Psychodebilogia:
Sygnał:
Miara sygnału polega na zamianie jednego sygnału na inny. Pierwszy to wejściowy a drugi wyjściowy.
Zmiany:
Zmiana fazowa- gdy sygnał ulega krótkotrwałej zmianie pod wpływem jakiegoś wydarzenia zewnętrznego lub wewnętrznego.
Zmiana toniczna-jest powolna i długotrwała związana raczej ze stanem aktywności narządu albo osobnika niż z obserwowanymi zdarzeniami.
Kwantyfikacja:
Kwantyfikacja - redukcja ilości danych by był możliwa analiza pomiaru.
Przeprowadzana jest w dwóch etapach:
W 1 identyfikuje się szczególną cechę, która reprezentuje proces fizjologiczny.
w 2 mierzy się wybrane parametry tej cechy.
Identyfikacja cechy i pomiary:
Cechę identyfikujemy na podstawie wykresu wzgórz i dolin wokół pewnej wartości.
Pomiary: Kiedy ustalimy, który fragment sygnału odpowiada mierzonej cesze, możemy przystąpić do właściwej kwantyfikacji, czyli zmierzenia parametrów załamka, który ją reprezentuje.
W przypadku zmian fazowych załamki charakteryzuje się przez podanie wartości maksymalnej lub minimalnej (amplitudy). Mierzymy je w stosunku do wartości uznanej za poziom wyjściowy albo punkt odniesienia.(podanie bodźca).
Latencja jest to czas od chwili bodźca do wystąpienia cechy.
Moment wystąpienia danej cechy definiuje się jako chwilę, w której sygnał osiągnął wartość maksymalną lub minimalną albo krytyczną (połowa amplitudy).
Sygnały szybko i wolno zmienne:
Fale alfa/rytm alfa - podczas snu (8-12 Hz).
Przewodność skóry zmienia się w przestrzeni sekund.
Analiza Fouriera = analiza częstotliwościowa:
Metoda matematyczna służąca do rozkładania zmieniających się okresowo sygnałów.
Oscylacja o dowolnym kształcie, który powtarza się okresowo f razy na 1nostkę czasu (z częstotliwością f), daje się rozłożyć na sumę sinusoid, których częstotliwości wynoszą f (Ia fala harmoniczna), 2f (IIga fala harmoniczna), 3f…
Sinusoidy te zwane harmonicznymi, mają różne amplitudy oraz są odpowiednio poprzesuwane względem siebie - te względne przesunięcia to fazy początkowe.
Można zapis sygnału dowolnie zmieniać w zależności od potrzeby.
Widmo:
Widmo - wykres zależności amplitud składowych od częstotliwości.
Widmo mocy -zamiast amplitud wykreśla się kwadraty w funkcji częstotliwości.
Widmo fazowe - zależność faz początkowych od częstotliwości.
Analiza Fouriera sygnałów nieokresowych:
Sygnały nieokresowe należy uokresowić poprzez wycięcie fragmentu, na którym pojawiły się regularne oscylacje a następnie powielić go, aby go posklejać w jeden sygnał.
Aparatura:
Czujnik:
Reaguje na wielkość psychofizjologiczną i zmienia ją na napięcie elektryczne.
Czujniki podłącza się do wzmacniaczy
Wzmacniacz:
Powiększa sygnał bez zmiany jego charakteru.
Komputer:
Aby wprowadzić dane do komputera należy zamienić sygnał na skończony ciąg liczb. (próbkowanie - dane, co określony czas) Częstotliwość musi być 2 razy większa niż częstotliwość Nyquista.
Częstotliwość Nyquista- określa częstotliwość najszybszych zmian zawartych w badanym sygnale.
Artefakty - zakłócenia, zaburzenia, szumy, zanieczyszczają sygnał, najbardziej dokuczliwym jest pole elektromagnetyczne generowane przez sieć energetyczną o częstotliwości 50 Hz.
Filtrowanie - eliminacja artefaktów, filtrowanie pasmowo-zaporowe dla częstotliwości 50 Hz. Filtry dolnoprzepustowe (przepuszcza niskie częstotliwości) i górnoprzepustowe (przepuszcza wysokie).
Metody obrazowania:
Pozytronowa Tomografia Emisyjna (PET):
Wprowadza się do krwi radioaktywny znacznik (substancja zawierająca pierwiastek promieniotwórczy: tlen 15 0 i glukoza - F-FDG) , który podczas rozpadu emituje pozytron.
