1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI

Nazwa produktu: Fluor

Wzór chemiczny: F₂

Producent:

Dostawca:

Użytkownik:

Telefon awaryjny: (042) 631 47 24 (informacja toksykologiczna w Polsce)

2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH

Składnik stwarzający zagrożenie:

Nazwa chemiczna	% wag.	Nr CAS	Nr EINECS	Symbol ostrzegawczy	Symbole zagrożenia (R)
fluor	100	7782-41-4	231-954-8	C, T^+	1/2-7/9-36-45

3. IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ

Substancja niebezpieczna w myśl dyrektywy 1999/45/EEG.

Identyfikacja zagrożeń:

Zagrożenie pożarowe: Gaz niepalny. Gaz cięższy od powietrza - gromadzi się przy powierzchni i w dolnych partiach pomieszczeń.

Zagrożenie toksykologiczne: Fluor jest gazem silnie toksycznym i silnie żrącym. Fluor jest jednym z niebezpieczniejszych zagrożeń przemysłowych, ze względu na duży zakres stosowania i częste przewożenie różnymi środkami transportu.

Zagrożenie ekotoksykologiczne: Fluor działa silnie toksycznie na organizmy żywe, lądowe i wodne.

4. PIERWSZA POMOC

Uwaga: W pierwszej kolejności należy wyprowadzić poszkodowaną osobę ze skażonego fluorem środowiska. Ułożyć na lewym boku z głową skierowaną w dół. Skontaktować się z lekarzem. Ratujący muszą być wyposażeni w kombinezony gazowe oraz ochrony dróg oddechowych zapewniające dopływ świeżego powietrza, a także powinni być połączeni liną.

Zatrucie inhalacyjne:
1.	Wyprowadzić poszkodowaną osobę na świeże powietrze.
2.	Utrzymywać drożność dróg oddechowych. W ciężkich zatruciach natychmiast podawać tlen. Zaleca się również wdychanie par alkoholu lub mieszaniny pary wodnej i alkoholu. Wiele źródeł zaleca (w razie grożącego obrzęku płuc) upust 400-700 cm^3 krwi, ale można do tego zabiegu przystąpić po wyprowadzeniu zatrutego z szoku.
3	Koniecznie zapewnić pomoc lekarską.
Skażenie oczu:
1.	Przemyć skażone oczy większą ilością letniej wody przez 15 minut lub 0,9% roztworem soli kuchennej (najlepiej wyjałowionej), przy wywiniętych powiekach.
2.	Zapewnić pomoc okulisty.
Skażenie skóry:
1.	Zdjąć skażone ubranie. Oczyścić mechanicznie skażoną skórę, odkazić polietylenem glikolu 400, nałożyć żel z glukonianu wapnia.
2.	Udać się do lekarza dermatologa.

5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POŻARU

Zagrożenia pożarowe:	Gaz niepalny. Butle narażone na działanie ognia lub wysokiej temperatury bezzwłocznie usunąć poza obszar zagrożenia. Nagrzane butle pękają, potęgując zagrożenie. Pod działaniem wysokich temperatur wydzielają się toksyczne gazy, pary, dymy i aerozole.
W przypadku pożaru sąsiednich obiektów stosować:	Środki gaśnicze w zależności od natury i rozmiarów pożaru.
Zalecenia szczegółowe:	Uwaga: W ogniu wydzielają się toksyczne gazy, pary i dymy.
Sprzęt ochronny strażaków:	Gazoszczelne kombinezony ochronne. Aparaty izolujące drogi oddechowe.

