Zaopatrzenie ortopedyczne:

Zajmuje sie urządzeniami, które ułatwiają życie osoby niepełnosprawnej, chorej, jak również rodzinie, która jest z osobą niepełnosprawną. Pomagają i ułatwiają proces fizjoterapii, a czasem nawet są niezbędne. Zaliczamy do nich wszystkie urządzenia od balkoników, urządzeń pionizacyjnych, lasek, kul.

Protezowanie kończyn dolnych:

Dynamika kończyn dolnych:

Kończyny dolne skłd. Się układu statycznego i dynamicznego(stawy, mięśnie, ścięgna).

Możemy utrzymać dzięki nim równowage, dzięki nim jesteśmy przenieść środek ciężkości w różnych kierunkach. Ułatwiają nam przemieszczanie się

Koordynacja jest zróżnicowana ze względu na wiek.

Wraz z wiekiem koordynacja się zmienia. Gdy stoi samodzielnie, stoi na szerokiej postawie. Postawa postawa jest bardzo szeroka, później jest mniej szerokie(węższe), w wieku starczym jest znów szersza. W wyniku zaburzeń układu statyczno-dynamicznego zaczynamy chodzić na szerokiej podstawie. Marynarze chodzą na szerokiej postawie.

Modelka chodzi po linii prostej, ma wąski typ chodzenia.

Na wąskiej podstawie na kampaniach honorowych chodzą również żołnierze

Żeby możliwe było chodzenie od przodu na stopach mamy piszczelowy przedni, strzałkowy długi i krótki odpowiadające za zgięcie, co pozwala unieść stopę do góry. Trójgłowy łydki odpowiada za propulsje stopy. Półbłoniasty, półścięgnisty uda. Czworogłowy odpowiada za prostowanie kd, zginanie w ST bidor. Pośladkowy wielki utrzymuje posturę prosta, pionową ciała . Jest najważniejszym mm.. M. biodr - lędźwiowy zgięcie kk i tułowia antagonista do pośladkowego wielkiego

Staw kolanowy- z tyłu od guzów kulszowych idą zginacze stawu kolanowego, od przodu antagonistą jest czworogłowy prostując staw kolanowy. Żeby miednica ustawiała się w miednicy takiej jak jest, od tyłu trzyma nas pośladkowy wielki, który jest najważniejszym mięśniem posturalnym, który utrzymuje naszą postawę. Antagonistą pośladkowego wielkiego jest biodrowo lędźwiowy, bedacy gł. zginacze stawu biodrowego, współdziała z czworogłowy.

Od tyłu mamy prostowniki grzbietu idące od kości krzyżowej idąc przez cały grzbiet do potylicy. przeciwnikiem jest mm prosty brzucha, przyzcepiajacy sie od zeber, do spojenia łonowego.

Pozycja siedząca jest najgorsza dla kręgosłupa, dla kręgosłupa najlepsza jest pozycja stojąca. 325% wynosi pozycja siedząca.

L5-S1 - środek ciężkości ciała

Środek ciężkości jest pomiędzy dwiema stopami na krzyż, a jeśli stoimy na 1-ej nodze to środek ciężkości jest na środku stopy na której stoimy , gdyż cieżar przenosi się na tą nogę.

Dwa narządy zmysłu utrzymujące równowagi:

-Ucho środkowe określające położenie ciała w przestrzeni

-Móżdżek a konkretnie robak.

Chód idealny musi zawierać się w sinusoidzie 5cm do góry i w dół.

FAZY CHODU

-FAZA PODPOROWA (60% jednego cyklu chodu)

1. Kontakt pięty z podłożem

2. Ekscentryczne hamowanie - stopa płasko przylega do podłoża, staw kolanowy zgięty

3. Pełne obciążenie - druga kończyna nie ma kontaktu z podłożem

4. Propulsja - przetaczanie stopy - odrywanie stopy od podłoża od pięty do palców

5. Oderwanie palucha od podłoża

- FAZA PRZENOSZENIA (40% jednego cyklu chodu)