Wada - słaba rozdzielczość czasowa.
Anihilacja - po zderzeniu pozytron i elektron znikają, na ich miejsce pojawiają się 2 kwanty promieniowania elektromagnetycznego (fotony) o tych samych energiach rozbiegają się w przeciwnych kierunkach wzdłuż linii prostej.
Technika odejmowania:
Polega na wyodrębnieniu, struktur mózgu odpowiedzialnych za dane czynności. Pozwala to zlokalizować miejsce odpowiedzialne za występowanie danej czynności mentalnej przy odjęciu struktur pozostałych.
Funkcjonalny rezonans Magnetyczny (fMRI):
Pozwala uzyskać trójwymiarowy obraz tkanek wewnętrznych żywego organizmu.
Działa podobnie jak MRI, ale pozwala podobnie jak PET na znalezienie obszarów mózgu zaangażowanych w wykonywanie konkretnego zadania umysłowgo.
Sygnał BOLD - różnica wielkości sygnału MRI w obszarach aktywnych i nieaktywnych, może za to odpowiadać ilość hemoglobiny utlenowanej.
Zasada Ficka - w obszarze aktywnym neuronalnie jest więcej krwi niż e obszarach nieaktywnych.
Co mierzy Firm: wzrost strumienia krwi, wzrost oxy-Hb, wzrost sygnału MRI.
Wada - słaba rozdzielczość czasowa.
Funkcjonalny rezonans Magnetyczny (MRI):
Umieszcza się osobę w silnym polu magnetycznym, co powoduje, że protony (małe magnesy) ustawiają się zgodnie z jego kierunkiem,
potem pod wpływem krótkotrwałego impulsu proton wykonuje precesje chcąc wrócić do poprzedniej pozycji wysyłając fale radiowe, które następnie odbiera antena.
Mierzy rozkład protonów w organizmie, która zależy od zawartości wody.
Obraz to mapa - głowa w odcieniach szarości.
Elektroencefalografia (EEG):
Jest to graficzne przedstawienie zmian w czasie różnicy potencjałów między dwoma elektrodami przyczepionymi do powierzchni czaszki.
Elektroda pokryta jest chlorkiem srebra aby zapobiec powstaniu potencjału elektrodowego na styku elektrody ze skórą.
Elektrody umieszcza się wg międzynarodowego systemu 10-20.
Lewy i prawy wyrostek sutkowaty (nad uszami), guzowatość potyliczna, nasada nosa.
F - płat czołowy, T - płat skroniowy, P - płat ciemieniowy, O - potyliczny, C - bruzda środkowa.
Po prawej parzyste numery po lewej nieparzyste.
Rytm alfa- w stanach relaksacji (8-10 Hz)
Rytm beta- w stanach podwyższonego wzbudzenia (14-30 Hz)
Fale gamma- odpowiedź na bodźce wzrokowe, łączenie cech (kolor czegoś jego kształt i położenie w przestrzeni…) (40 Hz)
Fale delta- bardzo powolne, w głębokim śnie (0,5-3,5 Hz).
Są jeszcze fale: hetta, kappa, lambda, Mu.
Źródłem pola - synchroniczne postsynaptyczne potencjały pobudzające i hamujące.
Magnetoencefalografia (MEG):
Spontaniczna aktywność mózgu jest rzędu 10 do minus 12 potęgi T. (T- tesla.)
Czujniki są zbliżane do czaszki.
Pole magnetyczne skierowane jest prostopadle do powierzchni czaszki.
Potencjały wywołane:
Są to zmiany w zapisie EEG związane z zewnętrznymi zdarzeniami tj. pojawienie się bodźca albo moment wykonania ruchu.
Metoda uśredniania:
Zapisy zarejestrowane w określonym czasie po kolejnych bodźcach uśredniamy, tak, że wielkość sygnału w dowolnym czasie od pojawienia się bodźca jest średnią z wartości amplitud wszystkich sygnałów wziętych w tej chwili. Dzięki temu zapis przypadkowej aktywności (raz mniejsza, raz większa) będzie równa zeru.
Artefakty:
(ruchu oczu) należy wykonać elektrookulografię, (EOG), aby wyeliminować ich zapis.
