W. 3
Rodzinne uwarunkowania rozwoju
(por. Przetacznik - Gierowska M., Tyszkowa M., 1996, t.1, s.127-150; Harwas - Napierała B., Trempała J., 2000, t. 3; Turner J. S., Helms D. B., 1999, s. 121-590; Bryant P.E., Colman A. M., 1997, s. 37-59)
Rodzinne uwarunkowania rozwoju jednostki:
Rozwój psychiczny jednostki jest zawsze uwikłany w kontekst, w jakim się odbywa: rodziny, środowiska, kultury.
Szczególnie ważne są koncepcje podkreślające rolę zaspokajania potrzeb jednostki przez osoby bliskie i rolę więzi uczuciowej, społeczno - emocjonalnej dziecka z matką oraz z innymi członkami rodziny. Należy do nich głównie:
teoria przywiązania Bowlby'ego 1973 i Zazzo 1978;
Koncepcje społecznego uczenia (naśladownictwa, identyfikacji i modelowania) - ważnych w procesach socjalizacji i formowania osobowości jednostki - Bandury 1977, Bandury i Waltersa 1968;
Koncepcja ekologiczna rozwoju człowieka Bronfenbrennera 1979 - związki człowieka z jego środowiskiem.
Życie rodzinne, przebywanie z bliskimi uczuciowo ludźmi to źródło doświadczeń społecznych i przeżyć emocjonalnych dzieci i dorosłych. Przekaz psychiczny - wymiana i przejmowanie doświadczeń osób bliskich ma dogodne warunki oddziaływania dzięki bliskości uczuciowej. Na nim opiera się rola rodziny w transmisji kultury i oddziaływania wychowawcze.
ZAŁOŻENIA PRZYJMOWANE W BADANIACH NAD RODZINĄ:
Rozwój psychiczny jednostki dokonuje się jako wyraz organizowania doświadczenia indywidualnego, a ono stanowi efekt działalności jednostki w środowisku i jest trojakiego rodzaju: poznawcze, afektywne, wartościujące.
Rodzina oddziałuje na jednostkę poprzez stwarzanie warunków zdobywania doświadczeń i wyznaczanie ich charakteru (a), poprzez wzorce, kulturę i specyficzne dla danej rodziny sposoby opracowywania doświadczeń w aspekcie poznawczym, emocjonalnym, wartości.
W wyniku oddziaływań socjalizacyjno - wychowawczych jednostka przyswaja sobie wzorce interpretowania i symbolizacji doświadczenia, wzory uczuciowych ustosunkowań i ocen wartości, wyznaczających standardy w procesie wartościowania treści, okoliczności i charakteru doświadczenia indywidualnego. Uczy się pełnienia ról społecznych, moralnych i społecznych zasad postępowania, internalizując je stopniowo, nabywając umiejętność plastycznego funkcjonowania w wielu rolach naraz (dziecka, ucznia, pracownika, sympatii, itd.). Rodzina oddziałuje więc dostarczając 1) treści poznawcze, emocjonalne i społeczne doświadczeń , jak i 2) narzędzi i sposobów do opracowywania tych doświadczeń.
Procesy rozwoju i formowania osobowości najintensywniej dokonują się w okresie dzieciństwa i dorastania, choć nie tylko, gdyż rozwój człowieka dokonuje się w ciągu całego życia.
W okresie dzieciństwa i dorastania oraz w okresie dorosłości, wpływ rodziny na kształtowanie się i rozwój osobowości jest odmienny.
Rodzina oddziałuje na dzieci i młodzież poprzez świadome wpływy wychowawcze, stawiane sobie cele i przewidywane efekty procesu wychowania (zakładanie wystąpienia określonych zmian w zachowaniu, zgodnych z określonymi ideałami osobowymi, wartościami i normami, standardami postępowania, poprzez stosowanie specyficznych metod wychowawczych , wynikających z ideału wychowawczego). Osobowość rodziców oddziałuje na dzieci trojako:
Jako model - poprzez procesy naśladownictwa, identyfikacji;
Jako nosiciel standardów i świadomie kreowanych sytuacji i oddziaływań wychowawczych;
Jako psychologiczny kontekst owych ideałów i standardów wychowawczych.
W życiu i rozwoju indywidualnym człowieka występują trojakie zdarzenia życiowe:
Normatywne (rodzimy się, mamy rodziny, rodzą nam się dzieci, pracujemy, umieramy);
Pozanormatywne (mogą ale nie muszą się zdarzyć - zdarzenia losowe, np. wypadek, choroba, wygrana na loterii);
Zdarzenia społeczno - historyczne, zmieniające bieg historii indywidualnej (np. wojna, rewolucja, kryzys gospodarczy itp.).
