Zaopatrzenie ortopedyczne

Techniczne przedmioty zaopatrzenia ortopedyczno - rehabilitacyjnego zgrupowane są w poszczególnych działach:

Podział zaopatrzenia

Zaopatrzenie stosowane profilaktycznie:

a) w poszczególnych okresach życia człowieka,

b) w czynnościach związanych z wykonywaniem pracy zawodowej lub uprawianiem sportów i rekreacją (usprawnianie ogólnokondycyjne, ogólnousprawniające),

c) w dysfunkcjach (niedoskonałościach) osobniczych narządu ruchu,

d) w schorzeniach innych narządów (z innych dyscyplin medycznych) mogących mieć wpływ na powstanie dysfunkcji narządów ruchu.

2. Zaopatrzenia stosowanego leczniczo:

a) w schorzeniach nieurazowych - wadach rozwojowych, wadach nabytych narządów ruchu oraz schorzeniach nieurazowych innych niż ortopedyczne,

b) w urazach:

- przeciążeniach,

- stłuczeniach,

- skręceniach,

- zwichnięciach,

- złamaniach,

- zmiażdżeniach,

- amputacjach.

3. Zaopatrzenia stosowanego w leczeniu zachowawczym.

4. Zaopatrzenia stosowanego w toku przygotowania do leczenia operacyjnego.

5. Zaopatrzenia stosowanego w doleczaniu pooperacyjnym.

Z anatomicznego punktu widzenia zaopatrzenie ortopedyczne dzielimy na:

Możliwości zaopatrzenia ortopedycznego dzielimy na:

a) pod względem przeznaczenia:

b) w specjalnościach medycznych:

c) w okresach życia człowieka:

Protezy kończyn

Proteza

Protezy obszaru kończyn dolnych, miednicy i klatki piersiowej

1. Protezy kończyn dolnych:

- protezy stopy całkowite,

- protezy stopy częściowe

2. Protezy goleni (podudzia):

- protezy w amputacjach poniżej stawu kolanowego,

- protezy w amputacjach przezkolanowych (wyłuszczenia)

Protezy obszaru kończyn dolnych, miednicy i klatki piersiowej

3. Protezy uda:

- protezy w amputacjach odcinka udowego (amputacje częściowe),

- protezy biodrowe/całkowite kończyn (wyłuszczenia w stawie biodrowym)

4. Protezy w amputacjach obrębu miednicy:

- protezy w amputacjach całej kończyny wraz z częścią połowy miednicy,

- protezy w amputacjach całej kończyny wraz z całą miednicą

5. Protezy w amputacjach obrębu tułowia

Protezy zewnętrzne stopy

Protezy stóp maja zastosowanie w ubytkach odcinka dystalnego od stawu skokowo-goleniowego włącznie.

Wśród protez stóp wyróżniamy:

- protezy częściowe (dystalnie/obwodowo od poziomu stawu Choparta),

- protezy całkowite (proksymalnie od okolicy w/w).

Amputacje w obrębie stopy, niezależnie od tego czy są częściowe czy całkowite zaburzają funkcję statyczno -dynamiczną samej stopy oraz całego organizmu.

Amputacje z zachowaniem głów kości śródstopia (amputacje palców)

Amputacje w obszarze śródstopia oraz stepu

Protezowanie stopy wymaga:

- zastąpienia/uzupełnienia brakującej propulsji przez zastosowanie elementu sprężynującego (np. formy płaskownika/stalki/pręta/fiszbinu) klasycznie metalowego, aktualnie konglomeratu materiałów naturalnych lub/i syntetycznych, zainstalowanego w element protezowy lub/i podeszwę obuwia protezowego.

Protezy zewnętrzne uda
(przezkolanowe, nadkolanowe)

Części składowe protezy

a) stałe:

Części składowe protezy
c.d.

b) zmienne:

Dodatkowe rodzaje zawieszeń protez uda:

Protetyka tułowia

Protetyka tułowia

Protetyka tułowia

Amputacja na poziomie tułowia i kosz piersiowy

ORTOTYKA

Ortotyka - nauka i umiejętność leczenia za pomocą ortez.

