśni,
alfentanyl:
działa po kilku minutach i przez kilkanaście minut,
dawki równoważne 3-4 razy większe niż fentanylu,
zmieniona kinetyka w zaburzeniach wątroby, u dzieci, osób starszych, u chorych z nadwagą i z przeszczepy omijające,
depresja ośrodka oddechowego utrzymuje się 30-50 min,
brak zmian w układzie krążenia, po dużych dawkach niewielkie zwolnienie czynności serca, obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego w dużym obwodzie, wzrost ciśnienia w małym obwodzie,
zwiększa wydzielanie hormonu wzrostu, ADH, kortyzolu, noradrenaliny i adrenaliny,
sufentanyl:
silna lipofilność, gwałtowna dystrybucja do tkanek i narządów,
działanie szybkie i krótkotrwałe,
silna biotransformacja w wątrobie,
nie działa na układa krążenie, zmniejsza zwyżki ciśnienia powstające podczas zabiegów chirurgicznych,
przeciwdziała zwiększaniu stężeń hormonu wzrostu i antydiuretycznego,
zwiększa stężenie noradrenaliny, adrenaliny, dopaminy,
długotrwałe stosowanie prowadzi do zależności psychofizycznej,
lofentanyl:
silne działanie przeciwbólowe, 20 razy mniejsze niż fenantylu,
działanie przeciwbólowe rozpoczyna się kilkanaście sekund i trwa do 20h,
remifentanyl:
niemal idealny analgetyk śródoperacyjny, działanie analgetyczne bardzo szybko występuje i szybko ustępuje,
po podaniu dożylnym ulega hydrolizie pod wpływem esteraz osoczowych i tkankowych
działanie leku ustępuje niemal natychmiast po zaprzestaniu jego podawania,
zakończenie podawania 10 min przed końcem zabiegu daje pełny powrót świadomości natychmiast po zakończeniu zabiegu,
1-1,5 min od momentu rozpoczęcia podawania do napływu do płynu mózgowego,
pochodne 4,4-difenyloheptanonu:
metadon:
właściwości takie same jak morfiny,
dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, działa tak samo jak w podaniu pozajelitowym,
zastosowanie w leczeniu zależności morfinowej i heroinowej,
doustnie nie dopuszcza do wystąpienia objawów abstynencji, znosi jednocześnie działanie euforyczne dożylnie podanej morfiny, zależność niekontrolowana-> zależność metadonowa,
właściwości przeciwbólowe, po 10-20 min od podania dożylnego i 30-60 min po podaniu doustnym,
pozajelitowo 2,5-10 mg, doustnie 2,5-15mg,
agonista receptorów opioidowych, antagonista receptorów NMDA,
okres półtrwania 55h,
normetadon:
lek przeciwkaszlowy,
znaczne niebezpieczeństwo wystąpienia zależności,
pochodne difenyloizopentanolu:
propoksyfen:
budową zbliżony do pochodnych heptanonu,
działanie przeciwbólowe ma wyłącznie odmiana prawoskrętna, lewoskrętna działa przeciwkaszlowo,
synergizm supraadycyjny z paracetamolem i NLPZ,
niewielkie ryzyko zależności,
lewopropoksyfen:
pozbawiony działania przeciwbólowego,
działanie przeciwkaszlowe przy 50-100mg,
B. Leki agoantagonistyczne:
działanie przeciwbólowe, pułapowe, pop przekroczeniu pewnej dawki nie ulega nasileniu,
maksymalne działanie przeciwbólowe równe 15mg morfiny (wyjątek: buprenorfina i dezocyna)
pułapowe działanie depresyjne na ośrodek oddechowy (wyjątek: buprenorfina, wysycenie równe 20mg morfiny),
działanie antagonistyczne widoczne u osób z zależnością fizyczną, wywołaną przez pochodne alkaloidów fenantrenowych opium (morfina) lub heroinę (częściowy rozwój objawów zespołu odstawiennego),
działanie niepożądane:takie same jak pochodnych alkaloidów opium,
niebezpieczeństwo wystąpienia zależności jest znacznie mniejsze,
pochodne benzmorfanu:
pentazocyna, fenazocyna, cylkazocyna, tylko pierwszy lek ma zastosowanie kliniczne,
pentazocyna:
nie jest w stanie odwrócić depresji oddechowej wywołanej przez leki agonistyczne,
u ludzi z zależnością morfinową może wywołać zespól abstynencyjny,
podana pozajelitowo, 30-50mg wywołuje działanie 10mg morfiny,
działanie przeciwbólowe ok 3h,
doustnie wchłania się 1/3 dawki,
działa depresyjnie na czynność oddechową, 30 mg wywołuje silną depresję,
słabiej od morfiny wpływa mięśnie gładkie,
nie zwiększa w drogach żółciowych i moczowych ciśnienia,
brak wyraźnego działania zapierającego,
nie hamuje czynności porodowej, uwrażliwia macicę na działanie oksytocyny,
rzadko wywołuje depresję oddechową noworodków,
większe dawki mają wyraźny wpływ na układ krążenia, podwyższają ciśnienie tętnicze, przyspieszają czynność serca, związane z uwalnianiem amin katecholowych z nadnerczy,
czasami objawy psychomimetyczne: niepokój, myśli obsesyjne, omamy,
objawy przedawkowania znoszony tylko przez nalokson,
ryzyko zależności fizycznej jest niewielkie,
pochodne fenantrenu:
silne właściwości antagonistyczne,
niewielkie ryzyko wystąpienia zależności fizycznej,
nalbufina:
cyklobutylowa pochodna oksymorfanu,
silne działanie antagonistyczne,
jako lek przeciwbólowy stosowana tylko pozajelitowo,
działanie przeciwbólowe występuje po 15 min i utrzymuje się do 6h,
dawka równoważna 10 mg morfiny wynosi 10mg, tyle tez wynosi wysycenie ośrodka oddechowego,
działania niepożądane zbliżone do spotykanych po pentazocynie,
butorfanol:
działa antagonistycznie z taką siłą jak nalorfina,
jako lek przeciwbólowy stosowany wyłącznie pozajelitowo, słabo wchłania się z przewodu pokarmowego,
przy podaniu domięśniowym działanie występuje po ok 30 min i trwa 3-4h,
buprenorfina:
działanie antagonistyczne 3 razy silniejsze od naloksonu,
dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego,
w podaniu pozajelitowym równoważna dawka przeciwbólowa w stosunku do 10 mg morfiny to o,15mg buprenorfiny,
działanie przeciwbólowe rozpoczyna się ok 30 min po podaniu i trwa 6-7h,
depresja ośrodka oddechowego po podaniu dawki 0,2 mg
rzadko wywołuje nudności i wymioty,
nie wywołuje objawów psychomimetycznych,
rzadko wywołuje zależność fizyczną, zespół abstynencyjny ma najczęściej łagodny przebieg,
podawana doustnie w dużych dawkach (8mg) znosi euforyzujące działanie morfiny,
meptazinol:
działanie przeciwbólowe wykorzystywane w klinice,
160mg działa jak 10 mg morfiny,
działanie przeciwbólowe i depresja ośrodka oddechowego znoszone przez nalokson,
dezocyna:
wykorzystywane działanie przeciwbólowe,
siła i czas działania zbliżone do działania morfiny,
wysycenie działania depresyjnego na ośrodek oddechowy przy 30 mg,
profadol i propiram:
mieszane właściwości agoantagonistyczne,
działanie depresyjne znoszone przez nalokson,
tramadol:
silne właściwości przeciwbólowe,
siłą działania przeciwbólowego odpowiada pentazocynie,
oprócz receptorów opioidowych pobudza zstępujący układ noradrenergiczny hamujący przekaźnictwo nocyceptywne,
działanie przeciwbólowe utrzymuje się przez 3-4 h,
podawany pozajelitowo (30 mg) i doustnie (75mg),
niewielki potencjał uzależniający,
wykorzystywany w chorobach reumatycznych, w przypadkach gdy nie można zastosować NLPZ, a działanie paracetamolu jest niewystarczające,
C: Leki o działaniu antagonistycznym, mające agonistyczną składową działania.