1. Przygotowanie do przenoszenia - palce odrywane od podłoża

2. Przyśpieszenie - kończyna zakroczna „goni” ciało

3. Przenoszenie właściwe - podudzie prostopadle do podłoża, kończyna zgięta we wszystkich stawach, najkrótsza

4. Hamowanie - kończyna przygotowuje się na kontakt
   z podłożem

-FAZA PODWÓJNEGO PODPARCIA

1.Kończyna zakroczna ma kontakt z podłożem poprzez przodostopie i paluch a kończyna wykroczna już zetknęła się z podłożem

2.Czas jej trwania zależy od szybkości chodu, im szybkość chodu większa tym faza podwójnego przenoszenia krótsza i odwrotnie,

Każdy z nas chodzi inaczej. Aby chód był idealny musi zawierać się w sinusoidzie, 5 cm do góry i do dołu, ponieważ idą mamy fazę podwójnego podparcia i pojedynczego podparcia Dzieci chodzą na podstawie szerokiej, później zmienia się to na podstawę wąskiej. Środek ciężkości opada o 5 cm po każdej stronie. Wykres środka ciężkości może być różny.70-100 kroków na min - chód normalny rytmiczny.

Przy amputacji kończyny, niektóre funkcje odpadają.

Chód zaczyna być patologiczny, a rola fizjoterapeuty polega na nauczeniu pacjenta chodzić normalnie.

Zmiany chodu następują wg pewnych określonych prawideł, tak że można wyodrębnić pewne typy patologicznego chodu:

1. Chód koszący (Objaw Wernickiego-Manna) - w niedowładzie połowiczym.

2. Chód spastyczny lub nożycowy - w niedowładzie spastycznym kkd (trudności

w oderwaniu stopy od podłogi, zaczepianie palcami o podłogę).

3. Chód paretyczny - w niedowładzie wiotkim (chory chodzi powoli, małymi krokami, z trudem przesuwa stopy).

4. Chód ataktyczny - w ataksji móżdżkowej (niemożność wykonywania ruchów celowych)

5. Chód tylnopowrózkowy - w zaburzeniach czucia głębokiego.

6. Chód parkinsowski - drobnymi krokami bez współruchów kkg (usztywnienie i pochylenie tułowia ku przodowi, brak fizjologicznych współruchów kkg).

7. Chód defiladowy - w uszkodzeniu układu pozapiramidowego.

8. Chód histeryczny - zaburzony czynnościowo, dziwaczny z elementami różnych nieprawidłowości.

9. Chód szczudłowy - w porażeniu zginaczy podeszwowych stopy.

10. Chód zapadający - w przykurczu zgięciowym stawów biodrowego i kolanowego.

11. Chód kłaniający - w przykurczu lub sztywności stawu biodrowego przy jednoczesnym ograniczeniu ruchów kręgosłupa lędźwiowego.

12. Chód brodzący - w obustronnej niewydolności mm. Zginaczy grzbietowych stopy (piszczelowy przedni, prostownik palców długi, prostownik paluch długi).

13. Chód kołyszący - przy koślawości i szpotawości kolan i podudzi.

14. Chód kaczkowaty - w przypadku dysplazji (niepełne ukształtowanie się stawu

biodrowego) lub zwichnięcia (wysunięcie się głowy k. Udowej z panewki) obu stawów biodrowych.

15. Chód antalgiczny (przeciwbólowy) - w przypadku ostrogi piętowej, stanów

zapalnych kości, więzadeł oraz stawów.

16. Chód na szerokiej podstawie podparcia - (niestabilny, przy zaburzeniach czucia powierzchownego i głębokiego, uszkodzeniu więzadeł bocznych piszczelowych i strzałkowych, zerwanie łąkotek stawu kolanowego.

Więzadło podkolanowe zabezpiecza kolano od tyłu, zby nie nastąpił przeprost w stawie kolanowym.

Przy amputacjach i braku kontaktu z podłożem chód zostaje zaburzony, bo nie mamy informacji na temat podłoża. Nie działa aparat czuciowy.

Amputacja - odjęcie części kk górnej, dolnej, części jelita, pewnej części ciała.

Wyróżniamy 2 rodzaje amputacje kk dolnych:

Amputacja fizjologiczna(planowana) - pacjent jest przygotowywany fizycznie i psychicznie przez terapeutów i rodzinę, na utratę kończyny

Przygotowujemy człowieka do tej amputacji, aby wzmacniać odpowiednie grupy mięśniowe, aby wzmocnić te, które potrzebne będą po amputacji.

