Badania obserwacyjne prospektywne (KOHORTOWE)
!!! Badania epidemiologiczne prospektywne stanowią ważny rodzaj badań służących weryfikacji hipotez na temat:
Etiologii chorób
Skuteczności profilaktyki
Skuteczności terapii
Cechą charakterystyczna badań jest:
1) Grupy badanych (KOHORTY), które mają być objęte badaniami, wybiera się nie według kryterium choroby (jak w badaniach retrospektywnych), ale w zależności od tego, czy są one eksponowane na określony czynnik
2) Wybrane kohorty obserwuje się przez pewien czas w celu ustalenia zależności pomiędzy tempem pojawienia się nowych zachorowań lub ich skutków (zgonów) w powiązaniu z ekspozycją na domniemane czynniki
W badaniach kohortowych w naturalnej historii chorób (w poszukiwaniu domniemanego skutku - choroby -) obserwacje prospektywną prowadzi się w grupach, które na domniemany czynnik środowiskowy (środowisko/ szczepionka/ lek) są:
Eksponowane
Nie eksponowane
(W badaniach retrospektywnych w naturalnej historii choroby posuwamy się „do tyłu”)
Realizacja badania kohortowego trwa wiele lat i polega na:
Okresowej kontroli stanu zdrowia osób objętych nim
lub
Zdobywaniu informacji na temat tzw. wtórnych materiałów statystycznych (np. karty szpitalne/ karty zgonu/ dane z badań okresowych)
!!! Jeżeli współczynnik zapadalności na daną chorobę jest wyższy w grupie osób eksponowanych na działanie domniemanego czynnika, to wynik taki potwierdza hipotezę o związku przyczynowo-skutkowym
Wyróżnia się badania kohortowe:
RETROSPEKTYWNE
PROSPEKTYWNE
Podział zależy od tego, czy w danej kohorcie analizuje się:
Zachowania i ich przyczyny, które miały miejsce w przeszłości
czy też
Prowadzi się ciągłą obserwację i rejestruje się ich zachowania i ich powiązania z czynnikami sprawczymi w miarę pojawienia się w ich toku bieżącej obserwacji długofalowej
Rozróżnienie między badaniami kohortowymi RETROSPEKTYWNYMI i PROSPEKTYWNYMI jest ważne z uwagi na:
Różnice pojęciowe i interpretacyjne
Zagadnienia czysto praktyczne
Przykład:
W badaniu białaczki (wśród pacjentów leczonych promieniami rtg ze wskazań lekarskich) łatwiej jest wybrać kohorty „retrospektywnie”
Grupą eksponowaną (w tym przypadku) byłaby grupa poddana leczeniu promieniami rtg w przeszłości
Jeżeli z kart klinicznych dużej grupy tych pacjentów odtworzymy współczynniki zachorowalności na białaczkę i porównamy je z zachorowaniami na tę chorobę w grupie kontrolnej (nie napromieniowanej) - badanie będzie miało charakter badania kohortowego RETROSPEKTYWNEGO
Badanie kohortowe RETROSPEKTYWNE:
Obydwa zdarzenia (ekspozycja i zachorowanie) miały miejsce w przeszłości
Wybór i metoda analizy wyników były takie jak w klasycznym badaniu prospektywnym, gdzie wybór grupy kontrolnej (kohorty eksponowanej i nieeksponowanej) odbywa się przed wystąpieniem skutku (choroby)
Są one szczególnie przydatne, gdy szkodliwość ekspozycji może się ujawnić w krótkiej stosunkowo obserwacji (może nie być możliwości zbadania jej następstw w ciągu całego bieżącego monitorowania przez wiele lat od chwili wystąpienia pierwszej ekspozycji)
Badanie kohortowe PROSPEKTYWNE:
Klasycznym przykładem, są historyczne obserwacje prowadzone przez R.Dolla i B.Hilla w Anglii nad wpływem palenia tytoniu na raka płuc.