Komponenty potencjałów wywołanych:
Detekcja bodźca - badany ma tylko słuchać nie reagować nijak.
P- dodatnie wychylenie bodźca,
N- ujemne wychylenie bodźca,
Z literą podaje się latencje tego bodźca, np. P300.- dodatni załamek o średniej, latencji ok. 300ms.
Polarność- czyli czy załamek wychyla się w górę, czy w dół od linii podstawowej.
Latencja- czas od działania bodźca do osiągnięcia przez niego max wartości.
Amplituda- max odchylenie od linii podstawowej.
Topografia- określa w zapisach, z jakich odprowadzeń widoczny jest dany załamek.
Klasyfikacja:
Tradycyjne składowe potencjału wywołanego dzieli się na egzo i endogenne:
Egzogenne:
Mają topografię specyficzną dal danej modalności.
Zależą od parametrów fizycznych bodźca takich jak natężenie.
Endogenne:
Niespecyficzna topografia, np. P 300.
Są zależne od psychologicznych i behawioralnych procesów związanych ze zdarzeniem.
Składowe sensoryczne:
Potencjały pnia mózgu oraz średniolatencyjne słuchowe potencjały wywołane.
Tzw. Potencjały pnia mózgu, słuchowe potencjały wywołane o bardzo krótkich latencjach, są wzorcowymi falami egzogennymi.
Wzrokowe potencjały wywołane podobnie jak słuchowe rejestruje się aktywność nałożoną na spontaniczną aktywność EEG.
Do czysto egzogennych potencjałów zalicz się: P55 i N75 (C1) - załamki, których wielkość nie jest modulowana przez uwagę.
Fala niezgodności - tzw. `Dewianty' są to fale ujemne i są to reakcje na procesy przeduwagowe.
Potencjały skorelowane z działaniem:
Potencjał gotowości:
Wykonanie ruchu kończyną poprzedzane jest aktywacją kory ruchowej kontralateralnej, do której znajduje się ta kończyna.
Fala, która mierzona jest na 2s przed pojawieniem się aktywności mięśniowej mierzonej przez EMG to potencjał gotowości - powolnie narastająca ujemna fala z maksymalną amplitudą.
Fala oczekiwania(CNV)
Powstaje w okresie oczekiwania na bodziec, bodziec ostrzegawczy
Fala błędu:
Jest ujemnym załamkiem powstającym, gdy badany popełni błąd w zadaniu, które ma wykonać.
P300:
Wywoływana jest bodźcem, który pojawia się rzadko, lub, gdy badany ignoruje bodźce. Lub, gdy pojawią się bodźce nieznane przez badanego.
N400:
Reakcja na np. „Posmarował chleb gitarą”.
Aktywność ruchowa:
Neuroanatomia układu ruchowego:
Synergisty - mięśnie działające wspólnie.
Mięśnie antagonistyczne - prostownik i zginacz.
Mięśnie utrzymujące postawę ciała są sterowane przez jądra przedsionkowe, jądro siatkowate i wzgórek górny w pniu mózgu.
Aksony komórek tych jąder formują trzy odrębne drogi neuronalne, które schodzą do rdzenia kręgowego.
Informacje ze zmysłu równowagi docierają do jąder przedsionkowych, z których początek bierze droga przedsionkowo- rdzeniowa oraz pokrywkowo- rdzeniowa. Neurony tej drogi kontrolują mięśnie karku. Droga ta jest stale po wpływem stymulacji móżdżku, który w ten sposób wpływa na kontrolę postawy ciała.
Jądra podstawy: gałka blada, skorupa, jadro niskowzgórzowe, jądro ogoniaste, substancja czarna.
Parkinsonizm z uszkodzenia substancji czarnej. Tremor - drżenie spoczynkowe - mimowolne skurcze mięśni o częstotliwości 3-6/s, sztywność kończyn, bradykinezja - spowolnienie ruchowe, akinezja - niemożność inicjacji ruchów, maskowatość - ubóstwo mimiki.
Choroba Huntingtona = pląsawica - występowanie nagłych, krótkich ruchów mimowolnych, jej przyczną jest zanik neuronów prążkowia będący konsekwencją defekty genetycznego, który skutkuje produkcją białka działającego toksycznie na neurony.
Ruchy dowolne - takie, które planujemy świadomie, są sterowane z poziomu kory ruchowej i przyległych obszarów.
