Takie pytania były podobno w zeszłym roku. Nie wiem czy był podział na grupy czy była jedna grupa.
1.Typologia i kryteria podziału wg Bogdanowskiego
Kryteria podziału:
• Ukształtowanie powierzchni:
- krajobraz nizinny (Dolina Biebrzy)
- krajobraz pofalowany (okolice Mrągowa)
- krajobraz pagórkowaty (Podgórze Sudeckie)
- krajobraz górski (Tatry)
• Pokrycie terenu:
- krajobraz pustynny (Sahara, Libia)
- krajobraz stepowy (step Kazachski)
- krajobraz leśny (Puszcza Notecka)
- krajobraz rolniczy (pole uprawne po ścięciu zboża)
• Stopień integracji człowieka:
- krajobraz pierwotny
- krajobraz naturalny
- krajobraz kulturowy:
> krajobraz harmonijny (Arkadia pod Niebożą)
> krajobraz dysharmonijny (odkrywkowe kopalnie diamentu Mirny, Rosja)
2. Wymień cechy krajobrazu pierwotnego
Krajobraz pierwotny:
• nienaruszony działalnością człowieka
• zdrowy gdyż w ciągu wieków wytwarzała się w nim wewnętrzna harmonia, równowaga między biocenozą, a biotem.
• jego zachowanie ma ogromne znaczenie dla naukowych obserwacji dotyczących funkcjonowania (powiązań i zależności) ekosystemów; przystosowanie się i ewolucji roślin i zwierząt
3. Omów teren otwarty i podaj przyczyny degradacji
Krajobraz otwarty- zasoby krajobrazu wiejskiego- krajobraz otwarty stanowiący sumę elementów naturalnych i kulturowych oraz ich wzajemną relację przestrzenną , jest zapisem dziejów kolejnych pokoleń i ich kultury ukształtowania przestrzeni.
Charakter krajobrazu otwartego określa: A) kompozycja i układy przestrzenne, B) geometria przestrzeni, C) sposób jej zagospodarowania w trzecim wymiarze D) proporcje obszarów zabudowanych do nie zabudowanych E) oddziaływanie między elementami pochodzenia naturalnego i kulturowego
Przestrzeń wiejską cechuje: stosunkowo niska gęstość zaludnienia, przewaga wolności związanej z gospodarką rolna i leśną, tradycyjny styl życia i zwyczaje, ekstensywne użytkowanie ziemi, rzadka zabudowa i rozproszone osadnictwo
Dziedzictwo materialne to- układ przestrzenny wsi i rozplanowania zagród, materiał i konstrukcja zabudowy mieszkaniowej i gospodarczej, umiejscowienie szczegółowych obiektów , skład gatunkowy zieleni przydomowej czy zadrzewień śród polnych
Zasoby nie materialne przestrzeni wiejskiej to:- lokalne tradycje kulinarne, obyczaje, zawody i umiejętności, gwara
Zagrożenia krajobrazu wiejskiego: A) przestrzeń terenów wiejskich jest szczególnie wrażliwa na ukształtowanie B) niepokojąca skal przekształceń obszarów w rolnictwie, a także przejmowania przez nie nowych funkcji C) zjawisko degradacji krajobrazu wiejskiego ( deformacja historycznego rozplanowania wsi, przed miejskie osiedla, , pojawienie się obcych form krajobrazowo przestrzennych, deformacja architektury wiejskiej, dewastacja zabytkowych obiektów archi i zespołów zabudowy wiejskiej, nowoczesna produkcja rolna) D) budownictwo letniskowe E) należy dążyć do zachowania odrębności i charakterystycznych cech tożsamości kraj wiejskiego F) ogrody przydomowe wsi upodobniają się do ogrodów w zabudowie jednorodzinnej miast G) na obszarach wiejskich licznie występowały oczka śródpolne i jeziora, H) degradację środowiska wodnego wywołuje działalność rolnicza i wzmożony ruch inwestycyjny I) dochodzi do zaśmiecania lasów, fragmentacji siedlisk, wydeptywania, J) rozbudowa sieci komunikacyjnej
Dawny ogródek wiejski: zakładany pod oknami od strony ulicy, drogi, obsadzony roślinnością o dekoracyjnych i pachnących kwiatach, kompozycje niekiedy wzbogacają drzewa i krzewy, zioła, drzewa gatunków rodzimych.
