Cele edukacji przedszkolnej
Celem wychowania przedszkolnego jest:
1) wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowanie czynności intelektualnych potrzebnych im w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji;
2) budowanie systemu wartości, w tym wychowywanie dzieci tak, żeby lepiej orientowały się w tym, co jest dobre, a co złe;
3) kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodnego znoszenia stresów i porażek;
4) rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi;
5) stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie oraz nauce dzieci o zróżnicowanych możliwościach fizycznych i intelektualnych;
6) troska o zdrowie dzieci i ich sprawność fizyczną; zachęcanie do uczestnictwa w zabawach i grach sportowych;
7) budowanie dziecięcej wiedzy o świecie społecznym, przyrodniczym i technicznym oraz rozwijanie umiejętności prezentowania swoich przemyśleń w sposób zrozumiały dla innych;
8) wprowadzenie dzieci w świat wartości estetycznych i rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez muzykę, małe formy teatralne oraz sztuki plastyczne;
9) kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej (do rodziny, grupy rówieśniczej i wspólnoty narodowej) oraz postawy patriotycznej;
10) zapewnienie dzieciom lepszych szans edukacyjnych poprzez wspieranie ich ciekawości, aktywności i samodzielności, a także kształtowanie tych wiadomości i umiejętności, które są ważne w edukacji szkolnej.
Cele te są realizowane we wszystkich obszarach działalności edukacyjnej przedszkola. W każdym z obszarów podane są umiejętności i wiadomości, którymi powinny wykazywać się dzieci pod koniec wychowania przedszkolnego.
Wyjaśnij pojęcie przedszkole- co to za placówka, rodzaje przedszkoli, wiek dzieci, kwalifikacje nauczycieli.
Przedszkole jest pierwszą instytucją edukacyjną wżyciu dziecka. Powinna spełniać wobec swego wychowanka pewne funkcje.
Funkcja opiekuńczo- zdrowotna traktowana była za jedną z najważniejszych od początku istnienia przedszkoli. Obejmuje ona sprawowanie opieki nad dzieckiem, dbanie o jego zdrowie i bezpieczeństwo na czas nieobecności rodziców lub opiekunów. Placówka powinna być tak zorganizowana i wyposażona, by zaspokajała wszystkie potrzeby dziecka.
Funkcja stymulacyjna ma na celu pobudzanie i ukierunkowanie procesów rozwojowych przedszkolaka. Nauczycielka powinna umieć wykorzystać posiadane możliwości i kompetencje dziecka. Przedszkolak powinien mieć stworzone takie warunki edukacyjne, by dziecko mogło bezpiecznie zaprezentować swoją indywidualność. Aktywność własna, inicjatywa, zabawa powinny być podstawą do rozwoju własnych możliwości. Zadaniem kadry pedagogicznej jest tworzenie takich warunków, by dziecko mogło się wszechstronnie rozwijać.
Funkcja profilaktyczna zapobieganie i przeciwdziałanie wszelkim zagrożeniom dla zdrowia i psychiki dziecka i rozwoju osobowości.
Funkcja korektywna jest rozumiana jako działanie edukacyjne mające na celu korygowanie wad rozwojowych, usuwanie zaburzeń parcjalnych i wyrównywanie różnic w rozwoju biopsychicznym dziecka.
Funkcja dydaktyczna ma na celu wyposażenie przedszkolaków w wiedzę, umiejętności, nawyki, przygotowanie dziecka do roli ucznia. Dziecko powinno być pozytywnie zmotywowane do podjęcia obowiązków szkolnych, a nauka sprawiać satysfakcję.
Funkcja socjalizacyjna, czyli włącza dziecko w życie środowiska społecznego w szeroko rozumianym znaczeniu, pokazuje wartości kultury. Przedszkolak poznaje normy zachowania w innym środowisku niż domowe, poszerza dotychczasowe kontakty społeczne. Dziecko przebywając w przedszkolu wszechstronnie rozwija swą osobowość, za co odpowiada funkcja osobotwórcza.