Orteza; aparat ortotyczny - aparat użytku zewnętrznego stosowany do modyfikacji cech budowy i funkcjonowania układu nerwowo-mięśniowego oraz kostnego.

Cel stosowania ortez stabilizujących:

Cel stosowania ortez stabilizujących c.d.:

Wśród ortez wyróżniamy (podział funkcjonalny):

Wśród ortez wyróżniamy (podział funkcjonalny):

- ortezy korekcyjne (skrzywienia kręgosłupa, skoliozy, wady postawy, choroba Scheuermanna, kręcz szyi, kifoza starcza, osteoporoza),

Wśród ortez wyróżniamy (podział funkcjonalny):

Ortezy odcinka czaszkowo-szyjno-piersiowego:

Wady wrodzone kręgosłupa-sugestie zastosowań ortez:

1. Blok szczytowo-potyliczny z kręczem szyi kostnopochodnym

2. Żebro szyjne

Wady wrodzone kręgosłupa-sugestie zastosowań ortez

3. Wrodzone wgniecenie podstawy czaszki

4. Wady wrodzone zęba obrotowego z niestabilnością

5.Wady wrodzone wyrostków stawowych kręgów z niestabilnością

6. Bloki kręgowe wrodzone

7. Krótka szyja wrodzona (zespół Klippel i Feila) powikłana kręczem głowy, kostnopochodnym kręczem szyi, ograniczeniem ruchomości szyi, niestabilnością, zaburzeniami przyjmowania pokarmów

Ortezy odciążąjąco-korekcyjne (wyciągowe pośrednie) - z pętlą Glissona

8. Boczne skrzywienie kręgosłupa szyjnego (kręcz szyi kostnopochodny)

9. Kręgozmyk

10. Spondylioza (stan przedkręgozmykowy) - ortezy jak w kręgozmyku

11. Tyłozmyk - ortezy jak w kręgozmyku, lecz pogłębiające lordozę szyjną.

12. Choroba Sprengela - ortezowanie w wypadku wskazań.

13. Kręcz szyi pochodzenia mięśniowego

- orteza szyjno-czaszkowa korekcyjna (hiperkorekcyjna, sztywna, asymetryczna),

- orteza szyjna typu „monitor" (przypominająca, półsztywna/miękka),

- orteza szyjna stabilizująca półsztywna (doleczająca, pooperacyjna),

14. Kręcz szyi pochodzenia kostnego - ortezy jak w krótkiej szyi wrodzonej.

15. Wielomiejscowa dysplazja nasad - choroba Fairbanka, (hiperkifoza piersiowa powoduje hiperlordozę szyjną z objawami towarzyszącymi) - ortezy wg wskazań.

16. Dysplazja kręgowo-nasadowa wrodzona (niestabilność C1/C2 z zahamowania kostnienia wyrostka zębatego kręgu C2),

- ortezy szyjno-czaszkowe stabilizujące sztywne,

- ortezy czaszkowo-szyjno-piersiowe stabilizujące typu Halo opaskowe.

Ortezy tułowia

Z anatomicznego punktu widzenia w skład tułowia wchodzą:

- klatka piersiowa, - grzbiet, - brzuch oraz - miednica z jej dnem, czyli okolicą kroczową.

Tułów dzielimy natomiast na: pole tylne (grzbietowe) oraz na pole przednie, w którym występuje część górna zwana okolicą klatki piersiowej i część dolna, zwana okolicą brzucha. Tułów jest to ciało z wyłączeniem głowy, szyi i kończyn.

Orteza kręgową nazywamy ortezę zastosowaną w całości lub części tułowia, głowy i szyi oraz stawów pośrednich.

Typy ortez tułowia

1. Typ miękki (dawniej - pas, sznurówka miękka) - oznacza ortezę pozbawioną usztywnień szynujących (fiszbiny, statki-sprężyny płaskie itp.). Działanie jej polega głównie na podtrzymywaniu powłok brzusznych, dzięki mechanizmowi zbliżonemu do tłoczni brzusznej, może wywierać wpływ stabilizujący na kręgosłup, znajdują takie ortezy nadal zastosowanie w artrozach (geriatria, wyniszczenie), zapalnych zespołach bólowych nerwopochodnych, złamaniach żeber, po torakotomii, chorobie dyskowej, po operacjach na jamie brzusznej (chirurgia ogólna, urologia, położnictwo itp.) - w celu uniemożliwienia powstania przepukliny, w przepuklinach brzusznych, otyłości, ciąży, jako prostotrzymacze w wadach postawy itp.