4. Mozaika krajobrazu
Mozaika krajobrazu
Układ przestrzenny krajobrazu mozaikowego tworzą
• matryce krajobrazowe
• płaty krajobrazowe
• korytarze
Matryce mozaikowe- stanowią dominujące, powierzchniowe części krajobrazu, rozległe, zwarte, jednolite jakościowo obszary stanowiące tło- układ odniesienia dla identyfikacji obiektów krajobrazów.
Płaty krajobrazowe- są elementami nieliniowymi wyróżniającymi się jakościowo w tym wizualnie „plamami” krajobrazowymi, płaty ustępują matrycy pod względem zajmowanej przez nie powierzchni, występują lokalnie, mają ograniczoną liczebność, pojawiają się okazjonalnie
Korytarze- tworzą sieć, stosunkowo wąskie, pasmowe lub linijne elementy krajobrazu, przebiegające wzdłuż lub obok matryc i płatów
5. Scharakteryzuj i opisz wnętrza krajobrazowe, opisz obrazki
Analiza wnętrz krajobrazowych:
• człowiek orientując się w otwartej przestrzeni posługuje się tymi samymi kryteriami co we wnętrzu
• poszukuje punktów odniesienia, tj. ściany i elementy wolnostojące
• na odbiór przestrzeni w której się znajduje, ma wpływ płaszczyzna na której stoi (podłoga) i rodzaj sklepienia (sufit)
Wnętrze i jego składowe wg. prof. Janusza Bogdanowskiego
◊ Rodzaj wnętrz: ze względu na rodzaj ścian i stopień zwarcia rozróżniamy:
- wnętrza konkretne- ściany są zwarte, jasno i czytelnie zdefiniowane, a ilość otwarć nie przekracza 30%, np. Stary Rynek, dolina otoczona wzgórzami, leśna droga
- wnętrza obiektywne- ściany wykazują znaczną porowatość ukazując dalsze ściany na zewnątrz, ilość otwarć od 30 do 60%
- wnętrza subiektywne- ściany wyczuwalne tylko wrażeniowo, granice wnętrz subiektywnych mogą być zredukowane do elementów symbolicznych jak linie czy punkty; ilość otwarć w ścianach przekracza 60%
• Zacieranie granic wnętrza podczas mglistej pogody
• Więź między demonstrującymi powiększa mentalnie wnętrze placu o sąsiadujące ulice
Pod względem rozplanowania wnętrza dzielimy na:
• długie, centralne, szorstkie
• zamknięte i otwarte widokowo
• osiowo i niesymetrycznie
• kulisowe
• proste i złożone
Elementy wnętrza:
a- sklepienie
b- podłoga
c- ściany
d- element wolnostojący
e- otwory
6. Definicja krajobrazu wg Zannevelda
Krajobraz odnosi się do przestrzennego i materialnego wymiaru rzeczywistości ziemskiej, oznacza kompleksowy system składający się z form rzeźby i wód, roślinności i gleby, skał i atmosfery (Zanneveld 1990)
7. Co to jest strefowanie krajobrazu
Strefowanie Krajobrazu-
A)mapa wartości krajobrazowych pozwala na sporządzenie na jej pokładzie strefowania krajobrazu
B)strefy te zamykają w określonych granicach obszary wykazujące podobne właściwości
C) na podstawie tych właściwości można wskazać naturalny optymalny kierunek ich ukształtowania z punktu widzenia architektury krajobrazu dla wprowadzeniu ładu przestrzennego i nadania całości estetycznej formy.