Przedszkolak kształtuje swą osobowość przede wszystkim w toku aktywności własnej, zabawy, wykorzystując przy tym swe aktualne i potencjalne możliwości. Zdobywa wiedzę o swych mocnych i słabych stronach w poczuciu bezpieczeństwa i akceptacji dla siebie takiego jakim jest. Znajduje warunki do rozwoju i prezentowania siebie jako indywidualności i osoby.
Zadania przedszkola - Wychowanie przedszkolne spełnia zadania nie tylko wobec dziecka, ale także względem społeczeństwa.
- upowszechnianie elementów wiedzy psychologicznej, pedagogicznej i prozdrowotnej. Dotyczy ono rozwoju dziecka, jego potrzeb, sposobów oddziaływania pedagogicznego i jest skierowane do rodziców.
- Podtrzymywanie i upowszechnianie tradycji i obyczajów, popularyzowanie wiedzy o danym terenie, jego historii należy do obowiązków placówki przedszkolnej.
- Organizowanie imprez przedszkolnych z okazji różnorodnych świąt, rocznic, spotkania z udziałem znaczących postaci żyjących wdanym regionie sprzyja propagowaniu wzorów i norm społecznych zachowań, tworzy więzi między ludźmi,
- integrowanie różnych społeczności wokół problematyki edukacji dziecka. Pierwszym i naturalnym środowiskiem jednoczącym środowisko rodziców jest przedszkole.
Rodzaje przedszkoli: Montessori, niepubliczne, publiczne, integracyjne, steinerowakie (waldorfskie).
Kwalifikacje nauczycieli poświadczają:
- dyplom ukończenia szkoły wyższej lub zakładu kształcenia nauczycieli,
- zaświadczenie/świadectwo potwierdzające posiadane przygotowanie pedagogiczne.
Zabawa i jej rola w rozwoju dziecka, funkcje.
Każdy rodzaj zabawy oddziałuje wszechstronnie na osobowość dziecka. I tak:
Wychowanie umysłowe i techniczne.
W rozwoju dziecka najwcześniej występują zabawy manipulacyjne, przez które dziecko doskonali znajomość przedmiotów, rozwija spostrzegawczość, umiejętności technicznego i praktycznego obchodzenia się z zabawkami i przedmiotami codziennego użytku. Można więc w zabawach manipulacyjnych dostrzec elementy wychowania umysłowego i kształcenia sprawności manualnych. Wielostronny wpływ na rozwój dziecka mają zabawy tematyczne. Dziecko z dużym zaciekawieniem i uwagą, przygląda się zachowaniu dorosłych. Każde spostrzeżenie dziecko gromadzi w umyśle, by po pewnym czasie, już z pamięci i wyobraźni, odtwarzać te sytuacje w zabawie. Elementy wychowania umysłowego znajdujemy również w zabawach ruchowych. Dziecko musi tu zrozumieć reguły zabawy i stosować się do nich. W toku tych zabaw rozwija się u dzieci spostrzegawczość, zdolność do szybkiej reakcji, do oceny wyników własnych i kolegów. Wzbogaca się także słownik dziecka związany z tą dziedziną działania.
Wychowanie społeczno - moralne.
Zabawy są dla dzieci pierwszą szkołą wychowania moralnego i społecznego. W zespołowych zabawach konstrukcyjnych dziecko uporządkowuje się wyznaczonym i pożądanym społecznie sposobom postępowania, odczuwa radość wspólnego tworzenia, ćwiczy się w wytrwałości a także uczy się rozumieć sens ludzkiej pracy. Przyjmowanie na siebie jakiejś roli w zabawach tematycznych, odtwarzanie jej z dużym przejęciem uczuciowym, staje się środkiem do poznawania i rozumienia innej osoby. Zabawy dydaktyczne - szczególnie gry dydaktyczne, w których najmniejszą liczbą jest dwoje uczestników, są wyższą formą społecznej zabawy. Z czasem rozwija się u dzieci umiejętność przegrywania, z jednoczesnym uznaniem dla zwycięzcy. Zabawy ruchowe również są ważne, szczególnie te, w których występuje element, współzawodnictwa, wywierają duży wpływ na kształtowania postaw społecznych, gdyż wyrabiają u dzieci zdolność podporządkowania się przepisom, zdyscyplinowanie, uczciwość oraz umiejętność przegrywania.
