Uwagi

(praktyczne, robocze)

dotyczące

prac dyplomowych

pisanych pod kierunkiem

Jarosława Różańskiego OMI

na seminarium z misjologii

UKSW

Warszawa 2004

1. Wymogi administracyjne (prace magisterskie).

1.1. Podanie do Rady Wydziału: Po ustaleniu tematu pracy, zebraniu bibliografii i przygotowaniu roboczego planu [do końca III roku] proponuję wystąpienie do Rady Wydziału [na początku IV roku, najpóźniej pod koniec IV roku] z prośbą o zatwierdzenie tematu pracy (uwaga: Rady Wydziału odbywają się zwykle raz w miesiącu).

1.2. Wzór podania (format A-4 - wydruk komputerowy, proszę zadbać o estetykę pisma). Por. „Aneks” 1.

1.3. Przed obroną pracy magisterskiej w sekretariacie należy złożyć:

• Indeks z zaliczeniem studiów

• 4 egzemplarze pracy, w tym 2 egzemplarze xero dwustronne, oprawione w cienką okładkę

• 5 fotografii do dyplomu (rozmiar 4,5 x 6,5 cm)

• Dowód opłaty za dyplom

• Podanie do Dziekana z prośbą o dopuszczenie do obrony pracy i wyznaczenie recenzenta, podpisane przez promotora

1.4. Na egzemplarzach oprawionych w twardą okładkę polecam zdawkowy napis „Praca magisterska” i nic więcej.

1.5. Wzór podania do Dziekana z prośbą o dopuszczenie do obrony pracy i wyznaczenie recenzenta oraz daty obrony (format papieru A-4 - wydruk komputerowy, proszę zadbać o estetykę pisma). Por. „Aneks” 2.

2. Wygląd „zewnętrzny” pracy

/W poniższym tekście w technicznych uwagach odwołuję się do najbardziej rozpowszechnionego edytora tekstów „Word”/

1.1. Liczba stron: Praca magisterska powinna zasadniczo zawierać Ok. 60-80 stron „czystego tekstu”, bez bibliografii i aneksów (nb. aneksy nie są częścią integralną pracy - zawsze umieszczamy je na końcu). Podstawą przeliczania stron nie jest ich „fizyczna ilość”, ale tzw. „strona znormalizowana” czyli 1800 znaków (w najbardziej rozpowszechnionym edytorze tekstów „Word” można przeliczyć to przez „statystykę znaków” [kliknij: „Plik”; „Właściwości”; „Statystyka znaków”]).

1.2. Czcionka: Rodzaj dowolny, np. „Times New Roman”; wielkość: „12” lub „13” - tekst zwykły; „10” - przypisy.

1.3. Odstępy między liniami proponuję: „1,5”; odstęp po akapicie - 6 pkt.; Wcięcie (pierwszy wiersz) - 0,5 cm.

1.4. Marginesy: proponuje 3,5 cm wewnętrzny i 2,5 cm zewnętrzny (oprawa i przycięcie).

1.5. Proszę nie robić dedykacji ani nie umieszczać motta ().

NB. Dla promotora (J. Różański OMI ) przed obroną koniecznie przekazać wersję elektroniczną pracy (najlepiej w edytorze „Word”).

3. Układ pracy

1. Strona tytułowa

2. Spis Treści

3. Wykaz skrótów

4. Wstęp

5. Rozdziały

6. Zakończenie

7. Bibliografia

8. Aneksy

4. Strona tytułowa pracy

4.1. Instrukcja dotycząca strony tytułowej pracy

• Imię i nazwisko autora pracy (przynależność zakonna o ile autorem pracy jest osoba zakonna)

• Tytuł pracy

• Rodzaj pracy (magisterska, magistersko-licencjacka, doktorska)

• Promotor (imię i nazwisko oraz tytuły naukowe promotora)

• Seminarium, na którym praca była pisana

• Wydział, na którym praca była pisana

• Nazwa uczelni

• Miejsce i rok wydania

4.2. Przykład strony tytułowej (format A-4 naturalnie ): por. „Aneks” 3.

5. Spis treści

5.1. „Spis treści” powinien zawierać „Układ pracy” (a zatem: Spis Treści; Wykaz skrótów; Bibliografia; Wstęp; Rozdziały; Zakończenie; Aneksy) [por. wyżej, nr 3]

5.2. W zasadniczej części pracy („Rozdziały”) „Spis treści” nie może być zbyt „oszczędny”, ale też nie może być nazbyt rozbudowany. Dlatego proponuję „złoty środek”: „Rozdział” i „Podrozdział” - reszty możesz nie umieszczać; w pracach doktorskich ten spis może być o jeden „poziom” obszerniejszy.

5.3. Wzór spisu treści: „Aneks” 4.

6. Wykaz skrótów.

6.1. Wykaz powinien zawierać zasadniczo wszystkie skróty użyte w pracy. Dlatego proponuję (ze względu na wielość odniesień) wykorzystanie dodatku do tomu 6. „Encyklopedii Katolickiej KUL” pt. „Wykaz skrótów” (J. Wróblewski, E. Gilewicz, R. Sawa, Encyklopedia Katolicka. Wykaz skrótów, Lublin 1993). Uwaga: dodatek do tomu 1. też zawiera wykaz skrótów, ale jest on skromniejszy. Właściwie to nie propozycja, a nakaz. Dla pozycji, których brak w tym wykazie tworzymy skróty własne, ale nie mogą się one pokrywać z już istniejącymi w tym wydawnictwie.

6.2. Przy pracach obszerniejszych (Np. doktoracie), gdzie jest wykorzystana duża ilość skrótów, można pominąć większość skrótów, umieszczając po: tytule „Wykaz skrótów” informację:

„Skróty zaczerpnięto z: J. Wróblewski, E. Gilewicz, R. Sawa, Encyklopedia Katolicka. Wykaz skrótów, Lublin 1993. Inne skróty: [i tu następuje lista utworzonych w pracy, innych skrótów]

6.3. Wzór „Wykazu skrótów”: „Aneks” 5.

7. Wstęp

1. Ogólne wprowadzenie w problematykę pracy

2. Wyjaśnienie tematu pracy (sprecyzowanie tematu i trzymanie się go podczas pisania - dyscyplina!)

3. Określenie celu pracy (w pracach obszerniejszych dobrze jest postawić nawet konkretne pytania badawcze)

4. Można też powiedzieć, dlaczego podjęto taki temat: bo na przykład na ten temat jest mało literatury, bo kwestie stały się ostatnio niezwykle aktualne, poruszają ważne dla misjologii, dorobku polskich misjonarzy kwestie, itp.