Amputacja urazowa(szybka) niespodziewana, może nastąpić szok.

Przygotowanie do amputacji:

-ćwiczenia rozciągające mm.

- w amputacjach irazowych nie jest się w stanie przygotowac mm do nowej roli, gdyz nie ma na to czasu.

Prekursorem protezy tymczasowej byli profesor Grucaj i Weiss. Na stole operacyjnym pacjent dostawał protezę tymczasową, i miał ją po amputacji po operacji pod kołdrą. Przyzwyczajano pacjenta do tego, co stracił, inaczej teraz podchodzi się do tego tematu, odchodzi się od tej metody. Amputacje urazowe, jeżeli są wykonywane, nie przeżywają tego teraz tak bardzo jak dawniej. Po amputacji zostaje kikut.

Poziomy, na jakich wykonuje się amputacje:

*palce u stopy (1-4 bez dużego) - nie ma wpływu, na jakość chodzenia (duży palec u nogi - jest regulatorem pionowej postawy ciała, przy wychyleniu do przodu stoimy na paluchu, mamy tam dużo zakończeń nerwowych, jeżeli chodzi o równowagę człowieka.)

Amputacja 2 palców powoduje, ze nie jesteśmy w stanie trzymać pionowej postawy ciała. Mamy zaburzoną propulsje stopy. Możemy wykonać propulsje, jednak krok jest krótki i urywany, bo nie wybijamy się do góry. Przy amputacji 4 palców chodzimy w butach normalnych, gdy amputujemy palucha chodzimy w butach normalnych +............

*śródstopie - zostają kości stepu i śródstopia. Chód jest upośledzony w dużym stopniu, propulsja zostaje zaburzona. Nie jesteśmy w stanie podnieść się do góry, bo nie mamy palców i śródstopia, chód jest sztywny, kolana się uginają, kroki są krótki, należy założyć specjalne ortopedyczne obuwie

*przodostopie obcięte, zostaje pięta i staw skokowy( nie wykonuje się często takiej operacji). Nie ma układu dynamicznego z przodu, razem z kośćmi mięśnie strzałkowy długi i krótki zostały amputowane. Guz piętowy podchodzi do góry, co uniemożliwia założenie buta. (W Polsce takiego typu amputacji sie nie stosuje)

*staw skokowy (zostaje kostka boczna, staw skokowy, kostkę przyśrodkową, strzałkę kość piszczelową) Zostawiając kość i obcinając staw skokowy, pacjent był by zakwalifikowany do następnej amputacji, ze względu na skórę, gdzie zrobi się odleżyna.1/3 Dolna piszczeli na goleni kostki, powyżej stawu skokowego nie amputuje się kkonczyn.15 cm stawu kolanowego amputuje się. Można operować.

• Przez Staw kolanowy - kość udowa, jest zaokrąglona bez kłykcia by można było stanąć , żeby nie było odleżyn to amputuje się do uda. Im dłuższy kikut tym lepej steruje się nogą..

• Ostatnie miejsce to amputacja z wyłuszczeniem w stawie biodrowym, odjęcie całej kończyny dolnej. Pacjent traci wszystkie ruchy odnośnie protezy, prawie nie jest w stanie kontrolować protezy, proteza jest podporową, na nodze podporowej robi rotacje, stawiając nogą zaprotegowaną robi krok nogą zdrową. Należy wykorzystać laskę, kulę, dwójnóg i czwórnóg (whatever). Odblokowuje sie kolano, jeżeli można nauczyć pacjenta chodzenia w ten sposób. Zazwyczaj w przypadkach urazowych.

Jeżeli amputujemy na wysokości

- ST skokowego nie ma w ogóle kontaktu podłożem

-poniżej ST kolanowego jest zgięcie, wyprost, odwodzenie, przywodzenie.

- powyżej ST kolanowego jest tylko odwiedzenie, przywiedzenie, zgięcie, wyprost nie ma rotacji

Zaopatrzenie ort. Na poszczególnych poziomach amputacji:

*Jeżeli amputujemy palce, tam gdzie brakuje palców wkłada się troszkę waty, filcu, do normalnych buty

* Jeżeli palce z paluchem - jak wyżej wkłądka filcowa z przodu.

