From

 

 

 

Poszukiwania ludzi z mezozoiku

Od 1908 roku, co jakiś czas, w tych samych lub podobnych warstwach z okresu kredy, znajdowane są ślady ludzkie obok tych pozostawionych przez dinozaury. Na przestrzeni przeszłych dziesięcioleci, w kilku innych stanach USA geolodzy odnajdywali w różnych miejscach podobne ślady. 

Wśród nich jest geolog dr Cecil N. Dougherty, który w latach 60-tych i 70-tych XX wieku dokumentował ślady człowieka w warstwach mezozoicznych, pochodzących z epoki dinozaurów, publikując je w swojej książce „Dolina gigantów”. W czasie wizyty w Glen Rose dr Zillmer otrzymał pozwolenie na publikację zdjęć w swojej książce „Pomyłka Darwina”.

Dinozaury i ludzie żyli razem: Na zdjęciu od  Cecila N. Dougherty (copyright) po lewej można zobaczyć odcisk ludzkiej stopy obok trójpalczastej stopy Acrocanthosaurusa w tej samej warstwie geologicznej przy Paluxy River w Glen Rose. Inne zdjęcia pokazują pozostałości warstw wapiennych z okresu kredy, kiedy to mięsożerne i roślinożerne dinozaury żyły u brzegów Paluxy River. Więcej zdjęć dra Dougherty można obejrzeć w książce „Pomyłka Darwina” (zdjęcia - copyright dr C. Dougherty)   Pierwsza krótka wizyta w Glen Rose 1994 Somervell County Museum - Muzeum Hrabstwa Somervell (po lewej)  Creation Evidence Museum - Muzeum Dowodów Stworzenia (po prawej) Jakby dopiero co odciśnięte w błocie ślady Acrocanthosaursa przy i w korycie rzeki Paluxy River Rok 1966, wykopaliska w Glen Rose z geologiem dr. Donem Patton i dr. Hansem-Joachimem Zillmerem  (po prawej). Larissa, córka dr. Zillmera pomaga w napełnianiu worków z piaskiem. Niżej po prawej:  Doskonale zachowany odcisk stopy dinozaura w Paluxy River. Podobne do ludzkich odciski stóp obok śladów dinozaurów Tutaj podobny do ludzkiego odcisk stopy z 1996 roku, który gwałtownie zwietrzał po odsłonieniu. Półka skalna  zostanie usunięta później, gdyż przy odrobinie szczęścia pod nią mogą znajdować się dalsze odciski. Usunięto  ją w 2001 roku. Zobacz poniżej, pod hasłem „Kłamstwo ewolucji”, co znaleziono See update below Ten doskonale prezentujący się odcisk stopy został znaleziony w rejonie Paluxy River. Jego doskonałość i niskie prawdopodobieństwo znalezienia w błocie takiego reliktu powodowały, że przez lata uważano go za fałszywkę. Skała ta nosi ślady nacięć sprzed kilku lat. Pokazuje, jak stare błoto wypłynęło pomiędzy palcami by następnie skamienieć (zdjęcie po prawej). Obraz poniżej, przecinając odcinek pięty, prezentuje, w jaki sposób błoto zostało zgniecione przez ciężar, co potwierdza zmiana struktury i koloru (strzałki). Potwierdzono zatem, iż odcisk ten nie jest, jak wcześniej podejrzewano, kamieniarskim dziełem sztuki wykutym w skale wapiennej. Niedaleko Paluxy River znaleziono także ten skamieniały palec, na którym wciąż widać wewnętrzną strukturę kości. Na zdjęciu dr Zillmer trzyma go w ręku. W warstwach z okresu kredy obok ludzkich stóp znaleziono także odciski dłoni człowieka. Po lewej: aktualne zdjęcie dr. Carla Baugh. Po prawej: dr Cecil Dougherty w latach 70-tych.

Update on Paluxy River-excavations

Warstwa wapienna została usunięta (zobacz zdjęcie na górze) i okazuje się, że ślad zawiera więcej odcisków (zdjęcie 1). Trzy odciski stóp ludzkich krzyżują się ze śladami dinozaura, a ostatni leży w poprzek odcisku stopy dinozaura (zdjęcie 2). Zdjęcie 3: Powiększenie ze stopą Larissy Zillmer dla porównania, 2001 rok. Zdjęcie 4: Przymiarka. Odcisk pasuje doskonale do kształtu stopy. Zdjęcia 5 i 6: Przedostatni, niezbyt wyraźny odcisk stopy, ale także tu przymiarka pokazuje, że z powodu podniesienia podbicia odcisk pasuje doskonale. Dr Zillmer odwiedził obecnie zmarłą już Mabel Meister, po tym, jak jego odkrycie zostało opisane w „Pomyłce Darwina”. Mabel Meister strzegła skarbu dowodzącego kontrowersyjności ziemskiej historii, a znalezionego przez jej męża: nadepniętego butem trylobita w łupku, którego wiek datowano n 570 milionów lat. Smithsonian Institution pragnął wystawić to odkrycie, jednak nie dla szerokiej publiczności. Dr Zillmer zarekomendował odcisk Meister Creation Evidence Museum w Glen Rose, gdzie może być oglądany.