5. Omówienie źródeł i literatury przedmiotu

6. Przedstawienie metod pracy

7. Krótkie omówienie treści poszczególnych rozdziałów (przedstawić sucho treść bez wyciągania wniosków).

Nb. 1) Najwięcej problemów sprawia zwykle studentom określenie metod pracy. Cytuję fragment jednego wstępu: „Jak wynika z przebiegu pracy badawczej, w niniejszej pracy zastosowano podstawowe metody pracy naukowo-badawczej, a mianowicie metodę analizy i krytyki piśmiennictwa, metodę analizy historycznej i funkcjonalnej oraz metodę opisową. Unikano z reguły metody porównawczej, poszerzającej pole analizy, gdyż pociągnęłoby to za sobą konieczność zastosowania odmiennych metod i kryteriów doboru źródeł”. Mówiąc o metodzie, odpowiedz sobie na pytanie czy posługiwano się analizą dokumentów, czy metodą historyczną (analizą wydarzeń z przeszłości), czy może komparatystyczną (porównanie dwóch zjawisk, organizmów, instytucji...), albo też korzystano z własnego kwestionariusza - ankiety i na tej podstawie opracowywałeś dane statystyczne. 2) Ważne jest omówienie źródeł i literatury przedmiotu: skąd wzięto informacje do pisania (archiwa, źródła internetowe, raporty…) , najważniejsze książki opracowania; można trochę ponarzekać, że materiałów dotyczących jakiegoś konkretnego rozwiązania brakuje, w związku z czym postanowiono zapełnić tę luką swą pracą) 3) „Mam nadzieję, że niniejsza praca przyczyni się do lepszego poznania zasad funkcjonowania...” czegoś tam, dorobku i metod pracy misjonarzy gdzieś tam .

Uwaga! „Wstęp” i „Zakończenie” piszemy na końcu.

8. Rozdziały i podrozdziały

8.1. Rozdziały i podrozdziały to zasadnicza część pracy, rdzeń. „Rozdział” proszę zaczynać od nowej stronicy, podrozdział raczej nie. Numerować można cyframi arabskimi lub rzymskimi. Wyróżnić graficznie tytuł i numer tak rozdziału, jak i podrozdziału. Każdy rozdział powinien zawierać przynajmniej dwa podrozdziały.

Rozdział wstępny nie może być rozdziałem najobszerniejszym ze wszystkich, bo zwykle wprowadza on w temat i jest powtórzeniem wielu rzeczy znanych. Dlatego proponuję „oczytać się”, zrobić notatki, ale napisać go jako ostatni.

8.2. Zasady pisowni języka religijnego: „Aneks” 11. Ważny! Gdyż nadużywa się często dużej litery.

9. Zakończenie

To swego rodzaju bilans pracy (klamra dla całości)

Stawia się tutaj raz jeszcze tezę pracy i jej uzasadnienie.

Ocenia się także na ile i jak udało się tę udowodnić (obalić) zakładaną we wstępie tezę.

Można wyciągnąć wnioski z poszczególnych rozdziałów (nie omawiasz ich treści, jak we wstępie, ale mówisz, jakie z nich płyną wnioski (we „Wstępie” nie przedstawia się wniosków!); także rozdział wstępny: uzasadniasz dlaczego go przedstawiłeś tak a nie inaczej, np. „wprowadza on w tło pracy misyjnej, ukazuje jej uwarunkowania geograficzne, klimatyczne, środowisko kulturowe, historię, itp.

Podaje się ograniczniki - czyli stwierdzenia, które fragmenty pracy świadomie zostały zawężone, gdyż np. wykraczają poza temat: „wiem, że o tym i o tym można napisać więcej, ale z braku miejsca i z tego prostego powodu, że za bardzo wykracza to poza sedno i główne zagadnienia nas interesujące, ograniczam się jedynie do lekkiego zaznaczenia tego problemu, bez wdawania się w zbędne, moim zdaniem, szczegóły”.

Dobrze jest też tu dorzucić kilka uwag „od siebie” dotyczących np. przyszłości omawianego tematu, opinii w kwestii dalszego rozwoju sytuacji, rokowań, nadziei, wątpliwości etc., które wywołują fakty opisane w pracy.

Można też tutaj wskazać na inne, potrzebne pole badań związane z pracą, które nie zostało uwzględnione ze względu na wąski temat i objętość pracy.

10. Bibliografia

7.1. Bibliografia powinna zawierać wszystkie pozycje wykorzystane w pracy (i tylko wykorzystane pozycje), nawet jeśli są one tylko wspomniane w przypisach. Także pozycje zamieszczone na stronach internetowych.

7.2. W pracach o charakterze teologicznym zwykle na pierwszym miejscu uwzględnia się dokumenty Kościoła. Można je wtedy umieścić w „źródłach”. Przy wielu pracach misjologicznych o charakterze bardziej historycznym można je wyodrębnić ze źródeł.

7.3. Wzór: „Aneks” 6.

11. Aneksy

11.1. Aneksy nie stanowią integralnej części pracy. Są dodatkiem, ale bardzo pożądanym. Zawierać mogą mapy, zestawienia statystyczne, wykresy, dane, do których odwołujemy się w tekście. Z reguły nie są one przedrukiem czy najzwyklejszą kopią materiałów ogólnodostępnych, drukowanych. Powinniśmy się do nich odwołać w przypisach lub w tekście przynajmniej jeden raz, by „usprawiedliwić” ich istnienie.

11.2. W pracach o dorobku polskich misjonarzy proszę o przygotowanie aneksu „Alfabetyczny spis polskich misjonarzy pracujących w …”

11.3. Wzór biogramu misjonarza: por. Aneks 7.

12. Cytaty i przypisy

12.1. Cytaty

Powinny być w pracy magisterskiej i to dość dużo , ale zawsze zaznaczone (cudzysłów, bądź kursywa - proponuję cudzysłów). Jeśli cytat nie jest zaznaczony wyraźnie - to plagiat. Przyjmuje się też /jest to raczej zwyczaj/, że pojedynczy cytat nie powinien być dłuższy niż 14 wierszy. Cytujemy np. tak: „Tu jest tekst cytowany przez Ciebie [z wtrąceniami - A.B.], który dobrze jest też wysunąć poza normalny akapit i czasami podkreślić [podkr. A.B] co ważniejsze Twoim zdaniem fragmenty [zauważ, że wtrącenia są zwykłą czcionką - A.B.] i z przypisem na końcu”. Po przypisie proszę postawić kropkę.