6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO ŚRODOWISKA

Zalecenia ogólne:	W przypadku wydostania się większej ilości fluoru do środowiska ogłosić alarm gazowy, skażony teren należy wyizolować z otoczenia, a poza jego obręb wyprowadzić osoby postronne. W pierwszej kolejności odciąć źródło skażenia środowiska. Wezwać ekipy ratownicze.
Środki ochrony osobistej:	Unikać kontaktu z uwolnionym fluorem. Stosować ubrania ochronne z tkanin odpornych na działanie fluoru, rękawice ochronne, okulary ochronne w szczelnej obudowie, ochrony dróg oddechowych przed chlorem. Należy pamiętać o ograniczonym czasie działania ochronnego filtrów gazowych (filtr gazowy oznaczony kolorem szarym i literą B).
Zalecenia szczegółowe:	Starać się odciąć źródło skażenia środowiska (uszczelnić uszkodzone butle i umieścić w opakowaniu awaryjnym) odciąć dopływ z instalacji.
Zabezpieczenie środowiska:	Zabezpieczyć studzienki ściekowe. W przypadku skażenia wód powiadomić odpowiednie władze. Skażony grunt podlega wymianie.
Metody utylizacji:	Unieszkodliwianie na drodze termicznej - zgodnie z wymogami prawa krajowego.

7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE

Zapobieganie zatruciom:	Podczas stosowania nie jeść, nie pić, unikać kontaktów z fluorem, unikać wdychania gazu i aerozoli, przestrzegać zasad higieny osobistej, stosować odzież i sprzęt ochrony osobistej, pracować w wentylowanym pomieszczeniu.
Zapobieganie pożarom/wybuchom:	Substancja niepalna.
Magazynowanie:	Butle przechowywane są w pomieszczeniach zamkniętych, w budynkach parterowych o lekkiej konstrukcji dachu, przeznaczonych do magazynowania w nich gazów technicznych w butlach. Szyby w oknach magazynów malowane są na kolor niebieski lub pomarańczowy w celu ochrony pomieszczeń przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Butle ustawione są pionowo, zabezpieczone przed przewróceniem się, z dala od grzejników. Fluor należy chronić przed zetknięciem z materiałami łatwo zapalającymi się i kurzącymi, jak związki organiczne, węgiel drzewny, sadza oraz z większością metali i ich soli. W zetknięciu z alkoholami, eterami, węglowodorami, a szczególnie z wodorem może nastąpić wybuch. Zasady magazynowania określa norma PN-89/C-81400.
Metody postępowania z odpadami:	Za odpad można uznać fluor, który w żadnej postaci nie nadaje się do zagospodarowania. Resztkowy fluor odstawiany jest do wskazanego przez służbę ochrony środowiska miejsca, celem utylizacji.

8. KONTROLA NARAŻENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Rozwiązania techniczne: Stosowanie się do rygorów bezpiecznej pracy (ochrony osobiste, wentylacja wyciągowa, brak możliwości skażenia kanalizacji i otaczającego środowiska). Wszelkie manipulacje wykonywać pod czynnym dygestorium. Odpadki umieszczać w oddzielnym, oznakowanym, szczelnym pojemniku.

Ochrony osobiste:

Drogi oddechowe:	Maski ochronne z filtrami par rozpuszczalników organicznych i cząsteczkowymi (filtr gazowy oznaczony kolorem szarym i literą B).
Ręce:	Rękawice ochronne z tworzywa powlekanego, odpornego na działanie fluoru.
Oczy:	Okulary ochronne w szczelnej obudowie.
Skóra i ciało:	Ubrania ochronne ze zwartej tkaniny. Fartuchy ochronne.
Inne informacje:	Higiena pracy: Obowiązują przepisy ogólne przemysłowej higieny pracy. Unikać bezpośredniego kontaktu powierzchni ciała i dróg oddechowych z fluorem. Nie wdychać gazu, par i aerozoli. Po pracy dokładnie wymyć powierzchnię ciała. Nie jeść, nie pić podczas pracy.

Najwyższe dopuszczalne stężenie fluoru w środowisku pracy (NDS):

NDS - 0,05 mg/m³, NDSCh - 0,4 mg/m³.

Metody oceny narażenia: Ocena narażenia polega na pomiarach stężenia fluoru w powietrzu. Dopuszczalne stężenie fluoru w moczu wynosi 3-4 μg/g kreatyniny, zaś we krwi 0-1-0,4 μg/cm³.