Móżdżek - odpowiada za koordynację ruchów. Ustala relacje czasowe, czas trwania i właściwą siłę skurczu mięśni. Uczestniczy w uczeniu się nowych sprawności ruchowych.
Elektromiografia - metoda pomiaru elektrycznej aktywności związanej ze skurczem włókien mięśniowych za pomocą dwóch elektrod igłowych lub plastrów, pomiędzy którymi mierzy się napięcie za pomocą komputera. (do 500 Hz) i (od 100 do 1000 mV).
Tradycyjnie artefaktem jest sieć energetyczna (50Hz)
Aktywność sercowo-naczyniowa:
Aktywność sercowo- naczyniowa:
W krążeniu dużym- lewa komora tłoczy krew do aorty rozgałęziającej się na tętnice i naczynia włosowate potem do żył i do prawego przedsionka.
W krążeniu małym- (płucnym), które zaczyna się w prawej komorze i kończy w lewym przedsionku po drodze przechodząc przez płuca.
Układ bodźcowo- przewodzący:
Podstawowa czynność serca polega na skurczach mięśnia poprzecznie prążkowanego. Tam gdzie zaczęło się pobudzenie mamy obszar zdepolaryzowany o potencjale ujemnym a w części nietkniętej dodatnim.
W sercu znajdują się wyspecjalizowane komórki mięśniowe tworzące układ bodźcowo- przewodzący, który tworzy i szybko przenosi pobudzenie elektryczne tak, aby skurcze włókien następowały we właściwej kolejności.
Neuronalna i hormonalna regulacja układu krążenia:
Stan naczyń reguluje układ współczulny.
Impulsacje z nerwów docierają do płytek końcowych mięśni gładkich okalających tętniczki. Z płytek końcowych uwalniana jest nor adrenalina, która działa na receptory adrenergiczne:
Receptory ά są bardziej wrażliwe na adrenalinę a ich stymulacja prowadzi do skurczu mięśni gładkich naczyń.
Receptory β są bardziej wrażliwe na noradrenalinę i pod jej wpływem dochodzi do rozkurczu naczyń.
W mięśniach szkieletowych i sercu znajdują się głównie receptory β a w innych tkankach przeważają α , w konsekwencji czego zwiększa się zaopatrzenie w krew mięśni i mózgu na koszt innych tkanek. Jest to jedna z typowych reakcji fizjologicznych reakcji na stres, co pozwala na walkę lub ucieczkę.
Sprzężenia zwrotne:
W układzie sercowo- naczyniowym czujnikami informującymi, czy parametry są zgodne z celami jaki układ ma do osiągnięcia. Są to baro- i chemoreceptory.
Baroreceptory są wyspecjalizowanymi komórkami wrażliwymi na ciśnienie (w łuku aorty i w zatoce aorty). Jeśli ciśnienie krwi w dwóch miejscach obiega od normy baroreceptory wysyłają informacje do jądra pasma samotnego, którego czujność regulowana jest przez jądro migdałowate i podwzgórze.
Chemoreceptory- reagują na obniżenie tlenu we krwi. Dochodzi wtedy do skurczu naczyń krwionośnych oprócz mózgu. Dzięki temu zaopatrzenie tych tkanek w tlen zmaleje a mózg będzie dotleniony.
Podwzgórze: Aksony komórek znajdujących się w obrębie podwzgórza docierają do rdzenia kręgowego i ich pobudzenie powoduje zwolnienie akcji serca. Podwzgórze uwalnia też wazopresynę odpowiedzialną za regulacje objętości krwi.
Dzieli się na dwie części:
Układ trofotropowy odpowiadający za funkcjonowanie organizmu w stanie spoczynku, rozszerzenie naczyń krwionośnych, przewodu pokarmowego, skóry.
Układ Ergotropowy aktywuje organizm w sytuacjach ekstremalnych.
Kora mózgowa i jądro migdałowate:
Kora integruje informacje sensoryczne i emocjonalne, może oddziaływać na układ sercowo naczyniowy poprzez projekcję rdzenia. Może wpływać na jądro migdałowate. Podwzgórze bierze udział w reakcjach emocjonalnych wraz z jądrem.
Rejestracja aktywności układu sercowo- naczyniowego (elektrokardiogram):
Daje się wyróżnić kilka następujących po sobie załamków oznaczonych literami: PQRST.