12.2. Przypisy

W przypisach umieszcza się źródła cytowanych fragmentów oraz danych. Dobrze jest także, jak niektóre przypisy są poszerzeniem o jakieś informacje, zawierają uwagi, wyjaśnienia, wskazują inna literaturę, odmienne opinie u innych autorów, wyjaśniają niektóre skróty, tłumaczą obce pojęcia, itp. Słowem, jeśli przypisy są zróżnicowane. Bardzo proszę umieszczać je u dołu strony [przypisy dolne]. Ich numeracja - arabska. Jeśli przypis odnosi się do cytatu, nie dajemy „por.” („porównaj”; niektórzy różnicują „por.” i „zob.”), w innych dajemy „por.”. Można używać skrótów łaciny np. „ibidem” („tamże” - chodzi o wykorzystaną pozycję, która jest w poprzednim przypisie jako ostatnia), „op.cit.” („dz.cyt” - „dzieło cytowane” - jeśli było raz cytowane, można podać samo nazwisko i imię - autor tylko ma jedno przytaczane w całym tekście dzieło; lub też nazwisko, imię oraz tytuł lub jego skrót), itp. Osobiście proponuję nazewnictwo polskie.

12.3. Przykłady zróżnicowanych przypisów: „Aneks” 8.

12.4. Uproszczone zasady tworzenia przypisów: „Aneks” 9.

12.4. Przypisy bibliograficzne dotyczące dokumentów elektronicznych i ich części: „Aneks” 10.

13. Formalności: praca licencjacka

(licencjat kanoniczny)

Dokumenty, które należy złożyć przed egzaminem licencjackim [licencjat kanoniczny] (po II roku doktoranckim):

13.1. Indeks i kartę z zaliczeniami.

13.2. Podanie do Dziekana Wydziału Teologicznego z prośbą o dopuszczenie do egzaminu licencjackiego i wyznaczenie terminu egzaminu licencjackiego zaakceptowane przez Kierownika Studiów Doktoranckich. Por. „Aneks” 12.

13.3. Absolwenci Wydziału Teologicznego UKSW, którzy uzyskali z pracy magisterskiej ocenę niższą niż 4,5 winni złożyć pracę licencjacką.

13.4. Absolwenci innych Uczelni muszą posiadać w aktach dwie pozytywne recenzje pracy magisterskiej kwalifikujące do uznania jej jako pracę licencjacką. Dokumenty należy złożyć w sekretariacie studiów doktoranckich.

NB. 1. Dokumenty, które należy złożyć po egzaminie licencjackim: Dowód wpłaty 10 zł za dyplom licencjata kościelnego. Dowód należy okazać w Dziekanacie Wydziału Teologicznego. Dyplomy licencjackie są do odebrania w Dziekanacie Wydziału Teologicznego.

NB.2. Tezy do egzaminu licencjackiego z misjologii - por. „Aneks 13”.

14. Formalności: rozprawa doktorska

Dokumenty, które trzeba złożyć do otwarcia przewodu doktorskiego:

14.1. Podanie do Rady Wydziału z prośbą o otwarcie przewodu doktorskiego i zatwierdzenie tematu pracy doktorskiej (por. „Aneks” 14).

14.2. Życiorys naukowy z wykazem publikacji (por. „Aneks” 15).

NB. Dokumenty należy złożyć w Dziekanacie Wydziału Teologicznego

Formalności: praca magisterska

Aneks 1.

_____________________

Warszawa, 3 marca 2004 r.

Anna Bielańska

Nr albumu 51972

(misjologia)

Do Rady Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o zatwierdzenie tematu pracy magisterskiej pt. Wkład polskich fideidonistów w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii, pisanej pod kierunkiem ks. dra hab. Jarosława Różańskiego na seminarium z misjologii.

Z wyrazami szacunku

Anna Bielanska

Podpis promotora:

JRozanski

Aneks 2.

___________________________

Warszawa, 14 kwietnia 2004 r.

Anna Bielańska

Nr albumu 51972

(misjologia)

Do Księdza Dziekana Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o dopuszczenie mnie do obrony pracy magisterskiej pt. Wkład polskich fideidonistów w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii, pisanej na seminarium z misjologii pod kierunkiem ks. dra hab. Jarosława Różańskiego. Proszę o wyznaczenie recenzenta i daty obrony.

Proszę o pozytywne rozpatrzenie mej prośby.

Z wyrazami szacunku

Anna Bielanska

Podpis promotora:

JRozanski

____________________________

Aneks 3.

__________________________

Anna Bielańska

Wkład polskich fideidonistów

w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii

Praca magisterska

napisana na Wydziale Teologicznym

Katedra Historii Misji

pod kierunkiem

ks. dr. hab. Jarosława Różańskiego

UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO

Warszawa 2004

Aneks 4. Spis treści

____________________

Spis treści

Wykaz skrótów …………………………...…………...…… 4

Wstęp ……………………………………………….....….... 5

1. Początki pracy polskich misjonarzy w Zambii …..….… 7

1. Początki misji katolickich w Zambii ……………... 8

2. Udział Polaków w ewangelizacji Zambii .………... 10

3. Sytuacja Kościoła po uzyskaniu niepodległości … 15

2. Początki i rozwój zaangażowania polskich

fideidonistów w Zambii ………………………………. 19

1. Wpływ encykliki Piusa XII na ożywienie misyjne

w Kościele polskim …………………….……...... 20

2. Formacja przyszłych polskich misjonarzy

fideidonistów …………………………………….. 24

3. Pierwsi polscy fideidoniści w Zambii …………… 29

4. Placówki przejęte oraz założone

przez polskich fideidonistów …...…..................... 37

5. Utworzenie formalnej grupy polskich

fideidonistów w Zambii ……………………..... 41

3. Rodzaje posługi misjonarskiej polskich fideidonistów 44

1. Głoszenie Ewangelii ………………………...…. 45

2. Posługa sakramentalna ……………………...….. 48

3. Praca z dziećmi i młodzieżą ………………....… 50

4. Troska o miejscowe powołania kapłańskie ……… 53

5. Pomoc w rozwoju społecznym ludności Zambii ... 56

6. Troska o inkulturację miejscowego Kościoła .…… 61

7. Zasługi polskich fideidonistów w Zambii

i ich plany na przyszłość …………………..…...... 63

Zakończenie ……………………………...………………... 67

Bibliografia …………………………...…………………… 69

Aneksy ……………………………….……………………. 75

1) Dane statystyczne …………………………………….. 75

2) Biogramy polskich fideidonistów w Zambii …………… 81

Aneks 5. Wykaz skrótów

__________________________

Wykaz skrótów

ACECCT - Association des Conférences Episcopales du Congo, du Centrafrique et du Tchad - Stowarzyszenie Konferencji Episkopatów Kongo, Republiki Środkowoafrykańskiej i Czadu.

BF Breviarium Fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła. Oprac. S. Głowa SJ, I. Bieda SJ, Poznań 1988.

AK - „Ateneum Kapłańskie”, Włocławek 1909-

CT - „Collectanea Theologica”, Lwów 1931-39, 1949/50-

DC - „La documentation catholique”. Les questions actuelles, chronique de la presse, Paris 1919-40, 1944-

EK - Encyklopedia Katolicka, Lublin.