Wychowanie estetyczne.
Źródłem tym może być estetyka wnętrza przedszkola, świadoma troska o porządek. Estetyka otoczenia skłania dzieci do utrzymania go w stanie ładu, co przyczynia się do wyrabiania nawyków kulturalnych.
Funkcje zabawy: kształcąca- umiejętności, sprawnośći, zdobywanie inform, wychowawcza- uczy norm, reguł, współżycia w grupie, terapeutyczna- korekcyjna- pozwala rozładować stany emocjonalne, napięcia, projekcyjna- pozwala diagnozować stany emocjonalne.
(5,6,7) Rodzaje zabaw w przedszkolu i ich istota.
Najczęściej powtarzające się rodzaje zabaw, choć często o innej nazwie, to:
zabawy manipulacyjne,
zabawy konstrukcyjne,
zabawy tematyczne,
zabawy dydaktyczne,
zabawy ruchowe.
Zabawy manipulacyjne
W rozwoju dziecka zabawy manipulacyjne występują najwcześniej tj w 4-5 miesiącu życia gdy dziecko osiągnie sprawność chwytania w początkowej fazie nieświadome i mimowolne z czasem przechodzi w czynność zamierzoną i dowolną. Dziecko ogląda i uczy się poznawać przedmioty po wyglądzie. Zapoznaje się z ich powierzchnią i kształtem. W zabawach tych dziecko kieruje się własnym zainteresowaniem, bez udziału dorosłych. Wychowuje się i uczy samorzutnie i samodzielnie.
Zabawy konstrukcyjne
Istotą zabawy konstrukcyjnej jest więc tworzenie „dzieła" z dowolnego materiału.
Istnieje kilka rodzajów zabaw konstrukcyjnych:
budownictwo z klocków rożnego typu, różnej wielkości i kształtów,
konstruowanie z zestawów elementów przystosowanych do łączenia,
budownictwo z piasku lub śniegu,
tworzenie i konstruowanie różnych przedmiotów i zabawek do zabaw tematycznych czy inscenizowanych,
budowanie z większych elementów, jak deseczki, paliki, łuki drewniane, daszki, „budowli", które mogą być w zabawach sklepem, namiotem harcerskim, piekarnią, domem rodzinnym itp.
Zabawy tematyczne (zabawy w role, naśladowcze, twórcze, fikcyjne)
Zabawy tematyczne są swoistą formą działalności, w której dziecko w postaci zabawowej wprowadza w czyn to, co przedtem zaobserwowało, poznało i przeżyło, czego dowiedziało się i doświadczyło. Świadczy to o istnieniu wewnętrznej potrzeby naśladowania i powtarzania wszystkiego, co dzieje się w środowisku dziecka. Zabawa tematyczna polega na odgrywaniu fabularyzowanych historii lub scenek i można ją określić jako zabawę w "Coś" tj. dzieci bawią się w szpital, dom, sklep, lub zabawę w "Kogoś" tj. dzieci bawią się w policjantów, strażaków
Zabawy dydaktyczne
Są specjalną formą organizowanej działalności dziecięcej w której uwzględniając właściwości zabawy stawiamy przed dzieckiem jakieś zadanie do rozwiązania, zabawy określane są jako dydaktyczne, czyli nauczające. Mogą być one stosowane w pracy indywidualnej, w pracy z zespołem i z całą grupą dzieci.