Grupa reprezentowana przez nalorfinę i lewalorfan,
działanie agonistyczne odpowiada za działanie przeciwbólowe, depresję ośrodka oddechowego, działanie przeciwkaszlowe, uspokajające, hipotermiczne,
depresja ośrodka oddechowego ulega wysyceniu przy 15-20 mg nalorfiny,
działanie przeciwbólowe nalorfiny jest dość silne, 10-15mg substancji odpowiada 10 mg morfiny,
silne dysforyczne i psychomimetyczne działanie dawek niezbędnych do analgezji, (dlatego nie używa się ich jako leków przeciwbólowych),
stany nieprzyjemnego odczucia( niepokój, lęk, onejroidalne (zbliżone do marzeń sennych z zawężeniem świadomości),
rzadko występuje zależność,
w lecznictwie wykorzystywane właściwości antagonistyczne, znoszenie depresji ośrodka oddechowego,
poprawa czynności utrzymuje się 1-4h, należy uważać na remorfinizację,
antagonizują działania innych opioidów, jak:zaburzenia świadomości (śpiączka), nudności, wymioty,
znoszą zaburzenia czynności oddechowej u noworodków, których matki otrzymały petidynę,
nie antagonizują depresji oddechowej wywołanej przez pochodne benzmorfanu,
u uzależnionych (morfina, heroina, petidyna, metadon) małe dawki wywołują zespół abstnencyjny,
pogłębiają depresję ośrodka oddechowego wywołaną innymi niż opioidowe lekami (barbiturany),
D: Leki czysto antagonistyczne:
nalokson i jego pochodna nalmefen,
znosi objawy przedawkowania pochodnych alkaloidów fenantrenowych i pochodnych benzmorfanu,
w dawkach przewyższających nie wywołuje dysforii, objawów psychomimetycznych, brak zależności fizycznej,
nie wchłania się z przewodu pokarmowego,
stosowany w znoszeniu depresji oddechowej chorych poddawanych zabiegom chirurgicznym
w położnictwie stosowany w zapobieganiu depresji oddechowej noworodków,
nie pogłębia depresji oddechowej wywołanej przez opioidy, może znosić depresję wywołaną przez barbiturany,
w dużych dawkach ma działanie analeptyczne, zależne od hamowania przekaźnictwa GABA-ergicznego,
lek z wyboru w zwalczaniu zaburzeń czynności oddechowej w zatruciach mieszanych,
u uzależnionych od opioidów nalokson w małych dawkach wywołuje zespół abstynencyjny,
dodawany do preparatów metadonu stosowanych doustnie w zwalczaniu zależności morfinowej i heroinowej,
nasila wydzielanie GnRH, zwiększa stężenia FSH, LH, ACTH we krwi, zwiększa osoczowe stężenia hormonów wydzielanych przez narządy docelowe wymienionych hormonów,
u kobiet nalokson zwiększa stężenie prolaktyny,
działanie niepożądane: hamowanie przekaźnictwa GABA-ergicznego, obniżenie progu drgawkowego,
nalmefen:
czysty antagonista receptorów mi,
długi okres półtrwania eliminacji 11h,
stężenie terapeutyczne po 5-15min,
wchłania się również po podaniu doustnym,
metabolizm zachodzi w wątrobie,
okres skutecznego znoszenia poopioidowej depresji oddechowej i uspokojenia znoszone mała dawką (1μg/kgmc,) na 30-60 min, dużą dawką (15μg/kgmc) do 8 godzin,
duże ryzyko wystąpienia ciężkiego zespołu abstynencyjnego,
naltrekson:
silny antagonista i bardzo słaby agonista,
długotrwałe działanie,
dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego,
stosowany u nadużywających heroiny i morfiny, w celu zabezpieczenia przed nawrotem uzależnienia,