HD - „Homo Dei”. Przegląd ascetyczno-duszpasterski (obecnie Przegląd teologiczno-duszpasterski), Tuchów 1932-39, Wrocław 1940-56, Warszawa 1957-

KKK - Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994 [uwzględniono teksty poprawek zatwierdzone przez Kongregację Nauki Wiary pismem z 25 kwietnia 1998 r.]

KPK - Kodeks Prawa Kanonicznego. Przekład polski zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu, Poznań 1984.

NP - Jan Paweł II, Nauczanie papieskie, (red. F. Kniotek), Poznań 1987-

NSD - Niższe seminarium duchowne.

WA - Wikariat apostolski.

WSD - Wyższe seminarium duchowne

ZMis - „Zeszyty Misjologiczne Akademii Teologii Katolickiej”, Warszawa 1973-

ZNKUL - „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”, Lublin 1958-

Aneks 6. Bibliografia

___________

Bibliografia

1. Dokumenty Kościoła

2. Źródła

3. Opracowania

4. Literatura pomocnicza

Nb. Te poszczególne działy mogą być modyfikowane. Mogą także zawierać podpunkty. Podział musi być jednak logiczny.

__________________

Aneks 7. Biogramy misjonarzy

________________

Schemat biogramu

1. Nazwisko (czasem różne pisownie - uwzględnić))

2. Imię (imiona): świeckie i zakonne

3. Funkcja: zgromadzenie zakonne (lub FD - Fidei donum), ksiądz, brat zakonny, siostra, misjonarz świecki

4. Urodzony: data i miejsce (miejscowość, diecezja czy też region)

5. Krótko przebieg życia przez wstąpieniem do zgromadzenia lub seminarium (szkoły, osiągnięcia zawodowe czy inne ciekawsze)

6. Wstąpienie do nowicjatu, śluby wieczyste, święcenia: podać datę, miejscowość i kraj

7. Data i miejsce śmierci (ewentualnie okoliczności) lub też data opuszczenia misji w Afryce

8. Przebieg pracy w kraju: placówki i rodzaj wykonywanej posługi

9. Przebieg pracy na misjach

• Kiedy przybył

• Placówki misyjne: lata i rodzaj posługi

• uwzględnić zwłaszcza największe dokonania na misjach lub jakieś cechy charakterystyczne

• Kiedy opuścił misje

• Ewentualnie wspomnienie gdzie obecnie pracuje

Źródła: podać jak najwięcej i jak najdokładniej

• wykorzystane

• niewykorzystane, a znalezione

Uproszczony przykład:

EMANUEL GABYRYEL (GABRIEL), jezuita, ks., ur. 24 XII 1848 w Miliczu na Śląsku, wst. 23 III 1867 w Starej Wsi, wyświęcony 14 III 1880 w Krakowie, zm. 2 VIII 1885 w Nahmasugo k. Zumbo.

Wychowawca w konwikcie w Tarnopolu 1873-77. Pierwszy polski misjonarz w Afryce. W 1880 wyjechał do Mozambiku. Działał najpierw w Mopea, zabiegając o utrzymanie misji katolickiej, a następnie został wikariuszem biskupa Mozambiku Antonio de Silva i przełożonym stacji misyjnej w Quelimane, a w 1884 przełożonym całej misji zambeskiej. Zorganizował kolegium w Quelimane. Mianowany dodatkowo w 1885 proboszczem w Zumbo, zmarł podczas uciążliwej podróży w celu otwarcia tam stacji misyjnej.

Żródła: EK; NZ III 58; Grzebień L., Pionierski trud, dz. cyt., s. 18-24; O. Emmanuel G. NW (1912) nr 3, s. 585-599.

Aneks 8. Przykłady przypisów

________

Por. A. Miśkowiec, Idźcie i wy do winnicy, „Misje Dzisiaj” (2003) nr 1, s. 14.

Por. W. Dobrzyński, Encyklika Piusa XII „Fidei donum” i jej realizacja w Polsce, [mps], Warszawa 1976, s. 6.

Por. L. Grzebień, A. Kozłowiecki, Wśród ludu Zambii, t. 1, Kraków 1977, s. 63.

Tamże, s. 291.

Por. F. Jabłoński, Założenia i praktyka przygotowania do pracy misyjnej fideidonistów w Polsce, [w:], Przygotowanie misjonarzy - założenia i praktyka, J. Różański (red.), Warszawa 2004, s. 49.

Por. A. Sobiech, Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie (1984-2000), [mps] Warszawa 2001, s. 21.

Zob. Aneks 1.

Por. Z. Szyfelbejn-Sokolewicz, dz. cyt., s. 56.

Nie jest to jednak samodzielna instytucja małżeństwa, w której dwie kobiety stanowią rodzinę podstawową, a ojcem dzieci (genitor) jest „tolerowany przez zwyczaj kochanek”, jak sugerowałyby Z. Szyfelbejn-Sokolewicz, dz. cyt., s. 57; B. Olszewska-Dyoniziak, Człowiek - kultura - osobowość, Kraków 1991, s. 103. Maria Ch. Chikwe podkreśla, że zwyczaj ten stanowi jedynie formę małżeństwa, nałożoną na istniejący już, zawarty prawnie związek lub po jego wygaśnięciu. Zwyczaj ten ma na celu zachowanie ciągłości rodu ojca kobiety, która wyjątkowo przejmuje funkcje mężczyzny, umożliwia również kobietom dziedziczenie w swym lineażu. M.Ch. Chikwe, The concept of marriage in Igbo traditional society, Roma 1997, s. 42; M. Gluckman, Kinship and Marriage among the Lozi of Nothern Rhodesia and the Zulu of Natal, w: A.R. Radcliffe-Brown, D. Forde (red.), dz. cyt, s. 184. Por. także wife-marriage u Nuerów A. Hoebel, Man in the Primitive World. An Introduction to Anthropology, New York 1958, s. 311-312.

„U Mande tacy »bracia« uważają się nawet za »bliźniaków« (flam), a ich dzieci zobowiązane są mówić do wszystkich ideacyjnych braci rodzonego ojca również »ojcze« (fa).” Z. Komorowski, Wprowadzenie do socjologii Afryki, Warszawa 1978, s. 29.

Zagadnienie rodziny zostanie szczegółowo omówione w paragrafie drugim.