(Badacze ci w 1951 r. rozesłali 40 tysięcy ankiet do lekarzy w Wielkiej Brytanii w celu zebrania informacji o rozpowszechnieniu nawyku palenia tytoniu w tej grupie zawodowej - respondentów sklasyfikowano w zależności od liczby wypalanych papierosów - w pięć lat później obliczono współczynniki umieralności z powodu raka płuc w każdej z wydzielonych podgrup)
Innym przykładem prospektywnego badania kohortowego są prospektywne (trwające 50 lata) obserwacje Framingham Study - nad czynnikami związanymi z zapadalnością (zachorowaniem) na chorobę wieńcową
Ramy czasowe w hipotetycznym badaniu kohortowym prospektywnym i retrospektywnym
Badania kohortowe Badania kohortowe
prospektywne retrospektywne
1999 1979
Populacja docelowa
EKSPONOWANI NIE EKSPONOWANI
Choroba (+) Choroba (+)
Choroba (-) Choroba (-)
2019 1999
Wybór kohorty eksponowanej (1):
Dobór kohorty eksponowanej wynika z:
Jej szczególnej ekspozycji, której skutki zdrowotne mogą być rzetelnie ocenione
Stanowi szczególnie wartościowe źródło informacji, które może ułatwić ocenę skutków ekspozycji
Kohorty eksponowane najdogodniej jest wybierać spośród grup zawodowych charakteryzujących się wysokim natężeniem na czynniki chorobotwórcze
Przykład:
Badania nad występowaniem raka płuc wśród robotników mających styczność z azbestem lub górników narażonych na radon
Niektóre grupy populacyjne są szczególnie pożyteczne w badaniach kohortowych z uwagi na:
Dogodność prowadzenia badań ciągłych (okresowych)
Łatwość identyfikacji przypadków zachorowań
Przykład:
Kobiety ciężarne (okres obserwacji jest dość krótki) - dane dotyczące stanu zdrowia/ przebiegu ciąży/ innych okoliczności - są dostępne w tej samej instytucji (lekarz rejonowy/ przychodnia przyszpitalna), informacje rejestrowane są w tym samym dokumencie (historia choroby)
Inne grupy poddawane badaniom okresowym
Wybór kohorty eksponowanej (2):
W badaniu PROSPEKTYWNYM kohorta eksponowana mieszkańców może być wyznaczona według granic:
Administracyjnych (miasto vs. wieś)
lub
Geograficznych (teren górski vs. nizinny)
(Warunek - granice administracyjne lub kryteria geograficzne informują pośrednio również o ekspozycji lub ekspozycję tę dobrze różnicują)
W doborze kohorty eksponowanej ważną rzeczą jest:
Dostępność populacji do badań
Stabilność populacji
Porównywalność warunków społeczno -ekonomicznych
Porównywalność standardów opieki medycznej
Dostępność danych o jakości środowiska
Dostępność danych o ekspozycji
Wybór kohorty kontrolnej (1):
W badaniach prospektywnych zwykle występują dwa rodzaje grup kontrolnych:
Zapadalność na daną chorobę w grupie eksponowanej porównuje się:
1) ze współczynnikami populacji generalnej
lub
2) z odpowiednio dobraną grupą kontrolną
(Pierwsze podejście jest często stosowane z uwagi na dogodność i łatwość przeprowadzenia analizy - GUS w rocznikach statystycznych publikuje tabele współczynników umieralności według płci/ wieku i stanowić one mogą podstawę porównań umieralności z grupą eksponowaną)
Porównania z danymi populacji generalnej są możliwe, tylko dla tych chorób, dla których współczynniki są dostępne
(Ograniczenie do badań, w których do oceny ryzyka choroby mogą być wykorzystane współczynniki zgonów)
W niektórych typach badań można wykorzystać zapadalność na nowotwory/ dane o hospitalizacji chorób psychicznych i innych schorzeń - dane tego typu nie zawsze są dostępne
W niektórych sytuacjach porównania z populacją generalną mogą być nieodpowiednie (np. gdy populacja generalna składa się w przeważającej liczbie z osób eksponowanych)
Jeżeli populacja generalna nie może być odpowiednią grupą referencyjną, należy wówczas wybrać grupę kontrolą, możliwie podobną do grupy osób eksponowanych (pod względem liczebności i struktury), ale cechującą się brakiem danej ekspozycji
Przykład:
W badaniach narażeń typowych dla przemysłu metalurgicznego można wykorzystać grupy osób o innych zawodach z tego samego przemysłu
W badaniach współczynników zgonów z powodu nowotworów w kohorcie radiologów, należy porównać odpowiednie współczynniki zgonów w kohortach lekarzy internistów, laryngologów, chirurgów itp.