zabawa według wzoru opracowanego przez dorosłych, prowadząca z reguły do rozwiązania jakiegoś złożonego w niej zadania ; najczęściej gra umysłowa, której celem jest rozwijanie zdolności poznawczych. Do zabaw dydaktycznych zalicza się między innymi : loteryjki, układanki, rebusy, krzyżówki, gry stolikowe: chińczyk , domino, warcaby
Zabawy ruchowe
Czynnikiem dominującym w tych, zabawach jest ruch, który w wieku przedszkolnym stanowi ważny bodziec rozwoju. Dzieci same zaspokajają potrzebę ruchu, podejmując różne zabawy. Każda tego typu zabawa ruchowa ma do zrealizowania określony cel. Stanowi on kryterium wyodrębnienia następujących rodzajów zabaw ruchowych:
zabawy orientacyjno - porządkowe → wyrabiające umiejętność oceny kierunku i odległości, orientację w przestrzeni, uczą biegania bez potrącania, omijania przeszkód,
zabawy bieżne → angażują duże grupy mięśniowe, pobudzają krążenie, oddychanie,
zabawa równoważne → rozwijają zdolność utrzymania równowagi, uczą przekraczania przeszkód, działają mobilizująco na uk. nerwowy,
zabawy z czworakowaniem → działają na organizm wszechstronnie tak na uk. wegetatywny, jak i ruchowy,
zabawy z elementem skoku i podskoku → pobudzają krążenie i oddychanie,
zabawy z elementem wspinania i włażenia → ćwiczą sprawność pokonywania przeszkód,
zabawy z elementem rzucania, chwytania, toczenia, celowania → rozwijają umiejętność rzucania, chwytania, zdolność oceny kierunku i odległości,
zabawy rytmiczno-ruchowe → wpływają na ogólne usprawnienie ruchowe dzieci, wyrabiają poczucie rytmu, koordynację ruchową, ćwiczą oddech.
8. Zajęcie, cele prowadzenia zajęć ich organizacja z uwzględnieniem wieku dzieci,
W pracy w przedszkolu można wyodrębnić dwie formy działalności różniące się pod względem ich organizacji.
Do pierwszej z nich należą te czynności, które dzieci podejmują z własnej inicjatywy i realizują je najczęściej same - czasem przy pomocy nauczycielki, zmierzając do osiągnięcia własnych celów. Są to przede wszystkim różnego rodzaju zabawy, czynności o charakterze pracy, działalności plastyczno - konstrukcyjna, oglądanie książek, obrazków i inne.
Drugą formą działalności dzieci są czynności planowane i organizowane przez nauczycielkę. Ta forma działalności określana jest nazwą „zajęcia”. Dla lepszego scharakteryzowania zajęć wymienia się kilka ich istotnych cech:
każde zajęcie jest formą działalności dzieci zorganizowaną z inicjatywy nauczycielki i przez cały czas trwania bezpośrednio przez nią kierowaną
zajęcie ma zawsze przebieg zaplanowany w większości jednakowy dla wszystkich dzieci, które biorą w nim udział
w każdym zajęciu istnieje określony cel, do którego zrealizowania nauczycielka konsekwentnie zmierza.
Zajęcia dzielimy na:
z dominacją ruchu
z dominacją działalności plastycznej, technicznej i konstrukcyjnej
zajęcia z dominacją działalności umysłowej
Każde zajęcie, stanowiąc cząstkę wybranego zagadnienia, powinno prowadzić do osiągnięcia celów ogólnych z nim związanych, a także celu szczegółowego, wynikającego z formy i treści danego zajęcia
Przygotowanie się do pracy, a więc i do prowadzenia zajęć musi odbywać się poza godzinami pracy z dziećmi. Dobre przygotowanie dotyczy materiałow i narzędzi potrzebnych do projektowanej działalnosci dzieci. Trzeba o nich pamiętać również w przeddzień zajecia, a niekiedy wcześniej, aby praca przebiegała sprawnie pod względem organizacyjnym i była korzystna z punktu widzenia wychowawczego.