WSZYSTKIE one pozostawiają mniej lub bardziej trwałe ślady zwane doświadczeniami.
Ważne koncepcje:
Zadań rozwojowych Havighursta 1981 - ich pojawienie się - w określonym momencie życia (koncepcja epigenetyczna), ich wypełnienie związane z poczuciem szczęścia i akceptacji społecznej, a brak - odwrotnie.
Z rodzina związane zdarzenia życiowe, stanowiące punkty węzłowe w rozwoju jednostki (koncepcja Goulda 1972).
Rodzina jest ważna dla rozwoju indywidualnego człowieka (Freud, Adler, Jung, Erikson - ten: rola doświadczenia i sposobu jego strukturowania - 1959, 1968, 1980).
Doświadczenie jest pochodną aktywności. Wiąże się z przeżywanymi przez człowieka przeżyciami, własnymi czynnościami i zachowaniami w tych sytuacjach. Doświadczenia pośredniczy w procesach uczenia się człowieka. Jest śladem, jaki pozostawiają w jednostce : jej mózgu i innych układach psychiki i osobowości; przeżycia i zdarzenia przez nią doświadczane. Te ślady pamięciowe dotyczą aktywności jednostki w kontekście zewnętrznym jak i wewnętrznym - świata przeżyć.
Na całokształt doświadczenia składają się:
Doświadczenia gatunkowe przekazywane poprzez dziedziczenie (struktury nerwowe, czynności wrodzone);
Doświadczenie indywidualne - aktywność własna w środowisku i przeżycia wewnętrzne;
Doświadczenia społeczne, wynikające z obcowania i komunikowania z ludźmi oraz w procesach przyswajania kultury - a więc w toku socjalizacji i wychowania. Ważna w nich rola przekazu międzypokoleniowego, transkulturowego poprzez tradycję rodzinną/narodową.
Biorą pod uwagę niesymetryczność relacji rodziców i dzieci trzeba uwzględnić fakt, iż poziom dojrzałości i rozwoju indywidualnego rodziców ma decydujące znaczenie dla charakteru ich interakcji z dziećmi. Wg badań rodzice zaabsorbowani zadaniami aktualnej fazy własnego rozwoju, uwikłani w nie rozwiązane problemy i zadania faz poprzednich, kształtują mniej korzystne formy stosunków z dziećmi (Danielewicz, Sęk). Dodatkowo zbieżność okresu adolescencji z kryzysem środka życia rodziców stwarza szczególnie skomplikowany splot niekorzystnych zdarzeń psychologicznych w funkcjonowaniu rodziny, jednak z badań Sęk wynika, że w Polsce kryzys środka życia dotyka około połowy populacji i jego występowanie jest uwarunkowane społeczno - kulturowo.
Jeśli chodzi o wpływ doświadczeń rodzinnych na osoby dorosłe - Kagan odkrył (1978), że doświadczenia późniejszych faz życia mogą zmieniać i przekształcać struktury psychiczne ukształtowane w dzieciństwie.
FUNKCJE RODZINY:
Utrzymanie ciągłości biologicznej społeczeństwa
Zaspokojenie potrzeb emocjonalnych człowieka i materialnych warunków życia
Socjalizacja
Przekaz kultury
Stratyfikacja i integracja społeczna (wyrównanie warstw społecznych według różnych kryteriów np. kulturowego, materialnego, obyczajowego, stylu życia, funkcji społecznych itp.)