Główne strefy:
A) strefa przekształceń krajobrazu- zmiana sposobu użytkowania oraz wprowadzenie nowych elementów kubaturowych wyłącznie na podstawie szczegółowych utworów krajobrazu. B)strefa ochrony krajobrazu- zakaz zmiany dotychczasowego sposobu użytkowania, zakaz wprowadzania nowych elementów zainwestowania
C) strefa szczególnej ochrony widokowej- ochrona przed polna ekspozycji widokowej, zakaz wprowadzania nowych elementów, konieczność usuwania elementów przysłaniających widok lub degradujących widok
D) strefa rekultywacji krajobrazu- nakaz usuwania elementów degradacji krajobrazu, konieczność przeprowadzenia działań rekultywacyjnych
8. Wymień cechy krajobrazu naturalnego
Krajobraz naturalny:
• nie posiada istotnych i rażących zmian wynikających z działalności człowieka
• zachowana jest jeszcze równowaga między głównymi składnikami krajobrazu, a przyroda żyje i rozwija się w pełnej harmonii z otoczeniem
• obszary tworzące ten krajobraz są zwykle zacofane gospodarczo
9. Panorama
Etapy analizy panoramy:
A) inwentaryzacja elementów i typów krajobrazu- należy nazwać części składowe i określić typ krajobrazu reprezentującego dana panoramę lub jej poszczególne odcinki,
B)budowa kompozycji
- dominanty krajobrazowe (pojedyncze elementy) silne formy przestrzenne,
tło ( jednolite płaszczyzny podbudowujące widok i zwiększające ekspozycję poszczególnych elem wnętrza poprzez kontrasty światła, barwy faktury),
- ramy krajobrazowe ( tworzone przeważnie przez pojedyńcze drzewa lub zespoły zwartej zieleni wysokiej, skupiających uwagę na najbardziej atrakcyjnych fragmentach krajobrazu),
-przedpola ekspozycji rozległe poziome płaszczyzny umożliwiające ekspozycje panoramy,- subdominanta,
- akcent,
- treść panoramy
C) Waloryzacja krajobrazu -ocena elementów składowych : pozytywna, neutralna, negatywna, konfliktowa
D) Wizualizacja x-elementy do usunięcia, M-element do zamaskowania, z- elementy do zachowania ochrony konserwatorskiej, w-element do wyeksponowania, D-element proponowany, u- ujednolicenie
cos na temat klinów
Stolica Wielkopolski charakteryzuje się wzorowo zaprojektowanym i najbardziej postępowym w Polsce systemem zieleni, podziwianym także przez zagranicznych fachowców.
Warunki zdrowotne oraz możliwości rekreacji mieszkańców Poznania są kształtowane przez tzw. klinowo-pierścieniowy układ zieleni.
Zielone obszary ciągnące się od centrum miasta, aż po peryferia, rozdzielające miejskie dzielnice, miały zapewnić mieszkańcom kontakt z przyrodą i tereny rekreacyjne i dodatkowo - tworzyć swego rodzaju niezabudowane powietrzne korytarze "przewietrzające" miasto.
Bliżej centrum miały mieć charakter parkowy, by w miarę oddalania się od miasta przechodzić płynnie w tereny leśne.
Kliny są cztery - w układzie krzyżowym - wzdłuż Warty i dolin Cybiny oraz Bogdanki.
Klin wschodni obejmuje Maltę, lasy nad Cybiną, aż po okolice Jeziora Swarzędzkiego.
Klin zachodni to m.in. park Sołacki i jeziora: Rusałka oraz Strzeszyńskie wraz z okolicznymi lasami. Kończy się ten klin w Kiekrzu.
Północny klin zieleni - o najtrudniejszych do zdefiniowania granicach - biegnie od parku Szelągowskiego wzdłuż Warty do Biedruska.
Miejską granicą klina południowego jest zaś ul. Królowej Jadwigi. Biegnie on wzdłuż Warty aż po Wielkopolski Park Narodowy (na lewym brzegu) i z kompleksami lasów wzdłuż doliny Głuszyny i Głuszynki (na prawym brzegu)."