Przeprowadzenie zajęcia : rozmieszczenie dzieci w sali, ogrodzie, zajęcia plastyczne, zakończenie zajęć.
Zajecia w sali - dzieci powinny tak siedzieć, by wszystkie dobrze widziały nauczycielkę i by były dobrze widziane przez nią. Pomaga to koncentracji uwagi, wytwarza pewien kontakt psychiczny pomiędzy nauczycielką a dziećmi , ułatwiający oddziaływanie na nie. Zajęcia plastyczno konstrukcyjne - Rozkładanie - w młodszych grupach robi to nauczycielka w starszych dyżurni. Zakończenie zajęć- nie ma problemu jeśli zajęcia kończą się jednocześnie dla wszystkich dzieci. Jeśli kończą w różnych porach - nie jest dobrze żeby siedziały bezczynnie i czekały, powinny mieć możliwość przejścia do swobodnej zabawy, z tym że nie mogą przeszkadzać jednocześnie pracującym jeszcze.
3 letnie - trwają 5 -10 min są nieobowiązkowe.
4 letnie - w każdym dniu jedno zajęcie 10 -15 min.
5 letnie - dwa zajęcia trwające 15 - 20 min
6 letnie - dwa zajęcia 20 - 30 min
9. Metody pracy w przedszkolu- podział i pojęcie.
Wyróżnia się więc metody oparte na działaniu, na obserwacji i na słowie. Wśród metod wyróżnia się:metodę samodzielnych doświadczeń opartą na inicjatywie własnej dziecka ( w czasie zabaw, zajęć artystycznych, na temat dowolny w kontakcie z przyrodą itp. ) metodę zadań stawianych dziecku przez nauczyciela, które dziecko rozwiązuje samodzielnie według własnego pomysłu, metodę ćwiczeń polegającą na powtarzaniu przez dziecko odpowiednich czynności ( np. sprawności ruchowych, uczenia się prawidłowej wymowy itp.) metodę odtwarzania, na przykład podczas nauki wiersza, piosenki, tańca itp. metody słowne, do których należą rozmowy, opowiadania, zagadki, rozwijające procesy poznawcze i poszerzające zasób wiadomości dziecka, metody żywego słowa oddziałujące na dziecko przez środki artystyczne, pomagające rozwijać wrażliwość uczuciową i estetyczną.
10. Omów jedną jedną z wybranych metod zaliczanych do metod opartych na słowie.
Rozmowa ma na celu pobudzenie dziecka do poznania środowiska społecznego i otoczenia przyrodniczego przez rozwijanie czynności umysłowych, zainteresowań i oddziaływanie na przeżycia emocjonalne. Rozmowa powinna pobudzać dzieci do wymiany myśli, zadawania pytań oraz sprawdzania lub wyzyskiwania w praktyce tego, o czym była. Rozmowy mają na celu porządkowanie, utrwalanie, i rozszerzanie pewnych wiadomości. Rozmowa kształtuje w dużej mierze społeczny charakter mowy, wdraża do uczestnictwa w zespole za pomocą prawidłowego zrozumiałego dla otoczenia słowa.
Rozmowy okolicznościowe - często rozmowy z dziećmi przebiegają samorzutnie, przy różnych nadarzających się okazjach. Okazją może być pytanie dziecka, a czasem zabawa lub rozmowa, jaką ono prowadzi z kolegą, Jeśli chodzi o pytanie, nauczycielka może dać odpowiedź lub pobudzić dziecko do szukania własnej odpowiedzi. Niektóre rozmowy tylko na pozór są samorzutne, gdyż w istocie nauczycielka stwarza do nich okazje np. przez danie dzieciom celowo wybranej zabawki wywołuje rozmowę na temat wspólnej zabawy. Rozmowy samorzutne powstają najczęściej wśród dwóch rozmówców, ale często włącza się do nich większy zespół.