Lokalizacja przestrzenna
Według Tyszki Z. (1997) - 11 funkcji ujął w 4 grupy:
Funkcje biopsychiczne
Funkcje ekonomiczne
Funkcje społeczno-wyznaczające
Funkcje socjopsychologiczne
FUNKCJE RODZINY:
Murdock 1949 (4) podstawowe: |
Ogburn 1933 „+” |
|
|
Parsons, Bales (1964) Według nich dwie podstawowe:
Socjalizacja dzieci (by były członkami społeczeństwa)
2. Formowanie osobowości członków rodziny
Pozostałe - instytucjonalizacja i specjalizacja organizacji
Ziemska
Prokreacyjna
Seksualna
Ekonomiczna
Usługowa
Opiekuńcza
Socjalizacyjna (wychowawcza)
Psychohigieniczna (zaspokajanie potrzeb emocjonalnych - poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji)
Ziemska wyróżnia dwa rodzaje patologii w rodzinie:
Patologia jawna:
Alkoholizm
Przestępczość
Niepełnosprawność fizyczna i psychiczna
Narkomania
Patologia mniej oczywista:
Rozbicie rodziny
Obniżony iloraz inteligencji
Ubóstwo kulturowe
Wielodzietność wynikająca z braku troski o dzieci i bezradności
Złe pełnienie ról rodzicielskich
Wadliwe stosunki interpersonalne w rodzinie
POSTAWY WŁAŚCIWE VS NIEWŁAŚCIWE WZGLĘDEM DZIECKA WG ZIEMSKIEJ:
Akceptacja vs odtrącenie
Współdziałanie vs unikanie
Rozumna swoboda vs nadmierne ochranianie
Uznanie praw vs zbytnie wymagania (wymuszanie)
POSTAWY RODZICIELSKIE A KOLEJNOŚĆ URODZENIA DZIECKA:
Pierwsze dziecko:
Wymagania Obarczanie odpowiedzialnością za młodsze rodzeństwo Więcej obowiązków .RADA: „odbarczać”
Drugie dziecko:
„puszczone luzem”- środkowi są najbardziej narażeni na dysfunkcje (narkotyki, demoralizacja) lub przeciwnie: stają się samodzielni, odpowiedzialni (zależnie od temperamentu - cech wrodzonych, na które nakładają się nabyte - cechy charakteru)
Trzecie dziecko (najmłodsze):
„rozpuszczone”, nieodpowiedzialne, bo obowiązki cedują na innych
„migacz”, manipulator
POSTAWY RODZICIELSKIE WG M. ZIEMSKIEJ:
Rodzaje |
Efekty u dziecka |
|
|
|
|
FUNKCJONALNE ZASADY W ZDROWEJ RODZINIE:
Problemy są zauważane i rozwiązywane
Wszyscy członkowie mają prawa - tzw 5 wolności do wyrażania:
Spostrzeżeń
Uczuć
Myśli
Pragnień
Fantazji
Wszystkie relacje są oparte na dialogu i równości
Komunikacja jest :
bezpośrednia
adekwatna
oparta na faktach
Członkowie rodziny mogą zaspokajać swoje potrzeby
DEFINICJE POJĘCIA RODZINY:
1. WG ZIEMSKIEJ (1979):
Rodzina to mała, naturalna grupa społeczna, składająca się głównie z małżonków i ich potomstwa. Stanowi całość względnie trwałą, podlegającą dynamicznym przekształceniom, związanym głównie z biegiem życia jednostek wchodzących w jej skład. Opiera się na zastanych tradycjach społecznych i rozwija własne tradycje.
2. WG REMBOWSKIEGO (1978):
Rodzina to dynamiczny system związków społecznych.
3. ALLPORT wskazuje na dwa ważne zjawiska w grupach , a więc także w rodzinie:
Zjawisko UŁATWIENIA SPOŁECZNEGO w funkcjonowaniu jednostki: inaczej zachowuje się ona w obecności innych - doping zachowań, cel - uzyskać aprobatę
Zjawisko WPŁYWU GRUPY NA JEDNOSTKĘ: w małej, przyjaznej grupie następuje przekaz wartości, norm, zachowań, funkcjonowania
SIŁA RODZIN:
Małą liczebność
Umożliwia koncentrowanie face to face (twarzą w twarz) a więc wzajemne oddziaływania
Wzajemna styczność - trwała - charakter przyjacielski
Świadoma odrębność grupy - możliwość identyfikacji
Koalicja wychowawcza - spójność ról obojga rodziców
PIĘĆ SYSTEMÓW RODZINNYCH - STYLÓW RODZICIELSKICH WG FIELDA:
1. RODZINA PRAWIDŁOWA
Dbałość o stałą strukturę
Zasady
Autorytet obojga rodziców
Zaspokojenie potrzeb bezpieczeństwa, kontaktu, więzi
pomoc w rozwoju dziecka (wsparcie, ciepło, swoboda, poznanie dziecka - jego mocnych i słabych stron)
dzieci mają poczucie bezpieczeństwa - nie zajmują się problemami dorosłych
2. RODZINA NADOPIEKUŃCZA:
Rodzice zachowują się tak, jakby potrzebowali zgody dziecka na pełnienie swych ról
Dawanie, nieustanne spełnianie oczekiwań dziecka
Grożenie, karcenie, brak ich egzekwowania
Dziecko stawia żądania, unika obowiązków