Zbieranie danych o narażeniu i skutkach zdrowotnych (1):
!!! Przed rozpoczęciem badania należy (na podstawie dostępnej dokumentacji) zebrać informacje niezbędne do sklasyfikowania członków kohorty w zależności od ekspozycji będącej przedmiotem badania
Jeżeli kohorta została dobrana pod kątem jakiejś ekspozycji, to wszystkich jej członków można traktować jako jednolite narażenie
Lepsza jest klasyfikacja badanych w zależności od stopnia narażenia (nawet w szerokich klasach) - daje to możliwość określenia relacji typu „dawka - odpowiedź”
Zbieranie danych o narażeniu i skutkach zdrowotnych (2):
Zbierając dane o narażeniu należy upewnić się, czy różnice odnoszące się do ekspozycji nie łączą się z jakimiś cechami demograficznymi badanych osób (wiek/ płeć) - które mogą determinować częstość choroby
W celu uzyskania wiarygodnych współczynników zapadalności konieczne jest wyłączenie z badanych kohort tych osób, które chorowały na daną chorobę już w momencie badania (jeszcze przed rozpoczęciem badania niezbędne jest posiadanie informacji o stanie zdrowia wszystkich członków kohorty)
Informacje o ekspozycji i jej ewentualnych skutkach zdrowotnych można podzielić na kategorie w zależności od sposobu ich uzyskiwania:
1) zapisy o zagrożeniach środowiskowych i dane z dokumentów lekarskich (wtórne materiały statystyczne)
2) specjalnie organizowane badania medyczne członków kohorty
3) specjalnie organizowane badania środowiskowe
Do badań kohortowych potrzebne są duże populacje, co wymaga prostych i ekonomicznych sposobów uzyskiwania takich danych (stosuje się):
Ankietę pocztową
Materiały i dokumenty już istniejące
Dane takie posiadają wiele zalet i są często wiarygodnym źródłem informacji:
1) są szczególnie przydatne wtedy, gdy można je uzyskać dla prawie wszystkich członków kohorty
2) umożliwiają klasyfikacje badanych w zależności od ekspozycji (jeszcze przed uzyskaniem informacji o skutkach zdrowotnych w przebiegu obserwacji prospektywnej)
Rutynowe źródła informacji medycznej powinny odnosić się do możliwie wszystkich zachorowań lub zgonów, które faktycznie występowały wśród badanych:
Brak informacji o tych osobach, które z powodu migracji (zmiana miejsca zamieszkania/ zmiana zawodu/ pracy) lub z innych przyczyn nie znajdują się już dalej pod nadzorem instytucji, z której czerpie się informacje
Dane o zgonach są wystarczającym miernikiem występowania takich chorób jak białaczka czy rak płuc, ale w innych chorobach o niskich wskaźnikach śmiertelności nie mają dużego znaczenia
Dane dotyczące stanu zdrowia, uzyskane z pomiarów laboratoryjnych (takie jak: poziom cholesterolu/ ciśnienie tętnicze krwi/ konstrukcja fizyczna) są niejednokrotnie rejestrowane w dokumentacji medycznej w sposób niejednolity
Niekiedy, z wtórnych materiałów statystycznych nie można wydobyć informacji o ekspozycji
Konieczne są wówczas:
Specjalne badania członków kohorty
Wykonanie pomiaru odpowiednich zagrożeń środowiskowych
Specjalnie organizowane badania medyczne poszczególnych członków kohorty:
Dostarczają znacznie więcej informacji o badanych jednostkach niż dokumentacja rutynowa
Ich wadą może być wpływ (na obiektywny wynik orzeczenia lekarskiego) wiedzy posiadanej przez lekarza (obserwatora) o kategorii narażenia
Dla uniknięcia tego rodzaju obciążeń stosuje się:
Uniemożliwienie badającym dostępu do odpowiednich zapisów o zagrożeniu środowiska (próba ślepa)
Przestrzeganie rytmu i terminu badań okresowych w obydwu grupach (eksponowanej i kontrolnej)
Liczebność badanych w grupach:
W celu określenia niezbędnej liczebności w badanych grupach z reguły należy mieć na uwadze:
1) spodziewaną częstość choroby przy założeniu braku szkodliwego wpływu ekspozycji
2) oczekiwaną wielkość efektu ekspozycji na zapadalność (umieralność)
3) poziom istotności statystycznej dla odrzucenia hipotezy zerowej (tzw. hipotezy o braku szkodliwego wpływu ekspozycji)
Dane powyższe pozwalają oszacować szansę wykrycia różnicy o określonej wielkości przy odpowiedniej liczebności próby -!!! Informacja niezbędna do zaplanowania badania
Zalety i wady metody prospektywnej
Badania prospektywne (w porównaniu do badań retrospektywnych) są bardziej przydatne dla:
Zmierzenia wpływu i określenia znaczenia różnych czynników etiologicznych
Czynników terapeutycznych
Czynników zapobiegawczych
Badania prospektywne są bardziej zbliżone do wartości eksperymentu (warunkiem jest bardzo staranny dobór grup)
!!!Metoda badań prospektywnych wyróżnia się wieloma korzyściami w stosunku do metody retrospektywnej
ZALETY METODY PROSPEKTYWNEJ:
1) określa dokładne mierniki bezpośredniego ryzyka rozwoju choroby w populacji (współczynniki zapadalności/ współczynniki remisji choroby/ umieralności) w powiązaniu z zagrożeniami środowiskowymi
2) zmniejsza błędy w pozyskiwaniu potrzebnych informacji w badanych czynnikach, ponieważ kryteria i procedury diagnostyczne można ściśle ustalić i wystandaryzować
3) ustala relacje badanych czynników, także w stosunku do innych chorób (w badaniu retrospektywnym istnieje możliwość badania tyko jednej choroby)
WADY METODY PROSPEKTYWNEJ:
1) wysokie koszty i trudności organizacyjne, ponieważ potrzebne są duże grupy populacyjne do badania i wymagany jest długi okres obserwacji
2) konieczność zapewnienia tego samego standardu diagnostycznego w toku długoletnich obserwacji prospektywnych
3) nieprzydatność do badania chorób o niskich współczynnikach zapadalności
4) udział badanych maleje wraz z upływem czasu i kohorta staje się w coraz większym stopniu wyselekcjonowana (wpływ tej selekcji na uzyskane wyniki może zostać oceniony przez porównanie tych badanych, u których przeprowadzono badania kliniczne, z grupą osób, u których badań nie udało się przeprowadzić)
5