*na wysokości śródstopia - mamy buty specjalne, wysokie za kostkę sznurowane,, podeszwa jest w kształcie suszki , półkolisty kształt ( bo nie ma propulsji stopy). W podeszwie jest metal, aby but nie pękł. Nie mamy przodu stopy, wkładka metalowa idzie od początku buta aż do kostki. Buty ortopedyczne.

*amputacja całej stopy, -stopy sztuczne. Główną stopą jest stopa drewniano - filcowo - gumowa.. Na wierzchu jest drewno, potem filc, na samym dole guma. Drewno jest po to, żeby zamatować stopę na protezie i żeby sie trzymała, filc jest po to żeby wyhamowywał stopę, guma, żeby zamortyzować i wspomóc wybicie stopy. Nos buta z gumy, powoduje to, że imituje propulsje, gdy robimy krok(powoduje wybicie)

*Modyfikacją powyższej stopy, jest stopa typu SACH - do tej stopy do pięty dodano gumę twardą, miękką poustawianą na przemian. Gdy pacjent staje, żeby zamortyzować uderzenie stopy i podłoże, dzięki temu stopa wjeżdża bardziej do buta, a amortyzuje uderzenie o podłoże.

Najnowocześniejsza stopa - ottobocka - jest w kształcie trójkąta, składa się z włókna węglowego płaskowniku odzwierciedlające nam kości śródstopia, stepu i palców, od spodu blacha imituje nam rozcięgno podeszwowe w stopie. To odzwierciedlenie stopy fizjologicznej. Chodzi się prawie jak na normalnej stopie, daje najwyższy komfort chodzenia. Obrana jest w pokrowiec silikonowy, wygląda jak normalna stopa.

Amputacje na poziomie goleni przez ST skokowy

Robi się odcisk z kończyny na podstawie odlewu gipsowego tworzy sie lej protezy, żeby można było zaprotezowac człowieka kikut należy specjalnie przygotować, musi mieć kształt stożka. Wsuwając go do leja, musi cały się zaklinować w leju. Jeżeli było by odwrotnie, nie przylegałby jak należy, przez co nie dałoby się chodzić, bo kikut by się nie trzymał w protezie. Kikut kolbowaty nie może być

Hartowanie kikuta - polega na utwardzeniu skóry, aby można było postawić na kikucie cały ciężar ciała. Zaczyna sie od delikatnego obmacywania kikuta. Po zagojeniu. Gdy to nie boli oklepujemy, szczotkujemy, tak, aby skóra stwardniałą na kikucie. Gdy nie boli przy szczotkowaniu, przechodzimy do obciążania. Bandażowanie kikuta z większym uciskiem na dole, mniejszym na górze, aby kształt kikuta był stożkiem.

Protezy poniżej stawu kolanowego -W lej wkładamy kikut podudzia. Wiążemy protezę na udzie. Mając 2 szyny z boku z przegubem, aby można było zgiąć protezę, trzyma sie na szerokim pasie skórzanym wiązanym na udzie. Są również podciśnieniowe protezy zakładana jest pończocha na kikut, pierścień silikonowy, jest wciskany, a później odciskane zostaje powietrze, które znajduje się , między przestrzenią między kikutem a protezą. Protezy te są stosowane rzadko.

wykład 2

Proteza podudzia dwu szynowa, ma dwie szyny boczne, zakotwiczone na skórzanym pasie, od przodu jest wiązany, a kikut wchodzi w lej protezy poniżej szyn, trzymając się na szerokim pasie na udzie.

W protezie tej znajduje się rura aluminiowa, łącząca lej protezy ze stopą, wszystko obłożone jest tworzywem silikonowym, łudząco podobnym do goleni naturalnych.