Fale te odpowiadają różnym fazom cyklu skurczowo- rozkurczowego serca.
P - odpowiadający depolaryzacji przedsionków,
QRS- 3 załamki odzwierciedlające zapis depolaryzacji komór oraz repolaryzacji przedsionków,
T- odpowiada końcowej fazie repolaryzacji komór.
Kardiografia impedancyjna:
Mierzy:
Pojemność wyrzutową serca,
Pojemność minutową,
Szybkość rytmu serca.
Impedancja tkanki jest mniejsza niż krwinek. Po każdym skurczu w obrębie klatki piersiowej znajduje się więcej krwinek, impedancja tego obszaru maleje.
Mierząc impedancje klatki piersiowej można określić względne zmiany ilości krwi i w ten sposób wnioskować na temat pojemności wyrzutowej.
Pomiar ten wykonuje się poprzez przyłożenie zmiennego napięcia o wysokiej częstotliwości (100-200Hz) do elektrod umieszczonych na klatce i na szyi.
Wyznaczanie szybkości rytmu serca:
Umieszcza się elektrodę np. do ręki a drugą do nogi. Pomiędzy dwoma kolejnymi falami upływa określona ilość czasu (IBI - częstotliwość bicia serca wyrażona w liczbie uderzeń na minute) o częstotliwości (BPM)
Wydłużenie IBI oznacza zmniejszenie BPM.
Aktywność Okoruchowa:
Ruchy wergencyjne oka jest to (oddalanie i przybliżanie się oczu względem siebie) kierowanie wzroku na dany przedmiot w zależności od jego odległości od nas.
Do każdego oka doczepione są 3 pary mięśni. Unerwienie oka i ciała neuronów ruchowych znajdują się w pniu mózgu i połączone są pęczkiem podłużnym przyśrodkowym.
Ruch oka w płaszczyźnie poziomej: mięsień prosty boczny i prosty przyśrodkowy.
Ruch oka w płaszczyźnie pionowej: mięsień prosty dolny i prosty górny.
Ruch oka wokół linii wzroku: skośny górny i dolny.
Nerw okoruchowy (III nerw czaszkowy) unerwia mięsień skośny dolny i 3 mięśnie proste: przyśrodkowy, górny i dolny.
Mięsień prosty boczny jest unerwiany przez nerw odwodzący.
Nerw trójdzielny (IV czaszkowy) doprowadza impulsy nerwowe do mięśnia skośnego górnego.
Rodzaje ruchów oczu:
Ruchy skokowe (sakkadyczne) : Służą do oglądania obrazów, które chcemy dokładniej obejrzeć, albo, które nagle wtargnęły w pole widzenia. Ogrywają ważną rolę w czytaniu.
Odruch przedsionkowo- wzrokowy.
Dołek środkowy odpowiedzialny jest za widzenie drobnych szczegółów.
Układ optokinetyczny.
Oczopląs przedsionkowy - cykle składające się z powolnych faz kompensacyjnych i szybkich powrotów.
Oczopląs optokinetyczny. (pociąg i przedziały)
Ruchy śledzące- wodzenie z tą samą prędkością za poruszającym się obiektem.
Metody pomiaru ruchów oczu:
Elektrookulografia (EOG):
Ruch dipola (oko) wywołuje zmianę pola elektrycznego, która rejestrowana jest za pomocą elektrod umieszczonych po 2ch stronach oczu.
Zalety: prostota, nieinwazyjność.
Wady: podatność na artefakty.
Okulografia refleksyjna:
Wykorzystuje fakt różnego stopnia odbicia światła przez tęczówkę i białkówkę oka. W pobliżu oka umieszcza się czujniki podczerwieni, które mierzą światło podczerwone odbijające się od oka.
Wady: skomplikowane i niedokładne stosowanie, przeszkadza światło zewnętrzne.
Aktywność elektryczna skóry:
Przewodnictwo skóry opisuje się za pomocą:
poziomu przewodnictwa (określa poziom podstawowy przewodności),
reakcji konduktacji skóry (szybkie zmiany wywołane różnymi czynnikami)
Przy pomiarze przewodnicwa stosuje się metody:
stałonapięciową (do elektrod przyczepionych do skóry przykłada się stałe napięcie U. Pod wpływem tego napięcia między elektrodami zaczyna płynąć prąd, który zgodnie z prawem Ohma ma natężenie jedno określone wzorem I= U/R, gdzie R=1/C- przewodnością mierzoną w siemensach (1S=1/Ω) tak wiec znając przyłożone napięcie oraz mierząc prąd płynący między elektrodami, możemy wyliczyć oporność i przewodność skóry.