Rozróżnienie to jest jednak umowne i rzadko stosowane. Zofia Sokolewicz na określenie obu rodzajów grupy pochodzenia używa słowa „ród”, zaś Andrzej Zajączkowski posługuje się tylko terminem „klan”. Na gruncie antropologii anglojęzycznej za podobnym rozróżnieniem opowiadał się S.F. Nadel. Oprócz słowa „clan”, na oznaczenie matrylinearnej grupy pochodzenia, korzysta on z wprowadzonego przez siebie terminu „gens” dla grupy patrylinearnej. S.F. Nadel, Dual descent in the Nuba Hills, w: A.R. Radcliffe-Brown, D. Forde (red.), dz. cyt., s. 333. Mimo braku usystematyzowania teminologii związanej z tym zagadnieniem, w pracy tej przyjęto rozróżnienie na ród patrylinearny i klan matrylinearny; zaś na określenie ogólne tej kategorii pokrewieństwa używane będą oba terminy wymiennie.

E. Rzewuski, M. Włodkowska, Przedmowa, [wstęp do] A. Wińcza, Wspaniali Masajowie, Katowice 1976, s. 17.

„May God bless you, may you have children and rear them. Live in peace and do not fight. Our son-in-law, do not maltreat your wife. Our daughter, obey your husband. May God give you long life.” Tamże, s. 78.

Aneks 9. Uproszczone zasady tworzenia przypisów

________________

Uproszczone zasady tworzenia przypisów

Aneks 10, Przypisy bibliograficzne dotyczące dokumentów elektronicznych i ich części

________________

Przypisy bibliograficzne dotyczące dokumentów elektronicznych i ich części

Norma, przeznaczona jest do stosowania w celu sporządzania przypisów dotyczących dokumentów elektronicznych oraz w celu włączenia do bibliografii załącznikowej i formułowania powołań w tekście odpowiadających właściwym pozycjom tej bibliografii.

Podajemy wyłącznie elementy obowiązkowe opisu w  postaci legendy - najpierw z  objaśnieniami ogólnymi, potem dla konkretnych przykładów.

1. Odpowiedzialność główna: autor (dopuszczalny skrót imienia) lub ciało zbiorowe; jeżeli osoba lub ciało zbiorowe ponoszące główną odpowiedzialność za dzieło nie są podane w dokumencie, ten element należy pominąć i pierwszym elementem opisu będzie tytuł

2. Tytuł: w formie występującej w źródle.

3. Typ nośnika: podajemy w nawiasach kwadratowych; może to być [online], [CD-ROM], [dyskietka]

4. Wydanie: wydanie, wersja (np. wyd. 5, wersja 3.5)

5. Miejsce wydania: podajemy, o ile potrafimy je ustalić; jeżeli informacja pochodzi spoza źródła podajemy ją w nawiasach kwadratowych, jeżeli jest podana w źródle zamieszczamy ją w oryginalnym języku.

6. Wydawca: może być forma pełna lub skrócona.

7. Data wydania: rok; jeżeli nie można go określić, podajemy datę "copyright", przy czym dla dokumentów dostępnych online, które ukazują się przez więcej niż jeden rok, możemy w ogóle pominąć to pole i podać datę dostępu (w polu data dostępu) ujętą w nawiasy kwadratowe.

8. Data aktualizacji: podajemy datę jeśli jest ona znana.

9. Data dostępu: dla dokumentów online.

10. Warunki dostępu: dla dokumentów online [adres strony].

A) Książki:

Przykład 1 Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [CD-ROM]. Wersja 1.0.3.16 Łódź: PRO-media CD, 1998. Aktualizowane w dniu 25.11.1998.

Przykład 2 Carroll L., Alice's adventures in Wonderland [online], [Dortmund, Niemcy], WindSpiel, November 1994, [dostęp: 10 lutego 1995], dostępny w World Wide Web: http://www.germany.eu.net/books/carroll/alice.html.

Przykład opisu rozdziału książki elektronicznej: McConnell W.H., Constitutional history, [w:] The Canadian encyclopedia [CD.-ROM]. Macintosh version 1.1. Toronto: McClelland & Stewart, c. 1993.

B) Artykuły:

Przykład 1: Bobińska M., Ryzykowny kurs, [w:] Gazeta Prawna [online], 2002-06-03, nr 105/2002 [dostęp 27 marca 2003]. s. 2., dostępny w Internecie: <http://archiwum.infor.pl/gp/index.php?str=s&P180=I02.2002.105.00000020a>.

Przykład 2 Journal of Technology Education [online], Blacksburg (Va.): Virginia Polytechnic Institute and State University, 1989- [dostęp: 15 marca 1995], półrocznik, dostępny w Internecie: gopher://borg.lib.vt.edu:70/1/jte. ISSN 1045-1064

Przykład opisu strony internetowej: Annual report for the year 2001-2002 [online], Cambridge: The University of Cambridge Library, 2004 [dostęp: 06-05-2004], dostępny w Internecie: http://www.lib.cam.ac.uk/About/annual_report_2001-2.pdf

Aneks 11. Zasady pisowni języka religijnego

________________




Z

asady pisowni

słownictwa religijnego


(Dokument nieznacznie skrócony)

1. PRZEBIEG PRAC

W dniach 21 I 2003 roku, 25 II 2003 roku i 25 III 2003 roku odbyły się posiedzenia zespołu roboczego Komisji Języka Religijnego Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN, w których udział wzięli zarówno członkowie Komisji, jak i goście zaproszeni jako eksperci w dziedzinie normy ortograficznej. Celem spotkań nie była zmiana istniejących przepisów ortograficznych, lecz przedstawienie propozycji ujednolicenia pisowni słownictwa religijnego, uściślenia niektórych reguł, niekiedy podanie dodatkowego uzasadnienia istniejących norm. Za pożądane uznano ograniczenie użycia wielkiej litery, jednak z zachowaniem możliwości jej zastosowania ze względów grzecznościowych, emocjonalnych lub dla podkreślenia szczególnej ważności.

Rada Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk zatwierdziła poniższe ustalenia na posiedzeniu plenarnym w dniu 7 V 2004 roku.

2. USTALENIA PISOWNI

2.1. Nazwy sakramentów świętych

Nazwy sakramentów świętych, np.: chrzest, bierzmowanie, komunia święta, piszemy zasadniczo małą literą (wyjątki : Eucharystia,  Najświętszy Sakrament, Przenajświętszy Sakrament). Możliwe jest także użycie wielkiej litery ze względów religijnych, np. wyrażenie Komunia Święta użyte jako synonim Najświętszego Sakramentu, albo ze względów emocjonalnych, np. jako nazwa uroczystości, która jest ważnym wydarzeniem w życiu człowieka, np. I Komunia Święta, Chrzest Święty, Konfirmacja (u protestantów).


2.2. Nazwy okresów liturgicznych

Nazwy okresów liturgicznych piszemy w zasadzie małą literą, np.: adwent, wielki post, oktawa (wyjątek: Wielki Tydzień). Możliwe jest jednak także użycie wielkiej litery, zwłaszcza w tekstach o charakterze religijnym.