Rozmowy planowane - ta rozmowa wymaga dobrego przygotowania - nie tylko organizacji warunków ale też celu rozmowy, a więc jej tematu. W każdym typie rozmowy ważną sprawą jest przedstawienie dzieciom tematu rozmowy, czasem nauczycielka sama stwierdza, o czym będzie mowa, częściej jednak zwłaszcza w grupach starszych, dążymy do tego żeby dzieci same domyśliły się tematu rozmowy. Pytania dzieci są czasem wyrazem ich niewiedzy, a często zainteresowań sprawą, którą znają. Na pytania mogą odpowiadać same dzieci albo nauczycielka. Na niektóre odpowiadamy od razu na inne w toku rozmowy.
Rozmowy indywidualne, zespołowe i zbiorowe. Podstawową formą rozmów zwłaszcza z małymi dziećmi (3 lata( są rozmowy indywidualne i w niewielkich zespołach. Rozmowy zbiorowe prowadzimy przede wszystkim z dziećmi 5 -6 lat. Może być ona punktem wyjścia do podjęcia przez dzieci prac i zadań, jak również ogniwem w szeregu prac związanych z tematem lub zakończeniem danej tematyki, a więc utrwaleniem, czasem sprawdzeniem wiadomości, wyciagnięciem wniosków.
11. Metoda oparta na działaniu.
12. Metoda oparta na pokazie
Metody oparte na obserwacji - pokaz
Metody oparte na obserwacji stosowane są w przedszkolu podczas takich zajęć jak wycieczka, obserwacje okazów, oglądanie różnego rodzaju obrazów w tym również przeźroczy, demonstrowanie przez nauczycielkę mycia rąk, zębów itp. Obie te metody w pracy przedszkola łączą się ze sobą i przenikają wzajemnie podczas każdego zajęcia w większym stopniu, niż ma to miejsce w nauce szkolnej.
Metoda ta służy bezpośredniemu poznawaniu rzeczy i zjawisk. Dlatego tak ważne jest stosowanie jej w tych przypadkach, w których zadanie dydaktyczne polega na poznawaniu przez uczniów rzeczy i zjawisk dotychczas nie obserwowanych Nauczyciel powinien dobrze przygotować się do prowadzenia lekcji metodą pokazu. Polega ono głównie na zgromadzeniu przed lekcją materiału pokazowego, wcześniejszym obejrzeniu filmu i przygotowaniu objaśnień do niego, sporządzeniu planu obserwacji, itp. czynnościach.
13. Wyjaśnij pojęcia cele ogólne, cele szczegółowe. Wskaż różnice.
Cele ogólne charakteryzują się szerokim zakresem, są kierunkami dążeń długofalowych, wskazują "szczyt", ku któremu wszystko w procesie edukacji zmierza, przenosi w przyszłość możliwą, prawdopodobną, preferowaną.
Wynikają z zadań wychowania w przedszkolu i treści programu i są następujące
Aktywizowanie myślenia dzieci poprzez porównywanie, analizę i syntezę, wnioskowanie, uogólnienie, abstrahowanie (do osiągnięcia celu posłużą np. interpretowanie treści obrazka, układanie historyjek obrazkowych)
Dostarczanie wiadomości o życiu społecznym, przyrodzie i technice oraz kształtowanie prawidłowych pojęć (cele te powiązane są z wycieczkami, oglądaniem obrazków przeźroczy, obserwacje przyrody w ogrodzie przedszkolnym)
Rozwijanie wyobraźni twórczej, inicjatywy i pomysłowości(realizacja poprzez zajęcia plastyczne, zabawy inscenizowane)
Kształtowanie postaw społeczno-moralnych uczenie umiejętności współżycia i współ działania z rówieśnikami i dorosłymi (realizacja w trakcie zajęć, kiedy wprowadza się problematykę życia społecznego i właściwego postępowania np. wykonywanie upominków dla kolegów przygotowywanie niespodzianki dla chorego kolegi)
Kształcenie mowy dzieci poprawności wymowy (prowadzenie zajęć poświęconych swobodnym wypowiedziom dzieci, opowiadanie treści obrazków, nauka wierszy, ćwiczenia słownikowe)
Wyrabianie lub doskonalenie już posiadanych sprawności, umiejętności i nawyków ze wszystkich dziedzin wychowania (można je osiągnąć za pomocą zajęć ruchowych, muzyczno-ruchowych)
Rozwijanie postawy estetycznej zdolności odczuwania piękna i potrzeby obcowania z nim, (aby osiągnąć cel należy słuchać muzyki, utworów literatury pięknej poezji i prozy, oglądać działa sztuki i przedstawienia teatralne)
Rozwijanie zamiłowań indywidualnych (realizuje się go, gdy pamiętamy o zasadzie pracy indywidualnej z dziećmi i stwarza się warunki do różnorodnej działalności
Cele szczegółowe są konkretne i mogą być osiągane w czasie stosunkowo krótkim.