W technice stałoprądowej dobiera się tak napięcie, aby płynący prąd miał określone natężenie. I znając wartości obu tych wielkości, możemy wyliczyć przewodność.
Potencjał skórny:
Można mierzyć względem innego potencjału, który przyjmujemy jako potencjał zerowy. Umieszczamy elektrody na paliczkach dwóch sąsiadujących palców.
Budowa skóry:
Skóra składa się z 2 warstw:
naskórek 1mm. (warstwy zrogowaciała i ziarnista),
skóra podstawowa.
Gruczoł potowy ma kształt podłużnego kanalika. Jeden koniec (ciało gruczołu) wygląda jak kłębek wełny i znajduje się w tkance podskórnej. Drugi przebija skórę i naskórek. (otwór potowy).
Istnieją 2 typy gruczołów potowych:
Gruczoły apokrynowe znajdują się w mieszkach włosów, pod pachami i łonowych. Ich udział czynności elektrodermalnej jest marginalny.
Gruczoły ekrynowe są różnie rozmieszczone ale najwięcej jest na stopach i dłoniach - 300-400/cm kwadratowy.
Model Edelberga:
Przewód potowy jest pusty, a otwór potowy jest zamknięty. Pobudzenie powoduje jego wypełnienie się potem i prowadzi to do zwiększenia przewodności.
W zależności od aktywności układu współczulnego dochodzi do wzrostu ciśnienia wewnątrz przewodu, które wpycha pot coraz głębiej w warstwę rogową skóry. Im wyższy poziom potu, tym wyższa przewodność.
W pewnej chwili ciśnienie wewnątrz przewodu przekracza ciśnienie wywierane przez warstwę rogową. Zakończenie kanału potowego otwiera się. W tym momencie przewodność skóry jest największa.
Wylanie się potu powoduje spadek ciśnienia wewnątrzprzewodowego i obniżenie przewodności. Kanalik potowy się zamyka.
Odruch orientacyjny, wzbudzenie, aktywacja:
Natężenie = aktywacja = wzbudzenie.
Twór siatkowaty - jest rozległa i rozproszoną strukturą znajdującą się w środkowej części pnia mózgu i rozciągającą się od rdzenia przedłużonego do podwzgórza.
Teoria Laceya - wykazał sytuacje, w których zmiany 2ch zmiennych fizjologicznych, przewodność skóry i szybkości rytmu serca, zachodzą w przeciwnych kierunkach.
Między percepcja a działaniem:
Teoria Helmhotza - przewodniość człowieka to 60m/s, żaby 26m/s.
Teoria niezależności stadiów:
Metoda odejmowania Dondersa:
Założył ze od bodźca do reakcji zachodzi szereg procesów. Opisywał reakcje na reakcje typu a b i c/go/nogo Dondersa.
Addytywność - zmiana wartości czynnika F powoduje taką samą zmianę czasu trwania procesu a niezależnie od tego jak długo trwały poszczególne procesy składające się na czas reakcji.
Kompatybilność:
Kompatybilność (przystawanie) - schemat przypisania bodźców do klawiszy.
3 rodzaje kompatybilności:
Kompatybilność symboliczna - bodziec i reakcja mają wspólny symbol.
Kompatybilność przestrzenna - bodźce pojawiają się na lewo i prawo od punktu fiksacji
Układ Simona - odpowiada się lewa i prawą ręką na bodźce po prawej i lewej stronie monitora ale nie kompatybilnie L+L P+P (irrelewantne), tylko w zależności od np. koloru.
Model Sandersa:
Bodziec s uruchamia -> przetwarzanie wstępne -> ekstrakcja cech -> wybór odpowiedzi -> dopasowanie ruchowe.
Doświadczenia Jaffa Millera:
Transmisja informacji z 1go stadium do 2go może zajść, zanim bodziec zostanie w pełni rozpoznany.
Doświadczenia Eriksena:
Ciąg 7 liter, badany miał zidentyfikować środkową literę. Dystraktory - litery z lewej i prawej strony.