Ze względów kosmetycznych nie jest przez panie preferowana.

innym rodzajem protezy używanym przez kobiety jest proteza typu ptb, z małym siodełkiem i wyjściem na kłykcie udowe z lejem i stopą. punkt podparcia jest pod rzepką na więzadle właściwym rzepki. Jest delikatna

Inny rodzaj podudzia dla kobiet to proteza typu kbm, podobna do powyższej, tylko żę nei ma punktu podparcia pod rzepką, a podniesione są boczne uszy w protezie, które wychodzą ponad kłykcie kości udowej, uszczelniają proteze na stawie kolanowym, trzymając się na klinach, ma maly pasek powyżej stawu klanowego, obejmujący powyżej kości udowej.

Gdy nie ma kolana:

Aluminiowa rura zamiast podudzia, staw kolanowy musi być na początku zablokowany, idzie wyrzucając podudzie, stając tak aby środek ciężkości był przed kolanem.

nie mamy rotacji. 4 ruchy mamy zgięcie do przodu do tyłu, przywiedzenie, odwiedzenie.

na talji wpierdalany jest pas biodrowy, ciągnie się do leja protezy, drugi pasek jest od wewnętrznej strony na tym leju, jeden pasek jest krótki(idzie od biodra, do leja protezy), od wew, strony jest paskiem dugim, idzie od pasa biodrowego przez uchwyt protezy do pasa biodrowego.

Długi pasek musi toczyć się na rolce od wewnętrznej części protezy.

Przy protezach podudzia i ud należy zwracać szczególną uwagę na:

• żeby stawy kolanowe były równe (sztuczny i naturalny)

• równe talerze kości biodrowej

• równo barki

• równo trójkąty talii

• należy nauczyć pacjenta dobrze chodzić, aby dysfunkcja nie była widoczna.

• takie samo zawieszenie protezy jest przy skracaniu dłg. kości udowej. Walczymy o każdy centymetr końćzyny.

• O co dbamy w protezie podudzia?:

• wzmacniamy całą kk dolną

• wzmacniamy ręce

• dbamy o mięsień czcworogłowy, aby nie wystąpił przykurcz, bo nie pozwala zaprotezować

• wzmacniamy mięsień pośladkowy

• wzmacniamy mięsień tłoczni brzusznej, aby ustawić w stos, do mm pośladkowego w stos. do miednicy. (prosty brzucha)

• dbamy o mm grzbietu

Amputacja na wys. stawu biodrowego, wyłuszczenie, proteza tzw. kalifornijska, nie ma całej kk. dolnej, nie ma nawet stawu biodrowego, nie ma możliwości sterowania tą protezą, to proteza podporowa, musi chodzić ze sprzętem ortopedycznym tj. kula ortopedyczna, laska itd itp.

Należy umożliwić mu siedzenie, ma zamek, który blokuje wstając, odblokowuje, siadając. Nie mając żadnych kikutów, należy zrobić specjalny kosz biodrowy, który opasuje pacjenta dookoła, z jednej strony jest półeczka, z drugiej dziura gdzie wchodzi noga zdrowa. Protezę trzeba zawiesić na pasie na przeciwległym barku. jeżeli jest zwyrodnienie barku, można uszyć kamizelkę, do której kosz ten jest dopinany, na tej zasadzi trzyma się na biodrach i może pacjent w tym chodzić.

Amputacja kk. górnych.

Jest problem z samoobsługą.

PRzy amputacji małego i serdecznego palca nie ma problemu, chwyt trójpalcowy zostaje, można jeść pisać, wsio.

gdy nie ma 3 plcó jest gorzej, ale jeszcze można zrobić wiele czynności życia codziennego.

problem jest gdy zostaje tylko jeden pacel(kciuk) - na ręke zakłądany jest przeciwstawiacz w kształcie półkola, kciukiem łapie się do przeciwstawiacza, można złapać szklankę, butelkę, widelec, łyżkę, nie da się zapiąć np. guzika.

DA SIĘ WYĆWICZYĆ STOPY I KK. DOLNE, ABY ZASTĄPIŁY KK. GÓRNE W CZYNNOŚCIACH MANUALNYCH!!!

gdy są palce, ale kciuka nie ma, mamy chwyt cylindryczny, nie wykonamy wielu czynności manualnych,

Gdy nie ma kciuka, a jest sam nadgarstek, albo palce do połowy, samym kłębem i wygimnastykowanym nadgarstkiem jesteśmy w stanie pomóc sobie w chwycie.