2. Typ półsztywny (dawniej - sznurówka półsztywna, sznurówka właściwa) - oznacza ortezę wyposażoną w uszty­wnienia (elastyczne fiszbiny, sprężyste stalki-sprężyny płaskie, sprężyny „położone"). Działanie jej polega na spełnianiu roli pasa oraz na znacznej stabilizacji kręgosłupa. Znajduje szerokie zastosowanie w doleczaniu po oper­acjach neurochirurgicznych, ortopedycznych (skoliozy), leczeniu zachowawczym skolioz progresywnych (gorsety dynamiczne), chorobie Scheuermanna, zespołach skoliotycznych, w przebiegu uszkodzeń centralnego i obwodowego neuronu, różnego pochodzenia spondylozach, spondyloartrozach, chondrozach, zespołach bólowych w przebiegu wad rozwojowych, pourazowych, pozapalnych, nowotworowych, wadach postawy -jako prostotrzymacze i inne. Typ ortez półsztywnych stanowi rodzaj najczęściej ordynowany oraz najlepiej akceptowany przez pacjentów. Skutkuje to - przez rzeczywiste użytkowanie ich przez leczonych - pozytywnym efektem terapeutycznym.

3. Typ sztywny (dawniej sznurówka półgorsetowa, gorset pełny, szkieletowy: żeberkowy, doniczkowy itp., obecnie gorset sztywny, półsztywny) - oznacza ortezę mogącą wykazywać poza działaniami typowymi dla ortez półsztywnych i miękkich cechę najistotniejszą - zdecydowaną korekcję. Pomimo istnienia licznych wskazań do zastosowania tej ortezy, (m.in. progresywne skoliozy, złamania kręgosłupa, dyskopatie z zespołami uciskowymi centralnymi i korzeniowymi, wspomagania leczenia operacyjnego itp.) czyli ogólnie mówiąc do poprawienia stabilizacji kręgosłupa, poprawienia ogólnej statyki, - pacjenci rzadko akceptują zalecenie używania tego typu ortez. Powodem odrzucenia tego typu zaopatrzenia ortopedycznego jest uciążliwy dyskomfort towarzyszący używaniu takich ortez.

Ortotyka kończyny górnej

Zadania ortotyki w zakresie potrzeb kończyn górnych:

Rodzaje ortez kończyny górnej:

Ortezy palców

Zastosowanie ortez palców:

Jak długo można używać ortezy palców?:

Zaopatrzenie palców, ręki i przedramienia

Zastosowanie:

Ortezy ręki i nadgarstka:

Ortotyka uszkodzeń nadgarstka:

2. Leczenie zranień

3. Leczenie zakażeń

a) czyraki, zanokcica, zastrzał, ropowica - chociaż dotyczą odcinków ręki położonych bardziej obwodowo, wymagają każdorazowo jednoczesnego unieruchomienia nadgarstka oraz części przedramienia oraz leczenia chirurgicznego

4. Leczenie dysfunkcji - uszkodzeń chorobowych

c) Choroby ścięgien i pochewek ścięgnistych:

5. Leczenie następstw urazów nadgarstka i ręki:

6. Leczenie złamań

Wszystkie złamania (nasad i przynasad dalszych kości przedramienia oraz izolowanie złamania kości nadgarstka) wymagają możliwie doskonałego, pierwotnego nastawienia lub leczenia operacyjnego z zastosowaniem zastosowanego unieruchomienia z natychmiastowym programem przeciwdziałania powikłaniom. Wiąże się to z zastosowaniem właśnie ortez.