2.3. Nazwy świąt 

Nazwy świąt piszemy dużą literą (wszystkie człony nazwy) np.: Boże Narodzenie, Wielkanoc, Środa Popielcowa (i Popielec), Wniebowzięcie, Boże Ciało, Zielone Świątki, Zaduszki, Dzień Zaduszny, Niedziela Wielkanocna, Niedziela Zmartwychwstania, Poniedziałek Wielkanocny, Wielki Czwartek, Wielki Piątek, Wielka Sobota.

Wyrazy: święto, dzień zapisujemy małą literą, jeśli nie są integralną częścią nazwy (jeśli mogą być pominięte, a nazwa będzie zrozumiała), w przeciwnym wypadku stosujemy dużą literę: święta Bożego Narodzenia, święta Wielkanocy, dzień Wszystkich Świętych, ale Dzień Zaduszny (jeśli chodzi o święta wielkanocne, oba wyrazy piszemy małą literą, ponieważ jest to peryfraza Wielkanocy).

Wyraz Wigilia piszemy dużą literą jako nazwę dnia poprzedzającego Boże Narodzenie, natomiast wigilia małą literą w znaczeniu nazwy wieczerzy, przyjęcia, oraz jako nazwę dnia poprzedzającego inny dzień. Wyraz gwiazdka, który może być zarówno nazwą dnia (dni) świątecznych, jak i nazwą zwyczaju, w obu znaczeniach piszemy małą literą ze względu na odcień potoczności.

Nazwy obrzędów, zabaw i zwyczajów związanych z danym świętem piszemy małą literą, np.: andrzejki, mikołajki, pawełki, dyngus, lany poniedziałek.

Nazwy typu: pierwszy piątek miesiąca, szabat (szabas, sabat) piszemy małą literą, podobnie jak niedziela.

2.4. Nazwy godności, tytułów, urzędów kościelnych

Nazwy te piszemy zasadniczo małą literą, np.: ojciec, ksiądz, papież, biskup (z wyjątkiem tekstów okolicznościowych, listów itd. - wówczas stosujemy wielką literę ze względów grzecznościowych lub emocjonalnych). Piszemy ojciec święty małymi literami, dopuszcza się jednak stosowanie wielkiej litery ze względów emocjonalnych, czyli Ojciec Święty.

Pełne oficjalne nazwy jednoosobowych urzędów piszemy dużą literą (wszystkie człony), np.: Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Nazwy członków i członkiń zakonów piszemy małą literą, np. oo. franciszkanie, małe siostry Jezusa (nie są to nazwy zakonów jako instytucji, tylko nazwy członków) .

2.5. Nazwy instytucji i jednostek organizacyjnych Kościoła

Piszemy tylko wielką literą Kościół w znaczeniu organizacji, instytucji, ogółu wiernych. Określenia odłamów wyznaniowych piszemy małą literą, czyli Kościół katolicki, Kościół prawosławny, Kościół ewangelicko-augsburski. Natomiast jeśli mamy do czynienia z oficjalną zarejestrowaną nazwą własną organizacji, piszemy dużą literą wszystkie człony, np.: Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny w RP, Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP, Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP, Kościół Rzymskokatolicki oraz Kościół Katolicki (obie nazwy funkcjonują jako oficjalne).

Nazwy kościelnych jednostek administracyjnych, np.: archidiecezja krakowska, parafia, prowincja, kustodia, a także nazwy urzędów, np.: kuria metropolitalna, kapituła generalna piszemy w zasadzie małą literą, chyba że są to oficjalne nazwy, wówczas piszemy dużą literą wszystkie człony, np.: Kuria Metropolitalna Archidiecezji Krakowskiej, Prowincja św. Antoniego z Padwy i bł. Jakuba Strzemię (również wyrażenia typu: XIX Kapituła Generalna traktujemy jako nazwy własne). Nazwę episkopat piszemy zasadniczo małą literą w znaczeniu ogółu biskupów, możliwe jest jednak również użycie wielkiej litery (Episkopat) w odniesieniu do instytucji, którą jest Konferencja Episkopatu Polski. Piszemy episkopat polski, uznając polski za przymiotnik, lub episkopat Polski, mając na myśli rzeczownik w dopełniaczu.

2.6. Nazwy budynków i obiektów 

Nazwy te piszemy małą literą, np.: kościół, bazylika, katedra, sanktuarium. W przypadku nazw własnych piszemy dużą literą tylko ten człon, od którego zaczyna się właściwa nazwa własna, np.: kościół Mariacki, kościół Dominikanów i (kościół Ojców Dominikanów), kościół Świętego Marka (ale skrót piszemy zawsze małą literą, zatem: kościół św. Marka, kościół oo. Dominikanów), kościół pod wezwaniem (pw.) Świętego Wojciecha, sanktuarium Świętego Józefa (wyjątkowo Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, ponieważ rzeczownik sanktuarium jest w tym wypadku integralną częścią nazwy własnej), kościół Na Skałce (ale katedra na Wawelu, katedra wawelska - ponieważ to nie jest właściwa nazwa własna). Powyższe nazwy jako napisy umieszczone na budynku zaczyna się od dużej litery, ponieważ jest to początek nowego tekstu. Możliwa jest również pisownia kościół dominikanów, jeśli dominikanów nie jest nazwą własną budynku, lecz jedynie wyrażeniem określającym kościół, który należy do dominikanów, a może nosić jakąś inną nazwę, nieistotną w kontekście. 

Rzeczownik bazylika wyjątkowo pisze się dużą literą w nazwach siedmiu bazylik patriarchalnych, zwanych również większymi (Bazylika Świętego Jana Chrzciciela na Lateranie, Bazylika Matki Boskiej Większej, Bazylika Świętego Pawła za Murami, Bazylika Świętego Piotra, Bazylika Świętego Wawrzyńca w Rzymie, Bazylika Świętego Franciszka w Asyżu i Bazylika Najświętszej Maryi Panny od Aniołów w Asyżu), ponieważ w tym wypadku rzeczownik ten stanowi część nazwy własnej. 

2.7. Nazwy modlitw

Nazwy gatunkowe modlitw piszemy małą literą, jak litania, akt strzelisty, natomiast nazwy własne konkretnych modlitw traktujemy jak tytuły utworów literackich, czyli tylko pierwszy wyraz zapisujemy dużą literą, np.: Gorzkie żale, Litania do Najświętszej Maryi Panny. Godzinki mogą być zarówno nazwą gatunkową, jak i własną - odpowiednio do tego zapisujemy dużą lub małą literą (częściej dużą, bo zazwyczaj mamy na myśli konkretne Godzinki ku czci Najświętszej Maryi Panny). Podobnie np. Modlitwa za zmarłych (jako tytuł konkretnej modlitwy) lub modlitwa za zmarłych (jako nazwa odmiany gatunkowej). W nazwach: Modlitwa Pańska, Anioł Pański zapisujemy dużą literą również drugi człon, ponieważ jest to przymiotnik dzierżawczy.