Gdy amputowana jest cała ręka, aby można było zainstalować protezę. Medycyna poszłą tak do przodu, że jesteśmy w stanie zainstalować proteże bioelektryczną, aby zastępowała niektóre ruchy ręki.

Przy amputacji ręki są problemy z samoobsługą, nie ma możliwości ruchów chwytnych,

Może być zrobiona ręka czynna, ręka czynna elektryczna, jak i mechaniczna. Uczymy go obsługi, jak i siły ścisku i szybkości oparcia.

Taśmy założone są od przodu, na bark zdrowy są zakładane.

Dając barki do przodu zaciska ręke, barki do tyłu, ręka się otwiera.

Fizjoterapetua musi wzmacniać obręcze barkowe, przedramiona, ramiona obu stron.

Nie mając jednej kk górnej będzie krzywi się nam kręgosłup, równoważąc ciężar zakładamy protezę lewej ręki!!!!!!

Im dłuższy kikut, tym większa możliwość sterowania tą protezą.

Amputacja Krukenberga, byłą funkcjonalna ale w chuj nie estetyczna, oddzielano dwie kości od siebie. Odeszło się od tego, na rzecz protez.

Na wys. stawu lokciowego proteza musi być zawieszona poniżej pachy, trzyma się w taki sposób, jak przy obsłudze doni, zakładamy takie same krzyżowe zelki, jest możliwość sterowania łokcia, przez uniesienie barku, zginając rękę przez unoszenie barku i ruch do przodu, prostując gdy cofamy bark i obiżamy bark.

Staw zębatkowy, zablokowuje się na pewnej wysokości, przez wyrzucenie ręki, bla bla bla, delikatnie uderzając proteza opada.

najdroższe i najlepsze są bioelektryczne protezy, poprzez napięcie można zgiąć i wyprostować bla bla bla.

Mając połowę ramienia, lej protezy musi sięgać do linii pachowej przedniej, cały bark do linii pachowej tylnej. Zawieszony jest na takich samych szelkach, sterujemy do góry do dołu, aby obsługiwać ręke. Lej protezy sięga do linii sutków i do połowy łopatki.

Lej sięga do mostka, imitująć piersiowy większy. JEst typowo kosmetyczną protezą, bo nie ma czym jąsterować, możęmy tylko otwierać i zamykać rękę, w bardzo ograniczonym zakresie, bo mamy duże zaniki mięśniowe, dzięki temu że bark zdrowy działa jak trzeba, ręka może się zamykać.

Jeżeli mamy dwie ręce amputowane:

jedna na wys. przedramienia, druga całościowa, Szelki są podobnego typu jak w tamtych, nie są w stanie się obsłużyć, są bezradni, chyba, że zastąpią stopami czynności manualne.

WÓZKI INWALIDZKIE.

Są indywidualnie dobierane do pacjentów,

NFZ finansuje tlyko uniwersalne wózki pokojowe.

Pierwsze wzmianki o wózkach inawalidzkich w grecji, w chinach(535 lat p.n.e.)

Wózek z 995 roku z zębatkami, regulowane od tyłu i od przodu.

Niemiec z norynbergii wynalazł wózek z napędem ręcznym.

1783 rok, anglik dawson wynalazł wózek z napędem ręczny, poprzez ślimak.

W 1881 roku powstał wózek przypominający dotychczasowe wózki. Poręcze, oparcie, z tyłu kółko skrętne, z przodu dwa duże kółka napędzane rękami.

po II wojnie światowej zostałskonstruowany wózek, któy do dnia dzisiejszego służy,

wózek pokojowy, gumowe niepompowane koło, pochwyt, chamulec boczny, kółko tylne dużę, małe skrętne 360*, z tyłu rączki.

Można go złożyć, zwężając.

Dane ważny przy doborze wózka:

• ciężar

• dłg. podudzia,

• długość kości udowej

• wzrost całkowity człowieka

• (opcjonalnie) od krętarza do barków w celu ustalenia wysokości oparcia.

• czy pacjent trzyma głowę, czy nie.

• Szerokość miednicy

Przy dwóch obręczach z jednej strony mamy regulację skrętu.