Ortotyka kończyny dolnej

Rodzaje ortez kończyn dolnych:

Wkładki ortopedyczne

Wkładki ortopedyczne mogą być składową programu leczenia, jak również wraz z usprawnianiem stanowić metodę postępowania terapeutycznego samą w sobie. Wkładki ortopedyczne powinny być wykonywane indywidualnie, lecz ze wzglądu na potrzeby masowe są produkowane seryjnie, co nie zwalnia z obowiązku profesjonalnego dostosowania ich do potrzeb danego pacjenta. Wykonywanie i sprzedaż ich, zatem związane są z koniecznością posiadania ku temu odpowiednich kwalifikacji. Podobnie jak inne metody terapeutyczne stosowanie ich podlega okresowej kontroli merytorycznej szczególnie w okresie kształtowania się organizmu większość wkładek można w trakcie leczenia modyfikować, dostosowując je do aktualnych potrzeb terapeutycznych.

Wkładki korytkowe (półsztywne) lub ich krótsza wersja - zapiętkowe z ustalającymi stopę ściankami bocznymi, stosowane są w przypadkach, gdy nadal nie uzyskuje się żądanej korekcji. Wkładki supinujące stęp z uniesieniem sklepienia podłużnego oraz korytkowe i zapiętkowe stosujemy ponadto jako pierwsze przy współistnieniu schorzeń ogólnoustrojowych (immunologiczne, przemiany materii itp. oraz koślawości kolan.

Podział wkładek ortopedycznych ze wzglądu na budowę (podział konstrukcyjny):

5. Wkładki miękkie (elastyczne) wykonane z tworzyw sztucznych, konglomeratów kauczukowych, silikonów lub stanowiących zdwojone i zgrzewane „geograficznie" folie np. polietylenowe, tak aby zamknięte w powstałych komorach powietrze (łączone często z półpłynnym żelem) oddziaływało terapeutycznie na części stopy.

6. Wkładki korytkowe - z wywiniętymi ku górze bokami (ściankami) w częściach tylnej i bocznych.

7. Wkładki zapiętkowe - podtyp wkładek korytkowych, który pozbawiony jest części przedniej.

W konstrukcji wkładek biorą udział różne podpórki korekcyjne (kliny, poduszeczki, wałki, magnesy, kulki, krążki opaski sztywne, elastyczne taśmy gumowe itp.) oraz wykonywane są w nich różnorodne wydrążenia, otwory i odcięcia.

Podział wkładek ortopedycznych ze względu na przeznaczenie:

1. Wkładki stabilizujące - przeznaczone dla stóp opadających.

2. Wkładki odciążające miejsca bolesne (ostrogę kości piętowej, guz kości piętowej, odgnioty, odciski, paliczki, paluchy sztywne).

3. Wkładki dostosowane - dla stóp z utrwalonymi i odprowadzalnymi zniekształceniami (szczególnie dokładnie wymodelowane).

4. Wkładki korekcyjne:

5. Wkładki unieruchamiające - uniemożliwiają ruchy w stawach śródstopno-paliczkowych i międzypaliczkowych przy martwicach jałowych i urazach paliczków w warunkach stosowania obuwia „przemysłowego

6. Wkładki amortyzujące i ich podtyp sportowy - uwzględniające istniejące dysfunkcje lub przeciwdziałające skutkom urazów z przeciążenia.

7. Wkładki specjalne - stanowią pojedyncze drobne elementy stosowane przy miejscowych izolowanych (punktowych) zniekształceniach (podpiętki, pelotki odciążające, wyściółki, separatory palców itp.), oraz podtyp wkładek specjalnych - pełnowymiarowe wkładki „ocieplające", dezodorujące, wentylujące, pochłaniające pot itp.

8. Wkładki czynnościowe - zawierające w swej ściółce elementy pojedyncze lub mnogie w postaci słupki tzw. „fakirków") lub kulki, działające bodźcowo poprzez powierzchnię podeszwową stóp na aktywizację czynności mięśniowej, stawowej, krążenia i wentylacji.

9. Wkładki uzupełniające typu protezowego - dla-potrzeb uzupełnienia ubytku poamputacyjnego przedniego odcinka stopy i ujęcia - osadzenia kikuta z uwzględnieniem przywrócenia fizjologicznego podparcia stopy oraz możliwości odtworzenia fizjologicznego chodu.