Ich realizacja poprzez cele pośrednie prowadzi do realizacji celów ogólnych Dotyczy różnych obszarów tematycznych w ramach działów programowych Są nie mierzalne odnoszą się bezpośrednio do dziecka Formułowane są w toku planowania, czyli jednostek metodycznych, pojedynczych zajęć konkretnych lekcji
14. Spacery i wycieczki - różnice, wartości, cele, planowanie i organizacja.
Spacer a wycieczka- czym się różnią?
Spacer- w celu realizacji zagadnień z zakresu edukacji zdrowotnej
Wycieczka- w celu poznawania w bezpośrednim kontakcie otaczającej dziecko rzeczywistości społecznej, przyrodniczej i technicznej
Cele i wartości spacerów i wycieczek
Cel organizowania spacerów wynika z potrzeby zapewnienia dzieciom pobytu na świeżym powietrzu, natomiast cel wycieczek to:
Poznawanie otoczenia i kształtowanie postaw społecznych, moralnych, patriotycznych, i estetycznych w bezpośrednim kontakcie z nimi
Dostarczenie przyjemności i odpoczynku
Kontakt z nowym środowiskiem pobudza dzieci do wypowiadania się, zadawania pytań oraz wyrabia właściwy stosunek do otoczenia i odczuwania jego piękna
Organizując wycieczkę dążymy do tego aby dzieci poznawały przede wszystkim to co najbliższe, charakterystyczne dla danego środowiska.
Planowanie
Najlepiej zaplanować na cały rok szkolny dostosowując plan do potrzeb i możliwości dzieci w różnym wieku
Wycieczki powinny być powiązane z treściami programu w poszczególnych grupach
15. Rodzaje pracy dziecka w przedszkolu - /związane z obsługiwaniem siebie, prace hodowlane, dyżury, prace porządkowo gospodarcze, praca na rzecz innych/.
Prace związane z obsługiwaniem siebie- Należą do nich: mycie się, czesanie się, samodzielne spożywanie posiłków, umiejętne korzystanie z ubikacji, wycieranie obuwia przed wejściem, rozbieranie i ubieranie się, wycieranie nosa.
Prace porządkowe i gospodarcze- W pracach tych biorą udział dzieci. Wyodrębniamy tu prace wykonywane codziennie
1)przygotowywanie do zabaw, zajęć, posiłków, odpoczynku w lokalu i na terenie, 2)porządkowanie po zabawach zajęciach, posiłkach, odpoczynku w lokalu i na terenie
3)sprzątanie półek indywidualnych, podlewanie roślin , oraz prace okresowe: I) mycie zabawek, porządkowanie sali i terenu przy przedszkolu II) sprzątanie w „kącikach zabaw”, pranie III) robienie zakupów zabawek, książek, narzędzi, nasion itp. IV) robienie przetworów(kiszenie kapusty, suszenie jarzyn, grzybów). Prace te uczą dzieci poszanowania urządzeń i wyposażenia. Przy wykonywaniu tych prac dzieci zdobywają umiejętność życia w zespole w którym każdy ma wyznaczony odcinek czynności dla wspólnego dobra wszystkich . Uczenie dzieci czynności związanych z codziennym gospodarstwem przedszkolnym odbywa się metodą pokazu i przykładu nauczycielki.