Wózek toaletowy!!!,

wózki sportowe

Materiał konstrukcyjne:

aluminium

tytan

kompozyty

stal

Pionizatory:

urządzenia d pionizacji

pionizacje zaczyna się w łóżku, stopniowo(etapowo)

przystosowywanie do pozycji pionowej,

• pierwsza pionizacja na łóżku chorego. wstępna pionizacja w pozycji leżącej

• pozycja siedząca

• pełna pionizacja

Activall - pionizator dynamiczny, służy do nauki chodzenia, ułatwienia chodzenia pacjentowi, składa się z 4 kółek, 360* skrętne, można zablokować w jednym kierunku jedne albo drugie kółka, aby można sterować pionizatorem.

wyróżniamy separator stóp, dla pacjentów co chodzą i krzyżują nogi,

różne rozmiary wg wzrostu i wielkości pacjenta

dwie kolumny, reguluje się nią pelotę biodrową, stabilizuje się ją biodra pacjenta, ustawia sie na wys. krętarzy

Nibymajtki na dwóch szybkozłączkach zabezpieczcają przed wypadnięciem z pionizatora.

Pelote ustawia sie na wysokości pach, jeżeli jest dobra stabilizacja tułowia, pelote górną można obniżyć, albo zdjąć.

hamulec cierny, śróbki wkręca się w koło, aby utrudnić chodzenie, a pomóc w opanowania pionizatora, w późniejszym okresie odpina się śróbki

pionizator ułatwia ludziom z SM chodzenie.

dodatkowe wypossażenie:

• majtki

• kółko z blokadą kierunku/blokadą cofania

• zamiast pochwytu z przodu, można zastosować podłokietnik z uchwytem na ręce, można zapiąć paskiem za przedramie

• aparat modułowy na goleń i udo, z aparatem na opadającą stopę.

Activall cross

• większe kułka z jednej strony, iine podwozie, dzięki czemu można wyjeżdżać tym sprzętem w teren(krawężniki itd itp), przy zmianie podwozia możemy zrobić normalny pionizator...

• można wykręciś stabilizator.

• jest modułem dynamicznym

pionizator paramobil:

• 3 funkcje:

• statyczną - służy tylko do stania, do postawienia pacjenta, kiedy jest porażony, albo nie jest w stanie chodzić, wtedy stoi w pionizatorze.

• nie wolno zostawić przy pionizacji pacjenta samego.

• peloty kolanowe, podłoga z przypasanymi butami, pelota biodrowa i piersiowa,

• rzut spastyki może spowodować, że mógł by wypaść bez pasków i odpowiedniego ufixowania

• regulacja stóp, odwiedzenia, przywiedzenie stóp

• przy pomocy 2 śrubek regulujemy wysokość podłogi

• wystarcza na 4 lata wzrostu człowieka niepełnosprwnego

• peloty kolanowe na wysokości rzepki regulowane są w 3 pozycjach, przód, tył; góra, dół; koślawość, szpotawość kolan.

• pelota biodrowa ustawiona na krętarzach kości udowych, przód peloty można przesunąć do przodu, gdy jest ktoś szczupły, można ją przesunąć do tyłu, pacjent musi być otulony.

• pozycja musi być idealnie wyprostowana

• pelota piersiowa taka sama regulacja jak biodrowa, z przodu jest stolik, z regulacją przód tył. z tyłu dwa zamki, zabezpieczające przed otwarciem.

Funkcja dynmiczna:

• służy do nauki lub ułatwienia chodzenia. wygląda podobnie, ale bez podłogi i ufixowania na kolana, może oprzeć przedramiona i ręce na podstawkach

Funkcja rehabilitacyjna:

• miejsce podłogi, separatora, zakłada się siodełko, na dole jest rower, elektryczny, mechaniczny, jeżeli jest władza w nogach.

• powinno zdjąć się pelotę biodrową, bo pacjent będzie uderzał kolanami o tą pelotę, ustabilizowany jest u góry.

nie jest raczej używany w placówkach służby zdrowia, bo zmiana funkcji zajmuje dużo czasu, dobrze nadaje się do domu pacjenta,

dodatkowe wyposażenie:

• podpaszniki wysokie, niskie

• dwie niezależne peloty kolan, przy przykurczach różnych w nogach.