Dopuszczalne stężenie fluoru w powietrzu atmosferycznym i w wodzie do picia i na potrzeby gospodarcze:

Dopuszczalne stężenie chloru w powietrzu atmosferycznym na obszarach:
Obszary chronione			Obszary specjalnie chronione
w ciągu 30 minut	średnio -dobowe	średnio -roczne	w ciągu 30 minut	średnio -dobowe	średnio -roczne
0,03	0,01	0,0016	0,001	0,003	0,0004

Metody oceny narażenia w środowisku pracy:

Metody oceny narażenia opierają się na laboratoryjnym oznaczaniu fluoru na stanowisku pracy. Zalecane są metody chromatografii gazowej. Dla oznaczania stężenia gazu zastępczo można posługiwać się odpowiednimi rurkami wskaźnikowymi.

Polskie normy ochronne:

PN-91/Z-01001.01

Ochrona czystości powietrza. Terminologia i jednostki. Terminologia i jednostki związane z aerozolem i pyłem.

PN-91/Z-01001.02

Ochrona czystości powietrza. Terminologia i jednostki. Terminologia i jednostki związane z cząstką pyłu lub fazy rozproszonej aerozolu. Zmiany: 1. BI 11/91 poz.73

PN-91/Z-01001.03

Ochrona czystości powietrza. Terminologia i jednostki. Terminologia i jednostki związane z warstwą pyłu. Zmiany: 1. BI 11/91 poz.73

PN-84/Z-01003.01

Ochrona czystości powietrza. Klasyfikacja. Postanowienia ogólne i zakres normy.

PN-84/Z-01003.02

Ochrona czystości powietrza. Klasyfikacja. Klasyfikacja emisji ze źródeł zanieczyszczenia atmosfery.

9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

9.1	Masa cząsteczkowa: 38 g/mol
9.2	Postać fizyczna, barwa, zapach: Fluor F2 jest pierwiastkiem chemicznym. W warunkach normalnych jest to gaz o barwie zielonożółtej i ostrym, drażniącym zapachu. Silnie trujący. Fluor reaguje (często bardzo gwałtownie) niemal ze wszystkimi pierwiastkami, nawet z ciężkimi helowcami (Kr, Xe, Rn). Nie reaguje z azotem. Z wodorem reaguje bardzo energicznie, tworząc fluorowodór HF. Wypiera chlor, brom i jod z chlorków, bromków i jodków. Działa parząco na skórę i błony śluzowe.
9.3	Temperatura topnienia: -219,63^oC
9.4	Temperatura wrzenia: -188,14^oC
9.5	Temperatura krytyczna: -129^oC
9.6	Gęstość: 1,696 g/l (0^oC)
9.7	Gęstość par względem powietrza: 1,31
9.8	Prężność par: w 129oC 55,7 bar
9.9	Rozpuszczalność w wodzie i innych rozpuszczalnikach: Fluor reaguje z wodą z wytworzeniem fluorowodoru.
9.10	Inne: Fluor we wszystkich stanach skupienia występuje w postaci cząsteczki dwuatomowej. Jest najbardziej elektroujemny ze wszystkich pierwiastków występujących w przyrodzie. Fluor otrzymuje się przez elektrolizę stopionego wodorofluorku potasu. Stosowany jest do otrzymywania fluorowodoru, fluorków i fluoropochodnych związków organicznych. Fluor tworzy liczne związki z metalami i niemetalami. Jon fluorkowy F występuje jako ligand w licznych związkach kompleksowych. Z wodą fluorowodór tworzy kwas fluorowodorowy. Z metalami tworzy fluorki - ważne ze względu na znaczenie przemysłowe i biologiczne - np. fluorki amonu, sodu, wapnia, potasu, glinu. Fluor tworzy poza kwasem fluorowodorowym liczne kwasy, np. fluoroborowy, fluorokrzemowy, których sole mają duże znaczenie gospodarcze. Rozpuszczalne związki fluoru są trujące.