Niespełnienie zachcianek jest odbierane przez dziecko jako brak troski o nie
To dzieci mają władzę nad rodzicami
Okresie dorastania te dzieci są podatne na presję grupy
3. RODZINA WŁADZY:
Dzieci obciążone obowiązkami
Rodzice nie wyjaśniają poleceń (dlaczego, jak to zrobić)
Rodzice krytyczni, karcący, niecierpliwi
Dobre zachowanie nie jest chwalone, bo jest oczekiwane (norma), a złe jest piętnowane, krytykowane; NIGDY nie jest wystarczająco dobrze
Rodzice są przełożonymi a nie opiekunami
Dzieci nie zwierzają się rodzicom z problemów, a rodzice są „dalecy” - wycofują się emocjonalnie
4. RODZINA CHAOTYCZNA:
Brak konsekwencji rodziców (zmienne nastroje)
Dzieci - zdane na własną zaradność i pracowitość
Rodzice -nieodpowiedzialni
W relacjach: znieważanie dzieci, wytykanie błędów, grożenie, siła
Środki dyscyplinujące: surowe, niesprawiedliwe, kara - poniżająca
Dzieci czują się niekochane, zagrożone, mają zaniżony obraz siebie, chęć zemsty, gniew, gorycz: mogą stracić kontakt ze swoimi uczuciami
5. RODZINA UWIKŁANA:
Poczucie zagrożenia w relacjach małżeńskich powoduje koncentrację na dziecku
Wiele manipulacji wobec dzieci
Wzbudzanie poczucia winy
Trudności w sferze emocjonalnej, brak autentyczności: dzieci chcą się dopasować do oczekiwań rodziców i innych ludzi
Wg. BRONFENBRENNENA:
Czynniki, dzięki którym zachodzi przyswajanie wzorców :
modelowanie
wzmacnianie
przywiązanie (głębokie związki emocjonalne)
OSOBY:
o wysokiej pozycji społecznej (stanowią źródło oparcia i władzy) - np. rodzice
kilku modeli o podobnych zachowaniach działa silniej niż model pojedynczy
CZAS:
wczesne dzieciństwo to najlepszy czas wpływu, „zarażania” przykładem
STYLE WYCHOWAWCZE WG BAUMRIND (1967, 1978):
AUTORYTATYWNY - wymagania + wrażliwość emocjonalna (ciepło, wsparcie) - najkorzystniejszy dla rozwoju dziecka . STEINBERG określa go jako połączenie akceptacji, nadzoru behawioralnego (zachowań) i obdarzanie psychologiczną autonomią.
AUTORYTARNY: wymagania + pozbawienie wrażliwości. Cel: podporządkowanie dziecka sobie.
PERMISYWNY:
POBŁAŻLIWY: nie wymagający, ale wrażliwy w reagowaniu, demokratyczny: maksymalne zaufanie bez restrykcji
ZANIEDBUJĄCY: brak wymagań połączony z brakiem wrażliwości
BAUMRIND wyróżnia 3 WYMIARY KONTROLI:
CIEPŁA
ASERTYWNA
DYREKTYWNA
GRUPY POSTAW NACZELNYCH CRPBI (Child Report Parental Behavior Inventory) w opr. Schuldermannów, oparte na wymiarach Schaefera:
BLISKOŚĆ UCZUCIOWA: akceptacja, koncentracja na dziecku, posiadanie, pozytywne zaangażowanie, akceptacja indywidualności
DYSTANS UCZUCIOWY: odrzucenie, wrogie odsuwanie się, unikanie kontaktów
KONTROLA: nadzór, stosowanie przymusu, nadmierna ingerencja, wpajanie poczucia winy, wrogi nadzór, wpajanie stałego niepokoju
AUTONOMIA: niekonsekwentna dyscyplina, niestosowanie przymusu, rozluźniona dyscyplina, skrajna autonomia.
Często dziecko odzwierciedla postawy rodziców (jak było przez nich traktowane) w stosunku do partnera życiowego.
Rola miłości matki: kształtowanie postawy bezpieczeństwa i przynależności.
Rola miłości ojca: dalszy rozwój, obraz własnego JA, samoocena, stosunek do autorytetów, warunkuje przystosowanie społeczne.
Opracowała dr Ewa Kiliszek
Według Adamskiego F. (1982) - z grupy:
Funkcje instytucjonalne
Funkcje osobowe
WAŻNE ICH WSPÓŁWYSTĘPOWANIE !!!
Są one odpowiednikami 3 WYMIARÓW SCHAEFERA:
1. AKCEPTACJA PSYCHOLOGICZNA
2. ODRZUCENIE PSYCHOLOGICZNE
3. KONTROLA PSYCHOLOGICZNA
4. siły działające w grupie
5. cele nadrzędne
6. Członkowie rodziny mogą być indywidualnościami
7. Rodzice robią to, co zapowiadają; dbają o samodyscyplinę
8. Role w rodzinie są wybierane i zmieniają się
9. Atmosfera jest radosna i spontaniczna
10. Zasady wymagają uzasadnienia
11. Naruszenie wartości drugiej osoby budzi poczucie winy
12. Błędy są wybaczane i są okazją do uczenia się
13. System rodzinny służy jednostkom
14. Rodzice są w kontakcie ze zdrowym poczuciem wstydu
Strona4