10. Wkładki wyrównawcze - dla wyrównania skrócenia kończyn,

11. Wkładki podtrzymujące - elementy konstrukcyjne uwzględniają potrzebę tylko zabezpieczenia przed destrukcją anatomicznych części składowych stopy, nie powodując korekcji.

Obuwie ortopedyczne

Podział ze względu na przeznaczenie:

Obuwie to ma zastosowanie w:

2. Obuwie dostosowane do utrwalonych zniekształceń stóp - znajduje ono zastosowanie w deformacjach nieodprowadzalnych, strukturalnych stóp. Ich zadaniem jest umożliwienie bezbolesnego chodu oraz podparcia poprzez stworzenie równomiernego rozłożenia sił na powierzchni obciążanej.

3. Obuwie odciążające-stosowane w celu eliminacji lub zmniejszenia ucisku w okolicy chorobowo zmienionej kosztem przemieszczenia tych sił ucisku a miejsca zdrowe, mogące je znosić.

4. Obuwie wyrównujące skrócenie kończyn - skrócenie kończyn można wyrównywać alternatywnie tylko wewnątrz obuwia, tylko na zewnątrz lub rozłożyć po części na obydwa sposoby. Koniecznością jest poziome-równoległe do podłoża podparcie pięty (nie skośne) oraz zachowanie różnic wartości pięta-śródstopie-palce stosownie do wieku pacjenta, wartości skrótu oraz miejscowego stanu klinicznego.

5. Obuwie unieruchamiające - umożliwia ono w znacznym stopniu ograniczenie wybranych ruchów w stawach stopy oraz skokowych. Znajduje ono zastosowanie w stanach zapalnych , martwicach jałowych kości oraz zmianach zwyrodnieniowych z dolegliwościami bólowymi.

6. Obuwie stabilizujące - wskazane jest dla nieutrwalonych zniekształceń stóp (niedowłady, porażenia). Ma ono za zadanie utorowanie kierunku i zakresu ruchów stóp, co jest niezbędne dla umożliwienia utrzymania podstawowych ich funkcji - podparcia i lokomocji.

7. Obuwie uzupełniające ubytki stóp - spełnia ono zarówno funkcje częściowo odtwarzające mechanizm chodu, jak i kosmetyczne. Ma zastosowanie w ubytkach wrodzonych i pochorobowych (amputacje). Stanowi ono często pogranicze buta i protezy. Wykonywane jest ono z reguły z użyciem odlewów gipsowych.

8. Obuwie do aparatów ortopedycznych (aparatowe, ortezowe, protezowe) - obuwie aparatowe (ortezowe) występuje w formie zespolonej z ortezą za pomocą strzemienia i służy tylko do chodzenia lub stanowi dodatkowe wyposażenie całodobowej ortezy połączonej z sandałem. Obuwie to stosuje się do aparatów stabilizujących, odciążających, korekcyjnych i unieruchamiających. Obuwie protezowe wykonywane jest dla potrzeb stóp protezowych i protez stóp.

9. Obuwie specjalne - służy do zapobiegania lub leczenia jednej tylko jednostki chorobowej-często stosowanie ograniczone jest tylko do czasu usprawnienia. Przykładem takiego zaopatrzenia są kamaszki do szyn Denis-Browna czy sandał lub kamaszek wyciągowy.

10. Obuwie czynnościowe - stosowane jest profilaktycznie i leczniczo w celu stymulacji pracy mięśni, układu nerwowego i krążenia dla przywrócenia im prawidłowych funkcji i przeciwdziałania powstawaniu zniekształceń z bardzo pozytywnym skutkiem zarówno u dzieci jak i u dorosłych.