LRP = zlateralizowany potencjał gotowości.
Uwaga wybiórcza:
Zjawisko „cocktail party”:
W czasie gwarnego przyjęcia dociera do nas zewsząd wiele głosów, jeżeli jednak skupimy się na 1ej grupie to potrafimy wyłonić ich rozmowę z ogólnego hałasu.
„Uwaga” i jej funkcje:
Mobilizacja nieswoistej energii potrzebnej do przetworzenia docierających informacji.
Integracja spostrzeganych cech w umiejscowiony i identyfikowalny obiekt.
Selekcja informacji.
D.E.Broadbent:
Filtry selektywne,
Badania nad słyszeniem rozdzielnousznym.
Paradoks selekcji inteligentnej:
Uwaga jest wybiórcza, by działała dobrze powinna wyłapywać tylko najważniejsze informacje, ale żeby do tego dojść musi przetworzyć informacje i je pogrupować.
Teoria osłabiacza Anne Treisman:
Uwaga operuje zarówno na wczesnych jak i na późnych stadiach przetwarzania informacji.
Jednostki słownikowe - jak często używane jest to słowo.
Uwaga wolicjonalna i intencjonalna:
Uwaga wolicjonalna - świadoma, operacyjna.
Koszty i zyski ogniskowania uwagi:
Koszty - wydłużenie czasów reakcji na bodźce.
Zyski - skrócenie czasów reakcji na bodźce.
Najlepsze wyniki gdy różnica czasu miedzy wskazówką a bodźcem był 170 ms prze wskazówce przestrzennej, oraz 400ms przy wskazówce symbolicznej.
Fala C1 (N75) wzrokowych potencjałów wywołanych jest generowana w korze wzrokowej V1.
Generator P100 znajduje się w bocznej części kory pozaprążkowej czyli w polu 19 Brodmanna.
Informacje na temat barwy przetwarzane są w korze pozaprążkowej V4.
Wolna wola:
Syndrom obcej ręki - np. zapina nam guziki, a my wcale tego nie chcemy.
Wykonywanie ruchów dowolnych:
Aktywne: I - rzędowa kora ruchowa (pole 4 Broadmanna), kora przedmuchowa (pole 6 i 8), pole Broca (pole 44), dodatkowe pole ruchowe (przyśrodkowa część pola 6), przednia część kory obręczy (pole 32) oraz grzbietowo-boczna część kory przedczołowej (pola 9, 10 i 46).
GBKPC - grzbietowo-boczna kora przedczołowa, uszkodzenie tego fragmentu prowadzi do zaburzeń spontanicznych czynności.
Akinezja w chorobie Parkinsona:
Uszkodzenie części zbitej substancji czarnej prowadzi do Parkinsonizmu.
Akinezja - problemy z inicjacją ruchów.
Problemy z inicjacją ruchów odpowiada uszkodzenie pętli skorupa-wzgórze-dodatkowe pole mózgowe.
3komponenty/ fazy potencjału gotowości:
Wczesny RP - fala zaczynająca się 1000-1500ms orzed ruchem powolnie narastającą, generowany przez dodatkowe pole ruchowe.
Późne RP - około 500ms przed ruchem, fala zaczyna gwałtownie narastać, generowane przez I rzędową korę ruchowa.
Plik RP - RP osiąga maksymalną wartość około 50ms przed pojawieniem się ruchu, generowane przez I rzędową korę ruchowa.
Potencjały gotowości w chorobie Parkinsona:
Są zaburzone.
Mają dłuższe amplitudy wczesnej fali RP,
Późny RP taki sam jak u zdrowych.
Ruchy dowolne w chorobie Parkinsona:
Mniejszą aktywność u Parkinsoników wykazały: dodatkowe pole ruchowe, przednia część obręczy, oraz GBKPC.
Doświadczenie Libeta:
Badany wykonuje ruch palcem w dowolnym momencie, miał określić raz kiedy mu się zachciało, a 2gi raz kiedy wykonał ruch. (zegar obracał się z prędkością 2560ms).
Układ jest stochastyczny - nie jesteśmy w stanie go kontrolować, za wiele czynników na niego wpływa.
Układ chaotyczny - znamy prawa i właściwości układu a i tak nie potrafimy przewidzieć jego ruchu.