2.8. Nazwy nabożeństw

Nazwy nabożeństw (w tym mszy św.) zapisujemy zasadniczo małą literą, np.: msza święta, liturgia święta (jako odpowiednik mszy św. w Kościele prawosławnym), roraty, suma, pasterka, droga krzyżowa, różaniec, nabożeństwo majowe. Możliwe jest także użycie wielkiej litery w stosunku do nazw Msza Święta, Liturgia Święta, zwłaszcza w tekstach o charakterze religijnym.

Nazwy części mszy świętej zapisujemy małą literą, np. liturgia eucharystyczna, sanctus (ale jako tytuł modlitwy Sanctus piszemy dużą literą).

2.9. Nazwy osobowe

Wielką literą piszemy nazwy własne (wszystkie człony), np.: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty, Jezus Chrystus, Jahwe, Jehowa, Matka Boska, Bogurodzica, Madonna (tylko w odniesieniu do Matki Boskiej), św. Jan Ewangelista, św. Jan Chrzciciel, św. Jan z Dukli (przyimki wchodzące w skład nazwy piszemy małą literą, chyba że występują w pozycji początkowej nazwy).

Zestawienie święty mikołaj pisze się małą literą, jeśli nie chodzi o konkretnego świętego, np. Wynajął świętego mikołaja, Tata przebrał się za świętego mikołaja, Przed świętami na ulicach i w supermarketach pojawia się mnóstwo świętych mikołajów.

Jednowyrazowe określenia Boga, np.: Opatrzność, Mesjasz, Odkupiciel, Zbawiciel piszemy dużą literą.

Peryfrazy Boga pisze się wariantywnie dużą lub małą literą, np.: Ojciec Niebieski / ojciec niebieski, Słowo Wcielone / słowo wcielone, Trzy Osoby Boskie / trzy osoby boskie. Powyższa zasada stosuje się również do peryfrastycznych określeń Matki Boskiej, np.: Gwiazda Zaranna / gwiazda zaranna, Pocieszycielka Strapionych / pocieszycielka strapionych, Królowa Anielska / królowa anielska. Dodatkowe określenia identyfikujące, zwykle związane z konkretnym wizerunkiem, piszemy dużą literą, np. Matka Boska Nieustającej Pomocy, Matka Boska Śnieżna.

Zaimki odnoszące się do Boga również można zapisywać dużą lub małą literą, np. On / on, Jego / jego, Twój / twój. Zaimki zwrotne się / siebie piszemy małą literą.

Jeżeli nazwa osobowa nie jest jednostkowa, zasadniczo używamy małej litery, np.: apostoł, anioł, archanioł, anioł stróż, szatan. Natomiast piszemy wielką literą, jeśli nazwa ta stanowi indywidualizujący składnik nazwy własnej, np.: św. Paweł Apostoł, św. Michał Archanioł. Nazwę Antychryst / antychryst, piszemy wariantywnie dużą i małą literą (ale w znaczeniu przenośnym oczywiście tylko małą literą). Rozróżnienie to ma oparcie we właściwościach fleksyjnych rzeczowników, bowiem rzeczownik oznaczający istotę jednostkową nie odmienia się przez liczby.

Pierwszy człon nazw: ojcowie Kościoła, doktorowie Kościoła piszemy w małą literą (drugi człon zawsze dużą, wbrew słownikowi ortograficznemu!).

2.10. Nazwy (tytuły) utworów (książek, rozpraw, artykułów, pieśni, dzieł sztuki, dokumentów itp.) 

W nazwach tych piszemy dużą literą pierwszy wyraz tytułu (również incipitu, np. W żłobie leży).  

W tytułach ksiąg uznanych za objawione w danej wspólnocie religijnej używamy dużej litery we wszystkich członach z wyjątkiem przyimków, zgodnie z rozpowszechnionym zwyczajem językowym, np.: Księga Mądrości, Księga Wyjścia, Pieśń nad Pieśniami, Pierwsza Księga Królewska, Księgi Wedy, także oczywiście:  Pismo Święte, Stary Testament, Nowy Testament  (skróty ST, NT zapisujemy bez kropek). Wyraz Ewangelia jako nazwę księgi i jednocześnie opis życia Chrystusa piszemy dużą literą (np. Ewangelia św. Jana, cztery Ewangelie). W stosunkowo rzadszych użyciach piszemy ewangelia jako nazwa gatunku literackiego oraz jako nazwa części mszy świętej, (np. Przyszedł do kościoła po ewangelii).

Wyraz Dekalog zapisujemy dużą literą jako nazwę własną (tytuł) tekstu  (natomiast w znaczeniach przenośnych, np. zbioru zasad życiowych jakiejś osoby piszemy wspomniany wyraz małą literą). Podobnie zapisujemy Dziesięć Przykazań (Bożych) i Dziesięcioro Przykazań (Bożych) jako tytuł, np. w katechizmie, ale używa się także pisowni małą literą: dziesięć (lub dziesięcioro) przykazań (Bożych), jeśli chodzi o konstrukcję składniową, połączenie liczebnika z rzeczownikiem, np. Na co dzień pamiętał o siedmiu z dziesięciu przykazań. 

Nazwy przekładów Biblii - Septuaginta i Wulgata piszemy dużymi literami.

Nazwy dokumentów, jak: encyklika, adhortacja, konstytucja, dekret, list pasterski, piszemy dużą literą tylko wtedy, gdy są one konieczną i nieodłączną częścią tytułu, np. Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym. Natomiast jako nazwy gatunkowe zapisujemy wymienione wyrazy małą literą.     

2.11. Nazwy wydarzeń zbawczych

Nazwy wydarzeń, np.: zwiastowanie (ale Zwiastowanie jako nazwa święta oczywiście wielką literą), sąd ostateczny, ostatnia wieczerza piszemy małą literą, istnieje jednak możliwość użycia wielkiej litery ze względów religijnych (dla podkreślenia szczególnej ważności), np.: wcielenie lub Wcielenie, odkupienie lub Odkupienie.

2.12. Nazwy rzeczy mających charakter symboli religijnych oraz nazwy miejsc

Nazwy rzeczy, np. krzyż, różaniec zapisujemy małą literą, możliwe jest także użycie dużej litery, zwłaszcza w stosunku do wyrażenia Krzyż Święty. Wieczernik traktujemy jako nazwę własną miejsca i piszemy dużą literą. Również wyrażenie Gwiazda Betlejemska uważa się za nazwę własną (także dla odróżnienia od gwiazda betlejemska w znaczeniu 'roślina, zwana też poinsencją'. Nazwy miejsca: Ziemia Święta, Ziemia Obiecana piszemy dużymi literami (ale: ziemia obiecana w znaczeniu przenośnym).