• stabilizator głowy

• zamontować można stolik do terapii zajęciowej.

• można przykręcić rowerek poza pionizator, za pomcą prądu sterowany może być nogami

Pionizator parapion, pionizator statyczny, służy tylko i wyłącznie do postawienia pacjent, występują 4 kółka, podłogą, stópki,

ufixowane muszą być:

• stopy

• kolana

• klatka piersiowa

regulacja podobna, mamy podłogę

pionizator smart, podobny, ale nieco uboższy, zrobiony pod NFZ, służy do biernej pionizacji pacjenta

pionizator rehasuv

ułatwia chodzenie

kółka skrętne tj w activall

siodełko do siedzenia skłądane

pochwyt

podłokietnik na kk górne

ew. podpaszki

w zależności od dysfunkcji ustawiamy pionizator.

Majtki zahacza sie w 2 miejscach przy biodrach, pacjent ze słabymi nogami, jeżeli się zasłabnie, albo poślizgnie, nie spadnie, zawiesi sie na majtkach

można założyćprzy słabych nogach aparat modułowy, albo tutor na kk dolną - stabilizuje staw kolanowy

pionizator lifter, pionizator statyczny, mogą się pacjenci samodzielnie ustabilizować, za pomocą pilota siodełko idzie do góry, które służy za pelotę biodrową, jest przeznaczony dla pacjentó z porażeniem jedynie kk. dolnych. (paraplegią),

gdy pacjent słabo trzyma tułów, wtedy zakładamy do stolika pelotę piersiową, dzięki czemu stabilizuje pacjenta, ale przy pionizacji musi pomagać mu ze 2 osoby.

pionizator statyczny vision,

pacjent stawia stope od tyłu, mamy 2 zapiętki, peloty kolanowe, od tyłu zabezpiecza pas, za pomocą dwóch taśm z pozycji siedzącej do pionowej można pacjenta przenieść.

regulacja pochylenia stolika, ułatwiająca pacjentowi stanie w pionizatorze.

tylko i wyłącznie dla paraplegików.

pionizatory dziecięce:

Dalmatyńczyk:

piionizator drewniany,

ma 3 funkcje:

- fotelika

dziecko jest ustabilizowane, za pomocą pokręteł przy ustawieniu stóp pozwala na dobre ustawienie i przystosowanie się do stópki. Na podłokietniki ustawiony jest stolik, ewentualnie stolik do terapi zajęciowej/manualnej, gdzie dziecko sie bawi. stolik z rantem

- leżanki

- do pionizacji

pilotem można sterować pionizacją

pionizator przedni Kotek, lepiej znoszone jest to przez dzieci, bo nie boją się że fiknąć do przodu.

z przodu stolika jest dziura+taśmy z tyłu , żeby głowa była ustabilizowana.

inny służy do przedniej albo tylnej stabilizacji.

słonik, tylko do siedzenia, jest bardzo ubogi we wszelkie regulacje, firma zrobila tani fotelik rehabilitacyjny.

kółka skrętne, jedynie stabilizacja stóp, klin rozporowy, peloty piersiowe, kamizelka przednia, regulacja oparcia i stóp.

można dołożyć zagówek z paskami

mozna dołożyć stolik, a przy przykurczu przywiedzeniowym, pasy odwodzące, aby nogi odpoczęły jedna od drugiej. rozsuwamy nimi nogi na boki, aby nie robiły się odleżyny przy ściśnięciu nóg ze sobą.

fotelik zebra

można zmieniać pozycje z siedzącej, leżącej na stojącą.

dla dzieci w ofercie teżsą wózki spacerowe, wewnątrz jest zamontowany klin rozporowy, peloty piersiowe po bokach, zagłówek z taśmą przednią dla dzieci co nie trzymają głowy.

wózek racer - klin rozporowy, peloty, miejsce na stopy, zagłówek,

więcej zabezpieczen niż w wózkach inwalidzkich, dziecko z niego nie wypada.

dodatkowe wysposażenie przeciwsłoneczne, przeciwdeszczowe

parapion active, za pomocą dwóch kólek i taśm pacjent może się przemieszczać. Różne przełożenia.

---