Dr Zillmer zobaczył przypadkowo stare zdjęcia odcisków ludzkich stóp obok tych pozostawionych przez dinozaury w lokalnym muzeum w Nowym Meksyku. Zgodnie ze stwierdzeniem kierowniczki muzeum ślady takie znaleziono w trzech różnych miejscach w trójkącie pomiędzy Nowym Meksykiem, Oklahomą i Texasem.  Dr Zillmer dokumentuje ciąg takich śladów niedaleko Clayton w książce „Największe pomyłki w dziejach Ziemi". Skamieniały młotek z ery dinozaurów, szeroko opisany w „Pomyłce Darwina” (aktualne zdjęcie po prawej w czasie wizyty dr. Zillmera w Glen Rose w 2001 roku) jest obiektem zaciekłych kontrowersji. Odkryty w 1934 roku, sprawiający wrażenie nowoczesnego młotek, nazwany artefaktem londyńskim, spoczywa w skale wapiennej. Nawet po otwarciu skały, rączka ze skamieniałego drewna(!) pozostaje w nią wciśnięta. Stal, z której wykonano młotek zawiera 97% czystego żelaza bez dodatku węgla. Istnieje możliwość wytwarzania czystego żelaza, ale w tym przypadku mowa o stali, sprawdzonej przez radiogramy o kierunkowej strukturze a zatem o potwierdzonym standardzie. Do dnia dzisiejszego nie jesteśmy w stanie produkować tak czystej stali. Zdjęcie po lewej pokazuje dr. Zillmera z żelaznym kubkiem, który wypadł z rozkruszonej bryły węgla. Węgiel pochodził z kopalni Oklahoma w Wilburton, a jego wiek szacuje się na 200 milionów lat. Kubek jest eksponatem w Creation Evidence Museum w Glen Rose. Dr Carl Baugh i dr Hans-Joachim Zillmer przed artefaktem londyńskim podczas wystawy „Niewyjaśnione Tajemnice”, na której po raz pierwszy zaprezentowano młotek w Europie. Zdjęcie po prawej: Michael Cremo (autor „Zakazanej archeologii”) i Hans-Joachim Zillmer po wygłoszeniu przemówień z okazji otwarcia wystawy „Niewyjaśnione Tajemnice” w Wiedniu. Cremo przedstawiał odkrycia z reliktami ludzkimi pochodzące z warstw geologicznych sprzed 600 milionów lat, a zatem także z czasów dinozaurów - jeśli wierzyć chronologii geologicznej.   Dr Zillmer podczas prac wykopaliskowych prowadzonych nad stegozaurem obok skamieniałego drzewa, które najwyraźniej zostało sprasowane do owalnego kształtu i zawiera w sobie minerały (zdjęcie po prawej). Czy można zmiażdżyć w ten sposób drzewo? Próbę rozwiązania zagadki podejmuje pozycja „Największe pomyłki w dziejach Ziemi” Dr Willibald Katzinger (w środku), dyrektor Nordico-Museum w Linz (Austria) i dr Hans-Joachim Zillmer z profesorem Guitierrezem Lega w Bogocie (Kolumbia). W jego kolekcji znajduje się ręka i noga ludzka ciasno otoczone lidytem, jak potwierdzili naukowcy we Wiedniu. Lidyt datuje się z czasów mezozoiku, ery dinozaurów, a został on znaleziony razem z innymi skamielinami o podobnym wieku na wysokości 2000 m w Kolumbii.   Ten wymarły od 250 milionów lat trylobit (po lewej) i rzekomo skamieniały 45 milionów lat temu krab z Werony (Włochy) z kolekcji skamielin dr. Zillmera w mgnieniu oka zachowane w wyniku katastrofy, w innych okolicznościach skazane byłyby na rozkład. Proces tworzenia się skamieniałości wymaga szybkiej konserwacji bez dostępu powietrza, tak by miękkie tkanki nie mogły ulec rozkładowi. Zgodnie z oficjalną koncepcją tworzenie się skamielin trwa niezmiernie długo, ponieważ zlokalizowane są one w tych warstwach geologicznych, które zalicza się do bardzo starych. Według Zillmera powstawanie skamielin z jednej strony trwa bardzo krótko a z drugiej powoduje naturalne twardnienie normalnie miękkiego, „umieszczonego w zamknięciu" zwierzęcia. Warstwa geologiczna, zdaniem Zillmera, twardnieje nie na przestrzeni długiego czasu, lecz tak szybko jak beton. Z książki: „Największe pomyłki w dziejach Ziemi” Ta noga uległa skamienieniu w latach 60-tych XX wieku, sfotografowana przez dr. Zillmera w 2002 roku. Skóra buta nie obróciła się w kamień. Wątpliwe jest także, jak meduza (zdjęcie o prawej) może ulec skamienieniu, jeśli jest to powolny proces. Konkluzja dr. Zillmera: Procesy skamieniania postępują szybko. Z ksiązki „Największe pomyłki w dziejach Ziemi”.

	Dr Zillmer w 2002 roku podczas prac wykopaliskowych nad stegozaurem niedaleko Dinosaur National Monument (Narodowego Pomnika Dinozaurów).

Klaus Vogel budjący modele ekspansji Ziemi, które zaprezentował 24/25 maja 2003 roku podczas "International Earth Expansion Colloquium - a theory on the test-bench" (Międzynarodowego Kongresu Ekspansji Ziemi - sprawdzian teorii). Kongres ten odbył się w Bergbau- und IndustrXiemuseum Upper Bavaria w zamku Theuern i został zorganizowany przez prof. dr. inż. Karla-Heinza Jacoba (TZ Berlin). Zdjęcie po prawej: Astronom prof. dr Wolfgang Kundt i dr Hans-Joachim Zillmer jako uczestnicy kongresu.

Artefakty Silverbell wydobyte w 1924 r. nieopodal Tuscon (Arizona) spoczywają w piwnicy muzeum. Dr Zillmer odnalazł je i uwiecznił w pozycji „Kolumb przybył ostatni”. Noszą one łacińskie i hebrajskie inskrypcje oraz oznakowanie roku 800. Czy dawni Europejczycy odwiedzili Amerykę znacznie wcześniej niż Kolumb, czy artefakty ta są zwykłymi fałszywkami, chociaż wykopaliska prowadzone były przez University of Tucson?

---