2.13. Nazwy obchodów, rocznic i jubileuszy

Nazwy typu: Światowy Dzień Młodzieży, Rok Święty, Rok Jubileuszowy piszemy dużymi literami (ale jako nazwa niejednostkowa - małymi literami, np. lata święte, lata jubileuszowe).

2.14. Nazwy ruchów religijnych

Nazwy te piszemy dużymi literami tylko wtedy, gdy są oficjalnymi nazwami organizacji, np. Odnowa w Duchu Świętym, Ruch Światło-Życie. Natomiast jako określenia potoczne - małymi literami, np. charyzmatycy, oaza.

2.15. Nazwy pojęć abstrakcyjnych

Nazwy pojęć piszemy małą literą z możliwością użycia wielkiej litery (dla podkreślenia ważności pojęcia), np. łaska Boża / Łaska Boża, opatrzność Boża / Opatrzność Boża, męka Pańska / Męka Pańska, królestwo Boże / Królestwo Boże, Boża prawda / Boża Prawda, Boże miłosierdzie / Boże Miłosierdzie (wyrazy: Boży, Pański w powyższych nazwach piszemy dużą literą jako przymiotniki dzierżawcze).

Nazwy: Stare Przymierze, Nowe Przymierze piszemy wielkimi literami, podobnie jak Stary Testament, Nowy Testament.

Nazwy: historia zbawienia, ofiara mszy świętej, katolicka nauka społeczna, tradycja apostolska piszemy zasadniczo małą literą.

Wyrażenie tradycja piszemy małą literą w znaczeniu zbioru zwyczajów, ale jako źródło Objawienia - dużą literą: Tradycja. Wyrażenie prawo Mojżeszowe piszemy małą literą, ale jako nazwę Pięcioksięgu - dużą literą (przymiotnik Mojżeszowy piszemy dużą literą jako dzierżawczy).

Nazwę New Age zapisujemy tylko w taki sposób, bez wariantów.

2.16. Nazwy soborów

Nazwy soborów piszemy wariantywnie małą lub wielką literą (wszystkie człony), ponieważ mogą być rozumiane zarówno jako nazwy wydarzeń historycznych - wówczas małą literą, np. W czasie soboru watykańskiego II zmarł Jan XXIII, jak i jako nazwy instytucji (zorganizowanych zgromadzeń), np. Sobór Watykański II uchwalił Konstytucję o liturgii (możliwy jest także inny szyk wyrazów z liczebnikiem porządkowym w pozycji inicjalnej, np.: II Sobór Watykański).

2.17. Inne nazwy

Nazwy takie, jak: ciało i krew Pańska, chleb życia, lud Boży, naród wybrany piszemy małymi literami z możliwością użycia dużej litery ze względów religijnych, emocjonalnych itp. Wyrazy Boży / boży, Boski / boski w zależności od kontekstu mogą być pisane dużą lub małą literą (jako przymiotnik dzierżawczy od imienia własnego - dużą literą, jako przymiotnik jakościowy - małą literą).

Formalności: praca licencjacka

Aneks 12.

______________________

Warszawa, 14 kwietnia 2004 r.

Anna Bielańska

Nr albumu 51972

(misjologia)

Do Księdza Dziekana Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o dopuszczenie mnie do egzaminu licencjackiego oraz wyznaczenie terminu tego egzaminu.

Z wyrazami szacunku

Anna Bielanska

Podpis Kierownika Studiów Doktoranckich:

Profesor

Aneks 13. Tezy do egzaminu licencjackiego z misjologii

______________________

Tezy do egzaminu licencjackiego z misjologii

1. Misyjne dokumenty Magisterium Kościoła XX wieku

2. Teologiczne uzasadnienie działalności misyjnej Kościoła

3. Cele działalności misyjnej Kościoła

4. Realizacja dzieła misyjnego

5. Misje według Soboru Watykańskiego II i enc. Redemptoris missio

6. Historia misji w starożytności i średniowieczu

7. Historia misji w czasach nowożytnych

8. Misje a pomoc w rozwoju

9. Misje a wyzwolenie i obrona praw człowieka

10. Inkulturacja misyjna

11. Misje a dialog międzyreligijny

12. Misje a ruch ekumeniczny

13. Islam - religia państwa i prawa

14. Religie synkretyczne w krajach misyjnych

15. Misjonarze polscy w świecie

Formalności: rozprawa doktorska

Aneks 14

______________________

Warszawa, 3 czerwca 2004 r.

Mgr Anna Bielańska

ul. Kubusia Puchatka 14

02-075 Warszawa

Nr albumu 51972

(misjologia)

Do Rady Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego

w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o otwarcie przewodu doktorskiego, zatwierdzenie tematu pracy doktorskiej i wyznaczenie promotora.

Temat pracy brzmi: Zakładanie i dojrzewanie Kościoła w Zimbabwe.

Jako studentka UKSW biorę udział w seminarium doktoranckim prowadzonym przez ks. dr hab. Jarosława Różańskiego, kierującego dotychczas moją pracą.

Z wyrazami szacunku

Anna Bielanska

Podpis promotora:

JRozanski

Aneks 15

______________________

Warszawa, 3 czerwca 2004 r.

Mgr Anna Bielańska

ul. Kubusia Puchatka 14

02-075 Warszawa

Nr albumu 51972

(misjologia)

Życiorys

Mgr Anna Bielańska urodziła się … w Warszawie. W Warszawie ukończyła XXV Liceum Ogólnokształcące w klasie o profilu humanistycznym. Później studia teologiczne (specjalizacja misjologia) na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, pt. pt. Wkład polskich fideidonistów w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii (Warszawa 2004), pisanej pod kierownictwem ks. dra hab. Jarosława Różańskiego na seminarium z misjologii.

Podczas studiów misjologicznych pracowała aktywnie w Naukowym Kole Misjologów, przygotowując kolejne edycje Misyjnej Olimpiady Znajomości Afryki, sympozja misjologiczne oraz wystawy fotograficzne. Prowadziła także cykl spotkań z misjonarzami.

Mgr Anna Bielańska jest także autorką 2 artykułów naukowych, dotyczących misji, opublikowanych w „Annales Missiologici” oraz 3 artykułów popularno-naukowych, opublikowanych na łamach „Misyjnych Dróg”.

Wykaz publikacji

1. …

2. …

3. …

4. …

5. …

Nazwisko, imię, tytuł, wydawnictwo, miejsce i rok wydania - zauważ, że pisane zwykłą czcionką, bez żadnych tam pochyleń i innych ozdobników. I bez cudzysłowia przy tytule pracy!!!

Pobrano z chomika: Mary Anne

38

---