10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ

Reaktywność i stabilność:	Fluor jest silnym związkiem utleniającym. Gwałtownie reaguje z wieloma metalami, często z zapłonem.
Właściwości korozyjne:	Gaz silnie żrący.

11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE

Drogi narażenia człowieka: Wdychanie, kontakt ze skórą, kontakt z oczami.

Informacje ogólne: Fluor jest toksyczny dla całego organizmu. W przyrodzie fluor występuje głównie w minerałach. W wodach znajduje się w wyniku wietrzenia skał i ługowania, a także opadów atmosferycznych. Stanowi zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego na skutek działalności różnych gałęzi przemysłu. Fluor, pomimo znacznej toksyczności, nie stanowi zagrożenia dla organizmów żywych, ponieważ dzięki dużej aktywności chemicznej właściwie nie występuje w stanie wolnym.

Zatrucia ostre i przewlekłe zdarzają się głównie w przemyśle. Fluor dostaje się do organizmu poprzez drogi oddechowe i przewód pokarmowy. Fluor przenika przez barierę krew-łożysko.

Dane toksykologiczne:

LC_{50 (inhalacyjnie, szczur)} = 185 ppm/ 1 godz.

LC_{50 (inhalacyjnie, mysz)} = 150 ppm/ 1 godz.

Działanie miejscowe (skóra, oczy, błony śluzowe):

Wdychanie gazu: Wystąpi skrócenie oddechu z kaszlem i pobolewanie w klatce piersiowej. Może rozwinąć się zapalenie oskrzeli. W groźniejszych przypadkach może powstać bezdech z pieniącą się śliną (obrzęk płuc). Pojawią się zaburzenia widzenia i spazmatyczny skurcz mięśni z „drapiącymi” rękami (szponowate wygięcie).

Kontakt ze skórą: Wystąpi ostry ból i zaczerwienienie. Skóra może być natychmiast uszkodzona jak po poparzeniu termicznym. W innych przypadkach powstanie utrzymujący się ból i zaczerwienienie w miejscu kontaktu, wskazujące na uszkodzenie tkanki podskórnej. Dlatego przez wiele dni powierzchnia skóry nie wykazuje objawów uszkodzenia.

Kontakt z oczami: Wystąpi ostre zaczerwienienie i podrażnienie. Może rozwinąć się rumień skóry z małymi septycznymi pęcherzami i wrzodami. Może powstać chemiczne poparzenie.

Zatrucia ostre: Przy wyższych stężeniach pojawia się ból pod mostkiem, niedomogi krążenia poprzedzają wystąpienie obrzęku płuc i śmierć w ciągu kilku godzin. Stężenia te mogą spowodować natychmiastowy zgon wskutek obrzęku głośni. Przy wysokich stężeniach fluoru zatrucie może prowadzić do tzw. błyskawicznej śmierci, która następuje po kilku minutach wdychania gazu. Przestaje wówczas funkcjonować ośrodek oddechowy. Zatrucie wyraża się konwulsyjnym wydechem, znaczącą dusznością, pobudzeniem ruchowym, sinicą, utratą przytomności, tętno staje się przyśpieszone, a następnie nitkowate.

Zatrucia przewlekłe: Bardzo różna jest wrażliwość osobnicza na działanie fluoru. Przy obecnym stanie wiedzy trudno jest w sposób jednoznaczny przedstawić okoliczności powstawania zatruć przewlekłych fluorem. Obserwowano brunatne cętkowanie? zębów, próchnicę oraz zapalenie kręgów. Inne źródła podają, że fluor działa leczniczo w niektórych postaciach chorób kości (osteoporozie). W niektórych publikacjach pojawiają się obawy, że fluor sprzyja chorobom nowotworowym i niektórym postaciom wad wrodzonych. Nie sprawdziły się podejrzenia, że fluor może uszkodzić nerki.

Powikłania: Jako następstwa zatrucia fluorem występują odoskrzelowe zapalenie płuc, obrzęk płuc, schorzenia oskrzeli oraz predyspozycje do zachorowań na gruźlicę. Z innych powikłań występuje marskość płuc, dychawica oskrzelowa oraz niedomoga krążenia. Obserwowane są również zapalenia i owrzodzenia dziąseł oraz błony śluzowej nosa, a przy dłuższym stykaniu się z fluorem próchnica zębów.