Prace hodowlane- Zaliczamy: „kąciki przyrody”, ogród przedszkolny, hodowla zwierząt i roślin. Zaspakajają silne w tym wieku zaciekawienie światem przyrody(roślin, zwierząt), potrzebę działania, odczuwania piękna.
Prace na rzecz innych- Prace te są dwojakiego rodzaju: 1) wykonywane przez każde dziecko indywidualnie np. prezent dla mamy, 2)wykonywane przez zespół czy nawet całą grupę. Poprzez te prace uczymy dzieci robienia przyjemności i sprawiania radości bliskim i dalszym osobom.
Dyżury- Osoba wykonując ten obowiązek musi wiedzieć co ma wykonać ale także jak ma to robić, musi posiadać pewne-wyćwiczone już uprzednio-sprawności ) oraz okres pełnienia tego obowiązku (czyli czasu trwania dyżuru. Wyróżniamy dyżury: STAŁE- tygodniowe, DORAŹNE- jednorazowe w formie pomocy nauczyciela i OKOLICZNOŚCIOWE-organizowane są np. w dniu przyjęć rodziców / wprowadzanie do sali i wskazywanie miejsca/).
16. Uroczystości i imprezy przedszkolne -, wartości dla rozwoju dziecka,
Tematyka uroczystości jest związana z omawianą tematyką na zajęciach i jest ściśle powiązana z treściami programowymi
Rodzaje:
Uroczystości, w których biorą udział zaproszeni goście z zewnątrz rodzice, przedstawiciele władz, mieszkańcy
Wewnętrzne, w których udział biorą dzieci i pracownicy przedszkola
Wartości uroczystości dla rozwoju dziecka
Uroczystość winna być źródłem radości i przyjemności
Powinna być źródłem przeżyć emocjonalnych
Są one okazją do zaprezentowania umiejętności dzieci
Okazją do obserwacji zachowania się dzieci
Uczą zgodnego i umiejętnego współdziałania w zespole
Uwrażliwiają na piękno, kulturę słowa
Są jednym ze sposobów utrwalenia uroczystości
17. Przygotowanie nauczyciela ogólne i codzienne, planowanie pracy.
Planuje się, aby praca niebyła chaotyczna Podstawę opracowania planu stanowi program nauczania Zawartym w programie hasłom nadaje się bardziej szczegółowy charakter
Przygotowanie do zajęć obejmuje
Znajomość zagadnienia odpowiedni zasób wiedzy, aby nie przekraczał możliwości dziecka
Bezbłędna znajomość treści, jeśli to opowiadanie trzeba je znać na pamięć, aby móc je swobodnie przybliżyć dzieciom
Pomoce dydaktyczne gotowe będące w posiadaniu placówki należ je sprawdzić przed planowanymi zajęciami przemyśleć jak je ustawić itp. oraz takie, które należy wykonać samemu
Istniej również możliwość włączenia dzieci do tych czynności np. wykonanie pomocy w czasie innego zajęcia
Uwzględnić należy:
Warunki pracy, wielkość sali
Wiek dziecka
Posiadane środki dydaktyczne
Przewidywane wycieczki
Aby opracować plan należy:
Analizować podstawę programową i program nauczania
Hierarchizacja celów kształcenia ogólnego oraz operalizacja ich wraz z właściwym zapisem
Opracowanie tematów kompleksowych
Formułowanie tematu zajęcia dydaktycznego
Dobór metody nauczania
Dobór środków do procesu dydaktycznego
Gospodarowanie czasem pracy