Systemy ortezowe - parapodium dynamiczne

Parapodium dynamiczne jest mechanicznym systemem ortotycznym służącym bezpiecznej pionizacji, lokomocji, rehabilitacji bez potrzeby stosowania podparcia kończynami górnymi. System ortezowy stanowi niejako dwie kule pachowe (szczudła) zaopatrzone w części dolnej w elementy płozowe z platformami przypośrodkowymi dla umieszczenia stóp (dolny tylny punkt podparcia), w części kolanowej przypośrodkowej zaopatrzone są one w łukowate obejmy kolanowe przednie (środkowy przedni punkt podparcia), w części biodrowej posiadają otwierany od tyłu pas biodrowy (górny tylny i przedni punkt podparcia) stanowiący wraz z częściami bocznymi rodzaj kamizelki. Uchwyty „kul” dla rąk (przednie) są wydłużone na wzór kul reumatyków, lecz umieszczone od nich niżej (poziom krętarzy). Te szczudłopodobne elementy położone bocznie w stosunku do ciała zostały połączone poprzeczką poprzez dwa skrajne jej specyficzne zawiasy oraz w części biodrowej (kamizelka, pas biodrowy) przez mechaniczne, boczne elementy zawiasowe.

Konstrukcja parapodium dynamicznego pozwala na :

Stopień bezpieczeństwa gwarantuje stabilność urządzenia nawet podczas omdlenia użytkownika oraz podczas zajmowania skrajnych wychyleń tułowia zarówno bocznych, jak i przednio-tylnych. Urządzenie nie potrzebuje zewnętrznego zasilania energią.

Parapodium dynamiczne umożliwia:

Dziękuję za uwagę

Zaopatrzenie ortopedyczne

Zaopatrzenie ortopedyczne zajmuje się:

Techniczne przedmioty zaopatrzenia ortopedyczno - rehabilitacyjnego zgrupowane są w poszczególnych działach:

Zaopatrzenie stosowane profilaktycznie:

a) w poszczególnych okresach życia człowieka,

b) w czynnościach związanych z wykonywaniem pracy zawodowej lub uprawianiem sportów i rekreacją (usprawnianie ogólnokondycyjne, ogólnousprawniające),

c) w dysfunkcjach (niedoskonałościach) osobniczych narządu ruchu,

d) w schorzeniach innych narządów (z innych dyscyplin medycznych) mogących mieć wpływ na powstanie dysfunkcji narządów ruchu.

2. Zaopatrzenia stosowanego leczniczo:

a) w schorzeniach nieurazowych - wadach rozwojowych, wadach nabytych narządów ruchu oraz schorzeniach nieurazowych innych niż ortopedyczne,

b) w urazach:

- przeciążeniach,

- stłuczeniach,

- skręceniach,

- zwichnięciach,

- złamaniach,

- zmiażdżeniach,

- amputacjach.

3. Zaopatrzenia stosowanego w leczeniu zachowawczym.

4. Zaopatrzenia stosowanego w toku przygotowania do leczenia operacyjnego.

5. Zaopatrzenia stosowanego w doleczaniu pooperacyjnym.

Z anatomicznego punktu widzenia zaopatrzenie ortopedyczne dzielimy na:

Możliwości zaopatrzenia ortopedycznego dzielimy na:

a) pod względem przeznaczenia:

b) w specjalnościach medycznych:

c) w okresach życia człowieka:

Protetyka ortopedyczna

PROTETYKA

Implantacja

Protezy mioelektryczne kończyn górnych

DMC (Dynamic Mode Control;

MyoHand VariPlus Speed
SensorHand Speed

Dla dzieci

Transcarpal Hand

Łącznik endoszkieletowy

DynamicArm®

Chwytak elektroniczny Electric Greifer
Chwytak elektryczny sprawdza się wszędzie tam, gdzie konieczny jest stabilny i precyzyjny chwyt.

Mechaniczne protezy kończyn górnych

System Hands

Haki robocze

Szelki oferowane przez Otto Bock umożliwiają kontrolowanie funkcji dłoni i łokcia poprzez ruch kikuta lub ramion

Protezy kończyn dolnych

Ortezy / Stabilizatory

Aparat odwodzący kończynę górną  

Aparat na ramię i bark z opcją dodatkowej poduszki odwodzącej

Omo Neurexa stabilizuje i pozycjonuje ramię podczas rehabilitacji, przydając się szczególnie podczas treningu ruchowego

Aparat na ramię i bark - Acro ComforT 

Orteza na ramię i bark 

Orteza stawu łokciowego

Orteza stawu łokciowego

Tutor nadgarstka

Stabilność kciuka