Rokowania: Rokowanie przy ciężkim zatruciu jest złe. Jeżeli zatrute osoby przeżyją, nierzadko pozostają u nich trwałe następstwa, szczególnie w układzie nerwowym i psychicznym.

Fluorzyca: Zmiany na stałych zębach (utrata połysku szkliwa) obserwowane u dzieci. Występuje tam, gdzie woda do picia zawiera więcej niż 1 mg/dm³ F; 3 do 3 mg/dm³ wywołują już poważne zmiany.

12. INFORMACJE EKOLOGICZNE

Działanie na organizmy wskaźnikowe związków fluoru:

Rośliny: Fluorowodór przy stężeniach 0,00033% po 3-4 tygodniowym działaniu na rośliny (sosna, dąb, klon pospolity) wywołuje zmianę zabarwienia. Fluorowodór okazał się bardziej szkodliwy niż fluorek. 0,0008% roztwór (=8 mg/dm³) jest szkodliwy dla Eloden densa. Fluor jest w połączeniu z wodorem trucizną szczególnie szkodliwie działającą na rośliny.

Kwas heksafluorokrzemowy: 17-krotne spryskiwanie 0,01 n roztworem kwasu heksafluorokrzemowego wywołuje u roślin widoczne uszkodzenia.

Niższe organizmy: Fluorki są wybitną trucizną komórkową; działają również na proste, bezwapniowe mikroorganizmy. Przy stężeniach do 125 mg/dm³ mają tylko mineralny wpływ??? na szybkość biochemicznych procesów utleniania. Fluorek sodu o stężeniu 0,001% ogranicza zdolność fermentacji bakterii kwasu mlekowego. Fluorek amonu o stężeniu nawet 0,1% nie zapobiega gniciu. 0,03% roztwór fluorku wapnia po 5 dniach nie wykazał śladów rozkładu gnilnego.

Stopień zagrożenia wód: Skrajny.

13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI

Metody unieszkodliwiania:

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

Zawartość opakowania wg:

rodzaju 06 01 99 -inne niewymienione odpady.

Sposób likwidacji A1(A3): „Procesy spalania odpadów niebezpiecznych nie zawierających związków chlorowcoorganicznych..., w obrotowych piecach do produkcji cementu lub wapna” (po rozładowaniu opakowań).

Opakowania wg:

rodzaju 15 01 04 - opakowania z metali.

14. INFORMACJE O TRANSPORCIE

14.1	Numer ONZ:	1045 (sprężony)
14.2	Klasa RID/ADR/IMO:	2-2TOC
14.3	Numer indeksowy (EC):	009-001-00-0
14.4	Symbole niebezpieczeństwa (R):	7-26-35
14.5	Symbole bezpieczeństwa (S):	1/2-7/9-36-45
14.6	Nalepki ostrzegawcze wg ADR/RID Nr 6.1 + 05 + 8

15. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW PRAWNYCH

Kartę wykonano zgodnie z:

• Normą PN ISO 11014-1;1998, „Bezpieczeństwo chemiczne - Karta charakterystyki bezpieczeństwa produktów chemicznych”.

• Wytycznymi Dyrektywy UE Nr 1999/45/EG, Dyrektywy 67/548 EEC oraz Dyrektywy UE 88/379/EEC (Dangerous Product Regulations incl. EC Guidelines), dotyczącymi klasyfikowania, oznaczania i sporządzania informacji o materiałach niebezpiecznych.

• Klasyfikacja materiałów niebezpiecznych dokonana została na podstawie Umowy Europejskiej dotyczącej Międzynarodowego Przewozu Materiałów Niebezpiecznych ADR (ważnej od 01.07.2002 r.).

• Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11 stycznia 2001 r. (Dz. U. Nr 11, poz. 84; Nr 100, poz. 1085; Nr 123, poz. 1350; Nr 125, poz. 1367 ze zmianą z dnia 5 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 1187).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego (Dz. U. Nr 140, poz. 1171).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem - ZAŁĄCZNIK (Dz. U. Nr 129, poz. 1110).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1173).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1172).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych, których opakowania należy zaopatrywać w zamknięcia utrudniające otwarcie przez dzieci i wyczuwalne dotykiem ostrzeżenie o niebezpieczeństwie (Dz. U. Nr 140, poz. 1174).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 lipca 2002 r. w sprawie obowiązku dostarczenia karty charakterystyki niektórych preparatów nie zaklasyfikowanych jako niebezpieczne (Dz. U. Nr 142, poz. 1194).

• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1998 r. (Dz. U. Nr 79, poz. 513) ze zmianą z 2 stycznia 2001 r. (Dz. U. Nr 4, poz. 36) w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

• Rozporządzeniem MZiOS z dnia 11 września 1996 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 571) w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki.

• Rozporządzeniem MOŚZNL z dnia 28 kwietnia 1998 r. (Dz. U. Nr 55, poz. 355) w sprawie dopuszczalnych wartości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu.

• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 października 1998 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 942) i zmianą z 5 marca 2001 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 251) w sprawie szczegółowych zasad usuwania, wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych.

• Ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

• Niniejsza karta charakterystyki substancji niebezpiecznej jest bezpośrednio przekazywana użytkownikowi fluoru, bez zapewnień lub gwarancji co do kompletności bądź szczegółowości odnośnie do wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.

• Niniejsza karta nie jest żadną podstawą zobowiązującą do jakiejkolwiek odpowiedzialności jakiegokolwiek rodzaju ze strony wytwórcy i dystrybutora fluoru. Przedsiębiorstwo nie będzie odpowiedzialne za jakiekolwiek zejście śmiertelne, chorobę lub uszczerbek na zdrowiu jakiejkolwiek natury, będący następstwem zastosowania lub niewłaściwego wykorzystania karty charakterystyki substancji niebezpiecznej lub materiału, którego karta dotyczy.

• Informacje zawarte w niniejszej karcie przedstawiają aktualny stan naszej wiedzy i doświadczeń dotyczących bezpiecznego stosowania wyrobu.

14.8	Symbole ostrzegawcze na opakowaniach jednostkowych:
14.9	Napis ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych:		„Gaz żrący i bardzo toksyczny.”
Symbole zagrożenia
R 7		Może spowodować pożar.
R 26		Działa bardzo toksycznie przez drogi oddechowe.
R 35		Powoduje poważne oparzenia.
Symbole bezpieczeństwa
S 1/2		Przechowywać pod zamknięciem i chronić przed dziećmi.
S 7/9		Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w pomieszczeniu dobrze wentylowanym.
S 36		Nosić odpowiednią odzież ochronną.
S 45		W przypadku awarii lub jeżeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza - jeżeli to możliwe, pokaż etykietę.

16. INNE INFORMACJE

Chemiczne określenie produktu: Fluor
16.2 Znaczenie symboli:
Symbol ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych
C	Substancja żrąca.
T^+	Substancja bardzo toksyczna.
Znaczenie oznaczeń transportowych
Klasa RID/ADR: 2-2TOC		Gaz toksyczny, utleniający, żrący.

Numer ONZ: 1045

Fluor sprężony.

Uwaga: Użytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów prawa krajowego. Informacje zawarte w powyższej karcie stanowią opis wymogów bezpieczeństwa użytkowania substancji. Użytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu do konkretnych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy użytkownika. Karta charakterystyki nie może być traktowana jako gwarancja właściwości substancji.

* * * * *

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 3 lipca 2002 r., PN-ISO 11014-1 i Dyrektywą 91/155/EEC

	KARTA CHARAKTERYSTYKI SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNEJ	Wydanie: I Data wydania: 06.01.03 Strona/stron 9/9
Nazwa:	FLUOR

Fluor

---